Luther schiet een beetje door. Natuurlijk kunnen kinderen tussen de 7 en 13 jaar ingewonnen zijn voor het ambt van de vader. En dat zeg ik als pseudo-pedagoog. Juist kinderen buigen nog onvoorwaardelijk voor de weg van de Heere en stellen geen onnozele vragen of hebben verwerpelijke bedenkingen bij het door de Heere opgelegde ambt. En mijn vader is geen dominee, nee.

Luther schreef:

DDD schreef:Er zijn ook GG-predikanten die echt niet zoveel uren maken hoor.

Maar ik ben het helemaal met Wim A en Mara eens. Kinderen van 7, 10 of 13 kunnen heel veel gedachten hebben over hun roeping tot het ambt. Daar is niets potsierlijks aan, ook.

Kinderen zijn kinderen, DDD. Lees even wat ontwikkelingsboeken over kinderen en jongeren. Ik heb als eerste heb woord 'potsierlijk' in de vinger genomen. Dat was richting WimA, die stelde dat alle domineeskinderen van 7, 10 of 13 jaar oud, geheel de redenering van de tweede domineesdochter zouden volgen, namelijk dat ze zich ingewonnen weten door de roeping van vader. Als iemand die zelf geen predikants(zoon) is zulke stellingen betrekt, is dat potsierlijk.

Waar stelde hij dat? Dat zou ik dan hebben gemist.

DDD schreef:

Luther schreef:

DDD schreef:Er zijn ook GG-predikanten die echt niet zoveel uren maken hoor.

Maar ik ben het helemaal met Wim A en Mara eens. Kinderen van 7, 10 of 13 kunnen heel veel gedachten hebben over hun roeping tot het ambt. Daar is niets potsierlijks aan, ook.

Kinderen zijn kinderen, DDD. Lees even wat ontwikkelingsboeken over kinderen en jongeren. Ik heb als eerste heb woord 'potsierlijk' in de vinger genomen. Dat was richting WimA, die stelde dat alle domineeskinderen van 7, 10 of 13 jaar oud, geheel de redenering van de tweede domineesdochter zouden volgen, namelijk dat ze zich ingewonnen weten door de roeping van vader. Als iemand die zelf geen predikants(zoon) is zulke stellingen betrekt, is dat potsierlijk.

Waar stelde hij dat? Dat zou ik dan hebben gemist.

In de post waarin hij stelt dat kinderen van 7-13 zo denken als Anker hierboven schetst. En waar ik op reageerde: Dat denk ik niet.
Dat laat onverlet dat ik het eens ben met Anker in zijn post hierboven. Maar dat ontslaat diezelfde vader geenszins van de plicht om zijn vrouw en kinderen niet te verwaarlozen. Daar ligt zijn eerste roeping! (Geldt ook voor alle andere beroepen.) Dat betekent dat ook de gemeente soms 'nee' te horen (moet) krijg(t)(en).

Anker schreef:Luther schiet een beetje door. Natuurlijk kunnen kinderen tussen de 7 en 13 jaar ingewonnen zijn voor het ambt van de vader. En dat zeg ik als pseudo-pedagoog. Juist kinderen buigen nog onvoorwaardelijk voor de weg van de Heere en stellen geen onnozele vragen of hebben verwerpelijke bedenkingen bij het door de Heere opgelegde ambt. En mijn vader is geen dominee, nee.

Ook @Anker leest bar slecht.

Het hele verschil vloeit voort uit de m.i. totaal verkeerde inschatting die @Luther maakte n.a.v onderstaande post van @Dodo. @Dodo corrigeert later @Luther nog maar die luistert verder niet.

Luther schreef:

Dodo schreef: Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Hier ben ik het niet mee eens. Zo denkt een kind van 7, van 10 of 13 niet!

@Luther vat dit op alsdat @Dode zegt dat een kind "ingewonnen" is voor het ambt en daarom zijn eigen wensen terzijde schuift. Kinderlijke levensheiliging zullen we maar zeggen suggereert @Dodo. En daar is @Luther het niet mee eens. terecht denk ik, dat zal niet vaak voorkomen.

Maar ik lees hier de frustratie in van een kind wat zijn wensen ziet genegeerd worden doordat iedereen maar zegt dat vader een "goddelijk" ambt bekleed en dat daarom alle vragen en/of kritiek ongepast zijn en worden afgeserveerd in de teneur "Ben je het niet met mij eens, dan ben je het niet met God eens". Dat lees ik in de posting van @dodo. En daarom ageer ik tegen @Luther die zegt dat kinderen zo niet denken.

Gelet op de postings die voorafgingen aan deze zin van @Dodo ligt m.i. mijn opvatting eerder voor de hand. Zeker gezien de reacties op columnist van het tweede bedrijf.

En @Luther heeft mij erin bevestigd dat dit gedrag veel en vaak voorkomt.

Of jij typt slecht.

Bij mij duurde het best wel even voordat ik snapte wat je nu eigenlijk bedoelt te zeggen...

Mannetje schreef:Of jij typt slecht.

Bij mij duurde het best wel even voordat ik snapte wat je nu eigenlijk bedoelt te zeggen...

Knap, ik snap het nog steeds niet. WimA is bij ogenblikken niet te volgen. Dat maakt het leven zo boeiend.

Misschien zou een online cursus Eenduidig formuleren wel wat zijn voor de forumleden. Ik doe graag mee;-) Maar zo onduidelijk vond ik WimA helemaal niet.

WimA schreef:Het hele verschil vloeit voort uit de m.i. totaal verkeerde inschatting die @Luther maakte n.a.v onderstaande post van @Dodo. @Dodo corrigeert later @Luther nog maar die luistert verder niet.

Luther schreef:

Dodo schreef: Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Hier ben ik het niet mee eens. Zo denkt een kind van 7, van 10 of 13 niet!

@Luther vat dit op dat een kind "ingewonnen" is voor het ambt en daarom zijn eigen wensen terzijde schuift. Kinderlijke levensheiliging zullen we maar zeggen. Maar ik lees hier de frustratie in van een kind wat zijn wens ziet genegeerd doordat iedereen maar zegt dat vader een "goddelijk" ambt bekleed en dat daarom alle vragen en/of kritiek ongepast zijn en worden afgeserveerd in de teneur "Ben je het niet met mij eens, dan ben je het niet met God eens"

En @Luther heeft mij erin bevestigd dat dit gedrag veel en vaak voorkomt.

Nou breekt m'n klomp...
Stel jij nu dat Dodo het als cynische opmerking plaatste?
En waarin ik WimA bevestigd heb, volg ik al helemaal niet.
(En kom niet aan met de kwestie dat ik vind, dat je niets kunt zeggen over domineeskinderen, als je dat zelf nooit bent geweest.)

Ik ben jullie allang kwijt

Luther schreef:

WimA schreef:Het hele verschil vloeit voort uit de m.i. totaal verkeerde inschatting die @Luther maakte n.a.v onderstaande post van @Dodo. @Dodo corrigeert later @Luther nog maar die luistert verder niet.

Luther schreef:

Dodo schreef: Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Hier ben ik het niet mee eens. Zo denkt een kind van 7, van 10 of 13 niet!

@Luther vat dit op dat een kind "ingewonnen" is voor het ambt en daarom zijn eigen wensen terzijde schuift. Kinderlijke levensheiliging zullen we maar zeggen. Maar ik lees hier de frustratie in van een kind wat zijn wens ziet genegeerd doordat iedereen maar zegt dat vader een "goddelijk" ambt bekleed en dat daarom alle vragen en/of kritiek ongepast zijn en worden afgeserveerd in de teneur "Ben je het niet met mij eens, dan ben je het niet met God eens"

En @Luther heeft mij erin bevestigd dat dit gedrag veel en vaak voorkomt.

Nou breekt m'n klomp...
Stel jij nu dat Dodo het als cynische opmerking plaatste?

Nee, niet cynisch. Gewoon als feit.

Luther schreef:En waarin ik WimA bevestigd heb, volg ik al helemaal niet.
(En kom niet aan met de kwestie dat ik vind, dat je niets kunt zeggen over domineeskinderen, als je dat zelf nooit bent geweest.)

Dat is nu net het probleem. Het is altijd te hopen dat vele kinderen dezelfde blinde vlekken hebben als hun ouders. Dat scheelt veel verdriet.

WimA schreef:Dat is nu net het probleem. Het is altijd te hopen dat vele kinderen dezelfde blinde vlekken hebben als hun ouders. Dat scheelt veel verdriet.

Sorry, WimA, ik snap werkelijk geen syllabe meer van wat je heel de dag hebt willen zeggen m.b.t. mijn postings en die van Dodo.

Dodo schreef:Ik vind beide brieven iets hebben van 'zo is het in de pastorie' en de tweede heeft ook nog een ondertoon van 'en als het zo niet is, zou het zo moeten zijn'. Dat je je vader als kind aanspreekt dat hij niet genoeg tijd aan zijn gezin besteedt, vind ik niet voor de hand liggen, niet geloofwaardig. Papa moet met mij gaan zwemmen/naar de bieb/knutselen vanmiddag, jammer dan van die drie oude mensen die hij in die tijd had kunnen bezoeken. Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Misschien kan Dodo deze posting nog een keer uitleggen.
Ik heb dit gelezen alsof kinderen hun wensen wegcijferen, omdat ze weten dat vader in dienst van God is, en ze hem dus niet mogen 'claimen' als vader.
Daarop heb ik gezegd: Ik denk dat kinderen van 7, 10 of 13 zó niet denken. (Die doen gewoon wel een beroep op hun vader, en als hij geen tijd heeft, zijn ze ook gewoon boos en gefrustreerd, net als ieder ander kind.

Daarop zei WimA: Ik denk dat die kinderen wél zo denken.

Waarop ik stelde dat je dat alleen zo kunt zeggen als je zoon bent van een ambtsdrager.

Luther schreef:

Dodo schreef:Ik vind beide brieven iets hebben van 'zo is het in de pastorie' en de tweede heeft ook nog een ondertoon van 'en als het zo niet is, zou het zo moeten zijn'. Dat je je vader als kind aanspreekt dat hij niet genoeg tijd aan zijn gezin besteedt, vind ik niet voor de hand liggen, niet geloofwaardig. Papa moet met mij gaan zwemmen/naar de bieb/knutselen vanmiddag, jammer dan van die drie oude mensen die hij in die tijd had kunnen bezoeken. Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Misschien kan Dodo deze posting nog een keer uitleggen.
Ik heb dit gelezen alsof kinderen hun wensen wegcijferen, omdat ze weten dat vader in dienst van God is, en ze hem dus niet mogen 'claimen' als vader.

Dat bedoelde ik inderdaad. Ik weet van mezelf dat ik besefte dat mijn vaders werk heel belangrijk was. Dat ging eigenlijk voor alles.

Daarop heb ik gezegd: Ik denk dat kinderen van 7, 10 of 13 zó niet denken. (Die doen gewoon wel een beroep op hun vader, en als hij geen tijd heeft, zijn ze ook gewoon boos en gefrustreerd, net als ieder ander kind.

Hier was ik het dus niet met je eens, vanuit eigen ervaring.

Daarop zei WimA: Ik denk dat die kinderen wél zo denken.

Waarop ik stelde dat je dat alleen zo kunt zeggen als je zoon bent van een ambtsdrager.

Ik weet niet of alleen ervaringsdeskundigen dat kunnen invoelen. Je kunt ook verhalen gehoord hebben van pastoriekinderen. Mijn eigen ervaring is wel bevestigd door anderen. "Mijn vader was altijd aan het werk", en "Mijn kinderen zeggen wel eens tegen me: je was er nooit".

Luther schreef:

Dodo schreef:Ik vind beide brieven iets hebben van 'zo is het in de pastorie' en de tweede heeft ook nog een ondertoon van 'en als het zo niet is, zou het zo moeten zijn'. Dat je je vader als kind aanspreekt dat hij niet genoeg tijd aan zijn gezin besteedt, vind ik niet voor de hand liggen, niet geloofwaardig. Papa moet met mij gaan zwemmen/naar de bieb/knutselen vanmiddag, jammer dan van die drie oude mensen die hij in die tijd had kunnen bezoeken. Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Misschien kan Dodo deze posting nog een keer uitleggen.
Ik heb dit gelezen alsof kinderen hun wensen wegcijferen, omdat ze weten dat vader in dienst van God is, en ze hem dus niet mogen 'claimen' als vader.
Daarop heb ik gezegd: Ik denk dat kinderen van 7, 10 of 13 zó niet denken. (Die doen gewoon wel een beroep op hun vader, en als hij geen tijd heeft, zijn ze ook gewoon boos en gefrustreerd, net als ieder ander kind.

Daarop zei WimA: Ik denk dat die kinderen wél zo denken.

Hier begint het verdraaien al. Ik zei enkel dat je niet zo stellig kunt beweren dat kinderen niet zo denken als @Dodo beweerd.
Ik heb het niet gehad over "die kinderen", laat staan de suggestie gewekt dat het voor allemaal wel geld. Overigens corrigeert @Dodo je ook in je stelligheid dat kinderen zo niet denken.

Het geld ook voor kinderen die geen dominee tot predikant hebben. Want velen menen een goddelijk beroep te hebben. Conference dit, vergadering zus, kerkenraad hier, schoolbestuur daar.

Waarop ik stelde dat je dat alleen zo kunt zeggen als je zoon bent van een ambtsdrager.

Hierboven staat al de ongerijmdheid van deze opmerking aangegeven.

Je kunt de discussie ook betrekken op kinderen van zendingswerkers. Die hebben het vaak niet makkelijk, ook omdat ze in twee culturen opgroeien. Een aantal komt daar prima uit, maar sommigen hebben moeite hun weg te vinden.