Cyrillus schreef:Nee, er zijn mensen die naar een refo kerk gaan en die niet tot geloof komen omdat zij tegengehouden worden door mensen.
En jij kunt vaststellen dat dit de oorzaak is? Wanneer die mensen er niet waren, waren ze dus tot geloof gekomen?
Valcke, Valcke, heb jij oprecht de zaligheid van deze veelal jonge mensen op het oog? Ik zal antwoorden zoals jij dat liever hoort: nee, het ligt in de uitverkiezing vast, dus ik ben er niet zeker van.
Ik spreek helemaal niet over de uitverkiezing. Ik had daar zelfs geen moment over gedacht toen ik dit opschreef...
Ik spreek over de tweede oorzaken.
Het feit dat jij deze reactie geeft en mij dit toeschrijft, zegt mij wel genoeg. Je weet kennelijk niets van de zaken waarmee een mens zichzelf in de weg staat en een onwillig voorwerp is voor het Evangelie - en dat kan met heel veel godsdienst gepaard gaan.
Ik zie bij jou hetzelfde als bij anderen: die mensen die jij op het oog hebt, zijn o zo gewillig om te geloven (maar worden geremd door de prediking). Maar hebben ze ooit te maken gehad met hun eigen hart? Zijn ze daaraan ontdekt geworden? Kennelijk niet, als ik jou en anderen lees.
Heel vreemd, je hebt niet aan de uitverkiezing gedacht. Maar de vraag of ze anders tot geloof gekomen zouden zijn, kan alleen vanuit de uitverkiezing worden beantwoord, immers het is alleen God die dat weet. En dat weet je heel goed. En dan niet aan de uitverkiezing denken????
De werkelijkheid is als volgt: velen worden ontdekt aan hun eigen hart en zoeken wanhopig naar redding. Want zij kunnen zichzelf niet redden. Sommigen zijn moe van jaren goede werken. En dan ontdekken zij Jezus. De Heilige Geest laat Hem zien. En als zij Hem willen grijpen ter redding dan zijn er ineens condities en worden zij lamgeslagen. Ze worden de put in geduwd in plaats van eruit getrokken. Valcke, het is best ernstig dat je het werk van de Heilige Geest zo wantrouwt. Ga je niet te veel op de stoel van God zitten om te beoordelen wat echt en onecht is? Moet ik iemand die zijn zonden belijdt en tot Jezus wil komen een leugenaar noemen?
Romeinen 9 vers 16
Zo is het dan niet desgenen die wil, noch desgenen die loopt, maar des ontfermenden Gods.
Kantekening: 46 Dat is, des mensen die door zijn goeden wil en goeden loop zijns levens God daartoe zou bewegen, Rom. 11:35. Filipp. 2:13, alzo niemand dit van zichzelven heeft. Verwijsteksten
Rom. 11:35 Of wie heeft Hem eerst gegeven, en het zal hem wedervergolden worden?
Filipp. 2:13 Want het is God Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen.
Kantekening: 47 Namelijk Die dit alles besluit en doet naar het welbehagen van Zijn wil, vers 18. Ef. 1:11. Verwijsteksten
vers 18 Zo ontfermt Hij Zich dan diens Hij wil, en verhardt dien Hij wil.
Ef. 1:11 In Hem, in Welken wij ook een erfdeel geworden zijn, wij, die tevoren verordineerd waren naar het voornemen Desgenen Die alle dingen werkt naar den raad van Zijn wil;
Ik denk dat dit toch wel een duidelijke tekst is die erop wijst dat er een uitverkiezing bij God vandaan is. Ik weet niet of het mag maar anders moeten de moderators het maar weg halen. Maar graag wil ik toch iets meedelen wat er in mijn leven heeft plaats gevonden. Een zoals we dat ook kunnen lezen in Efeze 2 vers 8 Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave;. Het is nu al wat jaren terug dat God mij krachtdadig kwam stil te zetten. Ik was kerkelijk meelevend maar daar hield het mee op ook al hoewel ik kwam er nog wel maar dat was meer voor de schijn een omdat mijn ouders nog levenden. En ja ach die mensen wil je geen pijn doen dus ik had voorgenomen als wanneer zij er niet meer zouden zijn, ik met alles zou breken. En let wel ik zat onder de rechterflank van onze gezindte zoals ze dat noemen. Goed kreeg verkering ben getrouwd ,kinderen laten dopen belijdenis gedaan maar onder dat alles bleef ik koud en werd ik verhard. Maar toch soms sprak de preek mij wel aan een dan ging netjes leven. Althans dat trachtte ik ,die zonde niet meer doen die zonde wat minder doen. En stichtelijk werk lezen zoals ze dat noemen maar het bleven doden letters. Een ik werd steeds harder en bozer op God, waarom nou ik was toch goed bezig ik probeerde toch mijn plichten te doen. Waar bleef God nu met zijn genade. Het was voor mij ik wilde wel maar God niet. Een weet je wat het ergste dan is je word boos, boos op God en zijn woord op zijn knechten. Omdat zij vertelde van de drie stukken die gekend moeten worden. Een daar kwam nu juist de vijandschap van mijn kant openbaar ik wilde wel maar God wilde niet. Wat een verdriet heb ik daar naderhand over gekregen. Maar goed ik zat op de den duur in de kerk vol haat naar God en zijn knechten. Ik dacht ik stop ermee een wat mijn vrouw doet zoekt ze maar uit. Het is ieder keer het zelfde met die preken altijd maar en verloren zondaar worden altijd Gods recht toevallen altijd allen het bloed van Christus wast en reinigt van alle zonden. Dat is nu een mens van naturen een hater van God en van zijn naaste. Tot dat God mij stil zetten op de brede weg ik was ergens een daar werd en grap over de dood gemaakt. Ik weidt er niet verder over uit ,maar als God niet met kracht in mijn ziel had gesproken dat sterven nu God ontmoetten is een dat ik voor eeuwig moet omkomen een dat door eigenschuld, ik had er om gelachen een gespot. Maar toen lied God zien wie Hij was en wie ik was de ellendigste van alle schepselen want God kwam om zijn beeld en om zijn heilig recht en die had ik nu mijn hele leven vertreden en verzondigt. Een dat omdat ik nu nooit oprecht naar hem gevraagd en gezocht hebt. En dan ga je de benauwd van de ziel en de angsten der hel verstaan. Een eisend God en beschuldigende contentie en de satan die je wijst maakt dat er geen genade voor je is. Dat je nu en te groot zondaar bent voor God ja die ook het hart kwelt en doorboord. Dan was voor mij gesloten daar was de wet alleen in te vinden . Maar toch mocht ik van uit de diepte roepen tot God o God wees mij arme zondaar genadig. Heere bekeer mij tot u dan zal ik bekeerd zijn. Een de strijd kan hoog gaan. Satan zij maak er maar een einde aan voor jou kan het niet meer. Ik dacht je hebt gelijk voor mij kan het niet meer en ik ging op weg om mij van het leven te beroven. Want ik kon voor God niet bestaan en de hemel was gesloten. Tot ik daar bijna was en met kracht in mijn ziel kwam betaal Mij wat gij schuldig zijt. Ik heb gezegd ik kan niet betalen God ik heb geen kwadrant penning om te betalen welke zonden moet ik laten. Zo dwaas was ik hé omdat te zeggen. Toen klonk het nogmaals betaal gij Mij wat gij schuldig zijt toen hebben ik uitgroepen ik kan niet betalen doe wat goed is in u ogen. Toen heb ik mogen instemmen met psalm 51 U doen is rein U vonnis gans rechtvaardig. Maar toen werd het wonder van genade ontsloten een klonk er met kracht in mijn ziel wat we kunnen lezen in het Avondmaal formulier Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven. Daar werd de weg der zaligheid ontsloten in een ander in Christus die nu naar deze aarde is gekomen zijn leven gegeven heeft .Zijn bloed gestort op dat de grootste der zondaren genade zouden ontvangen. Ja dat hij nu volkomen betaald had op zondaren met God verzond zullen worden. Toen heb ik de liefde mogen ontvangen die alle verstand te boven ging ik kan nog steeds niet uitleggen wat dat is. Maar goed je blijft niet in de liefde hangen. Ik moest door en toen kwam God met deze woorden Exodus 20 vers 2 Ik ben de HEERE uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis, uitgeleid heb. Toen heb ik gezegd O God dan moet ik 40 jaar de woestijn in hoe zou ik dat nu kunnen. Toen mocht ik versterkt worden met de volgende woorden Exodus 15 vers 26 het laatste gedeelte En zeide: want Ik ben de HEERE, uw Heelmeester. Een dat heb ik mogen ervaren toen ik voor het eerst mocht aangaan aan dat Heilig avondmaal. Daar heb ik mogen zien die doorboorde handen en voeten die doorstoken zijde waar water en bloed uitkwam. Op dat daar door zondaren met God verzoend worden. Dat betoont Hij tot op de huidigen dag ondanks al mij gebrek mijn zonden en foute Maar Hij blijft de getrouwen tegen over de ontrouwen. Een de Heere blijft doorgaan met zijn vergaderend werk. Zolang de zon en maan schijnen zullen er worden toe gebracht. Alleen zoals op mijn manier? Gelukkig niet waarom niet omdat God nu daar vrij in is. Zijn woord staat er vol van hoe Hij de zondaar roept. Het zij van jongste dagen het is van uit het tolhuis of onder een vijgenboom. Van het strand als vissers of op weg om zijn volk te vervolgen. Laten we elkaar geen maat nemen met dat moet je kennen of dat moet je beleeft hebben. God is vrij in de trappen en maten en diepte. Maar alle zullen weten wat we lezen in Efeze 2 vers 8 Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave;. En nu gaat het echt niet om mij maar toch heb ik iets willen vertellen hoe God nu een mens kan bekeren. Waarom doet Hij omdat God vrij is in zijn wegen en handelingen.
Cyrillus schreef:@Gergem-lid
Je maakte de opmerking: "Het wordt heel makkelijk geloven als je alles wat ons, in Gods goedheid, is overgeleverd van de vaderen overboord wil gooien."
Graag nog antwoord op mijn vraag of geloven moeilijk moet zijn.
Die opmerking heeft @Valcke gemaakt, volgens mij. Maar ik wil ook wel antwoorden hoor.
Geloven is alleen mogelijk als de liefde van Christus in de wedergeboorte door de werking van Gods Geest in het hart wordt uitgestort. Dan worden we ontdekt aan onszelf, aan wie we zijn en blijven, dan komt er een hartelijke droefheid over de zonde en een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Als dat vanuit onszelf moet of het wordt voorgesteld alsof ik zelf wat tot mijn zaligheid kan toedoen, dan blijven we een een heel leven in de activistische werkheiligheid en bedriegen we onszelf voor de eeuwigheid.
Daarom heb ik, evenals @Valcke, grote moeite met je eenzijdige benadering. Laten we spreken over zonde én genade, Wet én Evangelie en de dood in Adam en ook het leven in Christus. Juist tegen de inktzwarte achtergrond van het zondaarsbestaan gaat dé Parel van grote Waarde des te meer schitteren!
Tiberius schreef:Mijn tweede bericht hoort er eigenlijk boven te staan, althans in de brief staat dat citaat er boven.
Hij schrijft aan ene Jan van den Brink (of het familie is weet ik niet), maar het schijnt dat die Jan dat wel herkent (uit een eerdere brief, denk ik).
Is dat een reactie op mijn bericht?
Maar het ging mij op het antwoord aan die mensen die worstelen met de onmacht om te geloven. Ze weten van het bevel, van de plicht (dus die komt blijkbaar aan de orde in de prediking), maar die aangeven dat het geloof een gave is.
Ik heb dat 2e bericht gelezen, maar het zal vast aan mij liggen, maar zie even de link niet welk antwoord die mensen dan zouden moeten krijgen, behalve dat ze opnieuw worden gewezen op de middelen, in het bijzonder de evangelieprediking.
Valcke schreef:Het feit dat jij deze reactie geeft en mij dit toeschrijft, zegt mij wel genoeg. Je weet kennelijk niets van de zaken waarmee een mens zichzelf in de weg staat en een onwillig voorwerp is voor het Evangelie - en dat kan met heel veel godsdienst gepaard gaan.
Ik zie bij jou hetzelfde als bij anderen: die mensen die jij op het oog hebt, zijn o zo gewillig om te geloven (maar worden geremd door de prediking). Maar hebben ze ooit te maken gehad met hun eigen hart? Zijn ze daaraan ontdekt geworden? Kennelijk niet, als ik jou en anderen lees.
Heel vreemd, je hebt niet aan de uitverkiezing gedacht. Maar de vraag of ze anders tot geloof gekomen zouden zijn, kan alleen vanuit de uitverkiezing worden beantwoord, immers het is alleen God die dat weet. En dat weet je heel goed. En dan niet aan de uitverkiezing denken????
Het klopt toch. Ik voerde het gesprek over de tweede oorzaken, dus over de oorzaken aan de kant van de mens.
Dat jij meent het direct voor een ander te kunnen invullen, zegt mij heel veel!
Valcke, het is best ernstig dat je het werk van de Heilige Geest zo wantrouwt. (...)
Ook nu vul je iets in voor een ander: waaruit leid je überhaupt af dat ik het werk van de Heilige Geest wantrouw? Misschien kun je dat duidelijk maken... Ik heb juist in diverse eerdere posts (evenals sommige anderen) op het werk van de Heilige Geest gewezen.
Verder heb ik een stuk geplaatst in "Gedacht, gelezen, gehoord". Dat gaat op deze problematiek in. Het zou goed zijn wanneer je dat eens las.
Laatst gewijzigd door Valcke op 16 aug 2022, 15:51, 2 keer totaal gewijzigd.
Valcke schreef:En jij kunt vaststellen dat dit de oorzaak is? Wanneer die mensen er niet waren, waren ze dus tot geloof gekomen?
Valcke, Valcke, heb jij oprecht de zaligheid van deze veelal jonge mensen op het oog? Ik zal antwoorden zoals jij dat liever hoort: nee, het ligt in de uitverkiezing vast, dus ik ben er niet zeker van.
Ik spreek helemaal niet over de uitverkiezing. Ik had daar zelfs geen moment over gedacht toen ik dit opschreef...
Ik spreek over de tweede oorzaken.
Het feit dat jij deze reactie geeft en mij dit toeschrijft, zegt mij wel genoeg. Je weet kennelijk niets van de zaken waarmee een mens zichzelf in de weg staat en een onwillig voorwerp is voor het Evangelie - en dat kan met heel veel godsdienst gepaard gaan.
Ik zie bij jou hetzelfde als bij anderen: die mensen die jij op het oog hebt, zijn o zo gewillig om te geloven (maar worden geremd door de prediking). Maar hebben ze ooit te maken gehad met hun eigen hart? Zijn ze daaraan ontdekt geworden? Kennelijk niet, als ik jou en anderen lees.
Heel vreemd, je hebt niet aan de uitverkiezing gedacht. Maar de vraag of ze anders tot geloof gekomen zouden zijn, kan alleen vanuit de uitverkiezing worden beantwoord, immers het is alleen God die dat weet. En dat weet je heel goed. En dan niet aan de uitverkiezing denken????
De werkelijkheid is als volgt: velen worden ontdekt aan hun eigen hart en zoeken wanhopig naar redding. Want zij kunnen zichzelf niet redden. Sommigen zijn moe van jaren goede werken. En dan ontdekken zij Jezus. De Heilige Geest laat Hem zien. En als zij Hem willen grijpen ter redding dan zijn er ineens condities en worden zij lamgeslagen. Ze worden de put in geduwd in plaats van eruit getrokken. Valcke, het is best ernstig dat je het werk van de Heilige Geest zo wantrouwt. Ga je niet te veel op de stoel van God zitten om te beoordelen wat echt en onecht is? Moet ik iemand die zijn zonden belijdt en tot Jezus wil komen een leugenaar noemen?
En speelt de tekst uit Joh. 16: 8-11 nog een rol in dezen en dan met name vers 9 (dikgedrukt)? En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel: van zonde, omdat zij in Mij niet geloven; en van gerechtigheid, omdat Ik tot Mijn Vader heen ga, en gij zult Mij niet meer zien; en van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is.
Of zou het alleen door de predikanten komen, denk je? En waarom?
GerefGemeente-lid schreef:Die opmerking heeft @Valcke gemaakt, volgens mij.
Nee. Ik heb niet over gemakkelijk of moeilijk gesproken. In het stuk dat ik geplaatst heb in 'Gedacht, gelezen, gehoord' wordt hier overigens wel op ingegaan.
Cyrillus schreef:@Gergem-lid
Je maakte de opmerking: "Het wordt heel makkelijk geloven als je alles wat ons, in Gods goedheid, is overgeleverd van de vaderen overboord wil gooien."
Graag nog antwoord op mijn vraag of geloven moeilijk moet zijn.
Die opmerking heeft @Valcke gemaakt, volgens mij. Maar ik wil ook wel antwoorden hoor.
Geloven is alleen mogelijk als de liefde van Christus in de wedergeboorte door de werking van Gods Geest in het hart wordt uitgestort. Dan worden we ontdekt aan onszelf, aan wie we zijn en blijven, dan komt er een hartelijke droefheid over de zonde en een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Als dat vanuit onszelf moet of het wordt voorgesteld alsof ik zelf wat tot mijn zaligheid kan toedoen, dan blijven we een een heel leven in de activistische werkheiligheid en bedriegen we onszelf voor de eeuwigheid.
Daarom heb ik, evenals @Valcke, grote moeite met je eenzijdige benadering. Laten we spreken over zonde én genade, Wet én Evangelie en de dood in Adam en ook het leven in Christus. Juist tegen de inktzwarte achtergrond van het zondaarsbestaan gaat dé Parel van grote Waarde des te meer schitteren!
O, misschien dat Ad Anker de opmerking heeft gemaakt. Excuus dat ik dat even niet scherp heb. Ik lees nu een heel mooi Bijbels verantwoord antwoord. Maar toch geen antwoord op mijn vraag. Laat ik hem anders stellen: mag geloven gemakkelijk zijn? Ja of nee? of is de vraag te confronterend?
Cyrillus schreef:@Gergem-lid
Je maakte de opmerking: "Het wordt heel makkelijk geloven als je alles wat ons, in Gods goedheid, is overgeleverd van de vaderen overboord wil gooien."
Graag nog antwoord op mijn vraag of geloven moeilijk moet zijn.
Die opmerking heeft @Valcke gemaakt, volgens mij. Maar ik wil ook wel antwoorden hoor.
Geloven is alleen mogelijk als de liefde van Christus in de wedergeboorte door de werking van Gods Geest in het hart wordt uitgestort. Dan worden we ontdekt aan onszelf, aan wie we zijn en blijven, dan komt er een hartelijke droefheid over de zonde en een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Als dat vanuit onszelf moet of het wordt voorgesteld alsof ik zelf wat tot mijn zaligheid kan toedoen, dan blijven we een een heel leven in de activistische werkheiligheid en bedriegen we onszelf voor de eeuwigheid.
Daarom heb ik, evenals @Valcke, grote moeite met je eenzijdige benadering. Laten we spreken over zonde én genade, Wet én Evangelie en de dood in Adam en ook het leven in Christus. Juist tegen de inktzwarte achtergrond van het zondaarsbestaan gaat dé Parel van grote Waarde des te meer schitteren!
O, misschien dat Ad Anker de opmerking heeft gemaakt. Excuus dat ik dat even niet scherp heb. Ik lees nu een heel mooi Bijbels verantwoord antwoord. Maar toch geen antwoord op mijn vraag. Laat ik hem anders stellen: mag geloven gemakkelijk zijn? Ja of nee? of is de vraag te confronterend?
Vanuit onszelf is het nooit mogelijk, maar vanuit het welbehagen van Christus wordt het, door Gods Geest voor Gods volk heel gemakkelijk gemaakt!
Verder verwijs ik je graag door naar het stukje van ds. J.P. Paauwe, wat @Valcke gedeeld heeft in het andere draadje.
Cyrillus schreef:@Gergem-lid
Je maakte de opmerking: "Het wordt heel makkelijk geloven als je alles wat ons, in Gods goedheid, is overgeleverd van de vaderen overboord wil gooien."
Graag nog antwoord op mijn vraag of geloven moeilijk moet zijn.
Die opmerking heeft @Valcke gemaakt, volgens mij. Maar ik wil ook wel antwoorden hoor.
Geloven is alleen mogelijk als de liefde van Christus in de wedergeboorte door de werking van Gods Geest in het hart wordt uitgestort. Dan worden we ontdekt aan onszelf, aan wie we zijn en blijven, dan komt er een hartelijke droefheid over de zonde en een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Als dat vanuit onszelf moet of het wordt voorgesteld alsof ik zelf wat tot mijn zaligheid kan toedoen, dan blijven we een een heel leven in de activistische werkheiligheid en bedriegen we onszelf voor de eeuwigheid.
Daarom heb ik, evenals @Valcke, grote moeite met je eenzijdige benadering. Laten we spreken over zonde én genade, Wet én Evangelie en de dood in Adam en ook het leven in Christus. Juist tegen de inktzwarte achtergrond van het zondaarsbestaan gaat dé Parel van grote Waarde des te meer schitteren!
O, misschien dat Ad Anker de opmerking heeft gemaakt. Excuus dat ik dat even niet scherp heb. Ik lees nu een heel mooi Bijbels verantwoord antwoord. Maar toch geen antwoord op mijn vraag. Laat ik hem anders stellen: mag geloven gemakkelijk zijn? Ja of nee? of is de vraag te confronterend?
Daarvoor verwijs ik je graag door naar het stukje van ds. J.P. Paauwe, wat @Valcke gedeeld heeft in het andere draadje.
Wil je alsjeblieft proberen deze zelf te beantwoorden? Ja of nee is toch niet zo'n zware keuze?
Tiberius schreef:Mijn tweede bericht hoort er eigenlijk boven te staan, althans in de brief staat dat citaat er boven.
Hij schrijft aan ene Jan van den Brink (of het familie is weet ik niet), maar het schijnt dat die Jan dat wel herkent (uit een eerdere brief, denk ik).
Is dat een reactie op mijn bericht?
Maar het ging mij op het antwoord aan die mensen die worstelen met de onmacht om te geloven. Ze weten van het bevel, van de plicht (dus die komt blijkbaar aan de orde in de prediking), maar die aangeven dat het geloof een gave is.
Ik heb dat 2e bericht gelezen, maar het zal vast aan mij liggen, maar zie even de link niet welk antwoord die mensen dan zouden moeten krijgen, behalve dat ze opnieuw worden gewezen op de middelen, in het bijzonder de evangelieprediking.
Ja klopt, dat was een reactie op je opmerking, dat je dat niet begrijpt.
Ik zal de quote uit zijn brief even herhalen:
Zeker de Dordtse Leerregels zijn zo helder over de noodzaak van het bevel om te geloven. Dat is (...) weten dat God de vermaningen (=onderwijzingen, Tib) gebruikt om de wedergeboorte te bewerkstelligen (Dordtse Leerregels III/IV,17). Ik kan geen begrip opbrengen voor dominees die zeggen de Dordtse Leerregels te onderschrijven maar in de praktijk ontkennen dat God het bevel om te geloven heeft ingesteld als het zaad van de wedergeboorte (1 Petrus 1:23).
Even in mijn woorden samengevat: ze worden op de middelen gewezen, maar daarmee komen ze terecht bij een prediking van het evangelie met kleine lettertjes.
Dat is niet zozeer mijn mening, maar dat schrijft Gert aan Jan; en Jan herkent dat blijkens een eerdere brief.
Cyrillus schreef:Wil je alsjeblieft proberen deze zelf te beantwoorden? Ja of nee is toch niet zo'n zware keuze?
Niet zo ongeduldig:
GerefGemeente-lid schreef:Vanuit onszelf is het nooit mogelijk, maar vanuit het welbehagen van Christus wordt het, door Gods Geest, voor Gods volk heel gemakkelijk gemaakt!
Verder verwijs ik je graag door naar het stukje van ds. J.P. Paauwe, wat @Valcke gedeeld heeft in het andere draadje.
Cyrillus schreef:@Gergem-lid
Je maakte de opmerking: "Het wordt heel makkelijk geloven als je alles wat ons, in Gods goedheid, is overgeleverd van de vaderen overboord wil gooien."
Graag nog antwoord op mijn vraag of geloven moeilijk moet zijn.
Die opmerking heeft @Valcke gemaakt, volgens mij. Maar ik wil ook wel antwoorden hoor.
Geloven is alleen mogelijk als de liefde van Christus in de wedergeboorte door de werking van Gods Geest in het hart wordt uitgestort. Dan worden we ontdekt aan onszelf, aan wie we zijn en blijven, dan komt er een hartelijke droefheid over de zonde en een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Als dat vanuit onszelf moet of het wordt voorgesteld alsof ik zelf wat tot mijn zaligheid kan toedoen, dan blijven we een een heel leven in de activistische werkheiligheid en bedriegen we onszelf voor de eeuwigheid.
Daarom heb ik, evenals @Valcke, grote moeite met je eenzijdige benadering. Laten we spreken over zonde én genade, Wet én Evangelie en de dood in Adam en ook het leven in Christus. Juist tegen de inktzwarte achtergrond van het zondaarsbestaan gaat dé Parel van grote Waarde des te meer schitteren!
O, misschien dat Ad Anker de opmerking heeft gemaakt. Excuus dat ik dat even niet scherp heb. Ik lees nu een heel mooi Bijbels verantwoord antwoord. Maar toch geen antwoord op mijn vraag. Laat ik hem anders stellen: mag geloven gemakkelijk zijn? Ja of nee? of is de vraag te confronterend?
Waarom zou geloven makkelijk moeten zijn volgens jou?
Cyrillus schreef:@Gergem-lid
Je maakte de opmerking: "Het wordt heel makkelijk geloven als je alles wat ons, in Gods goedheid, is overgeleverd van de vaderen overboord wil gooien."
Graag nog antwoord op mijn vraag of geloven moeilijk moet zijn.
Die opmerking heeft @Valcke gemaakt, volgens mij. Maar ik wil ook wel antwoorden hoor.
Geloven is alleen mogelijk als de liefde van Christus in de wedergeboorte door de werking van Gods Geest in het hart wordt uitgestort. Dan worden we ontdekt aan onszelf, aan wie we zijn en blijven, dan komt er een hartelijke droefheid over de zonde en een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Als dat vanuit onszelf moet of het wordt voorgesteld alsof ik zelf wat tot mijn zaligheid kan toedoen, dan blijven we een een heel leven in de activistische werkheiligheid en bedriegen we onszelf voor de eeuwigheid.
Daarom heb ik, evenals @Valcke, grote moeite met je eenzijdige benadering. Laten we spreken over zonde én genade, Wet én Evangelie en de dood in Adam en ook het leven in Christus. Juist tegen de inktzwarte achtergrond van het zondaarsbestaan gaat dé Parel van grote Waarde des te meer schitteren!
O, misschien dat Ad Anker de opmerking heeft gemaakt. Excuus dat ik dat even niet scherp heb. Ik lees nu een heel mooi Bijbels verantwoord antwoord. Maar toch geen antwoord op mijn vraag. Laat ik hem anders stellen: mag geloven gemakkelijk zijn? Ja of nee? of is de vraag te confronterend?
Vanuit onszelf is het nooit mogelijk, maar vanuit het welbehagen van Christus wordt het, door Gods Geest voor Gods volk heel gemakkelijk gemaakt!
Verder verwijs ik je graag door naar het stukje van ds. J.P. Paauwe, wat @Valcke gedeeld heeft in het andere draadje.
Nou, ik denk dat dit laatste niet helemaal zo is. Thomas had er toch aardig moeite mee bijvoorbeeld. Maar wellicht kunnen we het wel eens zijn als ik zeg dat het gemakkelijk zou moeten zijn. Hoewel God natuurlijk bepaalt hoeveel geloof wij ontvangen. Maar dan vraag ik me toch af waar het vandaan komt waarom sommige predikanten het voor mensen toch ineens zo moeilijk maken. Ondanks het feit dat hun zonden belijden, oprecht hun behoud zoeken. Dat er kerkenraden zijn die je niet bezoeken als je niet naar het Heilig Avondmaal gaat en wel bezoeken als je wel gaat is in dit opzicht veelzeggend vind ik.
Cyrillus schreef:@Gergem-lid
Je maakte de opmerking: "Het wordt heel makkelijk geloven als je alles wat ons, in Gods goedheid, is overgeleverd van de vaderen overboord wil gooien."
Graag nog antwoord op mijn vraag of geloven moeilijk moet zijn.
Die opmerking heeft @Valcke gemaakt, volgens mij. Maar ik wil ook wel antwoorden hoor.
Geloven is alleen mogelijk als de liefde van Christus in de wedergeboorte door de werking van Gods Geest in het hart wordt uitgestort. Dan worden we ontdekt aan onszelf, aan wie we zijn en blijven, dan komt er een hartelijke droefheid over de zonde en een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Als dat vanuit onszelf moet of het wordt voorgesteld alsof ik zelf wat tot mijn zaligheid kan toedoen, dan blijven we een een heel leven in de activistische werkheiligheid en bedriegen we onszelf voor de eeuwigheid.
Daarom heb ik, evenals @Valcke, grote moeite met je eenzijdige benadering. Laten we spreken over zonde én genade, Wet én Evangelie en de dood in Adam en ook het leven in Christus. Juist tegen de inktzwarte achtergrond van het zondaarsbestaan gaat dé Parel van grote Waarde des te meer schitteren!
O, misschien dat Ad Anker de opmerking heeft gemaakt. Excuus dat ik dat even niet scherp heb. Ik lees nu een heel mooi Bijbels verantwoord antwoord. Maar toch geen antwoord op mijn vraag. Laat ik hem anders stellen: mag geloven gemakkelijk zijn? Ja of nee? of is de vraag te confronterend?
Waarom zou geloven makkelijk moeten zijn volgens jou?
