Of diegene (wiegene bedoel je, de auteur of het onderwerp?) nog leeft, is niet van belang. Het gaat erom of datgene wat je wilt publiceren auteursrechtelijk beschermd is.Geytenbeekje schreef:Mag je iets publiceren van digibron als diegene nog leeft ?
Het is van digibron en iedereen zou het kunnen lezenHendrikus schreef:Of diegene (wiegene bedoel je, de auteur of het onderwerp?) nog leeft, is niet van belang. Het gaat erom of datgene wat je wilt publiceren auteursrechtelijk beschermd is.Geytenbeekje schreef:Mag je iets publiceren van digibron als diegene nog leeft ?
Het kan verkeren!Valcke schreef:De postings van Vervolgde voegen werkelijk wat toe! Ik ben er blij mee.Valcke schreef: Over de discussie met Vervolgde zeg ik echter verder niets meer; m.i. spreekt deze voor de goede lezer voor zichzelf.
Zijn [=satans] Evangelische leiding brengt de mensen, zonder een grondig voorafgaande
bereiding of overtuiging uit de Wet, veeltijds heel snel tot Christus, enkel door de
liefelijke beloften van het Evangelie, en door de schoonheid en beminnelijkheid van
Gods genadeweg, ofschoon zij anders om Christus en om de genade nog nimmer
hartgrondig verlegen zijn geweest. Zij vinden de Medicijnmeester, en hangen Hem
aan, en zijn ten hoogste met hem ingenomen en verblijd, en dat alles, zonder eens
recht ziek te zijn [...]
Hoeveel voortreffelijker en uitnemender is dan niet dat grondig en hemels onderwijs
van Gods Geest, hetwelk door Zijn Genade krachtdadig gewerkt wordt in de harten
van de ware gelovigen, langs de natuurlijke orde van het samenstel van de heilige
Evangeliewaarheid, want door hetzelve bekomt de mens altijd eerst een grondige
kennis van zijn eigen zonden en ellenden, zodanig als hem geheel voor de hoge God
moet vernederen en naakt uitschudden van al de klederen van zijn eigengerechtigheid,
en hem als geheel van al zijn ijdele steunsels en toevluchten afdrijft tot een
waarachtige armoede des Geestes, waarin hij dan eerst recht vatbaar gemaakt wordt
voor een zaligmakend verstand van de grote verborgenheid van het Heilig Evangelie,
die van alle eeuwen verborgen is geweest in God, welke alle dingen geschapen heeft
door Jezus Christus, Ef. 3:9. Gelijk dat Evangelie alleen aan de armen wordt verkondigd, Matth. 11:5, zo kunnen ook geen anderen hetzelve tot zaligheid ooit recht
verstaan en geloven, dan alleen de arme, overtuigde en boetvaardige zondaren, die
voor hun verslagen zielen niet een steunsel meer kunnen vinden buiten Christus en
Gods vrije genade.
Daarom moet hier niemand menen, alsof men met het vaststellen van deze natuurlijke
orde van de Geest té bepaald zou kunnen te werk gaan in de aanmerkingen en
behandelingen van Gods werk in 's mensen ziel, en alsof de Heere in het bekeren van
de Zijnen doorgaans zeer verscheidene wegen hield, enz.; want men moet hier wel
acht geven, dat deze niet onze, maar des Geestes eigen orde en bepaling is,
overeenkomstig het wezenlijke en vaste samenstel van Zijn eigen waardigheid, hetwelk
veel vaster is dan het gehele gebouw van hemel en aarde.
Wat is het dan, dat de Tollenaar ons hier al weer met zijn voorbeeld komt
leren? Dit namelijk, dat wij de Farizeeër geheel moeten uitschudden, en dat wij
geen eigen deugd of enig goed meer behouden moeten buiten Christus, maar
dat wij geheel daartoe gebracht moeten zijn, om maar alleen onze zonde voor
God te belijden, met een hartbrekend berouw, innige schaamte en oprechte
zielsverslagenheid, en dat wij enkel maar moeten hongeren en dorsten naar
Gods vrije genade en naar de gerechtigheid van de Heere Jezus, zoals die aan
de arme boetvaardige zondaren, in het Evangelie, om niet beloofd worden.
Ziet, deze is de rechte belijdenis der zonden, waar de Schrift van spreekt, en
waar zij de vergeving der zonden, uit Gods genade in Christus, aldus aan
vastknoopt, dat die daar nooit van kan gescheiden worden.
Dit is dan de grote en heilige les, welke de Tollenaar ons hier met zijn gebed
komt leren, dat namelijk een ware en oprechte boete nooit zonder een waar
geloof is. Door de een verliest de zondaar het leven bij zichzelf en uit de
werken der Wet, en door het andere vindt hij het leven weer voor eeuwig uit
genade in Christus. Wanneer een zondaar recht boetvaardig is, dan is zijn hart
geheel verslagen door het gevoelen van de zware last van zijn zonden en van
Gods rechtvaardige vloek en schrikkelijke toorn. Deze last drukt de arme mens
als ter aarde neer, en hij wordt daar ten enenmale onder vermoeid. Indien hij
geen gelovig toevoorzicht kon hebben tot de genadige Majesteit Gods in
Christus, en met de gewonde Israëlieten niet kon zien op de verhoogde koperen
slang, de gekruiste Zoon des mensen, zo moest de ellendige en verslagen
zondaar dan nu geheel bezwijken en vergaan, want hij vindt niets, waar hij zijn
leven door kan redden en behouden, dan alleen Christus en de genade. De
geveinsde weet altijd in zijn hoogste nood, wanneer hij in gevaar is om te
verdrinken, nog een plank aan te grijpen van zijn eigengerechtigheid en daar
drijft hij dan zo op heen, totdat hij eindelijk hier of daar aan land komt. Maar
een oprecht boetvaardige, die geheel onder de last van zijn zonden en van Gods
toorn verslagen is, weet zich, noch door tranen, noch door goede begeerten,
noch door schielijke blijdschap of enig waangeloof of iets anders meer te
redden. O nee, die ziet en vindt zich met dat alles geheel en voor eeuwig
verloren.
Want deze is toch Gods zaligmakende weg in het bekeren
van Zijn uitverkorenen, welke Hij lief gehad heeft met een eeuwige liefde. Zodra Hij
hen door Zijn Geest van hun zonden en van hun verloren staat in Adam dus levendig
overtuigd, en tot een ware verslagenheid en verbrijzeling des harten gebracht heeft,
gelijk als van ons is aangewezen in het voorgaande hoofdstuk, komt Hij hun nu
aanstonds door het Evangelie de duistere ogen van hun verstand inwendig krachtdadig
openen en verlichten, hun schenkende een geestelijke kennis van Zijn dierbare raad en
wil, hoe Hij de arme, verlorene, dode en doemwaardige zondaren, die onder Zijn
gestrenge toorn eindeloos zouden gelegen hebben, niet aan het rampzalige verderf van
de satan en de hel heeft willen overgeven, maar hen veel liever heeft willen behouden
en zaligmaken uit loutere genade door de verdiensten van Zijn eniggeboren Zoon, de
Heere Jezus Christus, de gezegende Middelaar en Verlosser van het Nieuwe Verbond.
Hoe zeer verschilt dit heilig werk van de Geest in de harten van de ware gelovigen dan
niet al weer van dat losse werk van de geveinsden en waangelovigen. Want deze
mogen ook al veel inbeeldingen en reden maken van des mensen geestelijke onmacht
voor God en zij mogen die waarheid wel zuiver in de letter, of in de vorm der leer
belijden en voorstaan, maar nooit worden zij door het ware licht van de kennis Gods
daar zo levendig en hartgrondig van overtuigd in hun eigen zielen, dat zij hun geheel
verloren en machteloze staat in de zonde waarlijk gelovig gevoelen, en aan al hun
doen, en aan alle schepselenhulp ten enenmale heilig komen te wanhopen.
Erasmiaan schreef:Dit is in tegenspraak met Gods Woord, met de catechismus en met alle getrouwe oudvaders.Dit alles [bedoeld was m.n. ware zondekennis, zie de oorspronkelijke post] kan niet plaatsvinden voordat iemand tot Christus is gekomen.
Van der Groe schreef:Ziet, deze is de rechte belijdenis der zonden, waar de Schrift van spreekt, en waar zij de vergeving der zonden, uit Gods genade in Christus, aldus aan vastknoopt, dat die daar nooit van kan gescheiden worden. (...)
Dit is dan de grote en heilige les, welke de Tollenaar ons hier met zijn gebed komt leren, dat namelijk een ware en oprechte boete nooit zonder een waar geloof is. Door de een verliest de zondaar het leven bij zichzelf en uit de werken der Wet, en door het andere vindt hij het leven weer voor eeuwig uit genade in Christus. Wanneer een zondaar recht boetvaardig is, dan is zijn hart geheel verslagen door het gevoelen van de zware last van zijn zonden en van Gods rechtvaardige vloek en schrikkelijke toorn. Deze last drukt de arme mens als ter aarde neer, en hij wordt daar ten enenmale onder vermoeid. Indien hij geen gelovig toevoorzicht kon hebben tot de genadige Majesteit Gods in Christus, en met de gewonde Israëlieten niet kon zien op de verhoogde koperen slang, de gekruiste Zoon des mensen, zo moest de ellendige en verslagen zondaar dan nu geheel bezwijken en vergaan, want hij vindt niets, waar hij zijn leven door kan redden en behouden, dan alleen Christus en de genade.
Van der Groe zegt: eerst boete (erkenning van schuld, strafwaardigheid) en dan waar geloof. In die volgorde. Jij zegt: zondekennis kan niet plaatsvinden voordat iemand tot Christus is gekomen (dus eerst komen tot Christus en dan zondekennis). Uiteraard ben ik het dan niet met jou, maar met Vd Groe eens.Valcke schreef:Mee eens, Erasmiaan, al zou ik mij nog wat meer willen verdiepen in de samenhang tussen de eerste passage en de latere over de tollenaar.
Niet om een en ander op te rakelen, maar uit oprechte belangstelling: Hoe breng jij dan onderstaande citaten met elkaar in overeenstemming? (de citaten van Van der Groe haal ik uit jouw post). Kun je dat wellicht nog wat verduidelijken?
Erasmiaan schreef:Dit is in tegenspraak met Gods Woord, met de catechismus en met alle getrouwe oudvaders.Dit alles [bedoeld was m.n. ware zondekennis, zie de oorspronkelijke post] kan niet plaatsvinden voordat iemand tot Christus is gekomen.Van der Groe schreef:Ziet, deze is de rechte belijdenis der zonden, waar de Schrift van spreekt, en waar zij de vergeving der zonden, uit Gods genade in Christus, aldus aan vastknoopt, dat die daar nooit van kan gescheiden worden. (...)
Dit is dan de grote en heilige les, welke de Tollenaar ons hier met zijn gebed komt leren, dat namelijk een ware en oprechte boete nooit zonder een waar geloof is. Door de een verliest de zondaar het leven bij zichzelf en uit de werken der Wet, en door het andere vindt hij het leven weer voor eeuwig uit genade in Christus. Wanneer een zondaar recht boetvaardig is, dan is zijn hart geheel verslagen door het gevoelen van de zware last van zijn zonden en van Gods rechtvaardige vloek en schrikkelijke toorn. Deze last drukt de arme mens als ter aarde neer, en hij wordt daar ten enenmale onder vermoeid. Indien hij geen gelovig toevoorzicht kon hebben tot de genadige Majesteit Gods in Christus, en met de gewonde Israëlieten niet kon zien op de verhoogde koperen slang, de gekruiste Zoon des mensen, zo moest de ellendige en verslagen zondaar dan nu geheel bezwijken en vergaan, want hij vindt niets, waar hij zijn leven door kan redden en behouden, dan alleen Christus en de genade.
Dat kan niet zonder een waar geloof ben je dood in zonde en misdaden, zul je nooit naar God vragen en leef je in vijandschap met God en Zijn Gezalfde.Erasmiaan schreef:Van der Groe zegt: eerst boete (erkenning van schuld, strafwaardigheid) en dan waar geloof. In die volgorde. Jij zegt: zondekennis kan niet plaatsvinden voordat iemand tot Christus is gekomen (dus eerst komen tot Christus en dan zondekennis). Uiteraard ben ik het dan niet met jou, maar met Vd Groe eens.Valcke schreef:Mee eens, Erasmiaan, al zou ik mij nog wat meer willen verdiepen in de samenhang tussen de eerste passage en de latere over de tollenaar.
Niet om een en ander op te rakelen, maar uit oprechte belangstelling: Hoe breng jij dan onderstaande citaten met elkaar in overeenstemming? (de citaten van Van der Groe haal ik uit jouw post). Kun je dat wellicht nog wat verduidelijken?
Erasmiaan schreef:Dit is in tegenspraak met Gods Woord, met de catechismus en met alle getrouwe oudvaders.Dit alles [bedoeld was m.n. ware zondekennis, zie de oorspronkelijke post] kan niet plaatsvinden voordat iemand tot Christus is gekomen.Van der Groe schreef:Ziet, deze is de rechte belijdenis der zonden, waar de Schrift van spreekt, en waar zij de vergeving der zonden, uit Gods genade in Christus, aldus aan vastknoopt, dat die daar nooit van kan gescheiden worden. (...)
Dit is dan de grote en heilige les, welke de Tollenaar ons hier met zijn gebed komt leren, dat namelijk een ware en oprechte boete nooit zonder een waar geloof is. Door de een verliest de zondaar het leven bij zichzelf en uit de werken der Wet, en door het andere vindt hij het leven weer voor eeuwig uit genade in Christus. Wanneer een zondaar recht boetvaardig is, dan is zijn hart geheel verslagen door het gevoelen van de zware last van zijn zonden en van Gods rechtvaardige vloek en schrikkelijke toorn. Deze last drukt de arme mens als ter aarde neer, en hij wordt daar ten enenmale onder vermoeid. Indien hij geen gelovig toevoorzicht kon hebben tot de genadige Majesteit Gods in Christus, en met de gewonde Israëlieten niet kon zien op de verhoogde koperen slang, de gekruiste Zoon des mensen, zo moest de ellendige en verslagen zondaar dan nu geheel bezwijken en vergaan, want hij vindt niets, waar hij zijn leven door kan redden en behouden, dan alleen Christus en de genade.
- Allereerst lijkt er een nieuw misverstand te ontstaan, want ik quootte niet mijzelf maar een ander (waarvan ik de naam bewust wegliet omdat het niet om personen moet gaan). (Ik meende dat je dit wel zou weten, want de post die ik citeerde was nog maar enkele dagen oud.) Dus als je zegt: "Jij zegt", dan klopt dat niet. Ik heb dat namelijk op deze manier niet gezegd.Erasmiaan schreef:Van der Groe zegt: eerst boete (erkenning van schuld, strafwaardigheid) en dan waar geloof. In die volgorde. Jij zegt: zondekennis kan niet plaatsvinden voordat iemand tot Christus is gekomen (dus eerst komen tot Christus en dan zondekennis). Uiteraard ben ik het dan niet met jou, maar met Vd Groe eens.
Dat zegt hij juist niet. "Een ware en oprechte boete is nooit zonder een waar geloof". Dus niet éérst de boete, dán het geloof. Van der Groe waarschuwt voor geloof zonder bekering en berouw. Dat kan niet bestaan. Over de volgorde zegt hij niets (daar gaat het hem niet om), wel dat het niet los van elkaar verkrijgbaar is.Erasmiaan schreef:Van der Groe zegt: eerst boete (erkenning van schuld, strafwaardigheid) en dan waar geloof. In die volgorde. Jij zegt: zondekennis kan niet plaatsvinden voordat iemand tot Christus is gekomen (dus eerst komen tot Christus en dan zondekennis). Uiteraard ben ik het dan niet met jou, maar met Vd Groe eens.Valcke schreef:Mee eens, Erasmiaan, al zou ik mij nog wat meer willen verdiepen in de samenhang tussen de eerste passage en de latere over de tollenaar.
Niet om een en ander op te rakelen, maar uit oprechte belangstelling: Hoe breng jij dan onderstaande citaten met elkaar in overeenstemming? (de citaten van Van der Groe haal ik uit jouw post). Kun je dat wellicht nog wat verduidelijken?
Erasmiaan schreef:Dit is in tegenspraak met Gods Woord, met de catechismus en met alle getrouwe oudvaders.Dit alles [bedoeld was m.n. ware zondekennis, zie de oorspronkelijke post] kan niet plaatsvinden voordat iemand tot Christus is gekomen.Van der Groe schreef:Ziet, deze is de rechte belijdenis der zonden, waar de Schrift van spreekt, en waar zij de vergeving der zonden, uit Gods genade in Christus, aldus aan vastknoopt, dat die daar nooit van kan gescheiden worden. (...)
Dit is dan de grote en heilige les, welke de Tollenaar ons hier met zijn gebed komt leren, dat namelijk een ware en oprechte boete nooit zonder een waar geloof is. Door de een verliest de zondaar het leven bij zichzelf en uit de werken der Wet, en door het andere vindt hij het leven weer voor eeuwig uit genade in Christus. Wanneer een zondaar recht boetvaardig is, dan is zijn hart geheel verslagen door het gevoelen van de zware last van zijn zonden en van Gods rechtvaardige vloek en schrikkelijke toorn. Deze last drukt de arme mens als ter aarde neer, en hij wordt daar ten enenmale onder vermoeid. Indien hij geen gelovig toevoorzicht kon hebben tot de genadige Majesteit Gods in Christus, en met de gewonde Israëlieten niet kon zien op de verhoogde koperen slang, de gekruiste Zoon des mensen, zo moest de ellendige en verslagen zondaar dan nu geheel bezwijken en vergaan, want hij vindt niets, waar hij zijn leven door kan redden en behouden, dan alleen Christus en de genade.
Het is toch gewoonlijk niet zo dat iemand rustig en zonder God leeft, en dat hem dan ineens, zonder meer, Christus in Zijn genade aan zijn hart geopenbaard wordt, en dat hij van het ene moment op het andere van een zorgeloze, onverschillig levende ineens in een gelovige veranderd wordt, zonder tussenliggend 'proces'? Zelfs aan Paulus openbaarde Christus Zich eerst in toorn: "Saul, Saul, wat vervolgt gij Mij?"samanthi schreef:Het is niet goed het uit elkaar te trekken en te fileren, de Bijbel heeft het over de rechtvaardiging van een goddeloze, iemand die niets van God wil weten, hij heeft weleens last van zijn geweten, maar nooit berouw over zijn zonden.
Wedergeboorte geloof en bekering of ellende verlossing en dankbaarheid is wel onderscheiden, maar niet los verkrijgbaar.
Als je uit gaat van eerst zondekennis, dan ga je toch uit van eerst bekering? Dan koppel je het toch los? Of zie ik dat verkeerd, ik weet dat het in de praktijk echt niet zo zwart-wit is als ik het stel, maar ik heb bij ouderen bezoeken mensen zien huilen omdat ze dachten geen zondekennis of niet genoeg zondekennis te hebben om tot de Heere Jezus te gaan, deze mensen leefde in het donker door een verkeerde voorstelling van het komen tot de Heere Jezus.eilander schreef:@samanthi, je gaat weer te ver. Niemand zegt dat wedergeboorte, geloof en bekering los verkrijgbaar zijn. Leg dat ook niemand in de mond.
Je ageert tegen het stellen van de voorwaarde van zondebesef, en dat is terecht. Maar je raakt het evenwicht kwijt door steeds zo te benadrukken dat berouw niet vooraf gaat.
En je doet precies hetzelfde als wat je anderen voor de voeten werpt, namelijk het fileren van Gods werk. Als je daar ver vandaan wilt blijven, dan zou je moeten zeggen dat het niet uitmaakt wat er eerder is, áls het maar gebeurd is.
Ik kan prima meemaken als je oudvaders zoals à Brakel volgt door te wijzen op de verschillende wegen die de Heere houdt, maar ik vind het heel moeilijk als je één van die wegen (waarvan ook nog gezegd wordt dat de Heere gewoonlijk zo werkt!) afkeurt als zijnde onbijbels. Dat kan ik echt niet meemaken.
Ik heb steeds het idee dat je zó ver weg wilt blijven van lijdelijkheid (wachten op zondebesef) dat je dreigt volstrekt bijbelse visies te verwerpen. Laat toch in elk geval de verscheidenheid in Gods werk staan!