MarthaMartha schreef:

Lassie schreef:En ondanks dat geloof ik het nog steeds niet.

dat snap ik best...
ik zit hier soms ook naar de wieg te kijken en kan me er gewoon nog helemaal niks bij voorstellen....

Ha MM, zo te lezen hobbel je nog steeds rond....!
Ik was zo nieuwsgierig dat dit het eerste topic was wat ik opende!

henriët schreef:Bevallen is een natuurlijk iets, en ga er gewoon relaxed mee om. Gaat er iets mis, dan kunnen ze altijd ingrijpen. Laat je niet gekmaken door horror verhalen.

Mijn posting was niet bedoeld als horror verhaal, alleen wilde ik zeggen dat het ook ánders kan. Ik wens niemand zoiets toe en hoop dat het bij lassie en MM wél goed mag gaan..

Mariavt schreef:

henriët schreef:Bevallen is een natuurlijk iets, en ga er gewoon relaxed mee om. Gaat er iets mis, dan kunnen ze altijd ingrijpen. Laat je niet gekmaken door horror verhalen.

Mijn posting was niet bedoeld als horror verhaal, alleen wilde ik zeggen dat het ook ánders kan. Ik wens niemand zoiets toe en hoop dat het bij lassie en MM wél goed mag gaan..

Ik geloof echt dat je het niet als horror verhaal bedoelt, overigens doel ik ook op vele bevallingsverhalen in al die bladen, maar als je tegen t bevallen aanzit ben je veel labieler en dan is t niet zo handig al zulksoort verhalen te horen.

Soms zijn de bevallingen van je eigen moeder een indicatie hoe het bij jezelf zal gaan. Mijn ma vroeg dus toen ze haar eerste kind verwachtte aan mijn oma hoe het bij haar ging. Oma pinkte een traantje weg en zei: bij elke bevalling sta je met één been in het graf.
Dat vergrootte de moed nou niet echt. Ma vroeg het voor de zekerheid ook nog maar aan haar schoonmoeder (mijn andere oma dus). Die zei: ach kind, even zuchten en het is over.
Dat typeert ook meteen het verschil tussen de twee oma's.

oesterschelpje schreef:

MarthaMartha schreef:

Lassie schreef:En ondanks dat geloof ik het nog steeds niet.

dat snap ik best...
ik zit hier soms ook naar de wieg te kijken en kan me er gewoon nog helemaal niks bij voorstellen....

Ha MM, zo te lezen hobbel je nog steeds rond....!
Ik was zo nieuwsgierig dat dit het eerste topic was wat ik opende!

jaja, ik hobbel nog steeds... we tellen weer op ipv af...

Zita schreef:Soms zijn de bevallingen van je eigen moeder een indicatie hoe het bij jezelf zal gaan. Mijn ma vroeg dus toen ze haar eerste kind verwachtte aan mijn oma hoe het bij haar ging. Oma pinkte een traantje weg en zei: bij elke bevalling sta je met één been in het graf.
Dat vergrootte de moed nou niet echt. Ma vroeg het voor de zekerheid ook nog maar aan haar schoonmoeder (mijn andere oma dus). Die zei: ach kind, even zuchten en het is over.
Dat typeert ook meteen het verschil tussen de twee oma's.

Nou Zita, de waarheid ligt in het midden hoor Dus beide oma's hebben een beetje gelijk

MarthaMartha schreef:

oesterschelpje schreef:

MarthaMartha schreef:

Lassie schreef:En ondanks dat geloof ik het nog steeds niet.

dat snap ik best...
ik zit hier soms ook naar de wieg te kijken en kan me er gewoon nog helemaal niks bij voorstellen....

Ha MM, zo te lezen hobbel je nog steeds rond....!
Ik was zo nieuwsgierig dat dit het eerste topic was wat ik opende!

jaja, ik hobbel nog steeds... we tellen weer op ipv af...

Even geduld nog!
We denken aan je!

henriët schreef: Even geduld nog!
We denken aan je!

da's mooi...
beginnen we aan de volgende dag met dikke buik...

MarthaMartha schreef:

henriët schreef: Even geduld nog!
We denken aan je!

da's mooi...
beginnen we aan de volgende dag met dikke buik...

Succes alvast en sterkte met de laatste loodjes

MarthaMartha schreef:

henriët schreef: Even geduld nog!
We denken aan je!

da's mooi...
beginnen we aan de volgende dag met dikke buik...

Straks wordt het een 1 april baby (denkt iedereen dat het een mop is )

Mara schreef:

MarthaMartha schreef:

henriët schreef: Even geduld nog!
We denken aan je!

da's mooi...
beginnen we aan de volgende dag met dikke buik...

Straks wordt het een 1 april baby (denkt iedereen dat het een mop is )

als ie er vrijdag nog niet is, kan ik in elk geval een hoop mensen bellen en voor de gek houden, hoef ik me niet te vervelen...

MarthaMartha schreef:

Mara schreef:

MarthaMartha schreef:

henriët schreef: Even geduld nog!
We denken aan je!

da's mooi...
beginnen we aan de volgende dag met dikke buik...

Straks wordt het een 1 april baby (denkt iedereen dat het een mop is )

als ie er vrijdag nog niet is, kan ik in elk geval een hoop mensen bellen en voor de gek houden, hoef ik me niet te vervelen...

Ik bedoel meer: we hebben een dochter, en we noemen hem Kees.
Ik geef toe, beetje flauw, maar je brengt mensen even in verwarring

Mara schreef: Ik geef toe, beetje flauw, maar je brengt mensen even in verwarring

mmm... maar iedereen zit in spanning, als ik nu al iemand bel is het eerste wat ze roepen: ennn???

dus roepen, nou we hebben een dochter... (of een tweeling).... en dan 1 april.... ik heb mijn buik nog.... mwah... ben wel benieuwd naar de reacties eigenlijk....

MarthaMartha schreef:

Mara schreef: Ik geef toe, beetje flauw, maar je brengt mensen even in verwarring

mmm... maar iedereen zit in spanning, als ik nu al iemand bel is het eerste wat ze roepen: ennn???

dus roepen, nou we hebben een dochter... (of een tweeling).... en dan 1 april.... ik heb mijn buik nog.... mwah... ben wel benieuwd naar de reacties eigenlijk....

Wij hebben de datum altijd een beetje vaag gehouden.
Ik zei in 1e instantie, bijv. in maart. Veel mensen vragen dan niet door, als ze dat wel doen, zei ik: 2e helft. Terwijl ik de 8e was uitgerekend. De eerste keer liep ik zwaar over tijd (nu zou dat niet meer gebeuren heb ik begrepen) dus werd dol van het gevraag en gebel van iedereen. Nog niet ???? Word je het niet spuugzat ? Terwijl ik me prima voelde en het helemaal niet zat werd, maar wel het gevraag en die "medelijdende" blikken.

Haha,dat deden wij ook, ik smokkelde er eerst altijd 2 weken bij.
Vervolgens was onze eerste 2 weken te vroeg geboren met een keizersnede.
Dus volgens iedereen een maand te vroeg.....
Twas geen groot kind, lekker een klein "droppie", moest even in de couveuse, dus voor een leek heel aanneembaar.
Bij de tweede deden we het net zo, alleen die werd met 39 weken geboren, dus volgens iedereen "maar" 3 weken te vroeg.
Ook dat was een klein "droppie", dus weer was iedereen er van overtuigd dat het kind echt te vroeg was.

Vaak werd er overdags wel even door de een of ander gebeld, of ze nog boodschappen mee moesten nemen, enz...
Alleen mijn beste vriendin wist dat ik die dagen in het ziekenhuis werd opgenomen.
Ik lag lekker op een kamer alleen en we hebben door de telefoon honderduit gekletst, terwijl iedereen die naar ons huis belde, dacht dat manlief en ik een dagje weg waren.
Ze waren helemaal verrast, toen we belden dat er wat geboren was.
Het leuke is dat ze de tweede keer er net zo hard weer in geloofden, we hebben het zo gelaten.