Sheba schreef:Ik zeg alleen dat jij letterlijk zei dat je liever praat met mensen die dat niet kunnen belijden en zeggen.

Nog zo'n 'citaat'. Dit heb ik echt niet gezegd.
Echt, ik doe het niet meer. Dan mag je mij verwijten dat ik wegloop, dat zij dan maar zo.

eilander schreef:

Sheba schreef:Ik zeg alleen dat jij letterlijk zei dat je liever praat met mensen die dat niet kunnen belijden en zeggen.

Nog zo'n 'citaat'. Dit heb ik echt niet gezegd.
Echt, ik doe het niet meer. Dan mag je mij verwijten dat ik wegloop, dat zij dan maar zo.

Nee je zei letterlijk dat je liever zulke mensen hoort!
En eerlijk gezegd vind ik het behoorlijk flauw. Want er zit toch in de strekking daarvan geen wezenlijk verschil.

Ik heb dat citaat letterlijk uit dat draadje gehaald. Check het maar...

Re: Belijdenis
Berichtdoor eilander » Ma Feb 22, 2016 10:40 am

Leerling schreef:
@Beide: Mijn advies is om in het vervolg beter te lezen en om het in de context te laten staan!

Maar waar blijft dat antwoord nou??

[quote=''eilander'']

Het klopt dat wij geen hartenkenner zijn. Maar we moeten ook niet doorslaan hierin: als iemand zelf vertelt hoe het bij hem/haar van binnen zit, hoef je dat niet te veroordelen maar het moet dan wel Bijbels zijn, toch?[/quote]

Wat is Bijbels?
Wij zijn al snel geneigd om, als er volgens ons niet genoeg ellende in zit, het te veroordelen, weg te gooien en te bestempelen als onbijbels. Daarbij is het nu nog niet goed te zien wie koren is en wie kaf. Nee, ik vind het erg gevaarlijk wat u zegt. Je kan er beter één te veel meenemen.
Het is dus ook best gevaarlijk om iets al snel als onbijbels te bestempelen. Als we gaan handelen zoals u het doen worden we hartenkenners. En dat zijn we niet en moeten we nooit proberen te worden

Forummer schreef:

Leerling schreef:
@Beide: Mijn advies is om in het vervolg beter te lezen en om het in de context te laten staan!

Maar waar blijft dat antwoord nou??

Als je goed gelezen had (tot 2x toe uit mijn mond) dan had je gezien dat ik 'vreugde/blijdschap' helemaal niet weglaat. Waarom je dan een uitspraak compleet uit de context haalt is mij een raadsel. Hebben wij iets te vieren? Nee, wij hebben niks te vieren. Als je genade door recht verkregen heb, ga je je eerder verootmoedigen. Huisman wees terecht op Rom. 7 'Ik ellendig mens', de verootmoediging onder het recht na ontvangen genade. Dat er een vreugde-aspect aan vast zit moeten we zeker niet uit het oog verliezen. Maar is dat vieren? Dat is het begin van het Wonder van vrije genade uit te wonderen, waar nooit een einde aan zal komen.
Daarnaast moet je het wel binnen de juiste kaders zien. Genade heeft een inktzwarte achtergrond van onze zonde en schuld. Is het dan een feestje als God je onverdiende genade bewijst? Nee, want genade bepaalt je bij je schuld. En natuurlijk zal er blijdschap/vreugde zijn in het hart (bij tijden), zoals ik ook gezegd heb, maar om het te typeren als 'vieren'?! Dat is een verarming van het Evangelie. Het is geen feestje dat we vieren, maar het is een Wonder dat gebeurt is in een mensen leven wat niet verdiend en waar geen recht op was.

Sheba schreef:@Dia.
Geen vreugde in het NT?

Ik kan me niet indenken dat ik dit ooit ergens gezegd zou hebben...

-DIA- schreef:

Sheba schreef:@Dia.
Geen vreugde in het NT?

Ik kan me niet indenken dat ik dit ooit ergens gezegd zou hebben...

Als reactie op de post van Posthoorn

Inderdaad, in het OT is er ook veel 'vreugde in God'. Maar in het NT zie je dat met name bij de mensen die tot geloof komen, dat ze meteen zo verblijd zijn. De NT tijd is dan ook de mooiste tijd waarin je kunt leven!

Schreef jij

Toch denk ik dat dit niet de praktijk is. Misschien dat het zo overkomt, maar de praktijk was toch niet anders dan in het OT.

Het kan zijn dat ik je verkeerd begrijp...?

Sheba schreef:

-DIA- schreef:

Sheba schreef:@Dia.
Geen vreugde in het NT?

Ik kan me niet indenken dat ik dit ooit ergens gezegd zou hebben...

Als reactie op de post van Posthoorn

Inderdaad, in het OT is er ook veel 'vreugde in God'. Maar in het NT zie je dat met name bij de mensen die tot geloof komen, dat ze meteen zo verblijd zijn. De NT tijd is dan ook de mooiste tijd waarin je kunt leven!

Schreef jij

Toch denk ik dat dit niet de praktijk is. Misschien dat het zo overkomt, maar de praktijk was toch niet anders dan in het OT.

Het kan zijn dat ik je verkeerd begrijp...?

Ik kan niet voor DIA spreken, maar als ik het zo zie begrijp je hem verkeerd. DIA zegt dat er vreugde in het OT is, maar ook in het NT. Posthoorn brengt de vreugde van het NT als meer, rijker, dieper. DIA wil dat onderscheid niet maken, al stemt hij toe dat het op het oog zo lijkt. Voor DIA is de vreugde van de OT-gelovigen gelijk aan die van de NT-gelovigen.

Leerling schreef:

Sheba schreef:

-DIA- schreef:

Sheba schreef:@Dia.
Geen vreugde in het NT?

Ik kan me niet indenken dat ik dit ooit ergens gezegd zou hebben...

Als reactie op de post van Posthoorn

Inderdaad, in het OT is er ook veel 'vreugde in God'. Maar in het NT zie je dat met name bij de mensen die tot geloof komen, dat ze meteen zo verblijd zijn. De NT tijd is dan ook de mooiste tijd waarin je kunt leven!

Schreef jij

Toch denk ik dat dit niet de praktijk is. Misschien dat het zo overkomt, maar de praktijk was toch niet anders dan in het OT.

Het kan zijn dat ik je verkeerd begrijp...?

Ik kan niet voor DIA spreken, maar als ik het zo zie begrijp je hem verkeerd. DIA zegt dat er vreugde in het OT is, maar ook in het NT. Posthoorn brengt de vreugde van het NT als meer, rijker, dieper. DIA wil dat onderscheid niet maken, al stemt hij toe dat het op het oog zo lijkt. Voor DIA is de vreugde van de OT-gelovigen gelijk aan die van de NT-gelovigen.

Als hij dat bedoeld, dan heb ik hem verkeerd begrepen. En bied ik hem daar mijn welgemeende excuses voor aan.

Sheba schreef:

-DIA- schreef:

Sheba schreef:@Dia.
Geen vreugde in het NT?

Ik kan me niet indenken dat ik dit ooit ergens gezegd zou hebben...

Als reactie op de post van Posthoorn

Inderdaad, in het OT is er ook veel 'vreugde in God'. Maar in het NT zie je dat met name bij de mensen die tot geloof komen, dat ze meteen zo verblijd zijn. De NT tijd is dan ook de mooiste tijd waarin je kunt leven!

Schreef jij

Toch denk ik dat dit niet de praktijk is. Misschien dat het zo overkomt, maar de praktijk was toch niet anders dan in het OT.

Het kan zijn dat ik je verkeerd begrijp...?

Dit wordt inderdaad verkeerd begrepen. Lees nog even het verband, dan zie je dat ik geen onderscheid wilde maken tussen het Oude- en Nieuwe-Testament.

-DIA- schreef:

Panny schreef:Misschien iets beter lezen huisman..
Ik heb het helemaal niet over dat het leven van een gelovige één groot feest is of dat er geen strijd is.
Ik heb het alleen over de vreugde als de zondaar voor het eerst mag weten dat zijn zonden vergeven zijn.

Er moet wel een strijd gestreden worden op leven en dood. En werkelijk, daar heeft geen mens zin in. We ontvluchten liever
de strijd. Toch is er, zoals we altijd hebben beleden en ook beleefd, geen kroon zonder strijd. Het is niet makkelijk om de smalle
weg te bewandelen, en je paadje recht houden is van onze kant een onmogelijkheid.
Toch: Dit is de weg, en wandelt in dezelve!

Waar staat dat er een strijd moet worden gestreden op leven en dood? Dat is volgens mij wat er door velen van gemaakt is.
Als ik zo mijn bijbel eens doorblader dan kom ik de volgende teksten tegen:
Jezus antwoordde en zei tegen hen: Dit is het werk van God: dat u gelooft in Hem Die Hij gezonden heeft.
- See more at: http://herzienestatenvertaling.nl/tekst ... QZ8qp.dpuf
En Jezus zei tegen hen: Ik ben het Brood des levens; wie tot Mij komt, zal beslist geen honger hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst hebben. - See more at: http://herzienestatenvertaling.nl/tekst ... QZ8qp.dpuf
En dit is Zijn gebod: dat wij geloven in de Naam van Zijn Zoon, Jezus Christus, en dat wij elkaar liefhebben, zoals Hij ons een gebod gegeven heeft. - See more at: http://herzienestatenvertaling.nl/tekst ... euwTw.dpuf

Daarnaast zijn er natuurlijk nog veel meer teksten te noemen. Verder hoor je mij zeker niet zeggen dat het altijd maar blijheid is en dat je maar kan vieren zoals eerder verwoord, maar wat anderen ook al aangeven altijd de strijd maar benadrukken en wijzen op bekommerden dat doet het evangelie geen recht. Het is toch niet voor niets een blijde boodschap. Is dat ook te merken aan ons als we daarover spreken?
Het lijkt vaak wel als of velen, ook predikanten blijven hangen in het bekommerd zijn en dat een leven met de Heere altijd maar strijd en aanvechting inhoud. Daar komt nog bij dat in de prediking en daar rondom bekering wordt gezien als een eindstation, terwijl het toch een begin is van een nieuw leven. Een leven waarin je de Heere steeds meer mag leren kennen, maar ook jezelf en je zondige hart.

Weet je, ik heb gewoon geen zin meer om te reageren.. elke dag ontvang je van God een schone lei. Gewoon heel eenvoudig leven, net als het vrouwtje in het zwart, die mij ook accepteert zoals ik ben en doe en samen hebben we het over ons verlangen. Het kan zo simpel zijn, met elkaar omgaan ook al zijn er verschillen.

Maar ik vind het wel mooi om te lezen en ik vind het een gave om bepaalde dingen goed te verwoorden.

Fijne dag!

Desiree schreef:Weet je, ik heb gewoon geen zin meer om te reageren.. elke dag ontvang je van God een schone lei. Gewoon heel eenvoudig leven, net als het vrouwtje in het zwart, die mij ook accepteert zoals ik ben en doe en samen hebben we het over ons verlangen. Het kan zo simpel zijn, met elkaar omgaan ook al zijn er verschillen.

Maar ik vind het wel mooi om te lezen en ik vind het een gave om bepaalde dingen goed te verwoorden.

Fijne dag!

Helemaal eens. We zijn elkaar veel te veel de maat aan het nemen. De ene reactie lokt dan vaak weer een andere uit. In de huidige gereformeerde gezindte is dat wel lastig omdat er een cultuur is ontstaan waarin we elkaar op randzaken geen vrijheid gunnen.

Martijn schreef: Daar komt nog bij dat in de prediking en daar rondom bekering wordt gezien als een eindstation, terwijl het toch een begin is van een nieuw leven.

Nou, dat geloof ik niet zo. Vroeger zei men tegen een 'pas-bekeerde' juist: welkom in de strijd.

eilander schreef:

Martijn schreef: Daar komt nog bij dat in de prediking en daar rondom bekering wordt gezien als een eindstation, terwijl het toch een begin is van een nieuw leven.

Nou, dat geloof ik niet zo. Vroeger zei men tegen een 'pas-bekeerde' juist: welkom in de strijd.

Jij zit in een andere kerk dan ik. Ik constateer voor mijzelf dat de prediking niet veel verder komt dan bekering. Het volgende gevaar is dan dat er geen sprake is van geloofszekerheid.

Uiterst vreemde gedachten... Bijna tegenovergesteld met de "oude reformatorische" beleving. Als we zo gaan denken is dat wel een bewijs dat het oude heeft afgedaan bij de "nieuwe refo". De vraag is dan: Is dit nog wel met enig recht "reformatorisch denken"?
Het gaat lijken op een soort "Halleluja geloof", zoals wij in de jaren 60 de modernere kerken noemden die wars waren van bevinding.