Posthoorn schreef:

Maanenschijn schreef:

Posthoorn schreef:Wat ik hier zie is dat velen:

1. de doodsstaat van de mens onderschatten;
2. een verkeerd idee hebben van het werk van de Heilige Geest;
3. een geloof promoten dat de krachten van de natuur niet teboven gaat.

Hoe kom je tot deze conclusies? Zou je dat iets kunnen uitwerken?

1. Het geloof wordt voorgesteld als iets wat een mens zelf op kan brengen. Als jij wilt geloven, nou, dan geloof je toch? Dat een mens van nature een vijand van God is, en helemaal geen zicht heeft op wat geloven is, op Wie God is, op Wie Christus is - dat lijkt helemaal geen rol te spelen. Als een mens er maar voor 'open staat', dan is er geen belemmering meer, lijkt de redenering. Wordt de gescheidenheid van God nog ingeleefd? Het besef: ik ben God kwijt, en hoe kom ik met Hem weer in gemeenschap? Hoe word ik met God verzoend? Is dat nog een worsteling?
Ja, maar in het NT ging het toch ook heel snel en als de mensen werden opgeroepen tot geloof, dan gelóófden ze toch ook? Jawel, maar vergeet niet dat de prediking in die tijd gepaard ging met de kracht en de zalving van de Heilige Geest. 1 Thess. 1:5: Want ons Evangelie is onder u niet alleen in woorden geweest, maar ook in kracht, en in den Heiligen Geest, en in veel verzekerdheid. Je kunt er niet zomaar van uitgaan dat dit altijd het geval is waar het Evangelie wordt gebracht.

2. Het werk van de Heilige Geest lijkt iets te zijn geworden waar je zelfs niets van merkt. Waar blijft het 'wonder' van het geloven, van de verlossing, het ervaren van de vrede met God, die alle verstand te boven gaat? Het lijkt nu soms meer op: Je gelooft en dat is het. En nu moet je maar geloven dat je gelooft. Ik chargeer wellicht, maar dat is toch een beetje de indruk die ik uit sommige postings krijg.

3. In feite heb ik dit derde punt al genoemd: het lijkt erop dat het geloof iets is wat de mens zelf op kan brengen. Als ik maar wil komen, dan kom ik. Wat dat 'komen' dan ook moge zijn (dat wordt vaak niet verder uitgelegd). Nogmaals, ik chargeer wellicht iets, maar het 'wonder' is weg. Zeker, de Heere Jezus zei óók: "Wie wil, die kome", maar dan is het maar de grote vraag: wat is dat, 'komen tot Christus'? "Het is maar één stap tot Jezus." Ja, dat is waar, maar hoe dóé ik die stap? Voor mij was dat destijds een verborgenheid, een geheim dat voor mij opgeklaard moest worden door licht van boven. Je kunt dat iemand niet 'aanpraten', je kunt dat een ander niet geven. Het is uiteindelijk toch de Geest Die dat doet, Die het licht van het Evangelie doet opgaan in de ziel.

Posthoorn schreef:

Refojongere schreef:En waar lezen we van de worstelingen bij Lydia, Zacheus, Nathanael, Timotheus, etc. Etc.

Wij lezen niet wat er in die mensen omgegaan is. Dus daar kunnen we ook niet zo veel van zeggen.

Valcke schreef:

Cyrillus schreef:

Valcke schreef:

Cyrillus schreef:
Jij trekt de oprechtheid van mensen die naar Van de Brink gaan in twijfel: "Wanneer we uit zoiets moeten afleiden of mensen werkelijk het heil van hun ziel zoeken, dan is er toch echt iets mis." Lijkt me toch dat deze opmerking op hen slaat, niet op mij.

Dat heb je schromelijk mis. JIJ beweert dat deze jongeren werkelijk hun zielenheil zoeken. Daar ga ik echter niet op voorhand van uit. De voorzichtigheid verbiedt mij dit. En daarom slaat mijn opmerking op JOUW stelling, niet op die jongeren.

Wanneer ik die jongeren pastoraal behandel, dan zou ik hun op het Evangelie wijzen, op Christus, en ook op hun eigen verdorvenheid en onwilligheid van nature. Om welke dingen zij juist een Zaligmaker nodig hebben, Die hun wordt aangeboden.

Of zij werkelijk hun zielenheil zoeken, zal achteraf wel blijken. Maar niet vooraf.
En als dit achteraf blijkt, dan zal hun belijdenis zijn: Niet ik heb God en een Zaligmaker gevonden, maar Hij heeft mij gevonden! Niet ik was gewillig, maar Hij was gewillig! Niet ik was een zoeker, maar Hij heeft mij gezocht en gevonden.

Je mag voorzichtig zijn , maar daarmee kun je ook mensen in al hun oprechtheid enorm tekort doen. Waarom dus een theologisch antwoord op een pastorale situatie? Je schiet er niets mee op, want in feite geef je zelf al aan dat je hen een pastoraal antwoord wil geven. Als mens heb je soms niet veel aanwijzingen of iemand oprecht is of niet en dan zul je het moeten doen met wat je ziet of te horen krijgt. En dat zal je uitgangspunt moeten zijn. De rest is echt aan God.

Ik vind dit een kinderachtig antwoord. Uit de hele context blijkt dat het in onze discussie niet ging om de vraag hoe we deze jongeren moeten aanspreken (pastoraal), maar hoe we hun zoeken en niet naar de kroeg gaan moeten duiden. Nogmaals: ik reageerde op JOU. Hoe ik sta tegenover deze jongeren en wat mijn opstelling tegenover hen zou zijn, heb ik nu duidelijk genoeg verklaard. Wanneer dat geen herkenning oplevert, dan kan ik dat niet helpen.

Het doet me overigens denken aan die docent op de middelbare school die refereerde aan elkaar tot een voet en een hand te zijn. Bij het afscheid na het eindexamen zei hij: nou jongens en meisjes, volgens mij is het prima gelukt!! En dat meende hij ook nog. Zo elkaar de handen opleggen: dat is toch echt niet zoals het mag en moet. Dit is mij altijd bijgebleven - ik had een sterk gevoel van de waardeloosheid en oppervlakkigheid van zijn woorden.

Valcke schreef:

KDD schreef:

DDD schreef:

KDD schreef:Je leest ook van Jonathan Edwards dat hij door het veld huppelde van blijdschap toen Christus geopenbaard was aan zijn ziel. Ik zeg niet dat iedereen dat doet maar ze zullen wel begrijpen dat hij zoiets gedaan heeft.

Waar lees je dat? En betrof dat zijn eerste geloof?

Ik weet niet meer of ik het een keer gelezen hebt of gehoord in een lezing. Ik heb wat gezocht maar kan het niet terug vinden. Als ik het vind dan zal ik het posten.

In zijn levensbeschrijving (autobiografie) vind je terug dat God Zich aan zijn ziel openbaarde en hoe hij dit beleefde. Dat was inderdaad zijn eerste geloof; zo beschreef hij het althans zelf. Daaraan gingen overigens ook bij hem vele zielenworstelingen vooraf.

Refojongere schreef:Dan is het de vraag of het relevant is. Was het anders niet vermeld?

DDD schreef:

Cyrillus schreef:

GerefGemeente-lid schreef:

Cyrillus schreef:@Gergem-lid
Je maakte de opmerking: "Het wordt heel makkelijk geloven als je alles wat ons, in Gods goedheid, is overgeleverd van de vaderen overboord wil gooien."
Graag nog antwoord op mijn vraag of geloven moeilijk moet zijn.

Die opmerking heeft @Valcke gemaakt, volgens mij. Maar ik wil ook wel antwoorden hoor.

Geloven is alleen mogelijk als de liefde van Christus in de wedergeboorte door de werking van Gods Geest in het hart wordt uitgestort. Dan worden we ontdekt aan onszelf, aan wie we zijn en blijven, dan komt er een hartelijke droefheid over de zonde en een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Als dat vanuit onszelf moet of het wordt voorgesteld alsof ik zelf wat tot mijn zaligheid kan toedoen, dan blijven we een een heel leven in de activistische werkheiligheid en bedriegen we onszelf voor de eeuwigheid.

Daarom heb ik, evenals @Valcke, grote moeite met je eenzijdige benadering. Laten we spreken over zonde én genade, Wet én Evangelie en de dood in Adam en ook het leven in Christus. Juist tegen de inktzwarte achtergrond van het zondaarsbestaan gaat dé Parel van grote Waarde des te meer schitteren!

Natuurlijk ben ik het daar op zich mee eens. Maar dit onderwerp is geen theologisch onderwerp. Iemand die beseft dat hij verdrinkt weet heel goed dat hij dood gaat. Die gooi je een reddingsboei toe. Of ga je eerst uitleggen wat verdrinken is en daarna van hem vragen dat hij nog meer verdrinkt voordat hij gered mag worden? Dat is het onderwerp, of zou het moeten zijn. Dat is ook de reden waarom ik eenzijdig overkom hier, denk ik. Ik weiger op de veilige theologische evenwichtige paden te wandelen waarbij nu, op een heel nette manier, zoekende mensen feitelijk afgeserveerd worden. Sorry dat ik het zo zeg.

Even geheel terzijde: iemand die verdrinkt, beseft dat niet. Uitgezonderd misschien iemand die in het water valt en weet dat hij niet kan zwemmen.

huisman schreef:

Posthoorn schreef:

Maanenschijn schreef:

Posthoorn schreef:Wat ik hier zie is dat velen:

1. de doodsstaat van de mens onderschatten;
2. een verkeerd idee hebben van het werk van de Heilige Geest;
3. een geloof promoten dat de krachten van de natuur niet teboven gaat.

Hoe kom je tot deze conclusies? Zou je dat iets kunnen uitwerken?

1. Het geloof wordt voorgesteld als iets wat een mens zelf op kan brengen. Als jij wilt geloven, nou, dan geloof je toch? Dat een mens van nature een vijand van God is, en helemaal geen zicht heeft op wat geloven is, op Wie God is, op Wie Christus is - dat lijkt helemaal geen rol te spelen. Als een mens er maar voor 'open staat', dan is er geen belemmering meer, lijkt de redenering. Wordt de gescheidenheid van God nog ingeleefd? Het besef: ik ben God kwijt, en hoe kom ik met Hem weer in gemeenschap? Hoe word ik met God verzoend? Is dat nog een worsteling?
Ja, maar in het NT ging het toch ook heel snel en als de mensen werden opgeroepen tot geloof, dan gelóófden ze toch ook? Jawel, maar vergeet niet dat de prediking in die tijd gepaard ging met de kracht en de zalving van de Heilige Geest. 1 Thess. 1:5: Want ons Evangelie is onder u niet alleen in woorden geweest, maar ook in kracht, en in den Heiligen Geest, en in veel verzekerdheid. Je kunt er niet zomaar van uitgaan dat dit altijd het geval is waar het Evangelie wordt gebracht.

2. Het werk van de Heilige Geest lijkt iets te zijn geworden waar je zelfs niets van merkt. Waar blijft het 'wonder' van het geloven, van de verlossing, het ervaren van de vrede met God, die alle verstand te boven gaat? Het lijkt nu soms meer op: Je gelooft en dat is het. En nu moet je maar geloven dat je gelooft. Ik chargeer wellicht, maar dat is toch een beetje de indruk die ik uit sommige postings krijg.

3. In feite heb ik dit derde punt al genoemd: het lijkt erop dat het geloof iets is wat de mens zelf op kan brengen. Als ik maar wil komen, dan kom ik. Wat dat 'komen' dan ook moge zijn (dat wordt vaak niet verder uitgelegd). Nogmaals, ik chargeer wellicht iets, maar het 'wonder' is weg. Zeker, de Heere Jezus zei óók: "Wie wil, die kome", maar dan is het maar de grote vraag: wat is dat, 'komen tot Christus'? "Het is maar één stap tot Jezus." Ja, dat is waar, maar hoe dóé ik die stap? Voor mij was dat destijds een verborgenheid, een geheim dat voor mij opgeklaard moest worden door licht van boven. Je kunt dat iemand niet 'aanpraten', je kunt dat een ander niet geven. Het is uiteindelijk toch de Geest Die dat doet, Die het licht van het Evangelie doet opgaan in de ziel.

Bedankt voor deze heldere post. Volkomen eens met wat jij hier schrijft!

Refojongere schreef:

Posthoorn schreef:

Refojongere schreef:En waar lezen we van de worstelingen bij Lydia, Zacheus, Nathanael, Timotheus, etc. Etc.

Wij lezen niet wat er in die mensen omgegaan is. Dus daar kunnen we ook niet zo veel van zeggen.

Dan is het de vraag of het relevant is. Was het anders niet vermeld?

DDD schreef:De verheerlijking van het worstelen verhoogt de exclusiviteit van de groep. Ik denk dat dat een belangrijker reden is dan dat het worstelen nu zozeer uit de bijbel voortkomt. Als dat zo was, dan hoefden GG-dominees niet steeds enkele geschiedenissen daarover te bepreken.

Maar het is de vraag of zoiets nu recht doet aan de bedoelingen van Smytegelt, bijvoorbeeld.

Sifra schreef:Goededag allemaal,
Al een aantal jaren lees ik met jullie mee.

Ook in deze discussie over de lezing van ds G van den Brink.

Het is hier al verschillende keren benoemd. Maar G van den Brink leert niet de totale verdorvenheid van de mens en de doodstaat van de mens. Het is een eeuwijg wonder als God naar een mens wilt omzien.. Een mens wat niet kan maar bovenal niet wilt en in vijandschap tegen God leeft.
Vanavond luisterde ik naar een preek van Ds K Veldman, Hij waarschuwt ook tegen deze dwaling van ds G van den Brink. Van harte aanbeolen om te beluisteren.
http://www.hhggameren.nl/preken-archief ... 14-08-2022

Nog een boekje wat ik onlangs heb gelezen van Ds Philpot, De erfgenamen des Hemels wandelenc in de duisternis en de erfgenamen der hel wandelend in het licht.ernsig boekje . Maar wel goed verklaard hoe een mens zalig wordt/ wederom geboren.