De kleine lettertjes van het Evangelie

[Cyrillus]

Met eerbied gesproken: dan staat er een "hoop ballast" in de Bijbel.

Ik moest direct aan deze tekst denken. Johannes 2: 23-25
En als Hij te Jeruzalem was op het Pascha, in het feest, geloofden velen in Zijn Naam ziende Zijn tekenen, die Hij deed. Maar Jezus Zelf betrouwde hun Zichzelven niet, omdat Hij hen allen kende, en omdat Hij niet van node had dat iemand getuigen zou van de mens want Hij wist wat in de mens was.

@Cyrillus zie je niet en deze tekst duidelijk zegt dat er geloof is (zelfs in Zijn Naam) wat niet door Jezus wordt overgenomen ?
Zou het niet noodzakelijk zijn dat dit in de prediking duidelijk onderscheiden wordt? Anders worden er velen dwaze bouwers.

Volgens mij gaat deze hele discussie om het volgende:

Lukas 7:
'36 En een der Farizeën bad Hem, dat Hij met hem ate; en ingegaan zijnde in des Farizeërs huis, zat Hij aan.
37 En ziet, een vrouw in de stad, welke een zondares was, verstaande, dat Hij in des Farizeërs huis aanzat, bracht een albasten fles met zalf. 38 En staande achter Zijn voeten, wenende, begon zij Zijn voeten nat te maken met tranen, en zij droogde ze af met het haar van haar hoofd, en kuste Zijn voeten, en zalfde ze met de zalf. 39 En de Farizeër, die Hem genood had, zulks ziende, sprak bij zichzelven, zeggende: Deze, indien Hij een profeet ware, zou wel weten, wat en hoedanige vrouw deze is, die Hem aanraakt; want zij is een zondares.
40 En Jezus antwoordende, zeide tot hem: Simon! Ik heb u wat te zeggen. En hij sprak: Meester! zeg het.
41 Jezus zeide: Een zeker schuldheer had twee schuldenaars; de een was schuldig vijfhonderd penningen, en de andere vijftig;
42 En als zij niet hadden om te betalen, schold hij het hun beiden kwijt. Zeg dan, wie van dezen zal hem meer liefhebben?
43 En Simon, antwoordende, zeide: Ik acht, dat hij het is, dien hij het meeste kwijtgescholden heeft. En Hij zeide tot hem: Gij hebt recht geoordeeld. 44 En Hij, Zich omkerende naar de vrouw, zeide tot Simon: Ziet gij deze vrouw? Ik ben in uw huis gekomen; water hebt gij niet tot Mijn voeten gegeven; maar deze heeft Mijn voeten met tranen nat gemaakt, en met het haar van haar hoofd afgedroogd.
45 Gij hebt Mij geen kus gegeven; maar deze, van dat zij ingekomen is, heeft niet afgelaten Mijn voeten te kussen.
46 Met olie hebt gij Mijn hoofd niet gezalfd; maar deze heeft Mijn voeten met zalf gezalfd. 47 Daarom zeg Ik u: Haar zonden zijn haar vergeven, die vele waren; want zij heeft veel liefgehad; maar dien weinig vergeven wordt, die heeft weinig lief.
48 En Hij zeide tot haar: Uw zonden zijn u vergeven.'

Zeker, het is goed om te weten dat je jezelf kan bedriegen. Maar mijn vraag is: waar gaat het nu echt om?
Stel: als je uit liefde getrouwd bent, vraag je jezelf dan elke dag af: houdt mijn man/vrouw wel echt van mij? Vergis ik me niet in zijn/haar liefde? Vraag je dan elke dag aan je man/vrouw: houd je wel van mij? Echt waar, is je liefde wel echt? Zou dat niet een teken zijn van ongelooflijk veel wantrouwen, van ongeloof? Ik denk dat op deze manier een scheiding op de loer ligt.

Het zou fijn zijn als je zou ingaan op het Schriftgedeelte wat ik plaatste en antwoord zou geven op de vraag die ik stelde.
Ik heb het voor de duidelijkheid vet gedrukt

Ja, dank je wel. Ik realiseer me dat ik direct naar mijn conclusie ben gegaan en dat goed wilde onderbouwen. Dit komt omdat ik je manier van reageren zo veel vaker heb gezien, ook bij andere forumleden: er worden vraagtekens worden gesteld bij een heel simpele zin, vanwege geen beproeving, zondebesef of wat dan ook. In Lukas staat: de vrouw had Hem lief, punt. Punt. Geen zelfbeproeving, geen preek over zondebesef tegen haar. Nee, ze mocht Hem liefhebben. Wat ik dus zeggen wil: niet altijd hoeven we, zoals de Farizeeërs overal vraagtekens bij te zetten. Hoe nuttig ook, hoe waar ook. Jezus kent ons aller hart, ook als wij alleen maar geloven in de tekenen zoals in de tekst die jij noemt. Maar zegt Hij hier nu: kijk uit, jullie bedriegen jezelf? Ik lees alleen maar dat Hij Zichzelf niet toebetrouwde. Geen preek, geen expliciete waarschuwing. Waarom niet? Moeten we soms ook niet eens dingen aan God overlaten? Kunnen wij er wat mee of we weten of we uitverkoren zijn of niet? Of we twijfelen aan ons geloof, of het wel echt is? Werkt uws zelfs zaligheids met vreze en beven staat er in Fil. 2. Daarom mijn voorbeeld van een huwelijk. Ten diepste is de vraag: vertrouwen wij de wil van God dat Hij ons allen zalig wil maken?

[-DIA-]

Je verdraait zijn woorden. Zie het andere draadje.

DDD, Wie zijn woorden worden verdraaid? En waarom? Kun je dat even toelichten?
Ik vind je opmerking sowieso op de persoon, omdat je iemand aanvalt zonder enige toelichting.

De woorden van ds. Schreuder. En waarom, kun je lezen in het andere draadje, waar DIA naar verwijst.

Het is onzinnig om dit op de persoon te noemen.

Dank u voor uw lieve gevoelige woorden. Hartelijk dank

Overigens, wat is er mis met wat ds. Schreuder schreef? Misschien kunt u dat eens vertellen?

[verworpen]

Ook zonder de 'voorwaarde' van zondekennis, want juist dat kan een enorme blokkade betekenen. Wel denk ik dat in de preek de mens als zondaar aangewezen moet worden. Er moet niet verteld worden dat hij zijn zonde moet kennen, de zonde moet aangewezen worden!

Een moeilijk punt blijft altijd: wat is het ware geloof? Uiteindelijk is dat iets tussen God en de mens. Dus welke kenmerken je ook noemt, het blijft altijd een strikt persoonlijke zaak tussen God en de zondaar, gewerkt door de Heilige Geest.

Heel verwarrend dit. Wat moet worden verstaan onder: de zonde aangewezen worden? Daarmee blijft de zonde buiten mij, mijn zondige aard blijft recht overeind! Zo ontstaat er inderdaad geen kennis van de zonde en blijft de noodzaak van verlossing en rechtvaardigmaking onderbelicht.

Merkwaardige reactie. Wat deden de profeten anders dan de zonden van het volk aanwijzen? Is dat niet juist heel erg nodig?

Ook het geloof blijkt niet kenbaar, want het blijft een persoonlijke zaak. Hoewel dit volkomen waar is, leert Gods woord m.i. duidelijke kenmerken van een waar geloof. Zonder dergelijke kenmerken is er geen separatie mogelijk tussen schijn en zijn en zijn alle waarschuwingen die op dat gebied in de Bijbel voorkomen volstrekt verkeerd en overbodig!

Zoals gezegd, het blijft een moeilijk punt. Omdat je nooit in het hart van een ander kunt kijken. Maar als het voor iemand geen wonder is, geen komen vanuit de duisternis tot het wonderbaar licht, door de werking van de Heilige Geest, ja, dan kun je er een vraagteken bij zetten.
Verder vraag ik me af welke kenmerken van een waar geloof Gods Woord leert, anders dan het getuigenis geloven dat God getuigd heeft van Zijn Zoon (1 Joh. 5: 9 e.v.), en dat het vruchten moet voortbrengen (Gal. 5: 22)? Wel zal er de erkentenis moeten zijn dat wij dit van nature nooit kunnen en zouden hebben gedaan!

Ik hik aan tegen het begrip ‘aanwijzen’ in combinatie met ‘zonde’.
Er kan een straat aangewezen worden of een persoon, of een object. Daar kan iemand dan kennis van nemen. Maar bij die persoon veranderd dat niets. Daarom zei ik dat op deze manier de zondige aard buiten beschouwing kan blijven.
Ook zonde kan met aanwijzen helemaal uitwendig worden opgevat, zeker als het in het meervoud staat. Dan is zonde een verkeerde handeling die we netjes in categorieën kunnen opdelen.

De Schrift heeft het alles onder de zonde besloten. Alles wat uit de natuurlijke mens komt is verkeerd, is zonde. Zelfs zijn bidden en (gaan) geloven is zonde. Dan behoeven geen specifieke zonden te worden aangewezen. De mens in zijn natuurstaat is zonde en brengt niets dan zonde voort. Die mens is dood en de verdoemenis deelachtig. Dat zal hem bekend gemaakt moeten worden.

De kenmerken van een waar geloof kun je vinden in HC 7 vr 21. Daar staan ook de nodige verwijsteksten bij.

[verworpen]

Ook het geloof blijkt niet kenbaar, want het blijft een persoonlijke zaak. Hoewel dit volkomen waar is, leert Gods woord m.i. duidelijke kenmerken van een waar geloof. Zonder dergelijke kenmerken is er geen separatie mogelijk tussen schijn en zijn en zijn alle waarschuwingen die op dat gebied in de Bijbel voorkomen volstrekt verkeerd en overbodig!

Noem eens een paar plaatsen?
Zoals je het nu hebt geformuleerd hangt het een beetje in de lucht.

Zie HC 7 vr 21. Daar staan een aantal kenmerken en verwijsteksten bij elkaar.

[GerefGemeente-lid]

Het gaat van kwaad tot erger: https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... het-gemis/

Wat betreft de titels: het is sneller om te vermelden wat u niet moet lezen dan wat u wel kunt lezen. Elke goede gereformeerde schrijver uit de 16e of 17e eeuw zal de theologie en de visie op het geestelijke leven zoals u die schetst, ontkennen en weerleggen. Gaandeweg in de 18e en de 19e eeuw wordt het anders. De wortels van de genoemde visie zijn bij de latere Comrie te vinden, by Myseras, bij Schortinghuis en Verschuir. Van der Groe is vaak dogmatisch wel helder maar pastoraal heeft hij een harde, ietwat bittere en wantrouwende toon. Bij een andere vraag op Refoweb heb ik afgeraden om Philpot te lezen en hetzelfde advies geef ik ook voor Warburton en Huntington. Het theologisch inzicht was bij predikanten in de kruisgemeenten (19e eeuw) en bij de afgescheiden predikanten (20e eeuw) dermate gering, dat ook bij hen zelden een evenwichtige, heldere evangelieverkondiging te vinden is. In ieder geval met veel minder helderheid dan bij de kundige theologen uit eerdere eeuwen. Bij iemand als ds. G. H. Kersten zie je verschuivingen optreden; in de vroegere jaren sprak hij veel onbekommerder over het aanbod van genade dan in de laatste jaren voor zijn dood.

Ongeveer heel de gereformeerde theologie wordt hier afgeschreven. In- en intriest.

[Valcke]

Ook binnen de GG wordt gewaarschuwd tegen C.S. Lewis. Enkele jaren geleden stond er een stukje in het Kerkelijk Jaarboek waar tegen schrijvers als C.S. Lewis werd gewaarschuwd. Men vervreemd zo van de oude gereformeerde leer.

Je verdraait zijn woorden. Zie het andere draadje.

DDD, Wie zijn woorden worden verdraaid? En waarom? Kun je dat even toelichten?
Ik vind je opmerking sowieso op de persoon, omdat je iemand aanvalt zonder enige toelichting.

De woorden van ds. Schreuder. En waarom, kun je lezen in het andere draadje, waar DIA naar verwijst.

Het is onzinnig om dit op de persoon te noemen.

1. DIA verwijst niet naar een ander topic. Jij verwijst wel naar een ander topic - overigens zonder enige toelichting.

2. Je lichtte in je post niet toe waarom de woorden van ds. Schreuders verdraaid worden. Je doet dat ook nu niet. Wanneer ik het stukje lees, kan ik ook niet ontdekken wat er mis is met DIA’s weergave.

3. Er blijft dus een beschuldiging staan (iemand verdraait de woorden van een ander, zelfs van een ds.) zonder enige toelichting…

4. Als dit niet op de persoon is, is het toch wel onfatsoenlijk.

[Cyrillus]

Zeker, het is goed om te weten dat je jezelf kan bedriegen. Maar mijn vraag is: waar gaat het nu echt om?
Stel: als je uit liefde getrouwd bent, vraag je jezelf dan elke dag af: houdt mijn man/vrouw wel echt van mij? Vergis ik me niet in zijn/haar liefde? Vraag je dan elke dag aan je man/vrouw: houd je wel van mij? Echt waar, is je liefde wel echt? Zou dat niet een teken zijn van ongelooflijk veel wantrouwen, van ongeloof? Ik denk dat op deze manier een scheiding op de loer ligt.

Deze vergelijking met een huwelijk gaat echt mank, zeker omdat het hier op aarde slechts een 'ten dele' is. Dan komt het wel degelijk aan op zelfbeproeving. Zie alleen maar deze plaatsen in de Schrift:

2 Kor. 13:5: Onderzoekt uzelven of gij in het geloof zijt, beproeft uzelven. Of kent gij uzelven niet, dat Jezus Christus in u is? Tenzij dat gij enigszins verwerpelijk zijt.
2 Petr. 1:10: Daarom, broeders, benaarstigt u te meer om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.

Ik zeg daarmee niet, dat zelfbeproeving niet goed is. Het Avondmaalsformulier roept ons niet voor niets daartoe op, maar het continu twijfel zaaien over je eigen geloof doet afbreuk aan dit geloof.

De bekende karikatuur. Waar heb ik gesproken over "continu twijfel zaaien"??? Ik heb eenvoudig gevraagd aan jou: 1. Wat is het geloof? 2. Waarin onderscheidt zich het ware geloof van het valse en hoe kan de gelovige zich hierin beproeven? Sorry, dit slaat nergens op.

Nou Valcke,
- Het beeld van Christus en Zijn bruidskerk spreekt boekdelen, dus het huwelijk lijkt me een prima voorbeeld. Ik ga verder de Bijbelgedeelten niet eens noemen, want die weet je zelf wel. En uit de context blijkt toch duidelijk dat ik een goed huwelijk bedoel?
- In de posts waarin vrijmoedig over het geloof wordt gesproken, komt standaard als reactie terug: hoe zit het met zondebesef, hoe zit het met zelfbeproeving. Ik heb net verwoord dat ik dit nuttig vind - dus ik zie geen probleem - , maar mag je dan als gelovige nooit zeggen: 'ik houd van U, o mijn Heere Jezus?'
- Het twijfel zaaien was niet persoonlijk bedoeld. Maar het twijfel zaaien gebeurt als er vaak kleine lettertjes worden gebruikt, of als vrijmoedigheid in het geloof niet wordt geaccepteerd. Misschien kan ik beter zeggen: overal maar vraagtekens bij zetten. Zoals de Farizeeën in Lukas 7.
- Dan nu je vragen: 1) heb ik uit de kunst beantwoord, met opzet niet dogmatisch, geloof in Christus heeft altijd betrekking op Hem net zoals 'houden van' ook op een persoon gericht is 2) Je mag mij iets vragen, maar ik vind in dit verband de vraag niet relevant. Weer vraagtekens zetten, namelijk. En daar hoef ik niet in mee te gaan. Dat jij dit nergens op vindt slaan, komt omdat je mij niet begrijpt neem ik aan. Mijn vraag aan jou is: mag je zo vrijmoedig zijn in het geloof, dat je mag zeggen/zingen/bidden, en dit zonder vraagtekens, extra commentaar of wat dan ook: 'ik houd van U, o mijn Heere Jezus?'

[-DIA-]

Het gaat van kwaad tot erger: https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... het-gemis/

Wat betreft de titels: het is sneller om te vermelden wat u niet moet lezen dan wat u wel kunt lezen. Elke goede gereformeerde schrijver uit de 16e of 17e eeuw zal de theologie en de visie op het geestelijke leven zoals u die schetst, ontkennen en weerleggen. Gaandeweg in de 18e en de 19e eeuw wordt het anders. De wortels van de genoemde visie zijn bij de latere Comrie te vinden, by Myseras, bij Schortinghuis en Verschuir. Van der Groe is vaak dogmatisch wel helder maar pastoraal heeft hij een harde, ietwat bittere en wantrouwende toon. Bij een andere vraag op Refoweb heb ik afgeraden om Philpot te lezen en hetzelfde advies geef ik ook voor Warburton en Huntington. Het theologisch inzicht was bij predikanten in de kruisgemeenten (19e eeuw) en bij de afgescheiden predikanten (20e eeuw) dermate gering, dat ook bij hen zelden een evenwichtige, heldere evangelieverkondiging te vinden is. In ieder geval met veel minder helderheid dan bij de kundige theologen uit eerdere eeuwen. Bij iemand als ds. G. H. Kersten zie je verschuivingen optreden; in de vroegere jaren sprak hij veel onbekommerder over het aanbod van genade dan in de laatste jaren voor zijn dood.

Ongeveer heel de gereformeerde theologie wordt hier afgeschreven. In- en intriest.

Hier zien we in antwoord van een grote karikatuur nog een verdere afbraak, je bijna zeggen een aversie, of een haat en een afbraak van de gereformeerde leer. Weer de vraag die ik eerder al stelde: Zou hij als theoloog op de hoogte zijn wat het Gereformeerd Weekblad in eerder schreef? Dan moet dat ontdekkende zeker toegesloten worden. Want wat hier gebeurt is vanaf het bestaan van de christelijke kerk gebeurd. Onder verschillende dekmantels is een dwaalleer als de leer der Kerk aangenomen en de waarheid mocht niet openbaar worden.

[-DIA-]

1. DIA verwijst niet naar een ander topic. Jij verwijst wel naar een ander topic - overigens zonder enige toelichting.

2. Je lichtte in je post niet toe waarom de woorden van ds. Schreuders verdraaid worden. Je doet dat ook nu niet. Wanneer ik het stukje lees, kan ik ook niet ontdekken wat er mis is met DIA’s weergave.

3. Er blijft dus een beschuldiging staan (iemand verdraait de woorden van een ander, zelfs van een ds.) zonder enige toelichting…

4. Als dit niet op de persoon is, is het toch wel onfatsoenlijk.

En toch begrijp ik DDD wel. Je leert hem hier toch wel wat kennen. Vandaar dat ik dit wel begrijp. Niet dat ik het er ook maar enigermate mee eens kan zijn, dat niet, maar begrijpen wel.

[Valcke]

Zeker, het is goed om te weten dat je jezelf kan bedriegen. Maar mijn vraag is: waar gaat het nu echt om?
Stel: als je uit liefde getrouwd bent, vraag je jezelf dan elke dag af: houdt mijn man/vrouw wel echt van mij? Vergis ik me niet in zijn/haar liefde? Vraag je dan elke dag aan je man/vrouw: houd je wel van mij? Echt waar, is je liefde wel echt? Zou dat niet een teken zijn van ongelooflijk veel wantrouwen, van ongeloof? Ik denk dat op deze manier een scheiding op de loer ligt.

Deze vergelijking met een huwelijk gaat echt mank, zeker omdat het hier op aarde slechts een 'ten dele' is. Dan komt het wel degelijk aan op zelfbeproeving. Zie alleen maar deze plaatsen in de Schrift:

2 Kor. 13:5: Onderzoekt uzelven of gij in het geloof zijt, beproeft uzelven. Of kent gij uzelven niet, dat Jezus Christus in u is? Tenzij dat gij enigszins verwerpelijk zijt.
2 Petr. 1:10: Daarom, broeders, benaarstigt u te meer om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.

Ik zeg daarmee niet, dat zelfbeproeving niet goed is. Het Avondmaalsformulier roept ons niet voor niets daartoe op, maar het continu twijfel zaaien over je eigen geloof doet afbreuk aan dit geloof.

De bekende karikatuur. Waar heb ik gesproken over "continu twijfel zaaien"??? Ik heb eenvoudig gevraagd aan jou: 1. Wat is het geloof? 2. Waarin onderscheidt zich het ware geloof van het valse en hoe kan de gelovige zich hierin beproeven? Sorry, dit slaat nergens op.

Nou Valcke,
- Het beeld van Christus en Zijn bruidskerk spreekt boekdelen, dus het huwelijk lijkt me een prima voorbeeld. Ik ga verder de Bijbelgedeelten niet eens noemen, want die weet je zelf wel. En uit de context blijkt toch duidelijk dat ik een goed huwelijk bedoel? (...)

- Het beeld van het huwelijk is zeker heel goed. Ook tot zelfbeproeving. Maar wat jij uit het beeld van het huwelijk destilleerde, is dat zelfbeproeving minder nodig is, en daar reageerde ik op. Nu geef je er een andere wending aan. Dat klopt niet.
- Ondertussen blijft staan dat de Schrift ons oproept tot zelfbeproeving. Dat hoor ik bij jou nauwelijks terug. Ook in het slot van je post geef je aan dat je niet verder in wenst te gaan op het onderscheid van waar geloof en vals geloof. Dat kan. Maar het is wel tekenend voor je benadering.
- De overige opmerkingen laat ik voor wat het is. Dat gaat over randzaken c.q. het bevestigt wat hierboven reeds staat.

[Valcke]

Het gaat van kwaad tot erger: https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... het-gemis/

Ongeveer heel de gereformeerde theologie wordt hier afgeschreven. In- en intriest.

De voorkeur voor de theologie van de 16e en 17e eeuw kan ik wel onderschrijven. Na die tijd is er - zo geloof ik ook - veel misgegaan. De prediking zoals de vraagsteller die typeert, is ook inderdaad onbijbels. Dat geldt ook voor de standenleer wanneer wedergeboorte, het zaligmakend geloof en rechtvaardiging uit elkaar worden getrokken. De vraag blijft natuurlijk wel wat daarvoor dan in de plaats gesteld wordt... (daar ben ik beslist niet gerust op).

[Cyrillus]

Zeker, het is goed om te weten dat je jezelf kan bedriegen. Maar mijn vraag is: waar gaat het nu echt om?
Stel: als je uit liefde getrouwd bent, vraag je jezelf dan elke dag af: houdt mijn man/vrouw wel echt van mij? Vergis ik me niet in zijn/haar liefde? Vraag je dan elke dag aan je man/vrouw: houd je wel van mij? Echt waar, is je liefde wel echt? Zou dat niet een teken zijn van ongelooflijk veel wantrouwen, van ongeloof? Ik denk dat op deze manier een scheiding op de loer ligt.

Deze vergelijking met een huwelijk gaat echt mank, zeker omdat het hier op aarde slechts een 'ten dele' is. Dan komt het wel degelijk aan op zelfbeproeving. Zie alleen maar deze plaatsen in de Schrift:

2 Kor. 13:5: Onderzoekt uzelven of gij in het geloof zijt, beproeft uzelven. Of kent gij uzelven niet, dat Jezus Christus in u is? Tenzij dat gij enigszins verwerpelijk zijt.
2 Petr. 1:10: Daarom, broeders, benaarstigt u te meer om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.

Ik zeg daarmee niet, dat zelfbeproeving niet goed is. Het Avondmaalsformulier roept ons niet voor niets daartoe op, maar het continu twijfel zaaien over je eigen geloof doet afbreuk aan dit geloof.

De bekende karikatuur. Waar heb ik gesproken over "continu twijfel zaaien"??? Ik heb eenvoudig gevraagd aan jou: 1. Wat is het geloof? 2. Waarin onderscheidt zich het ware geloof van het valse en hoe kan de gelovige zich hierin beproeven? Sorry, dit slaat nergens op.

Nou Valcke,
- Het beeld van Christus en Zijn bruidskerk spreekt boekdelen, dus het huwelijk lijkt me een prima voorbeeld. Ik ga verder de Bijbelgedeelten niet eens noemen, want die weet je zelf wel. En uit de context blijkt toch duidelijk dat ik een goed huwelijk bedoel? (...)

- Het beeld van het huwelijk is zeker heel goed. Ook tot zelfbeproeving. Maar wat jij uit het beeld van het huwelijk destilleerde, is dat zelfbeproeving minder nodig is, en daar reageerde ik op. Nu geef je er een andere wending aan. Dat klopt niet.
- Ondertussen blijft staan dat de Schrift ons oproept tot zelfbeproeving. Dat hoor ik bij jou nauwelijks terug. Ook in het slot van je post geef je aan dat je niet verder in wenst te gaan op het onderscheid van waar geloof en vals geloof. Dat kan. Maar het is wel tekenend voor je benadering.
- De overige opmerkingen laat ik voor wat het is. Dat gaat over randzaken c.q. het bevestigt wat hierboven reeds staat.

"Maar wat jij uit het beeld van het huwelijk destilleerde, is dat zelfbeproeving minder nodig is,.."
Pardon? Of bedoel je echt te zeggen dat de huwelijkspartners elkaar dagelijks moeten bevragen of hun liefde wel echt is? Ik heb bedoeld te zeggen dat dit niet bepaald getuigt van vertrouwen. Dus inderdaad, in die zin is zelfbeproeving zeker minder belangrijk dan het geloof zelf (de liefde dus vanuit het voorbeeld). Ik heb niet gezegd dat ik zelfbeproeving onbelangrijk vind. Maar als je op een gegeven moment meer bezig bent met zelfbeproeving dan met het geloof zelf, dan getuigt dat van hele grote geloofstwijfel. Is dat zo moeilijk?

[Valcke]

Cyrillus, Het geloof zelf brengt zekerheid mee en het geloof dient ook mede op basis van de liefde beproefd te worden. Wanneer je dit bedoelde, stem ik ermee in. Hoewel er meer is tot beproeving dat niet minder noodzakelijk is. De teneur van je posts was echter voortdurend: houd op over beproeving en het werk van de Heilige Geest; de oproep tot het geloof is feitelijk het enig dat telt. Begrijpelijkerwijs geeft dat weinig vertrouwen in wat jij leert. Ik stop hier nu over.

[Posthoorn]

- Het twijfel zaaien was niet persoonlijk bedoeld. Maar het twijfel zaaien gebeurt als er vaak kleine lettertjes worden gebruikt, of als vrijmoedigheid in het geloof niet wordt geaccepteerd. Misschien kan ik beter zeggen: overal maar vraagtekens bij zetten. Zoals de Farizeeën in Lukas 7.

Toch heb ik bij jou ook nog steeds een vraagteken. Erken jij dat geloven voor de natuurlijke mens onmogelijk is? Omdat hij blind is voor geestelijke zaken? Omdat zijn hart gesloten is voor het Evangelie? Ik zeg niet dat dit in elke preek gezegd moet worden, maar ik vraag nu hoe jíj daarover denkt.

[Herman]

Ongeveer heel de gereformeerde theologie wordt hier afgeschreven. In- en intriest.

De gereformeerde theologie niet. Wel de gereformeerde gemeente theologie, maar dat zal je wel niet bedoelen.