kinderen geheiligd in Christus

[Marnix]

Jawel, ik geef aan dat we die zekerheid hebben, door de Geest die ons daarvan verzekerd. Maar dat wil niet zeggen dat je al zeker bent van de hemel, want dan ontkennen we de verantwoordelijkheid die we van God hebben gekregen. Ik weet dat velen het hiermee niet eens zullen zijn, want het houdt in dat je als wedergeborene het geloof kan kwijtraken. Dit is echter niet iets wat je overkomt, wat buiten jezelf omgaat.... in de trend van "maar hopen dat ik het geloof niet kwijtraak". Het gaat om volharding, en dat is niet iets passiefs, maar iets actiefs. Alleen als wij volharden, als wij volhouden in de renbaan en achter Hem aan blijven lopen, bereiken we de finish. En de Geest helpt ons daarbij. Maar het geloof is de zekerheid van wat we hopen, en de Geest overtuigd ons dat we Gods kinderen zijn... maar zonder geloof (en ook dat is iets actiefs) kunnen we nooit zekerheid hebben. De instelling: Wat ik ook doe, ik weet nu zeker dat ik er kom, bestaat niet. Geloof geeft zekerheid, maar geloof gaat gepaard met werken, zonder werken is het geloof dood. Als wij ons geloof tonen uit onze werken, mogen we zeker zijn dat we, niet door die werken, maar uit genade alleen, dankzij Christus, eeuwig mogen leven.

Daarmee heb ik je vraag over "zekerheid" toch wel beantwoord?

[Afgewezen]

Ja, je bedoelt een onzeker zeker geloof.
Maar de aansporingen in de Bijbel hebben nooit tot doel de zekerheid te ondermijnen (zo vat jij die aansporingen wel op, en als je niet volhoudt, ja, dan...), maar om ons aan te sporen.
Ook zijn er waarschuwingen die bedoeld zijn voor de belijders, die niet met het hart geloven. Zij kunnen van het geloof 'afvallen', maar hebben dan ook nooit geloof gehad.
Verder, een geloof dat nooit een 'begin' gehad heeft, is geen geloof. Dat is een geloof, dat we zelf kunnen voortbrengen, maar geen geloof dat God in ons gewerkt heeft.

[Marnix]

Ja, je bedoelt een onzeker zeker geloof.
Maar de aansporingen in de Bijbel hebben nooit tot doel de zekerheid te ondermijnen (zo vat jij die aansporingen wel op, en als je niet volhoudt, ja, dan...), maar om ons aan te sporen.
Ook zijn er waarschuwingen die bedoeld zijn voor de belijders, die niet met het hart geloven. Zij kunnen van het geloof 'afvallen', maar hebben dan ook nooit geloof gehad.
Verder, een geloof dat nooit een 'begin' gehad heeft, is geen geloof. Dat is een geloof, dat we zelf kunnen voortbrengen, maar geen geloof dat God in ons gewerkt heeft.

Ik bedoel geen onzeker zeker geloof. Geloof geeft zekerheid, ongeloof geen zekerheid. Als je niet gelooft kan je niet zeker zijn, als je gelooft mag je zeker zijn... omdat de Geest je dan overtuigd. De aansporingen gaan niet over zekerheid, maar over geloof, om daarin te volharden, en wie gelooft met hart en mond, in denken en in doen, mag zekerheid hebben.

Ik snap niet dat dit zo moeilijk gemaakt wordt.... Deuteronomuim 30:

14 Maar dit woord is zeer dicht bij u, in uw mond en in uw hart om het te volbrengen. 15 Zie, ik houd u heden het leven en het goede voor, maar ook de dood en het kwade: 16 doordat ik u heden gebied de HERE, uw God, lief te hebben door in zijn wegen te wandelen en zijn geboden, inzettingen en verordeningen te onderhouden, opdat gij leeft en talrijk wordt en de HERE, uw God, u zegene in het land, dat gij in bezit gaat nemen. 17 Maar indien uw hart zich afwendt en gij niet luistert doch u laat verleiden en u voor andere goden nederbuigt en hen dient, 18 dan verkondig ik u heden, dat gij zeker te gronde zult gaan; niet lang zult gij leven in het land, dat gij na het overtrekken van de Jordaan in bezit gaat nemen. 19 Ik neem heden de hemel en de aarde tegen u tot getuigen; het leven en de dood stel ik u voor, de zegen en de vloek; kies dan het leven, opdat gij leeft, gij en uw nageslacht, 20 door de HERE, uw God, lief te hebben, naar zijn stem te luisteren en Hem aan te hangen, want dat is uw leven en waarborg voor een langdurig wonen in het land, waarvan de HERE uw vaderen, Abraham, Isaak en Jakob, gezworen heeft, dat Hij het hun geven zou.

Dat is toch zo duidelijk als het maar kan?! Als... dan, maar als...dan... Dat is de zekerheid die de bijbel geeft... Maar ik krijg het idee dat jij dat niet voldoende vindt, maar ook de zekerheid wil hebben dat die verantwoordelijkheid van je wordt afgenomen, dat je die keuze niet meer hebt, want anders zou je verkeerd kunnen kiezen.... Dat is niet het geval, anders is het geen eigen verantwoordelijkheid meer. En die heb je wel, anders zouden de aansporingen in de bjbel zinloos zijn, anders zou Deuteronomium 30 een boodschap zonder inhoud zijn. Als je met je hart gelooft dat Jezus Hjeer is en met je mond belijdt dat God Hem uit de dood heeft opgewerkt, mag je zeker zijn dat je door Hem gered wordt, omdat Jezus stierf voor je zonden. Blijf met Hem leven, gebruik de wapenrusting die je van Hem hebt gekregen... en wees zeker van je redding. Als je tegen Hem zou kiezen is het toch niet raar dat daarmee die zekerheid ook weg is?

[Afgewezen]

Marnix, hoe je het ook wendt of keert, jouw zekerheid is een wankele zekerheid. Die zekerheid is zo sterk als de zwakste schakel en de zwakke schakel bij jou is de onzekerheid of je het zult volhouden om te geloven.
Maar de grote troost voor een christen is juist dat hij "in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid, die bereid is om geopenbaard te worden in de laatste tijd". De grote troost is juist dat niemand hem zal rukken uit de hand van Christus, of uit de hand van Zijn Vader.
En wat zal Christus zeggen tegen degenen die wel "Heere, Heere" tegen Hem hebben gezegd, maar niet de wil des Vaders gedaan hebben? "Ik heb u nooit gekend." Hij zal niet zeggen: Ik heb u gekend, maar helaas bent u van het geloof afgevallen, nee, Hij zal zeggen: Ik heb u nooit gekend! Vergelijk hiermee Rom. 8:29 en 30.
Want Deut. 30 betreft. Israël heeft dit verbond niet kunnen houden en heeft het ook niet gehouden. Alleen het overblijfsel, de 'rest' (die steeds in de profetieën terugkeert, en waaraan Paulus ook refereert in Rom. 9), die zal "behouden" worden. Dat is het overblijfsel naar de verkiezing! En daar spreekt Paulus in Rom. 8 over!

[Miscanthus]

Misschien kan een moderator dit topic splitsen en een nieuw topic beginnen over de afval der heiligen..

[Marnix]

Idd, ik had al aangegeven dat het dan die kant op zou gaan... ik post hier nog maar even door, een splitsing van het topic vind ik wel ok.

Marnix, hoe je het ook wendt of keert, jouw zekerheid is een wankele zekerheid. Die zekerheid is zo sterk als de zwakste schakel en de zwakke schakel bij jou is de onzekerheid of je het zult volhouden om te geloven.
Maar de grote troost voor een christen is juist dat hij "in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid, die bereid is om geopenbaard te worden in de laatste tijd". De grote troost is juist dat niemand hem zal rukken uit de hand van Christus, of uit de hand van Zijn Vader.
En wat zal Christus zeggen tegen degenen die wel "Heere, Heere" tegen Hem hebben gezegd, maar niet de wil des Vaders gedaan hebben? "Ik heb u nooit gekend." Hij zal niet zeggen: Ik heb u gekend, maar helaas bent u van het geloof afgevallen, nee, Hij zal zeggen: Ik heb u nooit gekend! Vergelijk hiermee Rom. 8:29 en 30.
Want Deut. 30 betreft. Israël heeft dit verbond niet kunnen houden en heeft het ook niet gehouden. Alleen het overblijfsel, de 'rest' (die steeds in de profetieën terugkeert, en waaraan Paulus ook refereert in Rom. 9), die zal "behouden" worden. Dat is het overblijfsel naar de verkiezing! En daar spreekt Paulus in Rom. 8 over!

Afgewezen, ten dele ben ik het met je eens dat God je wil behoeden voor het afvallen van je geloof.... maar nogmaals, er is wel een eigen verantwoordelijkheid..... ik vind dat op zich wat anders dan onzekerheid, want het is een bewuste verantwoordelijkheid. Als ik in de sloot spring word ik nat en krijg ik het koud.... Als ik niet koud en nat wil worden moet ik niet in de sloot springen. Is het dan een wankele zekerheid dat je niet nat wordt? Nee, want als het goed is ben je niet zo dom om in die sloot te springen. Je oude mens was dat wel maar als die is gestorven en opgestaan met Christus is doe je dat niet meer.

Vergeet niet dat Paulus dit schrijft aan wedergeborenen, die Jezus volgen en de Geest hebben gekregen.... Tegen hen die die keuze hebben gemaakt, die met Christus zijn gestorven en opgestaan, die een Vader-kind-relatie met God hebben zegt hij: Niets kan je scheiden van deze liefde... Hij noemt engelen, machten, krachten etc.... Maar niet zo iemand zelf. Een mens wordt bij zijn wedergeboorte echter geen robot geen keuzes meer kan maken... als het goed is maak je echter de goede keuze, omdat je als wedergeboren christen weet hoe groot God is en hoe sterk Zijn liefde...

[Miscanthus]

In aansluiting hierop vond ik een mooi citaat van J.R. Beeke:

"Gelovigen, heiligmaking is iets dat u hebt in Christus voor God en iets dat u na moet streven in de kracht van Christus. Uw status van heiligheid is verleend; uw stand in heiligheid moet nagejaagd worden. Door Christus bent u heilig gemaakt in uw status voor God, en door Christus wordt u geroepen die status te weerspiegelen door heilig te zijn in het dagelijkse leven. U wordt geroepen om in het leven te zijn wat u in principe al bent door genade."

Onze roeping en verkiezing vastmaken door goede werken. Volgens mij accentueert afgewezen de verkiezing en accentueert marnix het "vastmaken daarvan".

(correct me if I'm wrong)

Overigens vraag ik mij af wat hier dan bedoeld wordt:
1Ti 6:10 Want de geldgierigheid is een wortel van alle kwaad, tot welke sommigen lust hebbende zijn afgedwaald van het geloof, en hebben zichzelven met vele smarten doorstoken.
Door te stellen dat ze dan niet echt wederomgeboren waren, vind ik wat kort door de bocht...
Ben benieuwd hoe jullie dit zien.

[Afgewezen]

Je moet onderscheid maken tussen de inhoud van het geloof en het geloof waarmee je gelooft. In 1 Tim. 6:10 gaat het over de inhoud van het geloof.
Miscanthus, geloof jij dat wedergeborenen af kunnen vallen van het geloof c.q. verloren kunnen gaan?

Ten slotte: we kunnen de topic splitsen, maar anderzijds zie je hoe het een met het ander samenhangt. Hoe ‘gemakkelijker’ het geloof (in de doopbelofte), hoe minder ‘zekerheid’ eigenlijk. Want de inhoud van de beloften is dan wel zeker, maar dat geloof kun je toch op de een of andere manier kwijtraken (?).
En hoe komt dat nu? Wel, een geloof dat niet is geschonken in de weg van wedergeboorte en bekering, ís ten diepste geen geloof. Slechts een geloof dat is geschonken in de weg van wedergeboorte en bekering zal ons behouden. Maar dan ook zeker!

[Miscanthus]

Je moet onderscheid maken tussen de inhoud van het geloof en het geloof waarmee je gelooft. In 1 Tim. 6:10 gaat het over de inhoud van het geloof.
Miscanthus, geloof jij dat wedergeborenen af kunnen vallen van het geloof c.q. verloren kunnen gaan?

Nee, ik geloof niet dat wedergeborenen verloren kunnen gaan: Joh 10:28 En Ik geef hun het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken. Daar houd ik mij aan vast. De greep van het geloof klampt zich daar niet altijd even sterk aan vast, zodat het lijkt alsof we het verliezen zullen/verloren hebben, maar toch is loslaten een onmogelijkheid.
Volgens mij haal je staat en stand van het geloof door elkaar.

Hoe ‘gemakkelijker’ het geloof (in de doopbelofte), hoe minder ‘zekerheid’ eigenlijk. Want de inhoud van de beloften is dan wel zeker, maar dat geloof kun je toch op de een of andere manier kwijtraken (?).
En hoe komt dat nu? Wel, een geloof dat niet is geschonken in de weg van wedergeboorte en bekering, ís ten diepste geen geloof. Slechts een geloof dat is geschonken in de weg van wedergeboorte en bekering zal ons behouden. Maar dan ook zeker!

Volgens mij maak je hier een oneigenlijke tegenstelling. Er is dan nog een sluitrede nodig, of iets dergelijks. De Dordtse leerregels leren dat er gene bijzonder openbaring nodig is om tot zekerheid van het geloof te komen. Geloven is iets voor waar en zeker houden waardoor wij gerechtvaardigd worden. Aan het splitsen van wezen en welwezen van het geloof, wil ik niet meedoen.
Wie gelooft is wedergeboren en wie wedergeboren is, gelooft.
Toch lezen we dat er zullen zijn die zich vergissen. Maar om nu de grond en zekerheid in de kenmerken van wedergeboorte te zoeken lijkt me verkeerd. De grond en zekerheid ligt in Gods beloften en niet in mijn wedergeboorte. Wij kunnen geen onderscheid maken tussen een waar en vals geloof op basis van de oorsprong. Dat kunnen we alleen (en dan nog heeel voorzichtig) op basis van de vruchten van dat geloof en de heiligmaking, zonder welke niemand de Heere zien zal.

[Afgewezen]

De grond en zekerheid ligt in Gods beloften en niet in mijn wedergeboorte.

Ik herhaal: de grond en zekerheid van de inhoud van mijn geloof ligt in Gods beloften. Maar het gaat niet alleen om een grond en zekerheid buiten mij, maar ook om een grond en zekerheid ín mij (al klinkt dat sommigen als ketterij in de oren). Calvijn: “En in de eerste plaats moeten wij weten, dat al wat Christus tot zaligheid van het menselijke geslacht geleden en gedaan heeft, voor ons zonder nut en van geen gewicht is, zo lang Christus buiten ons is en wij van Hem gescheiden zijn.”

Nee, ik geloof niet dat wedergeborenen verloren kunnen gaan: Joh 10:28 En Ik geef hun het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken. Daar houd ik mij aan vast. De greep van het geloof klampt zich daar niet altijd even sterk aan vast, zodat het lijkt alsof we het verliezen zullen/verloren hebben, maar toch is loslaten een onmogelijkheid.
Volgens mij haal je staat en stand van het geloof door elkaar.

Beste Miscanthus, ik reageerde slechts op deze uitspraak van jou:

Overigens vraag ik mij af wat hier dan bedoeld wordt:
1Ti 6:10 Want de geldgierigheid is een wortel van alle kwaad, tot welke sommigen lust hebbende zijn afgedwaald van het geloof, en hebben zichzelven met vele smarten doorstoken.
Door te stellen dat ze dan niet echt wederomgeboren waren, vind ik wat kort door de bocht...
Ben benieuwd hoe jullie dit zien.

Het lijkt me dus dat jij jezelf tegenspreekt en niet dat ik iets door elkaar haal.

Wij kunnen geen onderscheid maken tussen een waar en vals geloof op basis van de oorsprong. Dat kunnen we alleen (en dan nog heeel voorzichtig) op basis van de vruchten van dat geloof en de heiligmaking, zonder welke niemand de Heere zien zal.

Dus als ik het goed begrijp is het eigenlijk een kwestie van afwachten tot je kunt weten of jouw geloof werkelijk een door God gewerkt geloof is. Op grond van een evaluatie van je heiligmaking kun je die conclusie dan (misschien voorzichtig) na verloop van tijd trekken (?).
De blijdschap van de stokbewaarder en van de moorman, toen ze tot geloof gekomen waren, was dan misschien toch wat voorbarig. En de vader van de verloren zoon ging misschien toch ook wat te vroeg feesten, want die teruggekomen zoon had nog nauwelijks gelegenheid om vruchten van geloof en heiligmaking te laten zien.
Nee, Miscanthus, je slaat iets over en volgens mij weet je dan heel goed wat ik bedoel.

[Marnix]

De grond en zekerheid ligt in Gods beloften en niet in mijn wedergeboorte.

Ik herhaal: de grond en zekerheid van de inhoud van mijn geloof ligt in Gods beloften. Maar het gaat niet alleen om een grond en zekerheid buiten mij, maar ook om een grond en zekerheid ín mij (al klinkt dat sommigen als ketterij in de oren). Calvijn: “En in de eerste plaats moeten wij weten, dat al wat Christus tot zaligheid van het menselijke geslacht geleden en gedaan heeft, voor ons zonder nut en van geen gewicht is, zo lang Christus buiten ons is en wij van Hem gescheiden zijn.”

Nee, ik geloof niet dat wedergeborenen verloren kunnen gaan: Joh 10:28 En Ik geef hun het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken. Daar houd ik mij aan vast. De greep van het geloof klampt zich daar niet altijd even sterk aan vast, zodat het lijkt alsof we het verliezen zullen/verloren hebben, maar toch is loslaten een onmogelijkheid.
Volgens mij haal je staat en stand van het geloof door elkaar.

Beste Miscanthus, ik reageerde slechts op deze uitspraak van jou:

Overigens vraag ik mij af wat hier dan bedoeld wordt:
1Ti 6:10 Want de geldgierigheid is een wortel van alle kwaad, tot welke sommigen lust hebbende zijn afgedwaald van het geloof, en hebben zichzelven met vele smarten doorstoken.
Door te stellen dat ze dan niet echt wederomgeboren waren, vind ik wat kort door de bocht...
Ben benieuwd hoe jullie dit zien.

Het lijkt me dus dat jij jezelf tegenspreekt en niet dat ik iets door elkaar haal.

Wij kunnen geen onderscheid maken tussen een waar en vals geloof op basis van de oorsprong. Dat kunnen we alleen (en dan nog heeel voorzichtig) op basis van de vruchten van dat geloof en de heiligmaking, zonder welke niemand de Heere zien zal.

Dus als ik het goed begrijp is het eigenlijk een kwestie van afwachten tot je kunt weten of jouw geloof werkelijk een door God gewerkt geloof is. Op grond van een evaluatie van je heiligmaking kun je die conclusie dan (misschien voorzichtig) na verloop van tijd trekken (?).
De blijdschap van de stokbewaarder en van de moorman, toen ze tot geloof gekomen waren, was dan misschien toch wat voorbarig. En de vader van de verloren zoon ging misschien toch ook wat te vroeg feesten, want die teruggekomen zoon had nog nauwelijks gelegenheid om vruchten van geloof en heiligmaking te laten zien.
Nee, Miscanthus, je slaat iets over en volgens mij weet je dan heel goed wat ik bedoel.

Het valt mij op dat je telkens weer met passieve woorden en zinnen komt. Het is maar hopen, afwachten.... of het wat wordt.

Hoe zit dat dan met iemand die gedoopt is? Is het dan ook maar afwachten of je geloof wordt geschonken in de weg van wedergeboorte en bekering? Als je weet dat je wedergeboren bent heb je makkelijk praten over zekerheid, maar hoe zit het met de rest dan?

Tja, geloof is niet iets passiefs. Je moet niet afwachten tot je zekerheid hebt.... Dan heb je nooit zekerheid. We krijgen de opdracht aan de slag te gaan met ons geloof, elkaar lief te hebben, dienstbaar voor elkaar te zijn, mensen over God te vertellen.... en om dicht bij Hem te leven. Om te bidden zonder ophouden en God te danken. Je moet niet afwachten om te zien of je geloof echt van God komt, maar met het geloof wat je hebt gekregen aan de slag.

Denk aan de gelijkenis van de talenten.... degene die afwachte werd juist gestraft. Want God geeft ons mogelijkheden en de opdracht die in te zetten... Blijkbaar had die man met dat talent wel mogelijkheden van God gekregen, ondanks dat het geen "wedergeborene" was anders werd hij niet gered... maar zijn passiviteit werd hem fataal. laten we daar dus voor waken, en niet met de armen over elkaar gaan zitten afwachten of God ons opnieuw geboren laat worden.... Maar laten we actief met ons geloof aan de slag gaan... en dan mogen we geloven dat God zijn beloften nakomt en ons nieuwe mensen maakt.

[ego flos]

Ja, wat gebeurt er nou eigenlijk bij de doop? Als er niet iets door God verzegeld wordt in de zin van iets eeuwigs, wat stelt het dan voor? Dan morsen we wat water, maar verder...?

[Marnix]

Ik krijg een beetje het idee alsof het een soort "voorselectie" is.

[Miscanthus]

... Maar het gaat niet alleen om een grond en zekerheid buiten mij, maar ook om een grond en zekerheid ín mij (al klinkt dat sommigen als ketterij in de oren). Calvijn: “En in de eerste plaats moeten wij weten, dat al wat Christus tot zaligheid van het menselijke geslacht geleden en gedaan heeft, voor ons zonder nut en van geen gewicht is, zo lang Christus buiten ons is en wij van Hem gescheiden zijn.”

Volgen mij beweert Calvijn hier gewoon dat we de verzoening in christus deelachtig worden door het geloof. Dat is gene bewijs voor je stelling dat de grond in iets in ons liggen kan, want dat is inderdaad een ketterse dwaling. daarom zegt het doopsformulier ook helder: ...dat wij de zaligheid buiten onszelf zoeken en niet in onszelf.

Dus als ik het goed begrijp is het eigenlijk een kwestie van afwachten tot je kunt weten of jouw geloof werkelijk een door God gewerkt geloof is. Op grond van een evaluatie van je heiligmaking kun je die conclusie dan (misschien voorzichtig) na verloop van tijd trekken (?).

Nee. Je begrijpt me niet en er klopt niks van zoals je het hierboven voorstelt. Het geloof is een zeker weten, een vaste grond. Het fundament is het werk van Christus' dood en opstanding en het geloof is het instrument waardoor ik die weldaden deelachtig wordt, waarvan de doop een teken en zegel is. Dát (de doop) verzekert mij hiervan, en niet iets in mij of mijn wedergeboorte.
Jij wilt graag laten zien dat er vals en waar geloof is en komt daar telkens mee op de proppen op het moment dat we stellen dat het eenvoudig een aannemen of aangrijpen van Christus in de belofte is. Het is waar dat geloof zonder wedergeboorte niet kan. Je moet dan ook niet doen alsof we zelf kunnen gaan geloven zonder wederomgeboren te zijn en het dus eigen werk is of zoiets. Dat snijdt geen hout. Het geloof is Gods gave, opdat niemand roeme in zichzelf. Dat zien we duideijk in de doop. Nog voordat wij iets konden, heeft God ons Zijn heil toegezegd en ons ingelijfd in Zijn huisgezin.

[Miscanthus]

Want de inhoud van de beloften is dan wel zeker, maar dat geloof kun je toch op de een of andere manier kwijtraken (?).
En hoe komt dat nu? Wel, een geloof dat niet is geschonken in de weg van wedergeboorte en bekering, ís ten diepste geen geloof. Slechts een geloof dat is geschonken in de weg van wedergeboorte en bekering zal ons behouden. Maar dan ook zeker!

het heeft weinig zin om dit soort onderscheidingen proberen te maken. ik zei al dat je moet kijken naar de vruchten en niet naar het begin. Blijdschap is ook een vrucht als het over de bekering van de stokbewaarder gaat.
In het formulier voor het heilig avondmaal staat niet dat we ons moeten onderzoeken of we wederomgeboren zijn, maar:

Ten eerste overdenke een ieder bij zichzelf zijn zonden en vervloeking…
Ten tweede onderzoeke een ieder zijn hart, of hij de vaste en zekere belofte van God gelooft….
Ten derde onderzoeke een ieder zijn geweten of hij ook gezind is voortaan met zijn hele leven waarachtige dankbaarheid aan God de Heere te bewijzen

Dit is de toetssteen die het formulier aanlegt en daar moet je niet bij zetten dat we moeten onderzoeken of we geloven door wedergeboorte of uit eigen kracht. Aan de vruchten zullen we de boom kennen, niet aan de wortels. Johannes 15:4
Evenals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet aan de wijnstok blijft, zo ook gij niet, indien gij in Mij niet blijft.