Mara schreef:Wat wil God met deze plaag zeggen?
Dominee Alwin Uitslag vindt het voor echte duiding nog te vroeg. Hij schrok ervan dat andere dominees zo snel spraken van een straf van God. ‘We moeten terughoudend zijn om zulke grote woorden te gebruiken’, zegt hij. ‘Wat je wel ziet is dat het mensen stilzet. Wij dachten alles in de hand te hebben, maar de wereld is minder maakbaar dan gedacht.’
‘Ik geloof niet dat het virus een concrete straf van God is’, zegt dominee De Boer. ‘Ik wil mensen ook niet bang maken met een boze God.’ Liever wijst hij zijn gemeenteleden op hun eigen verantwoordelijkheid. ‘Die creëerde God met de schepping. Als je ongezond leeft en risico’s neemt, treft de ziekte je eerder.’
‘Ik geloof van harte dat niets buiten God om gaat, maar ik snap Hem niet altijd’, zegt dominee Gerard van Zanden. Het virus is geen straf, denkt hij, maar God wil er wel iets mee zeggen. ‘Dat we opnieuw moeten opstarten, bijvoorbeeld. Mensen leven in hun gezinnen vaak hectisch en langs elkaar heen. Nu voelen ze weer hoe het is om gewoon samen te zijn. Na deze crisis waarderen we misschien opnieuw wat normaal leek.’
Uit:
DE URKER DOMINEE
We zien dus echt totaal verschillende visies van predikanten. Zie ook de bekende brief van een predikant aan de kinderen.
Welke uitspraak heeft jullie voorkeur?
Ik reageer maar gelijk op de openingspost:
Ik ben persoonlijk niet zo geneigd om een voorkeur te hebben, dat komt er voor mij min of meer op neer dat ik te makkelijk een eenduidig antwoord zoek en dat is er volgens mij niet.
Ik vind iedere uitspraak wel het overwegen waard en waarom zou de ene de andere uitsluiten?
En toch blijft het giswerk. Een dominee is een kerkleraar en geen profeet.
En in het oude testament wist je van een profeet gelijk ondubbelzinnig waarom en met welk doel je geslagen hebt.
Nu moet ik wel zeggen dat we hoewel we nu toch geen profeet hebben toch onze zintuigen en gezond verstand hebben.
De waarheid is dat we toch te maken hebben met iets nieuws.
Iets dergelijks heeft deze wereld in het recente verleden niet meer meegemaakt en het is toch een milde doch resolute straf, of les, hoe men het benoemen wil.
Geen geweld, geen spectakel maar toch in het hart getroffen door angst, verlies van vrijheid en bovenal ons dagelijkse leven wat er eerst als vanzelfsprekend achten.
God volgt niet onze wegen, wie zal het zeggen?