De royals van Europa, door Peter Conradi

Ik lees graag 'vorstelijke' biografieën omdat ze het leven beschrijven van personen die de geschiedenis op een bepaalde manier beïnvloed hebben. Toen koningen nog machthebbers waren en ertoe deden. Het boek van Conradi schetst historische achtergronden bij de huidige vorstenhuizen die eigenlijk relicten uit het verleden zijn, maar op een nieuwe manier toch 'macht' hebben. Maar op een andere manier. Het is misschien minder interessant voor de reformatorische dames die vooral de jurken van Maxima volgen en soortgelijke interessegebieden.

De zomer van 1927 door Bill Bryson.

Geschiedenis verteld op een Geert Mak-achtige wijze.

Erg leuk boek!

huisman schreef:De zomer van 1927 door Bill Bryson.

Geschiedenis verteld op een Geert Mak-achtige wijze.

Erg leuk boek!

Wat was er bijzonder aan deze zomer, dat er een heel boek aan gewijd kan worden?

Mara schreef:

huisman schreef:De zomer van 1927 door Bill Bryson.

Geschiedenis verteld op een Geert Mak-achtige wijze.

Erg leuk boek!

Wat was er bijzonder aan deze zomer, dat er een heel boek aan gewijd kan worden?

Het gaat o.a. over de eerste transatlantische vlucht van Charles Lindbergh, maar ook over de drooglegging,Al Capone,Babe Ruth,Edward Hoover enz.
Bryson beschrijft vanuit deze zomer de onderwerpen breder . Een boek over the roaring twenties.

huisman schreef:

Vorst schreef:Dat is wel slordig inderdaad!
Ik lees het toch maar uit denk ik...

Doen!

Ik heb het toch niet uitgelezen. Het eerste gedeelte was interessant, maar daarna werd het een warrig en sukkelige relaas op basis van matige aannames. Het boeide me totaal niet meer. Dus terug naar de bieb. Dit ter info .

Vorst schreef:

huisman schreef:

Vorst schreef:Dat is wel slordig inderdaad!
Ik lees het toch maar uit denk ik...

Doen!

Ik heb het toch niet uitgelezen. Het eerste gedeelte was interessant, maar daarna werd het een warrig en sukkelige relaas op basis van matige aannames. Het boeide me totaal niet meer. Dus terug naar de bieb. Dit ter info .

Verbaasd me niet echt

Verbaast !
(het is nog vroeg.)

Ik heb in etappes het afgelopen jaar De Stad Gods van Augustinus gelezen. Het is een wonderlijk samenraapsel van goede gedachten en regelrechte nonsens.

refo schreef:Ik heb in etappes het afgelopen jaar De Stad Gods van Augustinus gelezen. Het is een wonderlijk samenraapsel van goede gedachten en regelrechte nonsens.

Die staan online, ik heb die bij mijn favorieten staan, maar daar staat zoveel dat ik hem niet meteen kan vinden. Het is trouwens in het Duits geschreven, hetwelk voor mij niet echt altijd bezwaarlijk is.

refo schreef:Ik heb in etappes het afgelopen jaar De Stad Gods van Augustinus gelezen. Het is een wonderlijk samenraapsel van goede gedachten en regelrechte nonsens.

Wat overheerst? Het is al even terug dat ik hem las, maar ik kan me wel herinneren dat ik inderdaad soms wat moest glimlachen...

Mannetje schreef:

refo schreef:Ik heb in etappes het afgelopen jaar De Stad Gods van Augustinus gelezen. Het is een wonderlijk samenraapsel van goede gedachten en regelrechte nonsens.

Wat overheerst? Het is al even terug dat ik hem las, maar ik kan me wel herinneren dat ik inderdaad soms wat moest glimlachen...

Het is een christelijke visie en belijdenis op het leven en de gebeurtenissen in zijn tijd. Het klinkt wat anders dan we gewend zijn van predikanten na de Reformatie, en Nadere Reformatie. Het is ook meer praktisch, en minder bevindelijk. Niet dat ik er iets verkeerd in heb gevonden, en ik zal ook eerlijk zeggen dat ik niet het hele werk heb gelezen. Want volgens mij is ook niet alles even nuttig, maar ook niet verkeerd zoals ik zei.

Mannetje schreef:

refo schreef:Ik heb in etappes het afgelopen jaar De Stad Gods van Augustinus gelezen. Het is een wonderlijk samenraapsel van goede gedachten en regelrechte nonsens.

Wat overheerst? Het is al even terug dat ik hem las, maar ik kan me wel herinneren dat ik inderdaad soms wat moest glimlachen...

Ik verbaas me een beetje over het boek. Augustinus wordt gezien als een voorloper van de reformatie. Als je de Belijdenissen leest, kun je je daar wel iets bij voorstellen, maar dit boek speculeert enorm.

Wat daarbij opvalt is dat de OT-bijbelteksten nauwelijks meer herkenbaar zijn voor ons. Hij hanteert de Septuagint, die een Griekse vertaling van het Hebreeuws is. Hij schrijft in het Latijn en ik lees de Nederlandse vertaling.

refo schreef:Ik verbaas me een beetje over het boek. Augustinus wordt gezien als een voorloper van de reformatie. Als je de Belijdenissen leest, kun je je daar wel iets bij voorstellen, maar dit boek speculeert enorm.

Wat daarbij opvalt is dat de OT-bijbelteksten nauwelijks meer herkenbaar zijn voor ons. Hij hanteert de Septuagint, die een Griekse vertaling van het Hebreeuws is. Hij schrijft in het Latijn en ik lees de Nederlandse vertaling.

Augustinus een voorloper van de reformatie? Dat heb ik nog nooit gehoord, dat lijkt me ook een beetje raar.

De reformatie beroept zich op Augustinus vanwege zijn rechtvaardigingsleer. Het tweede is dat Augustinus in eerste aanleg de analoge schriftuitleg afwees, maar daar zelf (in zijn vroege werk - vermoed ik) ook schuldig aan is gebleven. In de Institutie zie je Calvijn regelmatig afstand nemen van Augustinus.

En de twee rijkenleer is natuurlijk door Luther opnieuw naar voren gebracht om de gehoorzaamheid van de burgerlijke overheid kracht bij te zetten.

eilander schreef:

refo schreef:Ik verbaas me een beetje over het boek. Augustinus wordt gezien als een voorloper van de reformatie. Als je de Belijdenissen leest, kun je je daar wel iets bij voorstellen, maar dit boek speculeert enorm.

Wat daarbij opvalt is dat de OT-bijbelteksten nauwelijks meer herkenbaar zijn voor ons. Hij hanteert de Septuagint, die een Griekse vertaling van het Hebreeuws is. Hij schrijft in het Latijn en ik lees de Nederlandse vertaling.

Augustinus een voorloper van de reformatie? Dat heb ik nog nooit gehoord, dat lijkt me ook een beetje raar.

Het is beter uitgedrukt om te zeggen dat Augustinus de belangrijkste bron van de reformatoren was. Eén van hun belangrijkste doelen was om aan te tonen dat hun leer niet 'nieuw' was, maar in feite de leer van de Schrift en de vroege kerk. Het populaire idee dat de reformatie alle traditie overboord zette is dus niet juist: zij wilden juist aantonen met hun visie de meeste aansluiting te hebben bij de nog zuivere traditie van de oude kerk. Daarom is Augustinus één van de meest geciteerde bronnen door de reformatoren.
Het gevoel van vervreemding dat refo beschrijft herken ik wel. Met name ook rond al zijn millenialistische speculaties. Tegelijk vind ik het woord nonsens wel heel sterk uitgedrukt. Volgens mij misken je dan dat Augustinus voluit kind van zijn tijd was (niet meer of minder dan wij dat zijn...). Dat je dat terugziet in zijn werk, juist ook in dingen die je zelf niet snel herkent of ronduit vreemd vindt, is logisch. We moeten niet doen alsof iedereen in de lijn "vroege kerk - kerkvaders - reformatoren - wij" op onze, logische, 21e eeuwse manier moet denken. Over een aantal eeuwen zal, als de wereld nog bestaat, iemand onze schrijfsels lezen en daarin de onmiskenbare tekenen van onze tijd tegenkomen; ongetwijfeld met heel wat 'nonsens'.