Wij hebben twee conferenties bezocht, en zullen ook nu weer gaan.
Ik vraag me af of mensen die hier zo'n commentaar hebben er wel eens geweest zijn.

Wat een onzin zeg, dat je zondags in je eigen gemeente moet zijn, of dat je zo de tucht ontloopt.
Wel een van gemeenschap der heiligen gehoord ?
Inderdaad, zoals Gian opmerkte, Jezus staat centraal.

Wat is er mis aan het ontmoeten van broeders en zusters uit verschillende gemeenten ? Heerlijk is het om samen Gods naam groot te maken , te bidden en te zingen.
Waarom alleen in je eigen gemeente blijven ? Hoe denk je dat het er straks boven, in de hemel uitziet ?

Lees 1 Korinthe 12 maar eens..
Wij zijn het lichaam van Christus, en hebben elkaar nodig. Een ieder in z'n verscheidenheid.

helma schreef:uit het artikel:
De naam van Duncan Campbell (1898-1972) is tijdens onze samenkomsten niet prominent naar voren gekomen. Zijn naam is op de conferentie zelfs niet genoemd. Het is daarom onjuist om hem met onze stichting te identificeren.

1. waarom staat dit op hun website dan?
2. Mary Peckham heeft het wel graag over Duncan Campbell en de Lewis Revival
3. Mary Peckham was een spreker op de 2006 conferentie

Bert Mulder schreef:

helma schreef:uit het artikel:
De naam van Duncan Campbell (1898-1972) is tijdens onze samenkomsten niet prominent naar voren gekomen. Zijn naam is op de conferentie zelfs niet genoemd. Het is daarom onjuist om hem met onze stichting te identificeren.

1. waarom staat dit op hun website dan?
2. Mary Peckham heeft het wel graag over Duncan Campbell en de Lewis Revival
3. Mary Peckham was een spreker op de 2006 conferentie

Volgende citaat:
Wij noemden hem in de aankondiging in verband met een van onze sprekers, mevrouw Mary Peckham, die tijdens de opwekking op het eiland Lewis door zijn prediking werd aangeraakt. Ook citeerden wij in onze brochure een uitspraak van hem: „Opwekking is een gemeenschap doordrenkt van God.” We mogen best kanttekeningen plaatsen bij Campbells theologie, maar daarmee hoeven we niet te ontkennen dat hij „een man Gods” was, zoals dr. Martyn Lloyd-Jones hem typeert.

Als je de lezing beluistert die Mary Peckham gehouden heeft op de conferentie in 2006 hoor je daar een voluit Gereformeerd geluid
Enerzijds het aanbod van genade waarvan ze voelde er niet onder uit te kunnen; aan de andere kant: ja maar hóe dan.
Maar uiteindelijk toch alleen uit genade de belofte mogen omhelzen.
Dat is een worsteling voor haar geweest die voor ons heel herkenbaar was.

Heeft iemand de afgelopen Cathechisant gelezen over Charles Simeon? En zijn discussie met een remonstrant?

Herman schreef:

Marnix schreef:
Waar zie jij arminiaanse dingen dan?

Marnix, vooropgesteld, ik heb het artikel niet gelezen, en maar de helft van het topic. Maar ik wil je de volgende vraag (visje) voor je neus houden: zie jij in het artikel aanleiding om een argumentatie op te zetten dat de stichting absoluut niet arminiaans is?

Ik had gelezen wat Helma aanhaalt, dat men het arminiaanse denken afwijst. Ik had het artikel wat Bert aanhaalde gelezen en zag daarin ook juist dat men tegen het arminianisme is en dat afwijst. En dat die Arminiaan die genoemd wordt geen prominente rol speelde binnen HeartCry. Ik zag dus inderdaad aanleiding om een argumentatie op te zetten dat het niet arminiaans was.... en ik werd wakker en zag dat een aantal dat al hebben gedaan, en op een betere manier dan ik dat zou hebben kunnen doen.

helma schreef:

Bert Mulder schreef:

helma schreef:uit het artikel:
De naam van Duncan Campbell (1898-1972) is tijdens onze samenkomsten niet prominent naar voren gekomen. Zijn naam is op de conferentie zelfs niet genoemd. Het is daarom onjuist om hem met onze stichting te identificeren.

1. waarom staat dit op hun website dan?
2. Mary Peckham heeft het wel graag over Duncan Campbell en de Lewis Revival
3. Mary Peckham was een spreker op de 2006 conferentie

Volgende citaat:
Wij noemden hem in de aankondiging in verband met een van onze sprekers, mevrouw Mary Peckham, die tijdens de opwekking op het eiland Lewis door zijn prediking werd aangeraakt. Ook citeerden wij in onze brochure een uitspraak van hem: „Opwekking is een gemeenschap doordrenkt van God.” We mogen best kanttekeningen plaatsen bij Campbells theologie, maar daarmee hoeven we niet te ontkennen dat hij „een man Gods” was, zoals dr. Martyn Lloyd-Jones hem typeert.

Als je de lezing beluistert die Mary Peckham gehouden heeft op de conferentie in 2006 hoor je daar een voluit Gereformeerd geluid
Enerzijds het aanbod van genade waarvan ze voelde er niet onder uit te kunnen; aan de andere kant: ja maar hóe dan.
Maar uiteindelijk toch alleen uit genade de belofte mogen omhelzen.
Dat is een worsteling voor haar geweest die voor ons heel herkenbaar was.

Heb ik beluisterd, geef mij maar een gewone preek bij een getrouwe dominee.

Dat voluit gereformeerd.... Als je dat gereformeerd noemt, dan lust ik geen gereformeerd. Het zit vol met menselijke emotionele redeneringen. En Arminius meende ook te weten dat we uit genade zalig worden. Maar ook hij zei, dat we het zelf moesten omhelzen.

Dat zal ook moeten.

refo schreef:Dat zal ook moeten.

De Schrift leert ons, dat Hij het zelf in ons werkt. We hebben God lief, omdat HIj ons eerst heeft liefgehad.

Werkt uw zaligheid met vreze en beven, want het is God die het in u werkt, beiden het willen en het werken.

Bert Mulder schreef:

refo schreef:Dat zal ook moeten.

De Schrift leert ons, dat Hij het zelf in ons werkt. We hebben God lief, omdat HIj ons eerst heeft liefgehad.

Werkt uw zaligheid met vreze en beven, want het is God die het in u werkt, beiden het willen en het werken.

Nou zeg je het zelf ook.

Maar dan is nog steeds God niet die het omhelst. En is het ook God niet Die gelooft.

Op een gegeven moment wordt een mens zo verschrikkelijk contra-remonstrants dat hij al redenerend tot de conclusie komt dat God niet eens meer mensen nodig heeft.

refo schreef:Maar dan is nog steeds God niet die het omhelst. En is het ook God niet Die gelooft.

Maar het nog steeds God die trekt met Zijn liefde waardoor een zondaar niet anders kan dan Hem omhelsen en geloven in de Zaligmaker. Het is God Zelf Die wederbaart.
Waarom een tegenstelling suggereren?

Op een gegeven moment wordt een mens zo verschrikkelijk contra-remonstrants dat hij al redenerend tot de conclusie komt dat God niet eens meer mensen nodig heeft.

Een van God gegeven moment, zou ik het dan noemen!
Wie dat zo leert, weet wat genade is. Dat God inderdaad rechtvaardig is in het wegdoen van Zijn doelmissende maaksels.
Als God de zondaars straft, wordt Zijn eer echt niet geschaadt, want dan zou de duivel nog resultaat geboekt hebben.
Het is dat Gods liefde een weg ontsloten heeft in het Borgwerk van Christus en het verkiezen van zondaars tot het leven waardoor God ook in het gediend worden door mensen, ZIjn maaksels, wordt geeerd. Maar dan is het dat de mens God nodig heeft, en echt niet andersom. De mens, wij allemaal, hebben het geloof nodig om voor God te kunnen bestaan. Geloof dat in genade doet delen in Christus.
Maar heeft God mensen nodig? Nee. Desondanks heeft Hij gezworen Zijn eer te verbinden aan mensen, gevallen mensen, die Hem zullen dienen zonder vrees. Dat is een wonder. Anders niet.

Of zie jij dat anders, Refo?

afgezien van de vraag of deze club arminiaanse trekjes heeft (die discussie meng ik me niet in) is de vraag die men zich stelt er wel één die als het goed is de gehele gereformeerde gezindte zou moeten bezighouden

Maar hoe krijgt de gereformeerde leer handen en voeten in de praktijk van onze postmoderne tijd? Onze jongeren vervreemden van onze traditie, mede omdat deze niet concreet gemaakt wordt naar de praktijk van alledag.

Mona Lisa schreef:afgezien van de vraag of deze club arminiaanse trekjes heeft (die discussie meng ik me niet in) is de vraag die men zich stelt er wel één die als het goed is de gehele gereformeerde gezindte zou moeten bezighouden

Maar hoe krijgt de gereformeerde leer handen en voeten in de praktijk van onze postmoderne tijd? Onze jongeren vervreemden van onze traditie, mede omdat deze niet concreet gemaakt wordt naar de praktijk van alledag.

Tijd voor een nieuwe topic, moderators, want dit zou best een interessante discussie kunnen worden

Klavier schreef:

refo schreef:Maar dan is nog steeds God niet die het omhelst. En is het ook God niet Die gelooft.

Maar het nog steeds God die trekt met Zijn liefde waardoor een zondaar niet anders kan dan Hem omhelsen en geloven in de Zaligmaker. Het is God Zelf Die wederbaart.
Waarom een tegenstelling suggereren?

Op een gegeven moment wordt een mens zo verschrikkelijk contra-remonstrants dat hij al redenerend tot de conclusie komt dat God niet eens meer mensen nodig heeft.

Een van God gegeven moment, zou ik het dan noemen!
Wie dat zo leert, weet wat genade is. Dat God inderdaad rechtvaardig is in het wegdoen van Zijn doelmissende maaksels.
Als God de zondaars straft, wordt Zijn eer echt niet geschaadt, want dan zou de duivel nog resultaat geboekt hebben.
Het is dat Gods liefde een weg ontsloten heeft in het Borgwerk van Christus en het verkiezen van zondaars tot het leven waardoor God ook in het gediend worden door mensen, ZIjn maaksels, wordt geeerd. Maar dan is het dat de mens God nodig heeft, en echt niet andersom. De mens, wij allemaal, hebben het geloof nodig om voor God te kunnen bestaan. Geloof dat in genade doet delen in Christus.
Maar heeft God mensen nodig? Nee. Desondanks heeft Hij gezworen Zijn eer te verbinden aan mensen, gevallen mensen, die Hem zullen dienen zonder vrees. Dat is een wonder. Anders niet.

Of zie jij dat anders, Refo?

Amen, Klavier!

Mona Lisa schreef:afgezien van de vraag of deze club arminiaanse trekjes heeft (die discussie meng ik me niet in) is de vraag die men zich stelt er wel één die als het goed is de gehele gereformeerde gezindte zou moeten bezighouden

Maar hoe krijgt de gereformeerde leer handen en voeten in de praktijk van onze postmoderne tijd? Onze jongeren vervreemden van onze traditie, mede omdat deze niet concreet gemaakt wordt naar de praktijk van alledag.

Mona Lisa, alleen door Bijbelgetrouw te zijn. Dus terug naar de reformatie.