refo schreef:Als een ouderling plus diaken op bezoek komen, is geen sprake van huisbezoek in kerkrechtelijke zin. Je kunt het nog wel zo noemen, maar het is dan niet meer dan een beleefdheidsbezoek namens de kerkenraad.

Gouda is in ongeveer 30 jaar in ledental verdubbeld, het aantal catechisatiegroepen gestegen van 3 naar 18 of meer, maar het aantal ouderlingen bleef gelijk.
Het aantal avondmaalsbedieningen van 4 naar 3, huisbezoek van 12- naar 18maandelijks en nu als laatste stilzwijgend steeds meer diakenen op huisbezoek.
Diakenen kunnen geen hulpouderling zijn, want daarin voorziet het bevestigingsformulier niet. De ouderling kan evengoed zijn vrouw meenemen. Dat is voor iedereen wat gezelliger, waarschijnlijk.

In Handelingen lezen we dat de apostelen aanvankelijk zelf de armenzorg hebben behartigd: de opbrengst van de verkochte goederen werd aan de apostelen gegeven en er werd uitgedeeld naar dat ieder nodig had. Maar er ontstond ontevredenheid, omdat Griekssprekende weduwen bij de dagelijkse uitdeling werden overgeslagen. Op voorstel

van de apostelen zijn daarom mannen gekozen die de zorg voor de armen tot hun specifieke taak zouden rekenen, opdat de apostelen zelf zich des te meer zouden kunnen wijden aan het gebed en de bediening van het Woord.

Handelingen 6

5 En dit woord behaagde aan al de menigte; en zij verkoren Stéfanus, een man vol des geloofs en des Heiligen Geestes, en Filippus, en Próchorus, en Nicánor, en Timon, en Pármenas, en Nicoláüs, een Jodengenoot van Antiochíë;

Handelingen 6

8 En Stéfanus, vol van geloof en kracht, deed wonderen en grote tekenen onder het volk.

Handelingen 8

5 En Filippus kwam af in de stad van Samaría, en predikte hun Christus.

Handelingen 8

38 En hij gebood den wagen stil te houden; en zij daalden beiden af in het water, zo Filippus als de kamerling, en hij doopte hem. 39 En toen zij uit het water waren opgekomen, nam de Geest des Heeren Filippus weg, en de kamerling zag hem niet meer; want hij reisde zijn weg met blijdschap.

DDD schreef:Bij ons komen er ook diakenen mee. Al vind ik dat wel vreemd, want je zou zeggen dat zij het al druk genoeg hebben met het verzorgen van de armen.

samanthi schreef: Als twee punt wil ik noemen dat zowel diakenen als ouderlingen, in de Bijbel toch wel een groot criteria hebben nl vol zijn van de Heilige Geest.
Dat mis ik in het formulier en in onze kerken.
Sommigen gaan niet eens aan het Avondmaal en zeggen opelijk dat ze de Heere niet kennen.

Dit betekent voor de praktijk van het diakenambt dat ambtsdragers zich niet moeten vastbijten in maatschappelijke en politieke activiteiten en hun eigenlijke taak verzaken, aldus ds. Van Ruitenburg. „Het gaat om de zielen in de gemeente. U kunt niet dienen zoals Christus dat bedoeld heeft als u niet zelf in Christus bent ingelijfd. Persoonlijke bekering is onmisbaar. Elkaar helpen en bijstaan kan niet zonder enige kennis van de zaligheid.”

Het gevaar bestaat dat diakenen willen helpen om een goede daad te doen. Ds. Van Ruitenburg benadrukte dat het belangrijk is om voor ogen te houden dat „al ons dienen en bezig zijn moet voortkomen uit liefde tot God in Christus. Want al ónze werken zijn met zonden bevlekt en hebben verzoening nodig door het dierbare bloed van Christus.”

Een ambtsdrager die werkelijk vruchtbaar en zegenrijk arbeid wil verrichten, moet in Christus zijn ingeplant. Dan komt er volgens de predikant een begeerte om te mogen dienen, uit kracht die God verleent. „Het behaagt God nog steeds om in de weg van de ambtelijke bediening mensen te redden van de diepste levensnood. Ambtswerk is eeuwigheidswerk”, zo stelde ds. Van Ruitenburg.

Mistig schreef:

samanthi schreef: Als twee punt wil ik noemen dat zowel diakenen als ouderlingen, in de Bijbel toch wel een groot criteria hebben nl vol zijn van de Heilige Geest.
Dat mis ik in het formulier en in onze kerken.
Sommigen gaan niet eens aan het Avondmaal en zeggen opelijk dat ze de Heere niet kennen.

Ds. C. van Ruitenburg heeft daarover het volgende gezegd:

Dit betekent voor de praktijk van het diakenambt dat ambtsdragers zich niet moeten vastbijten in maatschappelijke en politieke activiteiten en hun eigenlijke taak verzaken, aldus ds. Van Ruitenburg. „Het gaat om de zielen in de gemeente. U kunt niet dienen zoals Christus dat bedoeld heeft als u niet zelf in Christus bent ingelijfd. Persoonlijke bekering is onmisbaar. Elkaar helpen en bijstaan kan niet zonder enige kennis van de zaligheid.”

Het gevaar bestaat dat diakenen willen helpen om een goede daad te doen. Ds. Van Ruitenburg benadrukte dat het belangrijk is om voor ogen te houden dat „al ons dienen en bezig zijn moet voortkomen uit liefde tot God in Christus. Want al ónze werken zijn met zonden bevlekt en hebben verzoening nodig door het dierbare bloed van Christus.”

Een ambtsdrager die werkelijk vruchtbaar en zegenrijk arbeid wil verrichten, moet in Christus zijn ingeplant. Dan komt er volgens de predikant een begeerte om te mogen dienen, uit kracht die God verleent. „Het behaagt God nog steeds om in de weg van de ambtelijke bediening mensen te redden van de diepste levensnood. Ambtswerk is eeuwigheidswerk”, zo stelde ds. Van Ruitenburg.

Een ambtsdrager kan dus niet zonder kennis van Christus ambtsdrager worden.

samanthi schreef:

Mistig schreef:

samanthi schreef: Als twee punt wil ik noemen dat zowel diakenen als ouderlingen, in de Bijbel toch wel een groot criteria hebben nl vol zijn van de Heilige Geest.
Dat mis ik in het formulier en in onze kerken.
Sommigen gaan niet eens aan het Avondmaal en zeggen opelijk dat ze de Heere niet kennen.

Ds. C. van Ruitenburg heeft daarover het volgende gezegd:

Dit betekent voor de praktijk van het diakenambt dat ambtsdragers zich niet moeten vastbijten in maatschappelijke en politieke activiteiten en hun eigenlijke taak verzaken, aldus ds. Van Ruitenburg. „Het gaat om de zielen in de gemeente. U kunt niet dienen zoals Christus dat bedoeld heeft als u niet zelf in Christus bent ingelijfd. Persoonlijke bekering is onmisbaar. Elkaar helpen en bijstaan kan niet zonder enige kennis van de zaligheid.”

Het gevaar bestaat dat diakenen willen helpen om een goede daad te doen. Ds. Van Ruitenburg benadrukte dat het belangrijk is om voor ogen te houden dat „al ons dienen en bezig zijn moet voortkomen uit liefde tot God in Christus. Want al ónze werken zijn met zonden bevlekt en hebben verzoening nodig door het dierbare bloed van Christus.”

Een ambtsdrager die werkelijk vruchtbaar en zegenrijk arbeid wil verrichten, moet in Christus zijn ingeplant. Dan komt er volgens de predikant een begeerte om te mogen dienen, uit kracht die God verleent. „Het behaagt God nog steeds om in de weg van de ambtelijke bediening mensen te redden van de diepste levensnood. Ambtswerk is eeuwigheidswerk”, zo stelde ds. Van Ruitenburg.

Een ambtsdrager kan dus niet zonder kennis van Christus ambtsdrager worden.

Helemaal waar

HHKtE schreef:

samanthi schreef:

Mistig schreef:

samanthi schreef: Als twee punt wil ik noemen dat zowel diakenen als ouderlingen, in de Bijbel toch wel een groot criteria hebben nl vol zijn van de Heilige Geest.
Dat mis ik in het formulier en in onze kerken.
Sommigen gaan niet eens aan het Avondmaal en zeggen opelijk dat ze de Heere niet kennen.

Ds. C. van Ruitenburg heeft daarover het volgende gezegd:

Dit betekent voor de praktijk van het diakenambt dat ambtsdragers zich niet moeten vastbijten in maatschappelijke en politieke activiteiten en hun eigenlijke taak verzaken, aldus ds. Van Ruitenburg. „Het gaat om de zielen in de gemeente. U kunt niet dienen zoals Christus dat bedoeld heeft als u niet zelf in Christus bent ingelijfd. Persoonlijke bekering is onmisbaar. Elkaar helpen en bijstaan kan niet zonder enige kennis van de zaligheid.”

Het gevaar bestaat dat diakenen willen helpen om een goede daad te doen. Ds. Van Ruitenburg benadrukte dat het belangrijk is om voor ogen te houden dat „al ons dienen en bezig zijn moet voortkomen uit liefde tot God in Christus. Want al ónze werken zijn met zonden bevlekt en hebben verzoening nodig door het dierbare bloed van Christus.”

Een ambtsdrager die werkelijk vruchtbaar en zegenrijk arbeid wil verrichten, moet in Christus zijn ingeplant. Dan komt er volgens de predikant een begeerte om te mogen dienen, uit kracht die God verleent. „Het behaagt God nog steeds om in de weg van de ambtelijke bediening mensen te redden van de diepste levensnood. Ambtswerk is eeuwigheidswerk”, zo stelde ds. Van Ruitenburg.

Een ambtsdrager kan dus niet zonder kennis van Christus ambtsdrager worden.

Helemaal waar

Wat moeten we dan doen met kleine gemeenten waar geen geschikte mannen meer zijn??allemaal maar opheffen??

HHKtE schreef:

samanthi schreef:

Mistig schreef:

samanthi schreef: Als twee punt wil ik noemen dat zowel diakenen als ouderlingen, in de Bijbel toch wel een groot criteria hebben nl vol zijn van de Heilige Geest.
Dat mis ik in het formulier en in onze kerken.
Sommigen gaan niet eens aan het Avondmaal en zeggen opelijk dat ze de Heere niet kennen.

Ds. C. van Ruitenburg heeft daarover het volgende gezegd:

Dit betekent voor de praktijk van het diakenambt dat ambtsdragers zich niet moeten vastbijten in maatschappelijke en politieke activiteiten en hun eigenlijke taak verzaken, aldus ds. Van Ruitenburg. „Het gaat om de zielen in de gemeente. U kunt niet dienen zoals Christus dat bedoeld heeft als u niet zelf in Christus bent ingelijfd. Persoonlijke bekering is onmisbaar. Elkaar helpen en bijstaan kan niet zonder enige kennis van de zaligheid.”

Het gevaar bestaat dat diakenen willen helpen om een goede daad te doen. Ds. Van Ruitenburg benadrukte dat het belangrijk is om voor ogen te houden dat „al ons dienen en bezig zijn moet voortkomen uit liefde tot God in Christus. Want al ónze werken zijn met zonden bevlekt en hebben verzoening nodig door het dierbare bloed van Christus.”

Een ambtsdrager die werkelijk vruchtbaar en zegenrijk arbeid wil verrichten, moet in Christus zijn ingeplant. Dan komt er volgens de predikant een begeerte om te mogen dienen, uit kracht die God verleent. „Het behaagt God nog steeds om in de weg van de ambtelijke bediening mensen te redden van de diepste levensnood. Ambtswerk is eeuwigheidswerk”, zo stelde ds. Van Ruitenburg.

Een ambtsdrager kan dus niet zonder kennis van Christus ambtsdrager worden.

Helemaal waar

Wat moeten we dan doen met kleine gemeenten waar geen geschikte mannen meer zijn??allemaal maar opheffen??

samanthi schreef: Zouden diakenen dan niet op huisbezoek mogen?

Als twee punt wil ik noemen dat zowel diakenen als ouderlingen, in de Bijbel toch wel een groot criteria hebben nl vol zijn van de Heilige Geest.
Dat mis ik in het formulier en in onze kerken.
Sommigen gaan niet eens aan het Avondmaal en zeggen opelijk dat ze de Heere niet kennen.

HHKtE schreef:

refo schreef:Als een ouderling plus diaken op bezoek komen, is geen sprake van huisbezoek in kerkrechtelijke zin. Je kunt het nog wel zo noemen, maar het is dan niet meer dan een beleefdheidsbezoek namens de kerkenraad.

Gouda is in ongeveer 30 jaar in ledental verdubbeld, het aantal catechisatiegroepen gestegen van 3 naar 18 of meer, maar het aantal ouderlingen bleef gelijk.
Het aantal avondmaalsbedieningen van 4 naar 3, huisbezoek van 12- naar 18maandelijks en nu als laatste stilzwijgend steeds meer diakenen op huisbezoek.
Diakenen kunnen geen hulpouderling zijn, want daarin voorziet het bevestigingsformulier niet. De ouderling kan evengoed zijn vrouw meenemen. Dat is voor iedereen wat gezelliger, waarschijnlijk.

Over welke gemeente in Gouda heb jij het ?

Jantje schreef:Ik weet het niet. Volgens mij is Philibert in zijn eentje ouderling en zijn er verder enkele diakenen. Ik weet niet of er een herverkiezing is.

GGotK schreef:

samanthi schreef: Zouden diakenen dan niet op huisbezoek mogen?

Als twee punt wil ik noemen dat zowel diakenen als ouderlingen, in de Bijbel toch wel een groot criteria hebben nl vol zijn van de Heilige Geest.
Dat mis ik in het formulier en in onze kerken.
Sommigen gaan niet eens aan het Avondmaal en zeggen opelijk dat ze de Heere niet kennen.

Wat bedoel je met de laatste zin?
Zeggen ze openlijk dat ze de Heere niet kennen of concludeer jij dit op basis van het feit dat zij niet aan het Avondmaal gaan?

Mistig schreef:
Ik heb die ervaring niet. Enkel 2 ouderlingen die op bezoek komen (één uitzondering paar jaar geleden bij ziekte van één van de broeders).
Maar volgens mij hebben wij hier relatief gezien (GG) ook veel ouderlingen. En dat is maar goed ook.

HHKtE schreef:

samanthi schreef:

Mistig schreef:

samanthi schreef: Als twee punt wil ik noemen dat zowel diakenen als ouderlingen, in de Bijbel toch wel een groot criteria hebben nl vol zijn van de Heilige Geest.
Dat mis ik in het formulier en in onze kerken.
Sommigen gaan niet eens aan het Avondmaal en zeggen opelijk dat ze de Heere niet kennen.

Ds. C. van Ruitenburg heeft daarover het volgende gezegd:

Dit betekent voor de praktijk van het diakenambt dat ambtsdragers zich niet moeten vastbijten in maatschappelijke en politieke activiteiten en hun eigenlijke taak verzaken, aldus ds. Van Ruitenburg. „Het gaat om de zielen in de gemeente. U kunt niet dienen zoals Christus dat bedoeld heeft als u niet zelf in Christus bent ingelijfd. Persoonlijke bekering is onmisbaar. Elkaar helpen en bijstaan kan niet zonder enige kennis van de zaligheid.”

Het gevaar bestaat dat diakenen willen helpen om een goede daad te doen. Ds. Van Ruitenburg benadrukte dat het belangrijk is om voor ogen te houden dat „al ons dienen en bezig zijn moet voortkomen uit liefde tot God in Christus. Want al ónze werken zijn met zonden bevlekt en hebben verzoening nodig door het dierbare bloed van Christus.”

Een ambtsdrager die werkelijk vruchtbaar en zegenrijk arbeid wil verrichten, moet in Christus zijn ingeplant. Dan komt er volgens de predikant een begeerte om te mogen dienen, uit kracht die God verleent. „Het behaagt God nog steeds om in de weg van de ambtelijke bediening mensen te redden van de diepste levensnood. Ambtswerk is eeuwigheidswerk”, zo stelde ds. Van Ruitenburg.

Een ambtsdrager kan dus niet zonder kennis van Christus ambtsdrager worden.

Helemaal waar

Wat moeten we dan doen met kleine gemeenten waar geen geschikte mannen meer zijn??allemaal maar opheffen??

refo schreef:Als een ouderling plus diaken op bezoek komen, is geen sprake van huisbezoek in kerkrechtelijke zin. Je kunt het nog wel zo noemen, maar het is dan niet meer dan een beleefdheidsbezoek namens de kerkenraad.

Gouda is in ongeveer 30 jaar in ledental verdubbeld, het aantal catechisatiegroepen gestegen van 3 naar 18 of meer, maar het aantal ouderlingen bleef gelijk.
Het aantal avondmaalsbedieningen van 4 naar 3, huisbezoek van 12- naar 18maandelijks en nu als laatste stilzwijgend steeds meer diakenen op huisbezoek.
Diakenen kunnen geen hulpouderling zijn, want daarin voorziet het bevestigingsformulier niet. De ouderling kan evengoed zijn vrouw meenemen. Dat is voor iedereen wat gezelliger, waarschijnlijk.