Vergeet ook Mattew Henry niet in zijn verklaring bij Romeinen 10.Jongere schreef:Ik vraag me dan wel altijd af: wat moet er dan precies gebeuren tijdens zo'n jaar? Moet dan tijdens de lessen voortdurend worden "gespeurd" naar tekenen van een roeping? Of worden er meer gesprekken gevoerd met het curatorium (kan toch ook zonder lessen)?
Ik vind het een sympathieke gedachte dat mensen niet op basis van weinig kennis worden afgewezen, maar vraag me wel af of je dan met dit soort oplossingen veel bereikt. De basisopvatting blijft hetzelfde: men wil overtuigd zijn van de roeping en zending van iemand. Daar verandert een jaar meelopen op de theologische school nog niet zoveel aan (behalve misschien dat het geld kost).
Gisteren hoorde ik overigens nog het verhaal van Lloyd-Jones' schoonzoon. Iedereen in zijn omgeving wilde dat hij predikant zou worden en zei dat hij daar de gaven voor had. Alleen Lloyd-Jones heeft het hem afgeraden omdat hij zijn roeping niet duidelijk vond.
De overtuiging van de noodzaak van een duidelijke roeping is niet iets "gergemmerigs". Lloyd-Jones is er duidelijk over en iemand als Spurgeon al helemaal.
Volgens mij is dat ook niet het discussiepunt. Het gaat volgens mij om de werkwijze binnen het curatorium: meer monologisch van opzet dan dialogisch; weinig nazorg, etc.
Ik las gisteren in De Wachter Sions dat daar het attest door de aspirant zelf moet worden opgestuurd met begeleidende brief. Dat lijkt me ook al beter: dan kan er een gesprek plaats vinden op basis van de brief.
Zekere! Maar wat ik dan hoor van iemand die daar is geweest: Ze stellen helemaal geen vragen, dan alleen die 2 over roeping en bekering. Er vindt geen gesprek plaats. Of klopt dat niet, wat die afgewezen broeder me vertelde?Jongere schreef:Daar hoort elkaar scherp en positief kritisch bevragen bij.