Gereformeerde Gemeenten

[Orchidee]

Hoewel Klaasje natuurlijk wel een punt heeft.

Pierre27, ik zie dat we het eens zijn. De mensen die weg gaan zijn niet met de leer eens. Mensen gaan dus niet weg om bijzaken.

Verklaart gij dat gij de leer van onze kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?

Antwoord: ja.

In de praktijk is het regelmatig ja, maar als het mij niet meer bevalt of ik ga anders denken dan wordt het nee of ja deels.

Je bent dooplid in de GG, opgegroeid met het idee dat eigenlijk alles buiten de GG 'fout' is, dan wordt je 18 jaar en wordt er van je verwacht dat je belijdenis doet van de leer, onvolwassen en naïef als je bent voldoe je netjes aan die verwachtingen. Immers, alléén de leer in jouw kerk voldoet aan alle normen heb je altijd gehoord.

Bij het volwassen worden en eindelijk eens buiten de bubbel kijkend kom je erachter dat die leer helemaal niet zo gezond is, er in andere kerkverbanden ook mensen met een levend geloof zijn, die wél hardop mogen zeggen een kind van God te zijn, en hun geloof in het dagelijks leven in praktijk brengen. Je gaat eens ergens anders luisteren en ontdekt daar een leer die niet alleen in naam reformatorisch heet, maar ook daadwerkelijk ís.

Ja, dan ga je anders denken, dan kan het zomaar zijn dat je afstand of afscheid neemt van de ongezonde leer, waar je ooit in je naïviteit ja op hebt gezegd. Juist het veranderen geeft dan aan dat je je jawoord gestand houdt, omdat het geen belofte was nooit van kerkverband te veranderen, maar een belofte je te voegen onder de waarheid, de gezonde leer.



Is het mogelijk om de altijd maar gedoodverfde vertrekkers eens op deze manier te bekijken?

Dat zou niet verkeerd zijn

[Gerardus2]

In de GG heb je geen belijdenis van het geloof maar van de leer.

Echt niet.

[MGG]

. Ik vind het lastig als mensen na belijdenis van kerk veranderen. Vooral als de kerk die zij verlaten voldoet aan de kenmerken van een ware kerk. En ja dit telt ook voor mensen die naar onze gemeente overkomen.

Het is überhaupt een rare vraag om in te stemmen met de leer van de kerk. Een dwaling op zich lijkt me. Deze vraag heeft weinig van doen met openbare geloofsbelijdenis.

Als mensen het een dwaling vinden dan verwacht ik dat zij geen ja op deze vraag zullen antwoorden

[Geytenbeekje]

In de GG heb je geen belijdenis van het geloof maar van de leer.

Dan zou het meer naar een sekte neigen. Mensen geloven dus niet in God, maar in de leer.

Retorische vragen sla ik liever over.

[Rido91]

In deze tijd van kerkelijke verdeeldheid is het eigenlijk onmogelijk om belijdenis te doen van de leer. Van welke leer doe je belijdenis? Van de leer van je kerkverband of de leer van de 3 stukken van enigheid? Ik lees vanuit Ger Gem zijde hier veel kritiek op mensen die hun kerkverband verlaten (geldt dit ook voor mensen die hun kerkverband verlaten en lid willen worden van de Ger Gem of willen we dan opeens wel deze 'verbrekers van hun belijdenis' verwelkomen?)

Als je belijdenis doet van de leer van de Gereformeerde Gemeente : welke leer is dat als er in het kerkverband zelf al zoveel verschillende gemeenten zijn met een ligging van links tot rechts en de daarbijbehorende verschillen in leer. In dat geval zou je dus eigenlijk ook niet mogen switchen van een rechterflank gemeente naar een linker flank gemeente (en dito prediking) of vice versa. Of doe je belijdenis van de leer zoals geleerd in de 3 stukken van enigheid en zou je dus lid mogen worden van elk kerkverband waar men zich ook hartelijk verbonden weet aan die leer?

[DDD]

. Ik vind het lastig als mensen na belijdenis van kerk veranderen. Vooral als de kerk die zij verlaten voldoet aan de kenmerken van een ware kerk. En ja dit telt ook voor mensen die naar onze gemeente overkomen.

Het is überhaupt een rare vraag om in te stemmen met de leer van de kerk. Een dwaling op zich lijkt me. Deze vraag heeft weinig van doen met openbare geloofsbelijdenis.

In de GG heb je geen belijdenis van het geloof maar van de leer.

Dat is niet waar. Dat wordt soms wel gezegd, maar het is gewoon belijdenis van het geloof. Dat wordt soms versmald tot de geloofsleer, maar dat is natuurlijk niet erg gereformeerd en zeker geen kerkelijk standpunt.

En voor zover het dan om de geloofsleer gaat, dan gaat het wel om de bijbelse leer, zoals die (ook) in de betreffende kerk geleerd wordt. Niet andersom, alsof het zou gaan om de interpretatie ter plaatse. Integendeel zelfs. De belijdenis strekt zich uit over het algemeen ongetwijfeld christelijk geloof, en je verklaart dat die belijdenis ook -misschien wat gebrekkig, maar dan nog- in 'de kerk alhier' geleerd wordt.

[MGG]

In deze tijd van kerkelijke verdeeldheid is het eigenlijk onmogelijk om belijdenis te doen van de leer. Van welke leer doe je belijdenis? Van de leer van je kerkverband of de leer van de 3 stukken van enigheid? Ik lees vanuit Ger Gem zijde hier veel kritiek op mensen die hun kerkverband verlaten (geldt dit ook voor mensen die hun kerkverband verlaten en lid willen worden van de Ger Gem of willen we dan opeens wel deze 'verbrekers van hun belijdenis' verwelkomen?)

Als je belijdenis doet van de leer van de Gereformeerde Gemeente : welke leer is dat als er in het kerkverband zelf al zoveel verschillende gemeenten zijn met een ligging van links tot rechts en de daarbijbehorende verschillen in leer. In dat geval zou je dus eigenlijk ook niet mogen switchen van een rechterflank gemeente naar een linker flank gemeente (en dito prediking) of vice versa. Of doe je belijdenis van de leer zoals geleerd in de 3 stukken van enigheid en zou je dus lid mogen worden van elk kerkverband waar men zich ook hartelijk verbonden weet aan die leer?

1. Zoals ik al eerder zei telt het bezwaar ook voor mensen die naar onze gemeente overkomen. Het gaat overigens niet om de GG. Ik vind het ook lastig als iemand belijdenis doet in de HHK en twee jaar later overstap naar de plaatselijke CGK.

2. Het begon met de uitspraak. 'De mensen die weg gaan zijn niet met de leer eens. Mensen gaan dus niet weg om bijzaken.' Als je het niet eens bent met de leer, dan ga je niet naar een kerkverband waarmee jouw kerkverband en/of gemeente zich qua leer hartelijk verbonden mee voelt.

Mijn punt is en was dat je wel ja gezegd hebt op de leer waar je het nu niet meer mee eens bent. Natuurlijk kan iemand voortschrijdend inzicht hebben. Weet iemand een uitgebreid onderzoek naar kerkverlating in de reformatorische gezindte?

[BSH]

Best wel getwijfeld of ik moest reageren. Toch maar wel even.

Ik heb in het verleden de overstap gemaakt naar de GG, zonder verhuizing. En later bij een verhuizing overgestapt naar de CGK. Met Paulus zeg ik: het maakt me niet uit hoe jullie hierover oordelen. Het is zelfs niet belangrijk hoe ik dat zelf over oordeel. Die mij oordeelt is God.

De voorbeelden uit de Bijbel zijn doorgaans directe oproepen tot geloof en bekering. Beschrijvingen hoe dit gaat kom ik (nagenoeg) niet tegen. Zeker niet zo uitgebreid en gedetailleerd als soms in deze tijd.

Het zien op de vruchten als bron van zekerheid kom ik wel tegen.

Stel: je hebt vier vrienden bij elkaar zitten. Aart weet zeker dat hij zich heeft bekeerd. Bart kent ook het ware leven, maar twijfelt meestal. Corné denkt het ware leven te kennen, maar bedriegt zichzelf. Dirk weet van zichzelf dat hij onbekeerd is.
Dan moeten ze toch uiteindelijk alle 4 elke dag opnieuw hun vertrouwen alleen op God stellen. Ze hebben toch alle 4 elke dag opnieuw vergeving nodig om Christus wil. Daarom zeg ik: predik Christus en ga tot Hem. En ik wens je veel vrucht toe. Dat is tot Gods eer. En daardoor werkt God zekerheid.

[Ararat]

Best wel getwijfeld of ik moest reageren. Toch maar wel even.

Ik heb in het verleden de overstap gemaakt naar de GG, zonder verhuizing. En later bij een verhuizing overgestapt naar de CGK. Met Paulus zeg ik: het maakt me niet uit hoe jullie hierover oordelen. Het is zelfs niet belangrijk hoe ik dat zelf over oordeel. Die mij oordeelt is God.

De voorbeelden uit de Bijbel zijn doorgaans directe oproepen tot geloof en bekering. Beschrijvingen hoe dit gaat kom ik (nagenoeg) niet tegen. Zeker niet zo uitgebreid en gedetailleerd als soms in deze tijd.

Het zien op de vruchten als bron van zekerheid kom ik wel tegen.

Stel: je hebt vier vrienden bij elkaar zitten. Aart weet zeker dat hij zich heeft bekeerd. Bart kent ook het ware leven, maar twijfelt meestal. Corné denkt het ware leven te kennen, maar bedriegt zichzelf. Dirk weet van zichzelf dat hij onbekeerd is.
Dan moeten ze toch uiteindelijk alle 4 elke dag opnieuw hun vertrouwen alleen op God stellen. Ze hebben toch alle 4 elke dag opnieuw vergeving nodig om Christus wil. Daarom zeg ik: predik Christus en ga tot Hem. En ik wens je veel vrucht toe. Dat is tot Gods eer. En daardoor werkt God zekerheid.

Mag Dirk vinden dat Aart het allemaal maar makkelijk zegt en twijfelen aan zijn bekeerd-zijn? Dat lijkt me namelijk nogal eens te gebeuren.

[Ararat]

. Ik vind het lastig als mensen na belijdenis van kerk veranderen. Vooral als de kerk die zij verlaten voldoet aan de kenmerken van een ware kerk. En ja dit telt ook voor mensen die naar onze gemeente overkomen.

Het is überhaupt een rare vraag om in te stemmen met de leer van de kerk. Een dwaling op zich lijkt me. Deze vraag heeft weinig van doen met openbare geloofsbelijdenis.

Als mensen het een dwaling vinden dan verwacht ik dat zij geen ja op deze vraag zullen antwoorden

In het topic belijdenis voor het huwelijk schetste ik in de openingspost een casus waar mensen welzeker ja zeggen. Onder grote druk. Later hoorde ik dat dit was na een zomercursus van 6 weken.

[MGG]

. Ik vind het lastig als mensen na belijdenis van kerk veranderen. Vooral als de kerk die zij verlaten voldoet aan de kenmerken van een ware kerk. En ja dit telt ook voor mensen die naar onze gemeente overkomen.

Het is überhaupt een rare vraag om in te stemmen met de leer van de kerk. Een dwaling op zich lijkt me. Deze vraag heeft weinig van doen met openbare geloofsbelijdenis.

Als mensen het een dwaling vinden dan verwacht ik dat zij geen ja op deze vraag zullen antwoorden

In het topic belijdenis voor het huwelijk schetste ik in de openingspost een casus waar mensen welzeker ja zeggen. Onder grote druk. Later hoorde ik dat dit was na een zomercursus van 6 weken.

Gelukkig is dit niet de normale gang van zaken. Zowel ouders als de kerkenraad horen in een gezonde relatie toezicht te houden of mensen echt belijdenis willen doen. Druk vanuit ouders, kerkenraad of relatie is nooit goed.

Voor een zomercursus van 6 weken loop ik niet warm. Zeker niet als het in een gemeente is waar na de zomer belijdeniscatechisatie wordt gegeven. Het is leerzaam om een seizoen lang met andere leeftijdsgenoten Gods Woord te onderzoeken en actuele onderwerpen te bespreken.

[Forummer]

Pierre27, ik zie dat we het eens zijn. De mensen die weg gaan zijn niet met de leer eens. Mensen gaan dus niet weg om bijzaken.

Verklaart gij dat gij de leer van onze kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?

Antwoord: ja.

In de praktijk is het regelmatig ja, maar als het mij niet meer bevalt of ik ga anders denken dan wordt het nee of ja deels.

Je bent dooplid in de GG, opgegroeid met het idee dat eigenlijk alles buiten de GG 'fout' is, dan wordt je 18 jaar en wordt er van je verwacht dat je belijdenis doet van de leer, onvolwassen en naïef als je bent voldoe je netjes aan die verwachtingen. Immers, alléén de leer in jouw kerk voldoet aan alle normen heb je altijd gehoord.

Bij het volwassen worden en eindelijk eens buiten de bubbel kijkend kom je erachter dat die leer helemaal niet zo gezond is, er in andere kerkverbanden ook mensen met een levend geloof zijn, die wél hardop mogen zeggen een kind van God te zijn, en hun geloof in het dagelijks leven in praktijk brengen. Je gaat eens ergens anders luisteren en ontdekt daar een leer die niet alleen in naam reformatorisch heet, maar ook daadwerkelijk ís.

Ja, dan ga je anders denken, dan kan het zomaar zijn dat je afstand of afscheid neemt van de ongezonde leer, waar je ooit in je naïviteit ja op hebt gezegd. Juist het veranderen geeft dan aan dat je je jawoord gestand houdt, omdat het geen belofte was nooit van kerkverband te veranderen, maar een belofte je te voegen onder de waarheid, de gezonde leer.



Is het mogelijk om de altijd maar gedoodverfde vertrekkers eens op deze manier te bekijken?

…en de gedoodverfde blijvers zijn allemaal naïeve jazeggers begrijp ik uit jouw bericht?

Tip: Probeer je eigen frustratie niet te veralgemeniseren. Daar krijg je zulke rare teksten van als jij hier neerzet.

Je legt me woorden in de mond die ik niet gezegd hebt, dus die je ook niet kunt begrijpen uit mijn bericht, tenzij je aan inlegkunde doet...

Je hebt ook nog degenen die met een bezwaard gemoed blijven, degenen die een hartelijke keus maken voor de GG, degenen die halsstarrig weigeren enige kritiek te aanvaarden, en ja er zijn ook naïeve ja knikkers die alles voor waarheid aannemen.

En dan heb ik het over een gemeente waar een voorwaardelijke prediking klinkt. Binnen de GG zijn er ook gemeenten waar die niet klinkt, dus daar zijn ook nog degenen die helemaal niet weg hoeven...

Mijn tip aan jou is dus: veralgemeniseer zelf alsjeblieft niet (uit frustratie om mijn berichten?) maar accepteer gewoon dat vertrekkers niet altijd netjes bejegend worden, en daar mag gewoon open en eerlijk over gesproken worden.

Ik val je niet persoonlijk aan ofzo, houd het dan gewoon netjes aub. Je doet nogal neerbuigend en daar houd ik niet zo van...

[Maanenschijn]

. Ik vind het lastig als mensen na belijdenis van kerk veranderen. Vooral als de kerk die zij verlaten voldoet aan de kenmerken van een ware kerk. En ja dit telt ook voor mensen die naar onze gemeente overkomen.

Het is überhaupt een rare vraag om in te stemmen met de leer van de kerk. Een dwaling op zich lijkt me. Deze vraag heeft weinig van doen met openbare geloofsbelijdenis.

Als mensen het een dwaling vinden dan verwacht ik dat zij geen ja op deze vraag zullen antwoorden

In het topic belijdenis voor het huwelijk schetste ik in de openingspost een casus waar mensen welzeker ja zeggen. Onder grote druk. Later hoorde ik dat dit was na een zomercursus van 6 weken.

In één van de onze plaatselijke kerken kan het zelf zonder belijdenis catechese of zomercursus. Belijdenis doen is aldaar verworden tot formaliteit 'die hoort' en drukmiddel om daar in de kerk te blijven 'omdar je het hebt beloofd'. Ik begrijp uit dit gesprek dat het een uitzondering is in kerkelijk Nederland, maar het komt dus voor.

[Tiberius]

. Ik vind het lastig als mensen na belijdenis van kerk veranderen. Vooral als de kerk die zij verlaten voldoet aan de kenmerken van een ware kerk. En ja dit telt ook voor mensen die naar onze gemeente overkomen.

Het is überhaupt een rare vraag om in te stemmen met de leer van de kerk. Een dwaling op zich lijkt me. Deze vraag heeft weinig van doen met openbare geloofsbelijdenis.

In de GG heb je geen belijdenis van het geloof maar van de leer.

Dat is onjuist.
Ik ken niet all GG's, maar degenen die ik ken gebruiken allemaal de vragen van Voetius bij de openbare geloofsbelijdenis. En die laten geen ruimte voor alleen maar belijdenis van de leer (of van het historische geloof, zoals het ook wel eens genoemd wordt).

[Lilian197]

Maar hoe gaat een nieuwe ontvangende gemeente er mee om?
Als mensen vanwege dwaling overkomen, hoe kunnen we dan nog zeggen we moeten verbinding zoeken?
Komen ze niet vanwege dwaling. Behoort de ontvangende kerk ze dan wel te ontvangen?

(Eerlijk is eerlijk. Ik ben wat sceptisch omdat onze gemeente inmiddels grootste deel bestaat uit mensen die in de loop van de jaren zijn overgekomen uit andere gemeenten. En tegelijkertijd een soort ontwikkeling dat mensen lid zijn ahw van een vereniging waar je vrijblijvend lid van ben en dus niet meer het idee dat je een lid ben van een lichaam en elkaar nodig hebt. En mensen dus doordeweekseactiviteiten matig tot niet bezoeken of niet vanzelfsprekend vinden dat je beteokken bent bij doordeweekse activiteiten. ) Of dat door het veranderen van kerk komt of een algemene ontwikkeling is, durf ik niet te zeggen. Wel lijkt het samen opgegaan te zijn.