hartekreet

[Klaio]

We moeten op dit soort van bijeenkomsten zo uitkijken voor gevoeligheden.
Allemaal bij elkaar, over een onderwerp (eenzijdigheid)het wordt een beetje "gemaakt"
Ook vind ik het niet verstandig dat dit soort van conferentie's op een zondag belegd worden, volgens mij hoor je dan juist in je eigen gemeente. )

wel eens van gemeenschap der heiligen gehoord?
waarom hoor je op zondag in je eigen gemeente?
Gods gemeente zijn Zijn kinderen.

Inderdaad Gabrielle! Zo is het helemaal! Ik heb geen gemeente, maar God wel, bestaande uit de gelovigen uit Joden en heidenen.

[Tamarinde]

Als 'jongbekeerde' ben je vol enthousiasme, ga je nooit meer zondigen en heel de wereld bekeren. Want je kent en weet een hoop en vooral Hem, want je zit bij Hem op schoot.

Na een zomer en een winter..... Och, dat ik Hem kenne, bekeer mij, dan zal ik bekeerd zijn.

Héél herkenbaar Kislev

[uitgeworpen]

Als 'jongbekeerde' ben je vol enthousiasme, ga je nooit meer zondigen en heel de wereld bekeren. Want je kent en weet een hoop en vooral Hem, want je zit bij Hem op schoot.

Na een zomer en een winter..... Och, dat ik Hem kenne, bekeer mij, dan zal ik bekeerd zijn.

Héél herkenbaar Kislev

Is iedere jongbekeerde zo dan?
Toen had ik veel twijfels en strijd om te komen tot Hem enz.
Nu weet ik wat/Wie mijn enige troost is...
Ik snap even niet wat je bedoelt. :

[Tamarinde]

Is iedere jongbekeerde zo dan?
Toen had ik veel twijfels en strijd om te komen tot Hem enz.
Nu weet ik wat/Wie mijn enige troost is...
Ik snap even niet wat je bedoelt. :

Kislev heeft het over de bekeerde die al tot Christus ís gekomen dus nét Christus heeft mogen leren kennen. Ik denk dat jij bedoelt dat vóór je Hem leert kennen je juist zoveel twijfels en strijd had om tot Hem te komen, ook dát herken ik.

[uitgeworpen]

Is iedere jongbekeerde zo dan?
Toen had ik veel twijfels en strijd om te komen tot Hem enz.
Nu weet ik wat/Wie mijn enige troost is...
Ik snap even niet wat je bedoelt. :

Kislev heeft het over de bekeerde die al tot Christus ís gekomen dus nét Christus heeft mogen leren kennen. Ik denk dat jij bedoelt dat vóór je Hem leert kennen je juist zoveel twijfels en strijd had om tot Hem te komen, ook dát herken ik.

Maar die tekst dan: dat ik Hem kenne...
Had je dat niet in het begin? ( toen je net Christus leerde kennen).
Daar is toch geen overzomering of wintering voor nodig?
Ik dacht dat dat een doorgaand iets was...

[Tamarinde]

Is iedere jongbekeerde zo dan?
Toen had ik veel twijfels en strijd om te komen tot Hem enz.
Nu weet ik wat/Wie mijn enige troost is...
Ik snap even niet wat je bedoelt. :

Kislev heeft het over de bekeerde die al tot Christus ís gekomen dus nét Christus heeft mogen leren kennen. Ik denk dat jij bedoelt dat vóór je Hem leert kennen je juist zoveel twijfels en strijd had om tot Hem te komen, ook dát herken ik.

Maar die tekst dan: dat ik Hem kenne...
Had je dat niet in het begin? ( toen je net Christus leerde kennen).
Daar is toch geen overzomering of wintering voor nodig?
Ik dacht dat dat een doorgaand iets was...

Idd daar moet ik je gelijk in geven, dat is een blijvend iets.Vóórdat je Hem kent dan heb je al de verzuchting och dat ik Hem kenne en nadat je Hem hebt mogen leren kennen dan kan er een tijdje zijn dat je alleen maar wilt roemen in Hem maar langzamerhand ebt dat weer weg en dan komt diezelfde verzuchting weer terug. Je kunt dat overzomering of overwintering noemen maar bij de één duurt dat langer dan bij de ander. Mijn bevinding is zelfs dat Hij helemaal uit het zicht was en dat ik dingen deed waar ik nog diep berouw over heb en dan komt tóch de verzuchting weer "Och dat ik Hem kenne" en die verzuchting zul je volgens mij blijven houden zolang je leeft, zéker als je de Heere niet direct dichtbij erváárt al is Hij er wél.

[uitgeworpen]

Maar die tekst dan: dat ik Hem kenne...
Had je dat niet in het begin? ( toen je net Christus leerde kennen).
Daar is toch geen overzomering of wintering voor nodig?
Ik dacht dat dat een doorgaand iets was...[/quote]
Idd daar moet ik je gelijk in geven, dat is een blijvend iets.Vóórdat je Hem kent dan heb je al de verzuchting och dat ik Hem kenne en nadat je Hem hebt mogen leren kennen dan kan er een tijdje zijn dat je alleen maar wilt roemen in Hem maar langzamerhand ebt dat weer weg en dan komt diezelfde verzuchting weer terug. Je kunt dat overzomering of overwintering noemen maar bij de één duurt dat langer dan bij de ander. Mijn bevinding is zelfs dat Hij helemaal uit het zicht was en dat ik dingen deed waar ik nog diep berouw over heb en dan komt tóch de verzuchting weer "Och dat ik Hem kenne" en die verzuchting zul je volgens mij blijven houden zolang je leeft, zéker als je de Heere niet direct dichtbij erváárt al is Hij er wél.[/quote]

We snappen elkaar wel.

[geledu]

We moeten op dit soort van bijeenkomsten zo uitkijken voor gevoeligheden.
Allemaal bij elkaar, over een onderwerp (eenzijdigheid)het wordt een beetje "gemaakt"

Tja, alweer een topsmoes om je achter te verschuilen. We rukken ook alles uit de kast om onze verantwoordelijkheid te mogen laten lopen en met een vrome smoes achterover te leunen.

dank je voor de waardige reactie.
Ik voel me niet verplicht hierop in te gaan.

[geledu]

We moeten op dit soort van bijeenkomsten zo uitkijken voor gevoeligheden.
Allemaal bij elkaar, over een onderwerp (eenzijdigheid)het wordt een beetje "gemaakt"
Ook vind ik het niet verstandig dat dit soort van conferentie's op een zondag belegd worden, volgens mij hoor je dan juist in je eigen gemeente. )

wel eens van gemeeschap der heiligen gehoord?
waarom hoor je op zondag in je eigen gemeente ?
Gods gemeente zijn Zijn kinderen.

Gods gemeente is ook de plaatselijke kerk waar je lid van bent.
Daar behoor je de gemeenschap van heiligen te ervaren.
God is een God van orde.

Hebr 10 : 25 En laat ons onze onderlinge bijeenkomst niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet, dat de dag nadert.

[Hendrikus]

God is een God van orde.

Helaas is dat ook zo'n dooddoener waarachter mensen zich verschuilen, alsof zij bepalen hoe die orde eruit ziet.

Daar behoor je de gemeenschap van heiligen te ervaren.

Ja, zo zou het moeten zijn... Maar menigeen ervaart die gemeenschap niét, omdat de mensen in eigen gemeente hem/haar meewarig nakijken: "Wat, dié aan het Heilig Avondmaal???" - bijvoorbeeld...

De gemeenschap der heiligen is iets anders dan de gemeenschap der gelijkgezinden met uniforme kledingcodes etc.!

De gemeenschap der heiligen proefde ik zondag in Delden wel degelijk!

[Mister]

We moeten op dit soort van bijeenkomsten zo uitkijken voor gevoeligheden.
Allemaal bij elkaar, over een onderwerp (eenzijdigheid)het wordt een beetje "gemaakt"

Tja, alweer een topsmoes om je achter te verschuilen. We rukken ook alles uit de kast om onze verantwoordelijkheid te mogen laten lopen en met een vrome smoes achterover te leunen.

dank je voor de waardige reactie.
Ik voel me niet verplicht hierop in te gaan.

Het is een felle reactie, daar ben ik me van bewust.
Maar het is een reactie die wel héél waar is. En dan kijk ik alleen maar naar mezelf. Wat heb ik me in bochten gewrongen om maar niet te hoeven luisteren en geloven. Een mens kan zich niet bekeren, als ik niet uitverkoren ben, die kerk is te licht/zwaar, dat gaat niet zo gemakkelijk, het moet je gegeven worden, de sfeer is er niet goed, er zijn te veel/weinig avondmaalgangers.......
Ga zo maar door. De ene smoes is nog erger als de andere.
En ik leunde achterover.
Totdat Hij me bij de vodden greep.
En toen pas zag ik de slechtheid van mijn eigen hart, ook in relatie tot al die smoezen.
Jouw opmerking deed mij aan die tijd terugdenken, vandaar mij (te) felle reactie. Ik hoop dat je me nu iets beter begrijpt.

[Petrus]

Wat heb ik me in bochten gewrongen om maar niet te hoeven luisteren en geloven. Een mens kan zich niet bekeren, als ik niet uitverkoren ben, die kerk is te licht/zwaar, dat gaat niet zo gemakkelijk, het moet je gegeven worden, de sfeer is er niet goed, er zijn te veel/weinig avondmaalgangers.......
Ga zo maar door. De ene smoes is nog erger als de andere.
En ik leunde achterover.
Totdat Hij me bij de vodden greep.
En toen pas zag ik de slechtheid van mijn eigen hart, ook in relatie tot al die smoezen.

tsssssssssss, 't is nét of ik mijzélf in de spiegel zie................... :shock:

[helma]

Ik weet ook niet of het altijd geldt, maar het lijkt me in ieder geval bij pubers raadzaam

Hoe had je je dat in de praktijk voorgesteld? Werk dat eens uit?
"Jongens, geweldig dat jullie de Heere willen dienen, maar - doe maar eens eerst ff rustig aan?"

Ik vind het ook niet makkelijk. Ik ben blij als ik zie hoe veel jongeren samen de Heere zoeken in bijbelstudie en gebed
Maar er waren dingen die ik hoorde, die ik zag, wat me toch met zorg vervulde. (daarin was ik trouwens niet de enige)
In je eigen gezin kun je er anders mee omgaan dan op zo'n conferentie; je kent je eigen kinderen (denk je tenmininste....)je merkt het als ze worstelen met eeuwigheisdzaken, je worstelt als ouder biddend mee. Als het dan tot een doorbraak komt kun je er anders op reageren dan als je jongeren niet kent.

Als een groepje jongelui dan met iemand uren blijft bidden om zo de Heere af te "dwingen" dat die iemand tot het geloof komt, daar zelfs de lezingen voor laten schieten en ze echt van de wereld lijken te zijn; dan wil ik geen oordeel uitspreken over de echtheid van het geloof wat dan, dankzij hún gebeden, tot stand komt, maar heb ik er toch mijn vraagtekens bij en maak ik me daar toch zorgen over.

Ev. Schreur zei zondagmorgen dat je niet gelijk na het zaaien moest gaan oogsten. En dat gevoel kreeg ik soms wel een beetje;
waarom mogen dingen niet eerst wat bezinken.

[Hendrikus]

Als een groepje jongelui dan met iemand uren blijft bidden om zo de Heere af te "dwingen" dat die iemand tot het geloof komt, daar zelfs de lezingen voor laten schieten en ze echt van de wereld lijken te zijn; dan wil ik geen oordeel uitspreken over de echtheid van het geloof wat dan, dankzij hún gebeden, tot stand komt, maar heb ik er toch mijn vraagtekens bij en maak ik me daar toch zorgen over.

OK, dank je. Helder. Dat zijn inderdaad dingen waar wij niet mee vertrouwd zijn, dus waar we wat onwennig tegenaan kijken.

Wat me echter nog niet direct duidelijk wil worden is, hoe in dit verband dat "overzomeren en overwinteren" van toepassing is. Ze doén toch niks? Ze oogsten toch niet? Ze rennen toch niet naar het Avondmaal of zo? Ze beleven alleen die vreugde van de eerste liefde voor Christus. Dat zou ik niet graag temperen: ze zullen nog genoeg momenten meemaken waarin het allemaal niet zo innig en helder ligt. Laat ze dàn maar met warmte en weemoed terugdenken aan dat eerste begin.

[Mister]

Wat heb ik me in bochten gewrongen om maar niet te hoeven luisteren en geloven. Een mens kan zich niet bekeren, als ik niet uitverkoren ben, die kerk is te licht/zwaar, dat gaat niet zo gemakkelijk, het moet je gegeven worden, de sfeer is er niet goed, er zijn te veel/weinig avondmaalgangers.......
Ga zo maar door. De ene smoes is nog erger als de andere.
En ik leunde achterover.
Totdat Hij me bij de vodden greep.
En toen pas zag ik de slechtheid van mijn eigen hart, ook in relatie tot al die smoezen.

tsssssssssss, 't is nét of ik mijzélf in de spiegel zie................... :shock:

Als je terug kijkt is het toch wel diep triest dat ik God zo tegen probeerde te staan. Alleen lukte dat tegenstaan uiteindelijk helemaal niet!