Joannah schreef:GJdeBruijn schreef:coupe soleil schreef:Zoals op veel gebieden kan je van mening verschillen of zaken anders interpreteren. Of: een algemeen standpunt hoeft niet altijd juist te zijn. Nogmaals: in de bijbel wordt nergens een monogame relatie afgewezen.
Ten eerste is het dom om te denken dat je belijdenisgeschriften anders kunt interpreteren dan de opstellers daarvan beoogden en zelf hebben toegelicht.
Ten tweede wordt alles wat geen huwelijk is tussen man en vrouw aan relatievormen verboden. Dus dan kan het kloppen dat de monogame vorm op het eerste gezicht niet als apart benoemde relatievorm lijkt te worden afgewezen. Maar als je de bijbel wat grondiger leest is zelfs dat terug te vinden.
En nogmaals: Dan staat er zelfs dat het de Heere een gruwel is en volgde in het OT zelfs de doodstraf.
Die volgde ook op prostitutie, overspel en het dragen van linnen en katoen in 1 stuk kleding.
Desalniettemin denk ik dat een liefdevolle benadering het beste werkt ipv over de doodstraf te gaan redeneren voor zulke zaken, en het "zuurdesem te verwijderen uit het deeg", als de dames er niet aan willen. De gemeente dient nl zuiver en oprecht te zijn.
Jezus zei in zulke gevallen:Gaat heen en zondig niet meer" dat dienen wij ook te doen, dus.
Wacht even, nu begrijp je me verkeerd. Wel is het waar dat in het OT de doodstraf stond op de zonde van Sodom: Mannen die schandelijkheid bedreven met mannen.
Het is duidelijk dat deze zonde als zodanig een gruwel is in Gods ogen. Idem. geldt voor vrouwen.
Hoe wij daar in de nieuwe bedeling daar mee omgaan is een ander verhaal.
Dat vergt een heel nieuwe discussie. Maar waar het mij omgaat is de ernst van de zonde. De Bijbel noemt het hoe dan ook een gruwel, dusdanig dat het volk Israël daar de hoogste strafmaat voor moest hanteren. Dat verzin ik niet, dat staat in Gods Woord.
Dat er voor iedereen een boodschap van genade is, dat is buiten alle twijfel. Daarom hamer ik ook op de tucht als medisch middel. Daarmee wordt een lid van de gemeente tot het verlaten van de zonde gemaand. Maar bij het weigeren daaraan gehoor te geven, neemt zoiemand zelf het besluit om het bijbelse vermaan naast zich neer te leggen, en zo blijk te geven van minachting van Gods Woord. Het gaat dus niet om de zondaar als iets lelijks weg te zetten, maar om het moedwillig volharden in een zonde waar je God mee onteert!