Toch heeft Marnix hier wel een - gereformeerd! - punt.

De doop laat volgens het formulier in de eerste plaats zien dat wij in zonden ontvangen en geboren zijn, en alleen in Gods rijk kunnen komen door wedergeboorte.
In de tweede plaats betuigt en verzegelt ons de Heilige Doop de afwassing van de zonden door Jezus Christus en in de derde plaats worden wij door God door middel van de doop opgeroepen en verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid.

De doorsnee reformatorische preek stopt bij punt 1, omdat het nog ontbreken van wedergeboorte een belemmering vormt voor de uitwerking van punt twee en drie. (Misschien gaat het niet zo in de gemeente van Tiberius, maar in veel gemeenten wel). Daadwerkelijke afwassing van de zonden en het nieuwe leven door Christus kan pas realiteit worden als een kind tot bewustzijn is gekomen, maar liever als hij al wat ouder is. Hooguit als een kind jong sterft is er een hoopje dat de wedergeboorte al plaatsgevonden heeft.

Volgens mij komt het omdat we de drie punten uit de doopformulier zijn gelezen als stappen, terwijl het zaken zijn die niet los verkrijgbaar zijn. En zelfs als het een stappenplan is, dan is punt 1 niet: vraag om wedergeboorte, maar: heb een afkeer van de zonden en zoek je zaligheid buiten je zelf in Christus, door telkens het bloed van de Heere Jezus te zoeken (2) en zo te wandelen in het nieuwe leven waartoe we verplicht worden (3).

Van deze drie zaken moeten kinderen breder onderwezen worden, en niet alleen van punt één, omdat alleen wedergeboorte noodzakelijk is en een belemmering vormt voor de en daarna pas sprake kan zijn van vergeving der zonden en het nieuwe leven.

freek schreef:De doorsnee reformatorische preek stopt bij punt 1, omdat het nog ontbreken van wedergeboorte een belemmering vormt voor de uitwerking van punt twee en drie. (Misschien gaat het niet zo in de gemeente van Tiberius, maar in veel gemeenten wel). Daadwerkelijke afwassing van de zonden en het nieuwe leven door Christus kan pas realiteit worden als een kind tot bewustzijn is gekomen, maar liever als hij al wat ouder is. Hooguit als een kind jong sterft is er een hoopje dat de wedergeboorte al plaatsgevonden heeft.

Ik moet ook eerlijk zeggen, dat de Doop in onze kringen nogal eens ondergewaardeerd wordt en dat ik blij ben, dat onze predikant dat bij de dooptoespraak (vaak, niet altijd) probeert te corrigeren.

Tiberius schreef: Ik moet ook eerlijk zeggen, dat de Doop in onze kringen nogal eens ondergewaardeerd wordt en dat ik blij ben, dat onze predikant dat bij de dooptoespraak (vaak, niet altijd) probeert te corrigeren

dat is zijn cgkachtergrond

Tiberius schreef:

freek schreef:De doorsnee reformatorische preek stopt bij punt 1, omdat het nog ontbreken van wedergeboorte een belemmering vormt voor de uitwerking van punt twee en drie. (Misschien gaat het niet zo in de gemeente van Tiberius, maar in veel gemeenten wel). Daadwerkelijke afwassing van de zonden en het nieuwe leven door Christus kan pas realiteit worden als een kind tot bewustzijn is gekomen, maar liever als hij al wat ouder is. Hooguit als een kind jong sterft is er een hoopje dat de wedergeboorte al plaatsgevonden heeft.

Ik moet ook eerlijk zeggen, dat de Doop in onze kringen nogal eens ondergewaardeerd wordt en dat ik blij ben, dat onze predikant dat bij de dooptoespraak (vaak, niet altijd) probeert te corrigeren.

Ik weet niet of de Doop wordt ondergewaardeerd, maar wel de speciale positie van kinderen van gelovige ouders. Geheiligd in hun ouders, dat kun je ver overwaarderen, alsof een kind dus niet meer te vrezen heeft, maar je kunt het ook erg onderwaarderen. Het betekent in elk geval dat een kind van gelovige ouders niet op een zelfde wijze als heidenen zijn oude leven hoeft af te leggen.

Erasmiaan schreef:

Marnix schreef:Daar zijn we het dan over eens. Als wedergeboorte en voorwaarde is geloof ik dat die plaatsvindt bij kinderen die jong overlijden want de Bijbel leert me en de DL spreken dat na, dat we niet hoeven te twijfelen over het behoud van de jonggestorven kinderen van gelovige ouders.

Maar dat heeft dus niets met de doop te maken en ook niet met de wedergeboorte van de kinderen die wél blijven leven. Overigens zeggen de Bijbel en ook de Dordtse Leerregels niet dat alle jonggestorven kinderen in het Koninkrijk Gods aankomen, maar dat is een zijweg die we nu beter niet in kunnen gaan.

Ik ga er toch kort even op in. De Dordtse Leerregels geven aan dat Godzalige ouders niet hoeven te twijfelen over het behoud van hun jong gestorven kinderen omdat ze, niet van nature, maar vanwege het genadeverbond waarin ze met hun ouders inbegrepen zijn.

Marnix schreef:

Erasmiaan schreef:

Marnix schreef:Daar zijn we het dan over eens. Als wedergeboorte en voorwaarde is geloof ik dat die plaatsvindt bij kinderen die jong overlijden want de Bijbel leert me en de DL spreken dat na, dat we niet hoeven te twijfelen over het behoud van de jonggestorven kinderen van gelovige ouders.

Maar dat heeft dus niets met de doop te maken en ook niet met de wedergeboorte van de kinderen die wél blijven leven. Overigens zeggen de Bijbel en ook de Dordtse Leerregels niet dat alle jonggestorven kinderen in het Koninkrijk Gods aankomen, maar dat is een zijweg die we nu beter niet in kunnen gaan.

Ik ga er toch kort even op in. De Dordtse Leerregels geven aan dat Godzalige ouders niet hoeven te twijfelen over het behoud van hun jong gestorven kinderen omdat ze, niet van nature, maar vanwege het genadeverbond waarin ze met hun ouders inbegrepen zijn.

Voor meer info, zie: http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=17&t=7796

Precies, dit is ook alles wat ik er over wil de zeggen

[/quote]als: De HC is een leerboek.
Ik plaats van het niet op een voetstuk plaatsen, heb ik grote waardering voor de inhoud daarvan, welke m.i. volledig op grond van de Bijbel is gebaseerd

• daar ben ik het erg mee eens, je moet de HC ook zien in het licht van de schrift, en als je dat doet met de roomse dan lukt dat niet.
  
  groet esther.

Volgens mij is er ook een boek uit over de catechismusprediking.

Ik vind dat de catechismusprediking wel goed is. We kunnen er veel van leren. Ik heb zelf al verschillende antwoorden gehad door middel van de catechismus. Bij de catechismus staan ook verwijzingen bij naar Bijbelgedeeltes. Als die bijbelgedeeltes dan gelezen worden, geeft dat best veel duidelijkheid als je met bepaalde vragen zit. Ik vind de catechismus een goed leerboek.

Avi schreef:Volgens mij is er ook een boek uit over de catechismusprediking.

'troostboek brengt auteurs diverse kerkelijke richtingen bijeen
Heinrich Bullinger noemde de Heidelbergse Catechismus "de beste Catechismus die ooit is verschenen." Zes kerkhistorici belichten in "Het troostboek van de kerk" historische en theologische aspecten van de Heidelberger. En dat op zo'n manier, dat de lezer geneigd is Bullinger gelijk te geven.

"Het troostboek van de kerk. Over de Heidelbergse Catechismus", door dr. W. van 't Spijker e.a.; uitg. Den Hertog, Houten, 2005; ISBN 90 331 1935 8; 309 blz.; 28,90.

.

PvS schreef:Pas hoorde ik van iemand, dat het in de HC niet om een orde van heil gaat, maar om een orde van troost.

Het is niet voor niets 'troostboek' genoemd...

Zo beschrijft het ook niet een verplichte orde om tot Christus te komen, die van wedergeboorte, roeping, geloof, etc.

helma schreef:

Tiberius schreef: Ik moet ook eerlijk zeggen, dat de Doop in onze kringen nogal eens ondergewaardeerd wordt en dat ik blij ben, dat onze predikant dat bij de dooptoespraak (vaak, niet altijd) probeert te corrigeren

dat is zijn cgkachtergrond

( wel fijn trouwens..!)

Ds. Op 't Hof houdt er wel van om een steen in de vijver te gooien, af en toe.
In de kerkbode van Hervormd Driedorp schreef hij: (ik haal er 3 citaten uit, het stuk is beduidend langer)

Het zal veel lezers waarschijnlijk ontstellen als ik dit stukje maar gelijk met een pittige uitspraak begin, namelijk dat ik altijd een principiële tegenstander van de Catechismusprediking ben geweest.
Wij – ook ik! – zijn vanouds zo vertrouwd met het feit dat de tweede zondagse eredienst een leerdienst is en dat dan meestal de Catechismus bepreekt wordt, dat het wel vloeken in de kerk lijkt als iemand principieel tegen Catechismusprediking is. Bovendien zijn diverse Catechismusverklaringen – al dan niet in preekvorm – van oudvaders zeer in trek bij bevindelijke christenen (geweest).

Tot ruim 10 jaar geleden dacht ik dat ik de enige was die principiële bezwaren koesterde tegen de prediking van de Catechismus. Maar toen ik werd gevraagd om een bijdrage te leveren aan een soort handboek over de Heidelbergse Catechismus en mij de prediking van de Catechismus werd toebedeeld, kwam ik erachter dat ook één van de belangrijkste – maar helaas nu veelal vergeten – oudvaders uit de 17e eeuw soortgelijke kritiek daarop heeft uitgeoefend. Dat was Jacobus Koelman (1631-1695), die in 1678 als zijn hoofdwerk het reformatieprogramschrift De pointen van nodige reformatie liet verschijnen en die zich daarin laat kennen als een bewogen en zeer scherpzinnig criticus van alles wat in zijn tijd de toets van de heilige Schrift niet kon doorstaan. Wie de zogenaamde oude druk kan lezen en dit boek kan kopen, moet dit zeker niet nalaten, want in dit geschrift stelt Koelman vele onbijbelse zaken aan de kaak zoals die in de 17e eeuw speelden, maar die in de Gereformeerde Gezindte heden ten dage helaas nog bepaald niet verleden tijd zijn.

Het vorenstaande houdt ook het volgende in. Sommige ouders zijn geneigd om hun kinderen tijdens de Catechismusprediking maar thuis te laten, ook al kunnen die qua leeftijd best twee keer op Gods dag naar de kerk.
Ik zou zeggen: ‘dat moet u vooral doen als u wilt dat zij in een latere fase van hun leven de Bijbelse leer die naar de godzaligheid is de rug toe keren’.
Als wij het beste voor onze kinderen zoeken, willen wij hen in de middellijke weg de gereformeerde leer inprenten en hen daarbij bewaren. Als nu de kerkgeschiedenis leert dat één van de belangrijkste kerkelijke middelen daarvoor de prediking van de Heidelbergse Catechismus is, zouden wij dan onze kinderen die prediking onthouden? Zouden wij dan zelf die prediking ontlopen?
De Heere gedenke ons allen naar de rijkdom van Zijn eenzijdige en alles vervullende genade. In het bijzonder wensen die alle zieken, eenzamen, bejaarden en allen die welk kruis dan ook te dragen hebben, toe. Als wij van onze kant kijken, zien wij een zwarte muur waartegen alles doodloopt, maar als wij door genade naar Boven mogen zien, vergunt Hij het ons om over die muur heen te kijken.