Afgewezen schreef:

Ariene schreef:Ik was zo benieuwd wat jij dacht...

Ik kwam pas in de diepte toen God mij liet zien wie ik was en wat ik aan het doen was.
God bracht mij in de diepte, en tegelijk begon daar mijn redding.

Dus eerst in de diepte en dán de redding.
Nee, niet als voorwaarde, maar pas als wij uitgewerkt zijn, kan God Zijn werk doen...

Eens, maar Afgewezen je bent het toch wel eens dat hier in het pastoraat heel veel vragen bij mensen liggen voor wie deze werkelijkhied een zeer grote worsteling is, omdat men in zichzelf blijft blikken , terwijl de prediking er juist voor bedoeld is om zondaren op een Ander te laten zien , zonder ook maar enige gevoels voorwaarden in de mens ?

Wilhelm schreef:

Afgewezen schreef:

Ariene schreef:Ik was zo benieuwd wat jij dacht...

Ik kwam pas in de diepte toen God mij liet zien wie ik was en wat ik aan het doen was.
God bracht mij in de diepte, en tegelijk begon daar mijn redding.

Dus eerst in de diepte en dán de redding.
Nee, niet als voorwaarde, maar pas als wij uitgewerkt zijn, kan God Zijn werk doen...

Eens, maar Afgewezen je bent het toch wel eens dat hier in het pastoraat heel veel vragen bij mensen liggen voor wie deze werkelijkhied een zeer grote worsteling is, omdat men in zichzelf blijft blikken , terwijl de prediking er juist voor bedoeld is om zondaren op een Ander te laten zien , zonder ook maar enige gevoels voorwaarden in de mens ?

Wilhelm, helemaal mee eens. Maar ik geloof tóch dat het geloof in de diepte wordt geboren...

Afgewezen schreef:Wilhelm, helemaal mee eens. Maar ik geloof tóch dat het geloof in de diepte wordt geboren...

Jawel , maar dat is beter achteraf te bespreken , dan vooraf te bepreken.

Wilhelm schreef:

Afgewezen schreef:Wilhelm, helemaal mee eens. Maar ik geloof tóch dat het geloof in de diepte wordt geboren...

Jawel , maar dat is beter achteraf te bespreken , dan vooraf te bepreken.

Zie het meer als een reactie op Ariene.
Als mensen zeggen dat de ellendekennis begint bij het kruis van Christus, meen ik daar toch tegenin te moeten gaan.

Afgewezen schreef:Dus eerst in de diepte en dán de redding.
Nee, niet als voorwaarde, maar pas als wij uitgewerkt zijn, kan God Zijn werk doen...

Precies!

Wilhelm schreef:Eens, maar Afgewezen je bent het toch wel eens dat hier in het pastoraat heel veel vragen bij mensen liggen voor wie deze werkelijkhied een zeer grote worsteling is, omdat men in zichzelf blijft blikken , terwijl de prediking er juist voor bedoeld is om zondaren op een Ander te laten zien , zonder ook maar enige gevoels voorwaarden in de mens ?

Wie heeft het erover dat in de prediking de Ander achterwege moet blijven? Predik een rijke Jezus voor arme zondaren. Let wel: Niet voor ontdekte zondaren, maar voor arme zondaren. En die arme zondaar, dat ben jij! Een strenge wetsprediking die iedere hoorder persoonlijk schuldig stelt (persoonlijk, dus niet in de trant van: In Adam, ons bondhoofd, zijn wij allen gevallen, etc, maar: jij bent zondig, jij ligt verloren), en een rijke aanbieding van Christus. Dát is zoals t moet. Want een Christusprediking zonder een wetsprediking is leeg, net zoals een wetsprediking zonder Christus...

En voorderest: Laat het Woord zijn werk doen. Gods Woord gaat altijd met Zijn Geest (die Heere is en levend maakt) gepaart. Zoals een predikant eens stelde: Op de pinksterdag werden er 3000 in 1 keer bekeerd. Verwachtte je dat, toen je vandaag naar de kerk kwam? En heb je daarom gebeden? Wij verwachten vaak veel te weinig van het woord, en veel te veel van andere dingen...

Afgewezen schreef:Ik geloof niet dat ik ergens gezegd heb dat je uit jezelf in die diepte kunt komen...
Daar is het ontdekkende en ontgrondende werk van de Heilige Geest voor nodig.

je had dat inderdaad niet gezegd.
het voelde alleen zo omdat je schreef eerst de diepte, dan de redding.
Maar dat is wellicht meer gevoelsmatig.

Ik ben het volkomen met je eens.
De Heilige Geest werkt de ontdekking!

Afgewezen schreef:

Wilhelm schreef:

Afgewezen schreef:Wilhelm, helemaal mee eens. Maar ik geloof tóch dat het geloof in de diepte wordt geboren...

Jawel , maar dat is beter achteraf te bespreken , dan vooraf te bepreken.

Zie het meer als een reactie op Ariene.
Als mensen zeggen dat de ellendekennis begint bij het kruis van Christus, meen ik daar toch tegenin te moeten gaan.

Ariene schreef:

Afgewezen schreef:Zie het meer als een reactie op Ariene.
Als mensen zeggen dat de ellendekennis begint bij het kruis van Christus, meen ik daar toch tegenin te moeten gaan.

Ariene schreef:Ziende op Christus, gelovend dat Zijn dood mijn schuld heeft betaald, brengt ellendekennis met zich mee

Afgewezen schreef:

Wilhelm schreef:

Afgewezen schreef:Wilhelm, helemaal mee eens. Maar ik geloof tóch dat het geloof in de diepte wordt geboren...

Jawel , maar dat is beter achteraf te bespreken , dan vooraf te bepreken.

Zie het meer als een reactie op Ariene.
Als mensen zeggen dat de ellendekennis begint bij het kruis van Christus, meen ik daar toch tegenin te moeten gaan.

Jawel , maar het is ook een doorgaand iets, en in het begin van het leven kan het minder duidelijk liggen dan als we weer verootmoedigd worden, als we zien tegen Wiens Liefde we gezondigd hebben.
En ik zie ook om me heen zoveel worstelingen met wat die diepte nu precies inhoud, dat ik toch graag instem met hen die dat zo verklaren dat de diepte diep genoeg is , als we zonder iets hebben in onszelf uit genade de toevlucht tot Hem mogen nemen. Die liefde tot Hem is toch het grootste bewijs dat we niets meer in onszelf vonden , dan enkel schuld ?

Tja, hoe moet ik het nu eens zeggen?
Het gaat niet om de vraag hoe diep het moet zijn, maar het gaat er toch om dat we zondaar worden voor God? Dat is niet iets wat heel lang duurt of zo, of een periode beslaat die aan de verlossing voorafgaat, nee, het is de plaats waar God Zijn genade in Christus openbaart.
We kunnen dit toch ook niet uit pastorale overwegingen gaan loochenen?
Dan denk ik dat we echt voet geven aan een nieuw soort geloofsbeleving.

Het merkwaardige in deze discussie is dat julie allemaal gelijk hebben.

Hoe komt dat?

jvdg schreef:Het merkwaardige in deze discussie is dat julie allemaal gelijk hebben.

Hoe komt dat?

Misschien is het wel niet waar.

Afgewezen schreef:Tja, hoe moet ik het nu eens zeggen?
Het gaat niet om de vraag hoe diep het moet zijn, maar het gaat er toch om dat we zondaar worden voor God? Dat is niet iets wat heel lang duurt of zo, of een periode beslaat die aan de verlossing voorafgaat, nee, het is de plaats waar God Zijn genade in Christus openbaart.
We kunnen dit toch ook niet uit pastorale ovewegingen gaan loochenen?
Dan denk ik dat we echt voet geven aan een nieuw soort geloofsbeleving.

Idd, geen voet geven maar wel de drempels weghalen in de prediking en wijzen op de algenoegzaamheid en de gewilligheid van Christus. Tegelijkertijd de wet scherp prediken zoals ook Memento zegt.
Maar helaas worden er in veel prediking meer drempels gelegd, dan dat zondaren aan de hand worden genomen om tot Christus te leiden.
Of men wordt de handen opgelegd op zaken die nog geen gronden zijn.

Wilhelm schreef:

Afgewezen schreef:

Wilhelm schreef:
Jawel , maar dat is beter achteraf te bespreken , dan vooraf te bepreken.

Zie het meer als een reactie op Ariene.
Als mensen zeggen dat de ellendekennis begint bij het kruis van Christus, meen ik daar toch tegenin te moeten gaan.

Jawel , maar het is ook een doorgaand iets, en in het begin van het leven kan het minder duidelijk liggen dan als we weer verootmoedigd worden, als we zien tegen Wiens Liefde we gezondigd hebben.
En ik zie ook om me heen zoveel worstelingen met wat die diepte nu precies inhoud, dat ik toch graag instem met hen die dat zo verklaren dat de diepte diep genoeg is , als we zonder iets hebben in onszelf uit genade de toevlucht tot Hem mogen nemen. Die liefde tot Hem is toch het grootste bewijs dat we niets meer in onszelf vonden , dan enkel schuld ?

Het probleem is dat wanneer je het schrijft wat verkeerd uitgelegd kan worden.
Maar Wilhelm leest het zoals ik het bedoelde.
het is niet direct de eerste ontdekkende zondekennis die ik beschreef, maar wel een terugkerende.
wij lazen pas weer de lijdensgeschiedenis.
Als ik dan lees dat iedereen Hem bespotte en riep "kom af als u de Christus ben"
Maar Hij deed het niet. En dit raakte me nu zo "Hij werd erom bespot, hij kwam niet van het kruis af, maar Hij kon het wel
Hij kon het! maar hij deed het niet en dat alleen om zo'n vreselijke zondaar als mij te verlossen.

Afgewezen schreef:Tja, hoe moet ik het nu eens zeggen?
Het gaat niet om de vraag hoe diep het moet zijn, maar het gaat er toch om dat we zondaar worden voor God? Dat is niet iets wat heel lang duurt of zo, of een periode beslaat die aan de verlossing voorafgaat, nee, het is de plaats waar God Zijn genade in Christus openbaart.
We kunnen dit toch ook niet uit pastorale overwegingen gaan loochenen?
Dan denk ik dat we echt voet geven aan een nieuw soort geloofsbeleving.

Ik weet niet wat ik allemaal niet van je mag zeggen omdat het dan voorwaardelijk zou worden maar hier ben ik het van harte mee eens. Als dit de juiste bewoordingen zijn waar jij je ook in kan vinden dan zijn we het eens.

Op het moment dat de wet ons moet vervloeken en we om moeten komen is daar Christus.