Luther schreef:

Afgewezen schreef:

Luther schreef:Toen de Heere voor het eerst in mijn leven kwam, hoorde ik wel van Christus en leerde de Heere mij wel dat ik Hem nodig had. En dat alleen in Hem de behoudenis was. Tegelijkertijd is dat toevluchtnemende geloof dat van Christus alles verwacht zaligmakend van aard en alles schenkend wat in Hem is. Maar dat wist en ervaarde ik op dat moment niet.

En dat bedoel ík nu: hier is nog geen sprake van de kennis van Christus. Wie Hem werkelijk kent en in het geloof de toevlucht tot hem neemt, ís verlost. En die weet dat. Zelfs de bloedvloeiende vrouw, die zich vrezende en bevende in de schare verborgen wilde houden, 'voelde aan haar lichaam wat er geschied was'. En zo ook 'voelen' (=ervaren) wij het wanneer Christus Zich aan ons geopenbaard heeft. Dus hoe kun je dan zeggen "dat wist en ervaarde ik op dat moment niet"?

Even een middag weg geweest en we zijn weer drie pagina's verder.
Kijk, Afgewezen, dit is nu de reden dat ik je graag eens in the real life zou willen spreken, want je spreekt, zoals ik echt zelf ook denk, alleen kennelijk pak ik toch steeds woorden, die jij plaatst bij het hypercalvinisme. Als je me beter kende, zou je deze en onderstaande reactie iets genuanceerder geven. Maar het geeft niet, hoor. Ik kan er wel tegen.

Luther schreef:Toch wil ik nog een poging doen om het uit te leggen.

Luther schreef:Toen ik voor het eerst op Christus mocht zien door het geloof, was het waar, was ik gerechgtvaardigd, in Hem geheiligd, volkomen verlost. Maar omdat dat toen weer zo bestreden werd en door zonde en ongeloof ik daar geen zicht meer op had, dan kun je dat echt niet zomaar meer zeggen. Daar is toch een vastere gang in het geestelijk leven voor nodig.

PvS schreef:

henriët schreef:

PvS schreef:

refo schreef:In het verleden hebben we wel eens een discussie gevoerd over wat er precies gebeurt/ervaren wordt/gevoeld wordt als Christus Zich openbaart/gezien wordt.
Echt duidelijk is dat toen niet geworden.

Volgens mij ontstaat daar een groot deel van de Babylonische spraakverwarring hieromtrent.
Door bepaalde ervaringen aldus te bestempelen krijg je problemen. Als dat niet het goede gevoel/de juiste ervaring is gaat er ook geen zekerheid van uit. Zodra men zich gaat afvragen 'Was dat begin wel juist?/ben ik niet zelf begonnen' onstaan levensgrote problemen, waarvan ik me afvraag of dat wel onder 'bevinding' is te vangen.

Wie heeft hier een eerlijk antwoord op?

Kan het niet zijn dat de een op deze manier Christus zien mag en de ander op een andere manier, en dat we in onze refo gereformeerde zuil meer moeten openstaan voor het werk van de Heere en dat we niet meteen alles afkraken wanneer iemand iets uit zijn/ haar leven verteld wat niet strookt met je eigen ervaring?
Wanneer Christus Zichzelf openbaart weet je dat het van Hem is, maar de duivel weet ook dat hij dan weer een prooi heeft verloren.. en gaat er alles aandoen om zo iemand aan te vallen.. en zo komen er vragen.. ben ik zelf begonnen, is het wel waar.. was het de Heere wel.. enz
Ik denk ( dus dat is mijn persoonlijke mening) wanneer we meer zouden leven ( incl mezelf) vanuit het Woord, we meer vastigheid zouden hebben en krijgen.
De Heere wil dat geven. Maar wij moeten er naar staan.

Gaat er aan het "zien" van Christus ook iets vooraf?

PvS schreef:Wij (ook Afgewezen) moeten dus niet met een mening komen, maar een antwoord geven wat met de Schrift in overeenstemming is.

PvS schreef:

Afgewezen schreef:PvS, je lijkt een beetje op een schoolmeester die zijn leerlingen komt examineren. Misschien kun je gewoon meteen klip en klaar met je eigen mening komen? Dat praat wat makkelijker.

Beste "Meester" in het terecht wijzen.
Ik stel de vragen om een duidelijk antwoord te krijgen.
Jij schrijft, dat het je opvalt, dat er niet altijd eenduidigheid is over wat nu het 'zien op Christus' inhoudt. Ik vraag me af hoe het komt dat hier zoveel misverstanden optreden en er vaak een stuk onhelderheid aan de dag komt. Ligt dat mogelijk aan de prediking?

Wij (ook Afgewezen) moeten dus niet met een mening komen, maar een antwoord geven wat met de Schrift in overeenstemming is.

henriët schreef:wellicht is het goed het boek van Ambrosius te bestuderen.
Het zien op Jezus

Afgewezen schreef:

henriët schreef:wellicht is het goed het boek van Ambrosius te bestuderen.
Het zien op Jezus

Vind je het erg als ik dat toch maar niet doe?

henriët schreef:

Afgewezen schreef:

henriët schreef:wellicht is het goed het boek van Ambrosius te bestuderen.
Het zien op Jezus

Vind je het erg als ik dat toch maar niet doe?

waarom zou ik dat erg moeten vinden,
maar hoezo zou je dat niet doen??

Afgewezen schreef:

henriët schreef:

Afgewezen schreef:

henriët schreef:wellicht is het goed het boek van Ambrosius te bestuderen.
Het zien op Jezus

Vind je het erg als ik dat toch maar niet doe?

waarom zou ik dat erg moeten vinden,
maar hoezo zou je dat niet doen??

Omdat ik geen zin heb om die dikke pil door te worstelen. En ik denk ook niet dat het nodig is.
Met de Bijbel moeten we wel uit kunnen komen, lijkt mij.

albion schreef:Ik denk dat je dit boek niet hoeft door te worstelen.
Als je zoiets schrijft lijkt het net of je niet van lezen houdt....

freek schreef:Afgewezen, ik moet enorm om je lachen . Toen ik je opmerking las over Ambrosius dacht ik: dat vindt ze te dik en te dor. En ja hoor