eilander schreef:refo schreef:Ik verbaas me een beetje over het boek. Augustinus wordt gezien als een voorloper van de reformatie. Als je de Belijdenissen leest, kun je je daar wel iets bij voorstellen, maar dit boek speculeert enorm.
Wat daarbij opvalt is dat de OT-bijbelteksten nauwelijks meer herkenbaar zijn voor ons. Hij hanteert de Septuagint, die een Griekse vertaling van het Hebreeuws is. Hij schrijft in het Latijn en ik lees de Nederlandse vertaling.
Augustinus een voorloper van de reformatie? Dat heb ik nog nooit gehoord, dat lijkt me ook een beetje raar.
Het is beter uitgedrukt om te zeggen dat Augustinus de belangrijkste bron van de reformatoren was. Eén van hun belangrijkste doelen was om aan te tonen dat hun leer niet 'nieuw' was, maar in feite de leer van de Schrift en de vroege kerk. Het populaire idee dat de reformatie alle traditie overboord zette is dus niet juist: zij wilden juist aantonen met hun visie de meeste aansluiting te hebben bij de nog zuivere traditie van de oude kerk. Daarom is Augustinus één van de meest geciteerde bronnen door de reformatoren.
Het gevoel van vervreemding dat refo beschrijft herken ik wel. Met name ook rond al zijn millenialistische speculaties. Tegelijk vind ik het woord nonsens wel heel sterk uitgedrukt. Volgens mij misken je dan dat Augustinus voluit kind van zijn tijd was (niet meer of minder dan wij dat zijn...). Dat je dat terugziet in zijn werk, juist ook in dingen die je zelf niet snel herkent of ronduit vreemd vindt, is logisch. We moeten niet doen alsof iedereen in de lijn
"vroege kerk - kerkvaders - reformatoren - wij" op onze, logische, 21e eeuwse manier moet denken. Over een aantal eeuwen zal, als de wereld nog bestaat, iemand onze schrijfsels lezen en daarin de onmiskenbare tekenen van onze tijd tegenkomen; ongetwijfeld met heel wat 'nonsens'.
.
