Zondagsheiliging

[Herman]

Een feestdag, jawel. Maar dan toch gericht op de dingen van Gods Koninkrijk, en niet om ons aardse leven zo plezierig mogelijk te maken?
Wat een arme zondag op deze manier, ik kan het niet anders zeggen.

Eens. Ik ben op zondag pas blij als het Woord helder wordt toegepast. Anders eet ik de taart met lange tanden.

[eilander]

Ik vind je wel snel oordelen. We deden onze best om het, ook voor de kinderen, een fijne dag te maken. Het is niet alsof we alleen maar lekkers aten en daarmee tevreden waren.

Ik doelde op de posting van @merel. Ik ben het met jou wel eens: ook wij proberen ervoor te zorgen dat de kinderen geen hekel aan deze dag krijgen. Dus extra gezelligheid en iets speciaals eten kan daar wel voor zorgen. Maar het is wel altijd een spanningsveld: het zou m.i. ook een dag moeten zijn die in het teken staat van Gods dienst. Dus samen zingen, bijbelstudie, lezen over kerkgeschiedenis of het leven van Zijn volk, etc. naast de kerkgang.
Tot op heden zijn we trouwens erg gezegend met de manier waarop onze kinderen met de zondag om gaan. En ik besef heel goed dat dat geen eigen verdienste is, of dat dit komt doordat wij nu precies de juiste mix tussen gezelligheid en bijbelstudie gevonden hebben ofzo. Maar we zijn er wel dankbaar voor.

[GGotK]

http://www.hetgekrookteriet.com/Theolog ... sabbat.pdf

Wie niet het geheel wil/kan lezen, beveel ik hoofdstuk 17 aan. Wat vinden wij van deze visie op de zondagsheiliging?

[samanthi]

Een feestdag, jawel. Maar dan toch gericht op de dingen van Gods Koninkrijk, en niet om ons aardse leven zo plezierig mogelijk te maken?
Wat een arme zondag op deze manier, ik kan het niet anders zeggen.

Je hele leven moet gericht zijn op het Koninkrijk van God, dat moet je niet alleen in de zondag proppen, je mag de zondag best gezellig maken, het is een feestdag, de opstandingsdag van de Heere.

[eilander]

Een feestdag, jawel. Maar dan toch gericht op de dingen van Gods Koninkrijk, en niet om ons aardse leven zo plezierig mogelijk te maken?
Wat een arme zondag op deze manier, ik kan het niet anders zeggen.

Je hele leven moet gericht zijn op het Koninkrijk van God, dat moet je niet alleen in de zondag proppen, je mag de zondag best gezellig maken, het is een feestdag, de opstandingsdag van de Heere.

Dit zeg je altijd, en je hebt natuurlijk wel gelijk. Maar toch geloof ik dat de zondag voor ons vooral een geschenk is waarop we mogen rusten van ons gewone werk. Hoe we die dag verder invullen, is dus niet maar neutraal.
Dus ik vind de opmerking dat we niet alleen de zondag, maar ons hele leven gericht moeten zijn op Zijn koninkrijk, eerlijk gezegd een gevaarlijke. Daarmee kun je eenvoudig zo'n discussie doodslaan.

[samanthi]

Een feestdag, jawel. Maar dan toch gericht op de dingen van Gods Koninkrijk, en niet om ons aardse leven zo plezierig mogelijk te maken?
Wat een arme zondag op deze manier, ik kan het niet anders zeggen.

Je hele leven moet gericht zijn op het Koninkrijk van God, dat moet je niet alleen in de zondag proppen, je mag de zondag best gezellig maken, het is een feestdag, de opstandingsdag van de Heere.

Dit zeg je altijd, en je hebt natuurlijk wel gelijk. Maar toch geloof ik dat de zondag voor ons vooral een geschenk is waarop we mogen rusten van ons gewone werk. Hoe we die dag verder invullen, is dus niet maar neutraal.
Dus ik vind de opmerking dat we niet alleen de zondag, maar ons hele leven gericht moeten zijn op Zijn koninkrijk, eerlijk gezegd een gevaarlijke. Daarmee kun je eenvoudig zo'n discussie doodslaan.

Dat is niet de bedoeling, ik heb meerdere keren geschreven dat ik blij met de zondag ben, maar bezig zijn met de dingen van het koninkrijk is niet alleen voor de zondag... de zondag komen we samen met de gemeente, we zijn ook als gezin samen, we doen vaker een spelletje,knutselen of we zingen met elkaar, we kijken en luisteren we naar Nederland zingt, maar met de dingen van de Heere bezig zijn, is verweven met ons leven.

[Hollander]

Bij de rustdag passen voor mij heel andere woorden: dankbaarheid, nederigheid, meditatie (over- en doordenking), verwondering, verootmoediging. Niet: feest en vreugde.

Ja, dat laatste kan weleens. Op de geestelijke hoogtijdagen. En toch typeer ik het dan eerder als verwondering en dankbaarheid, dan als feest en vreugde.

Volgens mij staat het Evangelie nog altijd tegen de zwarte achtergrond van mijn eigen bestaan en het wereldbestaan. Ik ben wat huiverig voor de typeringen feest en vreugde als deze niet in de context staan van boetedoening over schuld en zonde, in het besef van onverdiende ontvangen genade door Christus' bloed.

[Valcke]

Een feestdag, jawel. Maar dan toch gericht op de dingen van Gods Koninkrijk, en niet om ons aardse leven zo plezierig mogelijk te maken?
Wat een arme zondag op deze manier, ik kan het niet anders zeggen.

Je hele leven moet gericht zijn op het Koninkrijk van God, dat moet je niet alleen in de zondag proppen, je mag de zondag best gezellig maken, het is een feestdag, de opstandingsdag van de Heere.

Dit zeg je altijd, en je hebt natuurlijk wel gelijk. Maar toch geloof ik dat de zondag voor ons vooral een geschenk is waarop we mogen rusten van ons gewone werk. Hoe we die dag verder invullen, is dus niet maar neutraal.
Dus ik vind de opmerking dat we niet alleen de zondag, maar ons hele leven gericht moeten zijn op Zijn koninkrijk, eerlijk gezegd een gevaarlijke. Daarmee kun je eenvoudig zo'n discussie doodslaan.

Daarbij komt dat velen van ons op zondagen meer tijd beschikbaar hebben. Juist daarom leggen we ons dagelijks werk op deze dag zoveel mogelijk neer. Dan moet deze tijd ook voor godsdienstige oefeningen (gezamenlijk en persoonlijk) gebruikt worden.

[samanthi]

Bij de rustdag passen voor mij heel andere woorden: dankbaarheid, nederigheid, meditatie (over- en doordenking), verwondering, verootmoediging. Niet: feest en vreugde.

Ja, dat laatste kan weleens. Op de geestelijke hoogtijdagen. En toch typeer ik het dan eerder als verwondering en dankbaarheid, dan als feest en vreugde.

Volgens mij staat het Evangelie nog altijd tegen de zwarte achtergrond van mijn eigen bestaan en het wereldbestaan. Ik ben wat huiverig voor de typeringen feest en vreugde als deze niet in de context staan van boetedoening over schuld en zonde, in het besef van onverdiende ontvangen genade door Christus' bloed.

In de Psalmen en de brieven van Paulus en op andere plaatsen, lees ik wel van grote vreugde, omdat je verlost bent, verootmoediging en vreugde kunnen heel goed samen gaan.

[samanthi]

Een feestdag, jawel. Maar dan toch gericht op de dingen van Gods Koninkrijk, en niet om ons aardse leven zo plezierig mogelijk te maken?
Wat een arme zondag op deze manier, ik kan het niet anders zeggen.

Je hele leven moet gericht zijn op het Koninkrijk van God, dat moet je niet alleen in de zondag proppen, je mag de zondag best gezellig maken, het is een feestdag, de opstandingsdag van de Heere.

Dit zeg je altijd, en je hebt natuurlijk wel gelijk. Maar toch geloof ik dat de zondag voor ons vooral een geschenk is waarop we mogen rusten van ons gewone werk. Hoe we die dag verder invullen, is dus niet maar neutraal.
Dus ik vind de opmerking dat we niet alleen de zondag, maar ons hele leven gericht moeten zijn op Zijn koninkrijk, eerlijk gezegd een gevaarlijke. Daarmee kun je eenvoudig zo'n discussie doodslaan.

Daarbij komt dat velen van ons op zondagen meer tijd beschikbaar hebben. Juist daarom leggen we ons dagelijks werk op deze dag zoveel mogelijk neer. Dan moet deze tijd ook voor godsdienstige oefeningen (gezamenlijk en persoonlijk) gebruikt worden.

Toen onze kinderen thuis waren, maakten we tijd vrij na de warme maaltijden, we leerden de kinderen versjes en stukken uit de Bijbel, op zondag deden we dat ook én gingen we met de kinderen naar de kerk en zondagsschool, verder deden we de dingen die ik noemde. Maar niet dat de zondag volgepropt werd met godsdienst, de kerkgang en ZS was genoeg, maar zoals ik zei a na het eten was er altijd tijd voor de Heere.

[Valcke]

Bij de rustdag passen voor mij heel andere woorden: dankbaarheid, nederigheid, meditatie (over- en doordenking), verwondering, verootmoediging. Niet: feest en vreugde.

Ja, dat laatste kan weleens. Op de geestelijke hoogtijdagen. En toch typeer ik het dan eerder als verwondering en dankbaarheid, dan als feest en vreugde.

Volgens mij staat het Evangelie nog altijd tegen de zwarte achtergrond van mijn eigen bestaan en het wereldbestaan. Ik ben wat huiverig voor de typeringen feest en vreugde als deze niet in de context staan van boetedoening over schuld en zonde, in het besef van onverdiende ontvangen genade door Christus' bloed.

In de Psalmen en de brieven van Paulus en op andere plaatsen, lees ik wel van grote vreugde, omdat je verlost bent, verootmoediging en vreugde kunnen heel goed samen gaan.

Dat is een geestelijke vreugde. Maar eerder ging het over een gezellige feestdag. Dat is iets heel anders, dat heeft niets met Gods Woord te maken.

[samanthi]

Bij de rustdag passen voor mij heel andere woorden: dankbaarheid, nederigheid, meditatie (over- en doordenking), verwondering, verootmoediging. Niet: feest en vreugde.

Ja, dat laatste kan weleens. Op de geestelijke hoogtijdagen. En toch typeer ik het dan eerder als verwondering en dankbaarheid, dan als feest en vreugde.

Volgens mij staat het Evangelie nog altijd tegen de zwarte achtergrond van mijn eigen bestaan en het wereldbestaan. Ik ben wat huiverig voor de typeringen feest en vreugde als deze niet in de context staan van boetedoening over schuld en zonde, in het besef van onverdiende ontvangen genade door Christus' bloed.

In de Psalmen en de brieven van Paulus en op andere plaatsen, lees ik wel van grote vreugde, omdat je verlost bent, verootmoediging en vreugde kunnen heel goed samen gaan.

Dat is een geestelijke vreugde. Maar eerder ging het over een gezellige feestdag. Dat is iets heel anders, dat heeft niets met Gods Woord te maken.

Ja is geestelijke vreugde zonder gezelligheid dan, maar ik kap over dit onderwerp.feest is ook een woord uit de Psalmen trouwens, maar dit even terzijde.

[DDD]

Een feestdag, jawel. Maar dan toch gericht op de dingen van Gods Koninkrijk, en niet om ons aardse leven zo plezierig mogelijk te maken?
Wat een arme zondag op deze manier, ik kan het niet anders zeggen.

Dat sluit elkaar toch helemaal niet uit? Ik begrijp deze tegenstelling niet.

De tegenstelling van Valcke ook niet. Het is een valse tegenstelling, voor zover ik kan beoordelen. Gezelligheid en geestelijke vreugde kunnen prima samengaan, ook in de gemeenschap der heiligen.

Er is ook niets mis mee om geestelijke vreugde te combineren met het maken van een puzzel of met handwerken of borduren.

Ik vraag mij zelfs af of een naargeestige invulling van de zondag wel samen kan gaan met werkelijke geestelijke vreugde. Ik kan mij daar in ieder geval niets bij voorstellen.

[Valcke]

Samanthi, DDD: Een zekere gezelligheid op zondag is prima, wat mij betreft. Dat strijdt ook helemaal niet met een geestelijke onderhouding van deze dag. Maar laten we anderzijds niet doen alsof gezelligheid op de zondag op zichzelf een geestelijke zaak is. Daar ging het mij om. (DDD had mij dus totaal niet begrepen.)

Verder ben ik het eens met wat Eilander hier schreef.

Ik ga hier ook over stoppen. Ik reageerde oorspronkelijk alleen op de volledig seculiere zondagsinvulling die sommigen hier verdedigden, waarbij zelfs sport en film een plaats hebben op deze dag. Dat heeft niets maar dan ook niets meer met een geestelijke onderhouding van de zondag te maken. Dat is inderdaad arm. Verder probeer ik mij niet meer te laten verleiden om te reageren op mensen die mijn postings verkeerd lezen en passages uit de context halen.

[Hollander]

In de Psalmen en de brieven van Paulus en op andere plaatsen, lees ik wel van grote vreugde, omdat je verlost bent, verootmoediging en vreugde kunnen heel goed samen gaan.

Verootmoediging en vreugde horen zeker met elkaar samen te kunnen gaan. In die context werd eerder echter niet geschreven. Althans, er waren weinig verootmoedigende elementen in terug te lezen. Daarbij wordt geestelijk leven niet voortdurend getypeerd als feest en vreugde. Als een gelovige altijd leeft in een continue staat van feest en vreugde, dan lijkt mij een grondig zelfonderzoek meer dan nodig. Datzelfde geldt voor een continue gebrek aan feest en vreugde in het geestelijk leven. Bij een aardsgerichte zondagsinvulling staan termen als feest en vreugde toch in een armoedig kader.