huisman schreef:Erasmiaan schreef:Cyrillus schreef:Valcke schreef:
Twee vragen:
1. Wat is dit geloof? Kun je dat nader omschrijven?
2. Hoe onderscheidt dit geloof zich van het valse geloof, bv. het geloof van degenen die slechts "voor een tijd" geloven en die "geen wortel" hebben? Met andere woorden: Hoe kan de gelovige bij zichzelf weten dat zijn/haar geloof het ware is?
Graag een duidelijke uiteenzetting, geen oneliners.
1) Zie HC vr/antw1
2) Door het vaste vertrouwen dat de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt.
Meer tekst is niet nodig Valcke.
Met eerbied gesproken: dan staat er een "hoop ballast" in de Bijbel.
Ik moest direct aan deze tekst denken. Johannes 2: 23-25
En als Hij te Jeruzalem was op het Pascha, in het feest, geloofden velen in Zijn Naam ziende Zijn tekenen, die Hij deed. Maar Jezus Zelf betrouwde hun Zichzelven niet, omdat Hij hen allen kende, en omdat Hij niet van node had dat iemand getuigen zou van de mens want Hij wist wat in de mens was.
@Cyrillus zie je niet en deze tekst duidelijk zegt dat er geloof is (zelfs in Zijn Naam) wat niet door Jezus wordt overgenomen ?
Zou het niet noodzakelijk zijn dat dit in de prediking duidelijk onderscheiden wordt? Anders worden er velen dwaze bouwers.
Volgens mij gaat deze hele discussie om het volgende:
Lukas 7:
'36 En een der Farizeën bad Hem, dat Hij met hem ate; en ingegaan zijnde in des Farizeërs huis, zat Hij aan.
37 En ziet, een vrouw in de stad, welke een zondares was, verstaande, dat Hij in des Farizeërs huis aanzat, bracht een albasten fles met zalf. 38 En staande achter Zijn voeten, wenende, begon zij Zijn voeten nat te maken met tranen, en zij droogde ze af met het haar van haar hoofd, en kuste Zijn voeten, en zalfde ze met de zalf. 39 En de Farizeër, die Hem genood had, zulks ziende, sprak bij zichzelven, zeggende: Deze, indien Hij een profeet ware, zou wel weten, wat en hoedanige vrouw deze is, die Hem aanraakt; want zij is een zondares.
40 En Jezus antwoordende, zeide tot hem: Simon! Ik heb u wat te zeggen. En hij sprak: Meester! zeg het.
41 Jezus zeide: Een zeker schuldheer had twee schuldenaars; de een was schuldig vijfhonderd penningen, en de andere vijftig;
42 En als zij niet hadden om te betalen, schold hij het hun beiden kwijt. Zeg dan, wie van dezen zal hem meer liefhebben?
43 En Simon, antwoordende, zeide: Ik acht, dat hij het is, dien hij het meeste kwijtgescholden heeft. En Hij zeide tot hem: Gij hebt recht geoordeeld. 44 En Hij, Zich omkerende naar de vrouw, zeide tot Simon: Ziet gij deze vrouw? Ik ben in uw huis gekomen; water hebt gij niet tot Mijn voeten gegeven; maar deze heeft Mijn voeten met tranen nat gemaakt, en met het haar van haar hoofd afgedroogd.
45 Gij hebt Mij geen kus gegeven; maar deze, van dat zij ingekomen is, heeft niet afgelaten Mijn voeten te kussen.
46 Met olie hebt gij Mijn hoofd niet gezalfd; maar deze heeft Mijn voeten met zalf gezalfd. 47 Daarom zeg Ik u: Haar zonden zijn haar vergeven, die vele waren; want zij heeft veel liefgehad; maar dien weinig vergeven wordt, die heeft weinig lief.
48 En Hij zeide tot haar: Uw zonden zijn u vergeven.'
Zeker, het is goed om te weten dat je jezelf kan bedriegen. Maar mijn vraag is: waar gaat het nu echt om?
Stel: als je uit liefde getrouwd bent, vraag je jezelf dan elke dag af: houdt mijn man/vrouw wel echt van mij? Vergis ik me niet in zijn/haar liefde? Vraag je dan elke dag aan je man/vrouw: houd je wel van mij? Echt waar, is je liefde wel echt? Zou dat niet een teken zijn van ongelooflijk veel wantrouwen, van ongeloof? Ik denk dat op deze manier een scheiding op de loer ligt.
