Homoseksualiteit

[MGG]

Ik kan dat wel uitleggen denk ik.

Hierboven zeg je: "Daar komt nog bij dat internet gevaarlijker is dan televisie. Je kunt op internet meer zonde naar voren halen dan met een traditionele televisie."
Dat is op zichzelf genomen waar, maar behoeft toch enige nuance.
Op televisie kon je eigenlijk weinig tot niets goeds kijken.
Terwijl internet veel breder is: je kan er ook veel goede zaken bekijken, zoals preken, bijbelstudies, op theologienet.nl kan je hele boeken downloaden, enz.
Bovendien hebben we internet nodig voor school, studie of werk; en ook voor veel kerkelijke activiteiten.

Dus de vergelijking van de toenmalige tv met het huidige internet gaat niet op.

Ik ben het met je eens dat internet veel breder is en meer goede mogelijkheden biedt. Internet is in de huidige maatschappij denk ik zelds noodzakelijk. Maar televisie biedt natuurlijk ook goede zaken: nieuwsprogramma's, tafelgesprekken, documentaires etc. Dus in dat opzicht vind ik het lastig om de televisie censurabel te houden. Ik ken behoorlijk wat mensen die de televisie heel verantwoord gebruiken. Maar ik ken ook mensen die geen televisie hebben maar wel alles kijken wat los en vast zit. Het zit hem dus met name in het gebruik van het medium en niet in het bezit. En het maakt het helemaal scheef als je dit vergelijkt met hoe er wordt omgegaan met: ongeloof, zwartwerken, roddelen, materialisme en seksueel misbruik.

Verder is het zo, dat mensen met het afleggen van geloofsbelijdenis uitspreken, dat ze in ieder geval een verlangen hebben om deel te hebben aan Christus. Ik heb zelf dat verlangen bij veel jonge belijdeniscatechisanten geproefd, ondanks het feit dat ze niet konden zeggen deel te hebben aan Christus.
Hoe diep dat verlangen is, is voor een kerkenraad niet te peilen, maar de belijdeniscatechisanten spreken dat er wel mee uit. En als kerkenraad kan je op basis daarvan verwachten dat ze een bepaalde invulling van hun leven hebben.

Ja, het klinkt heel mooi dat jongeren een verlangen hebben om deel te hebben aan Christus. Maar is dat genoeg om geloofsbelijdenis te doen? Ik denk het niet. Bij het doen van openbare geloofsbelijdenis vraagt de chatechistant toegang tot het Heilig Avondmaal. Dus het gaat hier om een wezenlijk geloof in Jezus Christus. Je kunt geen goede werken doen als je nog onwedergeboren bent.

Ik vind het heel scheef dat een kerkenraad zo soepel met de geloofsbelijdenis omgaat en tegelijkertijd zo streng is tegen televisiebezit.

Door een televisietoestel prominent in de huiskamer te zetten, geven mensen toch wel een heel ander signaal af als dat bovenbeschreven verlangen. Zeker als je meerekent wat ik hierboven typ, dat er op tv weinig goeds te zien was. Mogelijk is dat nu anders, omdat je op zo'n scherm ook goede dingen kan bekijken.

Dát een kerkenraad op zo'n ander signaal reageert, is dan logisch, omdat het haaks lijkt te staan op de belijdenisbelofte. De vorm waarin die reactie zich uit, daar kan je over van mening verschillen.

Toch blijft het vreemd dat een kerkenraad niet zo reageert als mensen dus na een aantal naar nog steeds zwartwerken of nog steeds in ongeloof leven. Dat mensen na jaren nog steeds zeggen: "Ik heb wel een verlangen om Christus te kennen, maar ik ken hem nog niet. Ja, ik moet nog wel bekeerd worden". Je kunt niet jaren in dit stadium blijven hangen. Op een gegeven moment moet er toch een groei zijn in de kennis van Christus. Dat dit normaal wordt gevonden is echt heel vreemd.

Je kunt geen goede werken doen als je nog onwedergeboren bent?

Antwoord 91 van de HC begin met alleen die uit waar geloof.

[MGG]

https://refoweb.nl/vragenrubriek/30335/ ... ohuwelijk/

Wat zouden jullie in zo'n situatie als kerkenraad zeggen?

[Maanenschijn]

https://refoweb.nl/vragenrubriek/30335/ ... ohuwelijk/

Wat zouden jullie in zo'n situatie als kerkenraad zeggen?

Dat is een lastige kwestie. Ik denk dat het bij een indringend gesprek met de betrokken getuige blijft. Is instemming een persoonlijke overtreding en daarmee cencurabel? Ik denk het niet.

[Herman]

https://refoweb.nl/vragenrubriek/30335/ ... ohuwelijk/

Wat zouden jullie in zo'n situatie als kerkenraad zeggen?

Dat is een lastige kwestie. Ik denk dat het bij een indringend gesprek met de betrokken getuige blijft. Is instemming een persoonlijke overtreding en daarmee cencurabel? Ik denk het niet.

Het gaat niet om instemming, maar om als getuige rechtsgeldig op te treden bij een huwelijk. Dat lijkt me een stap verder en dan gaat het niet meer om alleen een indringend gesprek.

[Ambtenaar]

Het gaat niet om instemming, maar om als getuige rechtsgeldig op te treden bij een huwelijk. Dat lijkt me een stap verder en dan gaat het niet meer om alleen een indringend gesprek.

Je bent getuige bij een burgerlijk huwelijk. Wat heeft de kerkenraad daarmee van doen? Volgens mij helemaal niets

[Herman]

Het gaat niet om instemming, maar om als getuige rechtsgeldig op te treden bij een huwelijk. Dat lijkt me een stap verder en dan gaat het niet meer om alleen een indringend gesprek.

Je bent getuige bij een burgerlijk huwelijk. Wat heeft de kerkenraad daarmee van doen? Volgens mij helemaal niets

In kerkverbanden waar het homohuwelijk als een zonde bezien wordt, gaat het in de vraag dus om iemand uit je gemeente die daar openlijk mee instemt en daar zelfs een rechtshandeling bij verricht. In dat geval ben je aanspreekbaar, net zoals ieder voor alle andere openbare handelingen aanspreekbaar is als lid van de kerk.
Als een winkelier in je kerkelijke gemeente zijn winkel op zondag opent, dan is hij daar op aanspreekbaar vanuit het vierde gebod.

[Ambtenaar]

In kerkverbanden waar het homohuwelijk als een zonde bezien wordt, gaat het in de vraag dus om iemand uit je gemeente die daar openlijk mee instemt en daar zelfs een rechtshandeling bij verricht. In dat geval ben je aanspreekbaar, net zoals ieder voor alle andere openbare handelingen aanspreekbaar is als lid van de kerk.
Als een winkelier in je kerkelijke gemeente zijn winkel op zondag opent, dan is hij daar op aanspreekbaar vanuit het vierde gebod.

Jij pleitte voor een stap verder dan het indringende gesprek waar @Maanenschijn over sprak.

Ik kan me nog voorstellen dat er een gesprek volgt, maar niet meer dan dat. In dergelijke situaties zal er een loyaliteitsconflict gevoeld worden, en dat betreffende persoon dan alles afwegende kiest voor de persoonlijke relatie met de broer lijkt mij een menselijke en te verdedigen keuze.

[DDD]

Ik zou dan wel eens willen weten wat je dan als kerkenraad doet als iemand getuige is bij een heteroseksueel geregistreerd partnerschap. Of getuige is bij een huwelijk van een gelovige met een ongelovige.

Ik zou het wel bijzonder vinden als een kerkelijke gemeente de tucht zou hanteren.

En waar ligt de grens? Als je een Instagram-bericht liket over de huwelijksdag?

Het was vroeger altijd zo in het gereformeerde kerkrecht dat je over dingen anders mocht denken, als je dat maar niet actief uitdroeg binnen de kerkelijke gemeente. Dat is de gereformeerde gewetensvrijheid. Ik ben wel benieuwd hoe zich deze hiermee verhoudt.

Maar het blijft natuurlijk voor een kerkenraad een lastige kwestie. Als een GG-dominee zoiets zou doen, zou dat ongetwijfeld veel ophef geven.

[Valcke]

Het gaat niet om instemming, maar om als getuige rechtsgeldig op te treden bij een huwelijk. Dat lijkt me een stap verder en dan gaat het niet meer om alleen een indringend gesprek.

Je bent getuige bij een burgerlijk huwelijk. Wat heeft de kerkenraad daarmee van doen? Volgens mij helemaal niets

In kerkverbanden waar het homohuwelijk als een zonde bezien wordt, gaat het in de vraag dus om iemand uit je gemeente die daar openlijk mee instemt en daar zelfs een rechtshandeling bij verricht. In dat geval ben je aanspreekbaar, net zoals ieder voor alle andere openbare handelingen aanspreekbaar is als lid van de kerk.
Als een winkelier in je kerkelijke gemeente zijn winkel op zondag opent, dan is hij daar op aanspreekbaar vanuit het vierde gebod.

Van harte mee eens. Er is geen terrein dat uitgezonderd is wat betreft leer en leven. In deze casus gaat het bovendien om een welbewuste en publieke daad die tegen Gods gebod ingaat. Dan zal er ook de vermaning volgens Christus’ instelling op moeten volgen.

[Herman]

Jij pleitte voor een stap verder dan het indringende gesprek waar @Maanenschijn over sprak.

Ik kan me nog voorstellen dat er een gesprek volgt, maar niet meer dan dat. In dergelijke situaties zal er een loyaliteitsconflict gevoeld worden, en dat betreffende persoon dan alles afwegende kiest voor de persoonlijke relatie met de broer lijkt mij een menselijke en te verdedigen keuze.

Een stap verder is bijvoorbeeld inderdaad de wijze waarop DDD beschrijft daarmee om te gaan. Afwijkende inzichten worden getolereerd, maar mogen niet actief uitgedragen worden. Dat is dus al een stap verder dan een gesprek aangaan met iemand.
Maar het tolereren van andersdenkenden kan alleen voor zover daar een legitieme bijbelse grond is. Ik ken dat alleen voor mensen die de volwassendoop voorstaan in een gemeente waar de kinderdoop wordt toegepast. Deze casus gaat om een probleem wat sowieso niet is toegestaan, dus dan valt er ook weinig te tolereren. Dan krijg je dus onthouding van de sacramenten tot het moment dat iemand terug komt op zijn inzichten.

[Ambtenaar]

Een stap verder is bijvoorbeeld inderdaad de wijze waarop DDD beschrijft daarmee om te gaan. Afwijkende inzichten worden getolereerd, maar mogen niet actief uitgedragen worden. Dat is dus al een stap verder dan een gesprek aangaan met iemand.
Maar het tolereren van andersdenkenden kan alleen voor zover daar een legitieme bijbelse grond is. Ik ken dat alleen voor mensen die de volwassendoop voorstaan in een gemeente waar de kinderdoop wordt toegepast. Deze casus gaat om een probleem wat sowieso niet is toegestaan, dus dan valt er ook weinig te tolereren. Dan krijg je dus onthouding van de sacramenten tot het moment dat iemand terug komt op zijn inzichten.

En jij vindt het vreemd dat massas mensen de kerk verlaten? De empathie is bij jou ver te zoeken.

[Herman]

En jij vindt het vreemd dat massa's mensen de kerk verlaten? De empathie is bij jou ver te zoeken.

Bedankt. Volgens mij voeren we hier een discussie op basis van feiten, niet een gesprek met pastorale intenties. Maar blijkbaar heb je geen betere reactie als het gaat hoe tucht werkt?
En ja, ik voorzie de komende decennia een decimering van de gereformeerde gezindte vanwege dit punt.

[MGG]

Een stap verder is bijvoorbeeld inderdaad de wijze waarop DDD beschrijft daarmee om te gaan. Afwijkende inzichten worden getolereerd, maar mogen niet actief uitgedragen worden. Dat is dus al een stap verder dan een gesprek aangaan met iemand.
Maar het tolereren van andersdenkenden kan alleen voor zover daar een legitieme bijbelse grond is. Ik ken dat alleen voor mensen die de volwassendoop voorstaan in een gemeente waar de kinderdoop wordt toegepast. Deze casus gaat om een probleem wat sowieso niet is toegestaan, dus dan valt er ook weinig te tolereren. Dan krijg je dus onthouding van de sacramenten tot het moment dat iemand terug komt op zijn inzichten.

En jij vindt het vreemd dat massas mensen de kerk verlaten? De empathie is bij jou ver te zoeken.

Oorzakelijk verband?
Binnen kerken waarin praktisch alles mag is de kerkverlating niet lager.

[Henk J]

https://refoweb.nl/vragenrubriek/30335/ ... ohuwelijk/

Wat zouden jullie in zo'n situatie als kerkenraad zeggen?

Verstandig advies om vooraf in contact te treden met het consistorie, hoewel dit ongetwijfeld een lastige kwestie is kun je beter vooraf elkaar in de ogen kijken dan achteraf.
Persoonlijk denk ik dat een grond kan zijn voor een tuchtmaatregel, publiekelijk meewerken aan een zaak die tegen Gods Woord is lijkt mij tuchtwaardig. Ook dan is het goed als deze consequentie vooraf besproken is.

[Henk J]

Ik zou dan wel eens willen weten wat je dan als kerkenraad doet als iemand getuige is bij een heteroseksueel geregistreerd partnerschap. Of getuige is bij een huwelijk van een gelovige met een ongelovige.

Ik zou het wel bijzonder vinden als een kerkelijke gemeente de tucht zou hanteren.

En waar ligt de grens? Als je een Instagram-bericht liket over de huwelijksdag?

Het was vroeger altijd zo in het gereformeerde kerkrecht dat je over dingen anders mocht denken, als je dat maar niet actief uitdroeg binnen de kerkelijke gemeente. Dat is de gereformeerde gewetensvrijheid. Ik ben wel benieuwd hoe zich deze hiermee verhoudt.

Maar het blijft natuurlijk voor een kerkenraad een lastige kwestie. Als een GG-dominee zoiets zou doen, zou dat ongetwijfeld veel ophef geven.

Als je optreed als getuige bij het sluiten van een homohuwelijk dan draag je publiekelijk uit dat je hier geen problemen mee hebt.
En je beroept je op 'wat vroeger altijd zo was' maar dat zal per plaatselijke gemeente ook flink verschillend zijn geweest. Het is inderdaad zoeken waar de grens ligt, naar mijn inzicht ligt die hier wel zo ongeveer. En niet bij bijvoorbeeld het bijwonen van een homohuwelijk, hoewel ik dat ook zou afraden.