Panny schreef: Bevinding kan ook enorm in de weg zitten. Het gaat dan vooral over de mens. Het gevaar is ook dat het Evangelie dan vermengt wordt met de Wet: een wettisch Evangelie. Geen Evangelie voor dode zondaren maar een Evangelie voor mensen met allerlei gevoelens en ervaringen. Een mens moet dan opeens weer van alles: eerst dit, dan dat om zo steeds een stapje dichterbij Christus te komen en uiteindelijk zalig te kunnen worden.
Dit is een prediking die geen kracht doet.

-DIA- schreef:Ik zou zeggen: Luister de preek van ds. Chr. van der Poel maar eens. Ook nu zijn er nog predikanten die het recht verklaren, denk aan de oude ds. Blok, en meer. Ik ga niet meer twisten over deze zaken. Luister, en lees vooral en vergelijk dan ook eens de manier van uitleg en toepassing van de 'oude leer' en de meer modernere leer, waarin merkbaar meer aan de oppervlakte gebleven wordt. Sommige dominees weten zelfs geen raad met Zondag 23. Ik wil (positief bedoeld!) een voorbeeld uit onze gemeenten geven. Een dominee moest over Zondag 23 preken. Hij had het moeilijk en smeekte kinderlijk en bewogen of de Heere hem wilde leren en helpen. Halverwege de preek snikte hij (en het was oprecht): Gemeente, ik kan hierover niet preken. Dat was eerlijk, en dwingt respect af in zekere zin. En dit zeg ik ook niet om het voor onwetendheid op te nemen.

JCRyle schreef:

-DIA- schreef:Ik zou zeggen: Luister de preek van ds. Chr. van der Poel maar eens. Ook nu zijn er nog predikanten die het recht verklaren, denk aan de oude ds. Blok, en meer. Ik ga niet meer twisten over deze zaken. Luister, en lees vooral en vergelijk dan ook eens de manier van uitleg en toepassing van de 'oude leer' en de meer modernere leer, waarin merkbaar meer aan de oppervlakte gebleven wordt. Sommige dominees weten zelfs geen raad met Zondag 23. Ik wil (positief bedoeld!) een voorbeeld uit onze gemeenten geven. Een dominee moest over Zondag 23 preken. Hij had het moeilijk en smeekte kinderlijk en bewogen of de Heere hem wilde leren en helpen. Halverwege de preek snikte hij (en het was oprecht): Gemeente, ik kan hierover niet preken. Dat was eerlijk, en dwingt respect af in zekere zin. En dit zeg ik ook niet om het voor onwetendheid op te nemen.

Ik begrijp wat je bedoeld, maar of respect daarvoor de juiste bewoording is durf ik zo niet te zeggen. Ik vind het eerder verdrietig. Waarom? Omdat ten diepste Zondag 23 de kern is van het christelijke geloof; de vrolijke ruil. Hij mijn zonden, ik Zijn gerechtigheid. Als we daar vreemd van zijn, kunnen we God niet ontmoeten. Middelaarskennis is toch onmisbaar in het licht van de Eeuwigheid? Als iemand niet uit Zondag 23 kan preken, hoe kan hij de rechtvaardiging van de goddeloze de gemeente voorhouden? Welke Middelaar heeft hij dan aan te prijzen? Of is er geen werk voor Hem? In alle ernst: kan een blinde een blinde leiden?

Maarten Luther schreef:(…) Dán alleen werpt u uw zonde van uzelf op Christus, als u vast gelooft dat Zijn wonden en lijden uw zonden zijn – dat Hij die draagt en betaalt. Zoals Jesaja zegt: ‘God heeft de zonde van ons allen op Hem gelegd’ (vgl. Jesaja 53:6). En Petrus zegt: ‘Hij heeft onze zonden in Zijn lichaam gedragen aan het hout van het kruis’ (vgl. 1 Petrus 2:24). Ook Paulus spreekt daarover: ‘God heeft Hem tot een zondaar gemaakt voor ons, opdat wij door Hem rechtvaardig werden’ (vgl. 2 Korinthe 5:21). Op deze en dergelijke teksten moet u zich met volkomen vertrouwen verlaten, zoveel temeer als uw geweten u pijnigt.

Want als u dit niet doet, maar probeert om door berouw en voldoening uw geweten te stillen, dan zal het toch nooit tot rust komen – tenslotte moet u vertwijfelen! Als wij immers zelf met onze zonden in ons geweten willen omgaan en ze zo bij ons laten blijven, ze in ons hart aanzien, dan zijn ze ons veel te sterk en zullen ze eeuwig leven.

Maar als wij ze op Christus zien liggen en Hij ze overwint door Zijn opstanding, en wij dat onbevreesd geloven, dan zijn ze dood en tot niets geworden, want op Christus konden ze niet blijven – ze zijn door Zijn opstanding verslonden. Nu zien wij geen wonden, geen smarten en geen lijden meer aan Hem – dat is: geen tekenen van [onze] zonden.

Dit zegt Paulus: dat Christus gestorven is om onze zonden en opgestaan is om onze gerechtigheid [of: rechtvaardiging] (vgl. Romeinen 4:25). Dat is: in Zijn lijden openbaart Hij onze zonden en doodt die, maar door Zijn opstanding maakt Hij ons rechtvaardig en vrij van alle zonden – tenminste, als wij dit geloven.

-DIA- schreef:

JCRyle schreef:

-DIA- schreef:Ik zou zeggen: Luister de preek van ds. Chr. van der Poel maar eens. Ook nu zijn er nog predikanten die het recht verklaren, denk aan de oude ds. Blok, en meer. Ik ga niet meer twisten over deze zaken. Luister, en lees vooral en vergelijk dan ook eens de manier van uitleg en toepassing van de 'oude leer' en de meer modernere leer, waarin merkbaar meer aan de oppervlakte gebleven wordt. Sommige dominees weten zelfs geen raad met Zondag 23. Ik wil (positief bedoeld!) een voorbeeld uit onze gemeenten geven. Een dominee moest over Zondag 23 preken. Hij had het moeilijk en smeekte kinderlijk en bewogen of de Heere hem wilde leren en helpen. Halverwege de preek snikte hij (en het was oprecht): Gemeente, ik kan hierover niet preken. Dat was eerlijk, en dwingt respect af in zekere zin. En dit zeg ik ook niet om het voor onwetendheid op te nemen.

Ik begrijp wat je bedoeld, maar of respect daarvoor de juiste bewoording is durf ik zo niet te zeggen. Ik vind het eerder verdrietig. Waarom? Omdat ten diepste Zondag 23 de kern is van het christelijke geloof; de vrolijke ruil. Hij mijn zonden, ik Zijn gerechtigheid. Als we daar vreemd van zijn, kunnen we God niet ontmoeten. Middelaarskennis is toch onmisbaar in het licht van de Eeuwigheid? Als iemand niet uit Zondag 23 kan preken, hoe kan hij de rechtvaardiging van de goddeloze de gemeente voorhouden? Welke Middelaar heeft hij dan aan te prijzen? Of is er geen werk voor Hem? In alle ernst: kan een blinde een blinde leiden?

Inderdaad is het verdrietig. Maar ik was er toch in zekere zin blij mee, omdat velen dit niet toegeven en om toch de volle raad Gods te preken gaan ze hier wel eens scheef. In dat opzicht trof het me.

eilander schreef:Let op dat er geen spraakverwarring ontstaat. DIA heeft het over de uitleg van Zondag 23, als 'nadere weldaad', zoals dat genoemd wordt in sommige catechismusverklaringen. Bewuste rechtvaardigmaking, het 'welwezen des geloofs' en zo meer van die uitdrukkingen.
Ik verdedig die uitleg niet, maar in dát kader kun je iemand die wel Zondag 7 heeft meegemaakt natuurlijk geen vijand van Christus noemen.

eilander schreef:Let op dat er geen spraakverwarring ontstaat. DIA heeft het over de uitleg van Zondag 23, als 'nadere weldaad', zoals dat genoemd wordt in sommige catechismusverklaringen. Bewuste rechtvaardigmaking, het 'welwezen des geloofs' en zo meer van die uitdrukkingen.
Ik verdedig die uitleg niet, maar in dát kader kun je iemand die wel Zondag 7 heeft meegemaakt natuurlijk geen vijand van Christus noemen.

JCRyle schreef:

eilander schreef:Let op dat er geen spraakverwarring ontstaat. DIA heeft het over de uitleg van Zondag 23, als 'nadere weldaad', zoals dat genoemd wordt in sommige catechismusverklaringen. Bewuste rechtvaardigmaking, het 'welwezen des geloofs' en zo meer van die uitdrukkingen.
Ik verdedig die uitleg niet, maar in dát kader kun je iemand die wel Zondag 7 heeft meegemaakt natuurlijk geen vijand van Christus noemen.

Tegen deze achtergrond heb ik toch mijn woorden geschreven, zoals zij zijn geschreven. Het funeste van het uit elkaar trekken van Zondag 7 en 23: Het spreekt mensen zalig zonder geloofskennis aan Christus. Bijbels gezien een onmogelijkheid.

JCRyle schreef:

eilander schreef:Let op dat er geen spraakverwarring ontstaat. DIA heeft het over de uitleg van Zondag 23, als 'nadere weldaad', zoals dat genoemd wordt in sommige catechismusverklaringen. Bewuste rechtvaardigmaking, het 'welwezen des geloofs' en zo meer van die uitdrukkingen.
Ik verdedig die uitleg niet, maar in dát kader kun je iemand die wel Zondag 7 heeft meegemaakt natuurlijk geen vijand van Christus noemen.

Tegen deze achtergrond heb ik toch mijn woorden geschreven, zoals zij zijn geschreven. Het funeste van het uit elkaar trekken van Zondag 7 en 23: Het spreekt mensen zalig zonder geloofskennis aan Christus. Bijbels gezien een onmogelijkheid.

Jongere schreef:DIA zegt het eigenlijk ook al, maar ik denk toch niet dat je hiermee deze stroming recht doet. Zondag 7 spreekt namelijk wel degelijk over geloofskennis van Christus, en er zal niemand beweren dat het met minder kan. Waar het in dit verschil (tussen zondag 7 en 23) om gaat, is of iedereen aan wie Christus is geopenbaard ook verzekerd is van zijn rechtvaardigmaking. Als dat een nadere weldaad is, zoals DIA hier stelt, dan is daarin dus onderscheid.

Even los van hoe je over deze dingen denkt (ik geloof zelf dat we deze dingen maar niet al te ver uit elkaar moeten trekken of schematiseren), doe je met je samenvatting dit standpunt toch geen recht.

Jongere schreef:DIA zegt het eigenlijk ook al, maar ik denk toch niet dat je hiermee deze stroming recht doet. Zondag 7 spreekt namelijk wel degelijk over geloofskennis van Christus, en er zal niemand beweren dat het met minder kan. Waar het in dit verschil (tussen zondag 7 en 23) om gaat, is of iedereen aan wie Christus is geopenbaard ook verzekerd is van zijn rechtvaardigmaking. Als dat een nadere weldaad is, zoals DIA hier stelt, dan is daarin dus onderscheid.

Even los van hoe je over deze dingen denkt (ik geloof zelf dat we deze dingen maar niet al te ver uit elkaar moeten trekken of schematiseren), doe je met je samenvatting dit standpunt toch geen recht.

Jongere schreef:Nogmaals, voor de duidelijkheid: ik ga met mijn post niet de inhoudelijke discussie aan en ben dat ook niet van plan om te gaan doen. De zoekfunctie van het forum is beschikbaar, denk ik.
Het punt is dat ik denk dat geen recht wordt gedaan aan deze visie door te zeggen dat men zou leren dat mensen "zalig zijn zonder geloofskennis aan Christus" (=JCRyle). Dat zegt niemand.