Rechtvaardigmaking door het geloof ALLEEN

[DWW]

Tussen twee haakjes, wist je wat het betekende wat Christus tegen de farizeeërs zei : "Meer dan Jona is hier....."
Namelijk dit, Jona in ongehoorzaamheid overboord in de golven van Gods toorn, en in Christus in gehoorzaamheid overboord, voor een ongehoorzame zondaar, gelijk Jona daar was. Alzo legt de zondaar Zijn oude mens af in de dood van Christus lijden en sterven, om met Hem (na drie dagen) op te staan tot een nieuw leven. Dit is niet van een ander, maar hier moest ik het weekend zo aan denken.

Ik reageer even kort in mijn pauze. Dit is een Schriftuitleg die absoluut niet door de beugel kan: dat wij drie dagen met Christus in het graf moeten liggen.
Wij hebben deel aan de dood van Christus door het geloof in het Hem. Niet door Zijn dood 'over te doen' o.i.d. Dus wannneer wij door het geloof Christus aannemen zijn wij op dat moment gestorven mét Hem. Dat dit in een weg gaat van 'sterven aan al het onze' is een andere zaak.

Geachte Afgwezen,

Wanneer God de zondaar in Zijn gericht trekt middels de inwendige roeping, rechtvaardigd Hij hem in Christus, nadat hij gestorven is aan de wet. "Want, die IK geroepen heb, die heb IK gerechtvaardigd etc...." Dáárna krijgt die zondaar een gedurig sterven aan de wet, c.q. een stervend leven, en niet voor dat heilige Recht. Paulus zegt ergens in zijn zendbrieven: "Ik sterf alle dagen......etc." Naar de nieuwe mens wordt dan de Wet, in Christus, een liefdesdienst, lees Psalm 119, en voor de oude mens heeft de Wet niets meer te zeggen. "En zonder de wet, zo leefde ik eertijds; maar als het gebod gekomen is, zo is de zonde weder levend geworden, doch ik ben gestorven. En het gebod, dat ten leven was, hetzelve is mij ten dood bevonden, Rom. 7:9-10."

[refo]

Tussen twee haakjes, wist je wat het betekende wat Christus tegen de farizeeërs zei : "Meer dan Jona is hier....."
Namelijk dit, Jona in ongehoorzaamheid overboord in de golven van Gods toorn, en in Christus in gehoorzaamheid overboord, voor een ongehoorzame zondaar, gelijk Jona daar was. Alzo legt de zondaar Zijn oude mens af in de dood van Christus lijden en sterven, om met Hem (na drie dagen) op te staan tot een nieuw leven. Dit is niet van een ander, maar hier moest ik het weekend zo aan denken.

Ik reageer even kort in mijn pauze. Dit is een Schriftuitleg die absoluut niet door de beugel kan: dat wij drie dagen met Christus in het graf moeten liggen.
Wij hebben deel aan de dood van Christus door het geloof in het Hem. Niet door Zijn dood 'over te doen' o.i.d. Dus wannneer wij door het geloof Christus aannemen zijn wij op dat moment gestorven mét Hem. Dat dit in een weg gaat van 'sterven aan al het onze' is een andere zaak.

Geachte Afgwezen,

Wanneer God de zondaar in Zijn gericht trekt middels de inwendige roeping, rechtvaardigd Hij hem in Christus, nadat hij gestorven is aan de wet. "Want, die IK geroepen heb, die heb IK gerechtvaardigd etc...." Dáárna krijgt die zondaar een gedurig sterven aan de wet, c.q. een stervend leven, en niet voor dat heilige Recht. Paulus zegt ergens in zijn zendbrieven: "Ik sterf alle dagen......etc." Naar de nieuwe mens wordt dan de Wet, in Christus, een liefdesdienst, lees Psalm 119, en voor de oude mens heeft de Wet niets meer te zeggen. "En zonder de wet, zo leefde ik eertijds; maar als het gebod gekomen is, zo is de zonde weder levend geworden, doch ik ben gestorven. En het gebod, dat ten leven was, hetzelve is mij ten dood bevonden, Rom. 7:9-10."

Lees nou eerst je teksten eens voor je citeert.

Het is: die HIJ geroepen heeft. Maar de tekst is ook niet compleet.

Ik sterf alle dagen, dat is niet geestelijk maar lichamelijk, hoewel niet letterlijk:
Dat is, ik ben niet alleen in gevaar des levens, maar word ook dagelijks met zoveel verdrukkingen overvallen, dat mijn leven meer een gedurige dood is dan een leven.

Stervend leven aan de wet, maar dan weer een liefdedienst. dan heeft de wet de oude mens weer niets te zeggen en dan opeens is het gebod weer ten dood bevonden.

En verder is wat je allemaal zegt niet eens een antwoord op het gevraagde/gestelde.

[Bert Mulder]

Hebben we het nu over de Rechtvaardigmaking door het geloof alleen, of zijn we nu verzand geraakt in allerlei beschouwingen en toetstenen door theologen, hoe zuiver van leer deze dan ook moge zijn, met dan weer de kanttekening dat ook deze theologen dwalingen kenden, behalve in het geval dat......

Zucht.......
Laat ons toch houden aan Gods Woord.

Precies Jan. Dit is het waar we het over hadden. Maar de duivel wil onze gedachten zo leiden, dat we zelf iets moeten doen. Ze als onze zonden diep genoeg kennen, voordat we tot Christus mogen gaan:

Er zijn nogal wat woorden vuil gemaakt, op dit forum, en in de gereformeerde gezindte, de laatste tijd, over het onderwerp 'rechtvaardigmaking'.

Nu lijkt me dat we een paar dingen uit het oog verliezen, en nog wel het belangrijke gedeelte, en wel de hoofdaanzet van de reformatie: "rechtvaardigmaking door het geloof alleen'

Zoals we lezen in de Romeinenbrief (hfdstuk 5)

1 WIJ dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God door onzen Heere Jezus Christus;

8 Maar God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus gvoor ons gestorven is als wij 22nog zondaars waren.
9 Veel meer dan, zijnde nu gerechtvaardigd door Zijn bloed, zullen wij door Hem behouden worden van den toorn.
10 Want indien wij vijanden zijnde, met God verzoend zijn door den dood Zijns Zoons, veel meer zullen wij verzoend zijnde, behouden worden door Zijn leven.

Alsook verwoordt door onze Heidelberger Cathechismus, waar we belijden:


59. Vr. Maar wat baat het u nu dat gij dit alles gelooft?

Antw. Dat ik in Christus voor God rechtvaardig ben, en een erfgenaam des eeuwigen levens (a).

60. Vr. Hoe zijt gij rechtvaardig voor God?

Antw. Alleen door een waar geloof in Jezus Christus (a); alzo dat, al is het dat mij mijn consciëntie aanklaagt dat ik tegen al de geboden Gods zwaarlijk gezondigd en geen daarvan gehouden heb (b), en nog steeds tot alle boosheid geneigd ben (c), nochtans God, zonder enige verdienste mijnerzijds (d), uit louter genade (e) mij de volkomen genoegdoening (f), gerechtigheid en heiligheid van Christus (g) schenkt en toerekent (h), evenals had ik nooit zonde gehad noch gedaan, ja, als had ik zelf al de gehoorzaamheid volbracht die Christus voor mij volbracht heeft (i), zoverre ik zulke weldaad met een gelovig hart aanneem (k).

61. Vr. Waarom zegt gij dat gij alleen door het geloof rechtvaardig zijt?

Antw. Niet dat ik vanwege de waardigheid mijns geloofs Gode aangenaam ben; maar daarom, dat alleen de genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus mijn gerechtigheid voor God is (a), en dat ik die niet anders dan alleen door het geloof aannemen en mij toe-eigenen kan (b).

Zie, dat er staat geschreven in Romeinen 5, dat Christus ons gerechtvaardigd heeft toen wij nog vijanden waren.

Zo het ook zo is, dat God altijd het werk met ons begint. Zo komt ook de levendmaking voor de zonde kennis en het geloof. In de levendmaking (wedergeboorte in enge zin) zitten al de weldaden van de wedergeboorte in beginsel besloten.

En daar hoeven, nee kunnen we NIKS aan toevoegen. Lijkt het nogal een populair idee te zijn in de gereformeerde gezindte, dat we onszelf eerst Christus waardig moeten maken door er eerst maar eens 'diep door te gaan, en met recht eerst onze zonden leren kennen. Dat we, met Christus, eerst weer eens aan onszelf moeten sterven, voor dat we Hem waardig zijn. Dat we door recht gerechtvaardigd moeten worden, betekende, dat we zelf weer iets zouden moeten doen.

Maar dat schrijft Paulus niet. Hij schrijft: "Want indien wij vijanden zijnde, met God verzoend zijn door den dood Zijns Zoons, veel meer zullen wij verzoend zijnde, behouden worden door Zijn leven".

Dus: Christus alleen. door het geloof alleen. Uit genade alleen. Tot Zijn eer alleen.

En laten we niet naar Rome terug gaan ook, door te stellen dat we aanwijzen moeten kunnen, door een openbaring, of op het tijd en uur te wijzen wanneer ze met God verzoend zijn. Want dat is Trente:

NEGENDE HOOFDSTUK - Tegen het vermetel vertrouwen van de ketters.

Hoewel het noodzakelijk is om te geloven, dat de zonden noch vergeven worden, noch ooit vergeven zijn, tenzij om niet door de goddelijke barmhartigheid, wegens Christus, moet gezegd worden, dat aan niemand de zonden vergeven worden, of vergeven zijn nochtans door vertrouwvol en zekerheid van zijn zonden aan diegene die pochen en in haar alleen berusten, als bij de ketters en schismatici deze ijdele en van ieder vroomheid gespeend vertrouwen te vinden is, ja waarlijk in onze stormachtige tijd is het en het wordt krachtig gepredikt tegen de katholieke Kerk. 1 Canon 12

Men mag echter niet beweren, dat diegenen die werkelijk gerechtvaardig zijn, volledig zonder enige twijfel bij zichzelf moeten vaststellen, dat zij rechtvaardigen zijn, en dat niemand vrijgesproken van de zonde of gerechtvaardigd wordt, tenzij hem, die zeker gelooft, dat hij vrijgesproken en gerechtvaardigd is, en dat door het geloof alleen de vrijspraak en de rechtvaardiging voltooid wordt 2 Canon 14, alsof wie dit niet gelooft, aan de beloften van God, en de effecten van de dood en de verrijzenis van Christus zou twijfelen.

Want zoals geen enkele godsvruchtige aan de barmhartigheid Gods, aan de verdienste van Christus en aan de kracht en de effectiviteit van de sacramenten mag twijfelen: zo kan eenieder , wanneer hij zichzelf en zijn zwakheid en onvolmaaktheid beschouwt, vrezen en bang zijn voor zijn genade. 3 Canon 13, want geen enkele mens vermag met de zekerheid van het geloof, waaraan geen bedrog ten grondslag kan liggen, te weten, dat hij de genade van God heeft bereikt.


Canon 9

Als iemand zegt:

door het geloof alleen wordt de goddeloze gerechtvaardigd, zó, dat hij daaronder verstaat dat er niets anders nodig is om mee te werken om tot de genade van rechtvaardiging te komen en het helemaal niet nodig is dat hij door zijn eigen wilsbeweging zich voorbereid en toerust,

hij zij verdoemd. 3 Vgl. Paus Leo X, Bul, Over de dwalingen van Martin Luther, Exsurge Domine (15 juni 1520), 15.10

[Erasmiaan]

Ja maar, zeggen dan velen, zo'n ziel is wel degelijk levend gemaakt aan Gods kant, anders zou hij niet gaan vluchten, toch? Kijk dit is nu de ontzaggelijke dwaling die alom heerst. Wat doet hem dan vluchten, en wat drijft die ziel dan voort? Dat is de vloekeis van Gods heilige wet tot een volkomen betaling. Paulus leert het ons, dat de werking der wet, c.q. de overtuigingen der Wet niet uit het geloof (in Christus) is, en dat de Wet ook niet machtig is om levend te maken. En waar de wet dus nog leeft in het hart van de zondaar, daar kan het Evangelie geen kracht doen. Daar is die vluchtende zondaar dus nog niet levend gemaakt, en nog NIET door het geloof in Christus ingelijfd. Waarom niet? Om de reden dat die zondaar daar al vluchtende nog besloten is tot op het geloof, en dus niet kan geloven! Maar hoevelen beweren middels hun schrijven toch steeds het omgekeerde.

Ik kan je wel volgen. We moeten mensen niet te snel de handen opleggen en niet te snel rust gunnen buiten Christus.

Maar ik heb nu toch nog een vraagje. Een mens in zijn natuurstaat gelooft niet dat hij zonder Christus eeuwig om moet komen. Maar iemand die naar de vrijstad op weg is wél, het geloof is in oefening, want hij gelooft dat sterven zijn eeuwige dood betekend. Dus hoe kun je nou zeggen dat hij niet gelooft? Het geloof heeft alleen, op dat moment, Christus nog niet als voorwerp.

En nog wat, als u daar zelf geen vreemdeling van bent geweest, dat vluchtende leven, dan zult u weten dat het daar niet alleen maar de wet is. Maar er is ook een liefde gekomen, tot een God die u nog niet kende. Als dat niet zo was geweest dan was u in de wanhoop terecht gekomen.

En ook ds. Fraanje heeft het zo niet anders geleerd.

[DWW]

Ja maar, zeggen dan velen, zo'n ziel is wel degelijk levend gemaakt aan Gods kant, anders zou hij niet gaan vluchten, toch? Kijk dit is nu de ontzaggelijke dwaling die alom heerst. Wat doet hem dan vluchten, en wat drijft die ziel dan voort? Dat is de vloekeis van Gods heilige wet tot een volkomen betaling. Paulus leert het ons, dat de werking der wet, c.q. de overtuigingen der Wet niet uit het geloof (in Christus) is, en dat de Wet ook niet machtig is om levend te maken. En waar de wet dus nog leeft in het hart van de zondaar, daar kan het Evangelie geen kracht doen. Daar is die vluchtende zondaar dus nog niet levend gemaakt, en nog NIET door het geloof in Christus ingelijfd. Waarom niet? Om de reden dat die zondaar daar al vluchtende nog besloten is tot op het geloof, en dus niet kan geloven! Maar hoevelen beweren middels hun schrijven toch steeds het omgekeerde.

Ik kan je wel volgen. We moeten mensen niet te snel de handen opleggen en niet te snel rust gunnen buiten Christus.

Maar ik heb nu toch nog een vraagje. Een mens in zijn natuurstaat gelooft niet dat hij zonder Christus eeuwig om moet komen. Maar iemand die naar de vrijstad op weg is wél, het geloof is in oefening, want hij gelooft dat sterven zijn eeuwige dood betekend. Dus hoe kun je nou zeggen dat hij niet gelooft? Het geloof heeft alleen, op dat moment, Christus nog niet als voorwerp.

En nog wat, als u daar zelf geen vreemdeling van bent geweest, dat vluchtende leven, dan zult u weten dat het daar niet alleen maar de wet is. Maar er is ook een liefde gekomen, tot een God die u nog niet kende. Als dat niet zo was geweest dan was u in de wanhoop terecht gekomen.

En ook ds. Fraanje heeft het zo niet anders geleerd.

Wat zegt Paulus hierover in zijn brief aan de Romeinen? Of weet gij niet dat het de goedertierenheden des Heeren zijn, die een ziel tot bekering leiden, Rom. 2:4? Vroeger zeiden de oudjes dan weleens: daar in die trekkende liefde gevoelt de ziel dat God tiert van goedheid. Een simpele, eenvoudige, en kernachtige uitleg van hoe het is en gaat. Maar hiermee loopt de ziel nog wel immer in de overtuigingen, welke afkomstig zijn uit de geestelijke bediening der Wet. En deze Wet baart geen geloof noch leven, Gal. 3:12-21. De ziel krijgt inderdaad een onbekend God lief, en moet tenslotte aan het einde van zijn bidden, van zijn goede en vrome werken gebracht worden voor God. "Want, deze is Mijn geliefde Zoon, in Dewelke Ik Mijn welbehagen heb." Hier staat de ziel nog buiten, want hij kent Christus nog niet. Waarom niet, omdat die ziel nog verlost moet worden van de heerschappij van zijn eerste man, de Wet in Adam. De ziel kan wel veel van Hem geproefd, gesmaakt en gezien hebben, maar is nog niet met Hem verenigd door het zaligmakende geloof. Hiertoe moet die ziel dus eerst zijn eerste man afsterven, opdat hij door het geloof ingelijfd kan en mag worden in zijn Tweede Man, lees Rom. 7:1-6. Hiertoe brengt God die ziel in Zijn gericht, om hem aan het einde der Wet te brengen, dat is Christus verwoord in Rom. 10:4.

[Luther]

Dag Luther,
Ik probeer niet te drijven zoals jij denkt en/of suggereert. Maar hier op dit forum wordt door velen, wie de schoen past...., onbewust of onwetend een derde weg geschilderd. Met deze derde weg bedoel ik de zgn. bekommerden. Dit is het volk wat niet meer bij de wereld behoort, maar zich ook niet bij Gods volk durft te scharen. Die zitten er dus precies tussenin. Een volk wat de rust is opgezegd, maar Christus nog niet kent. Gods Woord spreekt slechts van verzoend en onverzoend. Is er dan geen toeleidende weg tot de Weg...?? Jawel, maar op deze toeleidende weg heeft die zgn. bekommerde nog immer die bloedwreker op zijn hielen. Hij ligt hiermee dus nog onder de vloek en de toorn van Gods heilige Wet. Ja maar, zeggen dan velen, zo'n ziel is wel degelijk levend gemaakt aan Gods kant, anders zou hij niet gaan vluchten, toch? Kijk dit is nu de ontzaggelijke dwaling die alom heerst.

Broeder DWW,
Je suggereert dat velen op dit forum een bekommerde kerk de handen oplegt, zonder dat men kennis aan Christus heeft. Ik deel die stellingname niet me je; daarom taxeer ik zaken wellicht ook anders. Als dat je punt is, ben ik het helemaal met je eens. In die zin spreekt de Bijbel niet over hen die verzoend zijn. Handelingen 4: 12 is wat dat betreft zeer duidelijk: "En de zaligheid is in geen Ander; want er is ook onder de hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welke wij moeten zalig worden."
Alles wat voor dat moment ligt, kan leiden tot de zaligheid, maar het kunne ook algemene werkingen van de Heilige Geest zijn. Ik schreef eerder al: "De diepte van onze ellende is niet bepalend voor de weg der bekering! Daarom moet je oppassen om dat aan mensen op te leggen. Het is onbijbels om mensen te dwingen, eerst te laten vragen: "Heere, gooi me maar in de hel." Echte schuldverslagenheid zal iets van eigen helwaardigheid leren verstaan, maar dat zal altijd gepaard gaan met een roep om genade, om ontferming. Ik heb op dit forum al vaker gezegd: Het gaat niet om de diepte van zondekennis, maar om de echtheid van ellendekennis, namelijk dat we zonder God leven en dat nu juist dát onverdragelijk wordt.

Maar de zekrheid van het geloof, de zekere wetenschap verzoend te zijn, is voor de zondaar niet altijd zo zeker in het gevoel. Wat heeft zo iemand nodig? Dat in de prediking Christus en al Zijn wledaden worden uitgestald, ook voor die eindeloze twijfelaars, ook voor hen die het weer helemaal verzondigd hebben!
Ik ben het met je eens dat uiteindelijk alleen de omhelzing van Christus door het geloof, het 'mijnen des geloofs' deel geeft aan Christus en aan al Zijn weldaden, rechtvaardiging, heiliging, vergeving, heerlijkmaking.
Hoe iemand tot dat punt komt? De één zal veel liefelijker geleid worden dat de ander. De één zal de vloek van de wet veel dieper gevoelen, dan de ander. Maar ik ben ervan overtuigd dat één zaak gelijk is: De schuld wordt gezien en de onherstelbare scheiding tussen God en de ziel wordt ervaren en wordt onverdragelijk.
Maar ondanks de rechtvaardigmaking blijft de ziel het hele leven die oude mens meezeulen. Kennis van de zonde zal juist met het zicht op wat de verzoening Chistus gekost heeft, dieper worden. Dat houdt niet ineens op. (Niet om daarmee de zonden goed te praten, maar om aan te geven dat het leven der genade steeds maar balanceert tussen enerzijds 'Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen van het lichaam deze doods' en anderzijds "Ik dank God door Jezus Christus'.
En juist in die weg leren we: 'Hij moet wassen en ik minder worden.'

Wat doet hem dan vluchten, en wat drijft die ziel dan voort? Dat is de vloekeis van Gods heilige wet tot een volkomen betaling. Paulus leert het ons, dat de werking der wet, c.q. de overtuigingen der Wet niet uit het geloof (in Christus) is, en dat de Wet ook niet machtig is om levend te maken. En waar de wet dus nog leeft in het hart van de zondaar, daar kan het Evangelie geen kracht doen. Daar is die vluchtende zondaar dus nog niet levend gemaakt, en nog NIET door het geloof in Christus ingelijfd. Waarom niet? Om de reden dat die zondaar daar al vluchtende nog besloten is tot op het geloof, en dus niet kan geloven! Maar hoevelen beweren middels hun schrijven toch steeds het omgekeerde.
Ds. Fraanje heeft dat destijds in zijn kerkverband zien aankomen, en toen al ernstig tegen gewaarschuwd. Hieronder volgt nu een stukje uit het leven van ds. J. Fraanje, afkomstig uit de Saambinder van 11 Juni - 2009. Ik heb er een pdf-scan van gemaakt, zeer leerzaam en kostelijk om te lezen over hoe hij gerechtvaardigd werd door het geloof in Jezus Christus.
http://www.dewoesteweg.nl/wp-content/up ... raanje.pdf
Wil ik hiermee aantonen, dat een ieder net zo lang en diep als ds. Fraanje onder die vloek der Wet komt te leggen? Nee, want ds. Fraanje lag er 5 dagen en nachten onder te kermen, en Paulus 3 dagen. Maar er zijn ook zielen die er maar een kwartier onder hebben gelegen. Daarom bleef ik benadrukken dat trap en mate van deze doorleving bij God alleen bekend is. Ik heb steeds gezegd dat zij allen geestelijk wél leren dat achter het verlies de winst in Christus ligt, en achter de dood het leven in Hem. Maar hun verloren gaan voor God, is bij allen slechts als in een oogwenk. De engelse puriteinen zouden gezegd hebben: 'in a twinkling of an eye.' Als het dus langer duurde dan een punt des tijds, dan zou een ziel verteren onder de toorn en gramschap van God. Daarnaast zijn er ook mensen op dit forum die blijven pretenderen, dat het wel buiten dit heilige Recht Gods om kan gaan. Kijk, en dat bestrijd ik, en wil ik vanuit de liefde juist hartelijk voor waarschuwen, want dat is namelijk on-Bijbels.

Zalig-worden kan nooit buiten het recht van God om!
Het is echter wel nodig om steeds erbij te zeggen dat Gods recht in Christus bevredigd is. In Hem is waar wat we lezen in psalm 85: 11: "De goedertierenheid en waarheid zullen elkander ontmoeten; de gerechtigheid en de vrede zullen elkander kussen."
Ik ben ervan overtuigd dat niemand ware vrede buiten Christus zal kunnen ervaren. Daarom is er ook maar één ding nodig, dat iedereen tot Hem genodigd wordt. En Gods Geest zal dan in alle waarheid leiden, ook wat nodig om te leren. "Die gekomen zijnde zal de wereld immers overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel."

[DWW]

Dag Luther,

"Heere, Gij zou me geen kwaad of onrecht doen, wanneer Ge me voor eeuwig voorbij zou gaan. Geen kwaad doen indien Ge me voor eeuwig zou verdoemen....etc, want Uw doen is rein Uw vonnis gans rechtvaardig", is wel degelijk een andere omschrijving of verwoording als : "Heere, gooi me maar in de hel...etc." Van dit laatste, daar gruw ik van, en heb dit ook nooit zo omschreven. Een verloren ziel krijgt nooit betrekking op de verdoemenis, maar krijgt in dat recht wél een betrekking op het welbehagen Gods. Zijn wil ligt daar namelijk volledig versmolten in de wil van God. De bekering van de moordenaar is daar een duidelijk beeld van. "Heere, gedenk mijner", was zijn laatste noodschreeuw om redding. NIET, Heere mag Ik met u mee, of, zoals jij hier nu schrijft van, gooi me maar in de hel...! Nee Luther, weet je wat ds. Johannes Van der Poel hier eens over heeft gezegd? "Die moordenaar lag zo verslonden in de wille Gods, dat hij, tussen de regels door zei, 'Heere, als ik straks lig te branden, wat voor eeuwig mijn rechtvaardige deel is, wil dan nog eens aan me denken, want Uw denken aan mij, dát is mijn Hemel.' Waarop Christus Zich aan hem openbaarde als Zijn lieve Borg en Zaligmaker. Kijk Luther, dat is de taal waar ik meer betrekking op heb, dan hoe jij het hier omschreef, waarmee je eigenlijk nu ook mijn woorden hebt verdraaid. Dat vind ik jammer. Wat betreft de andere dingen ben ik het redelijk met je eens, en je weet nu ook hoe ik over zwakgerechtvaardigden denk. Hier heb ik je iets over gemaild via de PB. Dat zijn de zielen die vrij zijn in Christus, maar het er veelal, vanwege de vervloekte heersende (leer)dwalingen, niet voor durven houden. Denk hierbij aan de Emmausgangers. Deze mensen kregen licht over licht, vanuit het Woord waarin Christus hen onderwees. "Waren onze harten niet brandende in ons, toen Hij met ons sprak....?"

http://www.dewoesteweg.nl/artikelen-med ... aardigden/

[Luther]

Dag Luther,

"Heere, Gij zou me geen kwaad of onrecht doen, wanneer Ge me voor eeuwig voorbij zou gaan. Geen kwaad doen indien Ge me voor eeuwig zou verdoemen....etc, want Uw doen is rein Uw vonnis gans rechtvaardig", is wel degelijk een andere omschrijving of verwoording als : "Heere, gooi me maar in de hel...etc." Van dit laatste, daar gruw ik van, en heb dit ook nooit zo omschreven. Een verloren ziel krijgt nooit betrekking op de verdoemenis, maar krijgt in dat recht wél een betrekking op het welbehagen Gods. Zijn wil ligt daar namelijk volledig versmolten in de wil van God. De bekering van de moordenaar is daar een duidelijk beeld van. "Heere, gedenk mijner", was zijn laatste noodschreeuw om redding. NIET, Heere mag Ik met u mee, of, zoals jij hier nu schrijft van, gooi me maar in de hel...! Nee Luther, weet je wat ds. Johannes Van der Poel hier eens over heeft gezegd? "Die moordenaar lag zo verslonden in de wille Gods, dat hij, tussen de regels door zei, 'Heere, als ik straks lig te branden, wat voor eeuwig mijn rechtvaardige deel is, wil dan nog eens aan me denken, want Uw denken aan mij, dát is mijn Hemel.' Waarop Christus Zich aan hem openbaarde als Zijn lieve Borg en Zaligmaker. Kijk Luther, dat is de taal waar ik meer betrekking op heb, dan hoe jij het hier omschreef, waarmee je eigenlijk nu ook mijn woorden hebt verdraaid. Dat vind ik jammer. Wat betreft de andere dingen ben ik het redelijk met je eens, en je weet nu ook hoe ik over zwakgerechtvaardigden denk. Hier heb ik je iets over gemaild via de PB. Dat zijn de zielen die vrij zijn in Christus, maar het er veelal, vanwege de vervloekte heersende (leer)dwalingen, niet voor durven houden. Denk hierbij aan de Emmausgangers. Deze mensen kregen licht over licht, vanuit het Woord waarin Christus hen onderwees. "Waren onze harten niet brandende in ons, toen Hij met ons sprak....?"

http://www.dewoesteweg.nl/artikelen-med ... aardigden/

DWW, nog een enkel punt:
1. Ik heb niet egzegd dat jij pleitte voor de weg, waarin het uiteindelijk komt tot het gebed: "Heere, gooi me maar in de hel." Ik heb gezegd, dat je door jouw verwoording van de zaken, die indruk zou kunnen krijgen. Een mens hier op aarde zal nooit ten volle kunnen gevoelen wat de hel betekent. Maar ik geloof zeker dat allen die God zalig maakt, eigen onwaardigheid gaan gevoelen.

2. Je schrijft over zwakgerechtvaardigden. Je schrijft: "Dat zijn de zielen die vrij zijn in Christus, maar het er veelal, vanwege de vervloekte heersende (leer)dwalingen, niet voor durven houden. Denk hierbij aan de Emmausgangers. Deze mensen kregen licht over licht, vanuit het Woord waarin Christus hen onderwees. "Waren onze harten niet brandende in ons, toen Hij met ons sprak....?"
Ja spreekt harde taal door te spreken over "vervloekte leerdwalingen". Van deze bewoordingen neem ik afstand. Maar de zaak die je beschrijft is herkenbaar.
Vraag: Zou het niet zo kunnen zijn dat degenen die jij omschrijft als zwakgerechtvaardigden, precies dezelfde mensen zijn als de bekommerden, van wie gezegd wordt dat ze Christus nog niet kennen (terwijl ze Hem natuurlijk wel kennen, al was het maar in Zijn profeticshe bediening)?
En als dat zo is, is groot deel van je verschil van mening niet terug te voeren op formuleringen en de wijze waarop men of jij zich ongelukkig uitdrukt?

[Bert Mulder]

Moderators, als jullie me een plezier willen doen, kun je dit onderwerp opsplitsen, door zo ongeveer alle posten na de openingpost te verwijderen naar een nieuw onderwerp, misschien met de titel:

Dat we zelf nog iets aan onze zaligheid doen moeten, namelijk, daar is de voorwaarde van VOLDOENDE ZONDEKENNIS

Bij voorbaat bedankt.

Dan kunnen we hier verder met sola gratia.

[DWW]

Dag Luther,

"Heere, Gij zou me geen kwaad of onrecht doen, wanneer Ge me voor eeuwig voorbij zou gaan. Geen kwaad doen indien Ge me voor eeuwig zou verdoemen....etc, want Uw doen is rein Uw vonnis gans rechtvaardig", is wel degelijk een andere omschrijving of verwoording als : "Heere, gooi me maar in de hel...etc." Van dit laatste, daar gruw ik van, en heb dit ook nooit zo omschreven. Een verloren ziel krijgt nooit betrekking op de verdoemenis, maar krijgt in dat recht wél een betrekking op het welbehagen Gods. Zijn wil ligt daar namelijk volledig versmolten in de wil van God. De bekering van de moordenaar is daar een duidelijk beeld van. "Heere, gedenk mijner", was zijn laatste noodschreeuw om redding. NIET, Heere mag Ik met u mee, of, zoals jij hier nu schrijft van, gooi me maar in de hel...! Nee Luther, weet je wat ds. Johannes Van der Poel hier eens over heeft gezegd? "Die moordenaar lag zo verslonden in de wille Gods, dat hij, tussen de regels door zei, 'Heere, als ik straks lig te branden, wat voor eeuwig mijn rechtvaardige deel is, wil dan nog eens aan me denken, want Uw denken aan mij, dát is mijn Hemel.' Waarop Christus Zich aan hem openbaarde als Zijn lieve Borg en Zaligmaker. Kijk Luther, dat is de taal waar ik meer betrekking op heb, dan hoe jij het hier omschreef, waarmee je eigenlijk nu ook mijn woorden hebt verdraaid. Dat vind ik jammer. Wat betreft de andere dingen ben ik het redelijk met je eens, en je weet nu ook hoe ik over zwakgerechtvaardigden denk. Hier heb ik je iets over gemaild via de PB. Dat zijn de zielen die vrij zijn in Christus, maar het er veelal, vanwege de vervloekte heersende (leer)dwalingen, niet voor durven houden. Denk hierbij aan de Emmausgangers. Deze mensen kregen licht over licht, vanuit het Woord waarin Christus hen onderwees. "Waren onze harten niet brandende in ons, toen Hij met ons sprak....?"

http://www.dewoesteweg.nl/artikelen-med ... aardigden/

DWW, nog een enkel punt:
1. Ik heb niet egzegd dat jij pleitte voor de weg, waarin het uiteindelijk komt tot het gebed: "Heere, gooi me maar in de hel." Ik heb gezegd, dat je door jouw verwoording van de zaken, die indruk zou kunnen krijgen. Een mens hier op aarde zal nooit ten volle kunnen gevoelen wat de hel betekent. Maar ik geloof zeker dat allen die God zalig maakt, eigen onwaardigheid gaan gevoelen.

2. Je schrijft over zwakgerechtvaardigden. Je schrijft: "Dat zijn de zielen die vrij zijn in Christus, maar het er veelal, vanwege de vervloekte heersende (leer)dwalingen, niet voor durven houden. Denk hierbij aan de Emmausgangers. Deze mensen kregen licht over licht, vanuit het Woord waarin Christus hen onderwees. "Waren onze harten niet brandende in ons, toen Hij met ons sprak....?"
Ja spreekt harde taal door te spreken over "vervloekte leerdwalingen". Van deze bewoordingen neem ik afstand. Maar de zaak die je beschrijft is herkenbaar.
Vraag: Zou het niet zo kunnen zijn dat degenen die jij omschrijft als zwakgerechtvaardigden, precies dezelfde mensen zijn als de bekommerden, van wie gezegd wordt dat ze Christus nog niet kennen (terwijl ze Hem natuurlijk wel kennen, al was het maar in Zijn profeticshe bediening)?
En als dat zo is, is groot deel van je verschil van mening niet terug te voeren op formuleringen en de wijze waarop men of jij zich ongelukkig uitdrukt?

Beste Luther,

Weet je wat (leer)dwalingen zijn? Ze maken, bedoeld of onbedoeld, God tot een Leugenaar, vanwege dat Hij hetzelf anders heeft geinspireerd in Zijn Goddelijk getuigenis, en ze ontnemen Gods verloste volk veelal de vrijheid, gelijk bijvoorbeeld de verloste Galatiërs weer in de dienstbaarheid werden gebracht, door de (vervloekte) dwaalleringen der Judaisten. Hier heeft Paulus ontzaggelijk tegen gevochten in zijn vermanende en bestraffende, maar ook verstroostende brief áán die Galatiërs. Maak zelf de toepassing, wie heden ten dage, de Judaisten in behoudend kerkelijk Nederland zijn geworden. Wanneer je de toepassing nu niet kan maken, ben ik werkelijk bevreesd dat je me nog steeds niet hebt begrepen...

Ten tweede, wat betreft die zgn. bekommerden. Beschouw het maar als volgt; de zwakgerechtvaardigden is een volk in wie d'r harten de Christus wel degelijk geboren is geworden. Zij weten daarvan, omdat ze er zelf bij zijn geweest, gelijk een barende moeder ervan kan getuigen over hoe, in welk een nood en dood zij haar kindje heeft gebaard, en toen zulk een vrede en blijdschap was, toen haar kindje op haar borsten werd gelegd, die werkelijk alle verstand te boven ging, lees Joh. 16. Hier weten die zgn. bekommerden, waar jij op doelt (nog) niet van. Maar wanneer dan, dat zwakgerechtvaardigde volk, dat in het geloof nog een beetje wiebelig op hun benen staat, weer eens een bezoekje krijgt van zo'n farizeeische Judaist uit behoudend kerkelijk Nederland, die zo'n ziel dan vervolgens verteld dat het nog niet ver genoeg is gekomen, of nog niet diep genoeg is doorleefd geworden, dan raken ze die verkregen vrijheid om niet, weer kwijt. Kijk Luther, dat houd die zielen niet uit de hemel vandaan, maar zeker wél de troost des hemels uit hun harten vandaan. Daartoe schreef Paulus in Gal. 5 : "Sta dan in die vrijheid, waarmede Christus u heeft vrijgemaakt etc....." Ik hoop dat me nog kan volgen.

[Bert Mulder]

Dag Luther,

"Heere, Gij zou me geen kwaad of onrecht doen, wanneer Ge me voor eeuwig voorbij zou gaan. Geen kwaad doen indien Ge me voor eeuwig zou verdoemen....etc, want Uw doen is rein Uw vonnis gans rechtvaardig", is wel degelijk een andere omschrijving of verwoording als : "Heere, gooi me maar in de hel...etc." Van dit laatste, daar gruw ik van, en heb dit ook nooit zo omschreven. Een verloren ziel krijgt nooit betrekking op de verdoemenis, maar krijgt in dat recht wél een betrekking op het welbehagen Gods. Zijn wil ligt daar namelijk volledig versmolten in de wil van God. De bekering van de moordenaar is daar een duidelijk beeld van. "Heere, gedenk mijner", was zijn laatste noodschreeuw om redding. NIET, Heere mag Ik met u mee, of, zoals jij hier nu schrijft van, gooi me maar in de hel...! Nee Luther, weet je wat ds. Johannes Van der Poel hier eens over heeft gezegd? "Die moordenaar lag zo verslonden in de wille Gods, dat hij, tussen de regels door zei, 'Heere, als ik straks lig te branden, wat voor eeuwig mijn rechtvaardige deel is, wil dan nog eens aan me denken, want Uw denken aan mij, dát is mijn Hemel.' Waarop Christus Zich aan hem openbaarde als Zijn lieve Borg en Zaligmaker. Kijk Luther, dat is de taal waar ik meer betrekking op heb, dan hoe jij het hier omschreef, waarmee je eigenlijk nu ook mijn woorden hebt verdraaid. Dat vind ik jammer. Wat betreft de andere dingen ben ik het redelijk met je eens, en je weet nu ook hoe ik over zwakgerechtvaardigden denk. Hier heb ik je iets over gemaild via de PB. Dat zijn de zielen die vrij zijn in Christus, maar het er veelal, vanwege de vervloekte heersende (leer)dwalingen, niet voor durven houden. Denk hierbij aan de Emmausgangers. Deze mensen kregen licht over licht, vanuit het Woord waarin Christus hen onderwees. "Waren onze harten niet brandende in ons, toen Hij met ons sprak....?"

http://www.dewoesteweg.nl/artikelen-med ... aardigden/

DWW, nog een enkel punt:
1. Ik heb niet egzegd dat jij pleitte voor de weg, waarin het uiteindelijk komt tot het gebed: "Heere, gooi me maar in de hel." Ik heb gezegd, dat je door jouw verwoording van de zaken, die indruk zou kunnen krijgen. Een mens hier op aarde zal nooit ten volle kunnen gevoelen wat de hel betekent. Maar ik geloof zeker dat allen die God zalig maakt, eigen onwaardigheid gaan gevoelen.

2. Je schrijft over zwakgerechtvaardigden. Je schrijft: "Dat zijn de zielen die vrij zijn in Christus, maar het er veelal, vanwege de vervloekte heersende (leer)dwalingen, niet voor durven houden. Denk hierbij aan de Emmausgangers. Deze mensen kregen licht over licht, vanuit het Woord waarin Christus hen onderwees. "Waren onze harten niet brandende in ons, toen Hij met ons sprak....?"
Ja spreekt harde taal door te spreken over "vervloekte leerdwalingen". Van deze bewoordingen neem ik afstand. Maar de zaak die je beschrijft is herkenbaar.
Vraag: Zou het niet zo kunnen zijn dat degenen die jij omschrijft als zwakgerechtvaardigden, precies dezelfde mensen zijn als de bekommerden, van wie gezegd wordt dat ze Christus nog niet kennen (terwijl ze Hem natuurlijk wel kennen, al was het maar in Zijn profeticshe bediening)?
En als dat zo is, is groot deel van je verschil van mening niet terug te voeren op formuleringen en de wijze waarop men of jij zich ongelukkig uitdrukt?

Beste Luther,

Weet je wat (leer)dwalingen zijn? Ze maken, bedoeld of onbedoeld, God tot een Leugenaar, vanwege dat Hij hetzelf anders heeft geinspireerd in Zijn Goddelijk getuigenis, en ze ontnemen Gods verloste volk veelal de vrijheid, gelijk bijvoorbeeld de verloste Galatiërs weer in de dienstbaarheid werden gebracht, door de (vervloekte) dwaalleringen der Judaisten. Hier heeft Paulus ontzaggelijk tegen gevochten in zijn vermanende en bestraffend, maar ook verstroostende brief áán die Galatiërs. Maak zelf de toepassing, wie heden ten dage, de Judaisten in kerkelijk Nederland zijn geworden. Wanneer je de toepassing nu niet kan maken, ben ik werkelijk bevreesd dat je me nog steeds niet hebt begrepen...

Ten tweede, wat betreft die zgn. bekommerden. Beschouw het maar als volgt; de zwakgerechtvaardigden is een volk in wie d'r harten de Christus wel degelijk geboren is geworden. Zij weten daarvan, omdat ze er zelf bij zijn geweest, gelijk een barende moeder ervan kan getuigen over hoe, in welk een nood en dood zij haar kindje heeft gebaard, en toen zulk een vrede en blijdschap was, toen haar kindje op haar borsten werd gelegd, die werkelijk alle verstand te boven ging, lees Joh. 16. Hier weten die zgn. bekommerden, waar jij op doelt (nog) niet van. Maar wanneer dan, dat zwakgerechtvaardigde volk, dat in het geloof nog een beetje wiebelig op hun benen staat, weer eens een bezoekje krijgt van zo'n farizeeische Judaist uit behoudend kerkelijk Nederland, die zo'n ziel dan vervolgens verteld dat het nog niet ver genoeg is gekomen, of nog niet diep genoeg is doorleefd geworden, dan raken ze die verkregen vrijheid om niet, weer kwijt. Kijk Luther, dat houd die zielen niet uit de hemel vandaan, maar zeker wél de troost des hemels uit hun harten vandaan. Daartoe schreef Paulus in Gal. 5 : "Sta dan in die vrijheid, waarmede Christus u heeft vrijgemaakt etc....." Ik hoop dat me nog kan volgen.

Hoort hier thuis:

http://refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=17&t=8528

[DWW]

@ Bert Mulder,

Wanneer je geen zin hebt om mee te doen, of niets zinnigs meer kan zeggen, ga dan lekker hengelen of zo. Maar wees een ander op deze wijze niet tot een last, Bert.

[Wilhelm]

. Maar wanneer dan, dat zwakgerechtvaardigde volk, dat in het geloof nog een beetje wiebelig op hun benen staat, weer eens een bezoekje krijgt van zo'n farizeeische Judaist uit behoudend kerkelijk Nederland, die zo'n ziel dan vervolgens verteld dat het nog niet ver genoeg is gekomen, of nog niet diep genoeg is doorleefd geworden, dan raken ze die verkregen vrijheid om niet, weer kwijt. Kijk Luther, dat houd die zielen niet uit de hemel vandaan, maar zeker wél de troost des hemels uit hun harten vandaan. Daartoe schreef Paulus in Gal. 5 : "Sta dan in die vrijheid, waarmede Christus u heeft vrijgemaakt etc....." Ik hoop dat me nog kan volgen.

Toch vreemd, juist wat jij een "farizeeische Judaist uit behoudend kerkelijk Nederland" verwijt, is nu net het gevoel wat velen, ook op dit forum, zie de div postings, bij jou en ook bij je tweeling broer Dhr Burggraaf' schrijfsels hebben.

Hoe komt dat nou, terwijl jullie het zo gemeend bedoelen ?
Is het dan misschien toch de toon die de muziek maakt ?

[Wilhelm]

@ Bert Mulder,

Wanneer je geen zin hebt om mee te doen, of niets zinnigs meer kan zeggen, ga dan lekker hengelen of zo. Maar wees een ander op deze wijze niet tot een last, Bert.

DWW, we zijn het iig een keer van harte eens

[DWW]

. Maar wanneer dan, dat zwakgerechtvaardigde volk, dat in het geloof nog een beetje wiebelig op hun benen staat, weer eens een bezoekje krijgt van zo'n farizeeische Judaist uit behoudend kerkelijk Nederland, die zo'n ziel dan vervolgens verteld dat het nog niet ver genoeg is gekomen, of nog niet diep genoeg is doorleefd geworden, dan raken ze die verkregen vrijheid om niet, weer kwijt. Kijk Luther, dat houd die zielen niet uit de hemel vandaan, maar zeker wél de troost des hemels uit hun harten vandaan. Daartoe schreef Paulus in Gal. 5 : "Sta dan in die vrijheid, waarmede Christus u heeft vrijgemaakt etc....." Ik hoop dat me nog kan volgen.

Toch vreemd, juist wat jij een "farizeeische Judaist uit behoudend kerkelijk Nederland" verwijt, is nu net het gevoel wat velen, ook op dit forum, zie de div postings, bij jou en ook bij je tweeling broer Dhr Burggraaf' schrijfsels hebben.

Hoe komt dat nou, terwijl jullie het zo gemeend bedoelen ?
Is het dan misschien toch de toon die de muziek maakt ?

Dag Wilhelm,

Een ziel die ontdekt is geworden door de bearbeiding van Gods Heilige Geest, waarbij de Geest hem heeft laten zien wie hij is én wat zijn bestaan is voor God, is niet meer zo fijngevoelig als dat jij hier wil doen laten geloven. Wanneer die wenende zondares uit Lukas 7 daar lag te wenen aan de voeten van de Heere Jezus, destijds voor HOER uitgescholden had geworden, had ze er van harte 'amen' op gezegd, en wellicht gezegd dat het nog veel erger is, dan dat. 'Mijnheer', had ze dan wellicht gezegd, 'u kunt het maar half zo slecht nog niet voorstellen, als hoe het nu vanbinnen bij mij is voorgesteld.' Kijk Wilhelm, dit lieve vrouwtje was niet zo kittelachtig als dat velen in onze dagen juist wél helaas zijn geworden. Hoe zou dat toch komen, denk jij....?