A Lesson from the Raven
Who provideth for the raven his food?
JOB 38:41
Under the Mosaic law, the raven, or crow, was an unclean bird. Yet the Lord saw fit to care for it. This was the implication of the Lords question to Job. Even by natural standards, the raven is not an attractive bird. It has a tendency to feed upon dead carcases like a vulture. Yet despite its lack of appeal, the Lord has His eye upon it for good. It is unclean, yet a recipient of Gods mercy. How like man, defiled in thought, word, and deed, yet the object of the Lords kindness and grace! While we were yet sinners, Christ died for us (Rom. 5:8 ).
The raven, as any farmer will testify, is a very noisy bird. In fact, Gods care for it is in answer to its cry, a sound that is not pleasant to the ear. It does not warble or cheep. Its call is more aptly described as a harsh, rasping squawk, repeated incessantly to the annoyance of all within range. Nevertheless, the Bible impresses upon us that the cry of the raven is heard on high. He giveth to the beast his food, and to the young ravens which cry (Psa. 147:9). Every believer should remember the raven. The Lord is not interested in dry, formal prayers with well-constructed sentences and fine-sounding phrases. Rather would He hear a squawk from the heart, a fervent lifting up of the soul to seek His face in earnest supplication.
Again recall that Gods treatment of this bird is an encouragement to every believer to trust Him more. That is what the Lord wanted Job to do. He was enduring hard days and difficult times. Bitter thoughts had arisen in his heart. Did God really care? Had He forgotten him? The Lord directed Job to the raven. If He would extend mercy and care to a creature that was basically useless and of no real value to anyone, how much more would He care for those who look to Him from a contrite heart!
Elkaar opbouwen in het geloof
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Indien hij echter als Christen lijdt, dan schame hij zich niet, maar verheerlijke God onder die naam.
1 Petrus 4:16
--------------------------------------------------------------------------------
Christen
Een Christen is iemand die als Christus wil zijn. Net als Hij liefdevol, geduldig, zichzelf beheersend, vol blijdschap. Dat kan betekenen dat mensen zich mateloos aan je gaan ergeren. Of dat ze je echt vreemd vinden. Dat kan pijnlijk zijn en verdriet in je leven brengen. Schaam je dan niet, maar verheerlijk God.
1 Petrus 4:16
--------------------------------------------------------------------------------
Christen
Een Christen is iemand die als Christus wil zijn. Net als Hij liefdevol, geduldig, zichzelf beheersend, vol blijdschap. Dat kan betekenen dat mensen zich mateloos aan je gaan ergeren. Of dat ze je echt vreemd vinden. Dat kan pijnlijk zijn en verdriet in je leven brengen. Schaam je dan niet, maar verheerlijk God.
-
Dathenum
Love Which Passes Knowledge
And to know the love of Christ, which passeth knowledge.
EPHESIANS 3:19
The spiritual eye often sees the weakness in a man that others do not detect. Perhaps when the apostle expressed his desire that the Ephesians be rooted and grounded in love (Eph. 3:17), he saw that weakness which later drew the Saviours rebuke: Thou hast left thy first love (Rev. 2:4). How often could those same words be applied to us? Truly, we love him, because he first loved us (I John 4:19). If then we would keep our love for Christ strong and vibrant, we must do so by continually viewing His love to us (Gal. 2:20).
Paul describes Christs love as passing knowledge (Eph. 3:19). The love of Christ is a vast ocean that has no bank or bottom. Its shoreline is always beyond our farthest vision. While all Gods people have begun to experience Christs love to some extent, none of us has ever scaled its heights or fathomed its depths. There is always more to know. The greatest minds cannot take in all that this love entails, but the simplest believer may know and experience it. Let us immerse ourselves in this unspeakable love until it makes our daily fellowship with God a little heaven.
Paul also speaks of this love as a sacrificial love (5:2). Our Lord demonstrated His love to us by His giving Himself on the cross (John 10:11). If we have any real love for Christ, it will show itself in our actions. Certainly by looking at His wounds on our behalf, our hearts are stirred to give back to Him in love. Finally, Paul tells us that Christs love is a covenantal love (Eph. 5:25). The eternal Son of God has bound Himself to us in an everlasting covenant. How can we be unfaithful to a Saviour who loves us beyond comprehension, gave Himself for us, and has bound Himself to us forever?
And to know the love of Christ, which passeth knowledge.
EPHESIANS 3:19
The spiritual eye often sees the weakness in a man that others do not detect. Perhaps when the apostle expressed his desire that the Ephesians be rooted and grounded in love (Eph. 3:17), he saw that weakness which later drew the Saviours rebuke: Thou hast left thy first love (Rev. 2:4). How often could those same words be applied to us? Truly, we love him, because he first loved us (I John 4:19). If then we would keep our love for Christ strong and vibrant, we must do so by continually viewing His love to us (Gal. 2:20).
Paul describes Christs love as passing knowledge (Eph. 3:19). The love of Christ is a vast ocean that has no bank or bottom. Its shoreline is always beyond our farthest vision. While all Gods people have begun to experience Christs love to some extent, none of us has ever scaled its heights or fathomed its depths. There is always more to know. The greatest minds cannot take in all that this love entails, but the simplest believer may know and experience it. Let us immerse ourselves in this unspeakable love until it makes our daily fellowship with God a little heaven.
Paul also speaks of this love as a sacrificial love (5:2). Our Lord demonstrated His love to us by His giving Himself on the cross (John 10:11). If we have any real love for Christ, it will show itself in our actions. Certainly by looking at His wounds on our behalf, our hearts are stirred to give back to Him in love. Finally, Paul tells us that Christs love is a covenantal love (Eph. 5:25). The eternal Son of God has bound Himself to us in an everlasting covenant. How can we be unfaithful to a Saviour who loves us beyond comprehension, gave Himself for us, and has bound Himself to us forever?
-
Dathenum
Changed!
Lord, what wilt thou have me to do?
ACTS 9:6
That God's salvation makes the greatest conceivable change in the life is powerfully demonstrated by the experience of Saul of Tarsus. Observe this once proud, Pharisaical persecutor of the church as he lies humbled in the dust of the Damascus road and then rises a new creature in Christ Jesus. His brief, heartfelt prayer, uttered when face to face with the Saviour, reveals characteristics that are true of every regenerated soul.
Notice that there was submission. He addressed Christ as Lord, indicating a turning away from self-will and rebellion to surrender to the Masters control. To receive Christ truly is to accept Him as Saviour and Lordto give ourselves entirely, for time and for eternity, to Him alone. It is ours to hear and obey His voice and not to please ourselves.
Then obviously there was supplication. These words constitute the first prayer that Saul ever prayed. They demonstrate the reality of his conversion, for the proof given by God to Ananias that Paul was truly saved was Behold, he prayeth (Acts 9:11). A prayerless Christian is really a contradiction in terms. Life does not exist without breath, and prayer is the Christians vital breath.
Finally, there was service. The cry of Sauls soul was to know what he must do. He immediately recognized and acknowledged that he was now a servant called to invest his life in doing his Masters bidding for His glory.
May submission, supplication, and service ever demonstrate the reality and quality of our faith.
Lord, what wilt thou have me to do?
ACTS 9:6
That God's salvation makes the greatest conceivable change in the life is powerfully demonstrated by the experience of Saul of Tarsus. Observe this once proud, Pharisaical persecutor of the church as he lies humbled in the dust of the Damascus road and then rises a new creature in Christ Jesus. His brief, heartfelt prayer, uttered when face to face with the Saviour, reveals characteristics that are true of every regenerated soul.
Notice that there was submission. He addressed Christ as Lord, indicating a turning away from self-will and rebellion to surrender to the Masters control. To receive Christ truly is to accept Him as Saviour and Lordto give ourselves entirely, for time and for eternity, to Him alone. It is ours to hear and obey His voice and not to please ourselves.
Then obviously there was supplication. These words constitute the first prayer that Saul ever prayed. They demonstrate the reality of his conversion, for the proof given by God to Ananias that Paul was truly saved was Behold, he prayeth (Acts 9:11). A prayerless Christian is really a contradiction in terms. Life does not exist without breath, and prayer is the Christians vital breath.
Finally, there was service. The cry of Sauls soul was to know what he must do. He immediately recognized and acknowledged that he was now a servant called to invest his life in doing his Masters bidding for His glory.
May submission, supplication, and service ever demonstrate the reality and quality of our faith.
-
Dathenum
Ik vind deze meditaties altijd erg opbouwend, en vind de Nederlandstalige meditaties op internet vaak van mindere kwaliteit. Verder zijn ze goed gereformeerd, en is het nog goed voor je engels ookAfgewezen schreef:Waarom niet in het Nederlands?
Er zijn toch genoeg Nederlandstalige meditaties beschikbaar, dacht ik zo.
EEN GRENSGEVAL?
Ik wil liever staan aan de drempel van het huis mijns Gods dan verblijven in de tenten der goddeloosheid. (Psalm 84: 11)
Dat maakt nogal verschil: staan aan een drempel en verblijven in een tent. Wie in een tent verblijft, is daar helemaal thuis. Hij is in de kring opgenomen, hij ademt de sfeer in, hij zit er op zijn gemak bij. Maar wie aan een drempel staat, is een randgeval. Hij is nog niet binnen, hij wikt en weegt, hij heeft het er moeilijk mee. Toch kiest de psalmdichter het laatste. Hij heeft het liever moeilijk bij God dan gemakkelijk bij de goddelozen. Hij is liever met zijn aarzelingen bij God dan met zijn zekerheden bij de goddelozen.
Wij leven in een tijd van drempelchristendom. Er komen steeds meer grensgevallen.
Zij willen zich niet vestigen bij de goddelozen, maar ook nog niet bij God.
Zij zijn bang voor gearriveerde gelovigen.
Zij gaan er niet bij zitten; zij blijven staan bij de dorpel.
Zij gaan niet naar binnen, maar zij kunnen toch niet van die open deur wegkomen.
Daarom is dit beeld in psalm 84 zo actueel. Wij kunnen beter bij God op de stoep staan dan bij de goddelozen in de kring zitten. Wij kunnen beter als vreemdeling voor Gods huis heen en weer lopen dan als huisgenoot bij de goddelozen ons domicilie hebben.
Dat wil niet zeggen dat wij beter bij de drempel kunnen blijven staan dan in Gods huis naar binnen gaan. De psalmdichter denkt er niet aan, het twijfelen op zichzelf te verkiezen boven de zekerheid van de bezitter. Hij gebruikt stoutmoedig het bezittelijk voornaamwoord: "het huis mijns Gods". Wie zo over God spreekt, staat eigenlijk al niet meer aan de drempel. Hij geeft de Here een hand. Hij legt beslag op God.
Is het dan tegenstrijdig: die drempel en dat "mijn"? Misschien noemt hij de drempel. omdat hij zichzelf nog niet helemaal vertrouwt. Maar hij zegt "mijn", omdat hij God al wél vertrouwt (vers 13).
In deze éne zin gaat hij voort "van kracht tot kracht", (vers 8), van drempel tot binnenkamer.
"Want de Here God is een zon" - kom er niet te dicht bij! – "en een schild', - kruip er maar achter weg!
"De Here geeft genade" - blijf nederig bij de deur staan! – "en ere" vriend, kom hogerop!
Okke Jager
Ik wil liever staan aan de drempel van het huis mijns Gods dan verblijven in de tenten der goddeloosheid. (Psalm 84: 11)
Dat maakt nogal verschil: staan aan een drempel en verblijven in een tent. Wie in een tent verblijft, is daar helemaal thuis. Hij is in de kring opgenomen, hij ademt de sfeer in, hij zit er op zijn gemak bij. Maar wie aan een drempel staat, is een randgeval. Hij is nog niet binnen, hij wikt en weegt, hij heeft het er moeilijk mee. Toch kiest de psalmdichter het laatste. Hij heeft het liever moeilijk bij God dan gemakkelijk bij de goddelozen. Hij is liever met zijn aarzelingen bij God dan met zijn zekerheden bij de goddelozen.
Wij leven in een tijd van drempelchristendom. Er komen steeds meer grensgevallen.
Zij willen zich niet vestigen bij de goddelozen, maar ook nog niet bij God.
Zij zijn bang voor gearriveerde gelovigen.
Zij gaan er niet bij zitten; zij blijven staan bij de dorpel.
Zij gaan niet naar binnen, maar zij kunnen toch niet van die open deur wegkomen.
Daarom is dit beeld in psalm 84 zo actueel. Wij kunnen beter bij God op de stoep staan dan bij de goddelozen in de kring zitten. Wij kunnen beter als vreemdeling voor Gods huis heen en weer lopen dan als huisgenoot bij de goddelozen ons domicilie hebben.
Dat wil niet zeggen dat wij beter bij de drempel kunnen blijven staan dan in Gods huis naar binnen gaan. De psalmdichter denkt er niet aan, het twijfelen op zichzelf te verkiezen boven de zekerheid van de bezitter. Hij gebruikt stoutmoedig het bezittelijk voornaamwoord: "het huis mijns Gods". Wie zo over God spreekt, staat eigenlijk al niet meer aan de drempel. Hij geeft de Here een hand. Hij legt beslag op God.
Is het dan tegenstrijdig: die drempel en dat "mijn"? Misschien noemt hij de drempel. omdat hij zichzelf nog niet helemaal vertrouwt. Maar hij zegt "mijn", omdat hij God al wél vertrouwt (vers 13).
In deze éne zin gaat hij voort "van kracht tot kracht", (vers 8), van drempel tot binnenkamer.
"Want de Here God is een zon" - kom er niet te dicht bij! – "en een schild', - kruip er maar achter weg!
"De Here geeft genade" - blijf nederig bij de deur staan! – "en ere" vriend, kom hogerop!
Okke Jager
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
-
Dathenum
A Time for Everything
He hath made every thing beautiful in his time.
ECCLESIASTES 3:11
We believe that whatever the Bible says is true. Yet sometimes experiences cause us to question whether certain things are personally relevant. The tension between doctrine and experience is a common test of faith. Solomons conclusion that God has made every time beautiful and appropriate is one of those great statements easy to believe in good times and easy to apply to others in their bad times. The key is to believe it during our own bad times. Believing that God has a purpose that embraces everything in life and that His plan is beautiful regardless of its manifestation is the secret to enjoying the life that God has given us.
Solomon leads up to this all-embracing statement by setting forth all the times ordered and ordained by God. Ecclesiastes 3 begins with a list of fourteen pairs of defined times that together represent all possible times in life. Nothing, absolutely nothing, happens by chance, accident, or fate. Everything, absolutely everything, happens according to Gods design. Our efforts and worries cannot alter His eternal plan for us. Whereas unbelievers may regard themselves as the masters of their fate or the captains of their souls, we as believers know that our times and destinies are not only in Gods good hand, they are part of His infinitely wise plan. Our life is a privilege; our life is Gods purpose. In the good times, we should humbly acknowledge that God has made all times beautiful. In the hard times, we should confidently rest in that beauty. That God is sovereign over the affairs of life is true whether we believe it or not. Believing it is the only thing that gives sense to life.
He hath made every thing beautiful in his time.
ECCLESIASTES 3:11
We believe that whatever the Bible says is true. Yet sometimes experiences cause us to question whether certain things are personally relevant. The tension between doctrine and experience is a common test of faith. Solomons conclusion that God has made every time beautiful and appropriate is one of those great statements easy to believe in good times and easy to apply to others in their bad times. The key is to believe it during our own bad times. Believing that God has a purpose that embraces everything in life and that His plan is beautiful regardless of its manifestation is the secret to enjoying the life that God has given us.
Solomon leads up to this all-embracing statement by setting forth all the times ordered and ordained by God. Ecclesiastes 3 begins with a list of fourteen pairs of defined times that together represent all possible times in life. Nothing, absolutely nothing, happens by chance, accident, or fate. Everything, absolutely everything, happens according to Gods design. Our efforts and worries cannot alter His eternal plan for us. Whereas unbelievers may regard themselves as the masters of their fate or the captains of their souls, we as believers know that our times and destinies are not only in Gods good hand, they are part of His infinitely wise plan. Our life is a privilege; our life is Gods purpose. In the good times, we should humbly acknowledge that God has made all times beautiful. In the hard times, we should confidently rest in that beauty. That God is sovereign over the affairs of life is true whether we believe it or not. Believing it is the only thing that gives sense to life.
-
Dathenum
Christus in de ware Tempel
DE UITEINDELIJKE VERLOSSING VOOR ZIJN KINDEREN
"Doch Hij heeft, juist doordat Hij in eeuwigheid blijft, een priesterschap, dat op geen ander kan overgaan. Daarom kan Hij ook volkomen behouden, wie door Hem tot God gaan, daar Hij altijd leeft om voor hen te pleiten." Hebreeën 7:24,25
In elk opzicht is er voorziening getroffen voor onze zwakheden, en alle mogelijke bemoediging is ons aangeboden om tot Christus te komen.
Christus offerde 'Zijn gebroken lichaam' om Gods erfdeel los te kopen om zo de mens een nieuwe kans te geven. Christus deed verzoening voor het verloren mensdom door Zijn reine leven van gehoorzaamheid en door Zijn dood aan het kruis van Golgotha.
De Leidsman van onze zaligheid komt nu niet als een smekeling voor ons tussenbeide, maar als een Overwinnaar, die aanspraak maakt op Zijn overwinning. Zijn offerande is volkomen, en als onze Middelaar voert Hij het werk uit, dat Hij Zichzelf heeft opgedragen, terwijl Hij God het wierookvat aanbiedt, dat Zijn eigen smetteloze verdiensten, de gebeden, de belijdenissen en dankzeggingen van Zijn volk bevat. Deze stijgen op tot God en verspreiden de zoete reuk van Zijn gerechtigheid. Deze offerande is volkomen welgevallig zodat de vergiffenis alle overtreding bedekt.
(Openb 8:3,4).
Christus gaf Zichzelf om onze Plaatsvervanger en Borg te zijn. Hij gaat niemand achteloos voorbij. Hij, Die niet kon aanzien, dat mensen zouden zijn overgeleverd aan een eeuwig verderf, zonder Zijn ziel voor hen tot de dood toe uit te storten, om hen te redden, zal met erbarmen en medelijden zien op iedere ziel, die zich bewust is, dat hij zichzelf niet kan verlossen.
Hij zal geen smekeling aanzien, zonder hem op te richten. Hij, Die door Zijn eigen zoenoffer voor de mens een oneindige schat aan morele kracht beschikbaar heeft gesteld, zal niet falen om deze kracht ten gunste van ons te gebruiken. Wij mogen onze zonden en verdriet aan Zijn voeten neerleggen, want Hij heeft ons lief. Met iedere blik en ieder woord nodigt Hij ons uit om Hem te vertrouwen. Hij zal ons karakter vormen naar Zijn eigen wil.
De gehele duivelse macht is niet in staat een ziel te bemachtigen, die zichzelf in eenvoudig vertrouwen op God werpt. "Hij geeft de moede kracht, en de machteloze vermeerdert Hij sterkte" (Jes. 40:29).
DE UITEINDELIJKE VERLOSSING VOOR ZIJN KINDEREN
"Doch Hij heeft, juist doordat Hij in eeuwigheid blijft, een priesterschap, dat op geen ander kan overgaan. Daarom kan Hij ook volkomen behouden, wie door Hem tot God gaan, daar Hij altijd leeft om voor hen te pleiten." Hebreeën 7:24,25
In elk opzicht is er voorziening getroffen voor onze zwakheden, en alle mogelijke bemoediging is ons aangeboden om tot Christus te komen.
Christus offerde 'Zijn gebroken lichaam' om Gods erfdeel los te kopen om zo de mens een nieuwe kans te geven. Christus deed verzoening voor het verloren mensdom door Zijn reine leven van gehoorzaamheid en door Zijn dood aan het kruis van Golgotha.
De Leidsman van onze zaligheid komt nu niet als een smekeling voor ons tussenbeide, maar als een Overwinnaar, die aanspraak maakt op Zijn overwinning. Zijn offerande is volkomen, en als onze Middelaar voert Hij het werk uit, dat Hij Zichzelf heeft opgedragen, terwijl Hij God het wierookvat aanbiedt, dat Zijn eigen smetteloze verdiensten, de gebeden, de belijdenissen en dankzeggingen van Zijn volk bevat. Deze stijgen op tot God en verspreiden de zoete reuk van Zijn gerechtigheid. Deze offerande is volkomen welgevallig zodat de vergiffenis alle overtreding bedekt.
(Openb 8:3,4).
Christus gaf Zichzelf om onze Plaatsvervanger en Borg te zijn. Hij gaat niemand achteloos voorbij. Hij, Die niet kon aanzien, dat mensen zouden zijn overgeleverd aan een eeuwig verderf, zonder Zijn ziel voor hen tot de dood toe uit te storten, om hen te redden, zal met erbarmen en medelijden zien op iedere ziel, die zich bewust is, dat hij zichzelf niet kan verlossen.
Hij zal geen smekeling aanzien, zonder hem op te richten. Hij, Die door Zijn eigen zoenoffer voor de mens een oneindige schat aan morele kracht beschikbaar heeft gesteld, zal niet falen om deze kracht ten gunste van ons te gebruiken. Wij mogen onze zonden en verdriet aan Zijn voeten neerleggen, want Hij heeft ons lief. Met iedere blik en ieder woord nodigt Hij ons uit om Hem te vertrouwen. Hij zal ons karakter vormen naar Zijn eigen wil.
De gehele duivelse macht is niet in staat een ziel te bemachtigen, die zichzelf in eenvoudig vertrouwen op God werpt. "Hij geeft de moede kracht, en de machteloze vermeerdert Hij sterkte" (Jes. 40:29).
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Gij echter zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk (Gode) ten eigendom...
1 Petrus 2:9
--------------------------------------------------------------------------------
Uitverkoren
Je hoort het goed. God zegt vandaag tegen jou (samen met allen die horen bij het Lichaam van Christus): je bent uitverkoren! We vinden dat vaak een wat moeilijk onderwerp: 'de uitverkiezing'. Maar dit is toch wel heel erg mooi om te horen: 'Ik heb jou uitverkoren, om deel uit te maken van mijn volk op aarde.' Prijs Hem ervoor.
1 Petrus 2:9
--------------------------------------------------------------------------------
Uitverkoren
Je hoort het goed. God zegt vandaag tegen jou (samen met allen die horen bij het Lichaam van Christus): je bent uitverkoren! We vinden dat vaak een wat moeilijk onderwerp: 'de uitverkiezing'. Maar dit is toch wel heel erg mooi om te horen: 'Ik heb jou uitverkoren, om deel uit te maken van mijn volk op aarde.' Prijs Hem ervoor.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
...u, eens niet zijn volk, nu echter Gods volk, eens zonder ontferming, nu in zijn ontferming aangenomen.
1 Petrus 2:10
--------------------------------------------------------------------------------
Nu wel
Als je ziek bent geweest, en je bent weer beter, waardeer je des te meer je gezondheid. Die krijgt na je ziekte een nieuwe glans. In Gods ontferming aangenomen zijn - dat kan een 'loopje' zijn geworden in je leven. Maar bedenk eens dat je buiten Jezus echt helemaal alleen bent, zonder God, zonder ontferming, zonder liefde...
1 Petrus 2:10
--------------------------------------------------------------------------------
Nu wel
Als je ziek bent geweest, en je bent weer beter, waardeer je des te meer je gezondheid. Die krijgt na je ziekte een nieuwe glans. In Gods ontferming aangenomen zijn - dat kan een 'loopje' zijn geworden in je leven. Maar bedenk eens dat je buiten Jezus echt helemaal alleen bent, zonder God, zonder ontferming, zonder liefde...
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Hij is mijn God, Hem verheerlijk ik.
Exodus 15:2
--------------------------------------------------------------------------------
Aanbidden
Weet jij wat aanbidding is? Is er in jouw leven ook ruimte voor aanbidding? Mozes (ik houd een prekenserie over hem;-) wist wat aanbidden was. Jezelf klein maken om God groot te maken. Leeg worden van jezelf en vol worden van Hem. Dat is zo genezend.
Exodus 15:2
--------------------------------------------------------------------------------
Aanbidden
Weet jij wat aanbidding is? Is er in jouw leven ook ruimte voor aanbidding? Mozes (ik houd een prekenserie over hem;-) wist wat aanbidden was. Jezelf klein maken om God groot te maken. Leeg worden van jezelf en vol worden van Hem. Dat is zo genezend.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
de Geest der waarheid
Who or what do you turn to when you need to understand a Bible passage? Your pastor? A commentary, concordance or a word-study book? How about the Internet? None of these options are necessarily bad, but the Bible points us to another source that's even better.
What Does God Say?
"When the Spirit of truth comes, he will guide you into all truth. He will not be presenting his own ideas; he will be telling you what he has heard. He will tell you about the future. He will bring me glory by revealing to you whatever he receives from me. All that the Father has is mine; this is what I mean when I say that the Spirit will reveal to you whatever he receives from me" (John 16:13-15, NLT).
What does the Holy Spirit do according to this verse?
What/who is the focus of the Holy Spirit's ministry?
Who is the source for all that the Holy Spirit reveals?
My Thoughts
The next time you sit down to read and study the Bible, make it a point to ask for the Holy Spirit's help. You might pray something like this: "Father, thank You for Your Word. I know that it contains all I need to know to live life the way You want me to live it. I ask now that the Holy Spirit open my eyes to see and understand what I'm reading. Amen."
My Part
For the next two weeks, put away all your devotionals, commentaries or whatever other books you might have that are about the Bible. Read only your Bible, asking for the Holy Spirit to show you the truths that God wants you to know for today. Write these down. At the end of the two weeks, compare what you've written with what others have said about these verses in your other books.
Additional Scripture: John 14:16-17, Romans 8:26-27
Who or what do you turn to when you need to understand a Bible passage? Your pastor? A commentary, concordance or a word-study book? How about the Internet? None of these options are necessarily bad, but the Bible points us to another source that's even better.
What Does God Say?
"When the Spirit of truth comes, he will guide you into all truth. He will not be presenting his own ideas; he will be telling you what he has heard. He will tell you about the future. He will bring me glory by revealing to you whatever he receives from me. All that the Father has is mine; this is what I mean when I say that the Spirit will reveal to you whatever he receives from me" (John 16:13-15, NLT).
What does the Holy Spirit do according to this verse?
What/who is the focus of the Holy Spirit's ministry?
Who is the source for all that the Holy Spirit reveals?
My Thoughts
The next time you sit down to read and study the Bible, make it a point to ask for the Holy Spirit's help. You might pray something like this: "Father, thank You for Your Word. I know that it contains all I need to know to live life the way You want me to live it. I ask now that the Holy Spirit open my eyes to see and understand what I'm reading. Amen."
My Part
For the next two weeks, put away all your devotionals, commentaries or whatever other books you might have that are about the Bible. Read only your Bible, asking for the Holy Spirit to show you the truths that God wants you to know for today. Write these down. At the end of the two weeks, compare what you've written with what others have said about these verses in your other books.
Additional Scripture: John 14:16-17, Romans 8:26-27
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
En zij zingen het lied van Mozes, de knecht Gods, en het lied van het Lam: Groot en wonderbaar zijn uw werken, Here God, Almachtige.
Openbaring 15:3
--------------------------------------------------------------------------------
Aanbidden (2)
Mozes' lied bij de Schelfzee heeft eeuwigheidswaarde. Onze aanbidding in eeuwigheid wordt mee door hem gevormd. Vind je het mooi of vind je het moeilijk om ook nu al te zingen met je hele hart: 'Groot en wonderbaar zijn uw werken!'?
Openbaring 15:3
--------------------------------------------------------------------------------
Aanbidden (2)
Mozes' lied bij de Schelfzee heeft eeuwigheidswaarde. Onze aanbidding in eeuwigheid wordt mee door hem gevormd. Vind je het mooi of vind je het moeilijk om ook nu al te zingen met je hele hart: 'Groot en wonderbaar zijn uw werken!'?
-
Dathenum
De belangrijkste zaken op de eerste plaats
GESCHEIDEN VAN DE WERELD
"Ik bid niet, dat Gij hen uit de wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart van de boze."
Johannes 17:15
Vele belijdende christenen zou men goed kunnen vergelijken met de wijnstok, die over de grond kruipt en die zijn ranken slingert om de wortels en om het vuil, dat op zijn weg ligt. Voor hen geldt de boodschap: "Daarom gaat weg uit hun midden en scheidt u af, spreekt de Here" (2 Cor. 6:17). Uw ranken moeten afgewend worden van al wat aards is. Het is niet mogelijk, dat u zich zou verenigen met hen, die verdorven zijn, en toch rein te blijven.
Wat zou het fijn zijn als jonge mensen zich ervan bewust zouden zijn, dat zij kostbare planten zouden kunnen worden in de hof van de Here... Laat de tere ranken van sympathie zich slingeren om Jezus, om van Hem voedsel te ontvangen. En laat ze, in plaats van langs de aarde te kruipen, zich keren naar de Zon der Gerechtigheid, zodat zij de goddelijke lichtstralen mogen ontvangen. Groei, van dag tot dag, naar Zijn beeld en wordt één, met Zijn goddelijke natuur. Zo kan tenslotte iedereen geschikt gemaakt worden voor Gods paradijs...
Klink de ziel onverbrekelijk vast aan de eeuwige Rots. Want alleen in Christus is onze veiligheid.
Een vereniging met Christus door een levend geloof zal blijven bestaan. Iedere andere verbintenis zal verbroken moeten worden... Maar deze éénwording kost ons iets... Er zal een pijnlijk werk moeten worden volbracht; een werk van 'zich-losmaken', en ook een werk van 'zich-vastmaken'. Trots, zelfzucht, ijdelheid, wereldsgezindheid - zonde in al haar vormen - moeten worden overwonnen, wanneer wij met Christus verenigd willen worden. De oorzaak, waardoor zovelen het christelijke leven zo ellendig hard vinden, en waarom zij zo wispelturig en veranderlijk zijn, ligt hierin, dat zij zich proberen te verbinden met Christus zonder zich los te maken van deze geliefkoosde afgoden.
Willen wij de voorwaarde aanvaarden die in Zijn Woord geschreven staat - afscheiding van de wereld? Onze overgave en toewijding aan God moet uit een levend beginsel voortkomen; zij moet met ons leven samengeweven zijn en zij moet leiden tot zelfverloochening en zelfopoffering. Zij moet de grondslag vormen van al onze gedachten, en de bron van elke handeling zijn. Zo'n toewijding zal ons verheffen boven de wereld, en zal ons afzonderen van slechte invloeden die van de wereld uitgaan.
GESCHEIDEN VAN DE WERELD
"Ik bid niet, dat Gij hen uit de wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart van de boze."
Johannes 17:15
Vele belijdende christenen zou men goed kunnen vergelijken met de wijnstok, die over de grond kruipt en die zijn ranken slingert om de wortels en om het vuil, dat op zijn weg ligt. Voor hen geldt de boodschap: "Daarom gaat weg uit hun midden en scheidt u af, spreekt de Here" (2 Cor. 6:17). Uw ranken moeten afgewend worden van al wat aards is. Het is niet mogelijk, dat u zich zou verenigen met hen, die verdorven zijn, en toch rein te blijven.
Wat zou het fijn zijn als jonge mensen zich ervan bewust zouden zijn, dat zij kostbare planten zouden kunnen worden in de hof van de Here... Laat de tere ranken van sympathie zich slingeren om Jezus, om van Hem voedsel te ontvangen. En laat ze, in plaats van langs de aarde te kruipen, zich keren naar de Zon der Gerechtigheid, zodat zij de goddelijke lichtstralen mogen ontvangen. Groei, van dag tot dag, naar Zijn beeld en wordt één, met Zijn goddelijke natuur. Zo kan tenslotte iedereen geschikt gemaakt worden voor Gods paradijs...
Klink de ziel onverbrekelijk vast aan de eeuwige Rots. Want alleen in Christus is onze veiligheid.
Een vereniging met Christus door een levend geloof zal blijven bestaan. Iedere andere verbintenis zal verbroken moeten worden... Maar deze éénwording kost ons iets... Er zal een pijnlijk werk moeten worden volbracht; een werk van 'zich-losmaken', en ook een werk van 'zich-vastmaken'. Trots, zelfzucht, ijdelheid, wereldsgezindheid - zonde in al haar vormen - moeten worden overwonnen, wanneer wij met Christus verenigd willen worden. De oorzaak, waardoor zovelen het christelijke leven zo ellendig hard vinden, en waarom zij zo wispelturig en veranderlijk zijn, ligt hierin, dat zij zich proberen te verbinden met Christus zonder zich los te maken van deze geliefkoosde afgoden.
Willen wij de voorwaarde aanvaarden die in Zijn Woord geschreven staat - afscheiding van de wereld? Onze overgave en toewijding aan God moet uit een levend beginsel voortkomen; zij moet met ons leven samengeweven zijn en zij moet leiden tot zelfverloochening en zelfopoffering. Zij moet de grondslag vormen van al onze gedachten, en de bron van elke handeling zijn. Zo'n toewijding zal ons verheffen boven de wereld, en zal ons afzonderen van slechte invloeden die van de wereld uitgaan.