Vragen die opkomen nav preken

[DDD]

Misschien een beetje een gekke vraag. Maar waarom zou je iets wat je van God kreeg, teruggeven omdat de uitleg jouw bij nader inzien niet aanstaat? Is dat niet een beetje ondankbaar?

Ik denk overigens dat Gods spreken via de bijbel tot ons helemaal niet altijd conform de historische betekenis behoeft te zijn. Hoewel het fijn is als mensen wel begrijpen wat een tekst in zijn oorspronkelijke betekenis inhoudt.

[-DIA-]

Misschien een beetje een gekke vraag. Maar waarom zou je iets wat je van God kreeg, teruggeven omdat de uitleg jouw bij nader inzien niet aanstaat? Is dat niet een beetje ondankbaar?

Ik denk overigens dat Gods spreken via de bijbel tot ons helemaal niet altijd conform de historische betekenis behoeft te zijn. Hoewel het fijn is als mensen wel begrijpen wat een tekst in zijn oorspronkelijke betekenis inhoudt.

Daar lezen we iets over in (ik meen) Uit de opperzaal van ds. P. Blok. Nadat hij een beroep naar een van de gemeenten had aangenomen was er een vrouw die er nogal sceptisch tegenover stond. Ze zei tegen ds. Blok: Maar jij neemt me niks af hoor! Ds. Blok haar doorziende sprak daarop rustig: Dat kan ik ook niet, want je hebt niets.
De achtergrond van het zo redeneren was toen: Die vrouw was in feite bang dat ze onder de prediking van ds. Blok haar 'bekering' zou verliezen. Ds. Blok keek dwars door haar heen. Zulke predikanten met de gave des onderscheids waren er vroeger meer dan nu. Ik hoor er in ieder geval weinig meer over.

[Geytenbeekje]

Misschien een beetje een gekke vraag. Maar waarom zou je iets wat je van God kreeg, teruggeven omdat de uitleg jouw bij nader inzien niet aanstaat? Is dat niet een beetje ondankbaar?

Ik denk overigens dat Gods spreken via de bijbel tot ons helemaal niet altijd conform de historische betekenis behoeft te zijn. Hoewel het fijn is als mensen wel begrijpen wat een tekst in zijn oorspronkelijke betekenis inhoudt.

Wellicht past je vroeger een tekst verkeerd toe.

[DDD]

Misschien een beetje een gekke vraag. Maar waarom zou je iets wat je van God kreeg, teruggeven omdat de uitleg jouw bij nader inzien niet aanstaat? Is dat niet een beetje ondankbaar?

Ik denk overigens dat Gods spreken via de bijbel tot ons helemaal niet altijd conform de historische betekenis behoeft te zijn. Hoewel het fijn is als mensen wel begrijpen wat een tekst in zijn oorspronkelijke betekenis inhoudt.

Daar lezen we iets over in (ik meen) Uit de opperzaal van ds. P. Blok. Nadat hij een beroep naar een van de gemeenten had aangenomen was er een vrouw die er nogal sceptisch tegenover stond. Ze zei tegen ds. Blok: Maar jij neemt me niks af hoor! Ds. Blok haar doorziende sprak daarop rustig: Dat kan ik ook niet, want je hebt niets.
De achtergrond van het zo redeneren was toen: Die vrouw was in feite bang dat ze onder de prediking van ds. Blok haar 'bekering' zou verliezen. Ds. Blok keek dwars door haar heen. Zulke predikanten met de gave des onderscheids waren er vroeger meer dan nu. Ik hoor er in ieder geval weinig meer over.

Zulke predikanten oordelen over het hart. Naar dezelfde maat zal hen ook geoordeeld worden. Het is treurig dat zulke mijns inziens zondige uitspraken in een boek zijn opgetekend.

[DDD]

Misschien een beetje een gekke vraag. Maar waarom zou je iets wat je van God kreeg, teruggeven omdat de uitleg jouw bij nader inzien niet aanstaat? Is dat niet een beetje ondankbaar?

Ik denk overigens dat Gods spreken via de bijbel tot ons helemaal niet altijd conform de historische betekenis behoeft te zijn. Hoewel het fijn is als mensen wel begrijpen wat een tekst in zijn oorspronkelijke betekenis inhoudt.

Wellicht past je vroeger een tekst verkeerd toe.

Het ging hier om iets dat God gaf. Anders kun je het niet teruggeven.

[Isala]

Ik denk niet dat Susanna de Bijbelteksten terug heeft gegeven aan de Heere, maar haar gedachten/interpretatie erover.

[pierre27]

Misschien een beetje een gekke vraag. Maar waarom zou je iets wat je van God kreeg, teruggeven omdat de uitleg jouw bij nader inzien niet aanstaat? Is dat niet een beetje ondankbaar?

Ik denk overigens dat Gods spreken via de bijbel tot ons helemaal niet altijd conform de historische betekenis behoeft te zijn. Hoewel het fijn is als mensen wel begrijpen wat een tekst in zijn oorspronkelijke betekenis inhoudt.

Daar lezen we iets over in (ik meen) Uit de opperzaal van ds. P. Blok. Nadat hij een beroep naar een van de gemeenten had aangenomen was er een vrouw die er nogal sceptisch tegenover stond. Ze zei tegen ds. Blok: Maar jij neemt me niks af hoor! Ds. Blok haar doorziende sprak daarop rustig: Dat kan ik ook niet, want je hebt niets.
De achtergrond van het zo redeneren was toen: Die vrouw was in feite bang dat ze onder de prediking van ds. Blok haar 'bekering' zou verliezen. Ds. Blok keek dwars door haar heen. Zulke predikanten met de gave des onderscheids waren er vroeger meer dan nu. Ik hoor er in ieder geval weinig meer over.

Zulke predikanten oordelen over het hart. Naar dezelfde maat zal hen ook geoordeeld worden. Het is treurig dat zulke mijns inziens zondige uitspraken in een boek zijn opgetekend.

Even wat verwijderd, ik was even teveel op de persoon.

[DDD]

Ik zou niemand op dit forum weten die dat méér doet dan ik, behalve dan DIA, al lijkt dat meer ironisch.

[pierre27]

Ik zou niemand op dit forum weten die dat méér doet dan ik, behalve dan DIA, al lijkt dat meer ironisch.

Vind je dat ja?

[-DIA-]

Mensen, erkennen wij dat God zaken aan Zijn geroepen knechten openbaart? En dat de gave des onderscheids een gave Gods is?
Als we dit niet erkennen kan wel weer ophouden.
We moeten van zaken geen zaken maken van eigen inzicht.

[pierre27]

Mensen, erkennen wij dat God zaken aan Zijn geroepen knechten openbaart? En dat de gave des onderscheids een gave Gods is?
Als we dit niet erkennen kan wel weer ophouden.
We moeten van zaken geen zaken maken van eigen inzicht.

DIA, dit erkennen sommigen ja, anderen niet maar dat weten we inmiddels.

[huisman]

Ik las 15 pagina's. Ik vind het een treurig gesprek, vol wantrouwen. Helaas is het draadje daarover gesloten, al heb ik geen idee waarom, maar ik zie het van beide kanten. Met wantrouwen bedoel ik in dit geval dat ik een aaneenrijging van misverstanden zie, vanwege een erg standplaatsgebonden interpretatie van wat de ander zegt.

Wat ik nog wil aanvullen, is dat in de prediking Gods geopenbaarde wil naar voren moet komen, en die is dat moordenaars en weet ik wie, zolang ze zich niet bekeren, het Koninkrijk van God niet zullen ingaan. Ondertussen weten we ook van David en van andere gelovigen, die wel vernieuwd maar ver van hun plaats waren. Maar dat zijn zeker geen normen voor de verkondiging of de toetsing van het persoonlijk leven.

Het kan misschien tot troost zijn dat de bijbelheiligen ook zondigden, maar de hoofdlijn is toch dat het onmogelijk is dat een goede boom slechte vruchten voortbrengt en een slechte boom goede vruchten.

En wat een bijeenkomst betreft: ik dacht dat ik wel positief had gereageerd.

Toch maar een reactie. Het gaat tussen het verschil van een wettische heiligmaking (die leidt tot de dood) en een evangelische heiligmaking (die leidt tot het leven). Dit verschil komt scherp openbaar bij bijna alle puriteinen en natuurlijk bij Kohlbrugge.
Een zondaar wordt zalig door Jezus offer en daar kan en mag niets bij. Niets voor je bekering en niets na je bekering.
.......en Hij maakt vuile zondaren zalig en geen vrome zondaren.

Hier een citaat van Dr.H.F. Kohlbrugge over Romeinen 7

De Wet is geestelijk. Zij verdoemt elke quasi-kerk als een hoer; iedere slavendienst als
huichelarij; iederen Jezus, dien ik u niet gepredikt heb, als stof; iederen geest, dien u
niet ontvangen hebt, met al zijn werkingen als sterken drank, en die zich daarmede vol
maken als wijnzuipers; ieder offer, dat God niet geboden heeft, als het slachten van
een hond. En dergelijke gebeden, gezangversjes, preken en vrome werken, als lijklucht en vuilnis. Zij verdoemt allen, die zich daarmede bezighouden, als adderengebroedsels, en zulke samenkomsten als een raad van de goddelozen, snel om bloed te
vergieten en raadslagen te maken tegen de onschuldige; zij scheldt al dezulken samen
als dieven, rovers en moordenaars, hoereerders, echtbrekers en giftmengers, - juist
terwijl ze schreeuwen: „Wij zijn des Heeren tempel! Hier is Christus! Wij hebben de
Geest; wij hebben de echte werken!"
O, mijn broeders, ziet, dat zal ook uw gericht zijn, voorzover u de Wet niet erkent,
gelijk zij is. Dan zult ge uzelf heel wat aanmatigen, menende wat te zijn, en zult
leeraars van de Wet wezen, zonder te weten wat u leert, zegt en doet. Leert van mij de
Wet hoogschatten, en haar erkennen, gelijk wij haar kennen, opdat u, door Jezus
Christus tot God gebracht, daarin uw vrucht hebt, in God te dienen in Geestesnieuwheid.
De Wet is geestelijk en heeft juist dit ten doel. En u wilt haar onderhouden, om
daardoor vroom en zalig te zijn? De Wet zegt tot hen, die zich onder de Wet bevinden,
dat zij het niet zijn. Wilt u het bij de Wet zoeken? Zij kan u haar geestelijkheid niet
deelachtig maken - want de zonde is daar, en de Wet duldt deze niet; maar het vlees is
haar een gruwel. Wilt u, die van Christus bent, de Wet aan de hand houden, dan zal dit
door de Wet als de gruwelijkste hoererij en boelering worden gestraft; want zij bedoelt
haar eigen eer niet, maar de Heere van de heerlijkheid. Wee echter de tovenaar, die het
waagt, de gave en kracht Gods voor zich af te smeken of te verwachten, opdat hij
daarmee wonderen zou doen.

Zo is het mij uit mijn werken openbaar, dat ik vleselijk ben, verkocht onder de zonde,
en terwijl ik bepaald word bij de geestelijkheid der Wet, roep ik uit: „Ga niet in het
gericht met uw knecht; want niemand die leeft, zal voor Uw aangezicht rechtvaardig
zijn. „Wie zou de afdwalingen verstaan? Reinig mij van de verborgen afdwalingen."
Hoe staat het dan toch met de eigenwijze aanmatiging van het doen en laten? De
aanmatiging, alsof het de mens in zijn hand had het doen, te bepalen; de aanmatiging,
waarbij men niet elke minuut blijft in het geloof, blijft onder de Heere, Hem het doen
overlatend; Hem, die de Zijnen steeds bestuurt en leidt, waar en zoals zij niet willen,
die hun geeft, wat ze niet willen, en ze houdt, zoals ze het niet willen. Ofschoon zij
willen, wat Hij wil. Want de wijze, waarop God de Zijnen leidt, is steeds met het
vlees, met het zichtbare in strijd. De Wet is geestelijk; maar ik weet niet, wat recht is,
of het goed is en zijn zal - of kwaad, wat ik doe, of beide tegelijk. Meen ik, dat het
kwaad is, dan noemt God het goed: en ook heeft God nog niets bij mij geprezen, dan
wat ik eerst als kwaad verwierp. En Hij heeft niets zozeer bij mij bestraft, dan juist
datgene, waarvan ik meende, dat het volstrekt moest volvoerd worden, omdat de Wet
het eiste. Het gaat bij de Wet niet slechts om het volvoeren, maar veel meer om het
„wat " en het „hoe”.
Hoe staat het dus met het hooggeroemde doen, met het: „men moet dan toch iets
doen?" Men moet iets doen, en men doet het niet recht, omdat men het geloof naast
het doen plaatst, en dus het doen naast de genade laat gelden. Ach, overal, waar het
doen, al was het in nog zo geringe mate, bij u geldt, daar bent u onvruchtbaar ten
opzichte van de genade.

Hier sta ik voor en dat kan en mag ik niet veranderen.

[-DIA-]

Mensen, erkennen wij dat God zaken aan Zijn geroepen knechten openbaart? En dat de gave des onderscheids een gave Gods is?
Als we dit niet erkennen kan wel weer ophouden.
We moeten van zaken geen zaken maken van eigen inzicht.

DIA, dit erkennen sommigen ja, anderen niet maar dat weten we inmiddels.

Het houdt wel wat in om dat in twijfel te trekken. En het zegt ook iets over de staat van de kerk in onze tijd. Vanuit de prediking die van veel kansels klinkt begrijp ik dat wel. Maar als de prediking verandert, dan verandert God nog niet, toch? Dat is voor ons belijden onbestaanbaar. Dat het nu stil is in Gods Kerk is een merkbaar feit. Maar dat heeft ook zijn oorzaak. Dat kunnen we ook weten.

[DDD]

@DIA:
Ik vind daar in de belijdenisgeschriften niets over. Ik sluit het niet uit, maar het zou mij verbazen als het dan ook in boekjes komt. Ik denk dat de les van de ootmoed voorop gaat. Dat geldt ook voor mij natuurlijk. Het past mij niet om een dominee te veroordelen als persoon.

Maar zulke dingen zijn niet naar de Schrift, om de reden die ik noemde. Nooit in de gereformeerde traditie is het geaccepteerd dat dominees over het hart oordeelden. En zeker niet dat ze daar later nog boekjes over schreven. Ik ben trouwens heel aardig op de hoogte van het onderscheidingsvermogen van deze dominee. Hij heeft mij gedoopt -daar had ik toen geen mening over- maar er zijn heel wat bijzonderheden in de kerk geweest die zijn warme belangstelling hadden, maar die toch later een grote vergissing bleken.

Voor zover dat duidelijk werd voor de uitgave van de boekjes, is dat er natuurlijk buiten gebleven.

@huisman:
Ik kan mij daarin geheel vinden, al is het natuurlijk een eenzijdig stuk, zoals Kohlbrugge op dit punt misschien wel wat eenzijdige accenten legde. Maar alle waarheid van dit citaat, doet niet af aan de uitdrukkelijke opdracht van Christus aan zijn dienaren om onderscheidend te preken, inclusief de kenmerken van een waar geloof. En die kenmerken zijn heel duidelijk, en daar passen moord en doodslag niet bij.

[Jantje]

Misschien een beetje een gekke vraag. Maar waarom zou je iets wat je van God kreeg, teruggeven omdat de uitleg jouw bij nader inzien niet aanstaat? Is dat niet een beetje ondankbaar?

Ik denk overigens dat Gods spreken via de bijbel tot ons helemaal niet altijd conform de historische betekenis behoeft te zijn. Hoewel het fijn is als mensen wel begrijpen wat een tekst in zijn oorspronkelijke betekenis inhoudt.

Daar lezen we iets over in (ik meen) Uit de opperzaal van ds. P. Blok. Nadat hij een beroep naar een van de gemeenten had aangenomen was er een vrouw die er nogal sceptisch tegenover stond. Ze zei tegen ds. Blok: Maar jij neemt me niks af hoor! Ds. Blok haar doorziende sprak daarop rustig: Dat kan ik ook niet, want je hebt niets.
De achtergrond van het zo redeneren was toen: Die vrouw was in feite bang dat ze onder de prediking van ds. Blok haar 'bekering' zou verliezen. Ds. Blok keek dwars door haar heen. Zulke predikanten met de gave des onderscheids waren er vroeger meer dan nu. Ik hoor er in ieder geval weinig meer over.

Zulke predikanten oordelen over het hart. Naar dezelfde maat zal hen ook geoordeeld worden. Het is treurig dat zulke mijns inziens zondige uitspraken in een boek zijn opgetekend.

Er wordt helemaal niet over het hart geoordeeld. Er wordt over de vruchten geoordeeld. En dan heeft de dominee, tijdens de preek en tijdens het pastoraat de taak om zijn schapen erop te wijzen dat ze onderweg zijn naar de eeuwige val in het ravijn van de eeuwige toorn. Want anders zal het bloed van de handen van Gods dienaren geëist worden.

Ik vind je laatste opmerkingen dus volledig buiten proporties en het zou je sieren als je deze woorden terugnam.

Stop toch eens met dat lichtelijk en onverhoord veroordelen!