Verwachte boeken theologie

[Wilhelm]

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar het boekje. Als de gedachten van Erasmiaan juist zijn, zal de schrijver in eigen kerkverband wel wat tegenstand kunnen verwachten.

Het gaat wel over heel actuele zaken. Neem alleen al het aantal topics op dit forum die over dit onderwerp gaan...

WimA zn kritiek snap ik helemaal niet.

[huisman]

De woorden "bloedtheologie" en "embryotheologie", wie introduceert deze? Is dat de schrijver van het boek? degenen die het recenseren? of de forummers hier?
Dan weet ik tenmiste alvast wie - zonder iets te zeggen over inhoudelijke juistheid - niet te betrappen valt op eerbied en fatsoen als het gaat om heilige dingen.
Als men (bastaard)vloeken verbiedt mogen dit soort woorden ook wel als godslasterlijk worden aangemerkt wil het verwijt van hypocrisie niet terecht zijn.

Dit is de terminologie van de schrijver, ds. A. Kort. Zó gebruikt hij deze ook in het Kerkblad van de OGGiN.
Heeft hij zelf deze termen verzonnen?
Kun je iets meer uitleggen over de reden dat deze termen godslasterlijk zijn?

Het zal wel gaan over onbewuste wedergeboorte (embryotheologie van Comrie) die terecht zo nu en dan aangevallen wordt.
Nu alleen uit een wat andere en verrassende hoek van de reformatorische gezindte.
Die embryoleer van Comrie(trouwens veel gebruikt door ds Moerkerken) is natuurlijk ook uiterst merkwaardig.

Hier een artikel uit de Saambinder voor diegenen die nog nooit van deze leer gehoord hebben.

Een embryo. Het is de aanduiding in de natuur voor een ongeboren kind. Een embryo is een vrucht in een bepaalde fase tussen de bevruchting en de geboorte. Ook hier mogen wij volgens Alexander Comrie een lijn trekken van overeenkomst tussen het natuurlijk en geestelijk leven. Zodra de Heilige Geest in het hart van de uitverkoren zondaar een "beginsel van leven heeft ingelegd", ontstaat er een vereniging tussen Christus en de ziel. Hoe dan? Ook nu volgt er weer een belangrijk stuk in de zesde preek van de Eigenschappen, waarin we nu steeds aan het lezen zijn. In de eerste plaats wordt Christus met het nieuwe schepsel verenigd. Als die vereniging er niet is, kunnen er geen weldaden tot de ziel komen. Comrie zegt dan:

"Deze vereeniging noemen onze braafste Godgeleerden een passieve, of lijdelijke vereeniging, overmits dat Christus door den Geest met het schepsel vereenigd wordt zonder eenig toedoen van het schepsel, even gelijk een boom zich eerst met de rank, daarin geënt, vereenigt en de Geest Gods Zelf gebruikt de gelijkenis van inenten in deze hooge verborgenheid ...."

In de wedergeboorte, wil Comrie zeggen, is de zondaar dus volkomen lijdelijk. Maar daarna volgt er óók een vereniging van de kant van de zon­ daar met Christus. Wel merkt hij op, dat dit verenigen in het begin nog heel zwak is, "naar den aard der zaak maar nog zwak, ongevoelig, en veelszins zonder bewustheid, dit beginsel nog zijnde in zijn allereersten aanvang". Comrie beroept zich op zijn 'zaligen overgroot-oom' wanneer hij zegt dat het "eerste stamsel of embryo van het geloof' er dan is. Hij spreekt dan onder meer van onze overtuiging van zonde en ellende, van een begeerte en liefde tot de goederen van het genadeverbond en van een gezicht van zijn eigen onwaardigheid. Zo bestaat het levendmaken van de dode zondaar volgens de predikant van Woubrugge in een almachtige, onwederstandelijke en scheppende daad van de drieënige God, "maar allerbijzonderst van den Heiligen Geest, waarin het uitverkoren vat, de uitverkoren mensch, de eerste stamselen van het nieuwe schepsel ingelegd worden, zoodat hij als een embryo in moeders lichaam leeft, en al de deelen van een mensch wezenlijk heeft, schoon het nog niet tot die volmaaktheid gekomen is, waartoe het naderhand zal gebracht worden ".

Zal het goed zijn, dan mag een embryo natuurlijk geen embryo blijven. Zo is het in de natuur, zo is het ook in het genadeleven. Ja, zegt Comrie - en hier ziet hij opnieuw een parallel tussen de natuurlijke geboorte en de wedergeboorte - zoals in het natuurlijke leven "dat schepseltje, eer het ge- boren wordt, veeltijds toont poging te hebben om te voorschijn te icomen en dadelijk onder de levendigen geteld te worden, alzoo is het ook in deze geboorte uit God door het Woord der waarheid". Zo is er volgens Comrie in het hart van de 'embryo' in de genade een "verlangen naar de wezenlijke en klare uitgewikkelde ontdekking van Jezus aan het hart". Er is een voortdurend opdragen van zichzelf aan de Heere om met God verzoend te mogen worden. Soms krijgt de ziel 'eenige inlichting in de weg van genade', zoals Comrie het uitdrukt. Maar tot de klare en heldere kennis van Christus, tot een doorbraak van het genadeleven, tot de geboorte wil het niet komen:

" .... Als zij nu den grooten stap zullen gaan doen, óf het licht wordt ingetrokken, óf hare gestalte verandert, óf er komen temptatiën, zoodat zij beangst zijn om het te doen, even gelijk iemand, die over een klein water springen moet, hij komt met courage om het te doen, maar, iets inkomende, staat hij te beven, durft het niet wagen, hoe gaarne hij op den anderen oever zou willen zijn

Comrie herinnert dan aan het bekende woord uit Jesaja 37 : 3: De kinderen zijn gekomen tot aan de geboorte, en er is geen kracht om te baren". Toch, zo merkt hij op, wordt elk kind op de bestemde tijd geboren. Dat is nóg een overeenkomst tussen de natuurlijke geboorte en de wedergeboorte! Comrie bedoelt dan in dit verband met de 'bevruchting' - het zij voor alle duidelijkheid nog eens opgemerkt - het moment van de levendmaking van de dode zondaar. Dan wordt de mens - geheel lijdelijk van zijn kant! - ingelijfd in Christus door het geloof. Dan ontstaat wat hij noemde de embryo. Alle wezenlijke 'stamselen' van het nieuwe leven zijn dan reeds tegenwoordig. Zoals in een embryo in de natuur armpjes en beentjes, ja alle ledematen er al zijn, hoe klein en onbeduidend ook. Ze groeien er niet pas na de geboorte aan, nietwaar? Maar dan komt het in de natuur tot de geboorte. Het leven - dat verborgen reeds lange tijd aanwezig was - wordt zichtbaar, nu ook voor anderen. Het komt nu tot wat Comrie noemt een 'dadelijke en wederzijdsche onderhandeling met Christus'. Dan doet Comrie een uitspraak waar ik in De Saam­ binder al meermalen op gewezen heb: .... dat wij zeer gaarne betuigen, dat wij het niet met die houden, die stellen, dat al het genoemde geen zaligmakend werk zijn zou, totdat de ziel met bewustheid in een dadelijke en wederzijdsche onderhandeling met Christus komt".

[huisman]

Im mijn vorige post gaf ik een voorbeeld van embryotheologie (Comrie/ds Moerkerken)

Hier een paar voorbeelden van "bloedtheologie" (Da Costa/Kohlbrugge)

Doch het bloed van Christus is niet enkel door, maar tevens (door tussenkomst van God door Zijn genaderaad) vóór de mens vergoten. Zijn bloed is dus offerbloed. En als zodanig roept het tot God, om vergeving voor de overtreders, ook voor hen die dat bloed vergoten hebben. Ik herhaal het, men noemt deze voorstelling bloedtheologie, omdat men al de waarheden des heils tegenwoordig verachtelijk zoekt te maken, door ze verachtelijke namen te geven, maar de Schrift zal de lieden die dat doen, oordelen, de Schrift die op elk van haar bladzijden het bloed van Jezus Christus voorstelt als de enige reinigmaking van al onze zonden.

"En de Heere zeide tot Mozes: u zult tot Farao zeggen: alzo zegt de Heere: Mijn zoon, Mijn eerstgeborene, is Israël; en
Ik heb tot u gezegd: Laat Mijn zoon trekken, dat hij Mij diene! Maar u hebt geweigerd, hem te laten trekken; zie, Ik
zal uw zoon, uw eerstgeborene, doden!" (Exod. 4: 22, 23) Dat waren plechtige woorden van de Heere tot Farao,
en zeiden zoveel als: "Erken Mijn Christus, of u verliest het beste wat u hebt; geef Hem de eer, of u bent
verloren." De volstrekte noodzakelijkheid van Christus niet half, maar geheel aan te nemen, of anders de
toorn Gods over zich te moeten zien komen, zal toen wellicht ook aan Mozes nog niet geheel duidelijk zijn
geweest; althans werd bij Hemzelf vervuld wat hij aan Farao had te prediken en te betuigen, te weten Gods
oordeel en zijn bedreigingen.
Toen Mozes op de weg naar Egypte in de herberg was, kwam de Heere hem tegen en zocht hem te doden.
Dat hij de Heere oorzaak gegeven had om hem te doden, zien wij daaruit, dat Zippora een stenen mes
nam en de voorhuid van haar en Mozes' eerstgeboren' zoon besneed. Het is zeer waarschijnlijk, dat Mozes
aan zijn vrouw, reeds voordat zij de eerstgeborene verkregen had, de waarheid en de noodzakelijkheid der
besnijdenis herhaaldelijk zal hebben voorgehouden, maar dat Zippora zich steeds daartegen verzet zal
hebben, omdat haar laat ik hier eens de uitdrukking gebruiken de "bloedtheologie" in haar gehele omvang,
in haar betekenis en toepassing op haarzelf, tegen de borst stuitte. Het mag ook wel als zeker worden
aangenomen, dat Mozes in deze zaak aan zijn Zippora toegegeven heeft. Dat kon echter zo niet blijven.
Werd de Waarheid, zoals die in Jezus is, in het huis van Mozes zelf niet gehandhaafd, hoe zou hij de Naam
des Heeren voor Farao kunnen handhaven! Mozes zelf moest met zijn Zippora voelen, hoezeer de toorn
Gods te vrezen is, opdat hij ook zonder schroom aan Farao zou kunnen prediken: "Wilt u niet omkomen, zo
doe de wil des Heeren, geloof!"

[Ad Anker]

De bloedtheologie stelt het geloof en (het kruis van) Christus centraal .
De embryotheologie stelt de wedergeboorte en de gelovige centraal.

Zo. En de schrijver zal dan wel de "bloedtheologie" aanhangen, want dat is natuurlijk véél bijbelser dan al die goddeloze dwaalleraren die de "embryotheologie" aanhangen. Gepaard gaande met vele verzuchtingen over de walgelijke staat van de kerk in Nederland, door de verderfelijke leer van de afscheiding waar eigenlijk Comrie en Kersten de aanstichters zijn van alle kwaad.

nounounou, ik zie uit naar het boekje.
't Is alleen wat link om de embryotheologie onjuist te interpreteren. Dan krijg je dwalingen. En helaas gebeurt dat wel. Wat dat betreft ben ik erg benieuwd hoe ds. Kort hier op ingaat. Ds Kort heeft overigens in zijn eigen kerkverband aanhangers van de embryotheologie.

[alias]

De bloedtheologie stelt het geloof en (het kruis van) Christus centraal .
De embryotheologie stelt de wedergeboorte en de gelovige centraal.

Zo. En de schrijver zal dan wel de "bloedtheologie" aanhangen, want dat is natuurlijk véél bijbelser dan al die goddeloze dwaalleraren die de "embryotheologie" aanhangen. Gepaard gaande met vele verzuchtingen over de walgelijke staat van de kerk in Nederland, door de verderfelijke leer van de afscheiding waar eigenlijk Comrie en Kersten de aanstichters zijn van alle kwaad.

....Ds Kort heeft overigens in zijn eigen kerkverband aanhangers van de embryotheologie.

Misschien dat zij het boek lezen en gaan verstaan wat er bedoeld wordt.

[WimA]

.....'t Is alleen wat link om de embryotheologie onjuist te interpreteren........

Jaja. Misschien wordt hier "vruchtwaterpunctietheologie" wel geïntroduceerd. Zodat tijdig kan worden ingegrepen.

Serieus gesproken, vinden we echt dit soort kretologie over deze heilige zaken normaal? Waarom houden we ons niet gewoon bij de bijbelse termen?

[Cees]

.....'t Is alleen wat link om de embryotheologie onjuist te interpreteren........

Jaja. Misschien wordt hier "vruchtwaterpunctietheologie" wel geïntroduceerd. Zodat tijdig kan worden ingegrepen.

Serieus gesproken, vinden we echt dit soort kretologie over deze heilige zaken normaal? Waarom houden we ons niet gewoon bij de bijbelse termen?

Je kan er moeite mee hebben, maar in de theologie heb je termen nodig om zaken duidelijk te maken en daarbij hoe ga je er mee om. In de theologie wordt er op een normale manier mee om gegaan, maar helaas zijn mensen die deze termen in het verdachtenhoekje zetten en daar mee ook termen verdacht maken. En dat is erg jammer, want het trekt de discussie naar termen gebruik en niet over de inhoud.

[refo]

Het woord 'wedergeboorte' is in feite een bijbelse metafoor.
Daarbij hoort geen bevruchting en embryo. Dat doet afbreuk aan de definitie.
Dat zou betekenen dat het echte leven al eerder begint dan de wedergeboorte.

[J.C. Philpot]

Serieus gesproken, vinden we echt dit soort kretologie over deze heilige zaken normaal? Waarom houden we ons niet gewoon bij de bijbelse termen?

Er worden wel meer termen gebruikt die niet direct in de bijbel terug zijn te vinden, maar die wel bepaalde bijbelse zaken in kader brengen. Zoals uitwendige roeping, inwendige roeping, onmededeelbare eigenschappen, mededeelbare eigenschappen, drieeenheid, enzovoorts.

Op zich hoeft het niet verkeerd te zijn om een bepaalde naam aan een bijbelse waarheid te geven, maar ik ben met je eens dat we zoveel mogelijk bij de bijbelse geinspireerde terminologie moeten blijven.

[eilander]

.....'t Is alleen wat link om de embryotheologie onjuist te interpreteren........

Jaja. Misschien wordt hier "vruchtwaterpunctietheologie" wel geïntroduceerd. Zodat tijdig kan worden ingegrepen.

Serieus gesproken, vinden we echt dit soort kretologie over deze heilige zaken normaal? Waarom houden we ons niet gewoon bij de bijbelse termen?

Je hebt echter nog steeds niet uitgelegd waarom de termen godslasterlijk zouden zijn.

[Simon]

Is de term theologie en haar betekenis eigenlijk niet al aanstootgevend?
Want de meest wijze man hier op aarde is nog dwaas in God's ogen.
En wat levert al die ''godskunde'' op?
Alleen maar verdeeldheid en strijd.
Bijzaken worden veel te vaak tot hoofdzaken gemaakt en leveren onenighied op.
En de apostelen wijzen keer op keer op het belang van vrede, eenheid, zachtmoedigheid en verdraagzaamheid, waarbij de leer niet belangrijker wordt dan het ''Jezus en Dien gekruisigd''.

[J.C. Philpot]

Is de term theologie en haar betekenis eigenlijk niet al aanstootgevend?
Want de meest wijze man hier op aarde is nog dwaas in God's ogen.
En wat levert al die ''godskunde'' op?
Alleen maar verdeeldheid en strijd.
Bijzaken worden veel te vaak tot hoofdzaken gemaakt en leveren onenighied op.
En de apostelen wijzen keer op keer op het belang van vrede, eenheid, zachtmoedigheid en verdraagzaamheid, waarbij de leer niet belangrijker wordt dan het ''Jezus en Dien gekruisigd''.

Beste Simon,
Dat bijzaken te vaak hoofdzaken worden gemaakt onderschrijf ik. Ik vind dat "de leer" echter onterecht uitspeelt tegenover "Jezus en Dien gekruisigd".

Handelingen 2:
40 En met veel meer andere woorden legde hij getuigenis af en spoorde hij hen aan met de woorden: Laat u behouden uit dit verkeerde geslacht!
41 Zij nu die zijn woord met vreugde aannamen, werden gedoopt; en ongeveer drieduizend zielen werden er op die dag aan hen toegevoegd.
42 En zij volhardden in de leer van de apostelen en in de gemeenschap, in het breken van het brood en in de gebeden.

Dit lees ik ook in de nieuw testamentische brieven. En nogmaals, ik denk zeker dat we het te ingewikkeld kunnen maken, en bepaalde zaken verkeerd kunnen uitvergroten. Maar als we de bijbelse leer verlaten, verliezen we ook de Heer van de leer.

[Jongere]

Is de term theologie en haar betekenis eigenlijk niet al aanstootgevend?
Want de meest wijze man hier op aarde is nog dwaas in God's ogen.
En wat levert al die ''godskunde'' op?
Alleen maar verdeeldheid en strijd.
Bijzaken worden veel te vaak tot hoofdzaken gemaakt en leveren onenighied op.
En de apostelen wijzen keer op keer op het belang van vrede, eenheid, zachtmoedigheid en verdraagzaamheid, waarbij de leer niet belangrijker wordt dan het ''Jezus en Dien gekruisigd''.

Ja, maar doorgaans levert een anti-theologische houding eenzijdigheid en dwalingen op en ik geloof dat dat nog kwalijker is.

Maar dan heb ik het niet over het boekje waarmee deze discussie begin (waarvan ik geloof dat het achterwege had mogen blijven), maar over jouw algemene opmerking. Een anti-dogmatische houding klinkt vaak wel overtuigend, maar vaak betekent "niet de leer, maar de Heer" slechts wél mijn leer. Want geen mens ontkomt aan 'dogma's', aan meningen over de dingen in de Schrift. We zijn gezegend dat we dan niet het wiel alleen hoeven uit te vinden, maar door de belijdenissen in gesprek mogen zijn met de kerk van alle eeuwen.

[Jongere]

Wat Philpot zegt, dus.

[Zita]

Gisteren heb ik een uur doorgebracht met eenvoudige christelijke termen over te brengen aan iemand die daar totaal niet mee bekend is. En dan waren het de relatief 'eenvoudige' begrippen als 'vreze des Heeren', 'vreemdelingschap', als er Iemand staat met een hoofdletter dan wordt daar God mee bedoeld, Jeruzalem kan verwijzen naar de hemel enzovoorts. Toen besefte ik hoe lastig het voor een buitenstaander allemaal is. Laat staan wanneer we met de eerder genoemde begrippen gaan werken. Dogmatiek is mooi, maar hou het alstublieft helder. En schep zo min mogelijk afstand.