Wist je dat...

[Johannes van Dijk]

Beste Johannes,De Bijbel zegt verder niets over het verdere leven van Lydia.We moeten lezen wat er staat, en niet aanvullen wat wij zelf denken.Als het voor ons belangrijk was geweest of Lydia wel of geen aanvechtingen heeft gehad, dan hadden we ook dát kunnen lezen.Lees en hoor dus wat er staat: De HEERE opende haar hart. (PUNT!)

Het zelfde geld voor de moordenaar aan het kruis.Laat het wonder van genade en het werk van de Heere Jezus Christus staan zoals het er staat.Hij heeft geleden en zei na de drie uur dikke duisternis "Het is VOLBRACHT".Jou/ onze/ Lydia's aanvechtingen en strijd brengen ons dus nergens.Ps. als het om inlegkunde gaat scoort u in mijn ogen een 10.

Al staat het er niet uitvoerig beschreven,kun je toch wel vatten wat er bedoeld word in openbaringen waar Gods volk vandaan komt? Uit de GROTE verdrukking! Dat heeft, edele strijdster (leuk verzonnen die naam trouwens)niets met inlegkunde te maken. Dat geldt dus net zo goed voor "onze" Lydia. Er staat ook ergens in Gods Woord ,als alles wat er geschied is, letterlijk beschreven werd, de wereld die boeken niet kon bevatten. Dus De Heere (dat blijft) opende het hart van Lydia. Dat deed ze niet zelf door te geloven, en aan te nemen...! punt. Aanvechtingen en beproevingen kun je dus gerust met andere woorden louteringen noemen. Daar heb je denk ik, edele strijdster wel eens van gehoord, dunkt me? En ik ben echt blij met die 10 voor inlegkunde, want normaal gesproken haal ik voor al mijn geestelijke vakken dikke nullen!

[edele strijdster]

Je begrijpt me verkeerd. Ik bedoel niet te zeggen dat Gods volk geen strijd kent. Integendeel...
Ik zeg dat je niet moet invullen wat er met Lydia en de moordenaar aan het kruis is gebeurd en hoe hun strijd eruit zag.
Óók zeg ik niet onze Lydia, maar heb ik het over onze strijd.

Overigens doe je het weer:
Ik heb altijd geleerd dat de "grote verdrukking", waar het onder andere in Openbaringen over gaat, niet over ónze strijd gaat maar over de omstandigheden op de aarde waar de satan alles op zet om God van Zijn troon te stoten en ons mensen te verleiden. (dus de tijd tussen de komst en wederkomst van Jezus).

Natuurlijk kan ik het mis hebben...

[-DIA-]

Het is meer opgemerkt: de Bijbel is heel summier is het beschrijven van bekeringen.
Dat zal toch wel een reden hebben. De Auteur heeft het niet goed gedacht deze uitvoerig te verhalen.
Toch is in elke bekering de Goddelijke orde te zien. God bekeerd Zijn volk altijd hetzelfde:
Door de dood tot het leven, door een afgesneden zaak op de aarde.
Of er veel of weinig van beschreven staat, dit is wel de Bijbelse leer, en: de Heilige Geest geeft
daar getuigenis aan. Dan vloeien de harten van de levenden wel eens ineen.
Dit werk is door Gods alvermogen en door Zijn hand alleen geschied.
Dat wonder kunnen we aanschouwen, maar nooit doorgronden, want het is Goddelijk.

Aanvulling. Ik lees net over de grote verdrukking. Inderdaad staat dat voor Gods gemeente wel
te wachten aan het einde van deze bedeling. Maar niet alleen dan, want de verdrukking begint voor de
levende ziel van het ogenblik dat zij begint te leven. Daar verzet zich alles tegen: De duivel, de naaste,
en het eigen vlees, dat zich der Wet Gods nooit onderwerpt.
Toch zal elke levende ziel weten uit welk een grote nood en dood zij verlost is.
Dat is ook Bijbels.

[edele strijdster]

Het is meer opgemerkt: de Bijbel is heel summier is het beschrijven van bekeringen.
Dat zal toch wel een reden hebben. De Auteur heeft het niet goed gedacht deze uitvoerig te verhalen.
Toch is in elke bekering de Goddelijke orde te zien. God bekeerd Zijn volk altijd hetzelfde:
Door de dood tot het leven, door een afgesneden zaak op de aarde.
Of er veel of weinig van beschreven staat, dit is wel de Bijbelse leer, en: de Heilige Geest geeft
daar getuigenis aan. Dan vloeien de harten van de levenden wel eens ineen.
Dit werk is door Gods alvermogen en door Zijn hand alleen geschied.
Dat wonder kunnen we aanschouwen, maar nooit doorgronden, want het is Goddelijk.

Aanvulling. Ik lees net over de grote verdrukking. Inderdaad staat dat voor Gods gemeente wel
te wachten aan het einde van deze bedeling.
Toch zal elke levende ziel weten uit welk een grote nood en dood zij verlost is.
Dat is ook Bijbels.

Helemaal mee eens DIA!

[Klavart]

En ik ben echt blij met die 10 voor inlegkunde, want normaal gesproken haal ik voor al mijn geestelijke vakken dikke nullen!

Zo geestelijk is dat vak niet...

[GJdeBruijn]

Het is meer opgemerkt: de Bijbel is heel summier is het beschrijven van bekeringen.
Dat zal toch wel een reden hebben. De Auteur heeft het niet goed gedacht deze uitvoerig te verhalen.
Toch is in elke bekering de Goddelijke orde te zien. God bekeerd Zijn volk altijd hetzelfde:
Door de dood tot het leven, door een afgesneden zaak op de aarde.
Of er veel of weinig van beschreven staat, dit is wel de Bijbelse leer, en: de Heilige Geest geeft
daar getuigenis aan. Dan vloeien de harten van de levenden wel eens ineen.
Dit werk is door Gods alvermogen en door Zijn hand alleen geschied.
Dat wonder kunnen we aanschouwen, maar nooit doorgronden, want het is Goddelijk.

Aanvulling. Ik lees net over de grote verdrukking. Inderdaad staat dat voor Gods gemeente wel
te wachten aan het einde van deze bedeling. Maar niet alleen dan, want de verdrukking begint voor de
levende ziel van het ogenblik dat zij begint te leven. Daar verzet zich alles tegen: De duivel, de naaste,
en het eigen vlees, dat zich der Wet Gods nooit onderwerpt.
Toch zal elke levende ziel weten uit welk een grote nood en dood zij verlost is.
Dat is ook Bijbels.

Mooie post met een aangename toonzetting!

[Isala]

De droefheid naar God is een vrucht van de Geest.

De droefheid naar God is het werk van de Heilige Geest.
Het werk van de Heilige Geest heeft tot doel dat het uiteindelijk vrucht zal geven in het leven van de mens.
Die vrucht is dat hij leeft tot eer van de Vader en de Zoon.
Daarom is de vrucht enkel positief, zoals je kunt lezen in Galaten 5.
Wat vol is met droefheid en moeite, zal vrucht geven tot blijdschap. De bergrede staat daar ook vol van.

[Johannes van Dijk]

De droefheid naar God is een vrucht van de Geest.

De droefheid naar God is het werk van de Heilige Geest. Het werk van de Heilige Geest heeft tot doel dat het uiteindelijk vrucht zal geven in het leven van de mens.Die vrucht is dat hij leeft tot eer van de Vader en de Zoon. Daarom is de vrucht enkel positief, zoals je kunt lezen in Galaten 5.Wat vol is met droefheid en moeite, zal vrucht geven tot blijdschap. De bergrede staat daar ook vol van.

Wie hier bedrukt met tranen zaait, zal juichen als hij vruchten maait.....

[Jeremiah]

Het is meer opgemerkt: de Bijbel is heel summier is het beschrijven van bekeringen.
Dat zal toch wel een reden hebben. De Auteur heeft het niet goed gedacht deze uitvoerig te verhalen.
Toch is in elke bekering de Goddelijke orde te zien. God bekeerd Zijn volk altijd hetzelfde:
Door de dood tot het leven, door een afgesneden zaak op de aarde.
Of er veel of weinig van beschreven staat, dit is wel de Bijbelse leer, en: de Heilige Geest geeft
daar getuigenis aan. Dan vloeien de harten van de levenden wel eens ineen.
Dit werk is door Gods alvermogen en door Zijn hand alleen geschied.
Dat wonder kunnen we aanschouwen, maar nooit doorgronden, want het is Goddelijk.

Aanvulling. Ik lees net over de grote verdrukking. Inderdaad staat dat voor Gods gemeente wel
te wachten aan het einde van deze bedeling. Maar niet alleen dan, want de verdrukking begint voor de
levende ziel van het ogenblik dat zij begint te leven. Daar verzet zich alles tegen: De duivel, de naaste,
en het eigen vlees, dat zich der Wet Gods nooit onderwerpt.
Toch zal elke levende ziel weten uit welk een grote nood en dood zij verlost is.
Dat is ook Bijbels.

Is het niet zo dat de beschrijvingen van de verschillende bekeringen in de Bijbel weliswaar summier zijn, maar de weg veel uitgebreider is? En dan vooral in het Oude Testament?

[Johann Gottfried Walther]

De droefheid naar God is een vrucht van de Geest.

De droefheid naar God is het werk van de Heilige Geest. Het werk van de Heilige Geest heeft tot doel dat het uiteindelijk vrucht zal geven in het leven van de mens.Die vrucht is dat hij leeft tot eer van de Vader en de Zoon. Daarom is de vrucht enkel positief, zoals je kunt lezen in Galaten 5.Wat vol is met droefheid en moeite, zal vrucht geven tot blijdschap. De bergrede staat daar ook vol van.

Wie hier bedrukt met tranen zaait, zal juichen als hij vruchten maait.....

Voor christen geldt ook:
1 Thessa 5v 16 Verblijdt u te allen tijd.

Droefheid over de zonde, maar blijdschap in de Heere. Blijdschap is een Bijbelse zaak, en het lijkt erop dat die nogal eens gemist wordt.

"Dan is mijn ellendekennis recht als het mij breng tot het Licht der wereld"
"Kunnen wel veel over onze ellende spreken, maar als het niet tot Jezus leidt, ben ik rampzalig"
Zoals Ds. S.W. Janse het pas zei.

U moet van zondekennis en verdriet over de zonden niet een doel of leerstuk op zich maken.

De gelovige is in Christus, en dan is er blijdschap en Paulus roept daar ook toe op, zelfs ons verblijden te allen tijd.

[CvdW]

Het is meer opgemerkt: de Bijbel is heel summier is het beschrijven van bekeringen.
Dat zal toch wel een reden hebben. De Auteur heeft het niet goed gedacht deze uitvoerig te verhalen.
Toch is in elke bekering de Goddelijke orde te zien. God bekeerd Zijn volk altijd hetzelfde:
Door de dood tot het leven, door een afgesneden zaak op de aarde.
Of er veel of weinig van beschreven staat, dit is wel de Bijbelse leer, en: de Heilige Geest geeft
daar getuigenis aan. Dan vloeien de harten van de levenden wel eens ineen.
Dit werk is door Gods alvermogen en door Zijn hand alleen geschied.
Dat wonder kunnen we aanschouwen, maar nooit doorgronden, want het is Goddelijk.

Aanvulling. Ik lees net over de grote verdrukking. Inderdaad staat dat voor Gods gemeente wel
te wachten aan het einde van deze bedeling. Maar niet alleen dan, want de verdrukking begint voor de
levende ziel van het ogenblik dat zij begint te leven. Daar verzet zich alles tegen: De duivel, de naaste,
en het eigen vlees, dat zich der Wet Gods nooit onderwerpt.
Toch zal elke levende ziel weten uit welk een grote nood en dood zij verlost is.
Dat is ook Bijbels.

Even een klein vraagje tussendoor:
Een embryo heeft die al last van duivel, naaste enz.. Weet zo'n embryo ook al van uit welke grote nood en dood zij verlost is?

[Johannes van Dijk]

De droefheid naar God is een vrucht van de Geest.

De droefheid naar God is het werk van de Heilige Geest. Het werk van de Heilige Geest heeft tot doel dat het uiteindelijk vrucht zal geven in het leven van de mens.Die vrucht is dat hij leeft tot eer van de Vader en de Zoon. Daarom is de vrucht enkel positief, zoals je kunt lezen in Galaten 5.Wat vol is met droefheid en moeite, zal vrucht geven tot blijdschap. De bergrede staat daar ook vol van.

Wie hier bedrukt met tranen zaait, zal juichen als hij vruchten maait.....

Voor christen geldt ook:
1 Thessa 5v 16 Verblijdt u te allen tijd. Droefheid over de zonde, maar blijdschap in de Heere. Blijdschap is een Bijbelse zaak, en het lijkt erop dat die nogal eens gemist wordt."Dan is mijn ellendekennis recht als het mij breng tot het Licht der wereld""Kunnen wel veel over onze ellende spreken, maar als het niet tot Jezus leidt, ben ik rampzalig"Zoals Ds. S.W. Janse het pas zei.U moet van zondekennis en verdriet over de zonden niet een doel of leerstuk op zich maken.De gelovige is in Christus, en dan is er blijdschap en Paulus roept daar ook toe op, zelfs ons verblijden te allen tijd.

Klopt wel, we moeten zeker van ellendekennis en ontdekking aan zonde en schuld geen grond maken. Maar over blijdschap zijn toch de meningen verdeeld. Als ik bij een schipbreuk midden in de oceaan lig met de wetenschap dat er een reddingboot onderweg is,dan is het nog te vroeg om te juichen. Kun je me volgen? ik kan pas juichen als die reddingboot me uit het water gevist heeft,en ik weer voet aan wal mag zetten. Dan ben ik gered, dan mag en kan ik verblijd zijn.Eerder niet!

[Johannes van Dijk]

Even een klein vraagje tussendoor:Een embryo heeft die al last van duivel, naaste enz.. Weet zo'n embryo ook al van uit welke grote nood en dood zij verlost is?

Even een antwoord tussendoor. Dat moet je zo,n embryo vragen. Natuurlijk is zo,n embryo al onderworpen aan de vloek in Adam.Maar last heeft hij daar nog niet van dunkt me. Maar een andere embryo sprong op van vreugde in de schoot van de moeder. Denk aan Johannes de doper. Dat was dus al een zeer gelukkige embryo. Die was al verlost van de duivel nog voor hij geboren was. Snap je?

[Johann Gottfried Walther]

Voor christen geldt ook:
1 Thessa 5v 16 Verblijdt u te allen tijd. Droefheid over de zonde, maar blijdschap in de Heere. Blijdschap is een Bijbelse zaak, en het lijkt erop dat die nogal eens gemist wordt."Dan is mijn ellendekennis recht als het mij breng tot het Licht der wereld""Kunnen wel veel over onze ellende spreken, maar als het niet tot Jezus leidt, ben ik rampzalig"Zoals Ds. S.W. Janse het pas zei.U moet van zondekennis en verdriet over de zonden niet een doel of leerstuk op zich maken.De gelovige is in Christus, en dan is er blijdschap en Paulus roept daar ook toe op, zelfs ons verblijden te allen tijd.

Klopt wel, we moeten zeker van ellendekennis en ontdekking aan zonde en schuld geen grond maken. Maar over blijdschap zijn toch de meningen verdeeld. Als ik bij een schipbreuk midden in de oceaan lig met de wetenschap dat er een reddingboot onderweg is,dan is het nog te vroeg om te juichen. Kun je me volgen? ik kan pas juichen als die reddingboot me uit het water gevist heeft,en ik weer voet aan wal mag zetten. Dan ben ik gered, dan mag en kan ik verblijd zijn.Eerder niet!

Ik had het over een christen (in ware zin) die is in Christus, die ligt niet midden in de oceaan. Diegene is gered, vrijgesproken, verzoend en een kind van God, door het offer van Christus Jezus uit louter genade.
Als die christen geen reden tot verblijden heeft dan weet ik het niet meer.

Gods werk gaat door, u ziet daar misschien weinig van, maar God werkt nog en dan werkt Hij ook vreugde, en die blijdschap is een wezenlijk kenmerk van christen zijn.

[Johannes van Dijk]

Ik had het over een christen (in ware zin) die is in Christus, die ligt niet midden in de oceaan. Diegene is gered, vrijgesproken, verzoend en een kind van God, door het offer van Christus Jezus uit louter genade.Als die christen geen reden tot verblijden heeft dan weet ik het niet meer. Gods werk gaat door, u ziet daar misschien weinig van, maar God werkt nog en dan werkt Hij ook vreugde, en die blijdschap is een wezenlijk kenmerk van christen zijn.

Nee klopt. Maar blijdschap en droefheid wisselen zich ook in geredde christenen steeds af. Petrus liep op de golven. Hij was gered. Een ogenblik later zonk hij weg: Heere help mij, ik verga! Doodsangst! ik ken geen geredde zielen die altijd wandelen in het licht met Jezus. ik lees wel van vele dagen van duisternis. Een dikwijls gesloten hemel. Een verborgen Heere. Een zuchtend en uitziend volk. En ik hoor niet bij de geredde mensen op de kant. ik hoor bij die drenkelingen midden in de oceaan van Gods verbolgenheid over mijn zonde. Snapt u? Dus ik kan niet te vroeg juichen.