Homoseksualiteit

[Terri]

Daarnaast vraag ik mij af in hoeverre 1 Korinthe 7 ook voor homoseksuelen geldt. Is het bewust praktiseren daadwerkelijk erger dan steeds in zonde vallen? Waarom moeten/mogen heteroseksuelen trouwen om hun een uitweg te zoeken in begeerte en geldt dit niet voor homoseksuelen? Het lijkt mij namelijk dat trouwen met iemand waar je niet van houdt en tot wie je je seksueel niet aangetrokken voelt ook zondig is.

Ik vraag mij soms wel af hoe mensen het verzonnen krijgen: het bewust praktiseren van een zonde zou een oplossing zijn om het steeds in zonde te vallen, te voorkomen. Hoever sta je dan niet af van wat de Schrift leert?
Ook gaat de vergelijking niet op. Ook ongehuwde én gehuwde heteroseksuelen moeten blijven strijden tegen de zonde van ontucht en overspel. Ieder mens heeft zijn eigen strijd te voeren. Ik denk beslist niet gering over de strijd die iemand te voeren kan hebben met homoseksuele gevoelens, maar denk niet dat de strijd in andere gevallen per definitie minder zwaar is. Bovendien zijn er ook genoeg personen die door omstandigheden ongehuwd zijn en blijven, ook onvrijwillig.
Wat nooit de oplossing kan zijn, is de zonde niet te mijden en daartegen niet te strijden, maar als compromis bewust in de zonde te leven. Lees in dit verband eens de hele passage Hebreeën 12:1-17.

Heel erg mee eens!

[Gerardus2]

Ik vind die bijzondere aandacht voor overtredingen van het zevende gebod altijd zo opmerkelijk, de andere negen geboden komen er nogal bekaaid af. Volgens mij kunnen wij uit onszelf geen van de tien geboden houden.

De Schrift zegt: 'Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.'
Het is dus zo dat het voor alle zonden die men kent, de belijdenis ervan én het nalaten ervan (zoveel in ons vermogen ligt) noodzakelijk is.

Dat wil niet zeggen dat het aanwijzen van zonden tegen het zevende gebod geen bijzondere aandacht zou mogen hebben. Want deze zonden worden het meest verborgen gehouden en mensen excuseren zich daarover vaak het meest. Ze worden zelfs op een reformatorisch forum - zoals blijkt - voor een deel openlijk in twijfel getrokken. Dan is het vanzelfsprekend dat dit weersproken wordt en dat deze zonden benoemd worden. Dat deed de apostel Paulus trouwens ook: turf eens hoe vaak hij de zonden van de verschillende geboden benoemt; ook dan zie je dat de zonden tegen het zevende gebod vaker genoemd worden dan andere zonden. Dat wil natuurlijk beslist niet zeggen dat andere zonden verwaarloost mogen worden. Dat is zeer zeker niet het geval.

Je kan de tijd van Paulus niet één op één overzetten naar onze tijd. In onze westerse wereld zijn tal van andere veel voorkomende zonden te benoemen, denk bijvoorbeeld aan materialisme, te buiten gaan aan eten en drinken, verslavingen, corruptie, belastingontduiking, zwart werken etc. etc. Hebben wij het daar minder over omdat dat te dichtbij ons komt?

[Valcke]

Ik vind die bijzondere aandacht voor overtredingen van het zevende gebod altijd zo opmerkelijk, de andere negen geboden komen er nogal bekaaid af. Volgens mij kunnen wij uit onszelf geen van de tien geboden houden.

De Schrift zegt: 'Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.'
Het is dus zo dat het voor alle zonden die men kent, de belijdenis ervan én het nalaten ervan (zoveel in ons vermogen ligt) noodzakelijk is.

Dat wil niet zeggen dat het aanwijzen van zonden tegen het zevende gebod geen bijzondere aandacht zou mogen hebben. Want deze zonden worden het meest verborgen gehouden en mensen excuseren zich daarover vaak het meest. Ze worden zelfs op een reformatorisch forum - zoals blijkt - voor een deel openlijk in twijfel getrokken. Dan is het vanzelfsprekend dat dit weersproken wordt en dat deze zonden benoemd worden. Dat deed de apostel Paulus trouwens ook: turf eens hoe vaak hij de zonden van de verschillende geboden benoemt; ook dan zie je dat de zonden tegen het zevende gebod vaker genoemd worden dan andere zonden. Dat wil natuurlijk beslist niet zeggen dat andere zonden verwaarloost mogen worden. Dat is zeer zeker niet het geval.

Je kan de tijd van Paulus niet één op één overzetten naar onze tijd. In onze westerse wereld zijn tal van andere veel voorkomende zonden te benoemen, denk bijvoorbeeld aan materialisme, te buiten gaan aan eten en drinken, verslavingen, corruptie, belastingontduiking, zwart werken etc. etc. Hebben wij het daar minder over omdat dat te dichtbij ons komt?

Ik ben het er van harte mee eens dat deze zonden óók benoemd moeten worden. Het is echter niet zo dat de zonden tegen het zevende gebod nu minder aan de orde zijn dan in de tijd van Paulus. Zeker onder hen die op een of andere manier toch vasthouden aan een christelijke belijdenis. Deze zonden worden nu zelfs openlijk tegengesproken of aanvaard. Daarom is er temeer aandacht voor nodig (maar zonder dat dit ten koste gaat van de aandacht die óók nodig is voor de andere geboden en zonden).

Overigens kwam het zich te buiten gaan aan eten en drinken ook in de Paulus' tijd zeer veel voor, en hij waarschuwt daar ook tegen. Dat geldt ook voor materialisme ('de begeerlijkheden der wereld', 'rijk willen worden') en belastingontduiking (Rom. 13). Idem bedrog in allerlei vorm, enzovoort. Aandacht voor al deze zaken blijft ook nodig.

[MGG]

Ik vind die bijzondere aandacht voor overtredingen van het zevende gebod altijd zo opmerkelijk, de andere negen geboden komen er nogal bekaaid af. Volgens mij kunnen wij uit onszelf geen van de tien geboden houden.

De Schrift zegt: 'Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.'
Het is dus zo dat het voor alle zonden die men kent, de belijdenis ervan én het nalaten ervan (zoveel in ons vermogen ligt) noodzakelijk is.

Dat wil niet zeggen dat het aanwijzen van zonden tegen het zevende gebod geen bijzondere aandacht zou mogen hebben. Want deze zonden worden het meest verborgen gehouden en mensen excuseren zich daarover vaak het meest. Ze worden zelfs op een reformatorisch forum - zoals blijkt - voor een deel openlijk in twijfel getrokken. Dan is het vanzelfsprekend dat dit weersproken wordt en dat deze zonden benoemd worden. Dat deed de apostel Paulus trouwens ook: turf eens hoe vaak hij de zonden van de verschillende geboden benoemt; ook dan zie je dat de zonden tegen het zevende gebod vaker genoemd worden dan andere zonden. Dat wil natuurlijk beslist niet zeggen dat andere zonden verwaarloost mogen worden. Dat is zeer zeker niet het geval.

Je kan de tijd van Paulus niet één op één overzetten naar onze tijd. In onze westerse wereld zijn tal van andere veel voorkomende zonden te benoemen, denk bijvoorbeeld aan materialisme, te buiten gaan aan eten en drinken, verslavingen, corruptie, belastingontduiking, zwart werken etc. etc. Hebben wij het daar minder over omdat dat te dichtbij ons komt?

Die thema's komen in de kerk ook aan bod. Verslaving en materialisme komt in onze gemeente vaker aan bod dan zonden tegen het 7e gebod. Elke zondag hoor je de geboden. Het lijkt mij evident dat diverse zaken die jij noemt zonden zijn tegen het 8e gebod.

[merel]

Daarnaast vraag ik mij af in hoeverre 1 Korinthe 7 ook voor homoseksuelen geldt. Is het bewust praktiseren daadwerkelijk erger dan steeds in zonde vallen? Waarom moeten/mogen heteroseksuelen trouwen om hun een uitweg te zoeken in begeerte en geldt dit niet voor homoseksuelen? Het lijkt mij namelijk dat trouwen met iemand waar je niet van houdt en tot wie je je seksueel niet aangetrokken voelt ook zondig is.

Ik vraag mij soms wel af hoe mensen het verzonnen krijgen: het bewust praktiseren van een zonde zou een oplossing zijn om het steeds in zonde te vallen, te voorkomen. Hoever sta je dan niet af van wat de Schrift leert?
Ook gaat de vergelijking niet op. Ook ongehuwde én gehuwde heteroseksuelen moeten blijven strijden tegen de zonde van ontucht en overspel. Ieder mens heeft zijn eigen strijd te voeren. Ik denk beslist niet gering over de strijd die iemand te voeren kan hebben met homoseksuele gevoelens, maar denk niet dat de strijd in andere gevallen per definitie minder zwaar is. Bovendien zijn er ook genoeg personen die door omstandigheden ongehuwd zijn en blijven, ook onvrijwillig.
Wat nooit de oplossing kan zijn, is de zonde niet te mijden en daartegen niet te strijden, maar als compromis bewust in de zonde te leven. Lees in dit verband eens de hele passage Hebreeën 12:1-17.

Heel erg mee eens!

Ik begrijp jullie echt wel. Ik vind het alleen best een worsteling als ik om mij heen kijk. Wij hebben mensen om ons heen waar men elkaar bijna naar het leven staat binnen het huwelijk, maar ook op zondag naar de kerk gaan. Daarnaast zijn wij bevriend met een seculier lesbisch stel. Zij zijn elkaars eerste partner, al bijna 20 jaar samen en houden veel van elkaar. Wie leeft er in zonde denk ik dan?

[Groepscirkel]

Ik begrijp jullie echt wel. Ik vind het alleen best een worsteling als ik om mij heen kijk. Wij hebben mensen om ons heen waar men elkaar bijna naar het leven staat binnen het huwelijk, maar ook op zondag naar de kerk gaan. Daarnaast zijn wij bevriend met een seculier lesbisch stel. Zij zijn elkaars eerste partner, al bijna 20 jaar samen en houden veel van elkaar. Wie leeft er in zonde denk ik dan?

Je stelt dit bijna als een meerkeuzevraag: a) beide, b) alleen optie 1, c) alleen optie 2, d) geen van beide.
Hoezo zou je dit tegenover elkaar willen plaatsen en vraagt dit wel om een keuze?

[merel]

Ik wil het niet tegenover elkaar plaatsen, maar ik vind het soms lastig om een huwelijk van man en vrouw als iets heiligs en meest ultieme te zien. Om mij heen zie ik namelijk heel veel gebrokenheid binnen huwelijken. Op papier lijkt het alsof God het zo bedoeld heeft. De praktijk laat wat anders zien.

De teksten in de bijbel tegen homoseksualiteit en de achtergronden ken ik allemaal. Ik vind het in het dagelijks leven alleen lastig om dat ook te vinden.

[Geeske_1991]

Ik wil het niet tegenover elkaar plaatsen, maar ik vind het soms lastig om een huwelijk van man en vrouw als iets heiligs en meest ultieme te zien. Om mij heen zie ik namelijk heel veel gebrokenheid binnen huwelijken. Op papier lijkt het alsof God het zo bedoeld heeft. De praktijk laat wat anders zien.

De teksten in de bijbel tegen homoseksualiteit en de achtergronden ken ik allemaal. Ik vind het in het dagelijks leven alleen lastig om dat ook te vinden.

Dat er gebrokenheid in een huwelijk is, ligt niet aan God en ook niet aan Zijn wetten.

[Valcke]

Ik wil het niet tegenover elkaar plaatsen, maar ik vind het soms lastig om een huwelijk van man en vrouw als iets heiligs en meest ultieme te zien. Om mij heen zie ik namelijk heel veel gebrokenheid binnen huwelijken. Op papier lijkt het alsof God het zo bedoeld heeft. De praktijk laat wat anders zien.

De teksten in de bijbel tegen homoseksualiteit en de achtergronden ken ik allemaal. Ik vind het in het dagelijks leven alleen lastig om dat ook te vinden.

O.a. Efeze 5 laat zien hoe het huwelijk door God ingesteld en bedoeld is. Daar kunnen en mogen we niets aan afdoen. Dat er ook veel gebrokenheid in huwelijken is, is zeker. En alles wat daarin verkeerd gaat, moeten we ook voluit als zonde zien en belijden.

De homoseksuele relaties heeft God echter verboden. Wanneer je moeilijk vind om dat te billijken, zul je de oorzaak toch bij jezelf moeten zoeken: geloof je dan wel onvoorwaardeljk wat God in Zijn Woord ons voorhoudt ten aanzien van het goede en het kwade? Of heb je nog eigen normen die je boven de Schrift stelt?

[Groepscirkel]

Ik wil het niet tegenover elkaar plaatsen, maar ik vind het soms lastig om een huwelijk van man en vrouw als iets heiligs en meest ultieme te zien. Om mij heen zie ik namelijk heel veel gebrokenheid binnen huwelijken. Op papier lijkt het alsof God het zo bedoeld heeft. De praktijk laat wat anders zien.

De teksten in de bijbel tegen homoseksualiteit en de achtergronden ken ik allemaal. Ik vind het in het dagelijks leven alleen lastig om dat ook te vinden.

Als je het niet tegenover elkaar wilt plaatsen, roept het bij mij vraagtekens op dat je (gebrokenheid in) het huwelijk expliciet koppelt aan een situatie van een lesbisch koppel die al 20 jaar met elkaar zijn. Op z'n minst suggereer je daarmee een vergelijking te willen maken.

Ik begrijp je dilemma met de rauwe dagelijkse werkelijkheid. Mijn ervaring is dat er veel zorg en leed kan zijn bij worstelingen rondom seksuele gerichtheid. Desondanks wordt die last niet verminderd door wegen in te (laten) slaan die niet met de zegen van de Heere bewandeld kunnen worden.

[merel]

Ik wil het niet tegenover elkaar plaatsen, maar ik vind het soms lastig om een huwelijk van man en vrouw als iets heiligs en meest ultieme te zien. Om mij heen zie ik namelijk heel veel gebrokenheid binnen huwelijken. Op papier lijkt het alsof God het zo bedoeld heeft. De praktijk laat wat anders zien.

De teksten in de bijbel tegen homoseksualiteit en de achtergronden ken ik allemaal. Ik vind het in het dagelijks leven alleen lastig om dat ook te vinden.

O.a. Efeze 5 laat zien hoe het huwelijk door God ingesteld en bedoeld is. Daar kunnen en mogen we niets aan afdoen. Dat er ook veel gebrokenheid in huwelijken is, is zeker. En alles wat daarin verkeerd gaat, moeten we ook voluit als zonde zien en belijden.

De homoseksuele relaties heeft God echter verboden. Wanneer je moeilijk vind om dat te billijken, zul je de oorzaak toch bij jezelf moeten zoeken: geloof je dan wel onvoorwaardeljk wat God in Zijn Woord ons voorhoudt ten aanzien van het goede en het kwade? Of heb je nog eigen normen die je boven de Schrift stelt?

Zo heeft iedereen zn eigen worstelingen rondom de uitleg van de bijbel. Ik worstel hiermee en jij worstelt tav de wekelijkse bijeenkomsten en leest liever zelf

[merel]

Ik wil het niet tegenover elkaar plaatsen, maar ik vind het soms lastig om een huwelijk van man en vrouw als iets heiligs en meest ultieme te zien. Om mij heen zie ik namelijk heel veel gebrokenheid binnen huwelijken. Op papier lijkt het alsof God het zo bedoeld heeft. De praktijk laat wat anders zien.

De teksten in de bijbel tegen homoseksualiteit en de achtergronden ken ik allemaal. Ik vind het in het dagelijks leven alleen lastig om dat ook te vinden.

Als je het niet tegenover elkaar wilt plaatsen, roept het bij mij vraagtekens op dat je (gebrokenheid in) het huwelijk expliciet koppelt aan een situatie van een lesbisch koppel die al 20 jaar met elkaar zijn. Op z'n minst suggereer je daarmee een vergelijking te willen maken.

Ik begrijp je dilemma met de rauwe dagelijkse werkelijkheid. Mijn ervaring is dat er veel zorg en leed kan zijn bij worstelingen rondom seksuele gerichtheid. Desondanks wordt die last niet verminderd door wegen in te (laten) slaan die niet met de zegen van de Heere bewandeld kunnen worden.

Dat begrijp ik volkomen. Mede daarom ben lid van een gemeente waar dat nog niet is. Toch ben ik blij dat er kerken zijn die hun deuren wel open zetten voor de praktiserende homoseksuele medemens.

[ejvl]

Dat is mij volkomen duidelijk. Ik neem aan dat dat ook voor roken geldt.

Nee, dat laatste is geheel vrij. Je zou alleen mensen die excessief roken van een zonde kunnen betichten.

Waarom alleen excessief roken en niet roken an sich?

Jij rookt niet verwacht ik. Ik ook niet en vind roken bijzonder dom. Maar om nu iemand van zonde te betichten als hij zo af en toe een sigaar rookt daar vind ik geen Bijbelse grond voor. Als iemand zo af en toe sex heeft buiten het huwelijk zie ik wel een Bijbelse grond omdat zonde te noemen.

Die snap ik niet helemaal. Het roken van een sigaar, ook al is het maar af en toe, brengt schade toe aan het lichaam. Alles wat we (opzettelijk) doen om schade aan het lichaam aan te brengen, is toch een zonde?
(Overigens ben ik tot mijn verdrieg wel een ex-roker en zag/zie het wel degelijk als zonde).

[Maanenschijn]

Daarnaast vraag ik mij af in hoeverre 1 Korinthe 7 ook voor homoseksuelen geldt. Is het bewust praktiseren daadwerkelijk erger dan steeds in zonde vallen? Waarom moeten/mogen heteroseksuelen trouwen om hun een uitweg te zoeken in begeerte en geldt dit niet voor homoseksuelen? Het lijkt mij namelijk dat trouwen met iemand waar je niet van houdt en tot wie je je seksueel niet aangetrokken voelt ook zondig is.

Ik vraag mij soms wel af hoe mensen het verzonnen krijgen: het bewust praktiseren van een zonde zou een oplossing zijn om het steeds in zonde te vallen, te voorkomen. Hoever sta je dan niet af van wat de Schrift leert?
Ook gaat de vergelijking niet op. Ook ongehuwde én gehuwde heteroseksuelen moeten blijven strijden tegen de zonde van ontucht en overspel. Ieder mens heeft zijn eigen strijd te voeren. Ik denk beslist niet gering over de strijd die iemand te voeren kan hebben met homoseksuele gevoelens, maar denk niet dat de strijd in andere gevallen per definitie minder zwaar is. Bovendien zijn er ook genoeg personen die door omstandigheden ongehuwd zijn en blijven, ook onvrijwillig.
Wat nooit de oplossing kan zijn, is de zonde niet te mijden en daartegen niet te strijden, maar als compromis bewust in de zonde te leven. Lees in dit verband eens de hele passage Hebreeën 12:1-17.

Heel erg mee eens!

Ik begrijp jullie echt wel. Ik vind het alleen best een worsteling als ik om mij heen kijk. Wij hebben mensen om ons heen waar men elkaar bijna naar het leven staat binnen het huwelijk, maar ook op zondag naar de kerk gaan. Daarnaast zijn wij bevriend met een seculier lesbisch stel. Zij zijn elkaars eerste partner, al bijna 20 jaar samen en houden veel van elkaar. Wie leeft er in zonde denk ik dan?

Hoe goed ik jouw voorbeelden ook begrijp (ook vanuit de praktijk) is het de valkuil om dit soort voorbeelden tegenover elkaar te zetten en daar een gevoelsargument aan te koppelen.

Als we eerst met elkaar de conclusie kunnen trekken dat als homopaar samenleven op Bijbelse grond zondig is en ook dat elkaar in een huwelijk ‘de tent uitvechten’ zondig is, dan kunnen we niet anders concluderen dat beide paren in zonde leven. Al is dat voor het gevoel mogelijk anders.

De vraag of een (hetro)huwelijk zondig is, als er geen liefde is of seksualiteit, maar wel respect en vertrouwen is lastig te bepalen. Er zijn huwelijken die (gearrangeerd) niet op een zelfstandige keus of liefde zijn ontstaan, maar toch een bepaalde mate van ‘geslaagd’ zijn. In veel culturen is dat nog zo, in het verleden in ons land ook. Ik ben voorzichtig dat als zonde te bestempelen.

[pierre27]

Ik wil het niet tegenover elkaar plaatsen, maar ik vind het soms lastig om een huwelijk van man en vrouw als iets heiligs en meest ultieme te zien. Om mij heen zie ik namelijk heel veel gebrokenheid binnen huwelijken. Op papier lijkt het alsof God het zo bedoeld heeft. De praktijk laat wat anders zien.

De teksten in de bijbel tegen homoseksualiteit en de achtergronden ken ik allemaal. Ik vind het in het dagelijks leven alleen lastig om dat ook te vinden.

O.a. Efeze 5 laat zien hoe het huwelijk door God ingesteld en bedoeld is. Daar kunnen en mogen we niets aan afdoen. Dat er ook veel gebrokenheid in huwelijken is, is zeker. En alles wat daarin verkeerd gaat, moeten we ook voluit als zonde zien en belijden.

De homoseksuele relaties heeft God echter verboden. Wanneer je moeilijk vind om dat te billijken, zul je de oorzaak toch bij jezelf moeten zoeken: geloof je dan wel onvoorwaardeljk wat God in Zijn Woord ons voorhoudt ten aanzien van het goede en het kwade? Of heb je nog eigen normen die je boven de Schrift stelt?

Zo heeft iedereen zn eigen worstelingen rondom de uitleg van de bijbel. Ik worstel hiermee en jij worstelt tav de wekelijkse bijeenkomsten en leest liever zelf

Een beetja raar om dit tegenover elkaar te zetten.