De kleine lettertjes van het Evangelie

[pierre27]

Jezus preekte het Evangelie van het Koninkrijk. Dat is de bekering en vergeving van zonden (Lukas 24 vs 47). Over welk gedeelte het ook gaat, ik meen dat daarom die boodschap verkondigd moet worden in elke preek. Niets anders dan Jezus Christus en Die gekruisigd. En door alle preken heen de volle raad Gods. Daarmee wordt bedoeld niet de hele dogmatiek, maar zoals de kanttekeningen zeggen:de middelen die God bepaald heeft in het nieuwe verbond om de mensen tot de zaligheid te brengen ( Luk.7 vs 30).

Zo getuigen alle Schriften van Christus.

Mooie aanvulling, maar er staat nog iets meer in die kanttekening over de raad Gods.

[Refojongere]

Zeker Pierre, maar Lukas 7 vs 30 gaat over de geopenbaarde raad Gods die je verwerpen kunt en daar gaat de rest van de kanttekening niet over en daarom heb ik dat niet aangehaald.

[Bezorgd]

Het zou zomaar eens kunnen dat de verschillende meningen in dit topic het allemaal wel in deze preek kunnen vinden:


Lukas 9: 56
"Want de Zoon des mensen is niet gekomen om der mensen zielen te verderven, maar om te behouden."

'Christus' opdracht'

1. was niet om te verderven
2. maar om te behouden

https://kerkdienstgemist.nl/stations/24 ... 9400002406

Ben wel benieuwd wat de (actieve) deelnemers in deze discussie van deze preek vinden.

Als ik tijd heb deze week, hoop ik het zeker te beluisteren.

Nog aan toe gekomen? Ben wel benieuwd eigenlijk naar je mening.

[-DIA-]

Het zou zomaar eens kunnen dat de verschillende meningen in dit topic het allemaal wel in deze preek kunnen vinden:


Lukas 9: 56
"Want de Zoon des mensen is niet gekomen om der mensen zielen te verderven, maar om te behouden."

'Christus' opdracht'

1. was niet om te verderven
2. maar om te behouden

https://kerkdienstgemist.nl/stations/24 ... 9400002406

Ben wel benieuwd wat de (actieve) deelnemers in deze discussie van deze preek vinden.

Als ik tijd heb deze week, hoop ik het zeker te beluisteren.

Nog aan te gekomen? Ben wel benieuwd eigenlijk naar je mening.

Rijnsburg, in die gemeente stond ooit ds G. de Vries... Daar heb ik destijds wel contact mee gehad, maar we kwamen nier nader tot elkaar.

[verworpen]

@Vervolgde:
Hoe kom je erbij dat het spreken over de prediking niet het oog heeft op de kudde? Bezorgdheid over de kudde is juist de aanleiding voor deze hele discussie.

Wel is het goed om op te merken dat een basis voor gesprek niet is dat je het samen eens bent, maar dat je begrijpt wat de ander zegt.

Fijn dat je de karakter van Vervolgde nog in herinnering hebt. Maar ik ben Verworpen en heb derhalve een andere positie en rol.

Ik heb de grootst mogelijke twijfel of het inderdaad gaat over het welzijn van de kudde.
Uiteraard is de basis voor een gesprek het kunnen begrijpen van de ander. Daartoe is het nodig om begrippen met een identieke inhoud te gebruiken en dezelfde taal te spreken. Dat laatste is in dit topic naar mijn waarneming zeker niet het geval.

[verworpen]

De hoorder dient de prediking vanuit de Bijbel te controleren of deze dingen wel zo zijn. Als de prediking in overeenstemming is met de Bijbel dan kan de hoorder deze toepassen op zijn leven. Zou de vraag ook niet moeten zijn: wat is de prediker? Hoe ziet hij zichzelf?

Tsja, die hoorders die de menen de prediking te moeten controleren. Om dat te kunnen doen moeten ze wel minstens zoveel, en eigenlijk meer weten dan de boodschapper, die ze willen controleren. Dat controleren is eigenlijk aangeven het beter te weten dan de dienaar des Woords die over hen gesteld is.

In de Bijbel kom je deze mensen ook tegen, maar niet in Berea.
We ontmoeten dergelijke mensen in de persoon van Jannes en Jambres, zie 2 Tim 3. Een diep ingrijpend hoofdstuk. We ontmoeten deze mensen in de persoon van Diotrefes.
De apostel noemt het resultaat van dat controleren daar een snateren (3 Joh 1).
Ik heb aan de Gemeente geschreven; maar Diotrefes, die onder hen zoekt de eerste te zijn, neemt ons niet aan.
Daarom, indien ik kom, zo zal ik in gedachtenis brengen zijn werken, die hij doet, met boze woorden snaterende tegen ons; en hiermede niet vergenoegd zijnde, zo ontvangt hij zelf de broeders niet, en verhindert degenen, die het willen doen, en werpt ze uit de Gemeente.
Geliefde, volgt het kwade niet na, maar het goede. Die goed doet, is uit God; maar die kwaad doet, heeft God niet gezien.

Nee, de Bijbel heeft het niet zo begrepen op die controlerende mensen die wijzer willen zijn dan God en Christus geen Koning laten in Zijn Kerk.

[verworpen]

De mens geconfronteerd met de Bijbel en de prediking komt voor de vraag te staan hoe zich daartoe te verhouden. Hoe staat de mens daar tegenover?
Voor het beantwoorden van die vraag zal ik niet mijn woorden gebruiken, maar van predikers die op dit forum gezag hebben. Ik zal citeren uit het bekende boek van de gebr. Erskine en J. Fisher met de titel: De kennis der zaligheid. In dat boek - opgebouwd uit toelichtende vragen op de kleine catechismus van Westminster- komt een hoofdstuk voor met de titel: Hoe wij het Woord moeten lezen en horen. Ik citeer:

5. Wat voor voorbereiding behoren wij te maken om het Woord te lezen en te horen?
Wij behoren te overwegen, dat het Woord het zegel van Gods gezag op zich heeft, 2 Tim. 3: 16; dat Hijzelf daarin tot ons spreekt, Hebr. 12: 25; dat het door Hem gegeven is om ons wijs te maken tot zaligheid, Joh. 5: 39, en dat het voor ons óf een reuk des levens ten leven óf een reuk des doods ten dode zal zijn, 2 Kor. 2 : 16.

6. Waarom wordt het gebed vereist om het Woord op de rechte wijze te lezen en te horen?
Omdat God alleen, en niemand anders, ons hart kan bewerken om deze plicht recht te vervullen; daarom behoren wij ons tot dat doel tot Hem te wenden en Hem om die bekwaamheid te smeken, Ps. 119: 18.

7. Waar behoren wij om te bidden, als wij ons zetten tot het lezen en horen van het Woord?
Of het de kracht Gods tot onze zaligheid moge zijn, Rom. 1: 16, of een krachtdadig middel in Zijn hand om onze ziel te overtuigen, te bekeren en op te bouwen, Joh. 6: 63.

Deze voorbereiding geeft plaats aan vraag en antwoord 89:
Hoe wordt het Woord krachtig gemaakt tot zaligheid?
De Geest van God maakt het lezen, maar vooral de prediking van het Woord, tot een krachtig middel om zondaren te overtuigen, te bekeren en door het geloof op te bouwen in heiligheid en vertroosting tot zaligheid.

Staan we zo tegenover het Woord, dan zal daar onderwerping zijn en gehoorzaamheid. Dan is er geen ruimte meer voor criteria vooraf, dan is er ook geen ruimte meer voor selectie van onderwerpen. Waar dat wel zo is, men graag zelf bepaalt wat gepredikt moet worden, is een vooringenomenheid die het middel van de prediking krachteloos maakt. Dat zijn de onoverkomelijke drempels om het Evangelie te horen. Echter, zij die dood zijn in zonden en misdaden, geen recht meer hebben en zeker niets meer te eisen, zullen zich verheugen dat er een kracht Gods tot zaligheid is en zij niets behoeven aan te brengen, maar er met hen gedaan wordt.

[Cyrillus]

De mens geconfronteerd met de Bijbel en de prediking komt voor de vraag te staan hoe zich daartoe te verhouden. Hoe staat de mens daar tegenover?
Voor het beantwoorden van die vraag zal ik niet mijn woorden gebruiken, maar van predikers die op dit forum gezag hebben. Ik zal citeren uit het bekende boek van de gebr. Erskine en J. Fisher met de titel: De kennis der zaligheid. In dat boek - opgebouwd uit toelichtende vragen op de kleine catechismus van Westminster- komt een hoofdstuk voor met de titel: Hoe wij het Woord moeten lezen en horen. Ik citeer:

5. Wat voor voorbereiding behoren wij te maken om het Woord te lezen en te horen?
Wij behoren te overwegen, dat het Woord het zegel van Gods gezag op zich heeft, 2 Tim. 3: 16; dat Hijzelf daarin tot ons spreekt, Hebr. 12: 25; dat het door Hem gegeven is om ons wijs te maken tot zaligheid, Joh. 5: 39, en dat het voor ons óf een reuk des levens ten leven óf een reuk des doods ten dode zal zijn, 2 Kor. 2 : 16.

6. Waarom wordt het gebed vereist om het Woord op de rechte wijze te lezen en te horen?
Omdat God alleen, en niemand anders, ons hart kan bewerken om deze plicht recht te vervullen; daarom behoren wij ons tot dat doel tot Hem te wenden en Hem om die bekwaamheid te smeken, Ps. 119: 18.

7. Waar behoren wij om te bidden, als wij ons zetten tot het lezen en horen van het Woord?
Of het de kracht Gods tot onze zaligheid moge zijn, Rom. 1: 16, of een krachtdadig middel in Zijn hand om onze ziel te overtuigen, te bekeren en op te bouwen, Joh. 6: 63.

Deze voorbereiding geeft plaats aan vraag en antwoord 89:
Hoe wordt het Woord krachtig gemaakt tot zaligheid?
De Geest van God maakt het lezen, maar vooral de prediking van het Woord, tot een krachtig middel om zondaren te overtuigen, te bekeren en door het geloof op te bouwen in heiligheid en vertroosting tot zaligheid.

Staan we zo tegenover het Woord, dan zal daar onderwerping zijn en gehoorzaamheid. Dan is er geen ruimte meer voor criteria vooraf, dan is er ook geen ruimte meer voor selectie van onderwerpen. Waar dat wel zo is, men graag zelf bepaalt wat gepredikt moet worden, is een vooringenomenheid die het middel van de prediking krachteloos maakt. Dat zijn de onoverkomelijke drempels om het Evangelie te horen. Echter, zij die dood zijn in zonden en misdaden, geen recht meer hebben en zeker niets meer te eisen, zullen zich verheugen dat er een kracht Gods tot zaligheid is en zij niets behoeven aan te brengen, maar er met hen gedaan wordt.

Volgens mij is juist het uitgangspunt dat wij ons wensen te onderwerpen aan het Woord. Niet aan mensen, laat staan aan mensen die extra drempels opwerpen. Het verschil tussen Berea en ons is dat de prediking daar goed was en bij ons extra drempels worden opgeworpen (aldus Dr. Van den Brink). Wij hebben zelfs de plicht hier wat van te zeggen, te meer als een kerkenraad dat niet doet. Ik kan me voorstellen dat je dit valse kritiek ziet op predikanten. Maar als wij niet erkennen dat ook een predikant kan dwalen, dan zetten wij hen op een plaats die hen niet toekomt. De enige kennis die nodig is, is de kennis die vanuit de Bijbel wordt aangereikt (uiteraard wel onder het licht van Gods Geest)

[Cyrillus]

De mens geconfronteerd met de Bijbel en de prediking komt voor de vraag te staan hoe zich daartoe te verhouden. Hoe staat de mens daar tegenover?
Voor het beantwoorden van die vraag zal ik niet mijn woorden gebruiken, maar van predikers die op dit forum gezag hebben. Ik zal citeren uit het bekende boek van de gebr. Erskine en J. Fisher met de titel: De kennis der zaligheid. In dat boek - opgebouwd uit toelichtende vragen op de kleine catechismus van Westminster- komt een hoofdstuk voor met de titel: Hoe wij het Woord moeten lezen en horen. Ik citeer:

5. Wat voor voorbereiding behoren wij te maken om het Woord te lezen en te horen?
Wij behoren te overwegen, dat het Woord het zegel van Gods gezag op zich heeft, 2 Tim. 3: 16; dat Hijzelf daarin tot ons spreekt, Hebr. 12: 25; dat het door Hem gegeven is om ons wijs te maken tot zaligheid, Joh. 5: 39, en dat het voor ons óf een reuk des levens ten leven óf een reuk des doods ten dode zal zijn, 2 Kor. 2 : 16.

6. Waarom wordt het gebed vereist om het Woord op de rechte wijze te lezen en te horen?
Omdat God alleen, en niemand anders, ons hart kan bewerken om deze plicht recht te vervullen; daarom behoren wij ons tot dat doel tot Hem te wenden en Hem om die bekwaamheid te smeken, Ps. 119: 18.

7. Waar behoren wij om te bidden, als wij ons zetten tot het lezen en horen van het Woord?
Of het de kracht Gods tot onze zaligheid moge zijn, Rom. 1: 16, of een krachtdadig middel in Zijn hand om onze ziel te overtuigen, te bekeren en op te bouwen, Joh. 6: 63.

Deze voorbereiding geeft plaats aan vraag en antwoord 89:
Hoe wordt het Woord krachtig gemaakt tot zaligheid?
De Geest van God maakt het lezen, maar vooral de prediking van het Woord, tot een krachtig middel om zondaren te overtuigen, te bekeren en door het geloof op te bouwen in heiligheid en vertroosting tot zaligheid.

Staan we zo tegenover het Woord, dan zal daar onderwerping zijn en gehoorzaamheid. Dan is er geen ruimte meer voor criteria vooraf, dan is er ook geen ruimte meer voor selectie van onderwerpen. Waar dat wel zo is, men graag zelf bepaalt wat gepredikt moet worden, is een vooringenomenheid die het middel van de prediking krachteloos maakt. Dat zijn de onoverkomelijke drempels om het Evangelie te horen. Echter, zij die dood zijn in zonden en misdaden, geen recht meer hebben en zeker niets meer te eisen, zullen zich verheugen dat er een kracht Gods tot zaligheid is en zij niets behoeven aan te brengen, maar er met hen gedaan wordt.

Volgens mij is juist het uitgangspunt dat wij ons wensen te onderwerpen aan het Woord. Niet aan mensen, laat staan aan mensen die extra drempels opwerpen. Het verschil tussen Berea en ons is dat de prediking daar goed was en bij ons extra drempels worden opgeworpen (aldus Dr. Van den Brink). Wij hebben zelfs de plicht hier wat van te zeggen, te meer als een kerkenraad dat niet doet. Ik kan me voorstellen dat je dit als valse kritiek ziet op predikanten. Maar als wij niet erkennen dat ook een predikant kan dwalen, dan zetten wij hen op een plaats die hen niet toekomt. De enige kennis die nodig is, is de kennis die vanuit de Bijbel wordt aangereikt (uiteraard wel onder het licht van Gods Geest)

[GerefGemeente-lid]

Het zou zomaar eens kunnen dat de verschillende meningen in dit topic het allemaal wel in deze preek kunnen vinden:


Lukas 9: 56
"Want de Zoon des mensen is niet gekomen om der mensen zielen te verderven, maar om te behouden."

'Christus' opdracht'

1. was niet om te verderven
2. maar om te behouden

https://kerkdienstgemist.nl/stations/24 ... 9400002406

Ben wel benieuwd wat de (actieve) deelnemers in deze discussie van deze preek vinden.

Als ik tijd heb deze week, hoop ik het zeker te beluisteren.

Nog aan toe gekomen? Ben wel benieuwd eigenlijk naar je mening.

De week is nog niet om.

[verworpen]

De mens geconfronteerd met de Bijbel en de prediking komt voor de vraag te staan hoe zich daartoe te verhouden. Hoe staat de mens daar tegenover?
Voor het beantwoorden van die vraag zal ik niet mijn woorden gebruiken, maar van predikers die op dit forum gezag hebben. Ik zal citeren uit het bekende boek van de gebr. Erskine en J. Fisher met de titel: De kennis der zaligheid. In dat boek - opgebouwd uit toelichtende vragen op de kleine catechismus van Westminster- komt een hoofdstuk voor met de titel: Hoe wij het Woord moeten lezen en horen. Ik citeer:

5. Wat voor voorbereiding behoren wij te maken om het Woord te lezen en te horen?
Wij behoren te overwegen, dat het Woord het zegel van Gods gezag op zich heeft, 2 Tim. 3: 16; dat Hijzelf daarin tot ons spreekt, Hebr. 12: 25; dat het door Hem gegeven is om ons wijs te maken tot zaligheid, Joh. 5: 39, en dat het voor ons óf een reuk des levens ten leven óf een reuk des doods ten dode zal zijn, 2 Kor. 2 : 16.

6. Waarom wordt het gebed vereist om het Woord op de rechte wijze te lezen en te horen?
Omdat God alleen, en niemand anders, ons hart kan bewerken om deze plicht recht te vervullen; daarom behoren wij ons tot dat doel tot Hem te wenden en Hem om die bekwaamheid te smeken, Ps. 119: 18.

7. Waar behoren wij om te bidden, als wij ons zetten tot het lezen en horen van het Woord?
Of het de kracht Gods tot onze zaligheid moge zijn, Rom. 1: 16, of een krachtdadig middel in Zijn hand om onze ziel te overtuigen, te bekeren en op te bouwen, Joh. 6: 63.

Deze voorbereiding geeft plaats aan vraag en antwoord 89:
Hoe wordt het Woord krachtig gemaakt tot zaligheid?
De Geest van God maakt het lezen, maar vooral de prediking van het Woord, tot een krachtig middel om zondaren te overtuigen, te bekeren en door het geloof op te bouwen in heiligheid en vertroosting tot zaligheid.

Staan we zo tegenover het Woord, dan zal daar onderwerping zijn en gehoorzaamheid. Dan is er geen ruimte meer voor criteria vooraf, dan is er ook geen ruimte meer voor selectie van onderwerpen. Waar dat wel zo is, men graag zelf bepaalt wat gepredikt moet worden, is een vooringenomenheid die het middel van de prediking krachteloos maakt. Dat zijn de onoverkomelijke drempels om het Evangelie te horen. Echter, zij die dood zijn in zonden en misdaden, geen recht meer hebben en zeker niets meer te eisen, zullen zich verheugen dat er een kracht Gods tot zaligheid is en zij niets behoeven aan te brengen, maar er met hen gedaan wordt.

Volgens mij is juist het uitgangspunt dat wij ons wensen te onderwerpen aan het Woord. Niet aan mensen, laat staan aan mensen die extra drempels opwerpen. Het verschil tussen Berea en ons is dat de prediking daar goed was en bij ons extra drempels worden opgeworpen (aldus Dr. Van den Brink). Wij hebben zelfs de plicht hier wat van te zeggen, te meer als een kerkenraad dat niet doet. Ik kan me voorstellen dat je dit valse kritiek ziet op predikanten. Maar als wij niet erkennen dat ook een predikant kan dwalen, dan zetten wij hen op een plaats die hen niet toekomt. De enige kennis die nodig is, is de kennis die vanuit de Bijbel wordt aangereikt (uiteraard wel onder het licht van Gods Geest)

Cyrillus,
Over Dr. van den Brink ben ik dacht me duidelijk genoeg geweest.
https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... 8#p1054968

De rest van jouw bijdrage laat ik voor jouw rekening. Dat verhaal volgt allerminst uit mijn bijdrage en vormt er ook geen antwoord op. Mild uitgedrukt: je spreekt een heel andere taal. Deze handelwijze in combinatie met dit taalgebruik laat mijn sympathie voor de werkwijze van de voorzitter van de Synode 1618-1619 weer groeien. Ook groeit hiermee mijn verlangen naar eenzelfde daadkracht ter uitvoering van de besluiten van de synode. Ik laat het hierbij.

[Erik1960]

Deze handelwijze in combinatie met dit taalgebruik laat mijn sympathie voor de werkwijze van de voorzitter van de Synode 1618-1619 weer groeien. Ook groeit hiermee mijn verlangen naar eenzelfde daadkracht ter uitvoering van de besluiten van de synode.

Wie gaan we dit keer onthoofden?

[Refojongere]

Als je iemand als remonstrant hebt gebombardeerd ga je ook al die bijdragen gekleurd lezen in plaats van welwillend.

Ik denk aan wat ds.P. de Vries eens schreef:
Ik zou niet graag iemands staat beoordelen aan de hand van uitdrukkingen die worden gebruikt, Iemand kan ze beter en anders bedoelen dan wat er feitelijk mee wordt aangegeven. Zo kan ik geloven dat iemand die zegt Gods recht liever te hebben gekregen dan eigen zaligheid, ondanks het feit dat hij zich zo uitdrukt, toch een kind van God is en wel omdat hij betoont op Christus alleen te leunen. Maar zou de gebruikte uitdrukking echt weergeven wat iemand bedoelt, dan moet zo iemand ernstig worden gewaarschuwd.

[pierre27]

Deze handelwijze in combinatie met dit taalgebruik laat mijn sympathie voor de werkwijze van de voorzitter van de Synode 1618-1619 weer groeien. Ook groeit hiermee mijn verlangen naar eenzelfde daadkracht ter uitvoering van de besluiten van de synode.

Wie gaan we dit keer onthoofden?

Wellicht gaat hier iets mis, de onthoofding van Johan van Oldenbarnevelt kun je niet de voorzitter van de Synode toerekenen. En verder vind ik elke vergelijking van de bespreking alhier met de situatie in 1618-1619 compleet bespottelijk.

[Erik1960]

Deze handelwijze in combinatie met dit taalgebruik laat mijn sympathie voor de werkwijze van de voorzitter van de Synode 1618-1619 weer groeien. Ook groeit hiermee mijn verlangen naar eenzelfde daadkracht ter uitvoering van de besluiten van de synode.

Wie gaan we dit keer onthoofden?

Wellicht gaat hier iets mis, de onthoofding van Johan van Oldenbarnevelt kun je niet de voorzitter van de Synode toerekenen. En verder vind ik elke vergelijking van de bespreking alhier met de situatie in 1618-1619 compleet bespottelijk.

Verworpen was gisteren of eergisteren nogal tevreden over die onthoofding. Vandaar dat ik even wilde informeren naar zijn plannen.