En hij geloofde zelf en zijn gehele huis.

[PvS]

Het heil is er al, de weldaden liggen als het ware al te wachten. Dat ben ik met je eens.
Maar wanneer je zegt "[De sacramenten verzegelen] niet alleen dat het heil er is, maar dat we er deel aan hebben", dan stel ik de vraag: wie bedoel je met die "we"? Iedere gedoopte (zoals Fjodor) of de gelovige?

Volgens de Reformatie de gelovigen én hun zaad. Hier komen we weer terecht bij het spanningsveld van deze topic. En dan citeer ik Fjodor nog maar een keer, omdat hij m.i. de spanning goed onder woorden weet te brengen:

Ja, dat is de hele moeilijke vraag waar volgens mij een hele hoop geschillen in de gereformeerde kerk door zijn ontstaan. Misschien is het zo dat kinderen om zo te zeggen nog geen mensen zijn die wel of niet geloven of zich bekeren kunnen.
Dan krijg je een probleem met de voorwaarde voor het genadeverbond, namelijk geloof en bekering. Want kinderen kunnen die voorwaarde niet inlossen.
Maar als die kinderen nog niet geloven kunnen, kunnen ze dan wel ongelovig zijn? Vanuit de gedachte van het 'wat uit vlees geboren is is vlees' zouden we misschien best gemakkelijk ja willen zeggen. Kunnen mensen met een ernstige geestelijke beperking geloven en zich bekeren? Waarschijnlijk komen we erop uit dat er mensen zijn die de Heere ondanks hun zonden niet verantwoordelijk houdt.. Dus dan hoeven kinderen misschien de voorwaarde wel niet in te lossen om bij het genadeverbond te mogen horen. Ik denk dat dat de inhoud van de huisteksten is. En misschien is dat ook wel de betekenis van de uitspraak van Jezus waar Hij de kinderen tot zich laat komen. De discipelen vonden het maar raar, kunnen kinderen dat soort dingen wel begrijpen, kunnen ze de voorwaarde wel inlossen?, maar de Heere ziet het kleine en verworpene aan.
[En ik denk dat bij kinderen de wedergeboorte misschien ook wel vooraf kan gaan aan het geloof, ook in de tijd. Dat zo'n kind al voor altijd gered mag zijn, ondanks dat het geen echt geloof kent. Maar dat de nieuwe mens al is geschapen.]
Wat dan als die kinderen later niet blijken te geloven, als de Heere zo'n kind toch niet daadwerkelijk tot zich heeft geroepen? Was het dan gerommel met doopwater? Ik zou zeggen van niet. Bij Ismaël was het ook geen gerommel met de besnijdenis...

Ik wil je er nog op wijzen dat Guido de Brès, op wie men zich zo graag beroept, ook stelt dat God de kinderen van de gelovigen voor wedergeboren en gelovig houdt (volgens drs. K. Exalto, in zijn boekje 'In het rechte spoor'). Dat ik dus spreek over 'in de positie van gelovigen gesteld worden', is dus helemaal niet zo gek bekeken. Het doopsformulier ademt deze sfeer. Van nature zijn de kinderen kinderen des toorns, maar vanuit het verbond gezien zijn ze dat niet meer (zegt De Brès in zijn boek tegen de wederdopers, zoals weergegeven door Exalto).

Deze post is de moeite waard om nog eens te lezen!

[Tiberius]

Het heil is er al, de weldaden liggen als het ware al te wachten. Dat ben ik met je eens.
Maar wanneer je zegt "[De sacramenten verzegelen] niet alleen dat het heil er is, maar dat we er deel aan hebben", dan stel ik de vraag: wie bedoel je met die "we"? Iedere gedoopte (zoals Fjodor) of de gelovige?

Volgens de Reformatie de gelovigen én hun zaad. Hier komen we weer terecht bij het spanningsveld van deze topic. En dan citeer ik Fjodor nog maar een keer, omdat hij m.i. de spanning goed onder woorden weet te brengen:

Ja, dat is de hele moeilijke vraag waar volgens mij een hele hoop geschillen in de gereformeerde kerk door zijn ontstaan. Misschien is het zo dat kinderen om zo te zeggen nog geen mensen zijn die wel of niet geloven of zich bekeren kunnen.
Dan krijg je een probleem met de voorwaarde voor het genadeverbond, namelijk geloof en bekering. Want kinderen kunnen die voorwaarde niet inlossen.
Maar als die kinderen nog niet geloven kunnen, kunnen ze dan wel ongelovig zijn? Vanuit de gedachte van het 'wat uit vlees geboren is is vlees' zouden we misschien best gemakkelijk ja willen zeggen. Kunnen mensen met een ernstige geestelijke beperking geloven en zich bekeren? Waarschijnlijk komen we erop uit dat er mensen zijn die de Heere ondanks hun zonden niet verantwoordelijk houdt.. Dus dan hoeven kinderen misschien de voorwaarde wel niet in te lossen om bij het genadeverbond te mogen horen. Ik denk dat dat de inhoud van de huisteksten is. En misschien is dat ook wel de betekenis van de uitspraak van Jezus waar Hij de kinderen tot zich laat komen. De discipelen vonden het maar raar, kunnen kinderen dat soort dingen wel begrijpen, kunnen ze de voorwaarde wel inlossen?, maar de Heere ziet het kleine en verworpene aan.
[En ik denk dat bij kinderen de wedergeboorte misschien ook wel vooraf kan gaan aan het geloof, ook in de tijd. Dat zo'n kind al voor altijd gered mag zijn, ondanks dat het geen echt geloof kent. Maar dat de nieuwe mens al is geschapen.]
Wat dan als die kinderen later niet blijken te geloven, als de Heere zo'n kind toch niet daadwerkelijk tot zich heeft geroepen? Was het dan gerommel met doopwater? Ik zou zeggen van niet. Bij Ismaël was het ook geen gerommel met de besnijdenis...

Ik wil je er nog op wijzen dat Guido de Brès, op wie men zich zo graag beroept, ook stelt dat God de kinderen van de gelovigen voor wedergeboren en gelovig houdt (volgens drs. K. Exalto, in zijn boekje 'In het rechte spoor'). Dat ik dus spreek over 'in de positie van gelovigen gesteld worden', is dus helemaal niet zo gek bekeken. Het doopsformulier ademt deze sfeer. Van nature zijn de kinderen kinderen des toorns, maar vanuit het verbond gezien zijn ze dat niet meer (zegt De Brès in zijn boek tegen de wederdopers, zoals weergegeven door Exalto).

Dat men de kinderen voor wedergeboren en gelovig houdt is niet Bijbels. Het zal dan niet voor niets zijn, dat deze noties niet opgenomen zijn in onze belijdenisgeschriften.

[Bert Mulder]

Het heil is er al, de weldaden liggen als het ware al te wachten. Dat ben ik met je eens.
Maar wanneer je zegt "[De sacramenten verzegelen] niet alleen dat het heil er is, maar dat we er deel aan hebben", dan stel ik de vraag: wie bedoel je met die "we"? Iedere gedoopte (zoals Fjodor) of de gelovige?

Volgens de Reformatie de gelovigen én hun zaad. Hier komen we weer terecht bij het spanningsveld van deze topic. En dan citeer ik Fjodor nog maar een keer, omdat hij m.i. de spanning goed onder woorden weet te brengen:

Ja, dat is de hele moeilijke vraag waar volgens mij een hele hoop geschillen in de gereformeerde kerk door zijn ontstaan. Misschien is het zo dat kinderen om zo te zeggen nog geen mensen zijn die wel of niet geloven of zich bekeren kunnen.
Dan krijg je een probleem met de voorwaarde voor het genadeverbond, namelijk geloof en bekering. Want kinderen kunnen die voorwaarde niet inlossen.
Maar als die kinderen nog niet geloven kunnen, kunnen ze dan wel ongelovig zijn? Vanuit de gedachte van het 'wat uit vlees geboren is is vlees' zouden we misschien best gemakkelijk ja willen zeggen. Kunnen mensen met een ernstige geestelijke beperking geloven en zich bekeren? Waarschijnlijk komen we erop uit dat er mensen zijn die de Heere ondanks hun zonden niet verantwoordelijk houdt.. Dus dan hoeven kinderen misschien de voorwaarde wel niet in te lossen om bij het genadeverbond te mogen horen. Ik denk dat dat de inhoud van de huisteksten is. En misschien is dat ook wel de betekenis van de uitspraak van Jezus waar Hij de kinderen tot zich laat komen. De discipelen vonden het maar raar, kunnen kinderen dat soort dingen wel begrijpen, kunnen ze de voorwaarde wel inlossen?, maar de Heere ziet het kleine en verworpene aan.
[En ik denk dat bij kinderen de wedergeboorte misschien ook wel vooraf kan gaan aan het geloof, ook in de tijd. Dat zo'n kind al voor altijd gered mag zijn, ondanks dat het geen echt geloof kent. Maar dat de nieuwe mens al is geschapen.]
Wat dan als die kinderen later niet blijken te geloven, als de Heere zo'n kind toch niet daadwerkelijk tot zich heeft geroepen? Was het dan gerommel met doopwater? Ik zou zeggen van niet. Bij Ismaël was het ook geen gerommel met de besnijdenis...

Ik wil je er nog op wijzen dat Guido de Brès, op wie men zich zo graag beroept, ook stelt dat God de kinderen van de gelovigen voor wedergeboren en gelovig houdt (volgens drs. K. Exalto, in zijn boekje 'In het rechte spoor'). Dat ik dus spreek over 'in de positie van gelovigen gesteld worden', is dus helemaal niet zo gek bekeken. Het doopsformulier ademt deze sfeer. Van nature zijn de kinderen kinderen des toorns, maar vanuit het verbond gezien zijn ze dat niet meer (zegt De Brès in zijn boek tegen de wederdopers, zoals weergegeven door Exalto).

Dat men de kinderen voor wedergeboren en gelovig houdt is niet Bijbels. Het zal dan niet voor niets zijn, dat deze noties niet opgenomen zijn in onze belijdenisgeschriften.

op welke basis zeg je dat?

[DirkM]

Wat ik helaas maar al te vaak mis wanneer er gesproken wordt over de kinderen van gelovige ouders, is dat 1 van de grote voorrechten van deze kinderen is, dat ze opgroeien in een omgeving waar het Woord niet alleen gesproken en gehoord wordt, maar ook door de ouders geleeft wordt. Ten opzichte van kinderen die geboren worden in een gezin waarvan de ouders niet geloven is juist dat ook een zeer groot voorrecht.
De verantwoording voor de opvoeding is dan in de eerste plaats ook de direkte verantwoording van de ouders, maar bedenk daarbij wel, dat wanneer de kinderen het leven zien in de Kerk of Gemeente en ze zien op de andere Gemeenteleden, dat deze juist ook door hun wandel de geloofsopvoeding en de praktijk van het geloof dat door de ouders voorgeleeft is ook op een dergelijke manier moeten voorleven dat hun niet door hun verkeerde wandel een struikelblok gaan worden voor de opgroeiende kinderen, waarmee de weg naar het Kruis gedeeltelijk belemmerd zou kunnen gaan worden.
(ik hoop dat ik mij voorzichtig genoeg heb uitgedrukt en hiermee niemand tegen de schenen heb geschopt, want dat is dus absoluut niet de bedoeling van mijn schrijven)

[Tiberius]

Dat men de kinderen voor wedergeboren en gelovig houdt is niet Bijbels. Het zal dan niet voor niets zijn, dat deze noties niet opgenomen zijn in onze belijdenisgeschriften.

op welke basis zeg je dat?

Op basis van Rom 9 : 11-13 onder andere.

[Johann Gottfried Walther]

Ik wil je er nog op wijzen dat Guido de Brès, op wie men zich zo graag beroept, ook stelt dat God de kinderen van de gelovigen voor wedergeboren en gelovig houdt (volgens drs. K. Exalto, in zijn boekje 'In het rechte spoor'). Dat ik dus spreek over 'in de positie van gelovigen gesteld worden', is dus helemaal niet zo gek bekeken. Het doopsformulier ademt deze sfeer. Van nature zijn de kinderen kinderen des toorns, maar vanuit het verbond gezien zijn ze dat niet meer (zegt De Brès in zijn boek tegen de wederdopers, zoals weergegeven door Exalto).

Hoe heet dat boek van Ds. De Bres?

[Afgewezen]

Ik wil je er nog op wijzen dat Guido de Brès, op wie men zich zo graag beroept, ook stelt dat God de kinderen van de gelovigen voor wedergeboren en gelovig houdt (volgens drs. K. Exalto, in zijn boekje 'In het rechte spoor'). Dat ik dus spreek over 'in de positie van gelovigen gesteld worden', is dus helemaal niet zo gek bekeken. Het doopsformulier ademt deze sfeer. Van nature zijn de kinderen kinderen des toorns, maar vanuit het verbond gezien zijn ze dat niet meer (zegt De Brès in zijn boek tegen de wederdopers, zoals weergegeven door Exalto).

Hoe heet dat boek van Ds. De Bres?

Weet ik niet. Exalto heeft het over zijn boek tegen de wederdopers, maar een titel kan ik niet vinden.

[PvS]

Ik wil je er nog op wijzen dat Guido de Brès, op wie men zich zo graag beroept, ook stelt dat God de kinderen van de gelovigen voor wedergeboren en gelovig houdt (volgens drs. K. Exalto, in zijn boekje 'In het rechte spoor'). Dat ik dus spreek over 'in de positie van gelovigen gesteld worden', is dus helemaal niet zo gek bekeken. Het doopsformulier ademt deze sfeer. Van nature zijn de kinderen kinderen des toorns, maar vanuit het verbond gezien zijn ze dat niet meer (zegt De Brès in zijn boek tegen de wederdopers, zoals weergegeven door Exalto).

Hoe heet dat boek van Ds. De Bres?

Dat zal wel te lezen zijn in het monumentale boek 'Guido de Bres, zijn leven, zijn belijden', dat onlangs verscheen bij uitgeverij Kok?

[Afgewezen]

Dat men de kinderen voor wedergeboren en gelovig houdt is niet Bijbels. Het zal dan niet voor niets zijn, dat deze noties niet opgenomen zijn in onze belijdenisgeschriften.

Het blijft lastig. Ik denk dat je idd. beter kunt zeggen 'in de positie van gelovigen geplaatst worden'. Volgens mij is dat toch wel Bijbels hard te maken. Gebeurde dat in het OT Israël in feite ook niet? Wat te denken van de notie van het 'kinderen opvoeden in de vreze des Heeren', het opwekken van kinderen om gehoorzaam te zijn 'in de Heere'?
In een andere topic schreef ik het volgende:

Dr. Loonstra wijst er in, in navolging van prof. Versteeg, op dat het bij de doop van de kinderen der gemeente gaat om het "onderscheid" tussen "enerzijds het heilshistorische en anderzijds het heilsordelijke aspect van de doop. De gemeente staat op de heilshistorische basis van Christus' volbrachte werk en zijn heerschappij door Zijn Woord en Geest. Op die heilshistorische werkelijkheid is de doop gebaseerd. De doop is daarvan de zichtbare uitdrukking voor de gehele gemeente, inclusief de allerjongsten."
Ik zou hierbij willen opmerken: zien we hier niet de continuïteit met de gemeente van het oude verbond, waarin óók de allerjongsten besneden moesten worden?
Alleen zo kan ik de kinderdoop eigenlijk verklaren.

[Johann Gottfried Walther]

Ik wil je er nog op wijzen dat Guido de Brès, op wie men zich zo graag beroept, ook stelt dat God de kinderen van de gelovigen voor wedergeboren en gelovig houdt (volgens drs. K. Exalto, in zijn boekje 'In het rechte spoor'). Dat ik dus spreek over 'in de positie van gelovigen gesteld worden', is dus helemaal niet zo gek bekeken. Het doopsformulier ademt deze sfeer. Van nature zijn de kinderen kinderen des toorns, maar vanuit het verbond gezien zijn ze dat niet meer (zegt De Brès in zijn boek tegen de wederdopers, zoals weergegeven door Exalto).

Hoe heet dat boek van Ds. De Bres?

Dat zal wel te lezen zijn in het monumentale boek 'Guido de Bres, zijn leven, zijn belijden', dat onlangs verscheen bij uitgeverij Kok?

Kan zijn dat boek heb ik niet, ik lees over deze visie in ieder geval niets in "Le bastion" van Ds. Guido de Bres

[Bert Mulder]

Dat men de kinderen voor wedergeboren en gelovig houdt is niet Bijbels. Het zal dan niet voor niets zijn, dat deze noties niet opgenomen zijn in onze belijdenisgeschriften.

op welke basis zeg je dat?

Op basis van Rom 9 : 11-13 onder andere.

Toch waren ook beiden, Esau en Jacob, als gelovigen opgevoed. Wij brengen onze kinderen op, als zijnde wedergeboren en gelovig. Omdat dat het Bijbelse vereiste is, lees even bijvoorbeeld Deut. 6. De Bijbel is er zeer duidelijk in dat het Evangelie is voor gelovigen en hun zaad. Dat betekend natuurlijk niet dat ze allen, hoofd voor hoofd, ook gelovig zijn. Maar de Schrift refereert de kerk altijd als een organisme. Zie bijvoorbeeld ook de groet in nagenoeg alle apostolische brieven.

(heb ik het natuurlijk wel over gelovige ouders, niet over ouders die alleen maar 'lid van de kerk' zijn.)

[huisman]

Ik wil je er nog op wijzen dat Guido de Brès, op wie men zich zo graag beroept, ook stelt dat God de kinderen van de gelovigen voor wedergeboren en gelovig houdt (volgens drs. K. Exalto, in zijn boekje 'In het rechte spoor'). Dat ik dus spreek over 'in de positie van gelovigen gesteld worden', is dus helemaal niet zo gek bekeken. Het doopsformulier ademt deze sfeer. Van nature zijn de kinderen kinderen des toorns, maar vanuit het verbond gezien zijn ze dat niet meer (zegt De Brès in zijn boek tegen de wederdopers, zoals weergegeven door Exalto).

Hoe heet dat boek van Ds. De Bres?

Dat zal wel te lezen zijn in het monumentale boek 'Guido de Bres, zijn leven, zijn belijden', dat onlangs verscheen bij uitgeverij Kok?

Kan zijn dat boek heb ik niet, ik lees over deze visie in ieder geval niets in "Le bastion" van Ds. Guido de Bres

Het boek heet "La racine, source et fondement des anabaptistes" Dit schreef hij tegen de wederdopers van zijn tijd.
Uit zeer goed ingelichte bron heb ik vernoemen dat er binnenkort een nederlandse vertaling komt.

Wat ook veel mensen vergeten dat je bij veel geschriften uit de reformatie en de nadere reformatie de gedachte tegenkomt dat je kinderen van gelovigen voor wedergeboren moet houden. De reden daarvan lag meer in het pastorale dan in het leerstellige. Het was een levensvraag van de gelovigen omdat de kindersterfte erg groot was in die tijden. Waar is mijn jonggestorven kind ? Je moet m.i. zulke geschriften dan ook plaatsen in de tijd waarin ze zijn geschreven.

[Bert Mulder]

Lees over dit onderwerp (voor gelovig houden), ook even de catechismus verklaring van Ds. van der Groe:

‘Wat nu de kinderen die te dopen worden voorgesteld zelf betreft, deze moeten wij in hun gelovige ouders ook voor gelovigen en voor ware bondgenoten van God houden, welke de belofte van het verbonds toekomt. Wij moeten hier enkel alleen slechts onze ogen slaan op de genadige beloften Gods, welke Hij in het algemeen gedaan heeft, niet alleen aan ons (namelijk de gelovige ouders), maar ook aan onze kinderen, dat Hij ze, naast ons, uit oneindige vrije genade mede in Zijn verbond wil nemen, zelfs van hun jeugd en geboorte af aan, als zij nog geen kwaad noch goed kennen. Wij moeten met een geestelijk oog daarop zien, op welke wijze de Heere God naar Zijn grote barmhartigheid Zijn verbond met ons, arme zondaars, heeft willen maken; hoe Hij ook onze kleine kinderen daarin heeft willen sluiten; en ziende op deze grote barmhartigheid des Heeren, onze God, en op deze Zijn aanbiddelijke weg van vrije genade, moeten wij nu des Heeren dierbare beloften, dat Hij Zijn verbond ook wil uitstrekken tot onze jonge kinderen, evenzeer als tot onszelf, nu door ongelovigheid niet verwerpen. Wij moeten met hartelijke ootmoedigheid en dankbaarheid die gewisse beloften Gods voor onze kleine kinderen aannemen en ze gelovig op hen en op hun staat toepassen; waarna wij hen dan, uit kracht van Gods genadige weg en beloften, nu ook gelovig voor des Heeren waarachtige bondgenoten en aangenomen kinderen, ja voor heiligen in Christus Jezus, moeten houden en erkennen, steunende enkel en alleen op de beloften van Gods verbond. En ziet, op dat fundament moeten wij alle kinderen van gelovige ouders als bondgenoten Gods dopen en hen er zo lang voor houden en erkennen, totdat zij opgroeiende, aan ons het tegendeel met hun gedrag mochten komen te betonen.

[Fjodor]

Lees over dit onderwerp (voor gelovig houden), ook even de catechismus verklaring van Ds. van der Groe:

‘Wat nu de kinderen die te dopen worden voorgesteld zelf betreft, deze moeten wij in hun gelovige ouders ook voor gelovigen en voor ware bondgenoten van God houden, welke de belofte van het verbonds toekomt. Wij moeten hier enkel alleen slechts onze ogen slaan op de genadige beloften Gods, welke Hij in het algemeen gedaan heeft, niet alleen aan ons (namelijk de gelovige ouders), maar ook aan onze kinderen, dat Hij ze, naast ons, uit oneindige vrije genade mede in Zijn verbond wil nemen, zelfs van hun jeugd en geboorte af aan, als zij nog geen kwaad noch goed kennen. Wij moeten met een geestelijk oog daarop zien, op welke wijze de Heere God naar Zijn grote barmhartigheid Zijn verbond met ons, arme zondaars, heeft willen maken; hoe Hij ook onze kleine kinderen daarin heeft willen sluiten; en ziende op deze grote barmhartigheid des Heeren, onze God, en op deze Zijn aanbiddelijke weg van vrije genade, moeten wij nu des Heeren dierbare beloften, dat Hij Zijn verbond ook wil uitstrekken tot onze jonge kinderen, evenzeer als tot onszelf, nu door ongelovigheid niet verwerpen. Wij moeten met hartelijke ootmoedigheid en dankbaarheid die gewisse beloften Gods voor onze kleine kinderen aannemen en ze gelovig op hen en op hun staat toepassen; waarna wij hen dan, uit kracht van Gods genadige weg en beloften, nu ook gelovig voor des Heeren waarachtige bondgenoten en aangenomen kinderen, ja voor heiligen in Christus Jezus, moeten houden en erkennen, steunende enkel en alleen op de beloften van Gods verbond. En ziet, op dat fundament moeten wij alle kinderen van gelovige ouders als bondgenoten Gods dopen en hen er zo lang voor houden en erkennen, totdat zij opgroeiende, aan ons het tegendeel met hun gedrag mochten komen te betonen.

Ja, zó moeten we volgens mij de belijdenisgeschriften lezen.
Nog even los van mijn eigen mening, want daar leest Tiberius veel teveel in..

[huisman]

Lees over dit onderwerp (voor gelovig houden), ook even de catechismus verklaring van Ds. van der Groe:

‘Wat nu de kinderen die te dopen worden voorgesteld zelf betreft, deze moeten wij in hun gelovige ouders ook voor gelovigen en voor ware bondgenoten van God houden, welke de belofte van het verbonds toekomt. Wij moeten hier enkel alleen slechts onze ogen slaan op de genadige beloften Gods, welke Hij in het algemeen gedaan heeft, niet alleen aan ons (namelijk de gelovige ouders), maar ook aan onze kinderen, dat Hij ze, naast ons, uit oneindige vrije genade mede in Zijn verbond wil nemen, zelfs van hun jeugd en geboorte af aan, als zij nog geen kwaad noch goed kennen. Wij moeten met een geestelijk oog daarop zien, op welke wijze de Heere God naar Zijn grote barmhartigheid Zijn verbond met ons, arme zondaars, heeft willen maken; hoe Hij ook onze kleine kinderen daarin heeft willen sluiten; en ziende op deze grote barmhartigheid des Heeren, onze God, en op deze Zijn aanbiddelijke weg van vrije genade, moeten wij nu des Heeren dierbare beloften, dat Hij Zijn verbond ook wil uitstrekken tot onze jonge kinderen, evenzeer als tot onszelf, nu door ongelovigheid niet verwerpen. Wij moeten met hartelijke ootmoedigheid en dankbaarheid die gewisse beloften Gods voor onze kleine kinderen aannemen en ze gelovig op hen en op hun staat toepassen; waarna wij hen dan, uit kracht van Gods genadige weg en beloften, nu ook gelovig voor des Heeren waarachtige bondgenoten en aangenomen kinderen, ja voor heiligen in Christus Jezus, moeten houden en erkennen, steunende enkel en alleen op de beloften van Gods verbond. En ziet, op dat fundament moeten wij alle kinderen van gelovige ouders als bondgenoten Gods dopen en hen er zo lang voor houden en erkennen, totdat zij opgroeiende, aan ons het tegendeel met hun gedrag mochten komen te betonen.

Ja, zó moeten we volgens mij de belijdenisgeschriften lezen.
Nog even los van mijn eigen mening, want daar leest Tiberius veel teveel in..

Neem ook eens mee wat ik eerder schreef.

Wat ook veel mensen vergeten dat je bij veel geschriften uit de reformatie en de nadere reformatie de gedachte tegenkomt dat je kinderen van gelovigen voor wedergeboren moet houden. De reden daarvan lag meer in het pastorale dan in het leerstellige. Het was een levensvraag van de gelovigen omdat de kindersterfte erg groot was in die tijden. Waar is mijn jonggestorven kind ? Je moet m.i. zulke geschriften dan ook plaatsen in de tijd waarin ze zijn geschreven.