Wedergeboorte of schijngeboorte [3]

[GGBeroopingswerk]

De discussie in dit topic gaat over het begin van de bekering, het punt van de levendmaking.
Het is in deze discussie al vele malen benadrukt, bijna op elke pagina: de karikatuur die Huisman c.s. steeds weer opwerpt, klopt niet, want niet niemand geeft rust buiten Christus. Dat verwoordt ds. De Heer ook zo helder in de laatste alinea van het 2e artikel van boekrecensie: niemand ontkent dat er zaligheid of leven buiten Christus is, maar daar begint de bekering niet mee. (vrij door mij geciteerd, heb exacte tekst niet bij de hand).

Het gaat in dit topic over "Wedergeboorte of schijngeboorte", ofwel de vraag wat de ware wedergeboorte is. Wanneer is iemand waarlijk wedergeboren? Wanneer kent iemand het ware leven?

Dat zijn twee verschillende zaken: 1) wanneer iemand levendgemaakt is en 2) wanneer iemand Christus kent. Zoals ik al zei: buiten Christus is er geen leven, alle leven begint uit Hem; maar een zondaar is zich dat niet direct bewust.

En als het gaat om jou conclusie dat als de Heilige Geest in iemand werkt, dat er dan 'dus al leven' is, wil ik je graag wijzen op de tekst: 'Doden zullen horen de stem van de Zoon van God, en die ze gehoord hebben zullen leven.' Heel duidelijk om te lezen dat iemand bij het horen van de stem van God nog dood is, en (deze stem gehoord hebbende) zal leven.

Op het moment dat ze de stem van God horen worden ze levend.

25 Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: De ure komt en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven.

26 Dat is, de tijd, namelijk dat de mensen in meerdere menigte en met grotere kracht door de predikatie des Evangelies uit den dood der zonden tot een geestelijk leven zullen opgewekt worden.

27 Dat is, die geestelijk dood zijn door de misdaden en zonden, Ef. 2:1, 5.

28 Namelijk alzo dat zij die ook door het geloof hebben aangenomen, Joh. 1:12.

29 Dat is, een nieuw geestelijk leven krijgen, hetwelk genaamd wordt de eerste opstanding, Openb. 20:6. Zie van dit geestelijke leven Rom. 6:4. Gal. 2:20.

En in Romeinen 6:4 lezen we over de bewuste wedergeboorte! Pas dan is er sprake van nieuw geestelijk leven.

>> Dus als we het hebben over het houden bij de Bijbel n n de kanttekeningen...

[klever]

Nee, dat stel ik niet. Ik stel juist, dat er al leven is vóór men bewust Christus kent als Zaligmaker voor eigen zonden.

Weet de mens dat zelf ook? Of kan het vanuit de mens gezien nog alle kanten op?

Die mens weet niet dat hij levend is of bekeerd is, die weet alleen dat hij sterven moet, de levende die weet dat hij sterven moet, de doden weten niet met al.

[Fjodor]

De discussie in dit topic gaat over het begin van de bekering, het punt van de levendmaking.
Het is in deze discussie al vele malen benadrukt, bijna op elke pagina: de karikatuur die Huisman c.s. steeds weer opwerpt, klopt niet, want niemand geeft rust buiten Christus. Dat verwoordt ds. De Heer ook zo helder in de laatste alinea van het 2e artikel van boekrecensie: niemand beweert dat er zaligheid of leven buiten Christus is, maar daar begint de bekering niet mee. (vrij door mij geciteerd, heb exacte tekst niet bij de hand).

Maar verder ben jij nu degene die een karikatuur maakt. Er wordt niet zomaar 'out of the blue' gesteld (door huisman c.s.) dat men (Moerkerken, Tiberius c.s.) leven buiten Christus leert. Er wordt gesteld (door huisman c.s.) dat men (Moerkerken, Tiberius c.s.) leert dat er leven is voordat er Christuskennis is en dat dat neerkomt op dat men (Moerkerken, Tiberius c.s.)leert dat er leven buiten Christus is.

Ik heb het (enkel in deze quote) even gewijzigd zodat het miss wel duidelijk is.

[klever]

Ik lees net achterop de Puntuit een antwoord van ds. De Heer.

Deze zondekennis geeft een diepe nood in de ziel. Mijn leven ligt verloren, ik kan het nooit meer goedmaken. Ik sta in rekening bij een rechtvaardig God. In déze zondekennis kan iemand niet rusten of zeggen: dit is een kenmerk dat ik bekeerd ben. Integendeel.

Zo drijft de Heilige Geest een verloren zondaar uit tot Christus, de enige Zaligmaker. Buiten Hem is geen zaligheid te vinden (Hand. 4:12). Laat het je aanhoudende gebed zijn: Heere, maak Uzelf toch aan mij bekend. Maak in mijn leven toch plaats voor de Middelaar.

Wie Hem vindt, vindt het leven, rust, vrede voor de ziel, kortom, de zaligheid. En dat uit genade. Wat ben je dan gelukkig.

Hij heeft zich laten overtuigen door ds. Kort.

Ik las het ook net en had het artikel al geknipt om het hier te plakken maar je was mij voor. Ik ben hier ook erg blij mee.
Toch nog concensus in dit topic ?

Een duidelijk bewijs dat ds. Kort een karikatuur schetst van de z.g. embryoleer waar de embryotheologanten zich totaal niet in herkennen. Zo is dit boek nutteloos en ook de deze discussie. Er staat toch nog veel meer in dat boek? b.v standen in het genadeleven daar hoor ik niemand over.

[edmund]

Nee, dat stel ik niet. Ik stel juist, dat er al leven is vóór men bewust Christus kent als Zaligmaker voor eigen zonden.

Weet de mens dat zelf ook? Of kan het vanuit de mens gezien nog alle kanten op?

Die mens weet niet dat hij levend is of bekeerd is, die weet alleen dat hij sterven moet, de levende die weet dat hij sterven moet, de doden weten niet met al.

Pred.9:5 Want de levenden weten, dat zij sterven zullen, maar de doden weten niet met al; zij hebben ook geen loon meer, maar hun gedachtenis is vergeten.

de levenden: De zin is: Omdat de levende mensen weten dat zij sterven moeten, zo genieten zij met vreugde het tijdelijke goed, zolang het hun gebeuren mag. De levenden, zijn geestelijke doden of niet bij jou?

Wat wil je aantonen met deze tekst?

[klever]

Nee, dat stel ik niet. Ik stel juist, dat er al leven is vóór men bewust Christus kent als Zaligmaker voor eigen zonden.

Weet de mens dat zelf ook? Of kan het vanuit de mens gezien nog alle kanten op?

Die mens weet niet dat hij levend is of bekeerd is, die weet alleen dat hij sterven moet, de levende die weet dat hij sterven moet, de doden weten niet met al.

Pred.9:5 Want de levenden weten, dat zij sterven zullen, maar de doden weten niet met al; zij hebben ook geen loon meer, maar hun gedachtenis is vergeten.

de levenden: De zin is: Omdat de levende mensen weten dat zij sterven moeten, zo genieten zij met vreugde het tijdelijke goed, zolang het hun gebeuren mag. De levenden, zijn geestelijke doden of niet bij jou?

Wat wil je aantonen met deze tekst?

Ik wil daar mee zeggen dat er leven nodig is om je doodstaat in te kunnen leven. En dat het leven niet begint met de kennis van Christus.

[edmund]

Ik lees net achterop de Puntuit een antwoord van ds. De Heer.

Deze zondekennis geeft een diepe nood in de ziel. Mijn leven ligt verloren, ik kan het nooit meer goedmaken. Ik sta in rekening bij een rechtvaardig God. In déze zondekennis kan iemand niet rusten of zeggen: dit is een kenmerk dat ik bekeerd ben. Integendeel.

Zo drijft de Heilige Geest een verloren zondaar uit tot Christus, de enige Zaligmaker. Buiten Hem is geen zaligheid te vinden (Hand. 4:12). Laat het je aanhoudende gebed zijn: Heere, maak Uzelf toch aan mij bekend. Maak in mijn leven toch plaats voor de Middelaar.

Wie Hem vindt, vindt het leven, rust, vrede voor de ziel, kortom, de zaligheid. En dat uit genade. Wat ben je dan gelukkig.

Hij heeft zich laten overtuigen door ds. Kort.

Ik las het ook net en had het artikel al geknipt om het hier te plakken maar je was mij voor. Ik ben hier ook erg blij mee.
Toch nog concensus in dit topic ?

2 Kor. 5:17: Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.

in Christus
Dat is, waarlijk Christus kent, en met Hem verenigd is.

een nieuw schepsel
Dat is, door de kracht en den Geest van Christus wedergeboren, zonder op die vleselijke dingen meer te achten, of zijn geluk daarin te zoeken; Gal. 6:15.

[edmund]

Pred.9:5 Want de levenden weten, dat zij sterven zullen, maar de doden weten niet met al; zij hebben ook geen loon meer, maar hun gedachtenis is vergeten.

de levenden: De zin is: Omdat de levende mensen weten dat zij sterven moeten, zo genieten zij met vreugde het tijdelijke goed, zolang het hun gebeuren mag. De levenden, zijn geestelijke doden of niet bij jou?

Wat wil je aantonen met deze tekst?

Ik wil daar mee zeggen dat er leven nodig is om je doodstaat in te kunnen leven. En dat het leven niet begint met de kennis van Christus.

Mis! Dan begrijp je de tekst niet.

Je haalt het natuurlijk leven en sterven met het geestelijk sterven en leven door elkaar Klever. Let op de volgorde: In het geestelijke moet je eerst sterven, voor het (natuurlijk) sterven wordt, wil je (geestelijk) leven. Christi leven, eeuwig leven.

[edmund]

Klever. Ik zet een paar teksten met kanttekeningen op een rij, dan kan jezelf je conclusie trekken:

Joh. 5:25 Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: De ure komt, en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven.

‘de doden zullen’
Dat is, die geestelijk dood zijn door de misdaden en zonden; Ef. 2:1,5.

‘gehoord hebben’
Namelijk alzo dat zij die ook door het geloof hebben aangenomen; Joh. 1:12.

‘leven’
Dat is, een nieuw geestelijk leven krijgen, hetwelk genaamd wordt de eerste opstanding; Openb. 20:6. Zie van dit geestelijke leven Rom. 6:4; Gal. 2:20.


Efeze 1:13: In Welken ook gij zijt, nadat gij het woord der waarheid, namelijk het Evangelie uwer zaligheid gehoord hebt; in Welken gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met den Heiligen Geest der belofte;

De verzegeling is de wedergeboorte na of door het geloof. Zie kanttekeningen:

‘nadat gij geloofd’:
Of, als gij geloofd hebt. Want deze verzegeling des Geestes geschiedt door het geloof, en op het geloof, Gal. 3:2.

‘verzegeld geworden’:
Deze wijze van spreken is genomen van de mensen, die tot versterking van enige beloften verzegelde brieven plegen te geven, en dat menigmaal met opdrukking van hun eigen wapen of beeld. De beloften van de vergeving onzer zonden, van onze aanneming tot kinderen en onze eeuwige erve, worden ons gedaan door het Evangelie, en worden door het geloof ons toegeëigend. De verzegeling des Geestes, die daarbij gevoegd wordt, is de wedergeboorte of vernieuwing van Gods beeld in ons, waarmede Hij onze zielen begaaft en daarop drukt, als wij in Christus geloven, om ons meer en meer te verzekeren van de uitvoering van zijne beloften, 2 Cor. 1:21,22, en 2 Cor. 3:18. En betuigt bovendien hetzelve aan ons gemoed, als met een Goddelijke inspraak, waarover wij ook God als onzen Vader durven aanroepen, Rom. 8:15; Gal. 4:6, en roemen op de hoop der heerlijkheid Gods; Rom. 5:2, en Rom. 8:38,39.

En standen bestaan er niet.

‘als wij in Christus geloven, om ons meer en meer te verzekeren van de uitvoering van zijne beloften’ is dat een opwas in de genade.

[Luther]

Dag mensen,

Zojuist ontving opnieuw een PB met de vraag of ik misschien teruggekeerd was onder de naam 'GGBeroopingswerk'. Dat is níet het geval; ook niet onder een andere naam.

Met vriendelijke groet,
Luther

[refo]

Dag mensen,

Zojuist ontving opnieuw een PB met de vraag of ik misschien teruggekeerd was onder de naam 'GGBeroopingswerk'. Dat is níet het geval; ook niet onder een andere naam.

Met vriendelijke groet,
Luther

Nou, fijn hoor.

[Tiberius]

Dag mensen,

Zojuist ontving opnieuw een PB met de vraag of ik misschien teruggekeerd was onder de naam 'GGBeroopingswerk'. Dat is níet het geval; ook niet onder een andere naam.

Met vriendelijke groet,
Luther

Dat was dan zeker een schijnreïncarnatie.

[MarthaMartha]

Dag mensen,

Zojuist ontving opnieuw een PB met de vraag of ik misschien teruggekeerd was onder de naam 'GGBeroopingswerk'. Dat is níet het geval; ook niet onder een andere naam.

Met vriendelijke groet,
Luther

Dat was dan zeker een schijnreïncarnatie.

[learsi]

Naar aanleiding van dit draadje even het volgende....

Een embryo ontstaat bij de bevruchting.
De bevruchting is dus het begin van de embryo.

Als de natuurlijke geboorte als beeld van de geesteljke geboorte genomen kan/mag worden,dan is het begin de geestelijke bevruchting(het door de Heere gewerkte geloof in eerste aanleg).

Het(door de Heere gewerkte) geloof wordt vergeleken met het embryo(geestelijke foetus).
Een embryo echter is een samensmelting van eicel en zaadcel(zondaar en het Woord Gods).

Waar lezen we in het geschreven Woord over die(geestelijke) bevruchting(geloof in eerste aanleg,prilste stadium van het geloof dat de Heere aan het werken is).

..........."Maar zovelen Hem aangenomen hebben.........
...........die heeft Hij macht gegeven........................
...........kinderen Gods te worden.............................
...........die in Zijn Naam geloven.......
...........die niet uit den bloede,noch uit de wil des vlezes, noch uit de wil des ...........mans, maar uit God geboren zijn...................

M.b.t. het geloof kan dan gezegd worden, dat "geloven in Zijn Naam" in ieder geval deel uit maakt van het geloof. Je zou zelfs kunnen zeggen,dat het geloof ermee begint.

Er wordt veel gezegd in deze tekst. Het gaat me nu even om dat "geloven in Zijn Naam".

Wat wordt daarmee bedoeld?

b.v.d.
h.g.
Learsi

[edmund]

Learsi, het is geen natuurkundige verhandeling. We beginnen niet weer opnieuw.

Het Woord is duidelijk genoeg en de verhandeling van ds. Kort over het onderwerp wedergeboorte of schijngeboorte ook.