Klavier schreef:

Erasmiaan schreef:Klavier je legt me een tegenstelling in de mond die ik niet gemaakt heb.

Dan heb ik je verkeerd begrepen. Mijn excuses. Blijf ik wel met de vraag zitten wat je dan wél mist in het stukje van Geka, want ik meende te reageren op het punt dat jij als het ontbrekend stuk aanvulde.

Je "bevindt" de wedergeboorte. Niet eerst wedergeboorte en daarna bevinding ofzo, of wat jij er allemaal van maakt. Bevinding is geen ding ofzo, of een fase. De openbaring van de Middelaar aan het hart bevind je. Ik stop er maar mee om het verder uit te leggen. Het lijkt wel of men mij niet WIL begrijpen.

Dit bedoel ik dus. Zei Geka wat anders? Of ik? Wees eens duidelijk, wat mis je precies? Wie ontkent dat er bevinding is?
Wat ik betoog is dat de bevinding, die er ongetwijfeld is, ook een essentie is, een grond. Ik zeg nee. Wat het wel is: Tot troost dat God wil omzien naar een dode hond als ik ben. Is dat geen essentie? Nee. De essentie is dat God wil omzien naar een dode hond als ik ben, omdat hij de dode hond aanziet in Christus en daarom naar hem om kan zien. De grond ligt in Christus, enkel in Zijn gerechtigheid. Enkel door het geloof, door de geloofsvereniging, door de inlijving in Christus wordt gedeeld in Zijn gerechtigheid. Enkel vanwege die gerechtigheid ziet de Heere om naar dode honden.
En daarom ligt de essentie, de grond niet in de bevinding die weet heeft van het omzien van de Heere, maar in de oorzaak daarvan dat vast ligt van eeuwigheid: De Heere Jezus Christus.
Zijn we het hier over eens?

Laat maar. Je weet telkens weer een brij van woorden te produceren dat ik denk van: waar discussieerden we ook al weer over? Dat wordt me dan weer onduidelijk.

Geka schreef:Ik begrijp je niet helemaal, waarom zou ik het woord bevinding niet willen gebruiken? Als je goed gelezen hebt zie je dat ik letterlijk gezegd heb dat het ware geloof altijd een bevindelijk geloof is.

Beste Geka, met het niet noemen van bevinding doelde ik meer op Klavier.

En hoe weet ik of datgene wat ik lees in de Bijbel bij de overreding door de Geest nu voor mij is? Dat is op dat moment een irrelevante vraag; waar de Geest overtuigt dat het Woord voor mij waar is, is dat zo vast en zeker dat ik er op dat moment geen seconde aan twijfel of de Heere bedoelt mij in Zijn Woord. En in feite spreken we dan inmiddels over de zekerheid van het ware geloof

En mijn punt was: dit is toch bevinding? Zo mag je dat toch noemen? Dat het nu ook onderwerpelijk toegepast is.

[/quote]

En mijn punt was: dit is toch bevinding? Zo mag je dat toch noemen? Dat het nu ook onderwerpelijk toegepast is.[/quote]

Nogmaals; natuurlijk mag je dit en moet je dit bevinding noemen. Maar let wel op: die bevinding is geen doel op zich. Bevinding is geloofservaring van Gods Woord; in zowel veroordeling als vrijspraak. En volgens mij is dat nu net het punt wat Klavier sterk wil benadrukken, en dat deel ik met hem.

Daarom tot slot deze stelling: de meest Bijbelse bevinding is de doorleefde ervaring dat de grond van de zaligheid nooit ligt in mijn ervaringen, gestalten, etc maar in de nodiging van het Evangelie van de gekruiste Zaligmaker alleen!

En wie dat bevindelijke geloof mag kennen eindigt niet in de bevinding, maar in Hem die krachtiglijk bevonden is een Hulp in benauwdheden te zijn.

Geka schreef: Nogmaals; natuurlijk mag je dit en moet je dit bevinding noemen. Maar let wel op: die bevinding is geen doel op zich. Bevinding is geloofservaring van Gods Woord; in zowel veroordeling als vrijspraak. En volgens mij is dat nu net het punt wat Klavier sterk wil benadrukken, en dat deel ik met hem.

Daarom tot slot deze stelling: de meest Bijbelse bevinding is de doorleefde ervaring dat de grond van de zaligheid nooit ligt in mijn ervaringen, gestalten, etc maar in de nodiging van het Evangelie van de gekruiste Zaligmaker alleen!

En wie dat bevindelijke geloof mag kennen eindigt niet in de bevinding, maar in Hem die krachtiglijk bevonden is een Hulp in benauwdheden te zijn.

Ja, dit zal niemand ontkennen hier. Ik ben het er ook van harte mee eens. Maar we moeten oppassen dat bevinding geen vies woord wordt, daar ageerde ik tegen. Nogmaals ik heb nimmer gezegd dat bevinding een doel op zich moet zijn. Maar dat kan ook helemaal niet. Daarmee leg je veel te veel waarde in het woord bevinding.

Resumerend: God openbaart Christus bevindelijk aan de ziel, zodat ik ook verzekerd ben van mijn aandeel in Christus. Het geloof richt zich op Christus en mag hem bevindelijk leren kennen al naar gelang de Heere Zijn Kerk leidt. We moeten er echter voor waken dat de bevinding niet het voorwerp van het geloof wordt, dat kan alleen Christus zijn.

[quote="Erasmiaan" Ja, dit zal niemand ontkennen hier. Ik ben het er ook van harte mee eens. Maar we moeten oppassen dat bevinding geen vies woord wordt, daar ageerde ik tegen. Nogmaals ik heb nimmer gezegd dat bevinding een doel op zich moet zijn. Maar dat kan ook helemaal niet. Daarmee leg je veel te veel waarde in het woord bevinding.

Resumerend: God openbaart Christus bevindelijk aan de ziel, zodat ik ook verzekerd ben van mijn aandeel in Christus. Het geloof richt zich op Christus en mag hem bevindelijk leren kennen al naar gelang de Heere Zijn Kerk leidt. We moeten er echter voor waken dat de bevinding niet het voorwerp van het geloof wordt, dat kan alleen Christus zijn.[/quote]

Van harte mee eens, met de aanvulling dat de bevindelijke openbaring van Christus aan de ziel 'niets' anders is dan de krachtdadige en ontwijfelbare overreding van de Heilige Geest dat het aanbod van Christus in de belofte van het Evangelie niet alleen voor anderen, maar ook, zelfs voor mij is!

Ik vind het belangrijk om bij de beschrijving van de openbaring van Christus de relatie tussen het aanbod van het aan allen gepredikte Evangelie en het werk van de Heilige Geest die de geloofsomhelzing van dit gepredikte Woord en van de aangeboden Zaligmaker, helder tot uitdrukking te brengen. Juist omdat daar vaak misverstanden ontstaan. Terwijl zowel het Evangelieaanbod aan allen, alsook het onmisbare werk van de Heilige Geest door middel van dit Evangelieaanbod evenwichtig en in hun onderlinge relatie aan de orde dienen te komen.

Erasmiaan schreef:

Geka schreef: Nogmaals; natuurlijk mag je dit en moet je dit bevinding noemen. Maar let wel op: die bevinding is geen doel op zich. Bevinding is geloofservaring van Gods Woord; in zowel veroordeling als vrijspraak. En volgens mij is dat nu net het punt wat Klavier sterk wil benadrukken, en dat deel ik met hem.

Daarom tot slot deze stelling: de meest Bijbelse bevinding is de doorleefde ervaring dat de grond van de zaligheid nooit ligt in mijn ervaringen, gestalten, etc maar in de nodiging van het Evangelie van de gekruiste Zaligmaker alleen!

En wie dat bevindelijke geloof mag kennen eindigt niet in de bevinding, maar in Hem die krachtiglijk bevonden is een Hulp in benauwdheden te zijn.

Ja, dit zal niemand ontkennen hier. Ik ben het er ook van harte mee eens. Maar we moeten oppassen dat bevinding geen vies woord wordt, daar ageerde ik tegen. Nogmaals ik heb nimmer gezegd dat bevinding een doel op zich moet zijn. Maar dat kan ook helemaal niet. Daarmee leg je veel te veel waarde in het woord bevinding.

Resumerend: God openbaart Christus bevindelijk aan de ziel, zodat ik ook verzekerd ben van mijn aandeel in Christus. Het geloof richt zich op Christus en mag hem bevindelijk leren kennen al naar gelang de Heere Zijn Kerk leidt. We moeten er echter voor waken dat de bevinding niet het voorwerp van het geloof wordt, dat kan alleen Christus zijn.

Inderdaad. Zolang het maar eerst geloof, dan bevinding is... en niet eerst bevinding en dan pas mag je zeggen dat je gelooft.

Erasmiaan schreef:Laat maar. Je weet telkens weer een brij van woorden te produceren dat ik denk van: waar discussieerden we ook al weer over? Dat wordt me dan weer onduidelijk.

Erasmiaan, blijf eerlijk! Dit is geen redelijke wijze van discussieren, zeker niet als het gaat om zulke wezenlijke zaken.
Je geeft aan of er helemaal niets van te begrijpen, of er niet de moeite voor te willen doen de vragen en opmerkingen die jezelf heb uitgelokt te willen volgen.
Jij was het die hier een fors verwijt richting mijn adres laat doorklinken. Je suggereert hier dat ik de bevinding als beladen term niet zou willen gebruiken. Dat is niets anders dan klestkoek en lasterpraat. Gezien het verdere inhoudelijk verloop, lijk je dit vast te houden en verscherp je je standpunt door kwalificaties te hanteren als deze. Dat is geen respectvol inhoudelijk verantwoording nemen voor je eigen uitspraken. Ik neem altijd de moeite om mijn antwoorden te onderbouwen. Geen one-liners, geen goedkope verhaaltjes, maar inhoudelijk, en neem van me aan, met ernst.
Ter herinnering waar het om ging, als je niet meer weet waar het om gaat, het is een zaak die je voortdurend opwerpt zonder een inhoudelijke toelichting.

Ik kan me hier bijna in vinden. Eén ding wilde ik graag nog weten. Hoe weet ik nu, als ik die tekst lees in de bijbel, die ik al 100 keer gelezen heb, of dat woord hoor wat ik al 1000 keer gehoord heb, dat het voor mij is? Wat is nu die essentie van de overreding van de Heilige Geest zodat ik Christus mag aanschouwen? Noemen we dit niet de bevinding? Ik ben bang dat bevinding een te beladen term is geworden en dat Geka en Klavier hem daarom niet willen gebruiken. Ik kan het ook aanschouwing noemen. Of beleving. Of ondervinding. En ik geloof dat dat nu net het verschil is tussen zelf iets aannemen of van God, door het werk van de Heilige Geest geschonken krijgen.

Erasmiaan schreef: 1. Maar we moeten oppassen dat bevinding geen vies woord wordt, daar ageerde ik tegen.

Helemaal mee eens!

2. Nogmaals ik heb nimmer gezegd dat bevinding een doel op zich moet zijn. Maar dat kan ook helemaal niet. Daarmee leg je veel te veel waarde in het woord bevinding.

Dat bedoelde ik dus. Gelukkig is er hier dan overeenstemming.

3. Resumerend: God openbaart Christus bevindelijk aan de ziel, ...

Eens.

4 .. zodat ik ook verzekerd ben van mijn aandeel in Christus.

Niet mee eens in deze formulering. Er zit een gevaar in deze wijze van uitdrukken. Misschien dat ik het verkeerd opvat, maar dat blijkt dan wel uit de reacties.
Zoals ik het lees strijdt dit met 2 (nummering van mij). Bevinding is niet ter verzekering. De verzekering gaat niet in de bevinding. Wel gepaard met bevindinding.
Er is vorig jaar een CGO thema bijeenkomst geweest waar ds. C.J. Meeuse hier sterk op gewezen heeft. Hij noemde het hoogmoed te staan naar zekerheid in de bevinding. Dat noemde hij zo, omdat hij zelf daar op vast gezeten heeft. Hij heeft het als hoogmoed moeten erkennen, en als schuld moeten belijden.
Begrijp je het verschil? Als de verzekering afhankelijk is van de bevinding, dan stel je dat er geen verzekering is zonder een bepaalde bevinding, die je heel duidelijk moet benoemen en concretiseren. Op welke bevinding bouw je zekerheid en welke niet? En waar vinden we daar aanwijzingen voor in Gods Woord?
Hie ga je een verzekering in eigen waarneming leggen in plaats van in het Woord van God en Gods Beloftes in het Evangelie. Ds. C. Harinck schrijft daarover dat het geloof zich richt op de Beloftes in het Evangelie. De Heilige Geest is het die vanuit Gods Woord oog daarvoor geeft en het hart overtuigt van de waarheid daarvan.
Gevaar van het verbinden van bevinding en verzekering van het geloof, is dat bepaalde bevindingen kenmerken van wedergeboorte en geloof gaan worden. Want dat is de consequentie daarvan. En dat is waarom ik het stellig bestrijd. En het als drijfzand benoem.
Houdt een eenvoudige regel aan, dan zit je altijd veilig op dit punt: Bevinding volgt altijd op geloof.
Bevinding levert nooit geloof, laat staan verzekering daarvan, dat zou strijdig zijn met bovengenoemde.

Het geloof richt zich op Christus en mag hem bevindelijk leren kennen al naar gelang de Heere Zijn Kerk leidt. We moeten er echter voor waken dat de bevinding niet het voorwerp van het geloof wordt, dat kan alleen Christus zijn.

Juist. Met de kanttekening die ik erbij maakte, verder helemaal met je eens.

Geka schreef:Ik vind het belangrijk om bij de beschrijving van de openbaring van Christus de relatie tussen het aanbod van het aan allen gepredikte Evangelie en het werk van de Heilige Geest die de geloofsomhelzing van dit gepredikte Woord en van de aangeboden Zaligmaker, helder tot uitdrukking te brengen. Juist omdat daar vaak misverstanden ontstaan. Terwijl zowel het Evangelieaanbod aan allen, alsook het onmisbare werk van de Heilige Geest door middel van dit Evangelieaanbod evenwichtig en in hun onderlinge relatie aan de orde dienen te komen.

Mooi verwoordt! Helemaal mee eens.

Klavier schreef:

3. Resumerend: God openbaart Christus bevindelijk aan de ziel, ...

Eens.

4 .. zodat ik ook verzekerd ben van mijn aandeel in Christus.

Nee! Dat strijdt met 2. Het is niet ter verzekering. De verzekering gaat niet in de bevinding. Wel gepaard met bevindinding.

Klavier,

Volgens mij maak je hier een onterechte tegenstelling.

De zekerheid van het heil ligt in Christus en niet in de bevinding, dat is waar.

Maar de zekerheid van iemands eigen aandeel daarin, ligt ook in hetgeen hem door de werking van de HG is geopenbaard alsmede door het getuigenis van de HG in het hart (en ook dat is bevinding). Ik verwees in dit verband al eerder naar antwoord 1 van de Heidelbergse Catechismus.

Ook is het goed onderscheid te maken tussen zekerheid van het geloof en zekerheid van het gevoel.

Ook tussen het geloof in zijn eerste werking en in zijn volgende werkingen.

Wat dat betreft zijn de puriteinen, Van der Groe e.a. nog steeds volop het lezen waard. Het zou ons voor vele ontsporingen kunnen bewaren.

De gemaakte tegenstelling is hier dan ook veel te scherp verwoord.

M.vr.gr.,
Zonderling

Zonderling schreef:Klavier,
Volgens mij maak je hier een onterechte tegenstelling.
De zekerheid van het heil ligt in Christus en niet in de bevinding, dat is waar.
Maar de zekerheid van iemands eigen aandeel daarin, ligt ook in hetgeen hem door de werking van de HG is geopenbaard alsmede door het getuigenis van de HG in het hart (en ook dat is bevinding). Ik verwees in dit verband al eerder naar antwoord 1 van de Heidelbergse Catechismus.
Ook is het goed onderscheid te maken tussen zekerheid van het geloof en zekerheid van het gevoel.
Ook tussen het geloof in zijn eerste werking en in zijn volgende werkingen.
Wat dat betreft zijn de puriteinen, Van der Groe e.a. nog steeds volop het lezen waard. Het zou ons voor vele ontsporingen kunnen bewaren.
De gemaakte tegenstelling is hier dan ook veel te scherp verwoord.
M.vr.gr.,
Zonderling

Zonderling, ik ben de laatste om te ontkennen dat er ook mogelijkheden zijn om door te slaan in het loskoppelen van geloof en bevinding. Ik kan me heel goed vinden in de puriteinen en Van der Groe op dit punt. Met name vd Groe heeft in zijn catechismus heel duidelijke dingen daarover geleerd.
Maar ik wil nooit stellen, en dat zet ik heel scherp neer, dat de verzekering van het geloof enkel kan plaats vinden door een bepaalde bevinding. Dat maakt het vastmaken van de verkiezing waar Gods Woord over spreekt, los van Gods Woord, los van het middel dat de Heilige Geest gebruikt. Los van het levendmakende getuigenis. Ik geloof even stellig dat het levendmakende getuigenis van Gods Woord door de werking van Gods Geest indrukken geeft in het hart, en ik geloof zeker dat het diepgaande indrukken zijn. Indrukken van leven en dood. Maar nooit ligt daar de grond van zaligheid, laat staan van de verzekering. Het is mede tot troost om de verzekering vast te kunnen maken, maar geen voorwaarde. De zekerheid van het geloof leert vooral meer en meer vertrouwen op God. Op de Zaligmaker en Zijn verdiensten.

Zonderling schreef:

Klavier schreef:

3. Resumerend: God openbaart Christus bevindelijk aan de ziel, ...

Eens.

4 .. zodat ik ook verzekerd ben van mijn aandeel in Christus.

Nee! Dat strijdt met 2. Het is niet ter verzekering. De verzekering gaat niet in de bevinding. Wel gepaard met bevindinding.

Klavier,

Volgens mij maak je hier een onterechte tegenstelling.

De zekerheid van het heil ligt in Christus en niet in de bevinding, dat is waar.

Maar de zekerheid van iemands eigen aandeel daarin, ligt ook in hetgeen hem door de werking van de HG is geopenbaard alsmede door het getuigenis van de HG in het hart (en ook dat is bevinding). Ik verwees in dit verband al eerder naar antwoord 1 van de Heidelbergse Catechismus.

Ook is het goed onderscheid te maken tussen zekerheid van het geloof en zekerheid van het gevoel.

Ook tussen het geloof in zijn eerste werking en in zijn volgende werkingen.

Wat dat betreft zijn de puriteinen, Van der Groe e.a. nog steeds volop het lezen waard. Het zou ons voor vele ontsporingen kunnen bewaren.

De gemaakte tegenstelling is hier dan ook veel te scherp verwoord.

M.vr.gr.,
Zonderling

Hm, ik vind het nogal abstract en afstandelijk klinken. Het gaat er gewoon om of we geloven of niet. Als je gelooft is je lichaam een tempel van de Heilige Geest... en geeft de Geest ook bevinding. En God geeft de Geest aan ieder die Hem daarom vraagt. Kortom, geloven en dan dus ook gelovig bidden is voldoende. Is er geen sprake van bevinding, dan is er blijkbaar ook geen sprake van geloof. Het een vloeit immers uit het ander voort. Of omdat men er niet om bidt (jullie hebben niets omdat jullie niet bidden)

De vraag is alleen of we soms niet te nuchter zijn en die bevinding niet zien of er wat anders van verwachten dan het is. De vraag is ook of het gebrek aan zekerheid soms wordt aangepraat en aangeleerd door kerkcultuur... als je opgroeit in een klimaat waar veel onzekerheid is durf je minder snel zeker te zijn. Dat relativeer je dan door naar anderen te kijken en te denken: Blijkbaar gaat het niet zo eenvoudig.

Wat is overigens het onderscheid tussen zekerheid van geloof, en zekerheid van gevoel? Hoe kan je dat maken? Want de Geest werkt ook door middel van gevoel. Zekerheid voel je... valse zekerheid en gewone zekerheid. Het onderscheid zit hem toch hierin: Gelooft degene die die zekerheid voelt? Zo ja, dan klopt het, zo nee, dan niet.

God openbaart de zekerheid aan ons, maar doet dat aan allen die geloven, dat is wel belangrijk om erbij te noemen denk ik.

Klavier blijkbaar verschillen we nog fundamenteel van mening. Toevallig was ik ook op die CGO-thema avond. Ik heb die tegenstelling die jij nu opwerpt daar toen echter totaal niet zo ervaren. Ds. Meeuse vertelde toen zelfs nog een persoonlijke bevinding om aan te duiden hoe de Heere werkt. Dat moet jou een gruwel geweest zijn.

Als Christus zich openbaart door Woord en Geest mag je weten een kind van God te zijn en door het geloof meer en meer de toevlucht op hem te nemen. Om zo Christus vervolgen te kennen. Dan is er toch de bevindelijke Christus-kennis aan voorafgegaan? Gij zult het Koninkrijk der Hemelen niet ingaan tenzij gij wederom geboren wordt. Maar ik ben vijand van een voorwerpelijke verzekering van het geloof. En daar lijk jij naar te staan. Een toegepast geloof is nodig, anders is het voor heel de wereld behalve voor jou.

God's kinderen kunnen voor lange tijd leven zonder verzekeringen door bevinding. Abraham is vrij oud geworden. Het aantal ontmoetingen met God is indrukwekkend, maar uitgesmeerd over zijn leven en in het licht dat hij nog geen bijbel had is het een leven geweest die teerde op geloof. Paulus begreep dit heel goed toen hij Abraham als geloofsvoorbeeld nam. God beveelde Abraham dat hij naar Kanaän moest gaan. Pas toen Abraham al een poosje in Kanaän was kwam God voor de tweede keer naar Abraham toe. Abraham heeft de gehele reis en de tijd in Kanaän zelf moeten teren op het vertrouwen dat God hem zou blijven leiden. Zo is dat ook bij ieder kind van God. Ja, het kind krijgt op zijn tijd de bevinding "Ik ben de Heere uw God!", maar zonder geloof is er geen zekerheid. Het kan immers toch ook ingebeeld zijn? En zo slingerd de gelovige die van bevinding naar bevinding gaat heen en weer tussen geloofszekerheid en wanhoop. Dat hoeft niet. Het geloof mag teren op de waarheden in de bijbel. "Want de Schrift zegt: Een iegelijk, die in Hem gelooft, die zal niet beschaamd worden." Dat is geen conclusiegeloof, maar de basis voor geloofszekerheid.

Ik vind het begrip conclusiegeloof een wat misbruikte term om alles aan te duiden wat niet voor 100% op bevinding is gebasseerd. Een conclusiegeloof is niets anders dan een historisch geloof en dat zal geen vruchten dragen. Maar het geloof dat gedurig zijn toevlucht zoekt in God, zonder direct bevinding te zien is geen conclusiegeloof. Hopen op God is volkomen bijbels en zaligmakend.


Beetje offtopic:
Tegenwoordig zijn er allemaal wetenschappelijke verklaringen die zo ver gaan dat het genetisch bepaald is of je geloofd of niet, altans geschikt bent om die beleving te ondergaan. Hier ben ik het natuurlijk niet mee eens. Het is niet de genen, maar God die het onderscheid schept.

Erasmiaan schreef:Klavier blijkbaar verschillen we nog fundamenteel van mening. Toevallig was ik ook op die CGO-thema avond. Ik heb die tegenstelling die jij nu opwerpt daar toen echter totaal niet zo ervaren. Ds. Meeuse vertelde toen zelfs nog een persoonlijke bevinding om aan te duiden hoe de Heere werkt. Dat moet jou een gruwel geweest zijn.

Ik heb met instemming en blijdschap ds. Meeuse gehoord. Hij kende de worstelingen ook! En ook hij moest ervan af gebracht worden dat bevinding niet als doel gesteld moet worden en bevindelijke zaken eerst gekend moeten worden voor zekerheid van het geloof te mogen hebben. Hij merkte zelfs op: "Sta maar naar heiliging in plaats van zekerheid." En dat kan alleen als je het anker niet in eigen ziel uitwerpt maar buiten eigen ik. Alleen in Christus.

Dít heeft er geklonken. Waar of niet? In deze volgorde.

Ik was daar (in Gouda) met meerdere mensen, we hebben daar uitvoerig over doorgesproken. En wat ons alle zo opviel is dat ds Meeuse zijn eigen hoogmoed benoemde als grootste zonde. En waar ging dat over?
Hij wilde een vierschaarbeleving. En bevinding van vrijspraak. Hij wilde zekerheid. Hij wilde een persoonlijk teken uit de hemel van zijn wedergeboorte. Hij worstelde 's nachts met deze zaken.
De ds moest het echter als ongeloof inleven. Als hoogmoed om te staan naar zaken die de Bijbel niet op deze wijze leert.
Ds. Verweij merkte nog op: "Beste mensen, de vierschaarbeleving is niet meer dan een beeldspraak hoor!".

Ik krijg de indruk dat verzekering in een bevindelijke vorm, een vierschaarbeleving, of een openbaring van Christus, of welke bevindelijke zaak dan ook, op voorhand worden gebruikt als ijkpunt ter versterking van het geloof. Eerst bevinding, dan bevestiging, en dan het geloof kunnen bouwen. Ik zeg NEE! Dat is niet gereformeerd. Dat is de bevindelijke zaken achterste voren gebruiken. Alle genoemde zaken zijn waar, maar niet in die samenhang. Dat is een misvatting. Een misvatting die karikaturen oplevert waardoor de bevindelijke kringen zo vaak worden misverstaan.

Als Christus zich openbaart door Woord en Geest mag je weten een kind van God te zijn en door het geloof meer en meer de toevlucht op hem te nemen. Om zo Christus vervolgen te kennen. Dan is er toch de bevindelijke Christus-kennis aan voorafgegaan? Gij zult het Koninkrijk der Hemelen niet ingaan tenzij gij wederom geboren wordt. Maar ik ben vijand van een voorwerpelijke verzekering van het geloof. En daar lijk jij naar te staan. Een toegepast geloof is nodig, anders is het voor heel de wereld behalve voor jou.

Maar daar ben ik het helemaal mee eens!
Dan vraag ik je: Welke bevinding is dan nog belangrijk om verzekering daarvan te krijgen? Is verzekering alleen mogelijk door een bepaalde bevinding? Geef daar eens concreet antwoord op, wil je? Je zegt hier toch niet dat er eerst verzekering moet zijn alvorens de strijd van het geloof gestreden kan worden?

Kaw schreef: Ik vind het begrip conclusiegeloof een wat misbruikte term om alles aan te duiden wat niet voor 100% op bevinding is gebasseerd. Een conclusiegeloof is niets anders dan een historisch geloof en dat zal geen vruchten dragen. Maar het geloof dat gedurig zijn toevlucht zoekt in God, zonder direct bevinding te zien is geen conclusiegeloof. Hopen op God is volkomen bijbels en zaligmakend.

Helemaal mee eens. Wat zegt Hebr. 11 anders?