Elkaar opbouwen in het geloof, dat is althans de titel van deze topic.
Maar als ik zo de diverse topics aan mijn geestesoog voorbij laat trekken, is het meer: elkaar áfbreken in het geloof dan de titel van deze topic doet wensen.................
Elkaar opbouwen in het geloof
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Alleen dankzij zijn genade ben ik wat ik ben. En zijn genade is bij mij niet zonder uitwerking gebleven.
1 Korintiërs 15:10
--------------------------------------------------------------------------------
Genade werkt
Paulus was een harde werker. Meer dan wie ook heeft hij zich ingespannen om het evangelie van Jezus Christus bekend te maken, het evangelie waardoor hij zelf zo overrompeld werd bij Damascus. Heel zijn leven lang is hij het een wonder blijven vinden dat God uitgerekend hem, christenhater, had uitgekozen om de naam van Christus te verkondigen. Dat was van begin tot eind genade. Maar het was wel een genade die hem niet in een luie stoel zette, maar in beweging bracht. Want genade werkt: wat je zonder Jezus als een enorm vermoeiende inspanning ervaart, ervaar je met Jezus als een geweldig voorrecht om te mogen doen. Een zegen.
1 Korintiërs 15:10
--------------------------------------------------------------------------------
Genade werkt
Paulus was een harde werker. Meer dan wie ook heeft hij zich ingespannen om het evangelie van Jezus Christus bekend te maken, het evangelie waardoor hij zelf zo overrompeld werd bij Damascus. Heel zijn leven lang is hij het een wonder blijven vinden dat God uitgerekend hem, christenhater, had uitgekozen om de naam van Christus te verkondigen. Dat was van begin tot eind genade. Maar het was wel een genade die hem niet in een luie stoel zette, maar in beweging bracht. Want genade werkt: wat je zonder Jezus als een enorm vermoeiende inspanning ervaart, ervaar je met Jezus als een geweldig voorrecht om te mogen doen. Een zegen.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is een geschenk van God.
Efeziërs 2:8
--------------------------------------------------------------------------------
Door genade gered
Altijd weer dreigt er het gevaar dat we als gelovigen op onszelf vertrouwen. Dan denken we dat we gered woorden door onze goede daden of goede woorden of door onze mooie bijdrage aan het Koninkrijk van God. Of we denken dat we gered worden omdat we onze zonden zo goed kennen. Want ook dat bestaat: dat we denken dat onze zondekennis een verdienste is waarmee we bij God kunnen aankomen. Maar gelukkig is dat allemaal niet waar. We worden gered door genade alleen. De genade van God die zichtbaar is geworden in Jezus Christus. Van begin tot eind is onze redding een geschenk van de genadige God. Prijs hem ervoor op deze dag!
Efeziërs 2:8
--------------------------------------------------------------------------------
Door genade gered
Altijd weer dreigt er het gevaar dat we als gelovigen op onszelf vertrouwen. Dan denken we dat we gered woorden door onze goede daden of goede woorden of door onze mooie bijdrage aan het Koninkrijk van God. Of we denken dat we gered worden omdat we onze zonden zo goed kennen. Want ook dat bestaat: dat we denken dat onze zondekennis een verdienste is waarmee we bij God kunnen aankomen. Maar gelukkig is dat allemaal niet waar. We worden gered door genade alleen. De genade van God die zichtbaar is geworden in Jezus Christus. Van begin tot eind is onze redding een geschenk van de genadige God. Prijs hem ervoor op deze dag!
ONBEZORGDE ZORGENKINDEREN
De Here bewaart de eenvoudigen.
Psalm 116:6.
Het woord dat in deze tekst gebruikt wordt, betekent eigenlijk: de argeloze, de mens die er geen erg in heeft. De Here bewaart de onhandigen. Behalve aan de mensen met twee linkerhanden mogen wij hierbij ook denken aan de zwakzinnige kinderen en Mongooltjes. Als de behoeder der eenvoudigen slaat de Here zijn armen om hen heen. Vele normale, gezonde mensen leiden een zwakker geestelijk leven dan deze zwakzinnige kinderen.
Een vader vertelde: "Toen ik tot het vreselijke inzicht kwam dat ons kind nooit als een normaal mens zou leren denken en spreken, bad ik "Heer, open zijn lippen opdat zijn mond uw lof verkondige! Ik weet nu dat dit gebed verhoord is, al kan mijn jongen niet goed spreken." Het zwijgen van onze stomme kinderen is God welgevalliger dan het spreken van al die praatzieke grote mensen. Het leven van afwijkende kinderen komt in Gods ogen op bijzondere wijze tot zijn recht. Het is in de diepste zin van het woord menselijk leven. Er is een grote voorraad blijdschap in de zieltjes van zulke kinderen. Wie zal zeggen of zij niet behalve tot de ongelukkigste ook tot de gelukkigste mensen ter wereld gerekend moeten worden? Zij zijn blij met de kleinste verrassingen. Zij zijn innig tevreden met wat zij hébben en denken niet aan wat zij missen. Zij zijn onbezorgd als de vogels en de bloemen; hun hemelse Vader zorgt voor hen.
Soms zit er zo'n kind bij moeder op schoot in de bus; bleekblauwe ogen staren in een andere wereld, het hoofdje buigt opzij als luistert het naar het ongehoorde. Over de passagiers valt de stilte van een panisch afgrijzen en een ontredderd medelijden.
De moeder buigt nóg dieper over haar kind in de bunker van haar verdriet; haar grijze haar verhaalt van jaren vol van deze martelgang langs de mensen die kijken ... Maar wij zien Iemand over moeder en kind heenbuigen: de behoeder der eenvoudigen.
Een zwakzinnig meisje zou belijdenis doen. Haar dominee nam haar even apart: als je nu straks "Ja" gaat zeggen in de kerk, moet je niet "Ja, dominee" zeggen, hoor! En wat zei ze? "Natuurlijk niet! Ik zeg toch geen ja tegen ú" Een achterlijke jongen drong na de dienst tussen de ouderlingen door naar de dominee, hief zijn handen op en sprak de zegen over hem uit. De dominee werd er stil van: die jongen, tussen al die bekwame vermaarde ouderlingen, was voor hem op dat ogenblik een engel uit de hemel. Ja: een behoeder der eenvoudigen is de Here.
Mr. van der Hoeven schreef over zijn eigen zoontje: "Hij heeft echt geen gestalte om te begeren. Hij heeft een gestalte die wij nooit voor een van onze kinderen zouden hebben begeerd. Maar juist daarin toonde hij ons een heel klein stukje, wás hij een heel klein scherfje van het beeld van Christus ... Onmerkbaar is hij de sfeer in ons gezin mee gaan bepalen. Onmerkbaar, behalve wanneer een gesprek te ernstig, te problematisch wordt en helemaal wanneer de toon boos wordt. Dan gaat hij eerst zuchten, sputteren en brommen, en als dat niet helpt, loopt hij weg. Zo schept hij een stuk vrede in ons gezin. En gaandeweg hebben wij door hem oog gekregen voor een ander levensbeeld. Wij zijn ons gaan afvragen hoe Gód hem zag…" God ziet in zulke kinderen iets van zijn eigen Zoon! Omdat Hij zijn Zoon niet spaarde, bewaart Hij de mongooltjes.
Dat bewaren doet Hij niet buiten óns om.
Hij gebruikt daar de ouders van die kinderen voor. Die moeten door veel strijd heen leren aanvaarden zonder te vluchten in verbittering. Zij mogen hun zorgenkind zien als een kind van die Vader wiens zorgenkinderen zijzelf zijn.
En dan: de broertjes en zusjes van de afwijkende kinderen. Ik vergeet nooit wat een jongen zei aan wie zijn vriendjes hadden gevraagd of "dat achterlijke jongetje daar" zijn broertje was:
"toen heb ik nee gezegd en nu schaam ik mij zo." Maar ook allen die niet zelf zo'n kind in de familie hebben, worden in dat werk van bewaring betrokken. De gemeente is toch één gezin?
Als wij bij een mongooltje vragen: "Rabbi, wie heeft gezondigd, deze of zijn ouders, dat hij zó geboren is?" geeft de Heer hetzelfde antwoord als destijds: "Noch deze heeft gezondigd, noch zijn ouders, maar de werken Gods moesten in hem openbaar
worden."
Ds. Okke Jager
De Here bewaart de eenvoudigen.
Psalm 116:6.
Het woord dat in deze tekst gebruikt wordt, betekent eigenlijk: de argeloze, de mens die er geen erg in heeft. De Here bewaart de onhandigen. Behalve aan de mensen met twee linkerhanden mogen wij hierbij ook denken aan de zwakzinnige kinderen en Mongooltjes. Als de behoeder der eenvoudigen slaat de Here zijn armen om hen heen. Vele normale, gezonde mensen leiden een zwakker geestelijk leven dan deze zwakzinnige kinderen.
Een vader vertelde: "Toen ik tot het vreselijke inzicht kwam dat ons kind nooit als een normaal mens zou leren denken en spreken, bad ik "Heer, open zijn lippen opdat zijn mond uw lof verkondige! Ik weet nu dat dit gebed verhoord is, al kan mijn jongen niet goed spreken." Het zwijgen van onze stomme kinderen is God welgevalliger dan het spreken van al die praatzieke grote mensen. Het leven van afwijkende kinderen komt in Gods ogen op bijzondere wijze tot zijn recht. Het is in de diepste zin van het woord menselijk leven. Er is een grote voorraad blijdschap in de zieltjes van zulke kinderen. Wie zal zeggen of zij niet behalve tot de ongelukkigste ook tot de gelukkigste mensen ter wereld gerekend moeten worden? Zij zijn blij met de kleinste verrassingen. Zij zijn innig tevreden met wat zij hébben en denken niet aan wat zij missen. Zij zijn onbezorgd als de vogels en de bloemen; hun hemelse Vader zorgt voor hen.
Soms zit er zo'n kind bij moeder op schoot in de bus; bleekblauwe ogen staren in een andere wereld, het hoofdje buigt opzij als luistert het naar het ongehoorde. Over de passagiers valt de stilte van een panisch afgrijzen en een ontredderd medelijden.
De moeder buigt nóg dieper over haar kind in de bunker van haar verdriet; haar grijze haar verhaalt van jaren vol van deze martelgang langs de mensen die kijken ... Maar wij zien Iemand over moeder en kind heenbuigen: de behoeder der eenvoudigen.
Een zwakzinnig meisje zou belijdenis doen. Haar dominee nam haar even apart: als je nu straks "Ja" gaat zeggen in de kerk, moet je niet "Ja, dominee" zeggen, hoor! En wat zei ze? "Natuurlijk niet! Ik zeg toch geen ja tegen ú" Een achterlijke jongen drong na de dienst tussen de ouderlingen door naar de dominee, hief zijn handen op en sprak de zegen over hem uit. De dominee werd er stil van: die jongen, tussen al die bekwame vermaarde ouderlingen, was voor hem op dat ogenblik een engel uit de hemel. Ja: een behoeder der eenvoudigen is de Here.
Mr. van der Hoeven schreef over zijn eigen zoontje: "Hij heeft echt geen gestalte om te begeren. Hij heeft een gestalte die wij nooit voor een van onze kinderen zouden hebben begeerd. Maar juist daarin toonde hij ons een heel klein stukje, wás hij een heel klein scherfje van het beeld van Christus ... Onmerkbaar is hij de sfeer in ons gezin mee gaan bepalen. Onmerkbaar, behalve wanneer een gesprek te ernstig, te problematisch wordt en helemaal wanneer de toon boos wordt. Dan gaat hij eerst zuchten, sputteren en brommen, en als dat niet helpt, loopt hij weg. Zo schept hij een stuk vrede in ons gezin. En gaandeweg hebben wij door hem oog gekregen voor een ander levensbeeld. Wij zijn ons gaan afvragen hoe Gód hem zag…" God ziet in zulke kinderen iets van zijn eigen Zoon! Omdat Hij zijn Zoon niet spaarde, bewaart Hij de mongooltjes.
Dat bewaren doet Hij niet buiten óns om.
Hij gebruikt daar de ouders van die kinderen voor. Die moeten door veel strijd heen leren aanvaarden zonder te vluchten in verbittering. Zij mogen hun zorgenkind zien als een kind van die Vader wiens zorgenkinderen zijzelf zijn.
En dan: de broertjes en zusjes van de afwijkende kinderen. Ik vergeet nooit wat een jongen zei aan wie zijn vriendjes hadden gevraagd of "dat achterlijke jongetje daar" zijn broertje was:
"toen heb ik nee gezegd en nu schaam ik mij zo." Maar ook allen die niet zelf zo'n kind in de familie hebben, worden in dat werk van bewaring betrokken. De gemeente is toch één gezin?
Als wij bij een mongooltje vragen: "Rabbi, wie heeft gezondigd, deze of zijn ouders, dat hij zó geboren is?" geeft de Heer hetzelfde antwoord als destijds: "Noch deze heeft gezondigd, noch zijn ouders, maar de werken Gods moesten in hem openbaar
worden."
Ds. Okke Jager
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Uit zijn overvloed zijn wij allen met goedheid overstelpt.
Johannes 1:16
--------------------------------------------------------------------------------
Overstelpende genade
Het houdt maar niet op. God gaat maar door met genade geven. Verwonder jij je daar ook wel eens over? Dat we altijd weer meer genade mogen ontvangen? Dat er in de verbondenheid Jezus Christus altijd weer overstelpend veel genade te vinden is? Soms leven en geloven we wel eens wat zuinig. Dan zijn we al blij met vergeving van zonden, Gods goede zorg, niet te veel problemen in ons leven en uitzicht op de eeuwigheid. En hoewel dat ook al heel veel is (!), het is niet de overvloed van goedheid en genade en glorie die ons deel zijn als we geloven in Jezus Christus. Het is overstelpend en onvoorstelbaar: genade op genade op genade.
Johannes 1:16
--------------------------------------------------------------------------------
Overstelpende genade
Het houdt maar niet op. God gaat maar door met genade geven. Verwonder jij je daar ook wel eens over? Dat we altijd weer meer genade mogen ontvangen? Dat er in de verbondenheid Jezus Christus altijd weer overstelpend veel genade te vinden is? Soms leven en geloven we wel eens wat zuinig. Dan zijn we al blij met vergeving van zonden, Gods goede zorg, niet te veel problemen in ons leven en uitzicht op de eeuwigheid. En hoewel dat ook al heel veel is (!), het is niet de overvloed van goedheid en genade en glorie die ons deel zijn als we geloven in Jezus Christus. Het is overstelpend en onvoorstelbaar: genade op genade op genade.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
De wet is door Mozes gegeven, maar goedheid en waarheid zijn met Jezus Christus gekomen.
Johannes 1:17
--------------------------------------------------------------------------------
Wet en genade
Er is een groot verschil tussen Mozes en Jezus. Een van de valkuilen voor veel christenen is het om te vergeten dat Jezus meer is dan Mozes. Als we bij Mozes blijven, dan blijven we gebonden aan de wet, de wet namelijk die eisend naar ons toekomt, de wet die we niet kunnen houden en telkens opnieuw lopen we daar dan tegenaan. Maar we mogen voorbij Mozes zijn: Jezus is gekomen. En in hem is de wet vervuld en hebben we genade en waarheid ontvangen. De wet komt niet langer als de wet van Mozes naar ons toe, maar als de nieuwe wet van Jezus, vol van genade en waarheid, maar vooral vol van Jezus zelf. De wet van Jezus is: dat we steeds meer gaan willen wat Jezus wil en dat dat kan juist vanwege de waarheid en de genade van Jezus.
Johannes 1:17
--------------------------------------------------------------------------------
Wet en genade
Er is een groot verschil tussen Mozes en Jezus. Een van de valkuilen voor veel christenen is het om te vergeten dat Jezus meer is dan Mozes. Als we bij Mozes blijven, dan blijven we gebonden aan de wet, de wet namelijk die eisend naar ons toekomt, de wet die we niet kunnen houden en telkens opnieuw lopen we daar dan tegenaan. Maar we mogen voorbij Mozes zijn: Jezus is gekomen. En in hem is de wet vervuld en hebben we genade en waarheid ontvangen. De wet komt niet langer als de wet van Mozes naar ons toe, maar als de nieuwe wet van Jezus, vol van genade en waarheid, maar vooral vol van Jezus zelf. De wet van Jezus is: dat we steeds meer gaan willen wat Jezus wil en dat dat kan juist vanwege de waarheid en de genade van Jezus.
mooi!Unionist schreef:ONBEZORGDE ZORGENKINDEREN
De Here bewaart de eenvoudigen.
Psalm 116:6.
Het woord dat in deze tekst gebruikt wordt, betekent eigenlijk: de argeloze, de mens die er geen erg in heeft. De Here bewaart de onhandigen. Behalve aan de mensen met twee linkerhanden mogen wij hierbij ook denken aan de zwakzinnige kinderen en Mongooltjes. Als de behoeder der eenvoudigen slaat de Here zijn armen om hen heen. Vele normale, gezonde mensen leiden een zwakker geestelijk leven dan deze zwakzinnige kinderen.
Een vader vertelde: "Toen ik tot het vreselijke inzicht kwam dat ons kind nooit als een normaal mens zou leren denken en spreken, bad ik "Heer, open zijn lippen opdat zijn mond uw lof verkondige! Ik weet nu dat dit gebed verhoord is, al kan mijn jongen niet goed spreken." Het zwijgen van onze stomme kinderen is God welgevalliger dan het spreken van al die praatzieke grote mensen. Het leven van afwijkende kinderen komt in Gods ogen op bijzondere wijze tot zijn recht. Het is in de diepste zin van het woord menselijk leven. Er is een grote voorraad blijdschap in de zieltjes van zulke kinderen. Wie zal zeggen of zij niet ? behalve tot de ongelukkigste ? ook tot de gelukkigste mensen ter wereld gerekend moeten worden? Zij zijn blij met de kleinste verrassingen. Zij zijn innig tevreden met wat zij hébben en denken niet aan wat zij missen. Zij zijn onbezorgd als de vogels en de bloemen; hun hemelse Vader zorgt voor hen.
Soms zit er zo'n kind bij moeder op schoot in de bus; bleekblauwe ogen staren in een andere wereld, het hoofdje buigt opzij als luistert het naar het ongehoorde. Over de passagiers valt de stilte van een panisch afgrijzen en een ontredderd medelijden.
De moeder buigt nóg dieper over haar kind in de bunker van haar verdriet; haar grijze haar verhaalt van jaren vol van deze martelgang langs de mensen die kijken ... Maar wij zien Iemand over moeder en kind heenbuigen: de behoeder der eenvoudigen.
Een zwakzinnig meisje zou belijdenis doen. Haar dominee nam haar even apart: als je nu straks "Ja" gaat zeggen in de kerk, moet je niet "Ja, dominee" zeggen, hoor! En wat zei ze? "Natuurlijk niet! Ik zeg toch geen ja tegen ú" Een achterlijke jongen drong na de dienst tussen de ouderlingen door naar de dominee, hief zijn handen op en sprak de zegen over hem uit. De dominee werd er stil van: die jongen, tussen al die bekwame vermaarde ouderlingen, was voor hem op dat ogenblik een engel uit de hemel. Ja: een behoeder der eenvoudigen is de Here.
Mr. van der Hoeven schreef over zijn eigen zoontje: "Hij heeft echt geen gestalte om te begeren. Hij heeft een gestalte die wij nooit voor een van onze kinderen zouden hebben begeerd. Maar juist daarin toonde hij ons een heel klein stukje, wás hij een heel klein scherfje van het beeld van Christus ... Onmerkbaar is hij de sfeer in ons gezin mee gaan bepalen. Onmerkbaar, behalve wanneer een gesprek te ernstig, te problematisch wordt en helemaal wanneer de toon boos wordt. Dan gaat hij eerst zuchten, sputteren en brommen, en als dat niet helpt, loopt hij weg. Zo schept hij een stuk vrede in ons gezin. En gaandeweg hebben wij door hem oog gekregen voor een ander levensbeeld. Wij zijn ons gaan afvragen hoe Gód hem zag…" God ziet in zulke kinderen iets van zijn eigen Zoon! Omdat Hij zijn Zoon niet spaarde, bewaart Hij de mongooltjes.
Dat bewaren doet Hij niet buiten óns om.
Hij gebruikt daar de ouders van die kinderen voor. Die moeten door veel strijd heen leren aanvaarden zonder te vluchten in verbittering. Zij mogen hun zorgenkind zien als een kind van die Vader wiens zorgenkinderen zijzelf zijn.
En dan: de broertjes en zusjes van de afwijkende kinderen. Ik vergeet nooit wat een jongen zei aan wie zijn vriendjes hadden gevraagd of "dat achterlijke jongetje daar" zijn broertje was:
"toen heb ik nee gezegd en nu schaam ik mij zo." Maar ook allen die niet zelf zo'n kind in de familie hebben, worden in dat werk van bewaring betrokken. De gemeente is toch één gezin?
Als wij bij een mongooltje vragen: "Rabbi, wie heeft gezondigd, deze of zijn ouders, dat hij zó geboren is?" geeft de Heer hetzelfde antwoord als destijds: "Noch deze heeft gezondigd, noch zijn ouders, maar ? de werken Gods moesten in hem openbaar
worden."
Ds. Okke Jager
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God; en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als een rechtvaardige aangenomen omdat hij ons door Christus Jezus heeft verlost.
Romeinen 3:24
--------------------------------------------------------------------------------
Uit genade aangenomen
Zonde is ten diepste: dat we de nabijheid van God niet meer kennen omdat we eruit weggelopen zijn. Zonde is dat je met je rug naar God toe leeft en je niet door Hem liefdevol in je ogen laat kijken. Zonde is dus veel erger dan dat we zo nu en dan of zelfs heel vaak verkeerde dingen doen, verkeerde gedachten hebben, verkeerde woorden spreken. En daarom is ook de genade iets veel groters dan alleen dat onze zonden vergeven worden. Genade is dat we in een verzoende relatie met God mogen leven, dat we door Hem worden aangenomen als kinderen en door Hem als rechtvaardigen worden gezien. Dat kan alleen maar door Jezus: genade valt je ten deel in de verbondenheid met Hem.
Romeinen 3:24
--------------------------------------------------------------------------------
Uit genade aangenomen
Zonde is ten diepste: dat we de nabijheid van God niet meer kennen omdat we eruit weggelopen zijn. Zonde is dat je met je rug naar God toe leeft en je niet door Hem liefdevol in je ogen laat kijken. Zonde is dus veel erger dan dat we zo nu en dan of zelfs heel vaak verkeerde dingen doen, verkeerde gedachten hebben, verkeerde woorden spreken. En daarom is ook de genade iets veel groters dan alleen dat onze zonden vergeven worden. Genade is dat we in een verzoende relatie met God mogen leven, dat we door Hem worden aangenomen als kinderen en door Hem als rechtvaardigen worden gezien. Dat kan alleen maar door Jezus: genade valt je ten deel in de verbondenheid met Hem.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Maar al moet u nog korte tijd lijden, God, de bron van alle genade, heeft u geroepen om in Christus Jezus deel te krijgen aan zijn eeuwige luister.
1 Petrus 5:10
--------------------------------------------------------------------------------
De bron van alle genade
We mogen God kennen met vele namen. Hij is onze Vader, onze Here, onze zon, ons schild, onze hulp, ons licht. We leren hem ook kennen als de bron van alle genade. Uiteindelijk komt genade altijd bij God vandaan. Hij vloeit over van genade. Hij is een bron die nooit opdroogt. Ook als we lijden is juist dat de naam waarmee we hem mogen kennen en aanroepen. Want God heeft ons met zijn genadige roepstem geroepen om deel te krijgen aan zijn eeuwige glorie, in Christus Jezus, de Zoon van Gods genade. Door hem weten we het definitief zeker: God vloeit over van genade.
1 Petrus 5:10
--------------------------------------------------------------------------------
De bron van alle genade
We mogen God kennen met vele namen. Hij is onze Vader, onze Here, onze zon, ons schild, onze hulp, ons licht. We leren hem ook kennen als de bron van alle genade. Uiteindelijk komt genade altijd bij God vandaan. Hij vloeit over van genade. Hij is een bron die nooit opdroogt. Ook als we lijden is juist dat de naam waarmee we hem mogen kennen en aanroepen. Want God heeft ons met zijn genadige roepstem geroepen om deel te krijgen aan zijn eeuwige glorie, in Christus Jezus, de Zoon van Gods genade. Door hem weten we het definitief zeker: God vloeit over van genade.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
De genade van onze Heer Jezus zij met u allen.
Openbaring 22:21
--------------------------------------------------------------------------------
De genade van Jezus
Dit zijn de laatste woorden van de bijbel. De laatste woorden waar we deze maand van genade bij stil staan. Genade is dus het einde! Het is ook het begin, want zonder Gods genade waren we nergens. Maar het is dus ook het einde. Nog één keer worden onze ogen en harten gericht op Jezus zelf, die onze Heer is. Nog één keer klinkt dat woord genade, dat zo krachtig en helend en bevrijdend is. Nog één keer leren we om niet naar onszelf te kijken of op onszelf te vertrouwen, maar ons helemaal over te geven aan hem die vol genade is: onze Heer Jezus. Hij is de Genadige. Omhels hem. Laat je door hem omhelzen. Je zult genade op genade ontvangen. Een overvloed van genade: de volheid van Jezus!
Openbaring 22:21
--------------------------------------------------------------------------------
De genade van Jezus
Dit zijn de laatste woorden van de bijbel. De laatste woorden waar we deze maand van genade bij stil staan. Genade is dus het einde! Het is ook het begin, want zonder Gods genade waren we nergens. Maar het is dus ook het einde. Nog één keer worden onze ogen en harten gericht op Jezus zelf, die onze Heer is. Nog één keer klinkt dat woord genade, dat zo krachtig en helend en bevrijdend is. Nog één keer leren we om niet naar onszelf te kijken of op onszelf te vertrouwen, maar ons helemaal over te geven aan hem die vol genade is: onze Heer Jezus. Hij is de Genadige. Omhels hem. Laat je door hem omhelzen. Je zult genade op genade ontvangen. Een overvloed van genade: de volheid van Jezus!
-
Tamarinde
-
Tamarinde
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug