Gereformeerde Gemeenten

[huisman]

Zouden de criticasters van de berijming van 1773 ook toe kunnen geven dat er ook mooie en goede kanten aan deze berijming zitten?

Wij kunnen regelmatig de berijming van Datheen waarderen, zonder te zeggen dat deze foutloos is.

Wij kunnen ook zo in onze kritiek blijven hangen dat wij de mooie en goede zaken niet meer zien.

Een pagina terug schreven wij al over onze verhouding met 1773. Wij waarderen deze berijming vooral vanuit gevoel en emotie. Tegelijkertijd moeten wij erkennen dat de taal waarin wij ons uitdrukken de afgelopen 250 jaar veranderd is. Daarom kunnen wij ons best voorstellen dat andere mensen in 2024 net zo geraakt kunnen worden door de DNP als wij destijds door 1773.

Wedervraag: welke mooie en goede kanten ziet u in de berijming: DNP?

Bij Psalm 2 komt er al direct een vraag bij mij naar boven. In alle Bijbelvertalingen (van SV tot NBV21) wordt over kust de Zoon gesproken. Waarom in deze berijming dan knielt i.p.v, kust. Ik verwacht van zo’n berijming dat die dichter bij de Bijbeltekst zou blijven maar hier dus niet.

[ejvl]

Arie Loonstra heeft hier e.a over geschreven in het RD:
https://www.rd.nl/artikel/225265-houd-b ... ijbeltekst
Enkele citaten:

Het is voor mij onbegrijpelijk dat de mensen die nauwgezet bezig zijn met een zo Schriftuurlijk mogelijke vertaling van de Bijbel waarbij elke komma en elke hoofdletter op zijn plaats moet staan, klakkeloos de psalmberijming van 1773 zingen en dus instemmen met de ma- nier waarop de Heere God wordt aangesproken: Heer, Oppervoogd, Opperheer, Wezen, Opperwezen, grootmachtig Opperwezen, volzalig Wezen (deze namen komen geen enkele keer in de Bijbel voor) en met de vele, vele extra gedachten en woorden die omwille van een goedlopend rijm worden toegevoegd. (Tel eens de woorden in de korte Psalmen 121 tot en met 134. In verschillende van deze berijmde psalmen staan 60 tot 70 procent méér woorden dan in de onberijmde psalm.) Ook is het onbegrijpelijk dat zij instemmen met de „oplossingen” die zijn bedacht, terwijl het met gemak béter kan. Neem Psalm 136: „Want Zijn gunst, alom verspreid, zal bestaan in eeuwigheid” terwijl er precies hetzelfde gezongen zou kunnen worden als in de Statenvertaling: „Want Zijn goedertierenheid, is tot in der eeuwigheid”

Zo is het ook opmerkelijk dat zij instemmen met de vele toevoegingen die niet in de omberijmde tekst staan: „de hulp van Uwe Geest” uit Psalm 119. De Geest wordt in de onberijmde psalm niet genoemd, maar is weliswaar niet on-Bijbels. Zo wordt „knielt” in de oorspronkelijke Psalm 134 niet genoemd, maar wel gezongen en door bruidsparen gedaan, terwijl ze niet de handen omhoog heffen, wat er wel staat.

Overigens is 1773 mij ook dierbaar en zing ik graag maar ik zie wel vele ongemakken.

[merel]

Eens.

Ik kan heel geroerd zijn door een psalm in 1773. Maar ook hier geldt: de nieuwe is beter.

Zouden de criticasters van de berijming van 1773 ook toe kunnen geven dat er ook mooie en goede kanten aan deze berijming zitten?

Wij kunnen regelmatig de berijming van Datheen waarderen, zonder te zeggen dat deze foutloos is.

Wij kunnen ook zo in onze kritiek blijven hangen dat wij de mooie en goede zaken niet meer zien.

Ik zie allerlei mooie kanten aan 1773. Maar dat is toch niet waar het om draait? Het reciteren van oude teksten heeft een ander effect dan ooit beoogd is. De kerkdienst is geen bijeenkomst van een historische vereniging. Hoe verder de teksten van je af staan, hoe minder ze het doel bereiken.

Overigens ben ik niet zozeer kritisch op 1773. Ik ben er meer kritisch op dat kerken daar na tweehonderd jaar nog uit zingen. Dat zijn twee verschillende dingen, mijns inziens.

Mee eens. Daarnaast is het niet verkeerd dat deze nog gezongen wordt, maar gebruik voor de komende generaties ook andere vertalingen daarnaast. Zo erg is dat niet. Als men reformatorisch breed de nieuwe psalmberijming eveneens gaan zingen, maakt over 15 jaar niemand daar meer een probleem van

[GerefGemeente-lid]

Als men reformatorisch breed de nieuwe psalmberijming eveneens gaan zingen, maakt over 15 jaar niemand daar meer een probleem van

Ik wel hoor.

[merel]

Als men reformatorisch breed de nieuwe psalmberijming eveneens gaan zingen, maakt over 15 jaar niemand daar meer een probleem van

Ik wel hoor.

Natuurlijk. Dat komt vooral omdat jij ouder bent en de emoties over deze vertaling de boventoon voeren. Niet vanwege daadwerkelijk gegronde bezwaren.

[HersteldHervormd]

Als men reformatorisch breed de nieuwe psalmberijming eveneens gaan zingen, maakt over 15 jaar niemand daar meer een probleem van

Ik wel hoor.

Natuurlijk. Dat komt vooral omdat jij ouder bent en de emoties over deze vertaling de boventoon voeren. Niet vanwege daadwerkelijk gegronde bezwaren.

Ik zou wel een beetje oppassen om principiële keuzes te verbinden aan emoties, Gods Woord en Haar uitleg is geen (uiting van) emotie.

[Bertiel]

een psalmberijming is niet Gods woord.
Gods woord is in het Hebreeuws, Grieks en een beetje Aramees.
Dat is het enige wat onveranderbaar is.

Gods Woord is trouwens de Heere Jezus

[Arja]

Als men reformatorisch breed de nieuwe psalmberijming eveneens gaan zingen, maakt over 15 jaar niemand daar meer een probleem van

Ik wel hoor.

Natuurlijk. Dat komt vooral omdat jij ouder bent en de emoties over deze vertaling de boventoon voeren. Niet vanwege daadwerkelijk gegronde bezwaren.

Maar dat geeft toch niks? Als iemand emotioneel verbonden is met een psalm, waarin je zo je verlangen uitzingt met psalm 42 bijvoorbeeld... laat het er zijn. Als ik de oude Psalmen hoor, dan reis ik terug in de tijd waar de Heere me opzocht en ik dit uitzong voor God met heel mijn hart. Dan maar oude psalmen! Misschien is het emotiolenel verbondenheid.

Nu ik ouder ben, weet ik dat er dingen zijn die niet kloppen in de psalmen, over deugd enzo, en dat we ze meer zouden moeten zingen met het oog op Israël. Ik hield zo van het Kampermannenkoor Volgens mij zongen ze de psalmen op hele en halve noten. Maar ik herinner me dat ik ze meezong. Voor altijd verbonden met de tijd dat ik voor het eerst tot de Heere Jezus kwam. Maar nu zing ik daarnaast graag liederen zoals Amazing Grace. En liederen die meer over de Heere Jezus gaan. Dat heb ik ook leren waarderen.

Bij de Gergem hoort deze Psalmberijming. Mijn zussen leerden Datheen trouwens

[Hoopvol]

een psalmberijming is niet Gods woord.
Gods woord is in het Hebreeuws, Grieks en een beetje Aramees.
Dat is het enige wat onveranderbaar is.

Gods Woord is trouwens de Heere Jezus

Ja en het Woord des HEEREN blijft in der eeuwigheid.

[Terri]

Arie Loonstra heeft hier e.a over geschreven in het RD:
https://www.rd.nl/artikel/225265-houd-b ... ijbeltekst
Enkele citaten:

Het is voor mij onbegrijpelijk dat de mensen die nauwgezet bezig zijn met een zo Schriftuurlijk mogelijke vertaling van de Bijbel waarbij elke komma en elke hoofdletter op zijn plaats moet staan, klakkeloos de psalmberijming van 1773 zingen en dus instemmen met de ma- nier waarop de Heere God wordt aangesproken: Heer, Oppervoogd, Opperheer, Wezen, Opperwezen, grootmachtig Opperwezen, volzalig Wezen (deze namen komen geen enkele keer in de Bijbel voor) en met de vele, vele extra gedachten en woorden die omwille van een goedlopend rijm worden toegevoegd. (Tel eens de woorden in de korte Psalmen 121 tot en met 134. In verschillende van deze berijmde psalmen staan 60 tot 70 procent méér woorden dan in de onberijmde psalm.) Ook is het onbegrijpelijk dat zij instemmen met de „oplossingen” die zijn bedacht, terwijl het met gemak béter kan. Neem Psalm 136: „Want Zijn gunst, alom verspreid, zal bestaan in eeuwigheid” terwijl er precies hetzelfde gezongen zou kunnen worden als in de Statenvertaling: „Want Zijn goedertierenheid, is tot in der eeuwigheid”

Zo is het ook opmerkelijk dat zij instemmen met de vele toevoegingen die niet in de omberijmde tekst staan: „de hulp van Uwe Geest” uit Psalm 119. De Geest wordt in de onberijmde psalm niet genoemd, maar is weliswaar niet on-Bijbels. Zo wordt „knielt” in de oorspronkelijke Psalm 134 niet genoemd, maar wel gezongen en door bruidsparen gedaan, terwijl ze niet de handen omhoog heffen, wat er wel staat.

Overigens is 1773 mij ook dierbaar en zing ik graag maar ik zie wel vele ongemakken.

Een goed stukje. Helder en concreet.
Wat zijn er toch veel 'ongegronde' bezwaren hier en daar ingeslopen. Vooral op godsdienstig gebied.
Alsof we de Heere niet kunnen dienen in een ander taalkleed.
Ik heb buiten de psalmen 1773 inmiddels vele liederen die m'n hart vertolken. En ook nieuwere.
Ons gebed is toch ook in de taal die we nu spreken?
Alhoewel ik heel af en toe nog wel een vorm tegenkom die me verbaasd, vanwege een woordkeus, die waarschijnlijk de persoon zelf, ook niet helemaal begrijpt.

[Ararat]

Zouden de criticasters van de berijming van 1773 ook toe kunnen geven dat er ook mooie en goede kanten aan deze berijming zitten?

Wij kunnen regelmatig de berijming van Datheen waarderen, zonder te zeggen dat deze foutloos is.

Wij kunnen ook zo in onze kritiek blijven hangen dat wij de mooie en goede zaken niet meer zien.

Een pagina terug schreven wij al over onze verhouding met 1773. Wij waarderen deze berijming vooral vanuit gevoel en emotie. Tegelijkertijd moeten wij erkennen dat de taal waarin wij ons uitdrukken de afgelopen 250 jaar veranderd is. Daarom kunnen wij ons best voorstellen dat andere mensen in 2024 net zo geraakt kunnen worden door de DNP als wij destijds door 1773.

Wedervraag: welke mooie en goede kanten ziet u in de berijming: DNP?

Bij Psalm 2 komt er al direct een vraag bij mij naar boven. In alle Bijbelvertalingen (van SV tot NBV21) wordt over kust de Zoon gesproken. Waarom in deze berijming dan knielt i.p.v, kust. Ik verwacht van zo’n berijming dat die dichter bij de Bijbeltekst zou blijven maar hier dus niet.

Ik snap je vraag. Maar dat was mijn vraag niet

Maar die was ook in eerste instantie aan Carsten gesteld.

[Ararat]

Arie Loonstra heeft hier e.a over geschreven in het RD:
https://www.rd.nl/artikel/225265-houd-b ... ijbeltekst
Enkele citaten:

Het is voor mij onbegrijpelijk dat de mensen die nauwgezet bezig zijn met een zo Schriftuurlijk mogelijke vertaling van de Bijbel waarbij elke komma en elke hoofdletter op zijn plaats moet staan, klakkeloos de psalmberijming van 1773 zingen en dus instemmen met de ma- nier waarop de Heere God wordt aangesproken: Heer, Oppervoogd, Opperheer, Wezen, Opperwezen, grootmachtig Opperwezen, volzalig Wezen (deze namen komen geen enkele keer in de Bijbel voor) en met de vele, vele extra gedachten en woorden die omwille van een goedlopend rijm worden toegevoegd. (Tel eens de woorden in de korte Psalmen 121 tot en met 134. In verschillende van deze berijmde psalmen staan 60 tot 70 procent méér woorden dan in de onberijmde psalm.) Ook is het onbegrijpelijk dat zij instemmen met de „oplossingen” die zijn bedacht, terwijl het met gemak béter kan. Neem Psalm 136: „Want Zijn gunst, alom verspreid, zal bestaan in eeuwigheid” terwijl er precies hetzelfde gezongen zou kunnen worden als in de Statenvertaling: „Want Zijn goedertierenheid, is tot in der eeuwigheid”

Zo is het ook opmerkelijk dat zij instemmen met de vele toevoegingen die niet in de omberijmde tekst staan: „de hulp van Uwe Geest” uit Psalm 119. De Geest wordt in de onberijmde psalm niet genoemd, maar is weliswaar niet on-Bijbels. Zo wordt „knielt” in de oorspronkelijke Psalm 134 niet genoemd, maar wel gezongen en door bruidsparen gedaan, terwijl ze niet de handen omhoog heffen, wat er wel staat.

Overigens is 1773 mij ook dierbaar en zing ik graag maar ik zie wel vele ongemakken.

Een goed stukje. Helder en concreet.
Wat zijn er toch veel 'ongegronde' bezwaren hier en daar ingeslopen. Vooral op godsdienstig gebied.
Alsof we de Heere niet kunnen dienen in een ander taalkleed.
Ik heb buiten de psalmen 1773 inmiddels vele liederen die m'n hart vertolken. En ook nieuwere.
Ons gebed is toch ook in de taal die we nu spreken?
Alhoewel ik heel af en toe nog wel een vorm tegenkom die me verbaasd, vanwege een woordkeus, die waarschijnlijk de persoon zelf, ook niet helemaal begrijpt.

Je zou bijna een nieuw topic openen om eea te delen, maar ik twijfel of dat gewaardeerd zou worden.

[huisman]

Zouden de criticasters van de berijming van 1773 ook toe kunnen geven dat er ook mooie en goede kanten aan deze berijming zitten?

Wij kunnen regelmatig de berijming van Datheen waarderen, zonder te zeggen dat deze foutloos is.

Wij kunnen ook zo in onze kritiek blijven hangen dat wij de mooie en goede zaken niet meer zien.

Een pagina terug schreven wij al over onze verhouding met 1773. Wij waarderen deze berijming vooral vanuit gevoel en emotie. Tegelijkertijd moeten wij erkennen dat de taal waarin wij ons uitdrukken de afgelopen 250 jaar veranderd is. Daarom kunnen wij ons best voorstellen dat andere mensen in 2024 net zo geraakt kunnen worden door de DNP als wij destijds door 1773.

Wedervraag: welke mooie en goede kanten ziet u in de berijming: DNP?

Bij Psalm 2 komt er al direct een vraag bij mij naar boven. In alle Bijbelvertalingen (van SV tot NBV21) wordt over kust de Zoon gesproken. Waarom in deze berijming dan knielt i.p.v, kust. Ik verwacht van zo’n berijming dat die dichter bij de Bijbeltekst zou blijven maar hier dus niet.

Ik snap je vraag. Maar dat was mijn vraag niet

Maar die was ook in eerste instantie aan Carsten gesteld.

En…..we geven zo makkelijk kritiek op 1773 maar dat mag niet op DNP? Als ik bij de tweede Psalm al een woordkeus zie die verder van de onberijmde tekst afstaat ben ik er snel klaar mee.

Heb nog even Psalm 51 en 130 bekeken. De hysop is in de berijming van Psalm 51 verdwenen en de wachter op de morgen in Psalm 130. Nee deze berijming voert mij verder af van de onberijmde tekst. Vind het dus zeker geen verbetering.

[Hendrikus]

Heb nog even Psalm 51 en 130 bekeken. De hysop is in de berijming van Psalm 51 verdwenen en de wachter op de morgen in Psalm 130. Nee deze berijming voert mij verder af van de onberijmde tekst. Vind het dus zeker geen verbetering.

DNP is mij ook vaak te alledaags.
Maar als we 't over Psalm 130 hebben: "Zo doe Hij ook aan mij" is maar een toevoegsel van 1773, dat staat nergens in de onberijmde tekst. Wat is kwalijker: verder afvoeren van wat er wél staat, of zomaar iets toevoegen wat er niét staat?
Hetzelfde geldt voor het "psalmgezang daar 't hart door wordt geraakt" in Psalm 18: dat is in de onberijmde tekst ook in geen velden of wegen te bekennen. Idem Psalm 147 "Die lief'lijk zijn en harten treffen". De lof is betamelijk, dat is wat er staat. De rest is inlegkunde.

[GerefGemeente-lid]

Heb nog even Psalm 51 en 130 bekeken. De hysop is in de berijming van Psalm 51 verdwenen en de wachter op de morgen in Psalm 130. Nee deze berijming voert mij verder af van de onberijmde tekst. Vind het dus zeker geen verbetering.

DNP is mij ook vaak te alledaags.
Maar als we 't over Psalm 130 hebben: "Zo doe Hij ook aan mij" is maar een toevoegsel van 1773, dat staat nergens in de onberijmde tekst. Wat is kwalijker: verder afvoeren van wat er wél staat, of zomaar iets toevoegen wat er niét staat?
Hetzelfde geldt voor het "psalmgezang daar 't hart door wordt geraakt" in Psalm 18: dat is in de onberijmde tekst ook in geen velden of wegen te bekennen. Idem Psalm 147 "Die lief'lijk zijn en harten treffen". De lof is betamelijk, dat is wat er staat. De rest is inlegkunde.

Er zit een verschil tussen het vervangen van een betekenis door 'makkelijkere woorden' wat aan de oorspronkelijke betekenis afbreuk doet (dus knielen i.p.v. kussen in Psalm 2, wat qua betekenis gewoon iedereen begrijpt), of iets toevoegen wat er onberijmd misschien niet staat, maar wat in wezen wel een Bijbelse betekenis heeft.

De bede 'zo doe Hij ook aan mij', is een Bijbelse bede. Dus ik heb daar geen bezwaar tegen.