Het ligt er aan of je de doop als geestelijke instelling ziet of niet.
Als je dat geestelijk ziet, is het alleen mogelijk te dopen als je wedergeboren bent.
ik citeer even een stukje van Philpot, waarin hij beschrijft hoe dat duidelijk voor hem werd:
"......hoofdzakelijk werd ik verscheidene jaren lang dienstbaar gehouden onder de besprenging van zuigelingen. Argumenten op grond van de analogie van de Joodse kerk, de algemeenheid van deze praktijk en het bewijs van de kerkvaders, hadden vroeger heel veel gewicht op mijn gemoed.
En hoe werd de keten verbroken? Doordat mijn ogen geopend werden om te zien dat de Doop een geestelijke ordinantie was. Toen ik verstond en voelde dat hij een geestelijke ordinantie was, zag ik onmiddellijk dat het een spotternij is om hem te bedienen aan een baby die zich van niets bewust is; en alle argumenten, ontleend aan de traditie, de algemene praktijk, de analogie van de besnijdenis en dergelijke, vielen mij uit de handen zoals de verse zelen uit Simsons handen (hoewel ik natuurlijk niet de bedoeling heb om mijzelf Simson te noemen, al vindt Mr. Jerram in mij enige gelijkenis met Goliath), toen hij ontwaakte in de schoot van Delíla. Ik zag dat de ordinantie van de Doop een zinnebeeld was van het lijden en de begrafenis van Jezus, en dat een levend geloof in de Verlosser daarom onmisbaar is in de persoon die gedoopt wordt. Ik zag ook dat de Doop een openbare belijdenis van ons persoonlijk geloof in Christus en van onze afscheiding van de wereld tot Zijn eer is. Ik kon in het Nieuwe Testament geen voorbeeld vinden van enige Doop dan die van gelovigen, en ook geen voorschrift of voorbeeld wat betreft de kinderdoop.
Ik ontdekte ook dat alle argumenten vanuit de Joodse kerk onaanvaardbaar waren, op grond van het eenvoudige feit dat hun bedeling vleselijk was en de onze geestelijk is, en dat hun verbond nationaal was en ons verbond beperkt is tot de uitverkorenen.
De traditie verloor haar gewicht voor mij toen ik overdacht: 1. Dat tradities het vergif van de Joodse kerk waren en als zodanig door Christus veroordeeld werden. 2. Dat het Woord van God de enige regel van ons geloof en onze praktijk is. Bovendien was ik niet zo onbekend met de kerkgeschiedenis of ik wist wel dat er, in een onafgebroken lijn tot op de Reformatie, altijd mensen geweest zijn die zich tegen de kinderdoop verzet hebben. Verder was ik niet onbekend met de verminkte, onvolkomen en vervalste literatuur van de vroege kerkvaders,[3] en ik wist dat het ontzettend moeilijk is om de echte van de valse geschriften te onderscheiden. Ik was mij er ook van bewust dat het de algemene praktijk was om de geschriften van degenen die ketters genoemd werden (zoals men de baptisten toen beschouwde), te verbranden of te vernietigen, en dat de monniken, aan wie wij de bewaring van alle kerkvaders te danken hebben, gewoon waren bij het overschrijven van de manuscripten passages binnen te smokkelen die hun eigen geloofsbelijdenis begunstigden.
De algemene praktijk verloor eveneens zijn gewicht bij mij, toen ik bedacht dat de leer van de rechtvaardigmaking in de kerk verloren was gegaan van de dagen van de apostelen af tot op de tijd van Luther, en dat zelfs Augustinus, de helderste van de kerkvaders, haar verwarde met de heiligmaking. Ik zag ook, vanuit de zendbrieven en vanuit de Openbaring, dat de verborgenheid der ongerechtigheid al werkte in de tijden van de apostelen, en dat allerlei dwalingen en ketterijen reeds in dat vroege tijdperk de kerk teisterden. Maar het was de geestelijke natuur van de ordinantie, die mij vooral overtuigde en mijn ziel bracht tot de volledige, onwankelbare overtuiging dat de Doop het exclusieve voorrecht van de gelovigen is. De natuurlijke argumenten die ik hierboven heel even heb aangestipt, mogen mijn ketenen een beetje losser hebben gemaakt, maar het was het zicht op de Doop als een geestelijke ordinantie, waardoor ze volledig van mijn handen werden afgeslagen. En zo zijn velen van Gods lieve kinderen, die geheel onbekend zijn met vleselijke argumenten voor of tegen de gelovigendoop, in het verborgen en met kracht, door een openbaring van Christus in de Doop aan hun ziel, daarin ingeleid op de enige rechte wijze, namelijk als een geestelijke ordinantie.
Bron:
https://hetbraambos.nl/wp/strict-baptis ... en/#doop_6
Ik hoop dat jullie dit stukje willen lezen.
@Huisman mag de mening hebben dat Philpot hierin dwaalt, evenals Bunyan, Spurgeon, A.W Pink enz.
Voor mezelf kan ik alleen spreken dat ik hem volkomen kan bijvallen in het feit dat ik opeens ging zien dat de doop een geestelijke verordening is, net als Heilig Avondmaal. Opeens werd de doop zo'n zichtbaar teken en getuigenis wat Christus heeft gedaan voor een dode zondaar die uit genade door Hem tot leven werd gewekt. Zo liet de geloofsdoop opeens het volle licht op het werk van Christus vallen, net als het Heilig Avondmaal dat doet. En dat daardoor ook beide instellingen tot versterking zijn van het geloof, van hen die wedergeboren zijn.
