Mijn reactie op -DIA- hangt mede samen met het feit, dat zulk een wijze van spreken over het openbaren van de Zoon, mij bekend voorkomt. Ds. F. Mallan sprak er ook zo over, herinner ik mij. En dan zit je wel erg rechts in de gereformeerde gezindte (ahum). (Ook in kringen waar de uitverkiezing erg benadrukt en vooropgeplaatst wordt, trouwens.) En wat komt daar voor? Bosjes mensen die maar niet aan het avondmaal gaan, omdat ze 'het' niet hebben. Weinig avondmaalgangers. Iemand vertelde mij eens, dat er in die kringen mensen zijn, die denken dat ze in de hemel nooit zullen komen, het er zeer waarschijnlijk niet in zit dat zij uitverkoren zijn. En ik weet ook van mensen, die zonder enig uitzicht dit leven verlieten. "Het gaat zomaar niet." En zo zou ik nog wel meer kunnen vertellen. Dat zijn toch dieptrieste zaken, die je absoluut niet moet willen. In dat kader zijn kwalificaties als ketterij, die ik eerder in deze discussie gebruikte, beslist niet te licht.

Laten we wel wezen: er is natuurlijk niks tegen op diepgang in het geloofsleven. Ook emotionele diepgang is iets gezonds. En bevindelijkheid kan daarin zeer zeker een heel gezonde rol spelen, mits het op een gezonde wijze functioneert.
Maar het moet ook gezegd worden, dat ik wel een prediking heb gehoord, die mij feitelijk zo in de oren klonk: Rechtvaardig door het geloof? Welnee, geloof is niet voldoende voor de zaligheid, hoor. Daar moet nog wat bij komen. Namelijk, de mystieke doorleving van diverse stadia: o.a. de eigen verlorenheid en schuld, en dat op een gegeven moment de verzoening voltrokken wordt. (Ik houd de beschrijving nog maar even eenvoudig.) Dan ben je toch echt andere gronden gaan leggen.

Bookreader schreef:Mijn reactie op -DIA- hangt mede samen met het feit, dat zulk een wijze van spreken over het openbaren van de Zoon, mij bekend voorkomt. Ds. F. Mallan sprak er ook zo over, herinner ik mij. En dan zit je wel erg rechts in de gereformeerde gezindte (ahum).

Ja, dat klopt. En als je daar zit, kom je inderdaad de door jou geschetste situatie tegen:

(Ook in kringen waar de uitverkiezing erg benadrukt en vooropgeplaatst wordt, trouwens.) En wat komt daar voor? Bosjes mensen die maar niet aan het avondmaal gaan, omdat ze 'het' niet hebben. Weinig avondmaalgangers. Iemand vertelde mij eens, dat er in die kringen mensen zijn, die denken dat ze in de hemel nooit zullen komen, het er zeer waarschijnlijk niet in zit dat zij uitverkoren zijn. En ik weet ook van mensen, die zonder enig uitzicht dit leven verlieten. "Het gaat zomaar niet." En zo zou ik nog wel meer kunnen vertellen. Dat zijn toch dieptrieste zaken, die je absoluut niet moet willen. In dat kader zijn kwalificaties als ketterij, die ik eerder in deze discussie gebruikte, beslist niet te licht.

Maar los je dit probleem op door de knoop als het ware dan maar door te hakken: wat gekend moet worden, is niet haalbaar, dus hangen we de ruif wat lager?

Bookreader schreef:Laten we wel wezen: er is natuurlijk niks tegen op diepgang in het geloofsleven. Ook emotionele diepgang is iets gezonds. En bevindelijkheid kan daarin zeer zeker een heel gezonde rol spelen, mits het op een gezonde wijze functioneert.
Maar het moet ook gezegd worden, dat ik wel een prediking heb gehoord, die mij feitelijk zo in de oren klonk: Rechtvaardig door het geloof? Welnee, geloof is niet voldoende voor de zaligheid, hoor. Daar moet nog wat bij komen. Namelijk, de mystieke doorleving van diverse stadia: o.a. de eigen verlorenheid en schuld, en dat op een gegeven moment de verzoening voltrokken wordt. (Ik houd de beschrijving nog maar even eenvoudig.) Dan ben je toch echt andere gronden gaan leggen.

Nee, en toch is dat niet zo. Je kunt de zaken verkeerd verwoorden, maar de essentie ervan is voluit Bijbels. Want pas als de zaken doorleefd worden - jij noemt dat een mystieke doorleving, waardoor het een negatieve klank krijgt - maar goed, pas als deze zaken doorleefd zijn, deel je in het heil, ben je gerechtvaardigd door het geloof. Het probleem bij jou is dat je voortdurend zaken tegenover stelt, die onverbrekelijk met elkaar verbonden zijn.

Bookreader schreef:Mijn reactie op -DIA- hangt mede samen met het feit, dat zulk een wijze van spreken over het openbaren van de Zoon, mij bekend voorkomt. Ds. F. Mallan sprak er ook zo over, herinner ik mij. En dan zit je wel erg rechts in de gereformeerde gezindte (ahum). (Ook in kringen waar de uitverkiezing erg benadrukt en vooropgeplaatst wordt, trouwens.) En wat komt daar voor? Bosjes mensen die maar niet aan het avondmaal gaan, omdat ze 'het' niet hebben. Weinig avondmaalgangers. Iemand vertelde mij eens, dat er in die kringen mensen zijn, die denken dat ze in de hemel nooit zullen komen, het er zeer waarschijnlijk niet in zit dat zij uitverkoren zijn. En ik weet ook van mensen, die zonder enig uitzicht dit leven verlieten. "Het gaat zomaar niet." En zo zou ik nog wel meer kunnen vertellen. Dat zijn toch dieptrieste zaken, die je absoluut niet moet willen. In dat kader zijn kwalificaties als ketterij, die ik eerder in deze discussie gebruikte, beslist niet te licht.

Laten we wel wezen: er is natuurlijk niks tegen op diepgang in het geloofsleven. Ook emotionele diepgang is iets gezonds. En bevindelijkheid kan daarin zeer zeker een heel gezonde rol spelen, mits het op een gezonde wijze functioneert.
Maar het moet ook gezegd worden, dat ik wel een prediking heb gehoord, die mij feitelijk zo in de oren klonk: Rechtvaardig door het geloof? Welnee, geloof is niet voldoende voor de zaligheid, hoor. Daar moet nog wat bij komen. Namelijk, de mystieke doorleving van diverse stadia: o.a. de eigen verlorenheid en schuld, en dat op een gegeven moment de verzoening voltrokken wordt. (Ik houd de beschrijving nog maar even eenvoudig.) Dan ben je toch echt andere gronden gaan leggen.

Jaja, volgens mij is dit een soort frontale aanval, om daarmee de kennis van zonde en schuld niet meer als noodzakelijk voor te stellen. Over dieptriest gesproken.

Erasmiaan schreef:

Bookreader schreef:Mijn reactie op -DIA- hangt mede samen met het feit, dat zulk een wijze van spreken over het openbaren van de Zoon, mij bekend voorkomt. Ds. F. Mallan sprak er ook zo over, herinner ik mij. En dan zit je wel erg rechts in de gereformeerde gezindte (ahum). (Ook in kringen waar de uitverkiezing erg benadrukt en vooropgeplaatst wordt, trouwens.) En wat komt daar voor? Bosjes mensen die maar niet aan het avondmaal gaan, omdat ze 'het' niet hebben. Weinig avondmaalgangers. Iemand vertelde mij eens, dat er in die kringen mensen zijn, die denken dat ze in de hemel nooit zullen komen, het er zeer waarschijnlijk niet in zit dat zij uitverkoren zijn. En ik weet ook van mensen, die zonder enig uitzicht dit leven verlieten. "Het gaat zomaar niet." En zo zou ik nog wel meer kunnen vertellen. Dat zijn toch dieptrieste zaken, die je absoluut niet moet willen. In dat kader zijn kwalificaties als ketterij, die ik eerder in deze discussie gebruikte, beslist niet te licht.

Laten we wel wezen: er is natuurlijk niks tegen op diepgang in het geloofsleven. Ook emotionele diepgang is iets gezonds. En bevindelijkheid kan daarin zeer zeker een heel gezonde rol spelen, mits het op een gezonde wijze functioneert.
Maar het moet ook gezegd worden, dat ik wel een prediking heb gehoord, die mij feitelijk zo in de oren klonk: Rechtvaardig door het geloof? Welnee, geloof is niet voldoende voor de zaligheid, hoor. Daar moet nog wat bij komen. Namelijk, de mystieke doorleving van diverse stadia: o.a. de eigen verlorenheid en schuld, en dat op een gegeven moment de verzoening voltrokken wordt. (Ik houd de beschrijving nog maar even eenvoudig.) Dan ben je toch echt andere gronden gaan leggen.

Jaja, volgens mij is dit een soort frontale aanval, om daarmee de kennis van zonde en schuld niet meer als noodzakelijk voor te stellen. Over dieptriest gesproken.

Wat is er mis mee, om bepaalde bedenkelijke zaken duidelijk te verwoorden? Dat is het begin van een denkproces, zodat er naar oplossingen gezocht kan worden.
Jij zit er dus totaal niet mee, dat velen zonder uitzicht dit leven verlaten, omdat het Evangelie totaal verduisterd is geraakt? Dat liever dan dat jouw favoriete hobbies in twijfel worden getrokken?

Bookreader schreef:

Erasmiaan schreef:

Bookreader schreef:Mijn reactie op -DIA- hangt mede samen met het feit, dat zulk een wijze van spreken over het openbaren van de Zoon, mij bekend voorkomt. Ds. F. Mallan sprak er ook zo over, herinner ik mij. En dan zit je wel erg rechts in de gereformeerde gezindte (ahum). (Ook in kringen waar de uitverkiezing erg benadrukt en vooropgeplaatst wordt, trouwens.) En wat komt daar voor? Bosjes mensen die maar niet aan het avondmaal gaan, omdat ze 'het' niet hebben. Weinig avondmaalgangers. Iemand vertelde mij eens, dat er in die kringen mensen zijn, die denken dat ze in de hemel nooit zullen komen, het er zeer waarschijnlijk niet in zit dat zij uitverkoren zijn. En ik weet ook van mensen, die zonder enig uitzicht dit leven verlieten. "Het gaat zomaar niet." En zo zou ik nog wel meer kunnen vertellen. Dat zijn toch dieptrieste zaken, die je absoluut niet moet willen. In dat kader zijn kwalificaties als ketterij, die ik eerder in deze discussie gebruikte, beslist niet te licht.

Laten we wel wezen: er is natuurlijk niks tegen op diepgang in het geloofsleven. Ook emotionele diepgang is iets gezonds. En bevindelijkheid kan daarin zeer zeker een heel gezonde rol spelen, mits het op een gezonde wijze functioneert.
Maar het moet ook gezegd worden, dat ik wel een prediking heb gehoord, die mij feitelijk zo in de oren klonk: Rechtvaardig door het geloof? Welnee, geloof is niet voldoende voor de zaligheid, hoor. Daar moet nog wat bij komen. Namelijk, de mystieke doorleving van diverse stadia: o.a. de eigen verlorenheid en schuld, en dat op een gegeven moment de verzoening voltrokken wordt. (Ik houd de beschrijving nog maar even eenvoudig.) Dan ben je toch echt andere gronden gaan leggen.

Jaja, volgens mij is dit een soort frontale aanval, om daarmee de kennis van zonde en schuld niet meer als noodzakelijk voor te stellen. Over dieptriest gesproken.

Wat is er mis mee, om bepaalde bedenkelijke zaken duidelijk te verwoorden? Dat is het begin van een denkproces, zodat er naar oplossingen gezocht kan worden.
Jij zit er dus totaal niet mee, dat velen zonder uitzicht dit leven verlaten, omdat het Evangelie totaal verduisterd is geraakt? Dat liever dan dat jouw favoriete hobbies in twijfel worden getrokken?

Wil je zondag 2 t/m 5 van de catechismus overslaan?

Marieke schreef: Wil je zondag 2 t/m 5 van de catechismus overslaan?

Ik denk dat bedoeld word dat hij het stuk der ellende niet wil overslaan, maar aan het stuk der ellende worden wel allerlei kwalificaties gehangen, of mijlpalen of zaken die doorleefd moeten worden.

Om persoonlijk te spreken, ik ben wel eens bang dat er mensen zijn die in het duister blijven omdat ze naar de eigen mening nog niet genoeg ellende beleefd en doorleefd hebben, want je leest toch dat... en het word zo verkondigd dat...
Zeker in het stuk der ellende worden nogal eens bepaalde standen gepredikt.

Maar het is ook moeilijk volgens mij, want wat is de middenweg? Zomaar overheen stappen mag en kan nooit, maar allerlei mystieke ervaringen en bevindingen als norm stellen voordat dit station gepasseerd mag worden ook niet.
Bij het eerste kunnen mensen zich bedriegen, bij het tweede in duisternis blijven, wat is de goede middenweg?

ejvl schreef:

Marieke schreef: Wil je zondag 2 t/m 5 van de catechismus overslaan?

Ik denk dat bedoeld word dat hij het stuk der ellende niet wil overslaan, maar aan het stuk der ellende worden wel allerlei kwalificaties gehangen, of mijlpalen of zaken die doorleefd moeten worden.

Om persoonlijk te spreken, ik ben wel eens bang dat er mensen zijn die in het duister blijven omdat ze naar de eigen mening nog niet genoeg ellende beleefd en doorleefd hebben, want je leest toch dat... en het word zo verkondigd dat...
Zeker in het stuk der ellende worden nogal eens bepaalde standen gepredikt.

Maar het is ook moeilijk volgens mij, want wat is de middenweg? Zomaar overheen stappen mag en kan nooit, maar allerlei mystieke ervaringen en bevindingen als norm stellen voordat dit station gepasseerd mag worden ook niet.
Bij het eerste kunnen mensen zich bedriegen, bij het tweede in duisternis blijven, wat is de goede middenweg?

Beste ejvl,
De goede middenweg is als de bevinding gegrond is in Gods Woord.
Bevinding is dan ook gegrond in Gods Woord.
Mystiek is dat niet, dat zijn ervaringen buiten Gods Woord, en dat is geestdrijverij.

Bookreader schreef:

Erasmiaan schreef:

Bookreader schreef:Mijn reactie op -DIA- hangt mede samen met het feit, dat zulk een wijze van spreken over het openbaren van de Zoon, mij bekend voorkomt. Ds. F. Mallan sprak er ook zo over, herinner ik mij. En dan zit je wel erg rechts in de gereformeerde gezindte (ahum). (Ook in kringen waar de uitverkiezing erg benadrukt en vooropgeplaatst wordt, trouwens.) En wat komt daar voor? Bosjes mensen die maar niet aan het avondmaal gaan, omdat ze 'het' niet hebben. Weinig avondmaalgangers. Iemand vertelde mij eens, dat er in die kringen mensen zijn, die denken dat ze in de hemel nooit zullen komen, het er zeer waarschijnlijk niet in zit dat zij uitverkoren zijn. En ik weet ook van mensen, die zonder enig uitzicht dit leven verlieten. "Het gaat zomaar niet." En zo zou ik nog wel meer kunnen vertellen. Dat zijn toch dieptrieste zaken, die je absoluut niet moet willen. In dat kader zijn kwalificaties als ketterij, die ik eerder in deze discussie gebruikte, beslist niet te licht.

Laten we wel wezen: er is natuurlijk niks tegen op diepgang in het geloofsleven. Ook emotionele diepgang is iets gezonds. En bevindelijkheid kan daarin zeer zeker een heel gezonde rol spelen, mits het op een gezonde wijze functioneert.
Maar het moet ook gezegd worden, dat ik wel een prediking heb gehoord, die mij feitelijk zo in de oren klonk: Rechtvaardig door het geloof? Welnee, geloof is niet voldoende voor de zaligheid, hoor. Daar moet nog wat bij komen. Namelijk, de mystieke doorleving van diverse stadia: o.a. de eigen verlorenheid en schuld, en dat op een gegeven moment de verzoening voltrokken wordt. (Ik houd de beschrijving nog maar even eenvoudig.) Dan ben je toch echt andere gronden gaan leggen.

Jaja, volgens mij is dit een soort frontale aanval, om daarmee de kennis van zonde en schuld niet meer als noodzakelijk voor te stellen. Over dieptriest gesproken.

Wat is er mis mee, om bepaalde bedenkelijke zaken duidelijk te verwoorden? Dat is het begin van een denkproces, zodat er naar oplossingen gezocht kan worden.
Jij zit er dus totaal niet mee, dat velen zonder uitzicht dit leven verlaten, omdat het Evangelie totaal verduisterd is geraakt? Dat liever dan dat jouw favoriete hobbies in twijfel worden getrokken?

- Allereerst: bekering is een persoonlijke zaak. Als velen zonder uitzicht dit leven verlaten hebben ZIJ zich niet bekeerd. De Rechter van hemel en van aarde zal naar geen andere toetssteen oordelen. Dat neemt niet weg dat God de bekering werkt. En daarom, daarom is het geen hopeloze zaak. Overigens, als je advertenties in bijvoorbeeld het Reformatorisch Dagblad leest, zijn er weinig voor wie geen hoop is.

- De vraag is WIE het evangelie verduistert. Een halve waarheid is ook geen heel Evangelie, hoe aanlokkelijk het ook mag klinken.

- De godsdienst is geen hobby van mij, maar een zaak van leven en dood. Dat besef dwingt mij om te reageren op degenen die willen marchanderen met bepaalde basisprincipes van de bekering, hoe "nobel" de motieven ook zijn.

SecorDabar schreef: Beste ejvl,
De goede middenweg is als de bevinding gegrond is in Gods Woord.
Bevinding is dan ook gegrond in Gods Woord.
Mystiek is dat niet, dat zijn ervaringen buiten Gods Woord, en dat is geestdrijverij.

En zo is het!
Helaas is het ook zo dat bevinding gegrond op Gods woord variabel lijkt te zijn, wat natuurlijk niet zo is maar iedereen, ook geestdrijvers zegt het op Gods woord te baseren met een al dan niet uit het verband gerukte bijbeltekst.

Daarom is kennis zoals bijbelverklaringen van Calvijn, Henry, Dachsel en meerderen zo belangrijk mijns inziens.

Bookreader schreef:Mijn reactie op -DIA- hangt mede samen met het feit, dat zulk een wijze van spreken over het openbaren van de Zoon, mij bekend voorkomt. Ds. F. Mallan sprak er ook zo over, herinner ik mij. En dan zit je wel erg rechts in de gereformeerde gezindte (ahum). (Ook in kringen waar de uitverkiezing erg benadrukt en vooropgeplaatst wordt, trouwens.) En wat komt daar voor? Bosjes mensen die maar niet aan het avondmaal gaan, omdat ze 'het' niet hebben. Weinig avondmaalgangers. Iemand vertelde mij eens, dat er in die kringen mensen zijn, die denken dat ze in de hemel nooit zullen komen, het er zeer waarschijnlijk niet in zit dat zij uitverkoren zijn. En ik weet ook van mensen, die zonder enig uitzicht dit leven verlieten. "Het gaat zomaar niet." En zo zou ik nog wel meer kunnen vertellen. Dat zijn toch dieptrieste zaken, die je absoluut niet moet willen. In dat kader zijn kwalificaties als ketterij, die ik eerder in deze discussie gebruikte, beslist niet te licht.

Laten we wel wezen: er is natuurlijk niks tegen op diepgang in het geloofsleven. Ook emotionele diepgang is iets gezonds. En bevindelijkheid kan daarin zeer zeker een heel gezonde rol spelen, mits het op een gezonde wijze functioneert.
Maar het moet ook gezegd worden, dat ik wel een prediking heb gehoord, die mij feitelijk zo in de oren klonk: Rechtvaardig door het geloof? Welnee, geloof is niet voldoende voor de zaligheid, hoor. Daar moet nog wat bij komen. Namelijk, de mystieke doorleving van diverse stadia: o.a. de eigen verlorenheid en schuld, en dat op een gegeven moment de verzoening voltrokken wordt. (Ik houd de beschrijving nog maar even eenvoudig.) Dan ben je toch echt andere gronden gaan leggen.

Beste Bookreader,
U schreef:

dat zulk een wijze van spreken over het openbaren van de Zoon, mij bekend voorkomt. Ds. F. Mallan sprak er ook zo over, herinner ik mij.

En dat deed de apostel Paulus ook: Galaten 1: 15 Maar wanneer het Gode behaagd heeft, Die mij van mijner moeders lijf aan afgezonderd heeft, en geroepen door Zijn genade,
16 Zijn Zoon in mij te openbaren, opdat ik Denzelven door het Evangelie onder de heidenen zou verkondigen, zo ben ik terstond niet te rade gegaan met vlees en bloed;

Iemand vertelde mij eens, dat er in die kringen ....

Ik zou maar niet zo gauw op geruchten afgaan.
Zo komen de verhalen de wereld in.

Bookreader schreef:Mijn reactie op -DIA- hangt mede samen met het feit, dat zulk een wijze van spreken over het openbaren van de Zoon, mij bekend voorkomt. Ds. F. Mallan sprak er ook zo over, herinner ik mij. En dan zit je wel erg rechts in de gereformeerde gezindte (ahum). (Ook in kringen waar de uitverkiezing erg benadrukt en vooropgeplaatst wordt, trouwens.) En wat komt daar voor? Bosjes mensen die maar niet aan het avondmaal gaan, omdat ze 'het' niet hebben. Weinig avondmaalgangers. Iemand vertelde mij eens, dat er in die kringen mensen zijn, die denken dat ze in de hemel nooit zullen komen, het er zeer waarschijnlijk niet in zit dat zij uitverkoren zijn. En ik weet ook van mensen, die zonder enig uitzicht dit leven verlieten. "Het gaat zomaar niet." En zo zou ik nog wel meer kunnen vertellen. Dat zijn toch dieptrieste zaken, die je absoluut niet moet willen. In dat kader zijn kwalificaties als ketterij, die ik eerder in deze discussie gebruikte, beslist niet te licht.

Laten we wel wezen: er is natuurlijk niks tegen op diepgang in het geloofsleven. Ook emotionele diepgang is iets gezonds. En bevindelijkheid kan daarin zeer zeker een heel gezonde rol spelen, mits het op een gezonde wijze functioneert.
Maar het moet ook gezegd worden, dat ik wel een prediking heb gehoord, die mij feitelijk zo in de oren klonk: Rechtvaardig door het geloof? Welnee, geloof is niet voldoende voor de zaligheid, hoor. Daar moet nog wat bij komen. Namelijk, de mystieke doorleving van diverse stadia: o.a. de eigen verlorenheid en schuld, en dat op een gegeven moment de verzoening voltrokken wordt. (Ik houd de beschrijving nog maar even eenvoudig.) Dan ben je toch echt andere gronden gaan leggen.

Waar moet het ons ten diepste om gaan Bookreader? Bijna iedereen wil wel naar de Hemel, alleen weten velen niet precies wat ze daar dan zouden moeten doen.
Ik heb de meest verschrikkelijke dingen gelezen op allerlei fora.
Ik weet niet wat jij precies met "die kringen" bedoelt?
Tegenover die zuchters, staan ook mensen die het geloof pakken wanneer het hen zo uitkomt.
Gaat het om onszelf, henzelf, of is het om de eer van God te doen?
We kunnen het belijden met de mond, dat God rechtvaardig is en wij doemwaardig, maar nu het inleven!

Emotionele diepgang is denk ik iets anders dan diepgang in het geloofsleven. Geloof kan zeker niet zonder gevoel, maar iemand kan diep bedroefd zijn, zonder dat daar echte diepgang van het geloof beleefd wordt.

Mara schreef:

Bookreader schreef: Hm, dat klinkt wel heel erg mystiek.

Paulus schrijft dat het God op een gegeven moment behaagde om zijn Zoon in hem te openbaren. Galaten 1:16 is dat. Maar als gezegd wordt dat aan iemand iets gebeurde, is daarmee nog niet meteen gezegd dat het aan iedereen op diezelfde wijze moet gebeuren. Een indicatief is immers geen imperatief.
God heeft zijn Zoon aan ons geopenbaard in de Heilige Schrift. Het lijkt mij niet verstandig om dat onder de maat te vinden, door een mystieke openbaring te eisen. Dat leidt tot heel veel geestelijke duisternis, als je het mij vraagt.

Ken je het lied van William Cowper?
God moves in a mysterious way.

Nee, dat ken ik niet.

Sorry mensen, ik ben hier de draad kwijt, ofschoon ik wel degelijk zie dat ik enkele malen gequoot ben...

Afgewezen schreef:Maar los je dit probleem op door de knoop als het ware dan maar door te hakken: wat gekend moet worden, is niet haalbaar, dus hangen we de ruif wat lager?

Wat ik vooral wil zeggen, is: dergelijke symptomen zijn er een teken van dat er iets grondig mis is. Ik vind het wel opvallend dat dat er bij bepaalde mensen blijkbaar niet erg in wil. Ze gaan hier gewoon niet serieus op in, maar lopen er wat vergoeilijkend omheen, lijkt het wel.
De geschiedenis is echter duidelijk genoeg. Verdiep je je in kerkgeschiedenis - en dan volstaat het in dit geval om je te beperken tot het tijdvak waar protestanten zich veelal toe beperken en/of zich in specialiseren - dan kom je het wel tegen. Dan lees je bijvoorbeeld van opkomende avondmaalsmijding. (Met andere woorden: zo was het oorspronkelijk niet.) In het boek Het eigene van de Nederlandse Nadere Reformatie (1992) is de indeling van de eerste afdeling (A): Een aanduiding, De aanzet, De verdieping, en... de versmalling! Ik kan ook wat citeren uit Oriëntatie in de filosofie van dr. G. van den Brink:

• Wat het zelf-kritisch belang van de geschiedenis van de filosofie betreft, moeten we ons realiseren dat ook wij zelf mogelijk meer door bepaalde filosofische systemen beïnvloed zijn dan we beseffen. Een voorbeeld uit de geschiedenis van de gereformeerde theologie werken we hier ter illustratie iets verder uit. Het betreft de theologische kwestie die doorgaans aangeduid wordt met de uitdrukking 'de toeëigening van het heil'. Zoals bekend is deze existentiële toeëigening in de Nadere Reformatie veel meer tot een probleem geworden dan in de Reformatietijd het geval was. De Heidelberger Catechismus bijvoorbeeld legde de kinderen van de gemeente het geloof der kerk nog in de eerste persoon enkelvoud op de lippen. Door het eenvoudig na te zeggen: 'Mijn enige troost in leven en sterven is dat ik Jezus Christus eigen ben', raakte het kind hiervan vaak gaandeweg ook hartelijke en persoonlijk overtuigd. In de Nadere Reformatie nu wordt deze wijze van geloofsoverdracht geleidelijk aan hoe langer hoe meer als onbevredigend ervaren (...). De afstand tussen het heil in Christus en de persoonlijke gesteldheid van het menselijk hart leek steeds groter te worden. Het gevolg was, dat de catechismus nog wel uit het hoofd geleerd werd, maar niet meer 'met het hart'. Er ontstond een scheiding tussen verstandskennis, die voor de meeste mensen bereikbaar was, en ware geloofskennis, die slechts de enkele begenadigden ten deel viel. In deze tijd ontstaat ook de onderscheiding tussen 'historisch geloof' en 'zaligmakend geloof', waarbij het eerste als een bescheiden, maar beslist onvoldoende opstapje naar het tweede gezien wordt.
  (Uitgave van 1994, deel 1: 1. Terreinverkenning: 3. Filosofie en theologie: Filosofie en zelfkritiek, blz. 29)

Afgewezen schreef:Nee, en toch is dat niet zo. Je kunt de zaken verkeerd verwoorden, maar de essentie ervan is voluit Bijbels.

Verwondert het je erg, als ik nu zeg, dat je op mij overkomt als een struisvogel die zijn kop in het zand steekt, en blijkbaar niet zo geïnteresseerd is in de realiteit? Anders gezegd met woorden die ik eerder gebruikt heb: je bent griezelig bezig. In hoeverre moet ik zo'n persoon serieus nemen?

Afgewezen schreef:Want pas als de zaken doorleefd worden - jij noemt dat een mystieke doorleving, waardoor het een negatieve klank krijgt - maar goed, pas als deze zaken doorleefd zijn, deel je in het heil, ben je gerechtvaardigd door het geloof. Het probleem bij jou is dat je voortdurend zaken tegenover stelt, die onverbrekelijk met elkaar verbonden zijn.

Mijn bedoeling met het gebruik van de term mystiek, is om het af te grenzen van de term bevinding. Bevinding is bijbels-legitiem. Veel van wat verkocht wordt onder de naam, is in werkelijkheid wat anders. Ik houd niet van die marketingtrucs, en noem de zaken gewoon bij de naam zoals ze werkelijk zijn.
Bevinding is niet puur en alleen het doorleven van bepaalde geloofszaken. Het is veel breder. Ik krijg daar eerder het beeld bij, van: dat het geloof waar blijkt te zijn. En waar blijkt dat uit? Niet slechts uit een serie belevenissen. Dat blijkt net zo goed uit de levenswandel, om eens wat anders te noemen. Zo kunnen we bijvoorbeeld 1 Johannes 2:3 een bevindelijke tekst noemen, ook al gaat het daar helemaal niet over zieleroerselen. Er bestaat namelijk zoveel meer dan dat.
Daarmee zeg ik niet dat de beleving buiten het geloof staat. Geenszins. We dienen God met ons héle mens-zijn. (Deuteronomium 6:5)

Als er dus mensen niet aan het avondmaal gaan omdat ze naar hun eigen idee te weinig ondervindelijke zondekennis hebben, dan zouden er met hetzelfde recht weg kunnen blijven omdat ze te weinig goede werken doen. Want ook daar spreekt de bijbel over m.b.t. het geloof.

Marieke schreef:Wil je zondag 2 t/m 5 van de catechismus overslaan?

Dan zou ik zeggen: begin dan wel met zondag 1.

En nee, ik ga niet oproepen tot het overslaan van iets. Misschien kom ik zo over, door polarisatie in de discussie. Maar dat zou een karikatuur zijn.