Van ganser harte mee eens! Theologisch dogmatisch geloof ik ook (en daarin ben ik zelf toch teruggekomen op een hier eerder verdedigde visie) dat de ziel die roept en schreeuwt van Godsverlangen, van droefheid naar God over de zonde, geen geestelijk dode meer is. Maar in de bevinding heb je daar niets aan. Want waar de Geest zo aan het werk is, drijft Hij uit naar Christus, en laat dan 100 dominees mij vanaf de kansel verkondigen dat het best wel eens zaligmakend werk zou kunnen zijn, in mijn ziel is er maar 1 schreeuw: geef mij Jezus of ik sterf, want buiten Hem is geen leven maar een eeuwig zielsverderf.

Klopt. Aan de andere kant, als 100 dominees het evangelie preken, kan die schreeuw niet blijven. Het evangelie is dat God de wereld zo liefhad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. God geeft dan verlossing door Jezus aan zo iemand. De aanbod van genade vindt immers door de prediking plaats (Romeinen 10). kan je dan roepen: Geef mij Jezus of ik sterf, terwijl God Hem iedere zondag weer wil geven? Dan is het niet God die niet geeft, maar de mens die zijn hand niet ophoudt en dus niet ontvangt. Wel goed om dat onderscheid aan te brengen, er zijn mensen die dingen vragen en als ze het aangeboden krijgen, het toch niet aannemen.

En daarom ben ik het eveneens van ganser harte hiermee eens "Ware en valse bevinding zijn niet te onderscheiden in de prediking zonder de Chistuskennis erbij te betrekken. En dan loop je tegen problemen aan. Want niet iedereen met ware bevinding kent Christus nog. Is er dan wel leven? Ik meen dat we die vraag omwille van voorkomen voor bedrog voor de eeuwigheid beter met nee dan met ja kunnen beantwoorden. Naderhand de nee in ja bijstellen is beter dan andersom. Dit punt is theologisch niet dicht te timmeren zonder in gevaar te komen met de leer van de rechtvaardiging van de goddeloze."

Niet iedereen met ware bevinding kent Jezus? Dan is er geen ware bevinding. Ware bevinding hoort immers bij waar geloof. Kortom, die vraag moet met nee worden beantwoord. De nee in ja veranderen kan alleen als de "Christuskennis" (ik noem het liever Geloof) er is. Is die er niet, dan is er ook geen leven.

Marnix schreef:Niet iedereen met ware bevinding kent Jezus? Dan is er geen ware bevinding. Ware bevinding hoort immers bij waar geloof. Kortom, die vraag moet met nee worden beantwoord. De nee in ja veranderen kan alleen als de "Christuskennis" (ik noem het liever Geloof) er is. Is die er niet, dan is er ook geen leven.

Zie mijn posting hiervoor.

Afgewezen schreef:

Marnix schreef:Niet iedereen met ware bevinding kent Jezus? Dan is er geen ware bevinding. Ware bevinding hoort immers bij waar geloof. Kortom, die vraag moet met nee worden beantwoord. De nee in ja veranderen kan alleen als de "Christuskennis" (ik noem het liever Geloof) er is. Is die er niet, dan is er ook geen leven.

Zie mijn posting hiervoor.

Als iemand niet gelooft maar de boodschap wel kent.... dan kan dat inderdaad.... Maar het leidt dan ook tot geloof als het goed is... Iemand die niet gelooft maar het verlangen naar Christus krijgt, zal ook gaan geloven en met Hem leven, anders kan je je afvragen of dat verlangen wel echt was.

Marnix schreef:Niet iedereen met ware bevinding kent Jezus? Dan is er geen ware bevinding. Ware bevinding hoort immers bij waar geloof. Kortom, die vraag moet met nee worden beantwoord. De nee in ja veranderen kan alleen als de "Christuskennis" (ik noem het liever Geloof) er is. Is die er niet, dan is er ook geen leven.

Marnix, je hebt bevinding die Christus kent als de Enige Zaligmaker en het vaste Fundament van de zaligheid. Maar dan zo dat niet voor jou persoonlijk is, of dichterbij gesteld voor mij persoonlijk.
Dat kan zeker ware bevinding zijn. Als het kleine geloof weet dat Jezus is de Messias. Maar die het niet kán of durft toe te eigenen. Dat komt voor. Het is net als Petrus die op het water liep en zonk toen hij naar zichzelf keek. Als een zondaar bekeerd wordt, dan leert deze ook zichzelf kennen. En dan zinkt deze echt in de diepte van de golven. Gaat verloren. Daarom moet er gewezen worden op de Zaligmaker, daar moet worden vermaand en bestraft op Hem te zien in plaats van op eigen bevinding en ellende, net als Petrus werd geleerd. Dan kan er over water gelopen worden.

De de vraag is of het ware geloof in deze toestand aan de bevinding te herkennen is. Ik denk dat daar een groot gevaar ligt. Ik denk namelijk dat deze bevinding niet te onderscheiden is van de gevoelige valse bevinding die genoeg heeft aan een traan, een toestand, een gevoel. Dat betekent niet dat ik het bestaan van de ware bevinding ontken. Het gaat om de herkenbaarheid en de wijze waarop het herkend kan worden. Ik stel zelf dan dat het niet herkend hoeft te worden, ten eerste omdat het niet kan, en ten tweede dat het ware 'vanzelf' wel blijkt. Want de Heere laat niet varen wat Zijn Hand begon. En als een wegzinkende zondaar gewezen wordt op de Zaligmaker en door de onwederstandelijke genade daar naartoe wordt getrokken, dan komt de vrucht direct openbaar.
Mijn inspanningen in dit topic zijn om aan te wijzen dat we moeten staan naar die vrucht die openbaar komt als herkenbare geloofsvrucht in tegenstelling tot het staan naar vrucht van bekommernis als voorwaarde voor het mogen en durven geloven in Christus als persoonlijke Zaligmaker. We moeten dan niet staan naar de bevinding en herkenning van bevinding die voor de kennis van Christus als persoonlijke Zaligmaker zit.
De bevinding van voor de kennis van Christus als persoonlijke Zaligmaker zal niet en nooit tot zekerheid van het geloof kunnen leiden. Dat kan enkel in het geloof dat Christus eerst heeft omhelst en daar vandaan de strijd des geloofs strijdt.

@Zonderling: Dit is dan direct een antwoord op jouw post.

Genadeleven wordt dan echt eerst genadeleven in de bevinding. Daarvóór is het enkel omkomen. De bevinding is dan ook juist dan bekommernis als het Christus niet aangenomen heeft als Zaligmaker voor hem of haar persoonlijk. En zoals ik al eerder heb geschreven, het is levensgevaarlijk -letterlijk!- om vóór het aannemen van Christus te hopen en vertrouwen op leven dat de eeuwigheid kan verduren. Dat hoeft ook niet, als het aanbod van genade evenwichtig functioneert, is er geen enkele reden om zondaars in hun bekommernis te laten liggen! Zie op Hem, de verhoogde slang!

Marnix, je hebt bevinding die Christus kent als de Enige Zaligmaker en het vaste Fundament van de zaligheid. Maar dan zo dat niet voor jou persoonlijk is, of dichterbij gesteld voor mij persoonlijk.
Dat kan zeker ware bevinding zijn. Als het kleine geloof weet dat Jezus is de Messias. Maar die het niet kán of durft toe te eigenen. Dat komt voor. Het is net als Petrus die op het water liep en zonk toen hij naar zichzelf keek. Als een zondaar bekeerd wordt, dan leert deze ook zichzelf kennen. En dan zinkt deze echt in de diepte van de golven. Gaat verloren. Daarom moet er gewezen worden op de Zaligmaker, daar moet worden vermaand en bestraft op Hem te zien in plaats van op eigen bevinding en ellende, net als Petrus werd geleerd. Dan kan er over water gelopen worden.

Oke. En toch denk ik dat bij die bevinding diegene Christus niet goed kent. Ik zeg niet dat er geen sprake is van geloof, maar wel van een beperkt zicht op Christus. We mogen van de geschiedenis van Petrus leren. En meteen greep Hij hem vast en trok hem uit de govlen en zei: Weest niet bevreesd.

Hoe kan je er aan twijfelen of het echt ook voor jou is, als we weten dat Hij de grootste zondaars wil zaligmaken, en dat Hij volledig onze schuld betaalde? Wie zegt: Ja maar ik ben zo slecht, het kan niet voor mij zijn, beseft die dan wel dat je Verlossing niet afhangt van hoe goed of slecht wij zijn? Maar goed, je hebt denk ik gelijk, in de Bijbel zijn er ook gelovigen die dat zeiden... Maar Jezus wees hen wel elke keer terecht, wees hen op het feit dat het daar niet van afhangt. Ik zeg niet dat ze niet geloven, wel dat die bevinding dan het gevolg is van kleingeloof.

Moeilijk onderwerp, enerzijds de zekerheid van het geloof en aan de andere kant onzekerheid als gevolg van een stukje ongeloof, zonder dat je daardoor kan zeggen dat er dus geen sprake van waar geloof is. Dan mogen we zeggen: Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp. En tegelijk mogen we ook vertrouwen op Hem, dat Hij ons redt, ondanks onze fouten. Het koninkrijg is voor vergeven zondaars... voor hoeren en tollenaars, blinden bedelaars en lammen.

Marnix schreef:

Marnix, je hebt bevinding die Christus kent als de Enige Zaligmaker en het vaste Fundament van de zaligheid. Maar dan zo dat niet voor jou persoonlijk is, of dichterbij gesteld voor mij persoonlijk.
Dat kan zeker ware bevinding zijn. Als het kleine geloof weet dat Jezus is de Messias. Maar die het niet kán of durft toe te eigenen. Dat komt voor. Het is net als Petrus die op het water liep en zonk toen hij naar zichzelf keek. Als een zondaar bekeerd wordt, dan leert deze ook zichzelf kennen. En dan zinkt deze echt in de diepte van de golven. Gaat verloren. Daarom moet er gewezen worden op de Zaligmaker, daar moet worden vermaand en bestraft op Hem te zien in plaats van op eigen bevinding en ellende, net als Petrus werd geleerd. Dan kan er over water gelopen worden.

Oke. En toch denk ik dat bij die bevinding diegene Christus niet goed kent. Ik zeg niet dat er geen sprake is van geloof, maar wel van een beperkt zicht op Christus. We mogen van de geschiedenis van Petrus leren. En meteen greep Hij hem vast en trok hem uit de govlen en zei: Weest niet bevreesd.

Hoe kan je er aan twijfelen of het echt ook voor jou is, als we weten dat Hij de grootste zondaars wil zaligmaken, en dat Hij volledig onze schuld betaalde? Wie zegt: Ja maar ik ben zo slecht, het kan niet voor mij zijn, beseft die dan wel dat je Verlossing niet afhangt van hoe goed of slecht wij zijn? Maar goed, je hebt denk ik gelijk, in de Bijbel zijn er ook gelovigen die dat zeiden... Maar Jezus wees hen wel elke keer terecht, wees hen op het feit dat het daar niet van afhangt. Ik zeg niet dat ze niet geloven, wel dat die bevinding dan het gevolg is van kleingeloof.

Moeilijk onderwerp, enerzijds de zekerheid van het geloof en aan de andere kant onzekerheid als gevolg van een stukje ongeloof, zonder dat je daardoor kan zeggen dat er dus geen sprake van waar geloof is. Dan mogen we zeggen: Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp. En tegelijk mogen we ook vertrouwen op Hem, dat Hij ons redt, ondanks onze fouten. Het koninkrijg is voor vergeven zondaars... voor hoeren en tollenaars, blinden bedelaars en lammen.

Marnix, ik begrijp je vragen. Twijfel in een volkomen Zaligmaker is ook ongeloof. Kleingeloof kan waar zijn. De twijfel die ermee gepaard gaat is zonde. En daarom kan ik niet mee met hen, die het als heilsvolgorde stellen. Dat zou zonden van twijfel in de heilsorde mogelijk maken. Dat is een punt wat in mijn kerkverband uiterst gevoelig ligt, maar ik kan het niet anders zien dan ik weergeef omdat het mijn persoonlijke grootste zonde was.
Ik loop niet zo snel te koop met mijn bevinding, maar deze moest ik toch even kwijt om mijn wellicht wat overtrokken stellingname te verklaren. Ik hoop hier niemand mee gekwetst te hebben. Dat is nooit mijn bedoeling geweest en zal het nooit zijn. Ik wens enkel te wijzen op de volkomen Zaligmaker. Die zo gewillig is om zondaren, zelf ongelovige zondaren zalig te maken. Daar kan een mens in vuur en vlam van en voor staan. Net als Petrus, die er ook mee uit de bocht vloog. Vergeef het me als ik uit de bocht gevlogen ben. Ook ik kan dwalen.

Meer hierover is te vinden op http://dspieters.refoweb.nl/1255871.htm

Klavier schreef:Mijn inspanningen in dit topic zijn om aan te wijzen dat we moeten staan naar die vrucht die openbaar komt als herkenbare geloofsvrucht in tegenstelling tot het staan naar vrucht van bekommernis als voorwaarde voor het mogen en durven geloven in Christus als persoonlijke Zaligmaker. We moeten dan niet staan naar de bevinding en herkenning van bevinding die voor de kennis van Christus als persoonlijke Zaligmaker zit.
De bevinding van voor de kennis van Christus als persoonlijke Zaligmaker zal niet en nooit tot zekerheid van het geloof kunnen leiden. Dat kan enkel in het geloof dat Christus eerst heeft omhelst en daar vandaan de strijd des geloofs strijdt.

@Zonderling: Dit is dan direct een antwoord op jouw post.

Inderdaad, dat is nu duidelijk.

M.vr.gr.,
Zonderling

helma schreef:

Erasmiaan schreef: Zoals een Amerikaanse predikant eens zei: -die overigens nu naar Nederland komt- doorvloeien is uit de liefde er iets bij nemen wat God niet gegeven heeft.

Wordt dit wel bedoeld met het doorvloeien waar de Bijbel over spreekt?
Hebr. 2:1:
Daarom moeten wij ons te meer houden aan hetgeen van ons gehoord is, opdat wij niet te eniger tijd doorvloeien.

De Kanttekeningen:
doorvloeien.
Dit wordt door sommigen verstaan van het woord, hetwelk wij gehoord hebben, en moeten zorg dragen dat het in ons niet doorvloeit, zoals in vergetelijke toehoorders pleegt te geschieden. Door anderen wordt het verstaan van de personen zelf, die gezegd worden door te vloeien, wanneer zij als water, dat doorvloeit, vergaan of verloren gaan.

Wordt er in de Bijbel ooit gesproken over doorvloeien zoals we dat nu vaak horen?
Kan je 'teveel' geloven?
Of is het zoals de HC. zegt: "In zoverre ik zulk een weldaad met een gelovig hart aanneem"

Tegenwoordig wordt soms letterlijk van de preekstoel gezegd dat bijvoorbeeld Maria eigenlijk doorvloeide toen ze in haar lofzang zong van "mijn Zaligmaker" Want ze kende Christus (nog) niet in Zijn Borgwerk

Wáár in de Bijbel kan ik vinden dat mensen dingen geloven die ze (nog) niet mógen geloven omdat ze nog niet zo ver op de weg zijn?
Ik lees wel uitspraken als: Groot is uw geloof
Maar nooit wordt iemand (bij mijn weten) berispt omdat hij teveel gelooft of te grote dingen

Ik bben eigenlijk wel benieuwd of er nog mensen zijn die hier iets meer over kunnen zeggen. De term "doorvloeien" wordt namelijk in bepaalde kringen nogal eens gebezigd.

Ik heb er nog nooit van gehoord. wat ik er nu van lees, lijkt mij een onbijbelse uitleg.Als Maria hier over te grote zou spreken. omdat ze feitelijk nog niets van Christus borgtochtelijk werk wist, dan hadden de gelovigen in het OT het ook allemaal mis, kunnen we de psalmen weg doen en om het actueel te maken, hoe kunnen wij dan geloven en troost vinden in de wederkomst? aangezien deze ook nog niet heeft plaatsgevonden!
Ik weet niet of ik de term doorvloeien zo goed interpreteer, maar zo komt het wel bij mij over

JolandaOudshoorn schreef:Ik heb er nog nooit van gehoord. wat ik er nu van lees, lijkt mij een onbijbelse uitleg.Als Maria hier over te grote zou spreken. omdat ze feitelijk nog niets van Christus borgtochtelijk werk wist, dan hadden de gelovigen in het OT het ook allemaal mis, kunnen we de psalmen weg doen en om het actueel te maken, hoe kunnen wij dan geloven en troost vinden in de wederkomst? aangezien deze ook nog niet heeft plaatsgevonden!
Ik weet niet of ik de term doorvloeien zo goed interpreteer, maar zo komt het wel bij mij over

Het is heel eenvoudig: Gods Woord laten staan zoals het er staat.
Daarom moeten wij ons te meer houden aan hetgeen van ons gehoord is, opdat wij niet te eniger tijd doorvloeien.
Daarom: Wijst naar hoofdstuk 1 waar Jezus als de beloofde Messias, de Zoon van God wordt aangewezen met een verwijzing naar het Oude Testament. Daarmee bewijst de schrijver van de brief, waarschijnlijk Paulus, dat Jezus de ware Messias is.

..Meer houden: Dat is de kern, daar moet aan vast gehouden worden. Geen lauwheid, geen verslapping.

..hetgeen van ons gehoord is: De Hebreeën zijn opgegroeid in de leer van de Schrift, het OT, de leer der verzoening in de heenwijzing naar de Messias die in H1 wordt aangewezen

..opdat: Want anders...

..niet te enigertijd doorvloeien: Niet de kennis daarvan kwijtraken. Doorvloeien in de betekenis dat de woorden het oor instromen maar er direct weer uitstromen als de waarheid niet wordt vastgehouden in een volharding in het geloof van de waarheid.
De kanttekeningen noemt dat als eerste betekenis. De andere die ze noemt is dat doorvloeien kan betekenen dat de hoorder verloren gaat. Dat hangt daar mee samen. Wie de waarheid niet vasthoudt, wie niet volhard in het geloof, gaat verloren.
Volharding kan alleen in het geloof dat in Jezus als Messias gelooft en daar alle vertrouwen en hoop op stelt. Samengevat: Wie op Hem bouwt vloeit niet door naar de eeuwige rampzaligheid.

Doorvloeien in het vast maken van de verkiezing, het volharden van het geloof, het roemen in de Zaligmaker is onmogelijk.
Wel het door of weg laten vloeien van Gods Woord in twijfel en ongeloof. Zo wordt het in Hebreeën bedoeld, naar ik meen.

Klavier schreef:

JolandaOudshoorn schreef:Ik heb er nog nooit van gehoord. wat ik er nu van lees, lijkt mij een onbijbelse uitleg.Als Maria hier over te grote zou spreken. omdat ze feitelijk nog niets van Christus borgtochtelijk werk wist, dan hadden de gelovigen in het OT het ook allemaal mis, kunnen we de psalmen weg doen en om het actueel te maken, hoe kunnen wij dan geloven en troost vinden in de wederkomst? aangezien deze ook nog niet heeft plaatsgevonden!
Ik weet niet of ik de term doorvloeien zo goed interpreteer, maar zo komt het wel bij mij over

Het is heel eenvoudig: Gods Woord laten staan zoals het er staat.
Daarom moeten wij ons te meer houden aan hetgeen van ons gehoord is, opdat wij niet te eniger tijd doorvloeien.
Daarom: Wijst naar hoofdstuk 1 waar Jezus als de beloofde Messias, de Zoon van God wordt aangewezen met een verwijzing naar het Oude Testament. Daarmee bewijst de schrijver van de brief, waarschijnlijk Paulus, dat Jezus de ware Messias is.

..Meer houden: Dat is de kern, daar moet aan vast gehouden worden. Geen lauwheid, geen verslapping.

..hetgeen van ons gehoord is: De Hebreeën zijn opgegroeid in de leer van de Schrift, het OT, de leer der verzoening in de heenwijzing naar de Messias die in H1 wordt aangewezen

..opdat: Want anders...

..niet te enigertijd doorvloeien: Niet de kennis daarvan kwijtraken. Doorvloeien in de betekenis dat de woorden het oor instromen maar er direct weer uitstromen als de waarheid niet wordt vastgehouden in een volharding in het geloof van de waarheid.
De kanttekeningen noemt dat als eerste betekenis. De andere die ze noemt is dat doorvloeien kan betekenen dat de hoorder verloren gaat. Dat hangt daar mee samen. Wie de waarheid niet vasthoudt, wie niet volhard in het geloof, gaat verloren.
Volharding kan alleen in het geloof dat in Jezus als Messias gelooft en daar alle vertrouwen en hoop op stelt. Samengevat: Wie op Hem bouwt vloeit niet door naar de eeuwige rampzaligheid.

Doorvloeien in het vast maken van de verkiezing, het volharden van het geloof, het roemen in de Zaligmaker is onmogelijk.
Wel het door of weg laten vloeien van Gods Woord in twijfel en ongeloof. Zo wordt het in Hebreeën bedoeld, naar ik meen.

Beste Klavier, in deze uitleg kan ik instemmen. Dank je voor je toelichting

In Spreuken staat deze tekst:

21 Mijn zoon! laat ze niet afwijken van uw ogen; bewaar de bestendige wijsheid en bedachtzaamheid.

Het woord afwijken is in de LXX hetzelfde Griekse woord als 'doorvloeien' in Hebreën 2. Ook hier zie je 'bewaren' tegenover 'naast je neerleggen'.

Klavier schreef:

Marnix schreef:

Marnix, je hebt bevinding die Christus kent als de Enige Zaligmaker en het vaste Fundament van de zaligheid. Maar dan zo dat niet voor jou persoonlijk is, of dichterbij gesteld voor mij persoonlijk.
Dat kan zeker ware bevinding zijn. Als het kleine geloof weet dat Jezus is de Messias. Maar die het niet kán of durft toe te eigenen. Dat komt voor. Het is net als Petrus die op het water liep en zonk toen hij naar zichzelf keek. Als een zondaar bekeerd wordt, dan leert deze ook zichzelf kennen. En dan zinkt deze echt in de diepte van de golven. Gaat verloren. Daarom moet er gewezen worden op de Zaligmaker, daar moet worden vermaand en bestraft op Hem te zien in plaats van op eigen bevinding en ellende, net als Petrus werd geleerd. Dan kan er over water gelopen worden.

Oke. En toch denk ik dat bij die bevinding diegene Christus niet goed kent. Ik zeg niet dat er geen sprake is van geloof, maar wel van een beperkt zicht op Christus. We mogen van de geschiedenis van Petrus leren. En meteen greep Hij hem vast en trok hem uit de govlen en zei: Weest niet bevreesd.

Hoe kan je er aan twijfelen of het echt ook voor jou is, als we weten dat Hij de grootste zondaars wil zaligmaken, en dat Hij volledig onze schuld betaalde? Wie zegt: Ja maar ik ben zo slecht, het kan niet voor mij zijn, beseft die dan wel dat je Verlossing niet afhangt van hoe goed of slecht wij zijn? Maar goed, je hebt denk ik gelijk, in de Bijbel zijn er ook gelovigen die dat zeiden... Maar Jezus wees hen wel elke keer terecht, wees hen op het feit dat het daar niet van afhangt. Ik zeg niet dat ze niet geloven, wel dat die bevinding dan het gevolg is van kleingeloof.

Moeilijk onderwerp, enerzijds de zekerheid van het geloof en aan de andere kant onzekerheid als gevolg van een stukje ongeloof, zonder dat je daardoor kan zeggen dat er dus geen sprake van waar geloof is. Dan mogen we zeggen: Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp. En tegelijk mogen we ook vertrouwen op Hem, dat Hij ons redt, ondanks onze fouten. Het koninkrijg is voor vergeven zondaars... voor hoeren en tollenaars, blinden bedelaars en lammen.

Marnix, ik begrijp je vragen. Twijfel in een volkomen Zaligmaker is ook ongeloof. Kleingeloof kan waar zijn. De twijfel die ermee gepaard gaat is zonde. En daarom kan ik niet mee met hen, die het als heilsvolgorde stellen. Dat zou zonden van twijfel in de heilsorde mogelijk maken. Dat is een punt wat in mijn kerkverband uiterst gevoelig ligt, maar ik kan het niet anders zien dan ik weergeef omdat het mijn persoonlijke grootste zonde was.
Ik loop niet zo snel te koop met mijn bevinding, maar deze moest ik toch even kwijt om mijn wellicht wat overtrokken stellingname te verklaren. Ik hoop hier niemand mee gekwetst te hebben. Dat is nooit mijn bedoeling geweest en zal het nooit zijn. Ik wens enkel te wijzen op de volkomen Zaligmaker. Die zo gewillig is om zondaren, zelf ongelovige zondaren zalig te maken. Daar kan een mens in vuur en vlam van en voor staan. Net als Petrus, die er ook mee uit de bocht vloog. Vergeef het me als ik uit de bocht gevlogen ben. Ook ik kan dwalen.

Meer hierover is te vinden op http://dspieters.refoweb.nl/1255871.htm

Bedankt voor de uitleg, en vooral je openheid. Met die manier van denken heb ik veel moeite, vandaar dat ik er redelijk vaak tegen ageer.

Zoals een Amerikaanse predikant eens zei: -die overigens nu naar Nederland komt- doorvloeien is uit de liefde er iets bij nemen wat God niet gegeven heeft.

dus van dit 'doorvloeien' wordt in Gods Woord niet gesproken?

(ik haal het maar even naar boven, want ik wil er graag een antwoord op)

helma schreef:

Zoals een Amerikaanse predikant eens zei: -die overigens nu naar Nederland komt- doorvloeien is uit de liefde er iets bij nemen wat God niet gegeven heeft.

dus van dit 'doorvloeien' wordt in Gods Woord niet gesproken?

(ik haal het maar even naar boven, want ik wil er graag een antwoord op)

Neen. Het is eerder een veel gebezigde term zonder grondslag in de Bijbel. Op de klank afgaand weet iedereen wat er mee bedoelt wordt.

Zoals bijvoorbeeld ook wel eens wordt gezegd: Ik hoop dat hij de "tale kanaäns" ooit nog gaat spreken. Men bedoelt dat men hoopt dat de betreffende persoon wedergeboren wordt en andere uitgangen krijgt.