De kleine lettertjes van het Evangelie

[Marco]

Vandaar ook het onderscheid in bekering!

Nee dus. Er is maar één bekering tot het ware geloof.

Aan allen die in dit topic willen reageren: lees alsjeblieft eens rustig de Dordtse Leerregels door..

[HersteldHervormd]

Mijn zienswijze in deze kwestie is dat Ds. van den Brink (m.i.) terechte kritiek heeft op de betreffende theologie van een aantal predikanten. Het jammere is dat hij...
A: Stevige woorden gebruikt;
B: Niet kan accepteren dat hier al eeuwen door theologen verschillend over gedacht word;
C: Verschrikkelijke onrust creëert = kerkelijke eenheid vermoeilijkt;
D: Te ver doordraaft in opvattingen, die soms wel een beetje ruiken naar Arminiaans gedachtegoed.

Mijn conclusie is: Er word verschillend over gedacht en laat dat zo. Ik denk dat het beter is om elkaar de hand te schudden, ook al zijn er verschillen, dan elkaar uit te maken voor rotte vis.

De onrust die dit teweeg brengt moet niet worden onderschat, ik denk dat vooral jongeren hier de dupe van zijn. Hoeveel stellen zijn er al niet die twijfelen over kerkelijke keuzes, dat word er niet makkelijker op. Het is ook niet goed om jeugd 'af te pakken'. Overigens vind ik de reacties van andere ook niet altijd goed, het word al snel hard tegen hard. Dat zit zo in ons.

[KDD]

Onderwijs van een geliefde leermeester uit de vorige eeuw:

Veel mensen grijpen naar Christus, eer de Heilige Geest nog ooit naar hen gegrepen heeft. Hierin ligt het grote onderscheid tussen bekering en bekering. Stel je eens voor: er worden twee jongens overtuigd. De een wordt overtuigd door de algemene werking des Geestes. Hij wordt onder een preek of door een sterfgeval ontroerd en ziet dat het zo niet goed gaat. Die jongen zegt: "Ik zie dat mijn weg en mijn leven niet deugen, als ik zo moet sterven, ga ik naar de hel."
Nu gaat hij zijn koers veranderen en een ander leven leiden. In plaats van naar wereldse uitspattingen, loopt hij Gods volk na, enz. Als je die jongen zijn verandering bekijkt, zou je zeggen: "Maar daar is toch heel wat gebeurd, wel, wel, wat een verandering, het is dezelfde jongen niet meer."
Dit duurt een poosje, en dan krijgt die jongen onder zijn gebed of onder een benauwdheid een tekst of Psalmvers in zijn gedachten. Dat geeft hem veel moed en hij gelooft dat God het goede werk in hem begonnen heeft, en is er nu gerust op dat het verder goed zal komen, hij is er bekeerd mee.
Maar die andere jongen wordt ook overtuigd dat zijn leven niet deugt, maar die ziet door de zaligmakende werking des Geestes niet alleen dat zijn weg niet deugt, maar dat hij zelf ook niet deugt. Die wordt ontdekt hoe God hem goed geschapen had, en wordt gewaar dat hij door de zonde God kwijt is, en niet alleen zonder God, maar ook tegen God leeft. Ook deze jongen krijgt een andere levenskoers en werkzaamheden. Toch gaat het er in hoofdzaak niet om hoe nu van de straf af te komen, nee, de welverdiende straf is hem geen onverschillige zaak, maar toch heeft hij nog meer met Gods heilige eis dan met zijn straf te doen. Hij ziet en neemt over dat hij Gods deugden beledigd heeft, en moet met God verzoend worden, eerder is er geen rust in zijn ziel. En dat gaat niet doordat er eens een tekst of Psalmvers in zijn gedachten komt. Ik zeg niet dat de Heere door Zijn Woord soms geen ademtocht of onderwijs geeft, dat is een andere zaak, maar hij heeft er geen rust in.
Wat is nu het verschil tussen deze jongens?
De een werkt met alles op zichzelf aan, om van de straf af te komen, maar de ander werkt door God op God aan. De eerste heeft zichzelf met de waarheid opgelost, zonder ooit door de waarheid opgelost te worden. Die eerste jongen wordt zachtjesaan met alles wat er gebeurd is gerust en bekeerd.
Maar waar het zaligmakend geloof ingestort is, wordt de mens al meer en meer ontdekt en ongelukkiger en kan zichzelf met de waarheid en de mogelijkheid niet redden. Duizenden mensen varen hier op een klip, ze menen gered te zijn en geloven dat God het gedaan heeft, maar ze hebben het zelf gedaan in een vermetel geloof.
Nee, het waar zaligmakend geloof zal de ziel niet alleen doen geloven dat hij verdoemelijk voor God ligt, maar ook wie God Zelf is, en dat er aan Zijn recht moet voldaan worden.
Ik zeg niet dat ieder kind van God dit even duidelijk en klaar kan zeggen, de Heere geeft de een soms meer gave om dit uit elkaar te zetten dan de ander, maar leren zullen ze het allen, 't zij in meerdere of mindere mate, dit is onmisbaar tot zaligheid. "Die tot God komt, moet geloven dat Hij is", zegt Paulus. Hij wil ermee zeggen: niet alleen geloven dat Hij bestaat, maar ook wie Hij is in al Zijn deugden. Dat leert nu de Heilige Geest door het zaligmakend geloof de zondaar verstaan.

[pierre27]

Vandaar ook het onderscheid in bekering!

Nee dus. Er is maar één bekering tot het ware geloof.

Aan allen die in dit topic willen reageren: lees alsjeblieft eens rustig de Dordtse Leerregels door..

Ik denk dat je me niet begrijpt maar oke dat kan ook aan mij liggen, verder DL meer dan eens bestudeerd en gedoceerd.

[Marco]

@Pierre27, @KDD: Daar kan dus spraakverwarring in zitten. Ik ging/ga er echter vanuit dat bekering opgevat moet worden zoals de Bijbel en de belijdenisgeschriften daarover spreken. En die bekering richt inderdaad op God (ik zou daarom in het ene geval van ds. Fraanje nooit over bekering spreken). Dat is ook de manier waarop in zowel de DL als de HC wordt 'getest' of er sprake is van geloof.
Het zou van de uitspraken van de DL enorm af doen als we ineens een onderscheid zouden maken tussen verschillende bekeringen, alsof het citaat dat ik eerder gaf zou gaan om een uitwendige bekering, terwijl dat niet voor een inwendige - of zoiets - bekering zou gelden.

Toevoeging: over het citaat van ds. Fraanje valt nog veel meer te zeggen (leidt ellendekennis tot ongelukkig-zijn, hoe zit het met het geloof van de onbekeerd-bekeerde, enz...), maar dat is voor nu off-topic.

@HersteldHervormd: Het zou goed zijn als dit topic niet zou gaan over de manier waarop dit is gebracht. Maar ik begrijp het wel: als Christus wordt gepreekt op een manier waarop buiten het evangelie om aanvullende eisen worden gesteld (bewust of onbewust, impliciet of expliciet) dan is dat een ernstige zaak: het Evangelie wordt dan bekrompen gebracht, en van God wordt een karikatuur gemaakt, alsof het aan Hem ligt dat er mensen verloren gaan, alsof het Evangelie niet geldig is voor alle hoorders. Dat is niet iets wat je zomaar kan laten liggen als een verschil in opvatting.

[verworpen]

Vandaar ook het onderscheid in bekering!

Nee dus. Er is maar één bekering tot het ware geloof.

Aan allen die in dit topic willen reageren: lees alsjeblieft eens rustig de Dordtse Leerregels door..

De opstellers van de DL hebben ook het boek synopsis geschreven. Daarin geven zij een overzicht van de geloofsleer. Daarin geven zij bij bepaalde begrippen een duidelijke invulling. Met name wanneer een bepaald begrip verschillende uitgelegd kan worden.
Onderstaand de citaten.

Wedergeboorte en bekering.
2. De Bekering pleegt op deze twee wijzen beschouwd te worden óf voorzover ze is een geestelijke gesteldheid (habitus) ons door de Geest van God ingestort, óf voorzover ze is een handeling (actio) van ons uit die gesteldheid voortkomende. Op de eerste wijze wordt ze eigenlijk en bepaald wedergeboorte genoemd, op de laatste wijze meer bepaald Bekering of berouw en beide tezamen genomen; besnijdenis des harten, bekering tot God vernieuwing des geestes, heiliging van de mens, nieuwe schepping, en eerste opstanding geheten.

Verschillende opvattingen van “Geloof”.
2. Daar er echter verschillende opvattingen van het woord geloof zijn, moeten wij, voordat wij ertoe overgaan de natuur ervan uit te leggen, terzijde stellen wat niet tot ons voornemen behoort. En omdat wij niet over het menselijk, maar het goddelijk geloof moeten handelen, laten wij allereerst die vulgaire opvatting van geloof weg waarbij het opgevat wordt als de toestemming (assensus), waarmede de mensen elkander wederkerig geloof schenken. 2e. Wij spreken niet van het geloof dat wij geven wanneer wij iemand iets verzekeren, of beloven; in welken zin wij aan God zelf geloof toekennen, dat is waarheid en bestendigheid in uitspraken en handelingen. 3e. Wij handelen niet over het geloof voorzover het genomen wordt voor het materiële object, gelijk men het noemt, van het geloof, dat is voor de dingen die men geloven moet, die in de Schrift somtijds ook onder de naam van geloof verstaan worden, 4e. Ook niet over het geloof voorzover het metonymisch genomen wordt voor het teken en Sacrament van het geloof.

Het geloof aan God. Tijdelijk en historisch of dogmatisch Geloof.
3. De gehele kwestie gaat over het Geloof dat wij aanwenden, wanneer wij geloven aan God die ons de waarheid van enige zaak onthult, die wij krachtig toestemmen wegens zijn eigen verzekering, waarvan gewoonlijk vier soorten overgeleverd worden; hoewel deze onder één algemene naam samengevat worden, zijn ze toch niet van één en dezelfde betekenis. Ze worden toch onderscheiden door aanvulling van de bijvoegingen: Historisch, Tijdelijk, Wonder- en Rechtvaardigmakend. Maar wij onderscheiden het tijdelijke van het historische niet zo, dat het eigenlijk een bijzondere soort vormt, maar wij maken daarvan als het ware twee trappen of bewegingen (actus). Daar toch dat Historisch geloof, dat anderen het Dogmatische noemen, de gesteldheid (habitus) is waardoor iemand gelooft dat alles wat door God geopenbaard is waar is; of hierin bestaat, dat wie van de waarheid, der zaak overtuigd is, een gelovige is, zonder enige innerlijke genegenheid, hetzij jegens degene die openbaart, of jegens de geopenbaarde zaak; en dit is de eerste trap, die geheel theoretisch is; of deze theorie wordt verbonden met enig gevoel of smaak, en met vreugde, en de uiterlijke tekenen daarvan, hetgeen de tweede trap is, die behoort tot het Geloof dat proskairos, voor een tijd, genoemd wordt. Deze twee trappen staan in zulk een verhouding tot elkander, dat de tweede de eerste veronderstelt, maar niet omgekeerd de eerste de tweede. Wij noemen echter Historisch geloof niet dat, hetwelk de verhalen alleen tot voorwerp heeft; want het omhelst de beloften ook, tenminste zó dat de waarheid daarvan op zichzelf geloofd wordt en de macht van hem die belooft; ofschoon degene die slechts historisch gelooft ze zich niet krachtig toe-eigent, en ook niet zeker is van de goddelijke wil jegens hem.

[Marco]

Dat is inderdaad een diepere uitleg, die wat mij betreft alleen maar ondersteunt wat ik beweer: namelijk dat het over het ware geloof (dus niet: historisch geloof, stap één van twee) gaat. Ook de opstellers waren zich bewust van de manieren waarover gesproken wordt over geloof. Maar als het hier ineens over een andere vorm gegaan zou zijn dan in de rest van de DL, dan hadden ze dat er echt wel bijgezegd.

[DDD]

Vandaar ook het onderscheid in bekering!

Nee dus. Er is maar één bekering tot het ware geloof.

Aan allen die in dit topic willen reageren: lees alsjeblieft eens rustig de Dordtse Leerregels door..

Ik denk dat je me niet begrijpt maar oke dat kan ook aan mij liggen, verder DL meer dan eens bestudeerd en gedoceerd.

Dat vind ik dan toch heel twijfelachtig. Met welke uitleg dan?

[Valcke]

De enige manier om grond te krijgen is op Christus te zien en vanuit Zijn beloften te leven. En deze beloften kunnen we gewoon aannemen. Ja, lees goed, we kunnen dat zelf. En nee, inderdaad, NIET uit onszelf. Wie dat ontkent, ontkent ook dat hij naar de kerk kan gaan. Ook dat doen we zelf, maar NIET uit onszelf.

Ik zal het iets verduidelijken: uit onszelf kunnen wij niets goeds doen. Wij nemen vanuit onszelf niet de belofte van redding aan (toe-eigening van het heil), wij gaan uit onszelf niet naar de kerk. Wij zoeken uit onszelf God niet. Maar toch, wie doet dan de Bijbel open, als we daaruit lezen? Wie doet de kerkdeur open als we de kerk binnengaan? Zijn wij dat niet zelf? Als dat zo is is dat een activiteit die wij zelf uitvoeren. En als dat zo is waarom kunnen we dan wel de Bijbel lezen, wel de kerkdeur open doen, maar ons niet bekeren? Terwijl de Bijbel zelf zegt dat wij dat kunnen.

Cyrillus schrijft hier dat een mens zelf geloven kan en zich bekeren kan, maar dat hij het alleen niet uit zichzelf kan. Er is volgens deze redenering geen verandering nodig in de natuur van de mens: hij kan het! Alleen moet God hem nog helpen om daar te komen. Deze stelling is op de Dordtse Synode expliciet (!) als dwaling verworpen, namelijk in Verwerping der dwalingen III/IV, 6.

De rechtzinnige leer verklaard zijnde, verwerpt de Synode de dwalingen dergenen:
- Die leren: Dat in de ware bekering des mensen geen nieuwe hoedanigheden, krachten of gaven in den wil door God kunnen [c.q. hoeven, V.] ingestort worden, en dat overzulks het geloof, waardoor wij eerst bekeerd worden, en waarvan wij gelovigen genoemd worden, niet is een hoedanigheid of gave, van God ingestort, maar alleen een daad des mensen, en dat het niet anders kan gezegd worden een gave te zijn, dan ten aanzien van de macht om daartoe te komen.
[exact hetzelfde wordt gezegd door Cyrillus: 'bekering is een activiteit die de mens zelf kan uitvoeren, alleen kan hij het niet uit zichzelf; idem: evengoed als dat een mens naar de kerk kan gaan, zo kan een mens zich ook bekeren, V.]

Want daarmede wederspreken zij de Heilige Schrift, die getuigt dat God nieuwe hoedanigheden des geloofs, der gehoorzaamheid, en van het gevoel Zijner liefde in onze harten uitstort: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven (Jer. 31:33). En: Ik zal water gieten op den dorstige en stromen op het droge; Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten (Jes. 44:3). En: De liefde Gods is in onze harten uitgestort door den Heiligen Geest, Die ons is gegeven (Rom. 5:5). Zulks strijdt ook tegen het gedurig gebruik der Kerke Gods, dewelke bij den profeet aldus bidt: Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn (Jer. 31:18).

Nu kan iemand duizendmaal zeggen het met de D.L. eens te zijn, echter de werkelijkheid is dat dit evident niet het geval is. Hetgeen geleerd wordt, is exact de dwaling die in dit artikel van de D.L. verworpen wordt.

[pierre27]

Vandaar ook het onderscheid in bekering!

Nee dus. Er is maar één bekering tot het ware geloof.

Aan allen die in dit topic willen reageren: lees alsjeblieft eens rustig de Dordtse Leerregels door..

Ik denk dat je me niet begrijpt maar oke dat kan ook aan mij liggen, verder DL meer dan eens bestudeerd en gedoceerd.

Dat vind ik dan toch heel twijfelachtig. Met welke uitleg dan?

Jij mag dit twijfelachtig vinden, daar heb ik totaal geen last van. De uitleg heel in het kort, dat bekering Gods werk is en dat er helemaal niks van mij en jou bij komt kijken. Even heel simpel samengevat. De soevereiniteit van God spreek door al de vijf hoofdstukken heen. Alleen al in dit artikel. Dordtse Leerregels Hoofdstuk 1
Artikel 7
Deze verkiezing is een onveranderlijk voornemen Gods, door hetwelk Hij vóór de grondlegging der wereld een zekere menigte van mensen, niet beter of waardiger zijnde dan anderen, maar in de gemene ellende met anderen liggende, uit het gehele menselijk geslacht, van de eerste rechtheid door hun eigen schuld vervallen in de zonde en het verderf, naar het vrije welbehagen van Zijn wil, tot de zaligheid, uit louter genade, uitverkoren heeft in Christus, Denwelken Hij ook van eeuwigheid tot een Middelaar en Hoofd van alle uitverkorenen, en tot een Fundament der zaligheid gesteld heeft. En opdat zij door Hem zouden zalig gemaakt worden, heeft Hij ook besloten hen aan Hem te geven, en krachtiglijk tot Zijn gemeenschap door Zijn Woord en Geest te roepen en te trekken, of met het ware geloof in Hem te begiftigen, te rechtvaardigen, te heiligen, en in de gemeenschap Zijns Zoons krachtiglijk bewaard zijnde, ten laatste te verheerlijken, tot bewijzing van Zijn barmhartigheid en tot prijs van de rijkdommen Zijner heerlijke genade. Gelijk geschreven is: God heeft ons uitverkoren in Christus, vóór de grondlegging der wereld, opdat wij zouden heilig en onberispelijk zijn voor Hem in de liefde; Die ons te voren verordineerd heeft tot aanneming tot kinderen, door Jezus Christus in Zichzelven, naar het welbehagen van Zijn wil; tot prijs der heerlijkheid Zijner genade, door welke Hij ons begenadigd heeft in den Geliefde (Ef. 1:4-6). En elders: Die Hij te voren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij gerechtvaardigd heeft, dezen heeft Hij ook verheerlijkt (Rom. 8:30).

Tot verwondering!

[Ouderling]

De enige manier om grond te krijgen is op Christus te zien en vanuit Zijn beloften te leven. En deze beloften kunnen we gewoon aannemen. Ja, lees goed, we kunnen dat zelf. En nee, inderdaad, NIET uit onszelf. Wie dat ontkent, ontkent ook dat hij naar de kerk kan gaan. Ook dat doen we zelf, maar NIET uit onszelf.

Ik zal het iets verduidelijken: uit onszelf kunnen wij niets goeds doen. Wij nemen vanuit onszelf niet de belofte van redding aan (toe-eigening van het heil), wij gaan uit onszelf niet naar de kerk. Wij zoeken uit onszelf God niet. Maar toch, wie doet dan de Bijbel open, als we daaruit lezen? Wie doet de kerkdeur open als we de kerk binnengaan? Zijn wij dat niet zelf? Als dat zo is is dat een activiteit die wij zelf uitvoeren. En als dat zo is waarom kunnen we dan wel de Bijbel lezen, wel de kerkdeur open doen, maar ons niet bekeren? Terwijl de Bijbel zelf zegt dat wij dat kunnen.

Cyrillus schrijft hier dat een mens zelf geloven kan en zich bekeren kan, maar dat hij het alleen niet uit zichzelf kan. Er is volgens deze redenering geen verandering nodig in de natuur van de mens: hij kan het! Alleen moet God hem nog helpen om daar te komen. Deze stelling is op de Dordtse Synode expliciet (!) als dwaling verworpen, namelijk in Verwerping der dwalingen III/IV, 6.

De rechtzinnige leer verklaard zijnde, verwerpt de Synode de dwalingen dergenen:
- Die leren: Dat in de ware bekering des mensen geen nieuwe hoedanigheden, krachten of gaven in den wil door God kunnen [c.q. hoeven, V.] ingestort worden, en dat overzulks het geloof, waardoor wij eerst bekeerd worden, en waarvan wij gelovigen genoemd worden, niet is een hoedanigheid of gave, van God ingestort, maar alleen een daad des mensen, en dat het niet anders kan gezegd worden een gave te zijn, dan ten aanzien van de macht om daartoe te komen.
[exact hetzelfde wordt gezegd door Cyrillus: 'bekering is een activiteit die de mens zelf kan uitvoeren, alleen kan hij het niet uit zichzelf; idem: evengoed als dat een mens naar de kerk kan gaan, zo kan een mens zich ook bekeren, V.]

Want daarmede wederspreken zij de Heilige Schrift, die getuigt dat God nieuwe hoedanigheden des geloofs, der gehoorzaamheid, en van het gevoel Zijner liefde in onze harten uitstort: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven (Jer. 31:33). En: Ik zal water gieten op den dorstige en stromen op het droge; Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten (Jes. 44:3). En: De liefde Gods is in onze harten uitgestort door den Heiligen Geest, Die ons is gegeven (Rom. 5:5). Zulks strijdt ook tegen het gedurig gebruik der Kerke Gods, dewelke bij den profeet aldus bidt: Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn (Jer. 31:18).

Nu kan iemand duizendmaal zeggen het met de D.L. eens te zijn, echter de werkelijkheid is dat dit evident niet het geval is. Hetgeen geleerd wordt, is exact de dwaling die in dit artikel van de D.L. verworpen wordt.

Klopt, ik heb hem daar ook op gewezen. Waarna hij verdween.

[Valcke]

Klopt, ik heb hem daar ook op gewezen. Waarna hij verdween.

Inderdaad: Posthoorn en jij hebben dit al duidelijk gezegd. Ik wilde echter nog extra bewijs toevoegen uit de D.L. Daaruit blijkt duidelijk dat exact wat hij leert reeds 400 jaar geleden als dwaling is verworpen.

[Ouderling]

Klopt, ik heb hem daar ook op gewezen. Waarna hij verdween.

Inderdaad: Posthoorn en jij hebben dit al duidelijk gezegd. Ik wilde echter nog extra bewijs toevoegen uit de D.L. Daaruit blijkt duidelijk dat exact wat hij leert reeds 400 jaar geleden als dwaling is verworpen.

Dank daarvoor.

[Marco]

Klopt, ik heb hem daar ook op gewezen. Waarna hij verdween.

Inderdaad: Posthoorn en jij hebben dit al duidelijk gezegd. Ik wilde echter nog extra bewijs toevoegen uit de D.L. Daaruit blijkt duidelijk dat exact wat hij leert reeds 400 jaar geleden als dwaling is verworpen.

Terecht dat hij verdween, want hij leert namelijk niet wat 400 jaar geleden is verworpen. Dat is een plakker die jullie er voor het gemak opgesmeten hebben om niet verder te hoeven kijken. Als Cyrillus beweert dat wij onszelf kunnen en moeten bekeren spreekt hij volledig volgens de Dordtse Leerregels. Ik heb daar een citaat van aangeleverd, dat vervolgens voor het gemak maar genegeerd is, want dat komt niet uit.

Want dat is zoals er met de belijdenisgeschriften wordt omgegaan: als er iets in staat wat niet uitkomt, wordt het genegeerd. En als Cyrillus of wie dan ook probeert om uit te leggen hoe dat zit, dat terecht wordt gezegd dat de mens zichzelf bekeert, terwijl het toch volledig door de Geest is ingestort, dan wordt er een lading sh## over hem uitgestort die niet mooi meer is.

[Marco]

Alleen moet God hem nog helpen om daar te komen.

Dat zegt hij dus helemaal niet.