GerefGemeente-lid schreef:Hendrikus schreef: ↑03 jun 2024, 14:58
huisman schreef: ↑03 jun 2024, 14:34
Heb nog even Psalm 51 en 130 bekeken. De hysop is in de berijming van Psalm 51 verdwenen en de wachter op de morgen in Psalm 130. Nee deze berijming voert mij verder af van de onberijmde tekst. Vind het dus zeker geen verbetering.
DNP is mij ook vaak te alledaags.
Maar als we 't over Psalm 130 hebben: "Zo doe Hij ook aan mij" is maar een toevoegsel van 1773, dat staat nergens in de onberijmde tekst. Wat is kwalijker: verder afvoeren van wat er wél staat, of zomaar iets toevoegen wat er niét staat?
Hetzelfde geldt voor het "psalmgezang daar 't hart door wordt geraakt" in Psalm 18: dat is in de onberijmde tekst ook in geen velden of wegen te bekennen. Idem Psalm 147 "Die lief'lijk zijn en harten treffen". De lof is betamelijk, dat is wat er staat. De rest is inlegkunde.
Er zit een verschil tussen het vervangen van een betekenis door 'makkelijkere woorden' wat aan de
oorspronkelijke betekenis afbreuk doet (dus knielen i.p.v. kussen in Psalm 2, wat qua betekenis gewoon iedereen begrijpt), of iets toevoegen wat er onberijmd misschien niet staat, maar wat in wezen wel een Bijbelse betekenis heeft.
De bede 'zo doe Hij ook aan mij', is een Bijbelse bede. Dus ik heb daar geen bezwaar tegen.
Overigens zeggen de Kanttekeningen over de betekenis van ‘kust’ in Psalm 2:
Dat is, eert Hem als mijn eeuwigen Zoon, en neemt Hem voor uwen Koning aan, gelooft in Hem, weest Hem onderdanig. . Dit zal voor velen minder geassocieerd worden met kussen, misschien wel meer met knielen. Dus @huisman, laat je niet verleiden om een hele berijming op een enkel woord af te schrijven.
Wij hebben trouwens thuis het hele psalmboek van Meeuse wel eens doorgezongen. Wat mij betreft voeren we die morgen in het kerkelijk leven in.
Wie lege handen heeft, kan ze altijd vouwen.
“Zo doe Hij ook aan mij” is wel een prachtige bede om aan het einde van deze Psalm te zingen. Daar kan inderdaad het hart door worden geraakt.
