De kleine lettertjes van het Evangelie

[Herman]

Maar dat heeft er helemaal niets mee te maken. Dan gaat het over een strijd vanwege het verdorven hart van de mens. Niet om een strijd omdat de dominee zich onduidelijk of voorwaardelijk uitdrukt.

Omdat het juist een strijd is vanwege het verdorven hart, horen al die onduidelijke en voorwaardelijke zaken bij het geheel van het Evangelie. Dat is precies één van de knelpunten in deze discussie. Daarom vinden sommige bepaalde uitdrukkingen of een bepaalde preekwijze als voorwaardelijk en anderen onderkennen het als onderdeel van het zalig worden van een zondaar.

[Valcke]

De bijdragen van Cyrillus houden mij wel wat bezig. Hij begon met veel simplistische posts, maar gaandeweg geeft hij wat meer inhoudelijke reacties. Hij schijnt dr. Van den Brink goed te kennen, maar schrijft toch consequent zijn naam foutief. Is dat omdat hij de schrijfwijze niet kent of is het om een andere reden? Ik vind zijn hele optreden hier wat wonderlijk. Misschien kan Cyrillus hierover wat meer duidelijkheid geven en duidelijk maken wat zijn relatie is tot dr. Van den Brink? Daar ben ik namelijk wel benieuwd naar.

[Bertiel]

Als jij een plaatje van een lijk ziet die overspoelt wordt door het water, wat is dat volgens jou?

Zinken. Verdrinken is de overgang van leven naar de dood.

[Onbekende]

Wat ik hier zie is dat velen:

1. de doodsstaat van de mens onderschatten;
2. een verkeerd idee hebben van het werk van de Heilige Geest;
3. een geloof promoten dat de krachten van de natuur niet teboven gaat.

Hoe kom je tot deze conclusies? Zou je dat iets kunnen uitwerken?

1. Het geloof wordt voorgesteld als iets wat een mens zelf op kan brengen. Als jij wilt geloven, nou, dan geloof je toch? Dat een mens van nature een vijand van God is, en helemaal geen zicht heeft op wat geloven is, op Wie God is, op Wie Christus is - dat lijkt helemaal geen rol te spelen. Als een mens er maar voor 'open staat', dan is er geen belemmering meer, lijkt de redenering. Wordt de gescheidenheid van God nog ingeleefd? Het besef: ik ben God kwijt, en hoe kom ik met Hem weer in gemeenschap? Hoe word ik met God verzoend? Is dat nog een worsteling?
Ja, maar in het NT ging het toch ook heel snel en als de mensen werden opgeroepen tot geloof, dan gelóófden ze toch ook? Jawel, maar vergeet niet dat de prediking in die tijd gepaard ging met de kracht en de zalving van de Heilige Geest. 1 Thess. 1:5: Want ons Evangelie is onder u niet alleen in woorden geweest, maar ook in kracht, en in den Heiligen Geest, en in veel verzekerdheid. Je kunt er niet zomaar van uitgaan dat dit altijd het geval is waar het Evangelie wordt gebracht.

2. Het werk van de Heilige Geest lijkt iets te zijn geworden waar je zelfs niets van merkt. Waar blijft het 'wonder' van het geloven, van de verlossing, het ervaren van de vrede met God, die alle verstand te boven gaat? Het lijkt nu soms meer op: Je gelooft en dat is het. En nu moet je maar geloven dat je gelooft. Ik chargeer wellicht, maar dat is toch een beetje de indruk die ik uit sommige postings krijg.

3. In feite heb ik dit derde punt al genoemd: het lijkt erop dat het geloof iets is wat de mens zelf op kan brengen. Als ik maar wil komen, dan kom ik. Wat dat 'komen' dan ook moge zijn (dat wordt vaak niet verder uitgelegd). Nogmaals, ik chargeer wellicht iets, maar het 'wonder' is weg. Zeker, de Heere Jezus zei óók: "Wie wil, die kome", maar dan is het maar de grote vraag: wat is dat, 'komen tot Christus'? "Het is maar één stap tot Jezus." Ja, dat is waar, maar hoe dóé ik die stap? Voor mij was dat destijds een verborgenheid, een geheim dat voor mij opgeklaard moest worden door licht van boven. Je kunt dat iemand niet 'aanpraten', je kunt dat een ander niet geven. Het is uiteindelijk toch de Geest Die dat doet, Die het licht van het Evangelie doet opgaan in de ziel.

Bedankt voor je openheid Posthoorn.

Weet je, het geloof IS het werk van de Heilige Geest. Bij de een werkt de Heilige Geest lieflijk, bij de ander begint het met angst voor de hel (zouden wij een foute motivatie noemen!), bij weer een ander met diepe ellende kennis en toevallen van Gods recht, bij een ander omdat er dingen in zijn/haar leven gebeuren waarom diegene gewoon niet meer om God heen kan, enz.

En allen kijken achterom en zeggen: wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. Allen beseffen dat het pure, onverdiende genade is. Allen leven er iets van in wat het Christus gekost heeft. Maar niet iedereen in dezelfde trap en mate, en ook niet iedereen zit in dezelfde geestelijke fase van het leven (opwas in de genade) en ook niet iedereen maakt hetzelfde tempo door.

Genade is niet goedkoop. Maar wel om niet te verkrijgen. Door het geloof. Of je dat geloof nu 'aanneemt' (omdat het je aangeboden wordt!) of dat geloof je 'geschonken wordt' doet er helemaal niet toe. Het gaat erom of je mag(!) geloven.

[CvdW]

Het geloof is een smalle weg en een enge poort voor hen die de eigengerechtigheid willen vasthouden en van het geloof een verdienstelijk werk willen maken ipv de bedelaarshand die slechts ontvangen kan.
Ik moet toch even goed nadenken. Wat wordt hier gezegd? Ik kom er niet uit.
Het is toch eerst de enge poort en vervolgens de smalle achter de poort.

Het gaat in het citaat niet over de weg achter de poort, maar daarover dat de ware gelovigen ook door deze nauwe poort heel ruim naar binnen kunnen. Omdat ze niets van zichzelf hoeven mee te nemen.

Deze nauwe poort is Christus? Zo ja, dan begrijp ik uit uw woorden dat je een waar gelovige kunt zijn zonder Christus.
Ze hoeven (ik lees je mag wel iets meenemen) niets van zichzelf mee te nemen en kunnen niets van zichzelf meenemen, anders zouden we als mens nog roemen. Echter alle roem is uit Christus.

[Geytenbeekje]

Als jij een plaatje van een lijk ziet die overspoelt wordt door het water, wat is dat volgens jou?

Zinken. Verdrinken is de overgang van leven naar de dood.

Het aardse leven naar de eeuwige dood, alleen de uitkomst was voor de grondlegging al vastgelegd dat diegene zou verdrinken, maar inderdaad zinken zou dan beter passen.

[Cyrillus]

@geytenbeekje
Inderdaad is het tweeledig. Het zou simpel moeten zijn - worden als een kind inderdaad!, maar als wij niet omhoog kijken, blijkt het verrassend moeilijk. En daar hebben wij inderdaad een leven lang voor nodig. Maar sommigen hier schijnen toch de voorwaarde te willen stellen dat het hoe dan ook moeilijk moet zijn. Anders is het niet echt klaarblijkelijk. Die voorwaarde lees ik niet in de Bijbel. Vandaar ook dat ik de vraag stelde aan diverse mensen. Dank voor je antwoord.

Jij ook bedankt Al heb ik wel een vraag over het omhoog kijken. Dat doen wij ook van nature niet, hoe zie jij dit?
Ja een kreun of zucht als het tegen zit bijvoorbeeld, zonder God in wezen te bedoelen, maar dat is niet een ware biddende omhoog kijken.
We moeten op Jezus zien bijvoorbeeld vind ik best wel een erge afknapper omdat er dan een bepaald vermogen in de mens wordt gelegd om te doen alsof wij daar ook maar iets van kunnen.

Wij zijn in onze kringen wat allergisch voor activistische woorden denk ik. Als de Bijbel oproept tot bekering dan suggereert dat ook een bepaald vermogen alsof wij dat kunnen. Maar God werkt beide, het willen en het werken. De valkuil in onze kringen is dat we dit helemaal uit elkaar trekken. En dan komen we in de problemen: je wordt dan of activistisch of lijdelijk. Als wij (oprecht) omhoog kijken dan werkt God dat in ons. Maar wij doen het wel zelf. Maar dankzij God dus. Want van nature kijken we graag op onszelf. Iemand heeft eens tegen mij gezegd: wij hebben geen vrije wil, wel een eigen wil. Als wij dat niet zouden hebben, dan zouden wij ook geen verantwoordelijkheid hebben om ons te bekeren. Ik ben niet zo van de woordspelingen, maar dit laat wel het verschil zien.

[Geytenbeekje]

@geytenbeekje
Inderdaad is het tweeledig. Het zou simpel moeten zijn - worden als een kind inderdaad!, maar als wij niet omhoog kijken, blijkt het verrassend moeilijk. En daar hebben wij inderdaad een leven lang voor nodig. Maar sommigen hier schijnen toch de voorwaarde te willen stellen dat het hoe dan ook moeilijk moet zijn. Anders is het niet echt klaarblijkelijk. Die voorwaarde lees ik niet in de Bijbel. Vandaar ook dat ik de vraag stelde aan diverse mensen. Dank voor je antwoord.

Jij ook bedankt Al heb ik wel een vraag over het omhoog kijken. Dat doen wij ook van nature niet, hoe zie jij dit?
Ja een kreun of zucht als het tegen zit bijvoorbeeld, zonder God in wezen te bedoelen, maar dat is niet een ware biddende omhoog kijken.
We moeten op Jezus zien bijvoorbeeld vind ik best wel een erge afknapper omdat er dan een bepaald vermogen in de mens wordt gelegd om te doen alsof wij daar ook maar iets van kunnen.

Wij zijn in onze kringen wat allergisch voor activistische woorden denk ik. Als de Bijbel oproept tot bekering dan suggereert dat ook een bepaald vermogen alsof wij dat kunnen. Maar God werkt beide, het willen en het werken. De valkuil in onze kringen is dat we dit helemaal uit elkaar trekken. En dan komen we in de problemen: je wordt dan of activistisch of lijdelijk. Als wij (oprecht) omhoog kijken dan werkt God dat in ons. Maar wij doen het wel zelf. Maar dankzij God dus. Want van nature kijken we graag op onszelf. Iemand heeft eens tegen mij gezegd: wij hebben geen vrije wil, wel een eigen wil. Als wij dat niet zouden hebben, dan zouden wij ook geen verantwoordelijkheid hebben om ons te bekeren. Ik ben niet zo van de woordspelingen, maar dit laat wel het verschil zien.

Helder, alleen de eigen wil wilt niet Dat zegt Paulus ook, Het goede dat ik wil dat doe ik niet, het kwade dat ik niet wil doe ik. Dus ook al 'wil' je het, dan betekent het niet automatisch dat je het ook doet. We hebben ook onze verantwoordelijkheid, maar daar zit niets van ons bij, dat is iets dat alleen bij God vandaan komt, ook zit het niet in ons soort van willen.

[Cyrillus]

De bijdragen van Cyrillus houden mij wel wat bezig. Hij begon met veel simplistische posts, maar gaandeweg geeft hij wat meer inhoudelijke reacties. Hij schijnt dr. Van den Brink goed te kennen, maar schrijft toch consequent zijn naam foutief. Is dat omdat hij de schrijfwijze niet kent of is het om een andere reden? Ik vind zijn hele optreden hier wat wonderlijk. Misschien kan Cyrillus hierover wat meer duidelijkheid geven en duidelijk maken wat zijn relatie is tot dr. Van den Brink? Daar ben ik namelijk wel benieuwd naar.

Dat kan Cyrillus, maar hij vraagt zich wel af wat dit toevoegt aan de discussie. Dus misschien beter om je in het ongewisse te laten :-).

[Onbekende]

Jij ook bedankt Al heb ik wel een vraag over het omhoog kijken. Dat doen wij ook van nature niet, hoe zie jij dit?
Ja een kreun of zucht als het tegen zit bijvoorbeeld, zonder God in wezen te bedoelen, maar dat is niet een ware biddende omhoog kijken.
We moeten op Jezus zien bijvoorbeeld vind ik best wel een erge afknapper omdat er dan een bepaald vermogen in de mens wordt gelegd om te doen alsof wij daar ook maar iets van kunnen.

Wij zijn in onze kringen wat allergisch voor activistische woorden denk ik. Als de Bijbel oproept tot bekering dan suggereert dat ook een bepaald vermogen alsof wij dat kunnen. Maar God werkt beide, het willen en het werken. De valkuil in onze kringen is dat we dit helemaal uit elkaar trekken. En dan komen we in de problemen: je wordt dan of activistisch of lijdelijk. Als wij (oprecht) omhoog kijken dan werkt God dat in ons. Maar wij doen het wel zelf. Maar dankzij God dus. Want van nature kijken we graag op onszelf. Iemand heeft eens tegen mij gezegd: wij hebben geen vrije wil, wel een eigen wil. Als wij dat niet zouden hebben, dan zouden wij ook geen verantwoordelijkheid hebben om ons te bekeren. Ik ben niet zo van de woordspelingen, maar dit laat wel het verschil zien.

Helder, alleen de eigen wil wilt niet Dat zegt Paulus ook, Het goede dat ik wil dat doe ik niet, het kwade dat ik niet wil doe ik. Dus ook al 'wil' je het, dan betekent het niet automatisch dat je het ook doet. We hebben ook onze verantwoordelijkheid, maar daar zit niets van ons bij, dat is iets dat alleen bij God vandaan komt, ook zit het niet in ons soort van willen.

Deze uitspraak van Paulus gaat over het doen van zonden na ontvangen genade. Niet over wel of niet kunnen geloven.

Dat is het gevaar van Bijbelse uitspraken als one-liner gebruiken. Dit geldt zowel ter linkerzijde als ter rechterzijde.

Het op deze manier gebruiken van Bijbelteksten werpen kleine lettertjes op...

[Valcke]

De bijdragen van Cyrillus houden mij wel wat bezig. Hij begon met veel simplistische posts, maar gaandeweg geeft hij wat meer inhoudelijke reacties. Hij schijnt dr. Van den Brink goed te kennen, maar schrijft toch consequent zijn naam foutief. Is dat omdat hij de schrijfwijze niet kent of is het om een andere reden? Ik vind zijn hele optreden hier wat wonderlijk. Misschien kan Cyrillus hierover wat meer duidelijkheid geven en duidelijk maken wat zijn relatie is tot dr. Van den Brink? Daar ben ik namelijk wel benieuwd naar.

Dat kan Cyrillus, maar hij vraagt zich wel af wat dit toevoegt aan de discussie. Dus misschien beter om je in het ongewisse te laten :-).

Ok prima het is jouw keuze. Ik vind het niet verstandig wat je doet. Voor mij is het in elk geval wel helder, ook zonder een antwoord.

[Cyrillus]

Jij ook bedankt Al heb ik wel een vraag over het omhoog kijken. Dat doen wij ook van nature niet, hoe zie jij dit?
Ja een kreun of zucht als het tegen zit bijvoorbeeld, zonder God in wezen te bedoelen, maar dat is niet een ware biddende omhoog kijken.
We moeten op Jezus zien bijvoorbeeld vind ik best wel een erge afknapper omdat er dan een bepaald vermogen in de mens wordt gelegd om te doen alsof wij daar ook maar iets van kunnen.

Wij zijn in onze kringen wat allergisch voor activistische woorden denk ik. Als de Bijbel oproept tot bekering dan suggereert dat ook een bepaald vermogen alsof wij dat kunnen. Maar God werkt beide, het willen en het werken. De valkuil in onze kringen is dat we dit helemaal uit elkaar trekken. En dan komen we in de problemen: je wordt dan of activistisch of lijdelijk. Als wij (oprecht) omhoog kijken dan werkt God dat in ons. Maar wij doen het wel zelf. Maar dankzij God dus. Want van nature kijken we graag op onszelf. Iemand heeft eens tegen mij gezegd: wij hebben geen vrije wil, wel een eigen wil. Als wij dat niet zouden hebben, dan zouden wij ook geen verantwoordelijkheid hebben om ons te bekeren. Ik ben niet zo van de woordspelingen, maar dit laat wel het verschil zien.

Helder, alleen de eigen wil wilt niet Dat zegt Paulus ook, Het goede dat ik wil dat doe ik niet, het kwade dat ik niet wil doe ik. Dus ook al 'wil' je het, dan betekent het niet automatisch dat je het ook doet. We hebben ook onze verantwoordelijkheid, maar daar zit niets van ons bij, dat is iets dat alleen bij God vandaan komt, ook zit het niet in ons soort van willen.

Deze uitspraak van Paulus gaat over het doen van zonden na ontvangen genade. Niet over wel of niet kunnen geloven.

Dat is het gevaar van Bijbelse uitspraken als one-liner gebruiken. Dit geldt zowel ter linkerzijde als ter rechterzijde.

Het op deze manier gebruiken van Bijbelteksten werpen kleine lettertjes op...

In dit geval zie ik zelf geen verschil. Of we nou goede werken doen of geloven, zonder God gaat het niet. Wij willen nu eenmaal van nature niet geloven en geen goede werken doen. En voor beide geldt dat we de verantwoordelijkheid hebben on te geloven en om goede werken te doen.

[GerefGemeente-lid]

@geytenbeekje
Inderdaad is het tweeledig. Het zou simpel moeten zijn - worden als een kind inderdaad!, maar als wij niet omhoog kijken, blijkt het verrassend moeilijk. En daar hebben wij inderdaad een leven lang voor nodig. Maar sommigen hier schijnen toch de voorwaarde te willen stellen dat het hoe dan ook moeilijk moet zijn. Anders is het niet echt klaarblijkelijk. Die voorwaarde lees ik niet in de Bijbel. Vandaar ook dat ik de vraag stelde aan diverse mensen. Dank voor je antwoord.

Jij ook bedankt Al heb ik wel een vraag over het omhoog kijken. Dat doen wij ook van nature niet, hoe zie jij dit?
Ja een kreun of zucht als het tegen zit bijvoorbeeld, zonder God in wezen te bedoelen, maar dat is niet een ware biddende omhoog kijken.
We moeten op Jezus zien bijvoorbeeld vind ik best wel een erge afknapper omdat er dan een bepaald vermogen in de mens wordt gelegd om te doen alsof wij daar ook maar iets van kunnen.

Wij zijn in onze kringen wat allergisch voor activistische woorden denk ik. Als de Bijbel oproept tot bekering dan suggereert dat ook een bepaald vermogen alsof wij dat kunnen. Maar God werkt beide, het willen en het werken. De valkuil in onze kringen is dat we dit helemaal uit elkaar trekken. En dan komen we in de problemen: je wordt dan of activistisch of lijdelijk. Als wij (oprecht) omhoog kijken dan werkt God dat in ons. Maar wij doen het wel zelf. Maar dankzij God dus. Want van nature kijken we graag op onszelf. Iemand heeft eens tegen mij gezegd: wij hebben geen vrije wil, wel een eigen wil. Als wij dat niet zouden hebben, dan zouden wij ook geen verantwoordelijkheid hebben om ons te bekeren. Ik ben niet zo van de woordspelingen, maar dit laat wel het verschil zien.

Lukas 18: 13: En de tollenaar van verre staande, wilde ook zelfs de ogen niet opheffen naar den hemel, maar sloeg op zijn borst, zeggende: O God, zijt mij zondaar genadig.

[Geytenbeekje]

Jij ook bedankt Al heb ik wel een vraag over het omhoog kijken. Dat doen wij ook van nature niet, hoe zie jij dit?
Ja een kreun of zucht als het tegen zit bijvoorbeeld, zonder God in wezen te bedoelen, maar dat is niet een ware biddende omhoog kijken.
We moeten op Jezus zien bijvoorbeeld vind ik best wel een erge afknapper omdat er dan een bepaald vermogen in de mens wordt gelegd om te doen alsof wij daar ook maar iets van kunnen.

Wij zijn in onze kringen wat allergisch voor activistische woorden denk ik. Als de Bijbel oproept tot bekering dan suggereert dat ook een bepaald vermogen alsof wij dat kunnen. Maar God werkt beide, het willen en het werken. De valkuil in onze kringen is dat we dit helemaal uit elkaar trekken. En dan komen we in de problemen: je wordt dan of activistisch of lijdelijk. Als wij (oprecht) omhoog kijken dan werkt God dat in ons. Maar wij doen het wel zelf. Maar dankzij God dus. Want van nature kijken we graag op onszelf. Iemand heeft eens tegen mij gezegd: wij hebben geen vrije wil, wel een eigen wil. Als wij dat niet zouden hebben, dan zouden wij ook geen verantwoordelijkheid hebben om ons te bekeren. Ik ben niet zo van de woordspelingen, maar dit laat wel het verschil zien.

Helder, alleen de eigen wil wilt niet Dat zegt Paulus ook, Het goede dat ik wil dat doe ik niet, het kwade dat ik niet wil doe ik. Dus ook al 'wil' je het, dan betekent het niet automatisch dat je het ook doet. We hebben ook onze verantwoordelijkheid, maar daar zit niets van ons bij, dat is iets dat alleen bij God vandaan komt, ook zit het niet in ons soort van willen.

Deze uitspraak van Paulus gaat over het doen van zonden na ontvangen genade. Niet over wel of niet kunnen geloven.

Dat is het gevaar van Bijbelse uitspraken als one-liner gebruiken. Dit geldt zowel ter linkerzijde als ter rechterzijde.

Het op deze manier gebruiken van Bijbelteksten werpen kleine lettertjes op...

Dit kan je ook betrekken op geloven hoor. Je kunt zoveel willen, maar dat betekent het niet dat je het ook doet. Ook verstandelijk kan je dit allemaal willen en willen dat dit ook zo was in je leven en beargumenteren maar als het niet tot een ware breuk komt, blijft het bij beargumenteren.

[Cyrillus]

De bijdragen van Cyrillus houden mij wel wat bezig. Hij begon met veel simplistische posts, maar gaandeweg geeft hij wat meer inhoudelijke reacties. Hij schijnt dr. Van den Brink goed te kennen, maar schrijft toch consequent zijn naam foutief. Is dat omdat hij de schrijfwijze niet kent of is het om een andere reden? Ik vind zijn hele optreden hier wat wonderlijk. Misschien kan Cyrillus hierover wat meer duidelijkheid geven en duidelijk maken wat zijn relatie is tot dr. Van den Brink? Daar ben ik namelijk wel benieuwd naar.

Dat kan Cyrillus, maar hij vraagt zich wel af wat dit toevoegt aan de discussie. Dus misschien beter om je in het ongewisse te laten :-).

Ok prima het is jouw keuze. Ik vind het niet verstandig wat je doet. Voor mij is het in elk geval wel helder, ook zonder een antwoord.

Dat waag ik te betwijfelen.