Marnix schreef:

artistiek schreef:Opvallend is eigenlijk dat er hier alleen maar wordt geroepen troost, troost, troost! Dat er zijn die alleen maar zoeken naar teksten die het gemoed kunnen sussen.
We moeten niet proberen de waarheid te ontlopen, de dood is de koning der verschrikking, ook voor Gods kinderen. Ze mogen er ook weleens overheen blikken, gelukkig wel anders zouden ze wegkwijnen. Maar laten we ook eens luisteren wat David riep: Mijn hart smart in het binnenste van mij, en verschrikkingen des doods zijn op mij gevallen... Ik denk dat dit vaker de praktijk is en dan is er meer plaats voor troost want dan zegt hij later: Mij aangaande, ik zal tot God roepen, en de Heere zal mij verlossen. Zonder de verschrikking te doorleven is er ook geen ware behoefte aan troost.

Die troost wordt geroepen door christenen die die ware troost hebben leren kennen. Wat weet jij over of ik verschrikkingen doorleefd heb of niet? Dergelijke vervolging, daar gaat de Psalm over, heb ik niet meegemaakt trouwens. Maar ik ken bijvoorbeeld wel angst voor de dood en hoe God daarin vertroosting geeft. Probeer jij nou niet die troost die Hij geeft, van me af te nemen of hem te relativeren.

Overigens ben ik wel benieuwd of je net als David, wat zou willen vertellen van hoe dat bij jou is gegaan. Welke verschrikkingen je hebt doorleefd en hoe dat je troost echt heeft gemaakt.

Lapressa schreef:

Erasmiaan schreef:

Lapressa schreef:Van de zomer is de opa van mijn vriend overleden. In mijn schoonfamilie is het de normaalste zaak om bloemen te leggen op de kist en bij het graf. Eigenlijk maakt het mij niet uit. het doet niets af van je verdriet. het is meer het idee dat je nog iets voor een persoon doet.
Met kerst zijn we met oma nog een kaarsje aan gaan steken op de plek waar zijn as is uitgestrooid. 'k Had hier geen moeite mee. Het is meer dat je een plek hebt waar je voor je gevoel nog even bij die persoon bent. net als bij een graf of een ander plekje.

Zulke zaken zijn puur voor rouwverwerking.

Een kaarsje aan wezen steken??? Is ze Rooms?

Moet je perse rooms zijn om op de plek waar de overledene ligt een kaarsje aan te steken?

Lapressa schreef:

Erasmiaan schreef:

Lapressa schreef:Van de zomer is de opa van mijn vriend overleden. In mijn schoonfamilie is het de normaalste zaak om bloemen te leggen op de kist en bij het graf. Eigenlijk maakt het mij niet uit. het doet niets af van je verdriet. het is meer het idee dat je nog iets voor een persoon doet.
Met kerst zijn we met oma nog een kaarsje aan gaan steken op de plek waar zijn as is uitgestrooid. 'k Had hier geen moeite mee. Het is meer dat je een plek hebt waar je voor je gevoel nog even bij die persoon bent. net als bij een graf of een ander plekje.

Zulke zaken zijn puur voor rouwverwerking.

Een kaarsje aan wezen steken??? Is ze Rooms?

Moet je perse rooms zijn om op de plek waar de overledene ligt een kaarsje aan te steken?

Erasmiaan schreef:

Lapressa schreef:

Erasmiaan schreef:

Lapressa schreef:Van de zomer is de opa van mijn vriend overleden. In mijn schoonfamilie is het de normaalste zaak om bloemen te leggen op de kist en bij het graf. Eigenlijk maakt het mij niet uit. het doet niets af van je verdriet. het is meer het idee dat je nog iets voor een persoon doet.
Met kerst zijn we met oma nog een kaarsje aan gaan steken op de plek waar zijn as is uitgestrooid. 'k Had hier geen moeite mee. Het is meer dat je een plek hebt waar je voor je gevoel nog even bij die persoon bent. net als bij een graf of een ander plekje.

Zulke zaken zijn puur voor rouwverwerking.

Een kaarsje aan wezen steken??? Is ze Rooms?

Moet je perse rooms zijn om op de plek waar de overledene ligt een kaarsje aan te steken?

Nee dat natuurlijk niet maar waarom zou je anders een kaarsje aansteken? Moet je ook nog net geluk hebben dat het niet te hard waait...

Josephus schreef:

freek schreef:Dit las ik pas ergens en lijkt me toepasselijk in dit verband [...]

Weet je nog van wie dit citaat afkomstig is?

Tiberius schreef:Roomsen, evenals alle christenen, cremeren niet.
Kaarsjes branden ze voor het zielenheil van de overledene. Volkomen onzinnig dus.

Tiberius schreef:Roomsen, evenals alle christenen, cremeren niet.

Josephus schreef:

Tiberius schreef:Roomsen, evenals alle christenen, cremeren niet.

1. Rooms-katholieken zijn ook christenen.
2. Er zijn christenen die wel de keuze voor crematie maken. Ik zeg niet dat ik het daarmee eens ben, maar het gaat te ver om deze mensen om deze reden als ongelovigen neer te zetten.

Tiberius schreef:

Josephus schreef:1. Rooms-katholieken zijn ook christenen.
2. Er zijn christenen die wel de keuze voor crematie maken. Ik zeg niet dat ik het daarmee eens ben, maar het gaat te ver om deze mensen om deze reden als ongelovigen neer te zetten.

Ad 1. Klopt, dat bedoelde ik dus ook.
Ad 2. Ben ik het niet mee eens.

Josephus schreef:

Tiberius schreef:Roomsen, evenals alle christenen, cremeren niet.

1. Rooms-katholieken zijn ook christenen.
2. Er zijn christenen die wel de keuze voor crematie maken. Ik zeg niet dat ik het daarmee eens ben, maar het gaat te ver om deze mensen om deze reden als ongelovigen neer te zetten.

Hoewel het volgens mij meer bijbels is om te begraven, moet gezegd worden dat God bij machte is om ook uit het gecremeerde lichaam een onvergankelijk lichaam te doen opstaan. Het behoud is niet het gevolg van de behandeling van het dode lichaam, maar van het geloof in de opgestane Here Jezus.

Marnix schreef:

artistiek schreef:Opvallend is eigenlijk dat er hier alleen maar wordt geroepen troost, troost, troost! Dat er zijn die alleen maar zoeken naar teksten die het gemoed kunnen sussen.
We moeten niet proberen de waarheid te ontlopen, de dood is de koning der verschrikking, ook voor Gods kinderen. Ze mogen er ook weleens overheen blikken, gelukkig wel anders zouden ze wegkwijnen. Maar laten we ook eens luisteren wat David riep: Mijn hart smart in het binnenste van mij, en verschrikkingen des doods zijn op mij gevallen... Ik denk dat dit vaker de praktijk is en dan is er meer plaats voor troost want dan zegt hij later: Mij aangaande, ik zal tot God roepen, en de Heere zal mij verlossen. Zonder de verschrikking te doorleven is er ook geen ware behoefte aan troost.

Die troost wordt geroepen door christenen die die ware troost hebben leren kennen. Wat weet jij over of ik verschrikkingen doorleefd heb of niet? Dergelijke vervolging, daar gaat de Psalm over, heb ik niet meegemaakt trouwens. Maar ik ken bijvoorbeeld wel angst voor de dood en hoe God daarin vertroosting geeft. Probeer jij nou niet die troost die Hij geeft, van me af te nemen of hem te relativeren.

Overigens ben ik wel benieuwd of je net als David, wat zou willen vertellen van hoe dat bij jou is gegaan. Welke verschrikkingen je hebt doorleefd en hoe dat je troost echt heeft gemaakt.

Josephus schreef:Op de volgende site staat een mooi artikel over begraven of cremeren vanuit Bijbels oogpunt:
http://www.dlinde.nl/woordenboek/cremer ... graven.htm

Ik citeer even de conclusie:

Hoewel het volgens mij meer bijbels is om te begraven, moet gezegd worden dat God bij machte is om ook uit het gecremeerde lichaam een onvergankelijk lichaam te doen opstaan. Het behoud is niet het gevolg van de behandeling van het dode lichaam, maar van het geloof in de opgestane Here Jezus.