Belijdenis doen van je geloof zonder te geloven

[Cyrillus]

Ik hoopte dat het van de genoemde bijbelteksten zou zijn afgeleid, maar het citaat van Sproul gaf mij toch te denken. Van nature zijn wij inderdaad kinderen des toorns, maar als God ons apart heeft gezet, geheiligd, dan is er niets om er aan te twijfelen dat onze kinderen niet zalig zouden zijn. God is getrouw aan zijn verbond!

Apart gezet en geheiligd worden is niet hetzelfde als deel hebben aan het heil.

Nee, maar apart gezet worden en geheiligd worden betekent wel dat God een verbond gesloten heeft met dat kind. Als dat kind vroeg overlijdt bijv. bij geboorte, mogen we dan vertrouwen hebben of niet dat God Zijn Woord houdt? Of komen we dan niet verder dan een misschientje?

[Geytenbeekje]

Ik hoopte dat het van de genoemde bijbelteksten zou zijn afgeleid, maar het citaat van Sproul gaf mij toch te denken. Van nature zijn wij inderdaad kinderen des toorns, maar als God ons apart heeft gezet, geheiligd, dan is er niets om er aan te twijfelen dat onze kinderen niet zalig zouden zijn. God is getrouw aan zijn verbond!

Apart gezet en geheiligd worden is niet hetzelfde als deel hebben aan het heil.

Nee, maar apart gezet worden en geheiligd worden betekent wel dat God een verbond gesloten heeft met dat kind. Als dat kind vroeg overlijdt bijv. bij geboorte, mogen we dan vertrouwen hebben of niet dat God Zijn Woord houdt? Of komen we dan niet verder dan een misschientje?

We zouden het ook aan God kunnen overlaten hoe Hij handelt.

[Posthoorn]

Nee, maar apart gezet worden en geheiligd worden betekent wel dat God een verbond gesloten heeft met dat kind.

Waar staat dat in de Bijbel? En áls dat al zo is, is in dat verbond zijn dan gelijk aan zalig zijn?

Als dat kind vroeg overlijdt bijv. bij geboorte, mogen we dan vertrouwen hebben of niet dat God Zijn Woord houdt? Of komen we dan niet verder dan een misschientje?

Welk Woord moet God houden? Kunnen we het niet gewoon aan Hém overlaten wat Hij doet met zo'n kind?

[Ararat]

Nee, maar apart gezet worden en geheiligd worden betekent wel dat God een verbond gesloten heeft met dat kind.

Waar staat dat in de Bijbel? En áls dat al zo is, is in dat verbond zijn dan gelijk aan zalig zijn?

Als dat kind vroeg overlijdt bijv. bij geboorte, mogen we dan vertrouwen hebben of niet dat God Zijn Woord houdt? Of komen we dan niet verder dan een misschientje?

Welk Woord moet God houden? Kunnen we het niet gewoon aan Hém overlaten wat Hij doet met zo'n kind?

Broeders, er lezen mensen mee waarbij dit erg gevoelig ligt...

[Posthoorn]

Broeders, er lezen mensen mee waarbij dit erg gevoelig ligt...

Ja, maar dat kan geen maatstaf zijn om te beoordelen wat de Bijbel nu écht zegt en waar de Bijbel over zwijgt.

[Ararat]

Broeders, er lezen mensen mee waarbij dit erg gevoelig ligt...

Ja, maar dat kan geen maatstaf zijn om te beoordelen wat de Bijbel nu écht zegt en waar de Bijbel over zwijgt.

Daar heb je helemaal gelijk in, maar het maakt wel uit hóe je dingen zegt, zeker als een discussie verhit zou raken.

[Cyrillus]

Ik hoopte dat het van de genoemde bijbelteksten zou zijn afgeleid, maar het citaat van Sproul gaf mij toch te denken. Van nature zijn wij inderdaad kinderen des toorns, maar als God ons apart heeft gezet, geheiligd, dan is er niets om er aan te twijfelen dat onze kinderen niet zalig zouden zijn. God is getrouw aan zijn verbond!

Apart gezet en geheiligd worden is niet hetzelfde als deel hebben aan het heil.

Nee, maar apart gezet worden en geheiligd worden betekent wel dat God een verbond gesloten heeft met dat kind. Als dat kind vroeg overlijdt bijv. bij geboorte, mogen we dan vertrouwen hebben of niet dat God Zijn Woord houdt? Of komen we dan niet verder dan een misschientje?

We zouden het ook aan God kunnen overlaten hoe Hij handelt.

Is dat werkelijk je troost? Een misschientje dus begrijp ik?

[Geytenbeekje]

Is dat werkelijk je troost? Een misschientje dus begrijp ik?

Beter dan valse hoop. Uiteindelijk komt het toch op Gods oordeel neer, hoe je het wendt of keert.

[Arja]

Het resultaat van onze wedergeboorte is in de eerste plaats geloof, dat dan resulteert in rechtvaardiging en aanneming in het gezin van God. Niemand wordt in deze wereld geboren als een kind van de familie van God. We worden geboren als kinderen van toorn. R.C. Sproul

Fijne troost voor ouders die hun kind bijv. bij de geboorte hebben verloren, niet dus, en een complete verachting van Gods verbond.

Dit is wat Gods Woord zegt. R.C. Sproul was predikant binnen de Presbyterian Church en sprak mijn inziens alleen Gods Woord na. Ik vind het helder wat de Westminster Geloofsbelijdenis erover zegt: "Uitverkoren zuigelingen, die in de jong sterven, worden wedergeboren en gered door Christus door de Geest, Die werkt wanneer, en waar en hoe het Hem behaagt: op dezelfde manier werkt Hij ook in alle andere uitverkorenen die niet in staat zijn om uiterlijk geroepen te worden door de bediening van de Woord. (WCF 10.3).

Ik heb zelf een kleintje verloren in de 14e week van mijn zwangerschap. Ik geloof dat ik het ontmoeten zal. Hij heeft het gered op op een manier die ik niet kan begrijpen. Ik moest loslaten maar Hij greep het vast. Ik prijs Zijn heilige Naam erom. En ja, de dood van een baby of jong kind is diep hartverscheurend. Toch wil ik eerlijk behandeld worden. We moeten onze antwoorden putten uit wat de Bijbel onthult dat waar is.

C.H Spurgeon. "We weten dat de hemel gevuld zal zijn met degenen die op aarde nooit volwassen zijn geworden, maar die ons in de hemel in Christus zullen begroeten."

Misschien kun je het citaat van R. C. Sproul terug in het verband lezen, waarin ik het gedeeld had @cyrillus

.

Als vervolgens gezegd wordt: "We worden geboren als kinderen van toorn.", dan interpreteer ik dat dat een kind normaal gesproken niet behouden wordt. In het licht van 1 Cor. 7 vind ik dat heel erg.

Ik heb hier over nagedacht en kom er op terug. Eerst begreep ik het niet later wel. Je noemt denk ik: 1 Korinthe 7:14. Hoe ik over deze tekst denk ik waarschijnlijk anders dan je denkt. Het gaat hier over huwelijksproblemen die ontstaan wanneer één partner gelovig wordt. Ik zie het zo:

Christenen die met ongelovigen getrouwd waren, hoefden zich geen zorgen te maken dat zijzelf, hun huwelijk of hun kinderen zouden worden verontreinigd door de ongelovige echtgenoot, vond Paulus. Ze hoefden niet te scheiden. Integendeel, het tegenovergestelde was het geval. Zowel de kinderen als de ongelovige echtgenoot zouden geheiligd worden door de gelovige vrouw of echtgenoot. In Gods ogen is een huis voor Hemzelf apart gezet als de man, vrouw of, impliciet, een ander familielid een christen is. Zo'n gezin is niet in de volledige betekenis van het woord christelijk, maar het is anders dan een gezin dat niet gelovig is. Zelfs als de christen wordt belachelijk gemaakt en vervolgd, worden ongelovigen in het gezin gezegend vanwege die gelovige. Eén christen in een huis siert het hele huis. Gods inwoning in die gelovige en alle zegeningen en genaden die vanuit de hemel in het leven van de gelovige stromen, zullen overstromen om iedereen die dichtbij is te verrijken. Het geloof van de gelovige is niet voldoende voor de redding van iemand anders dan zichzelf, maar het is vaak het middel waarmee andere familieleden tot de Heere mogen komen door de kracht van de Geest en de getuigenis van de gelovig. Dat gebeurt nog steeds.

Hoe zie jij dat? En ja... we zijn een heel eind van het onderwerp afgedwaald.

[Cyrillus]

Nee, maar apart gezet worden en geheiligd worden betekent wel dat God een verbond gesloten heeft met dat kind.

Waar staat dat in de Bijbel? En áls dat al zo is, is in dat verbond zijn dan gelijk aan zalig zijn?

Als dat kind vroeg overlijdt bijv. bij geboorte, mogen we dan vertrouwen hebben of niet dat God Zijn Woord houdt? Of komen we dan niet verder dan een misschientje?

Welk Woord moet God houden? Kunnen we het niet gewoon aan Hém overlaten wat Hij doet met zo'n kind?

Laat ik het houden bij de kanttekeningen bij 1 Cor 7: 14 "Dat is, zijn in het uiterlijk verbond Gods begrepen, en hebben toegang tot de tekenen en zegelen van Gods genade, zowel als degenen, die van beide gelovige ouders zijn geboren." Natuurlijk is dit niet hetzelfde als de zaligheid. Maar als God het kind middels het verbond belooft er voor hem te willen zijn, dan mag je best een zeker vertrouwen hebben. Wij hebben geen God die liegen kan.

[Cyrillus]

Is dat werkelijk je troost? Een misschientje dus begrijp ik?

Beter dan valse hoop. Uiteindelijk komt het toch op Gods oordeel neer, hoe je het wendt of keert.

Welk betekenis ken jij aan de doop toe dan?

[Cyrillus]

Dit is wat Gods Woord zegt. R.C. Sproul was predikant binnen de Presbyterian Church en sprak mijn inziens alleen Gods Woord na. Ik vind het helder wat de Westminster Geloofsbelijdenis erover zegt: "Uitverkoren zuigelingen, die in de jong sterven, worden wedergeboren en gered door Christus door de Geest, Die werkt wanneer, en waar en hoe het Hem behaagt: op dezelfde manier werkt Hij ook in alle andere uitverkorenen die niet in staat zijn om uiterlijk geroepen te worden door de bediening van de Woord. (WCF 10.3).

Ik heb zelf een kleintje verloren in de 14e week van mijn zwangerschap. Ik geloof dat ik het ontmoeten zal. Hij heeft het gered op op een manier die ik niet kan begrijpen. Ik moest loslaten maar Hij greep het vast. Ik prijs Zijn heilige Naam erom. En ja, de dood van een baby of jong kind is diep hartverscheurend. Toch wil ik eerlijk behandeld worden. We moeten onze antwoorden putten uit wat de Bijbel onthult dat waar is.

C.H Spurgeon. "We weten dat de hemel gevuld zal zijn met degenen die op aarde nooit volwassen zijn geworden, maar die ons in de hemel in Christus zullen begroeten."

Misschien kun je het citaat van R. C. Sproul terug in het verband lezen, waarin ik het gedeeld had @cyrillus

.

Als vervolgens gezegd wordt: "We worden geboren als kinderen van toorn.", dan interpreteer ik dat dat een kind normaal gesproken niet behouden wordt. In het licht van 1 Cor. 7 vind ik dat heel erg.

Ik heb hier over nagedacht en kom er op terug. Eerst begreep ik het niet later wel. Je noemt denk ik: 1 Korinthe 7:14. Hoe ik over deze tekst denk ik waarschijnlijk anders dan je denkt. Het gaat hier over huwelijksproblemen die ontstaan wanneer één partner gelovig wordt. Ik zie het zo:

Christenen die met ongelovigen getrouwd waren, hoefden zich geen zorgen te maken dat zijzelf, hun huwelijk of hun kinderen zouden worden verontreinigd door de ongelovige echtgenoot, vond Paulus. Ze hoefden niet te scheiden. Integendeel, het tegenovergestelde was het geval. Zowel de kinderen als de ongelovige echtgenoot zouden geheiligd worden door de gelovige vrouw of echtgenoot. In Gods ogen is een huis voor Hemzelf apart gezet als de man, vrouw of, impliciet, een ander familielid een christen is. Zo'n gezin is niet in de volledige betekenis van het woord christelijk, maar het is anders dan een gezin dat niet gelovig is. Zelfs als de christen wordt belachelijk gemaakt en vervolgd, worden ongelovigen in het gezin gezegend vanwege die gelovige. Eén christen in een huis siert het hele huis. Gods inwoning in die gelovige en alle zegeningen en genaden die vanuit de hemel in het leven van de gelovige stromen, zullen overstromen om iedereen die dichtbij is te verrijken. Het geloof van de gelovige is niet voldoende voor de redding van iemand anders dan zichzelf, maar het is vaak het middel waarmee andere familieleden tot de Heere mogen komen door de kracht van de Geest en de getuigenis van de gelovig. Dat gebeurt nog steeds.

Hoe zie jij dat? En ja... we zijn een heel eind van het onderwerp afgedwaald.

Dat kan ik helemaal onderstrepen hoor! En dat afdwalen zit ik niet mee :-).

[MGG]

We zouden het ook aan God kunnen overlaten hoe Hij handelt.

Is dat werkelijk je troost? Een misschientje dus begrijp ik?

We mogen toch geloven dat God als rechtvaardige Rechter, geen onrechtvaardige beslissingen kan nemen? In mijn ogen is het een enorme troost als je het aan Gods rechtvaardigheid mag overlaten. Laten we niet op Gods troon gaan/willen zitten en zaken die niet duidelijk in de Bijbel staan aan God overlaten.

[Geytenbeekje]

Is dat werkelijk je troost? Een misschientje dus begrijp ik?

Beter dan valse hoop. Uiteindelijk komt het toch op Gods oordeel neer, hoe je het wendt of keert.

Welk betekenis ken jij aan de doop toe dan?

Dat je wel ingelijfd bent in het verbond, maar niet automatisch in de geestelijke weldaden van het verbond. Dat God je apart heeft gezet en dat het een voorrecht is dat Hij je onder Zijn Woord liet opgroeien, maar dat als je onbekeerd sterft dat je nog meer pijn zal krijgen dan iemand anders die niet de teken van het verbond draagt. Uiteindelijk hecht alleen de uitverkorene eraan dat God naar hem/haar omziet en alleen de uitverkorene grijpt naar de belofte.

[Cyrillus]

We zouden het ook aan God kunnen overlaten hoe Hij handelt.

Is dat werkelijk je troost? Een misschientje dus begrijp ik?

We mogen toch geloven dat God als rechtvaardige Rechter, geen onrechtvaardige beslissingen kan nemen? In mijn ogen is het een enorme troost als je het aan Gods rechtvaardigheid mag overlaten. Laten we niet op Gods troon gaan/willen zitten en zaken die niet duidelijk in de Bijbel staan aan God overlaten.

Natuurlijk is het aan God maar de pleitgrond is dan de rechtvaardigheid van God? Aangezien de kinderen onder Gods toorn liggen... Eerlijk gezegd vind ik dit echt armoedig.