Wie moeten Gods geboden houden ?

[Tiberius]

Wanneer je op volwassen leeftijd gedoopt wordt, krijgt het een dubbele betekenis.

Hoezo een dubbele betekenis?

Als het gaat om iemand die kerkelijk opgevoed is, kan ik me indenken dat het een dubbele betekenis heeft. Eén van schaamte, omdat men zo lang geweigerd heeft het teken en zegel van Gods verbond te dragen, en anderzijds verwondering dat God, ondanks die ongehoorzaamheid, toch die ware bekering (die in de volwassendoop geëist wordt) heeft willen geven.

Dat zijn geen van beide betekenissen van de doop.

[huisman]

1. Je leest het dankgebed na de doop echt verkeerd er wordt daar gebeden om inlijving in Christus door de Heilige Geest
2. Het doopformulier zegt dat de kinderen Gods kinderen zijn op grond van het verbond net zoals in het O.T. bij Israël, ook de ongelovige en afvallige Israëlieten worden Zijn kinderen genoemd (afkerige kinderen maar toch kinderen).
3. Het doopformulier spreekt dus zeer verbondsmatig maar wel met de noodzaak van de toeëigening en de wedergeboorte.
Conclusie: Het doopformulier ziet de kinderen als verbondskinderen maar niet als wedergeborenen. Dat vraagt een andere visie op het verbond als onder ons gebruikelijk is nl. een genadeverbond dat is opgericht met de gelovigen en hun kinderen en niet uitsluitend met de uitverkorenen. (de meer als tweeverbondenleer. ik zal het getal 3 maar niet noemen)

Huisman, ook dr. B. Loonstra, in zijn boekje 'Het badwater en de kinderen', komt tot dezelfde conclusie als Fjodor en ik als het gaat om de interpretatie van het doopsformulier.
Het woord 'verbond' heeft kennelijk voor de opstellers méér in zich dan 'het geboren worden en opgroeien met het Woord'. Omdat jij die laatste notie hanteert, kom jij tot jouw conclusies. Die zijn echter in strijd met de hele geest van het doopsformulier, waarin uitsluitend uitgegaan wordt van gelovige gemeenteleden. Lees ook eens het gebed vóór de catechisatie achter de liturgische formulieren. Daar zie je diezelfde gedachtegang: de kinderen zíjn gelovig en moeten daarin opgevoed worden.
Hoe zich dit verhoudt ten opzichte van de kinderen in het OT, is een apart vraagstuk. Het gaat nu in eerste instantie over wat het formulier en onze belijdenis hierover leren. En dan is het duidelijk: kinderen worden gezien als 'gelovigen'.

Ik houd mij even bij het doopformulier , ik vind het jammer dat jullie niet ingaan op het in het dankgebed genoemde gebed om inlijving in Christus. Als je daarom moet bidden is die inlijving er dus nog niet.

Kun je begrijpen dat met een drieverbondenvisie het doopformulier makkelijker te lezen is ?

[memento]

Kun je begrijpen dat met een drieverbondenvisie het doopformulier makkelijker te lezen is ?

Met een "goede 2-verbondsleer" is het doopformulier ook gemakkelijk te lezen hoor. Alleen met een eenzijdige verbondsleer (of dat nu 2- of 3-verbonden zijn) levert het doopformulier problemen op.

[Joannah]

1. Je leest het dankgebed na de doop echt verkeerd er wordt daar gebeden om inlijving in Christus door de Heilige Geest
2. Het doopformulier zegt dat de kinderen Gods kinderen zijn op grond van het verbond net zoals in het O.T. bij Israël, ook de ongelovige en afvallige Israëlieten worden Zijn kinderen genoemd (afkerige kinderen maar toch kinderen).
3. Het doopformulier spreekt dus zeer verbondsmatig maar wel met de noodzaak van de toeëigening en de wedergeboorte.
Conclusie: Het doopformulier ziet de kinderen als verbondskinderen maar niet als wedergeborenen. Dat vraagt een andere visie op het verbond als onder ons gebruikelijk is nl. een genadeverbond dat is opgericht met de gelovigen en hun kinderen en niet uitsluitend met de uitverkorenen. (de meer als tweeverbondenleer. ik zal het getal 3 maar niet noemen)

Huisman, ook dr. B. Loonstra, in zijn boekje 'Het badwater en de kinderen', komt tot dezelfde conclusie als Fjodor en ik als het gaat om de interpretatie van het doopsformulier.
Het woord 'verbond' heeft kennelijk voor de opstellers méér in zich dan 'het geboren worden en opgroeien met het Woord'. Omdat jij die laatste notie hanteert, kom jij tot jouw conclusies. Die zijn echter in strijd met de hele geest van het doopsformulier, waarin uitsluitend uitgegaan wordt van gelovige gemeenteleden. Lees ook eens het gebed vóór de catechisatie achter de liturgische formulieren. Daar zie je diezelfde gedachtegang: de kinderen zíjn gelovig en moeten daarin opgevoed worden.
Hoe zich dit verhoudt ten opzichte van de kinderen in het OT, is een apart vraagstuk. Het gaat nu in eerste instantie over wat het formulier en onze belijdenis hierover leren. En dan is het duidelijk: kinderen worden gezien als 'gelovigen'.

Ik houd mij even bij het doopformulier , ik vind het jammer dat jullie niet ingaan op het in het dankgebed genoemde gebed om inlijving in Christus. Als je daarom moet bidden is die inlijving er dus nog niet.

Kun je begrijpen dat met een drieverbondenvisie het doopformulier makkelijker te lezen is ?

Je kunt er toch geen verbond bijverzinnen?
Ik lees in Galaten 4:21-31 dat er 2 verbonden zijn , en ook welk verbond van ons op toepassing is.

[huisman]

1. Je leest het dankgebed na de doop echt verkeerd er wordt daar gebeden om inlijving in Christus door de Heilige Geest
2. Het doopformulier zegt dat de kinderen Gods kinderen zijn op grond van het verbond net zoals in het O.T. bij Israël, ook de ongelovige en afvallige Israëlieten worden Zijn kinderen genoemd (afkerige kinderen maar toch kinderen).
3. Het doopformulier spreekt dus zeer verbondsmatig maar wel met de noodzaak van de toeëigening en de wedergeboorte.
Conclusie: Het doopformulier ziet de kinderen als verbondskinderen maar niet als wedergeborenen. Dat vraagt een andere visie op het verbond als onder ons gebruikelijk is nl. een genadeverbond dat is opgericht met de gelovigen en hun kinderen en niet uitsluitend met de uitverkorenen. (de meer als tweeverbondenleer. ik zal het getal 3 maar niet noemen)

Huisman, ook dr. B. Loonstra, in zijn boekje 'Het badwater en de kinderen', komt tot dezelfde conclusie als Fjodor en ik als het gaat om de interpretatie van het doopsformulier.
Het woord 'verbond' heeft kennelijk voor de opstellers méér in zich dan 'het geboren worden en opgroeien met het Woord'. Omdat jij die laatste notie hanteert, kom jij tot jouw conclusies. Die zijn echter in strijd met de hele geest van het doopsformulier, waarin uitsluitend uitgegaan wordt van gelovige gemeenteleden. Lees ook eens het gebed vóór de catechisatie achter de liturgische formulieren. Daar zie je diezelfde gedachtegang: de kinderen zíjn gelovig en moeten daarin opgevoed worden.
Hoe zich dit verhoudt ten opzichte van de kinderen in het OT, is een apart vraagstuk. Het gaat nu in eerste instantie over wat het formulier en onze belijdenis hierover leren. En dan is het duidelijk: kinderen worden gezien als 'gelovigen'.

Ik houd mij even bij het doopformulier , ik vind het jammer dat jullie niet ingaan op het in het dankgebed genoemde gebed om inlijving in Christus. Als je daarom moet bidden is die inlijving er dus nog niet.

Kun je begrijpen dat met een drieverbondenvisie het doopformulier makkelijker te lezen is ?

Je kunt er toch geen verbond bijverzinnen?
Ik lees in Galaten 4:21-31 dat er 2 verbonden zijn , en ook welk verbond van ons op toepassing is.

Ook de tweeverbonders onderscheiden 3 verbonden nl. werkverbond, genadeverbond en het verbond der verlossing alleen zij zeggen dat de twee laatsten in wezen één en hetzelfde verbond is.

[hervormde]

Galaten 4: 21-31 spreekt over twee verbonden. Maar welke verbonden? Niet het werkverbond en het genadeverbond.

Lees maar eens wat de Studiebijbel hier over schrijft:

In deze geschiedenis ligt ‘een diepere zin’. Met het woord allēgoroumena (in beelden gezegd) bedoelt Paulus niet de methode van schriftuitleg, die later de naam allegorie zou krijgen; Paulus’ uitgangspunt ligt in de concrete openbaring van God in de geschiedenis van Zijn volk (vgl. 3:17,21). Van daaruit herkent hij vervolgens in wat hij in zijn eigen tijd ziet, de hand van dezelfde God, die ook al werkte in de geschiedenis van Abraham. Op die manier krijgt die oude geschiedenis een nieuwe betekenis voor zijn eigen tijd, omdat hij daarin herkent: zó handelt de Heere nog steeds.
In de twee zonen ziet Paulus ‘twee verbonden’ vertegenwoordigd, niets vreemds voor een oosterling, die veel sterker dan wij in de lijn der geslachten denkt. In die zonen gaat het om twee geslachten, ieder met een eigen relatie tot God.
Eerst werkt Paulus de lijn van ‘Hagar’ uit. Totaal onverwacht voor joodse oren, stelt Paulus dat ‘het verbond’, dat ‘vanaf de berg Sinaï’ geldt, op deze lijn gezien moet worden. Nota bene, het verbond dat de basis van het leven van het uitverkoren volk is, wordt hier gelijkgesteld met het ‘verbond’ van God met het geslacht dat Hij verworpen heeft, de lijn Hagar-Ismaël, stamvader van de Arabieren. De overeenkomst ligt voor Paulus in het slaaf zijn van Hagar. Daarom zijn ook haar kinderen vanaf hun geboorte slaven. En deze slavernij is ook het wezenlijke kenmerk van het leven van die joden, die het nog steeds van de wet, op de Sinaï gegeven, verwachten.

Met andere woorden. In Jeremia 31 is sprake van het nieuwe verbond. Er zijn dus twee verbonden. Het 'oude' verbond met het verbondsvolk Israël en het 'nieuwe' verbond voor Jood en heiden. Geen vervanging maar uitbreiding. Wie halstarrig vasthoudt aan de besnijdenis, de sjabbat, de tempeldienst, als onmisbare zaken voor de zaligheid, die is als Hagar. Je bent een slaaf. En staat dus niet in de vrijheid van Christus. Zo zegt Paulus: Maar wat zegt de Schrift? Werp de dienstmaagd uit en haar zoon; want de zoon der dienstmaagd zal geenszins erven met de zoon der vrije. Zonder de werken van de ceremoniële wet. Die wet moet buitengeworpen worden.

[jvdg]

Gelet op de topictitel moet ik vaststellen dat ondanks die topictitel we nu weer dreigen verward te raken in de theologische doornige struiken waarin het aantal verbonden een rol dreigen te gaan spelen die zich in niets verhouden tot de wezenlijke zaak: Mannenbroeders, wat moeten wij doen......
Hij "doet" alles op grond van Zijn verbond gesloten in het paradijs met de diepgevallen zondaren, waarvan wij de erfgenamen van het verbond zijn.

Één ding is u nodig!
Ik hoef hier niet te zeggen wat dit is (toch?)
Laat ons met alles wat in ons is daar naar zoeken!
Dan kunnen we zelfs met één verbond toe: Het genadeverbond.
Dat IS Christus, ja Hij alleen.

Ik wil zeker de discussie niet verachten, maar het wezen van de discussie wordt vaak zo verdonkerd door de theologie
Ik zou zeggen, laat de theologie aan de theologen over.
Daarom heb ik de eenvoudige prediking vanuit Gods Woord zoveel liever dan theologische beschouwingen waarop ik alleen maar ja of nee kan zeggen.

Dus, huisman, ik begrijp je heel goed, twee of drie verbonden zijn eigenlijk niet Im Frage als het om de werkelijke stukken gaan ter zaligheid, lees ter verheerlijking van Goddrieënig en verlossing van de ellendige verloren zondaar.

[Fjodor]

Ik houd mij even bij het doopformulier , ik vind het jammer dat jullie niet ingaan op het in het dankgebed genoemde gebed om inlijving in Christus. Als je daarom moet bidden is die inlijving er dus nog niet.

Kun je begrijpen dat met een drieverbondenvisie het doopformulier makkelijker te lezen is ?

Hela. Ik heb een doopformulier op mijn computer staan, maar door deze post ging ik zelfs twijfelen of Huisman niet een andere heeft. Na controle met mijn GBS bijbel meen ik dat ik het toch bij het juiste eind heb (of er moeten meerdere formulieren zijn? Welke hanteer jij dan?).
Het gebed om de inlijving is vóór de doop, ná de doop is de dankzegging voor de inlijving. Logisch, want de doop is het teken en zegel van de inlijving. Huisman, ik ga het niet doopformulier niet nog een keer quoten, maar wil je het misschien nog even goed nalezen? Je zit echt fout..

[Tiberius]

Ik houd mij even bij het doopformulier , ik vind het jammer dat jullie niet ingaan op het in het dankgebed genoemde gebed om inlijving in Christus. Als je daarom moet bidden is die inlijving er dus nog niet.

Kun je begrijpen dat met een drieverbondenvisie het doopformulier makkelijker te lezen is ?

Hela. Ik heb een doopformulier op mijn computer staan, maar door deze post ging ik zelfs twijfelen of Huisman niet een andere heeft. Na controle met mijn GBS bijbel meen ik dat ik het toch bij het juiste eind heb (of er moeten meerdere formulieren zijn? Welke hanteer jij dan?).
Het gebed om de inlijving is vóór de doop, ná de doop is de dankzegging voor de inlijving. Logisch, want de doop is het teken en zegel van de inlijving. Huisman, ik ga het niet doopformulier niet nog een keer quoten, maar wil je het misschien nog even goed nalezen? Je zit echt fout..

Ik had nog geen kans gehad/genomen om op Huisman te reageren, maar Fjodor heeft gelijk.

[Fjodor]

Zoals ik zei geeft dit niet direct een antwoord, maar wel een opmerkelijke lijn. Wat dit voor mij voor gedachten meebrengt over het verbond:
- Paulus is bijzonder summier over uiterlijke "verbondsvoordelen" van Israël, maar trekt in hfst. 2 die lijn al heel snel naar binnen: het gaat om de besnijdenis van het hart. Een Jood is pas echt een Jood als hij de wet houdt. Het valt mij op dat Paulus hier de lijn heel radicaal innerlijk trekt, waardoor Jood en Griek volkomen gelijk staan. Sterker nog, de Jood lijkt er "slechter" af te komen, omdat de wet voor hem als veroordeling werkt. (Dit bevestigt hfst 9-11, al blijkt uit hfst 11 dat Israël's voordeel geen schijnvoordeel was) Als de doop in de plaats van de besnijdenis gekomen zou zijn, zou dat gezien deze hoofdstukken dus ook vooral wijzen op het 'toebetrouwd zijn van de woorden van het nieuwe verbond'. De besnijdenis als uiterlijk teken wordt nergens een innerlijke waarde toegekend, in hfst. 9 blijkt juist dat binnen die besnijdenis God een lijn kiest (Izak - Jakob). Als (hier spreek ik wat 'vooruit', even ervan uitgaande dat doop en besnijdenis inderdaad met elkaar te maken hebben) de doop in de plaats van de besnijdenis is gekomen, is de doop dus niet minder maar méér dan de besnijdenis.
De opmerking van Fjodor dat de Mozaïtische tijd wellicht een andere was dan die van Jakob en Ezau zou in deze hoofdstukken misschien grond vinden. Het lijkt erop dat Paulus het verbond van de Joden niet zozeer verbindt aan hun besnijdenis, maar aan de wet die hun is toebetrouwd.

Evenzo zou je misschien de volgende argumentatie kunnen hanteren:
- de kerk doopt, als teken van de nieuwe wet, namelijk de wet van het geloof in Christus.
- niet die is 'gedoopt' die dat uiterlijk is, maar degene die innerlijk is gedoopt door het bloed van Christus.
- wat is dan het voordeel van de gedoopte? Dat hun de woorden Gods zijn toebetrouwd.

Zomaar wat gedachten, waarvan ik me bewust ben dat die niet zoveel helpen wellicht, maar ik geloof dat de Romeinen-brief niet onbelangrijk is in de discussie rond het verbond. Misschien wel juist omdat dat woord daar niet valt.

Doordachte post, Jongere!
Met dat je aangeeft dat Paulus de lijn zo snel naar binnen trekt ben ik het geheel eens. Als we maar goed onthouden dat het daarom gaat (ik denk ook aan de post van jvdg).
Ik denk echter dat ik het niet eens ben met dat wat je over de besnijdenis zegt. De besnijdenis wordt wel een innerlijke waarde toegezegd: Rom 4:11 En hij heeft het teken der besnijdenis19 ontvangen tot een zegel der rechtvaardigheid des geloofs, die hem in de voorhuid was toegerekend; opdat hij zou zijn een vader van allen,20 die geloven in de voorhuid zijnde, ten einde ook hun de rechtvaardigheid toegerekend worde;
Deze innerlijke waarde geldt echter enkel de gelovige. Met de eerste twee punten van je die ik hier gequoot heb ben ik het dan ook wel eens, maar met de derde niet helemaal. Het voordeel van de doopte is sowieso (voor alle gedoopten, gelovig of ongelovig) dat hun de woorden Gods zijn toebetrouwd, dat kunnen we denk ik wel zeggen (hoewel ik ook nog wel denk dat de doop zonder geloof een oordeel is). Maar voor de gelovige is de doop meer voordeel. Namelijk teken en zegel. Zo vast als hij gedoopt is zal God hem zaligen.

Juist omdat ik geloof dat we de doop (en misschien het verbond) niet moeten overschatten, omdat ook de Joden hun besnijdenis niet moesten overschatten, zou ik pleiten voor de kinderdoop. Op dit moment vind ik dat makkelijker dan de verbondsgrootspraak (eveneens excuses voor deze uitdrukking) die ik soms zie, omdat ik die zo in de Bijbel niet terug zie.
Om één lijn te noemen: in Romeinen noemt de apostel (hfst 3:2) het voordeel van het toebetrouwd zijn van de woorden van God aan de Joden. Ik denk dat hij hierbij vooral de wet bedoelt, gezien het verband. Als die lijn wordt doorgetrokken naar de doop, kom ik toch uit op een visie die vooral doopt omdat in de kerk de prediking en geloofsopvoeding plaats vindt. De kinderen horen de woorden van God van jongs af aan. Nabij u is het Woord (Rom 10)! Dat is een ongelofelijk voordeel, maar kan ook een grote verzwaring van het oordeel zijn. Degenen die het bloed van Christus vertreden dat in de prediking druipt (Calvijn) wacht een verschrikkelijk oordeel.

Hier heb ik eigenlijk dezelfde kritiek op als die ik net gaf. Vergelijk ook hier Rom 3:2 met 4:11. 3:2 gaat volgens mij over de uiterlijke besnedenen, 4:11 over de gelovigen. En 4:11 geeft de reden van het sacrament aan, niet 3:2.

[Afgewezen]

Juist omdat ik geloof dat we de doop (en misschien het verbond) niet moeten overschatten, omdat ook de Joden hun besnijdenis niet moesten overschatten, zou ik pleiten voor de kinderdoop.

Maar ga je dan niet de betekenis van de doop aanpassen aan de praktijk? De betekenis van de doop is niet meer en niet minder dan het met Christus gestorven, begraven en opgewekt zijn, het gereinigd zijn door Zijn bloed, het één zijn met Hem. Die betekenis kun je niet licht overschatten.

Op dit moment vind ik dat makkelijker dan de verbondsgrootspraak (eveneens excuses voor deze uitdrukking) die ik soms zie, omdat ik die zo in de Bijbel niet terug zie.
Om één lijn te noemen: in Romeinen noemt de apostel (hfst 3:2) het voordeel van het toebetrouwd zijn van de woorden van God aan de Joden.

Maar dat is niet de oorspronkelijke betekenis van de besnijdenis! Het is in feite het - overblijvende - voordeel van hen die zich de besnijdenis onwaardig gemaakt hebben.

Ik denk dat hij hierbij vooral de wet bedoelt, gezien het verband. Als die lijn wordt doorgetrokken naar de doop, kom ik toch uit op een visie die vooral doopt omdat in de kerk de prediking en geloofsopvoeding plaats vindt. De kinderen horen de woorden van God van jongs af aan. Nabij u is het Woord (Rom 10)! Dat is een ongelofelijk voordeel, maar kan ook een grote verzwaring van het oordeel zijn. Degenen die het bloed van Christus vertreden dat in de prediking druipt (Calvijn) wacht een verschrikkelijk oordeel.

Maar dan geef je aan de kinderdoop de betekenis van de 'gedevalueerde' betekenis van de besnijdenis. Maar dat is toch niet de eigenlijke bedoeling van de kinderdoop?

Ik ben me er wel van bewust dat dit misschien een andere lijn is dan bijv. het doopformulier kiest. Of het minder sterk is, zou ik niet durven zeggen. Nogmaals: de werkelijke Woordbediening is ontzettend rijk en sterk, daaronder belooft God vruchten. Misschien valt het antwoord van de Catechismus of men jonge kinderen moet dopen wel meer onder deze uitleg:
Ja het; want mitsdien zij alzowel als de volwassenen in het verbond Gods en in Zijn gemeente begrepen zijn, en dat hun door Christus' bloed de verlossing van de zonden en de Heilige Geest, Die het geloof werkt, niet minder dan den volwassenen toegezegd wordt, zo moeten zij ook door den Doop, als door het teken des verbonds, der Christelijke Kerk ingelijfd en van de kinderen der ongelovigen onderscheiden worden, gelijk in het Oude Verbond of Testament door de Besnijdenis geschied is, voor dewelke in het Nieuwe Verbond de Doop ingezet is.
Die 'toezegging' geldt dan de belofte van God dat Zijn Woord krachtig is. Dit kan en moet ook alleen maar vergezeld gaan van een rijk aanbod van de genade.

Dr. Loonstra wijs er in, in navolging van prof. Versteeg, op dat het bij de doop van de kinderen der gemeente gaat om het "onderscheid" tussen "enerzijds het heilshistorische en anderzijds het heilsordelijke aspect van de doop. De gemeente staat op de heilshistorische basis van Christus' volbrachte werk en zijn heerschappij door Zijn Woord en Geest. Op die heilshistorische werkelijkheid is de doop gebaseerd. De doop is daarvan de zichtbare uitdrukking voor de gehele gemeente, inclusief de allerjongsten."
Ik zou hierbij willen opmerken: zien we hier niet de continuïteit met de gemeente van het oude verbond, waarin óók de allerjongsten besneden moesten worden?
Alleen zo kan ik de kinderdoop eigenlijk verklaren.

[huisman]

Ik houd mij even bij het doopformulier , ik vind het jammer dat jullie niet ingaan op het in het dankgebed genoemde gebed om inlijving in Christus. Als je daarom moet bidden is die inlijving er dus nog niet.

Kun je begrijpen dat met een drieverbondenvisie het doopformulier makkelijker te lezen is ?

Hela. Ik heb een doopformulier op mijn computer staan, maar door deze post ging ik zelfs twijfelen of Huisman niet een andere heeft. Na controle met mijn GBS bijbel meen ik dat ik het toch bij het juiste eind heb (of er moeten meerdere formulieren zijn? Welke hanteer jij dan?).
Het gebed om de inlijving is vóór de doop, ná de doop is de dankzegging voor de inlijving. Logisch, want de doop is het teken en zegel van de inlijving. Huisman, ik ga het niet doopformulier niet nog een keer quoten, maar wil je het misschien nog even goed nalezen? Je zit echt fout..

Ik had nog geen kans gehad/genomen om op Huisman te reageren, maar Fjodor heeft gelijk.

@Fjodor je hebt gelijk, wat ik had moeten en willen zeggen was dit "ik vind het jammer dat jullie niet ingaan op het in het gebed genoemde bede om inlijving in Christus. Als je daarom moet bidden is die inlijving er dus nog niet"
Die inlijving in Christus heet in zekere zin plaatsgevonden (Zie b.v. Joh 15) omdat de kinderen in het verbond der genade zijn, dat is immers de grond van de doop. Dat is ook wat verzegeld wordt met de doop "om ons en ons zaad zijn verbond te verzegelen; " Maar de wedergeboorte wordt niet verondersteld of verzegeld met de doop.

Maar ik geef toe dat het dankgebed wel heel veel zegt wat daar op lijkt.

[Jongere]

@ F en A, ik denk er weer even na. Loonstra ligt hier nog te wachten.

[huisman]

Ik houd mij even bij het doopformulier , ik vind het jammer dat jullie niet ingaan op het in het dankgebed genoemde gebed om inlijving in Christus. Als je daarom moet bidden is die inlijving er dus nog niet.

Kun je begrijpen dat met een drieverbondenvisie het doopformulier makkelijker te lezen is ?

Hela. Ik heb een doopformulier op mijn computer staan, maar door deze post ging ik zelfs twijfelen of Huisman niet een andere heeft. Na controle met mijn GBS bijbel meen ik dat ik het toch bij het juiste eind heb (of er moeten meerdere formulieren zijn? Welke hanteer jij dan?).
Het gebed om de inlijving is vóór de doop, ná de doop is de dankzegging voor de inlijving. Logisch, want de doop is het teken en zegel van de inlijving. Huisman, ik ga het niet doopformulier niet nog een keer quoten, maar wil je het misschien nog even goed nalezen? Je zit echt fout..

Ik had nog geen kans gehad/genomen om op Huisman te reageren, maar Fjodor heeft gelijk.

@Fjodor je hebt gelijk, wat ik had moeten en willen zeggen was dit "ik vind het jammer dat jullie niet ingaan op het in het gebed genoemde bede om inlijving in Christus. Als je daarom moet bidden is die inlijving er dus nog niet"
Die inlijving in Christus heeft in zekere zin plaatsgevonden (Zie b.v. Joh 15) omdat de kinderen in het verbond der genade zijn, dat is immers de grond van de doop. Dat is ook wat verzegeld wordt met de doop "om ons en ons zaad zijn verbond te verzegelen; " Maar de wedergeboorte wordt niet verondersteld of verzegeld met de doop.

Maar ik geef toe dat het dankgebed wel heel veel zegt wat daar op lijkt.

[Fjodor]

@Fjodor je hebt gelijk, wat ik had moeten en willen zeggen was dit "ik vind het jammer dat jullie niet ingaan op het in het gebed genoemde bede om inlijving in Christus. Als je daarom moet bidden is die inlijving er dus nog niet"
Die inlijving in Christus heet in zekere zin plaatsgevonden (Zie b.v. Joh 15) omdat de kinderen in het verbond der genade zijn, dat is immers de grond van de doop. Dat is ook wat verzegeld wordt met de doop "om ons en ons zaad zijn verbond te verzegelen; " Maar de wedergeboorte wordt niet verondersteld of verzegeld met de doop.

Maar ik geef toe dat het dankgebed wel heel veel zegt wat daar op lijkt.

Die inlijving vindt dus plaats met de doop. Of althans, de doop is het symbool van die inlijving, en daarom is het begrijpelijk dat voor de doop gebeden wordt voor de inlijving en na de doop gedankt.
De wedergeboorte wordt ook niet verzegeld met de doop. Wel de wedergeboorte dóór het geloof:
Rom 4:11 En hij heeft het teken der besnijdenis19 ontvangen tot een zegel der rechtvaardigheid des geloofs, die hem in de voorhuid was toegerekend;