Luther schreef:

jvdg schreef:

Luther schreef:Ik heb vandaag nog met twee studenten zitten praten. Studeren op de universiteit, één GG, ander OGGN, en beide met dezelfde levensvragen, die thuis en in de kerk van geen of van een standaard-antwoord worden voorzien. Citaat van één: "Al ik me maar aan de groepscode houdt in kleding en allerlei onnavolgbare dagelijks gebruiken, keurig twee keer per zondag naar de kerk kom, en naar catechisatie, dan is het goed volgens de kerkenraad en volgens m'n ouders. Meer kun je niet doen; en je moet vooral veel om bekering bidden. Maar ik kots op heel die koude, harde sfeer. Niemand is echt in mij geïnteresseerd."

Hard citaat, inderdaad. Maar hoe komt het toch? Was dit een onverschillige, randkerkelijke student? Geenszins! Maar prikt wel steeds meer door allerlei voosheid heen, die verbaal of non-verbaal ontkend wordt.

Je verhaalt hier wat ik denk, ja waar ik bevreesd voor ben.
Ik ben van middelbare leeftijd, en ga er te gemakkelijk vanuit dat de huidige jeugd, en jouw gesprekspartners hierin meenemend, nog denken en leven in de periode dat ik jong was.
Daarin was ik te star.

Kun je uiitleggen (met een voorbeeld of zo) wat je bedoelt?

Morgen mss., maar gezien de vertrouwelijkheid doe ik het wellicht per PB.

Luther schreef: Inderdaad.
Ik heb vandaag nog met twee studenten zitten praten. Studeren op de universiteit, één GG, ander OGGN, en beide met dezelfde levensvragen, die thuis en in de kerk van geen of van een standaard-antwoord worden voorzien. Citaat van één: "Al ik me maar aan de groepscode houdt in kleding en allerlei onnavolgbare dagelijks gebruiken, keurig twee keer per zondag naar de kerk kom, en naar catechisatie, dan is het goed volgens de kerkenraad en volgens m'n ouders. Meer kun je niet doen; en je moet vooral veel om bekering bidden. Maar ik kots op heel die koude, harde sfeer. Niemand is echt in mij geïnteresseerd."

Hard citaat, inderdaad. Maar hoe komt het toch? Was dit een onverschillige, randkerkelijke student? Geenszins! Maar prikt wel steeds meer door allerlei voosheid heen, die verbaal of non-verbaal ontkend wordt.

Dit citaat raakte me. Dit deed me denken aan een gesprek met een oud collega. Hij groeide op in een grote behoudende reformatorische kerk. Hij ging netjes naar catechisatie, maar toen hij 16 was kreeg hij zijn vragen en ging die aan de predikant stellen. De predikant trachtte de vragen te beantwoorden. Tot het moment dat het gezin huisbezoek kreeg en toen nam de ouderling hem in het bijzijn van het hele gezin onderhanden. Waar hij het lef vandaan haalde om niet gehoorzaam te zijn en goddeloze vragen te stellen. Hij was verbouwereerd. De ouderling bleek een aantal kerken bij de catechisatie acherin gezeten te hebben en zijn vragen gehoord te hebben en nu zou hij mijn oud collega wel even de waarheid zeggen. Het kwam er op neer hij moest zijn mond houden en de goddeloze vragen buiten de deur houden want anders zou het 'geestelijk' slecht met hem aflopen. Het gezin was helemaal verbouwereerd. De collega was boos en is naar de dominee gegaan en die zweeg en zei dat hij merkte dat de vragen oprecht waren en dat hij die best wilde beantwoorden, maar onder de jeugd zitten een aantal die irriteren zich aan jou want in hun ogen stel je 'slechte' vragen.

Die collega is helemaal afgehaakt van de reformatorische richting en kan nu jaren later niet begrijpen dat de jeugd 'zich laat belazeren' en met een kluitje in het riet laat sturen. Hij is uiteindelijk in de charismatische richting terecht gekomen want daar kreeg hij wel antwoord op zijn vragen volgens hem. Met hem heb ik vele goede gesprekken gehad soms op het scherpst van de snede, maar het kon wel en hij diende de Heere op zijn wijze. Jaren later kwam ik hem zo maar tegen toen ik hem inhaalde met de auto en hij reed op de fiets. Ik stopte en sprak hem aan en was een goed gesprek, typerend hij gaf nu les (wiskunde) op een openbare/christelijke VMBO school aan de moeilijkste klassen op de Veluwe. Hij zei dat hij nu adhv wiskunde onder de jongelui kon evangeliseren op zijn manier en dat hij verder betrokken was met zijn gezin om jongeren op te vangen die uit de refo gezindte waren gegaan en rond zwierven. Ik vroeg hem hoe hij dacht over de oude predikant. Hij zei dat hij de predikant nog steeds hoogachte vanwege het feit dat hij altijd weer probeerde zijn vragen te beantwoorden. Maar dat hij nog steeds niet kon begrijpen dat er wordt toegestaan dat ambtsdragers hautain en heersend hun werk doen en dan schouderklopjes krijgen dat ze zo goed hun werk doen. Ja in afbreken en geestelijk terrorisme. Ik vroeg hem of hij dacht dat het in de evangelische wereld niet voor kwam. Toen kreeg hij tranen in zijn ogen en zei ja, ook met die voorbeelden had hij te maken gehad en jeugd die ook dat de rug toekeren. We wisselden de emailadressen uit en zei "iedere dag geeft God mij een les, en nu om 7.45 uur had hij hem al gehad". Hij stapte op zijn fiets en begon te zingen "Prijs de Heer met blijde galmen", en hij draaide zich om en zegt tegen me met een grote lach "Sorry, verkeerde wijs" en begint op niet-ritmische wijs te zingen.

Een heel verhaal, maar het typerende wat door het citaat van Luther bij mij naar boven kwam. Het komt precies op hetzelfde neer, als je mee loopt in het keurslijf en vooral geen vragen stelt en leuk mee doet met de JV. Dan is iedereen in de kerk er tevreden, maar naar wat ik vermoed behalve degenen die onder de jeugd met vragen zit. En niet te vergeten de ouders die zien dat hun kinderen die gaan afhaken en zelf helemaal vast lopen hoe je hen erbij houd. Maar zagen maar meer ouders dit probleem. Die van mij zijn nog niet zo oud, maar naar de mens gesproken ben je bang hoe het zal gaan als ze ouder worden. Wel is de troost het ligt allemaal in de hand van de Heere en dat geeft iedere dag voor ieder kind heel veel reden tot gebed.

Laten we niet vergeten bij alle negatieve verhalen, dat er ook genoeg gemeenten en gezinnen zijn waar wél openheid is. Ook om die "goddeloze vragen" te stellen, die de (zoekende) jeugd soms stelt.

memento schreef:Laten we niet vergeten bij alle negatieve verhalen, dat er ook genoeg gemeenten en gezinnen zijn waar wél openheid is. Ook om die "goddeloze vragen" te stellen, die de (zoekende) jeugd soms stelt.

Dat is zeker zo en dat mogen we ook niet uit het oog verliezen.

Maar wat ik ook zie is dat de uitstroom elders erg groot is en dat komt voor in ALLE kerken. Sla de jaarboekjes er maar op na en vergelijk de ledentallen. En daarnaast in een grote gemeente is het heel eenvoudig om te verdwijnen eerst in de massa en dan buiten de massa.

Ik mag het boek lezen....

Mag ik het van iemand lenen?

o, jammer dat ik die van mij uitgeleend heb. misschien is ie ook in de bieb?

sela schreef:o, jammer dat ik die van mij uitgeleend heb. misschien is ie ook in de bieb?

Ben ik geen lid van.

nou, zal het je melden als ie terug is, mocht je tegen die tijd nog geen ander exemplaar te pakken hebben gekregen.

memento schreef:Laten we niet vergeten bij alle negatieve verhalen, dat er ook genoeg gemeenten en gezinnen zijn waar wél openheid is. Ook om die "goddeloze vragen" te stellen, die de (zoekende) jeugd soms stelt.

En laten we die gemeenten niet vergeten waar je gerust alle vragen mag stellen, maar waar vervolgens (op catechisatie bijvoorbeeld) geantwoord wordt: nou, jongelui, wat vinden jullie hiervan? En je vervolgens met lege handen weer naar huis gaat. Of waar een predikant in een persoonlijk gesprek geen ander antwoord geeft dan: je stelt het allemaal veel te scherp (dit ging over het verschil tussen bekeerd zijn en onbekeerd zijn).

Auto schreef:

Luther schreef: Inderdaad.
Ik heb vandaag nog met twee studenten zitten praten. Studeren op de universiteit, één GG, ander OGGN, en beide met dezelfde levensvragen, die thuis en in de kerk van geen of van een standaard-antwoord worden voorzien. Citaat van één: "Al ik me maar aan de groepscode houdt in kleding en allerlei onnavolgbare dagelijks gebruiken, keurig twee keer per zondag naar de kerk kom, en naar catechisatie, dan is het goed volgens de kerkenraad en volgens m'n ouders. Meer kun je niet doen; en je moet vooral veel om bekering bidden. Maar ik kots op heel die koude, harde sfeer. Niemand is echt in mij geïnteresseerd."

Hard citaat, inderdaad. Maar hoe komt het toch? Was dit een onverschillige, randkerkelijke student? Geenszins! Maar prikt wel steeds meer door allerlei voosheid heen, die verbaal of non-verbaal ontkend wordt.

Dit citaat raakte me. Dit deed me denken aan een gesprek met een oud collega. Hij groeide op in een grote behoudende reformatorische kerk. Hij ging netjes naar catechisatie, maar toen hij 16 was kreeg hij zijn vragen en ging die aan de predikant stellen. De predikant trachtte de vragen te beantwoorden. Tot het moment dat het gezin huisbezoek kreeg en toen nam de ouderling hem in het bijzijn van het hele gezin onderhanden. Waar hij het lef vandaan haalde om niet gehoorzaam te zijn en goddeloze vragen te stellen. Hij was verbouwereerd. De ouderling bleek een aantal kerken bij de catechisatie acherin gezeten te hebben en zijn vragen gehoord te hebben en nu zou hij mijn oud collega wel even de waarheid zeggen. Het kwam er op neer hij moest zijn mond houden en de goddeloze vragen buiten de deur houden want anders zou het 'geestelijk' slecht met hem aflopen. Het gezin was helemaal verbouwereerd. De collega was boos en is naar de dominee gegaan en die zweeg en zei dat hij merkte dat de vragen oprecht waren en dat hij die best wilde beantwoorden, maar onder de jeugd zitten een aantal die irriteren zich aan jou want in hun ogen stel je 'slechte' vragen.

Die collega is helemaal afgehaakt van de reformatorische richting en kan nu jaren later niet begrijpen dat de jeugd 'zich laat belazeren' en met een kluitje in het riet laat sturen. Hij is uiteindelijk in de charismatische richting terecht gekomen want daar kreeg hij wel antwoord op zijn vragen volgens hem. Met hem heb ik vele goede gesprekken gehad soms op het scherpst van de snede, maar het kon wel en hij diende de Heere op zijn wijze. Jaren later kwam ik hem zo maar tegen toen ik hem inhaalde met de auto en hij reed op de fiets. Ik stopte en sprak hem aan en was een goed gesprek, typerend hij gaf nu les (wiskunde) op een openbare/christelijke VMBO school aan de moeilijkste klassen op de Veluwe. Hij zei dat hij nu adhv wiskunde onder de jongelui kon evangeliseren op zijn manier en dat hij verder betrokken was met zijn gezin om jongeren op te vangen die uit de refo gezindte waren gegaan en rond zwierven. Ik vroeg hem hoe hij dacht over de oude predikant. Hij zei dat hij de predikant nog steeds hoogachte vanwege het feit dat hij altijd weer probeerde zijn vragen te beantwoorden. Maar dat hij nog steeds niet kon begrijpen dat er wordt toegestaan dat ambtsdragers hautain en heersend hun werk doen en dan schouderklopjes krijgen dat ze zo goed hun werk doen. Ja in afbreken en geestelijk terrorisme. Ik vroeg hem of hij dacht dat het in de evangelische wereld niet voor kwam. Toen kreeg hij tranen in zijn ogen en zei ja, ook met die voorbeelden had hij te maken gehad en jeugd die ook dat de rug toekeren. We wisselden de emailadressen uit en zei "iedere dag geeft God mij een les, en nu om 7.45 uur had hij hem al gehad". Hij stapte op zijn fiets en begon te zingen "Prijs de Heer met blijde galmen", en hij draaide zich om en zegt tegen me met een grote lach "Sorry, verkeerde wijs" en begint op niet-ritmische wijs te zingen.

Een heel verhaal, maar het typerende wat door het citaat van Luther bij mij naar boven kwam. Het komt precies op hetzelfde neer, als je mee loopt in het keurslijf en vooral geen vragen stelt en leuk mee doet met de JV. Dan is iedereen in de kerk er tevreden, maar naar wat ik vermoed behalve degenen die onder de jeugd met vragen zit. En niet te vergeten de ouders die zien dat hun kinderen die gaan afhaken en zelf helemaal vast lopen hoe je hen erbij houd. Maar zagen maar meer ouders dit probleem. Die van mij zijn nog niet zo oud, maar naar de mens gesproken ben je bang hoe het zal gaan als ze ouder worden. Wel is de troost het ligt allemaal in de hand van de Heere en dat geeft iedere dag voor ieder kind heel veel reden tot gebed.

Eigenlijk wil ik niet eens bekennen dat dit helaas voor mij zo herkenbaar is.
Ik ben heel diep geraakt door deze verhalen.
Natuurlijk kan ik hier blijven steken en moedeloos worden, maar ik hoop toch op een ontwaken in deze kringen.

Terri schreef:
Eigenlijk wil ik niet eens bekennen dat dit helaas voor mij zo herkenbaar is.
Ik ben heel diep geraakt door deze verhalen.
Natuurlijk kan ik hier blijven steken en moedeloos worden, maar ik hoop toch op een ontwaken in deze kringen.

Je moet er niet moedeloos van worden, want 1 ding staat als paal boven water de Heere gaat door met Zijn Werk tot de voleinding der wereld! Wat Memento al zei, er zijn ook heel veel plaatsen waar mooi, goede en diepe dingen plaats vinden. Plaatsen waar je mag zien dat de Geest van de Heere werkt in de harten van jongelui van ouderen. Waar zondag aan zondag het Levende Woord verkondigt wordt. Daar moeten we meer en meer op zien en daar aan vasthouden.

Zita schreef:

memento schreef:Laten we niet vergeten bij alle negatieve verhalen, dat er ook genoeg gemeenten en gezinnen zijn waar wél openheid is. Ook om die "goddeloze vragen" te stellen, die de (zoekende) jeugd soms stelt.

En laten we die gemeenten niet vergeten waar je gerust alle vragen mag stellen, maar waar vervolgens (op catechisatie bijvoorbeeld) geantwoord wordt: nou, jongelui, wat vinden jullie hiervan? En je vervolgens met lege handen weer naar huis gaat. Of waar een predikant in een persoonlijk gesprek geen ander antwoord geeft dan: je stelt het allemaal veel te scherp (dit ging over het verschil tussen bekeerd zijn en onbekeerd zijn).

Een dominee hoeft natuurlijk ook niet alles te weten. Wij hadden toen ik catechisatie deed een predikant van wie veel ouderen dachten dat hij niet goed voor de jeugd was, terwijl hij door een groot deel van de jeugd op handen werd gedragen (niet vanwege zijn preken, zijn eigentijdse voorbeelden voor de jeugd zijn al minstens dertig jaar verouderd, maar dat maakt hem op een of andere manier wel weer populair). Als je bij hem op de catechisatie een vraag had, dan wist hij vaak de antwoorden niet. Echter de volgende week had hij wel twee boekjes uit zijn kast meegenomen, waarin op de kwestie werd ingegaan. Soms ging het op de zaken in, soms niet. Maar je weet wel dat hij je vragen serieus neemt. Dooddoeners van "dat moet je gewoon geloven" waren er sowieso niet bij (alsof je iets kunt geloven omdat je geacht wordt het aan te nemen).

Net als in veel andere posities is het voor ambtsdragers gevaarlijk om de vragen van jongeren (en ouderen) niet serieus te nemen of zich er te makkelijk van af te maken. Een ander gevaar, wat denk ik in "zwaardere kerken" nog wat sterker aanwezig is dan in zeg een randstedelijke gereformeerde bonds gemeente, dat de ambtsdrager een te grote status heeft en dat hij die probeert vast te houden, door ook antwoorden te geven als hij geen antwoord weet. Toegeven dat je iets niet weet en kunnen verwijzen naar mogelijke wegen om het antwoord te vinden is naar mijn idee een goede eigenschap.

Auto schreef:

Terri schreef:
Eigenlijk wil ik niet eens bekennen dat dit helaas voor mij zo herkenbaar is.
Ik ben heel diep geraakt door deze verhalen.
Natuurlijk kan ik hier blijven steken en moedeloos worden, maar ik hoop toch op een ontwaken in deze kringen.

Je moet er niet moedeloos van worden, want 1 ding staat als paal boven water de Heere gaat door met Zijn Werk tot de voleinding der wereld! Wat Memento al zei, er zijn ook heel veel plaatsen waar mooi, goede en diepe dingen plaats vinden. Plaatsen waar je mag zien dat de Geest van de Heere werkt in de harten van jongelui van ouderen. Waar zondag aan zondag het Levende Woord verkondigt wordt. Daar moeten we meer en meer op zien en daar aan vasthouden.

Ja, geweldig als je daar niet woont.

refo schreef:
Ja, geweldig als je daar niet woont.

Heb jij dan geen levend geloof dat de Heere het kan keren?

vlinder schreef:Ik mag het boek lezen....

Mag ik het van iemand lenen?

Freek heeft-ie van mij
en er zijn nog een paar wachtenden voor je