• De Heilige Geest werkt onrust?

Marnix schreef:Een gelovige kan zijn geloof kwijtraken. Staan wel voorbeelden van in de bijbel hoor. Een heilige kan zijn geloof niet kwijtraken want als een gelovige zijn geloof kwijtraakt is het geen heilige.

Wie is voor jou dan een gelovige?

MBE schreef:
Marnix schreef:Een gelovige kan zijn geloof kwijtraken. Staan wel voorbeelden van in de bijbel hoor. Een heilige kan zijn geloof niet kwijtraken want als een gelovige zijn geloof kwijtraakt is het geen heilige.
Wie is voor jou dan een gelovige?

Iemand die gelooft dat Christus Gods Zoon is die de zonden van wie in Hem gelooft wegneemt.

Dat is een gelovige... iemand die het evangelie gelooft.

Even over je verwijzingen, je haalt op een gegeven moment aan dat het geloof een gave Gods is en dat als mensen gaan geloven dit puur Zijn werk is. Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar ik vroeg niet waarom die mensen met de talenten ze wel goed inzettend en de 5 wijze maagden wel genoeg olie in hun lampjes hadden, ik vroeg waarom die andere 5 dat niet hadden, en waarom de slaaf zijn talent begroef. Die slaaf had die talenten wel, de dwaze maagden waren uitgenodigd. Waarom deden ze niet wat ze opgedragen hadden gekregen? Omdat God in hen niet werkte en in de rest wel? Of hadden ze daarin vrije wil en hadden ze het dus ook wel kunnen doen?

Marnix schreef:
MBE schreef:
Marnix schreef:Een gelovige kan zijn geloof kwijtraken. Staan wel voorbeelden van in de bijbel hoor. Een heilige kan zijn geloof niet kwijtraken want als een gelovige zijn geloof kwijtraakt is het geen heilige.
Wie is voor jou dan een gelovige?
Iemand die gelooft dat Christus Gods Zoon is die de zonden van wie in Hem gelooft wegneemt.

Dat is een gelovige... iemand die het evangelie gelooft.

Even over je verwijzingen, je haalt op een gegeven moment aan dat het geloof een gave Gods is en dat als mensen gaan geloven dit puur Zijn werk is. Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar ik vroeg niet waarom die mensen met de talenten ze wel goed inzettend en de 5 wijze maagden wel genoeg olie in hun lampjes hadden, ik vroeg waarom die andere 5 dat niet hadden, en waarom de slaaf zijn talent begroef. Die slaaf had die talenten wel, de dwaze maagden waren uitgenodigd. Waarom deden ze niet wat ze opgedragen hadden gekregen? Omdat God in hen niet werkte en in de rest wel? Of hadden ze daarin vrije wil en hadden ze het dus ook wel kunnen doen?

Niemand heeft een vrije wil dus niemand van die maagden en niemand van die slaven. Maar dat ontslaat niemand van zijn verantwoordelijkheid. De eis tot gehoorzaamheid, bekering, geloof, enz. blijft op de mens.
Omdat iemand die schuld heeft niet kan betalen betekend dit niet dat hij niet meer hoeft te betalen.
Maar wat is nu het wonder: Christus heeft VOLKOMEN betaald en daar hoeft van ons niets bij. En Hij staat garant voor Zijn eigen werk. En dan hangt het helemaal niet af van of ik wil of van wat ik doe. Gelukkig niet. Het begin is genade maar ook verder blijft het genade.

Jij gaf aan dat er verschil is tussen een gelovige en een heilige, wil je dat eens uitleggen?

Een gelovige kan zijn geloof kwijtraken. Staan wel voorbeelden van in de bijbel hoor. Een heilige kan zijn geloof niet kwijtraken want als een gelovige zijn geloof kwijtraakt is het geen heilige.

Niemand heeft een vrije wil dus niemand van die maagden en niemand van die slaven. Maar dat ontslaat niemand van zijn verantwoordelijkheid. De eis tot gehoorzaamheid, bekering, geloof, enz. blijft op de mens.
Omdat iemand die schuld heeft niet kan betalen betekend dit niet dat hij niet meer hoeft te betalen.
Maar wat is nu het wonder: Christus heeft VOLKOMEN betaald en daar hoeft van ons niets bij. En Hij staat garant voor Zijn eigen werk. En dan hangt het helemaal niet af van of ik wil of van wat ik doe. Gelukkig niet. Het begin is genade maar ook verder blijft het genade.

Je ontwijkt mijn vraag een beetje: Waarom kwamen die man met het ene talent en de vijf dwaze maagden er niet? Omdat ze verantwoordelijkheid hadden maar die niet konden kiezen, omdat ze die verantwoordelijkheid niet konden nemen? Ze kenden de bruidegom.... en gingen samen met de 5 wijze maagden wachten op te bruidegom. Maar hielden dat niet vol, waren teveel bezig met andere dingen.

Even de gelijkenis vertalend kom ik tot deze conclusie:

Ze geloofden. Maar volhardden niet, ze waren als het zaad dat opschiet maar later verstikt wordt. Een gelovige is iemand die gelooft. Of dat geloof echt is of niet blijkt uit levensheiliging (= volharding in beproeving, strijden etc.)

Er zijn een hoop mensen die geloven in het evangelie.... maar die er later vanaf stappen, omdat ze teleurgesteld zijn in God, omdat ze er wat anders van hadden verwacht, omdat ze er dingen voor moeten gaan opgeven die ze niet willen opgeven. Waren het dan geen gelovigen? Jawel... maar geen oprechte gelovigen (heiligen).

Gaan mensen verloren omdat God ze niet genoeg heeft veranderd waardoor ze die verantwoordelijkheid niet kunnen nemen maar het wel hadden moeten doen? Uit Mattheus 25 haal ik juist dat ze dat wel konden. Omdat ze de bruidegom kenden, omdat de slaaf het talent van die meester had gekregen, met een opdracht erbij... maar bewust er tegenin gingen en daardoor verloren gingen.

Overigens haal je weer naar voren dat Christus volkomen betaald heeft. Nou vind ik dat op zich niet erg, want Hij heeft volkomen betaald en dat kan niet vaak genoeg gezegd worden tegen mensen die toch graag zelf een steentje bij willen dragen. Maar wat ik beschrijf, de menselijke verantwoordelijkheid die we van God krijgen, mét de consequenties die Christus er aan verbindt doen totaal niets af aan het feit dat HIj volkomen betaalde. Want als Christus volkomen betaalt heeft voor de zonden van de gehele wereld (1 Joh 2), waarom gaan er dan nog mensen verloren?! Omdat ze het licht niet willen zien en naar Hem niet willen luisteren.

Geheel eens met Marnix.
Daarom kllinkt de oproep tot geloof en volharding.
Als je de menselijke verantwoordelijkheid geheel uitschakelt, maar alleen gebruikt om je oordeel te verzwaren, heeft de oproep tot geloof ook geen zin meer en wordt dan ook vaak weggelaten.
Dan verzand je in een lijdelijkheid en blindstaren op de verkiezing en kijk je langs de beloften heen, die ons ter redding zijn gegeven.
De puriteinen voelden dat beter aan, dan MBE.

Marnix schreef:Je ontwijkt mijn vraag een beetje: Waarom kwamen die man met het ene talent en de vijf dwaze maagden er niet? Omdat ze verantwoordelijkheid hadden maar die niet konden kiezen, omdat ze die verantwoordelijkheid niet konden nemen? Ze kenden de bruidegom.... en gingen samen met de 5 wijze maagden wachten op te bruidegom. Maar hielden dat niet vol, waren teveel bezig met andere dingen.

Het is God die werkt, beide het willen en het werken naar Zijn welbehagen.
Het is niet Gods schuld dat zij verloren gingen maar hun eigen schuld.

Ze geloofden. Maar volhardden niet, ze waren als het zaad dat opschiet maar later verstikt wordt. Een gelovige is iemand die gelooft. Of dat geloof echt is of niet blijkt uit levensheiliging (= volharding in beproeving, strijden etc.)

Je gelooft of je gelooft niet. En als je echt gelooft ga je nooit verloren. Dat leren de puriteinen ook. Of niet Miscanthus?

Het geloof is een gave Gods. En wanneer ontvang je nu het geloof?
Volgens mij in de wedergeboorte toch?

Een stukje van Boston waar ik het van harte mee eens ben.

Tegenwerping 1. Als wij dan totaal onbekwaam zijn om enig goed te doen, hoe kan God dan van ons vorderen om het te doen? Antwoord: God, Die de mens recht gemaakt heeft (Pred. 7:29), gaf hem het vermogen om alles te doen wat Hij van hem zou eisen. Dit vermogen heeft de mens door zijn eigen schuld verloren. Wij waren verplicht God te dienen en te doen al wat Hij ons gebood omdat wij Zijn schepsels waren, en bovendien waren wij onder de band van een verbond dat er voor dat doel aan toegevoegd was. Nu wij onszelf door onze eigen schuld daartoe onbekwaam hebben gemaakt, zal God dan Zijn recht verliezen om te vorderen dat wij onze taak verrichten, omdat wij de kracht die Hij ons gaf om die uit te voeren, hebben weggeworpen? Heeft de schuldeiser niet het recht om betaling van zijn geld te eisen, omdat de schuldenaar het verkwist heeft en niet in staat is om hem te betalen? Zeker, indien God niet meer van ons kan eisen dan hetgeen waartoe wij in staat zijn, dan hoeven wij om ons van de toorn te bevrijden, onszelf alleen maar onbekwaam te maken voor iedere plicht en onszelf alleen maar ongeschikt te maken om God op enigerlei wijze te dienen, zoals goddeloze mensen dat dikwijls doen. Hoe dieper iemand dan in zonden is ingedompeld, hoe veiliger hij dan zal zijn voor de toorn; want als God geen plicht van ons kan eisen, dan zondigen wij niet als wij die nalaten, en waar geen zonde is, daar kan geen toorn zijn. En wat betreft datgene wat door een onvernederde ziel mocht worden aangevoerd tegen het stellen van onze zaak in Adams hand: de rechtvaardigheid van die beschikking is reeds hiervoor bewezen. Daar komt nog bij, dat de onvernieuwde mens dagelijks zelfs de uiterste overblijfselen van de natuurlijke vermogens wegwerpt, namelijk dat licht en die kracht die nog te vinden zijn tussen de puinhopen van de mensheid. Nee, hij wil bovendien niet geloven dat hij totaal onbekwaam is om zichzelf te helpen, zodat hij uit zijn eigen mond veroordeeld zal worden. Zelfs zij die van hun natuurlijke onmacht tot het goede een dekmantel willen maken voor hun luiheid, stellen met anderen van tijd tot tijd het wederkeren tot God uit. Onder overtuigingen doen zij grote beloftes dat zij zich willen verbeteren. Naderhand bekommeren zij zich nooit om de beloftes en zij stellen hun bekering uit tot hun doodsbed, alsof zij zichzelf in een ogenblik zouden kunnen helpen. Onder overtuigingen doen zij grote beloftes zich te hervormen waar zij naderhand geen acht op geven en zij stellen hun bekering uit tot hun doodsbed, alsof zij zichzelf in een ogenblik zouden kunnen helpen. Dit geeft te kennen dat zij ver verwijderd zijn van een recht besef van hun natuurlijk onvermogen, wat zij ook mogen voorwenden. Nu, als God van de mens de plicht kan opeisen die hij niet kan doen, dan kan Hij hem niettegenstaande zijn onvermogen rechtvaardig straffen dat hij deze plicht niet doet. Als Hij de macht heeft de schuld van de gehoorzaamheid te vorderen, dan heeft Hij ook macht om de onmachtige schuldenaar in de gevangenis te werpen, omdat hij die niet betaalde. Verder, hoewel onwedergeboren mensen geen vermogens ter zaligheid hebben, ontbreekt het hen toch niet aan natuurlijke vermogens, die zij niettemin niet willen gebruiken. Er zijn veel dingen die zij kunnen doen, die zij niet doen, omdat zij ze niet willen doen. Daarom zal hun verdoemenis rechtvaardig zijn. Nee, geheel hun onvermogen om het goede te doen, is vrijwillig. Zij willen niet tot Christus komen (Joh. 5:40). Zij willen zich niet bekeren, zij willen sterven (Ezech. 13:31). Dus zullen zij rechtvaardig veroordeeld worden, omdat zij niet tot God willen wederkeren, en ook niet tot Christus willen komen. Zij beminnen hun ketenen meer dan hun vrijheid, en zij hebben de duisternis liever dan het licht (Joh. 3:19).

Ik kan nog meer kopieren van Boston hoor, maar dan wordt het nogal lang. Maar toch nog een stukje

Het is een onverbreekbare vereniging. Eenmaal in Christus, altijd in Hem. Als Hij
eenmaal Zijn intrede in het hart genomen heeft, dan vertrekt Hij nooit meer. Niemand
kan deze gelukkige knoop losmaken. Wie zal deze vereniging ontbinden? Zal Hij het
Zelf doen? Nee, dat zal Hij niet doen. Hij heeft ons dat beloofd: "Ik zal van achter hen
niet afkeren" (Jer. 32:40). Maar misschien zal de zondaar zichzelf dit kwaad aandoen?
Nee, dat zal hij niet: "Zij zullen van Mij niet afwijken", zegt hun God aldaar. Kunnen
duivelen dat doen? Nee, tenzij dat zij sterker zijn dan Christus en ook dan Zijn Vader.
"Niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken" (Johannes 10:28). "En niemand kan ze
rukken uit de hand Mijns Vaders" (vers 29). Maar wat zegt u van de dood, die man en
vrouw van elkaar scheidt, ja, die de ziel van het lichaam scheidt? Zal de dood dat niet
doen? Nee, volgens Romeinen 8:38 en 39 is de apostel verzekerd, dat noch "dood" -
hoe verschrikkelijk die ook is - "noch leven" - hoe begeerlijk dat ook is - "noch
duivelen", die kwade "engelen", noch de werktuigen van de duivelen die het kwaad
uitvoeren, hoewel ze "overheden" of "machten" op aarde zijn, noch boze
"tegenwoordige dingen", die ons nu al terneer drukken; noch boze "toekomende
dingen", die over ons zullen komen; noch de "hoogte" van wereldse zegeningen, noch
de "diepte" van de wereldse ellende; noch "enig ander schepsel", goed of kwaad, "ons
zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onzen Heere."
Zoals de dood de ziel van Christus van Zijn lichaam scheidde, maar noch Zijn ziel
noch Zijn lichaam van Zijn Goddelijke natuur kon scheiden, zo blijven ook de ziel en
het lichaam van de heiligen verenigd met Christus. Al worden de heiligen gescheiden
van hun naaste familiebetrekkingen in de wereld en van al hun aardse genietingen, ja,
al wordt hun ziel van hun lichaam gescheiden, en hun lichaam in wel duizend stukken
verdeeld, en al worden hun "beenderen verstrooid, gelijk iemand op aarde iets
gekloofd en verdeeld had", dan zullen toch hun ziel en hun lichaam, ieder stukje van
dat lichaam, zelfs het kleinste stofje ervan, toch verenigd blijven met de Heere
Christus, want zelfs in de dood slapen zij in Jezus (l Thess. 4:14). En Hij bewaart al
hun beenderen (Psalm 34:21). Vereniging met Christus is "de genade in welke wij
staan", vast en bestendig "als de berg Sion, die niet wankelt."

Miscanthus schreef:Geheel eens met Marnix.
Daarom kllinkt de oproep tot geloof en volharding.
Als je de menselijke verantwoordelijkheid geheel uitschakelt, maar alleen gebruikt om je oordeel te verzwaren, heeft de oproep tot geloof ook geen zin meer en wordt dan ook vaak weggelaten.
Dan verzand je in een lijdelijkheid en blindstaren op de verkiezing en kijk je langs de beloften heen, die ons ter redding zijn gegeven.
De puriteinen voelden dat beter aan, dan MBE.

Ik schakel de verantwoordelijkheid van de mens helmaal niet uit. Ik zeg dat de mens ten volle verantwoordelijk is en blijft. En dat kan niet genoeg benadrukt worden. Maar het gaat er om of de gelovige nog verloren kan gaan of niet. En dan hebben we het over een ware gelovige. En iedereen die beweert dat een ware gelovige nog verloren kan gaan doet het werk van God tekort. En maakt Hem tot een leugenaar.

MBE schreef:
Miscanthus schreef:Geheel eens met Marnix.
Daarom kllinkt de oproep tot geloof en volharding.
Als je de menselijke verantwoordelijkheid geheel uitschakelt, maar alleen gebruikt om je oordeel te verzwaren, heeft de oproep tot geloof ook geen zin meer en wordt dan ook vaak weggelaten.
Dan verzand je in een lijdelijkheid en blindstaren op de verkiezing en kijk je langs de beloften heen, die ons ter redding zijn gegeven.
De puriteinen voelden dat beter aan, dan MBE.
Ik schakel de verantwoordelijkheid van de mens helmaal niet uit. Ik zeg dat de mens ten volle verantwoordelijk is en blijft. En dat kan niet genoeg benadrukt worden. Maar het gaat er om of de gelovige nog verloren kan gaan of niet. En dan hebben we het over een ware gelovige. En iedereen die beweert dat een ware gelovige nog verloren kan gaan doet het werk van God tekort. En maakt Hem tot een leugenaar.

Dus schakel je die verantwoordelijkheid wel uit. Tenminste, verantwoordelijkheid in de actieve zin. De mens neemt namelijk die verantwoordelijkheid als God hem zo verandert, want dan kan hij niets anders meer....Of hij is verantwoordelijk maar kan die verantwoordelijkheid niet nemen omdat God hem niet veranderd

Met je laatste opmerking kan ik niks. Jezus roept ons op om te strijden om in te kunnen gaan... strijdt je niet, De apostelen roepen op tot volharding om het eeuwige leven te ontvangen. Daartoe worden oprechte gelovigen opgeroepen... ik kan dan wel zeggen: Wie stelt dat je als ware gelovige die strijd niet meer kan staken maakt Hem tot een leugenaar.... maar volgens mij schieten we met dat soort opmerkingen niets op.

Gelovigen hebben verantwoordelijkheid, ze worden opgeroepen tot volharding, strijd.... die verantwoordelijkheid kunnen ze als door God veranderde mensen nemen... en dat is heel wat anders dan dat al vaststaat dat ze daar automatisch altijd goed mee om zullen gaan.Dan zou het geen verantwoordelijkheid meer zijn. De kern van het evangelie is juist dat Christus alles betaalde, en mensen hun verantwoordelijkheid die ze niet konden nemen, meer teuggeeft..... en de Geest geeft om ze daarbij te helpen.

Maar wat is "zonde tegen de Geest" en "het bedroeven van de Geest"? Hoe kan dan dat mensen de Geest tegen kunnen werken?

Marnix schreef:
MBE schreef:Dus schakel je die verantwoordelijkheid wel uit. Tenminste, verantwoordelijkheid in de actieve zin. De mens neemt namelijk die verantwoordelijkheid als God hem zo verandert, want dan kan hij niets anders meer....Of hij is verantwoordelijk maar kan die verantwoordelijkheid niet nemen omdat God hem niet veranderd

Met je laatste opmerking kan ik niks. Jezus roept ons op om te strijden om in te kunnen gaan... strijdt je niet, De apostelen roepen op tot volharding om het eeuwige leven te ontvangen. Daartoe worden oprechte gelovigen opgeroepen... ik kan dan wel zeggen: Wie stelt dat je als ware gelovige die strijd niet meer kan staken maakt Hem tot een leugenaar.... maar volgens mij schieten we met dat soort opmerkingen niets op.

Gelovigen hebben verantwoordelijkheid, ze worden opgeroepen tot volharding, strijd.... die verantwoordelijkheid kunnen ze als door God veranderde mensen nemen... en dat is heel wat anders dan dat al vaststaat dat ze daar automatisch altijd goed mee om zullen gaan.Dan zou het geen verantwoordelijkheid meer zijn. De kern van het evangelie is juist dat Christus alles betaalde, en mensen hun verantwoordelijkheid die ze niet konden nemen, meer teuggeeft..... en de Geest geeft om ze daarbij te helpen.

Maar wat is "zonde tegen de Geest" en "het bedroeven van de Geest"? Hoe kan dan dat mensen de Geest tegen kunnen werken?

Wat voor troost put jij uit het feit dat je zelf het geloof kunt vasthouden?

Ik citeer nog 1 keer de 5 artikelen tegen de remonstranten, verwerping der dwalingen. Zo zagen zij het en zo zie ik het.
5-3a. Die leren: Dat de ware gelovigen en wedergeborenen niet alleen van het rechtvaardigmakend geloof, insgelijks, van de genade en zaligheid ganselijk en tot het einde toe kunnen uitvallen, maar ook dikwijls metterdaad daarvan uitvallen en in der eeuwigheid verloren gaan.
Want deze mening maakt de genade, rechtvaardigmaking, wedergeboorte, en voortdurende bewaring van Christus krachteloos, tegen de uitgedrukte woorden van den apostel Paulus: Dat Christus voor ons gestorven is, als wij nog zondaars waren. Veel meer dan, zijnde nu gerechtvaardigd door Zijn bloed, zullen wij door Hem behouden worden van den toorn (Rom. 5:8, 9). En tegen den apostel Johannes: Een iegelijk die uit God geboren is, die doet de zonde niet; want Zijn zaad blijft in hem; en hij kan niet zondigen, want hij is uit God geboren (1 Joh. 3:9). En ook tegen de woorden van Jezus Christus: Ik geef Mijn schapen het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken. Mijn Vader, Die ze Mij gegeven heeft, is meerder dan allen, en niemand kan ze rukken uit de hand Mijns Vaders (Joh. 10:28, 29).
Zij konden zo te lezen wel iets met het soort opmerkingen die ik maak.

Ik ga het proberen helder af te sluiten:
De eis van geloof en bekering is rechtvaardig.
De mens blijft verantwoordelijk wat hij met die eis doet. Als hij verloren gaat is het omdat hij niet wilde. Niet omdat hij niet kon.
Mt 23:37 Jeruzalem, Jeruzalem! gij, die de profeten doodt, en stenigt, die tot u gezonden zijn! hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kiekens bijeenvergadert onder de vleugels; en gijlieden hebt niet gewild.
Hij is echter onbekwaam tot enig goed.
Maar God die rijk is in barmhartigheid heeft een weg ontsloten in Zijn Zoon.
Joh 3:16 Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.
Het geloof is een gave Gods. En die gift is volmaakt! Hij wie deze gift uit genade ontvangt is een ware gelovige en kan niet verloren gaan.
Joh 10:28 En Ik geef hun het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken.
De gelovige heeft een strijd op aarde tegen een driehoofdige vijand: de wereld, de satan en zijn eigen vlees. Duidelijker dan het 5e artikel van de 5 artikelen tegen de remonstranten kan ik het niet verwoorden.

En hier laat ik het bij.

De discussietitel en de afsluiting hebben niet veel met elkaar van doen.

Verder valt me op dat de mens 'onbekwaam tot enig goed' is, maar niettemin niet afgerekend wordt als 'niet kunnend' maar als 'niet willend'.

En weer geldt: theologisch vast allemaal wel in de haak. Maar wat heb je er aan dat je dat weet, leert of zelfs aanhangt?

MBE schreef:Wat voor troost put jij uit het feit dat je zelf het geloof kunt vasthouden?

Volgens mij praten we langs elkaar heen. Noch Marnix, noch ik beweren dat we zelf het geloof vast kunnen houden. En al zou dat zo zijn, dan troost dat niemand. Petrus dacht ook dat zijn geloof en inspanning het wel zou volhouden. Hij is jammerlijk gevallen, net als wij allemaal vaak doen. Dit is de troost: Lukas 22:32 Maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude;..... Daar ligt het vast. Maar dat ontslaat ons niet van de volharding en de roeping om onze roeping en verkiezing vast te maken. Waartoe worden wij aangespoord? Als dat niet nodig was (want geloof raak je nou eenmaal niet kwijt volgens jou), waarom zouden er dan aansporingen in de bijbel staan?

Miscanthus schreef:
MBE schreef:Wat voor troost put jij uit het feit dat je zelf het geloof kunt vasthouden?
Volgens mij praten we langs elkaar heen. Noch Marnix, noch ik beweren dat we zelf het geloof vast kunnen houden. En al zou dat zo zijn, dan troost dat niemand. Petrus dacht ook dat zijn geloof en inspanning het wel zou volhouden. Hij is jammerlijk gevallen, net als wij allemaal vaak doen. Dit is de troost: Lukas 22:32 Maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude;..... Daar ligt het vast. Maar dat ontslaat ons niet van de volharding en de roeping om onze roeping en verkiezing vast te maken. Waartoe worden wij aangespoord? Als dat niet nodig was (want geloof raak je nou eenmaal niet kwijt volgens jou), waarom zouden er dan aansporingen in de bijbel staan?

Gelukkig dat wij dan langs elkaar heen praten en het daar dan over eens zijn. Maar de postings van Marnix mag je nog wel eens goed lezen want hij zegt duidelijk dat de man met het ene talent geloof had en het door eigen schuld kwijt raakte. Dat de 5 dwaze maagden geloof hadden maar op het laatst geen geloof (olie) meer hadden.

Miscanthus schreef:
MBE schreef:Wat voor troost put jij uit het feit dat je zelf het geloof kunt vasthouden?
Volgens mij praten we langs elkaar heen. Noch Marnix, noch ik beweren dat we zelf het geloof vast kunnen houden. En al zou dat zo zijn, dan troost dat niemand. Petrus dacht ook dat zijn geloof en inspanning het wel zou volhouden. Hij is jammerlijk gevallen, net als wij allemaal vaak doen. Dit is de troost: Lukas 22:32 Maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude;..... Daar ligt het vast. Maar dat ontslaat ons niet van de volharding en de roeping om onze roeping en verkiezing vast te maken. Waartoe worden wij aangespoord? Als dat niet nodig was (want geloof raak je nou eenmaal niet kwijt volgens jou), waarom zouden er dan aansporingen in de bijbel staan?

Inderdaad. MBE, ik wijs op de bijbelse oproepen om te volharden en te strijden ten einde het eeuwige leven te mogen grijpen. Ik heb daar allerlei teksten voor aangehaald en het enige wat je er tegenover stelt is: Die verantwoordelijkheid kan je niet nemen tenzij God je waar geloof geeft, dan kan je die verantwoordelijkheid niet meer niet nemen.

Inderdaad, de aansporingen staat niet voor niets in de bijbel. Zo ook niet het verhaal van het uitverkoren volk Israel dat telkens weer bij God vandaan ging bijvoorbeeld... zodat God zelfs op een gegeven moment zwoer: Nooit zullen ze tot mijn rust ingaan.

Je samenvatting impliceert dat wie het geloof gegeven worden automatisch behouden worden, en wie dat niet krijgen automatisch verloren gaan... waarom dan die aansporingen aan gelovigen? Volgens jou heeft de gelovige een strijd... maar hebben zijn daden geen consequenties meer als hij eenmaal gelooft... dat kan ik niet rijmen met wat de bijbel hierover zegt.

Marnix schreef:Je samenvatting impliceert dat wie het geloof gegeven worden automatisch behouden worden, en wie dat niet krijgen automatisch verloren gaan... waarom dan die aansporingen aan gelovigen? Volgens jou heeft de gelovige een strijd... maar hebben zijn daden geen consequenties meer als hij eenmaal gelooft... dat kan ik niet rijmen met wat de bijbel hierover zegt.

Je hebt mijn samenvatting goed begrepen.
Verder moet je dan de 5 art. tegen de Remonstranten goed doorlezen en op je in laten werken. Dan heb je het antwoord op je laatste zin.

Het licht van Gods Geest toegewenst.