Wim Anker schreef:Als men vindt dat Lydia - en de doop van haar huisgezin - een bewijs is dat ook kinderen gedoopt moeten worden dan is deze tekst tevens een bewijs dat Lydia een beroep uitoefende naast het moederschap. Men kan dan niet meer op Bijbelse gronden beweren dat een moeder fulltime voor de kinderen moet zorgen. Enkel op culturele of pedagogische gronden kan men dit dan nog wenselijk achten.

Mijn standpunt is gebaseerd op de laatste zin, en daarmee dus de tijd waarin we leven.

Tiberius schreef:

Wim Anker schreef:Als men vindt dat Lydia - en de doop van haar huisgezin - een bewijs is dat ook kinderen gedoopt moeten worden dan is deze tekst tevens een bewijs dat Lydia een beroep uitoefende naast het moederschap. Men kan dan niet meer op Bijbelse gronden beweren dat een moeder fulltime voor de kinderen moet zorgen. Hoogstens kan men op culturele of pedagogische gronden nog iets dergelijks beweren.

Wat ik bedoel is het volgende.
Stel dat je vindt dat het uitoefenen van een beroep door moeders niet Bijbels is. Dan zou Lydia iets onbijbels doen. Maar dan nog staat dat haar bekering en doop niet in de weg. Na haar doop zou ze gestopt kunnen zijn met werken. Het gebeurt wel vaker dat mensen na hun bekering andere dingen gaan doen.

Eens dat het geen "waterdicht" bewijs is. Echter Lydia was geen heiden, ze beleed tenminste de joodse godsdienst. Zie vs. 13 van handelingen 16.
En op den dag des sabbats gingen wij buiten de stad aan de rivier, waar het gebed placht te geschieden; en nedergezeten zijnde, spraken wij tot de vrouwen die samengekomen waren. Nergens blijkt dat haar gedrag niet was naar de joodse religie, integendeel, dit combinerend met b.v. de lofzang op de deugdelijke huisvrouw moet men m.i. wel aantonen dat wat Lydia deed (werken als purperverkoopster met kinderen) in het OT of NT wordt afgekeurd.
Anders is m.i. de suggestie dat ze waarschijnlijk na haar bekering andere dingen is gaan doen wel heel erg ingegeven door wensdenken.

Wim Anker schreef:

Tiberius schreef:

Wim Anker schreef:Als men vindt dat Lydia - en de doop van haar huisgezin - een bewijs is dat ook kinderen gedoopt moeten worden dan is deze tekst tevens een bewijs dat Lydia een beroep uitoefende naast het moederschap. Men kan dan niet meer op Bijbelse gronden beweren dat een moeder fulltime voor de kinderen moet zorgen. Hoogstens kan men op culturele of pedagogische gronden nog iets dergelijks beweren.

Wat ik bedoel is het volgende.
Stel dat je vindt dat het uitoefenen van een beroep door moeders niet Bijbels is. Dan zou Lydia iets onbijbels doen. Maar dan nog staat dat haar bekering en doop niet in de weg. Na haar doop zou ze gestopt kunnen zijn met werken. Het gebeurt wel vaker dat mensen na hun bekering andere dingen gaan doen.

Eens dat het geen "waterdicht" bewijs is. Echter Lydia was geen heiden, ze beleed tenminste de joodse godsdienst. Zie vs. 13 van handelingen 16.
En op den dag des sabbats gingen wij buiten de stad aan de rivier, waar het gebed placht te geschieden; en nedergezeten zijnde, spraken wij tot de vrouwen die samengekomen waren. Nergens blijkt dat haar gedrag niet was naar de joodse religie, integendeel, dit combinerend met b.v. de lofzang op de deugdelijke huisvrouw moet men m.i. wel aantonen dat wat Lydia deed (werken als purperverkoopster met kinderen) in het OT of NT wordt afgekeurd.
Anders is m.i. de suggestie dat ze waarschijnlijk na haar bekering andere dingen is gaan doen wel heel erg ingegeven door wensdenken.

Lydia kan toch ook gewoon vanuit haar eigen woning purper verkocht hebben? Als we het hier over werkende moeders hebben (geen idee waarom dat in dit topic gebeurt...), betekend dat meestal dat ze buitenshuis werken.

Klavart schreef:

Wim Anker schreef:

Tiberius schreef:

Wim Anker schreef:Als men vindt dat Lydia - en de doop van haar huisgezin - een bewijs is dat ook kinderen gedoopt moeten worden dan is deze tekst tevens een bewijs dat Lydia een beroep uitoefende naast het moederschap. Men kan dan niet meer op Bijbelse gronden beweren dat een moeder fulltime voor de kinderen moet zorgen. Hoogstens kan men op culturele of pedagogische gronden nog iets dergelijks beweren.

Wat ik bedoel is het volgende.
Stel dat je vindt dat het uitoefenen van een beroep door moeders niet Bijbels is. Dan zou Lydia iets onbijbels doen. Maar dan nog staat dat haar bekering en doop niet in de weg. Na haar doop zou ze gestopt kunnen zijn met werken. Het gebeurt wel vaker dat mensen na hun bekering andere dingen gaan doen.

Eens dat het geen "waterdicht" bewijs is. Echter Lydia was geen heiden, ze beleed tenminste de joodse godsdienst. Zie vs. 13 van handelingen 16.
En op den dag des sabbats gingen wij buiten de stad aan de rivier, waar het gebed placht te geschieden; en nedergezeten zijnde, spraken wij tot de vrouwen die samengekomen waren. Nergens blijkt dat haar gedrag niet was naar de joodse religie, integendeel, dit combinerend met b.v. de lofzang op de deugdelijke huisvrouw moet men m.i. wel aantonen dat wat Lydia deed (werken als purperverkoopster met kinderen) in het OT of NT wordt afgekeurd.
Anders is m.i. de suggestie dat ze waarschijnlijk na haar bekering andere dingen is gaan doen wel heel erg ingegeven door wensdenken.

Lydia kan toch ook gewoon vanuit haar eigen woning purper verkocht hebben? Als we het hier over werkende moeders hebben (geen idee waarom dat in dit topic gebeurt...), betekend dat meestal dat ze buitenshuis werken.

Ik vind het niet zo prettig om te exegetiseren met 'het zou best hebben kunnen zijn dat...'. We weten het gewoon niet.
Maar de vrouw van Spreuken 31 is volgens mij niet altijd thuis bij de kinderen. En zij wordt nog wel als voorbeeld gesteld.

Pimpelmees schreef:Ik ben het wel eens met Luther. Want kolven is toch een wat tragische activiteit. Moeders willen niets liever dan hun baby borstvoeding geven en dan zitten ze daar te kolven in een kolfruimte... Maar ik zie aan de andere kant wel in dat het voor het goede doel is, niet alleen om moedermelk te produceren maar ook om de borstvoeding op gang te houden of om een borstontsteking vanwege te volle borsten te voorkomen. Als je niet kolft terwijl het wel nodig is, ben je verder van huis.

Kolven is zeker een vaak pijnlijke en tragische activiteit.
Ik heb het een tijdje moeten doen, omdat pasgeboren baby in het ziekenhuis moest worden opgenomen en b.v. het enige was dat verdragen werd
.

merel schreef:Ik ken nl vrouwen uit het onderwijs die tussendoor snel even op de fiets naar de opvang van hun kind gaan om het zelf te voeden.

Door de mevrouw van borstvoeding natuurlijk - een lactatiedeskundige - werd dit ten zeerste ontraden.
Een kind voelt dat moeder in een haast zit, ook de kans op het teruglopen van de b.v. is dan zeer aanwezig.
B.V. vergt ook best veel van een moederlichaam, als het loopt dan loopt het, maar voeding, rustmomenten moet in acht worden genomen en op regeldagen is dat heen en weer sjezen denk ik ook niet te doen.
Van ons zwangerschapsgymclubje was ik de enige moeder die het tijdens de weken van de nagym nog volhield, alle werkende moeders waren na een paar weken gestopt, omdat het onhandig zou zijn. En ze werkten niet eens fulltime.

Theoretisch zal er best wat voor te zeggen zijn. In de praktijk werkte het voor haar. Op deze wijze heeft zij 4 kinderen een jaar lang bv gegeven.

@ mara je moet niet vergeten dat in de tijd dat jij kinderen kreeg de fv helemaal in zwang was. Tegenwoordig geven veel meer mensen langdurig bv dan pakweg 25 jaar geleden.

merel schreef:
@ mara je moet niet vergeten dat in de tijd dat jij kinderen kreeg de fv helemaal in zwang was. Tegenwoordig geven veel meer mensen langdurig bv dan pakweg 25 jaar geleden.

F.V. was echt niet meer in zwang dan nu. Ik heb kinderen gekregen verspreid over 15 jaar en ik zag de andere moeders niet vaker of minder f.v. geven, bij de oudste en de jongste.

Ik vond nog een interessant artikel over b.v.. Een klein citaat hieruit, waarin uit onderzoek blijkt dat het huid-op-huidcontact van moeder op kind, zo belangrijk is.

Een laatste vraag is dan nog: hoeveel lichaamscontact is nodig
voor een optimale hersenontwikkeling? Deze vraag is erg lastig
te beantwoorden, omdat in de opzet van een onderzoek moeilijk
onderscheid is te maken tussen de hoeveelheid contact en
de kwaliteit of timing van dat contact. Er zijn wel aanwijzingen
dat de hoeveelheid lichaamscontact die wij gewoon vinden, te
weinig is.
Pasgeboren aapjes werden in een onderzoek in drie groepen
verdeeld: een groep bleef bij de moeder, een groep werd
gescheiden van de moeder en een groep was 4 uur per dag bij de
moeder en kon haar de rest van de tijd alleen zien en horen achter
een glazen wand. Zelfs in de groep die 4 uur per dag contact
had, trad schade op aan het cerebellum, hoewel minder dan in
de gescheiden groep. Dit wijst op hevige stress. Ter vergelijking:
de gemiddelde westerse baby krijgt ongeveer 25 procent
van de dag (6 uur) lichaamscontact (voeden, verschonen, knuffelen
en dragen). Deze gegevens zijn natuurlijk niet zomaar
te vergelijken, alleen al omdat de mensenmoeders hun baby
kunnen aanraken wanneer ze willen. Apenmoeders hadden die
keuze niet.
Uit Europees vergelijkend onderzoek bij baby’s in verschillende
landen blijkt dat meer lichaamscontact leidt tot minder
huilen. Baby’s die gemiddeld bijna 10 uur of zelfs ruim 16 uur
per dag lichaamscontact kregen, huilden 50 procent minder dan
baby’s die 8,5 uur lichaamscontact hadden. Bij dit onderzoek
geldt wel weer: huilen is niet meer dan een mogelijke indicator
van stress.

HET GEHELE ARTIKEL

Borstvoeding is wel toegenomen, in de laatste twintig jaar. Maar niet dramatisch, van zo'n 70 naar 79 % (op de eerste dag van de baby). Daarna loopt het snel terug naarmate de baby ouder wordt, maar over het geheel wordt er meer borstgevoed dan twintig jaar geleden.
De cijfertjes: https://www.borstvoeding.com/aanverwant ... jfers.html