WimA schreef:Het is een prachtig stuk. Zo prachtig dat ik me niet aan de indruk kan onttrekken dat hier veel "communicatietechniek" achter zit. Het is me net TE gelikt.

Waarom? Dominees kunnen vaak prachtig (s)preken, waarom zou die gave niet overgaan op een dochter? De appel valt immers...

Ach, als je naast dochters ook aan zonen mag denken, zou ik voor beiden een potentiële schrijver weten.
Waar ik maar mee wil zeggen dat de thuissituaties enorm kunnen verschillen bij verschillende dominees.

Dodo schreef:Tja. Twee ervaringsdeskundigen. Maar de domineeskinderen die ik hierover heb gesproken gingen meer mee met de eerste. Ik heb nooit iemand horen zeggen dat het fijn was dat vader predikant was.

Wat het stuk vooral laat zien, is dat ervaringen blijkbaar kunnen verschillen.
Het is heilloos om die tegenover elkaar te gaan zetten, alsof de ene ervaring meer geldig is dan de andere.

Jongere schreef:

Dodo schreef:Tja. Twee ervaringsdeskundigen. Maar de domineeskinderen die ik hierover heb gesproken gingen meer mee met de eerste. Ik heb nooit iemand horen zeggen dat het fijn was dat vader predikant was.

Wat het stuk vooral laat zien, is dat ervaringen blijkbaar kunnen verschillen.
Het is heilloos om die tegenover elkaar te gaan zetten, alsof de ene ervaring meer geldig is dan de andere.

Precies, zo heb ik de stukken ook gelezen. Beide artikelen bevatten punten om mee te nemen. Ik denk dat kerkenraden en predikanten met beide artikelen hun winst kunnen doen.

Ik vind beide brieven iets hebben van 'zo is het in de pastorie' en de tweede heeft ook nog een ondertoon van 'en als het zo niet is, zou het zo moeten zijn'. Dat je je vader als kind aanspreekt dat hij niet genoeg tijd aan zijn gezin besteedt, vind ik niet voor de hand liggen, niet geloofwaardig. Papa moet met mij gaan zwemmen/naar de bieb/knutselen vanmiddag, jammer dan van die drie oude mensen die hij in die tijd had kunnen bezoeken. Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Dodo schreef: Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Hier ben ik het niet mee eens. Zo denkt een kind van 7, van 10 of 13 niet!

Luther schreef:

Dodo schreef: Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Hier ben ik het niet mee eens. Zo denkt een kind van 7, van 10 of 13 niet!

Ik denk dat je dit mis hebt.

WimA schreef:

Luther schreef:

Dodo schreef: Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Hier ben ik het niet mee eens. Zo denkt een kind van 7, van 10 of 13 niet!

Ik denk dat je dit mis hebt.

Ik denk dat een kind van 10 er gewoon van baalt als papa er op zijn verjaardag wéér niet is. Of als ze een dag weg zouden gaan en papa wordt vlak voordat ze weggaan gebeld en het feest gaat niet door. Voor een kind zijn het grote wensen. Bovendien vallen die niet weg als je beseft dat hij voor God werkt. Die twee beseffen staan gewoon naast elkaar.
Het sterke aan de tweede column vond ik dat niet (alleen) de gemeente de schuld krijgt, maar dat ook de dominee en zijn gezin naar zichzelf moeten kijken. Dat kan best pijn doen, zeker als je denkt dat je in die opofferende werkhouding God het beste dient.

WimA schreef:

Luther schreef:

Dodo schreef: Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Hier ben ik het niet mee eens. Zo denkt een kind van 7, van 10 of 13 niet!

Ik denk dat je dit mis hebt.

Ik denk het niet.

Luther schreef:

WimA schreef:

Luther schreef:

Dodo schreef: Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Hier ben ik het niet mee eens. Zo denkt een kind van 7, van 10 of 13 niet!

Ik denk dat je dit mis hebt.

Ik denk het niet.

Jij kent hoogstens je eigen verleden. Van anderen kan je hoogstens wat gehoord hebben of invullen. Ik ken ook enkel mijn eigen verleden echt. Daarom is mij constatering dat je er naast zit feitelijk en die van jouw enkel - een nu gecorrigeerde - aanname.
Ik heb het niet over percentages, dat weet ik niet.

WimA schreef:Jij kent hoogstens je eigen verleden. Van anderen kan je hoogstens wat gehoord hebben of invullen. Ik ken ook enkel mijn eigen verleden echt. Daarom is mij constatering dat je er naast zit feitelijk en die van jouw enkel - een nu gecorrigeerde - aanname.
Ik heb het niet over percentages, dat weet ik niet.

Is jouw vader predikant? Of ben je het mogelijk zelf? Ben je in opleiding daarvoor?
Indien het antwoord drie keer 'nee' is, is je antwoord hierboven op z'n minst potsierlijk.

Luther schreef:

WimA schreef:Jij kent hoogstens je eigen verleden. Van anderen kan je hoogstens wat gehoord hebben of invullen. Ik ken ook enkel mijn eigen verleden echt. Daarom is mij constatering dat je er naast zit feitelijk en die van jouw enkel - een nu gecorrigeerde - aanname.
Ik heb het niet over percentages, dat weet ik niet.

Is jouw vader predikant? Of ben je het mogelijk zelf? Ben je in opleiding daarvoor?
Indien het antwoord drie keer 'nee' is, is je antwoord hierboven op z'n minst potsierlijk.

Dit begrijp ik niet. Jouw antwoord lijkt me toch vrij algemeen? Waarom is mijn antwoord "potsierlijk"? Waarom zou je "als je in opleiding" bent wel iets zo stelligs mogen beweren - en dit tegelijk universeel verklaren voor allemaal - over kinderen? En is iemand die aangeeft dat dit niet klopt "op z'n minst potsierlijk"?

Luther schreef:

WimA schreef:

Luther schreef:

Dodo schreef: Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Hier ben ik het niet mee eens. Zo denkt een kind van 7, van 10 of 13 niet!

Ik denk dat je dit mis hebt.

Ik denk het niet.

WimA schreef:Jij kent hoogstens je eigen verleden. Van anderen kan je hoogstens wat gehoord hebben of invullen. Ik ken ook enkel mijn eigen verleden echt. Daarom is mij constatering dat je er naast zit feitelijk en die van jouw enkel - een nu gecorrigeerde - aanname.

Een kind van 7, 10 of 13 heeft doorgaans geen gewijde gedachten over het ambt van en de roeping tot predikant. Dat moet hem uitgelegd worden. En dan nog: Vader is vooral voor dat kind eerst vader...
Maar kennelijk weet jij zeker dat een kind van een predikant (in opleiding) als volgt denkt: (zoals door Dodo verwoordt - want daar reageerde ik op)

Dat je je vader als kind aanspreekt dat hij niet genoeg tijd aan zijn gezin besteedt, vind ik niet voor de hand liggen, niet geloofwaardig. Papa moet met mij gaan zwemmen/naar de bieb/knutselen vanmiddag, jammer dan van die drie oude mensen die hij in die tijd had kunnen bezoeken. Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Een kind zal eerder denken, zoals door Zita is verwoord:

Ik denk dat een kind van 10 er gewoon van baalt als papa er op zijn verjaardag wéér niet is. Of als ze een dag weg zouden gaan en papa wordt vlak voordat ze weggaan gebeld en het feest gaat niet door. Voor een kind zijn het grote wensen. Bovendien vallen die niet weg als je beseft dat hij voor God werkt. Die twee beseffen staan gewoon naast elkaar.

Maar omdat je dit zo stellig ontkent, neem ik aan dat je zoon van een predikant bent, misschien zelf predikant bent, of daarvoor de opleiding volgt. Als dat niet het geval is, is jouw stelligheid nogal potsierlijk, want dan weet je kennelijk niet waar je over spreekt.

Luther schreef:

WimA schreef:Jij kent hoogstens je eigen verleden. Van anderen kan je hoogstens wat gehoord hebben of invullen. Ik ken ook enkel mijn eigen verleden echt. Daarom is mij constatering dat je er naast zit feitelijk en die van jouw enkel - een nu gecorrigeerde - aanname.

Een kind van 7, 10 of 13 heeft doorgaans geen gewijde gedachten over het ambt van en de roeping tot predikant. Dat moet hem uitgelegd worden. En dan nog: Vader is vooral voor dat kind eerst vader...
Maar kennelijk weet jij zeker dat een kind van een predikant (in opleiding) als volgt denkt: (zoals door Dodo verwoordt - want daar reageerde ik op)

Dat je je vader als kind aanspreekt dat hij niet genoeg tijd aan zijn gezin besteedt, vind ik niet voor de hand liggen, niet geloofwaardig. Papa moet met mij gaan zwemmen/naar de bieb/knutselen vanmiddag, jammer dan van die drie oude mensen die hij in die tijd had kunnen bezoeken. Als kind ben je je er juist zo van bewust dat hij voor God werkt, dus daar vallen jouw kleine wensen wel een beetje bij weg.

Een kind zal eerder denken, zoals door Zita is verwoord:

Ik denk dat een kind van 10 er gewoon van baalt als papa er op zijn verjaardag wéér niet is. Of als ze een dag weg zouden gaan en papa wordt vlak voordat ze weggaan gebeld en het feest gaat niet door. Voor een kind zijn het grote wensen. Bovendien vallen die niet weg als je beseft dat hij voor God werkt. Die twee beseffen staan gewoon naast elkaar.

Maar omdat je dit zo stellig ontkent, neem ik aan dat je zoon van een predikant bent, misschien zelf predikant bent, of daarvoor de opleiding volgt. Als dat niet het geval is, is jouw stelligheid nogal potsierlijk, want dan weet je kennelijk niet waar je over spreekt.

Hoe @Dodo het bedoeld kan hij/zelf het beste aangeven. Ik las er niet zozeer "gewijde" gedachten in. Overigens geeft je m.i. precies wel het probleem aan waar ik op doelde. In deze discussie begin jij er ook direct mee. De "powerplay" van een "theologische opleiding" moet ingezet worden om het gelijk te halen. En een ieder die dat niet heeft en toch wat zegt is "potsierlijk". Het is precies het issue. De redenering is dan: Durf er wat van te zeggen! Je weet niet waarover je het hebt! Ik doe de opleiding! Ik ben predikant! Dus hou je mond! As ik zeg dat een kind zo niet denkt dan is dat zo! Ik doe een opleiding en daarom heb ik gelijk!
En een kind van 5,7 of 13 heeft dat heel goed door. Helaas.

WimA schreef:Hoe @Dodo het bedoeld kan hij/zelf het beste aangeven. Ik las er niet zozeer "gewijde" gedachten in. Overigens geeft je m.i. precies wel het probleem aan waar ik op doelde. In deze discussie begin jij er ook direct mee. De "powerplay" van een "theologische opleiding" moet ingezet worden om het gelijk te halen. En een ieder die dat niet heeft en toch wat zegt is "potsierlijk". Het is precies het issue. De redenering is dan: Durf er wat van te zeggen! Je weet niet waarover je het hebt! Ik doe de opleiding! Ik ben predikant! Dus hou je mond! As ik zeg dat een kind zo niet denkt dan is dat zo! Ik doe een opleiding en daarom heb ik gelijk!
En een kind van 5,7 of 13 heeft dat heel goed door. Helaas.

Ik heb niets over mezelf gezegd, alleen enkele vragen aan jou gesteld. het enige wat ik beoogde, is de stelligheid waarmee jij predikantskinderen hier denkt te kunnen vertegenwoordigen, is op z'n minst twijfelachtig als je dat zelf niet van binnenuit kent. Ik meen me te herinneren dat je zelf ook (jonge) kinderen hebt. Ik vermoed dat je daarom prima kunt begrijpen wat Dodo en Zita bedoelden.