Onze jongste dochter heeft vorig jaar diagnose ASS gekregen. Had ik het maar eerder geweten... Dan is er echt een heel andere aanpak nodig.

We krijgen nu psycho-educatie en er vallen zoveel dingen op z'n plek. Ook krijg ik meer begrip ( ook met terugwerkende kracht) voor mensen uit mijn omgeving.


Op school krijgen mensen met ADHD en ASS ook aanpassingen die ze echt nodig hebben. Bijvoorbeeld extra tijd bij toetsen en prikkelarme plek.

Wat is "verschuilen achter"? Zijn er mensen die zeggen: Ik heb ADHD dus ik mag dingen die een ander niet mag?

Wij kregen wel eens een opmerking dat onze jongste niet stil zat in de kerk. Toen ik zei dat dat echt een aandachtspunt was maar dat ze ADHD heeft werd me verweten dat ik me daar niet achter mocht verschuilen. De dame in kwestie gaf aan dat ze betere opvoedkwaliteiten van mij verwacht had....

Zo.. En toen heb jij gezegd dat je betere communicatiekwaliteiten van haar verwacht had?

helma schreef:Wij kregen wel eens een opmerking dat onze jongste niet stil zat in de kerk. Toen ik zei dat dat echt een aandachtspunt was maar dat ze ADHD heeft werd me verweten dat ik me daar niet achter mocht verschuilen. De dame in kwestie gaf aan dat ze betere opvoedkwaliteiten van mij verwacht had....

Nee joh! Dat meen je!?
Wat een botte en hoogmoedige opmerking

helma schreef:Wij kregen wel eens een opmerking dat onze jongste niet stil zat in de kerk. Toen ik zei dat dat echt een aandachtspunt was maar dat ze ADHD heeft werd me verweten dat ik me daar niet achter mocht verschuilen. De dame in kwestie gaf aan dat ze betere opvoedkwaliteiten van mij verwacht had....

Komt bekend voor zulke opmerkingen. Ik moet dan altijd erg oppassen om mijn vileine tong te beteugelen.

Het was in elk geval een nuttige deuk in mijn hoogmoed ;-)

John Galt schreef:Wat is "verschuilen achter"? Zijn er mensen die zeggen: Ik heb ADHD dus ik mag dingen die een ander niet mag?

Ja, je hebt van die leerlingen...
Waarbij een oudcollega aangaf tegen een leerling die dat zei: dan moet je dus dubbel je best doen om je goed te gedragen.
Dat was natuurlijk niet invoelend, enz, maar wel helder. Leerling heeft zich daar altijd netjes gedragen.

helma schreef:Wij kregen wel eens een opmerking dat onze jongste niet stil zat in de kerk. Toen ik zei dat dat echt een aandachtspunt was maar dat ze ADHD heeft werd me verweten dat ik me daar niet achter mocht verschuilen. De dame in kwestie gaf aan dat ze betere opvoedkwaliteiten van mij verwacht had....

Hee, waarom ga jij nooit staan bij de zegen?
Tja, ik zit in een rolstoel hè...
Daar moet je je niet achter verschuilen hoor! Ik ken mensen die ook in een rolstoel zitten, maar best 2 minuten kunnen staan.

Het zou in z'n algemeenheid enorm helpen als we niet over alles en iedereen een mening hebben. Of ons ergeren aan iedereen die niet is of doet zoals wij.
Stephen Covey beschrijft in zijn beroemde boek een vader met 2 kinderen die op zodnagmorgen in de New Yorkse metro zaten. De kinderen liepen enorm te etteren en de vader deed nites. Toen Covey de vader daarop aansprak, zei hij: Ach, laat ze maar even. We komen net uit het ziekenhuis waar hun moeder vannacht is overleden. Ik heb zelf geen kracht om ze te corrigeren.

helma schreef:Het was in elk geval een nuttige deuk in mijn hoogmoed ;-)

Dat is het krijgen van kinderen sowieso. Zoals Voddie Baucham in een lezing zei: Het huwelijk zal je heiligen zoals niets anders in de je wereld kan heiligen. Alleen wat je meer heiligt dan je huwelijk is wanneer er kinderen bijkomen. Amen? Dat zal je heiligen. God gebruikt het om uit jouw leven weg te hakken wat er niet hoort. Krijgen van kinderen laat je zien hoeveel heiliging je nog nodig hebt. Ik dacht dat ik heilig was. Totdat ik kinderen kreeg. Nou realiseer ik me dat ik problemen heb. Elk kind heeft me meer en meer geleerd over mn problemen. En we hebben negen kinderen...

Maar wel moeilijk zulke opmerkingen. Mede omdat men geen weet heeft van wat je al bereikt hebt en hoeveel je hebt moeten doen en inleveren om het te bereiken.

Charles schreef:Dat is het krijgen van kinderen sowieso. Zoals Voddie Baucham in een lezing zei: Het huwelijk zal je heiligen zoals niets anders in de je wereld kan heiligen. Alleen wat je meer heiligt dan je huwelijk is wanneer er kinderen bijkomen. Amen? Dat zal je heiligen. God gebruikt het om uit jouw leven weg te hakken wat er niet hoort. Krijgen van kinderen laat je zien hoeveel heiliging je nog nodig hebt. Ik dacht dat ik heilig was. Totdat ik kinderen kreeg. Nou realiseer ik me dat ik problemen heb. Elk kind heeft me meer en meer geleerd over mn problemen. En we hebben negen kinderen...

Ondanks dat ik maar 3 kinderen heb, wat een waarheid en wat een les bevat het bovenstaande citaat...

merel schreef: Daarnaast heb ik moeite met mensen die zich verschuilen achter hun etiket. Dat bepaalde gedragskenmerken ook bepaalde ' problemen' op kunnen leveren, begrijp ik heel goed. Ik vind alleen dat je je daar als persoon niet achter mag verschuilen. Dan ga je op zoek aar een oplossing.

Een paar jaar geleden was er een documentaire over ADHD en men sprak met de kinderen en ouders. Ik zag de chaos in die huizen, het voedingspatroon en de omvang van bepaalde kinderen en begreep heel goed waarom het daar spaak liep.

Verschuilen nee, maar als je het verschil niet weet tussen onwil en onmacht gaat er toch heel veel mis.

Mijn ervaring is dat “buitenstaanders” ook wel heel goed weten hoe het zou moeten. Zij “begrijpen het heel goed”

Eerlijk gezegd komt je reactie op mij “naar” over. Dan heb je echt geen idee wat er speelt bij echte ADHD’ers.

Je houdt ook het stigma in stand dat gedragsproblemen van kinderen met ADHD vooral door een verkeerde opvoeding komen, daarmee ouders een negatief complex aanpratend. Ik geloof niet dat ze daar bij gebaat zijn.

En nee, geen idee enkel opvoeder is perfect, of nadert dat ook maar, het vervelende is alleen wel dat bij bepaalde stoornissen dat veel grotere /minder beheersbare effecten kan hebben.

Mannetje schreef:

John Galt schreef:Wat is "verschuilen achter"? Zijn er mensen die zeggen: Ik heb ADHD dus ik mag dingen die een ander niet mag?

Ja, je hebt van die leerlingen...
Waarbij een oudcollega aangaf tegen een leerling die dat zei: dan moet je dus dubbel je best doen om je goed te gedragen.
Dat was natuurlijk niet invoelend, enz, maar wel helder. Leerling heeft zich daar altijd netjes gedragen.

Welk kind verschuilt zich nooit ergens achter? Ik denk dat het kind eigen is om iets soms in je voordeel te gebruiken .

Tegelijkertijd moet de norm helder blijven inderdaad. Maar “je moet dubbel je best doen” vind ik een slechte opmerking. Iets wat echt voorkomt uit onmacht los je niet op “met dubbel je best doen” maar het risico is dat dit via deze opmerkingen vooral zorgt voor een minderwaardigheidscomplex, helaas ken ik dit uit de praktijk.

Het is inderdaad helder maar daarmee nog geen goede opmerking.

Nou, Merel heeft ook wel deels gelijk natuurlijk. Er zijn mensen die de kinderen maar laten stuiteren, want ja, ze hebben ADHD dus wat kun je doen?
De goeden moeten nogal eens onder de kwaden lijden, helaas.

Dodo schreef:Nou, Merel heeft ook wel deels gelijk natuurlijk. Er zijn mensen die de kinderen maar laten stuiteren, want ja, ze hebben ADHD dus wat kun je doen?
De goeden moeten nogal eens onder de kwaden lijden, helaas.

Het geldt natuurlijk in algemene zin dat je je soms verbaast over wat in bepaalde gezinnen allemaal kan en mag, dat heeft i.m.o. helemaal niets maar ADHD te maken. Dat is van alle tijden en bij alle type mensen / kinderen. Er is op heel veel plekken verwaarlozing in opvoeding.

Juist door hier specifiek de koppeling te maken met kinderen met een stoornis werkt stigmatiserend. Je lijkt geen idee te hebben hoeveel worstelingen het geeft bij ouders hoe kinderen met een dergelijke stoornis op te voeden en hoe vaak dat ook voor je gevoel "mislukt" omdat je de juiste aanpak niet weet. En dan vaak het sticker van "slechte opvoeder" opgeplakt te krijgen.

Nee, ik heb echt geen begrip voor dergelijke opmerkingen, als je als buitenstaander het zogenaamd "zo goed weet", ga er maar aan staan dan.

Ik geloof oprecht dat de meest gemaakte fout bij de behandeling van deze kinderen is om ze impliciet of expliciet het gevoel te geven dat ze het wel kunnen, als ze maar heel goed hun best doen. Als je als kind maar genoeg tegen je grens aanloopt en er achter komt dat wat je ook doet, toch nooit goed genoeg is, stop je vanzelf met proberen.

En dan noemt de buitenwereld het "verschuilen achter een etiket", nota bene het verschuilen wat ze zelf in de hand hebben gewerkt.